29/2/16

Ελεύθεροι φυλακισμένοι. Πως μας επιτρέπουν οι εταίροι, να κάνουμε το καλό (όταν βγει από τον γιαλό)



Έχετε ακούσει, να το σκάνε ελεύθεροι άνθρωποι και να βρίσκουν καταφύγιο σε...φυλακές; Ρισκάροντας την ζωή τους μάλιστα; Και όταν αποφασίσουν να δραπετεύσουν από εκεί, να τους βοηθά απλόχερα η διεύθυνση των φυλακών; Αλλά παρόλα αυτά να παραμένουν εγκλωβισμένοι στην στενή, παρότι οι φύλακες τους ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες και τους εύχονται καλή λευτεριά;

Παράδοξα αλλά πλήρως ενωμενοευρωπαϊκά αυτά τα παραπάνω. Αλλά πάνω απ΄όλα αληθινά. Σκυλοπνίγονται οι δύσμοιροι οι Σύριοι, να σώσουνε τη ζωούλα τους και με το που τους σκάει μιά ελληνική ακτή, κλαπ, πέφτει η πόρτα της φάκας και ξαφνικά βρίσκονται μέσα στην Απομέσα. Και τηράνε όξω. Ελεύθεροι φυλακισμένοι. Γιατί η Ελλαδίτσα δεν κρατάει κανέναν με το ζόρι μέσα. Αλλά οι Αποέξω δεν αφήνουν ούτε μπουμπούκι να σκάσει μέσα.

Κλειστά τα ελληνικά σύνορα και άντε μετά εσύ να αποδείξεις, ότι δεν είσαι φυλακή. Σε τούτο εδώ το ένδοξο σημείο ευρωπαϊκής κουλτούρας και ανθρωπισμού κάνουμε ενός λεπτού σιγή γιά την φουκαριάρα την κουλτούρα και τον αξέχαστο τον ανθρωπισμό. Και μισό λεπτό, πάλι φτάνει.

(Εδώ πρέπει να πούμε, ότι ο Τσίπρας δίνει μάχη κόντρα στα τραχτέρια και δεν συμμετέχει ενεργά στο ματς. Ενεργά δεν συμμετέχει ο άνθρωπος σε τίποτα. Να σκεφτείτε, άμα ανεβάσει πυρετό, ούτε τα υπόθετα δεν τον αφήνει η τρόϊκα να βάλει μόνος του. Αλλά ακόμα μιά μικρή παρένθεση με το αντάρτικο των τραχτέρ, ζωή σε λόγου μας. Η μάχη του Τσίπρα κατά της τραχτεροκίνητης αγροτιάς κράτησε ακριβώς τόσο, όσο η καθιερωμένη χειμωνιάτικη απραξία της. Με το που έσκασε μύτη η δουλίτσα, κάνει ένα μπραφ η αγροτιά και πάει ο διάλογος και πάει ο αγώνας. Εξαιρούνται λίγοι μετρημένοι, πολιτικά συνειδητοποιημένοι αγωνιστές).

Η προσφυγική λογική της γαμημένης ΕΕ είναι πεντακάθαρη: Θέλουν όλοι να έρθουν σε σένα; Στήνεις ένα φράχτη και τους μαντρώνεις όλους στο πρώτο κράτος, που θα πατήσουν γιά πρώτη φορά το άγιο χώμα της Ένωσης. Με άλλα λόγια, βουτάς ένα μεγάλο Σένγκεν και το χώνεις αλύπητα στους απαυτούς των κατατρεγμένων που θέλουν να βρουν επιτέλους στον ήλιο μοίρα. Και γαμώ τους πολιτισμούς! Φυλάκα στην αρχή και η Ισπανία, μέχρι που το μυρίστηκαν τα σπανιολάκια και έκλεισαν με συρματόπλεγμα και άλλα ευγενή υλικά το Έμπαινε από Άφρικα μεριά, αναγκάζοντας τους δύσμοιρους πιστούς, να ξενοπνίγονται αδίκως ανατολικά του Γιβραλτάρ.

Την σκυτάλη πήρε η Ιτάλια.της Μίλαν και του Μπερλουσκόνι, με τα ίδια συστατικά: Μπαίνουν; Μπαίνουν; Οκ, τους μαζώχνεις Λαμπεντούσα μεριά, νησί είναι, που θα πάνε; Φωνάζεις κι΄όλας μήπως ακούσει η ΕΕ, σιγά μην ακούσει. Πολλοί ήρθανε ρε παιδιά, πάρτε και κανέναν. Χέστηκε η Ευρώπη. Σινιόρα Μαρκέλα, μόλτι αφρικάνι πέσανε και άμα δεν βάλετε χεράκι, φινίτα λα μούζικα, πασάτα λα φέστα, ρίχνει ο καβαλιέρε, που του είχανε τελειώσει οι βιάγκρες και έπρεπε να κάνει πολιτική μέχρι να έρθει το καινούργιο φορτίο. Σιγά μη βάλει η Μέρκελ χέρι. Η Μέρκελ βάζει μόνο δάχτυλο, ποτέ ολόκληρο χέρι. Να μη πω τώρα τι δάχτυλο βάζει...

Τον ηρεμήσανε τελικά τον Σύλβιο. Σύλβιε, κάνε λιγάκι υπομονή, ρίξε και μερικές παρτούζες να περνάει η ώρα. Έχει πολύ πράμα Μέση Ανατολή μεριά, μη φοβού. Με το που πρωτοσκάσει ένα κρατάκι εκεί, όλοι Ελλάδα πάνε. Ούτε γιά τουρισμό δεν έρχονται πιά Ιταλία. Τι τόθελαν και το λέγανε; Έτοιμα ήντουσαν τα Αφγανιστάνια, τα Πακιστάν, τα Ιράκια, οι Σύριες να σκάσουνε. Σκάσανε. Έτσι λύνεται το προσφυγικό της Ιταλίας κυρίες και κύριοι. Σοφά πράγματα!

Λύση;

Τι λύση; Δεν λύνεται το προσφυγικό πρόβλημα, όσο η αντιπολίτευση της Ισλανδίας δεν κάνει ντου, να φάει την κυβέρνηση, με ή χωρίς την βοήθεια του Ισλαμικού Κράτους και των μεγάλων δυνάμεων. Και όσο δεν βλέπετε ισλανδικά προσφυγικά κύματα να θερίζουν Δανίες, Σουηδίες, Φινλανδίες και άλλες Ευρωπαϊκές Προσφυγικές Φυλακές, δεν ανθίζει άλλο χοτ σποτ εκτός της Ελλάδας στην Ευρώπη...




Γιά μικρά παιδιά: Συλλαβίζουμε τη λέξη νταβατζής. Σίγμα, ύψιλον, ρο, γιώτα, ζήτα, άλφα



Υπάρχουν ακόμα πολλοί, που δεν έχουν ξεκαθαρίσει, τι σημαίνει η κυβέρνηση Σύριζα γι΄ αυτούς. Είναι η πρώτη αριστερή; Είναι αριστερή; Είναι δεξιά; Έχει και τα δύο πόδια;

Δύο φοράδες της δώσανε το ναι τους σε εκλογές μία ακόμα ξώφαλτση στο δημοψήφισμα. Και άμα δίνεις τρεις συνεχόμενες φοράδες το ναι σου σε μιά κυβέρνηση, ε όλο και κάποιο λόγο θάχεις.

Ντάξει, μιά φορά της δώσανε το όχι τους, αλλά το περάσανε από το τσιπριτίρι τα συριζόπουλα και βγήκε τελικά ναι. Γίνονται καμμιά φορά αυτά. Να, πάει μιά φορά ένας τύπος στο σουπερμάρκετ να χαζέψει τρόφιμα, αθώος τύπος. Πάει στο ζαρζαβατικό, πάει στα τυροκομικά, πάει στο όσπριο, άμα έχει κόλλημα με το όσπριο, πάει στη κονσέρβα. Ε κι΄εκεί που είναι βυθισμένος στο διατροφικό, περνάει ένας χοντρός με μιά πορτοφολάρα ίσα με τη βούλα του πέναλτυ, η μισή να του βγαίνει από την κωλότσεπα, ε τι να κάνεις, άμα σε κράζει γεμάτο πορτοφόλι; Το βουτάς. Τι να κάνουμε τώρα, να τον κράξουμε πορτοφολά τον άνθρωπο;

Το ίδιο ισχύει και γιά τον Σύριζα: Πήγανε να τελειώσουν την Εκκλησιαστική Σχολή τα παιδιά, αλλά τους έτυχαν κάτι πρόθυμες ψόφιες γκόμενες στο δρόμο τους και αναγκάστηκαν να γίνουν νταβατζήδες. Αλλά μη τα αδικήσουμε τα παιδιά του Σύριζα. Όχι μόνο νταβατζήδες, αλλά και ψεύτες και απατεώνες και του πουλιού το γάλα τα παιδιά. Αφού το είπε και ο ο αρβύλας ο Κανάκης ρε. Ο Τσίπρας, λέει, λύνει σταυρόλεξο, ένα οριζοντίως, άρνηση με τρία γράμματα, και γράφει ΝΑΙ. Ψεύτης ο Τσίπρας, λέει ο Κανάκης, και σιγά μη μας πείσει, όλους εμάς τους αγαθούς που πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας έχει χαρακτήρα και είναι και γαμώ τα παιδιά.

Να σας πω εγώ, τι είναι η κυβέρνηση Σύριζα, να μη παιδευόσαστε; Άντε μην επιμένετε τόσο. Ντάξει, λύγισα.

Η κυβέρνηση του Τσιπραμμένου είναι ακριβώς ότι και οι προηγούμενες. Εχθρός. Με ακριβώς την ίδια ποσότητα έψιλον, χι, θήτα, ρό, όμικρον και σίγμα όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις της τρόϊκας. Ο Τσίπρας και η παρέα του δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τις άλλες κυβερνήσεις των δανειστών. Και γιατί; Άμα έχεις Φίλη, δεν χρειάζεται να ζηλεύεις τίποτα Λοβέρδα. Άμα έχεις Τσαλακωμένο, τύφλα νάχει ο ευνούχος της τρόϊκας, ο Παπακωνσταντινοτίποτας του Πασόκ. Κτλ κτλ.

Αλλά να μην τους γλωσσοφάμε εντελώς τους άχρηστους. Υπάρχει ακόμα ελπίδα. Σκεφτείτε τώρα να γινότανε ένα τρομερό περαδώθε και να τρακάρανε σε μιά στροφή της ιστορίας τυχαία Τσίπρας, Τζήμερος, Θεοδωράκης και Λεβέντης! Ούτε κυβέρνηση Παπαραδήμα φτουράει μπροστά τους! Και να σοβαρευόντουσαν τα παιδιά της Πασόκας και να ξαναμπαίνανε όλα μαζί στο πραγματικό και αληθινό Πασόκ, αυτό του Αλέξη, ε και να βλέπατε τότε πράματα και θάματα. Θα ζήταγε μέτρα η κυβέρνηση και θα έδιναν άνισες μάχες γιά λιγότερα η τρόϊκα και οι θεσμοί.

Εχθρός ο Σύριζας φίλοι μου και μάλιστα χειρότερος από τους δεδηλωμένους μαύρους της νουδού ή τους πρασινοεμετί της πασόκας. Αυτοί δεν το έπαιζαν τουλάχιστον αριστεραί και σε πηδούσαν σύμφωνα με το καταστατικό: Είμεθα κοφάλαι, σας συμπεριφορόμεθα σαν κοφάλαι, επειδή κι΄εσείς είσαστε κοφάλαι. Ενώ τα αριστερόστροφα του Βαρώνου Τσιπράουζεν σε πηδάνε τραγουδώντας ταυτόχρονα τον ύμνο του ΕΑΜ, τέτοια κοροϊδία.

Αλλά κάποτε πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και πάει φουλαριστός από τα 40% στα 4%. Και σπάει πλάκα η ιστορία, που βγαίνουνε κάτι θεότυφλες να το παίξουν ταξιθέτριες. Λέτε να πειστεί κάποτε ο αδερφός μου ο Παντελής;

Αχ, άλλος γιά Χίο τράβηξε....


28/2/16

Η μαγκιά να πηδάς τον άλλον και αυτός να σου στήνει αδριάντα




Πες πως γυρίζει ξαφνικά ο χρόνος πίσω και σε πάει κάπου στο παρελθόν. Ή πες ότι πέφτεις ξερός γιά ύπνο και βλέπεις ένα όνειρο, ότι βρίσκεσαι κάπου στο 1970. Δυνατοί λύτες μπορούν να το καταφέρουν και χωρίς χρονομηχανές ή όνειρα.

Λέμε τώρα, ότι βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπος με μία κατάσταση που σε ξενίζει λιγάκι. Ζεις σε ένα κράτος, λέει, που έχουν έρθει τα πάνω κάτω και τα πάντα λειτουργούν διαφορετικά από ότι είχες συνηθίσει. Να, πχ, η κυβέρνηση εκλέγεται από τον ήρωα λαό, τον οποίον -άκουσον άκουσον- εκπροσωπεί ακόμα και μέσα στην...Βουλή! Όχι τίποτα φουλ μέταλ σοσιαλισμό ή παρόμοια, απλά τρώνε με τις χούφτες οι έχοντες, περισσεύουν και κάτι ψίχουλα γιά τους μη έχοντες. Και αν έρθει κάνας κατακτητής να μας την φέρει, στήνουμε και δέκα καντάρια αντίσταση, να του φάμε το συκώτι, άμα λάχει ναούμ. Δημοκρατία που λένε δηλαδή.

Το κράτος αυτό έχει πολλές παραξενιές: Πχ κάτι Τσολάκογλου, κάτι Εφιάλτες, κάτι Ιούδες δεν τους πάει ούτε με συνθετικό λάδι μηχανής. Και μόνο που ακούει τα ονόματά τους, βγάζει κάτι καλόγηρους, να, σε όλο του το σώμα. Με άλλα λόγια, η κοινωνία αυτή καταδικάζει κάθε έναν, που συνεργάζεται με τον οχτρό, γιατί δεν γίνεται να μας πηδάνε ξένοι με την βοήθεια των δικών μας, αλλά μόνο οι δικοί μας με την δική μας....βοήθεια.

Αλλά να μη μείνουμε μόνο στις παραξενιές αυτής της κοινωνίας, ας δούμε και ορισμένα από τα βίτσια της. Κρατηθείτε! Άμα πιάσουν κανένανε πολιτικό να συνεργάζεται κρυφίως μετά των αλλοφύλλων, γιά λογαριασμό των αλλοφύλλων, μετά ή άνευ δόλου, γιά το καλό ή γιά το κακό του τόπου, γιά τα μάτια της Ελενίτσας ή γιά την μουστάκα του Μβάμβη, τόνε ρίχνουνε στο βαρέλι με την πίσσα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, και ζήσε πούπουλα να φας μπαμπάκι, που λέει μιά παλιά παροιμία της Ακροναυπλίας. Προδότης, Ισκαριώτης, πράχτορας των σκοτεινών δυνάμεων, άπατρις, ρεζίλης των σκυλιώνε και φτου του τού παλιοκερατά γιά πάρτη του και γιά όλη του τη φύτρα.

Μιλάμε γιά ΤΑ βίτσια! Ακόμα και στην Απομέσα τον χώνουνε τον τύπο, να τηράει απόξω. Και εν καιρώ πολέμου τόνε στήνουνε απέναντι από τα παιδιά με τα τουφεκάκια, και του φοράνε επίδεσμο στα μάτια, να μαντέψει πόσοι λεβέντες τόνε βάζουνε στόχο, μήπως και κερδίσει μετά θάνατον το στοίχημα και του βάλουνε τίποτα μεταξωτές μαρμάρινες γιρλάντες στον τάφο του.

Ξυπνάς λουσμένος στον ίδρωτα, ή όχι;

Ξυπνάς.

Άσχετο που γιά να ξυπνήσεις και να βρεθείς...εντός της σημερινής πραγματικότητας, χρειάζεται να κοιμάσαι διαρκώς τον ύπνο του δικαίου. (Αντί της λέξης δικαίου ταιριάζει και η λέξη μαλάκας).

Πάμ παρακάτ. Ξυπνάς λουσμένος στον ίδρωτα και φωνάζεις στην κυρά, να σου φτιάξει καφέ, να έρθεις στα ίσια σου. Τώρα αν δεν έχεις κυρά, να πρόσεχες φίλε μου, να είχες. Οι κυρίες αναγνώστριες δεν χρειάζονται καν κυρά. Το καφεδάκι τους το ψήνουνε μόνες τους...

Τέλος πάντων, ρουφάς τον καφέ σου και πέφτεις μετά στον συλλογισμό. Για δες ρε φίλε μου τι καταστάσεις αίσχους βιώνανε οι άθρωποι στο εγγύς παρελθόν! Ούτε κρυφίως δεν μπορούσες να συνεργαστείς με τα εχθρά σου! Σήμερα έχεις σαν πρωθυπουργός την ελευθερία να το πράξεις ανοιχτά. Διά την σωτηρίαν του ξεσκισμένου αυτού τόπου στηνόμαστε στα τέσσερα και αφήνουμε την φίλτατη, αλλά οθωμανικώς κολλημένη τρόϊκα, να μας περάσει γενεές δεκατέσσερεις, χώρια οι πίπες. Ή, ή τον πίνουμε γιά την Ελλάδα αδέρφια, ή δεν μας δίνουνε παράδες, να πλερώσουμε τις τράπεζές τους! Ή αν δεν συμμορφωθεί ο λαός, να καθήσει να μας τον ακουμπήσουνε λιγάκι οι φίλοι και εταίροι μας και κατόπιν να μας φτύσουνε, διότι άλλο να είσαι αδερφή από φύση σου, άρα ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι και άλλο να είσαι μπινές από υποτέλεια, άρα αμαρτωλός και μεγάλη κουφάλα

 Ή καθήστε βουλετές και αβούλευτοι και ψηφίστε το νομοσχέδιο που μας χώσαν αντί υποθέτου αι Ενωμέναι Ευρωπαϊκαί Δενάμεις και το διαβάζετε αργότερα. Ή ακόμα, και αν δεν το ψηφίσετε, το περνάμε δια προεδρικού διατάγματος, πράξη εντελώς ασφαλή από απόψεως κρυολογήματος, λόγω επειδής τα παράθυρα του προεδρικού μεγάρου είναι πάντα κλειστά, και αν μπάζει από κάπου, μόνο από την μεριά του Συντάγματος μπάζει, αλλά ποιός το γαμάει σήμερα το Σύνταγμα...

Σήμερα δεν κρύβεσαι, δεν δρας στο σκοτάδι, να σκοντάψεις και να πέσεις να σκοτωθείς. Σήμερα το κάνεις ανοιχτά και μετά τυμπανοκρουσιών: Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση (κανονικά η τρίτη, μετά τις άλλες δύο αριστερές του Γιωργάκη και του Σαμαρά, αλλά τέλος πάντων) καταφηφίζει τα μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, ή μάλλον διαγράφει τις παλιές υπογραφές και τις αντικαθιστά με την δική της. Ή, η γαμάτη αριστερή κυβέρνηση Συριζανέλ δεν πρόκειται να υποκύψει ουδέποτε στους εκβιασμούς των δανειστών, εκτός των ταπεινών σημερινών εκβιασμών, που γίνονται μόνο και μόνο γιά την σωτηρία της χώρας από την υπερηφάνεια, την λαϊκή κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και άλλα δεινά.

Σήμερα βγαίνεις στις τιβές και κοκορεύεσαι γιά όλα αυτά: Τήνε δίνουμε την χώρα, καλύτερα από τον τρόπο που την δίνανε οι άλλοι πριν από μας. Σήμερα δεν σε πάνε καροτσάκι. Σήμερα δεν σε φτύνουν, δεν σε περνάνε πίσσες και πούπουλα, δεν σε στήνουν στο απόσπασμα στην Καισαριανή, να αμαυρώσουνε την μνήμη των εκεί εκτελεσθέντων αγωνιστών. Σήμερα δεν σου βάζει κανένας βρωμόχερο, αν πας και σκοτώσεις δεκατέσσερα αεροδρόμια από τον ιδρώτα του λαού σου αντί πινακίου φακής. Σήμερα το κάνεις ανοιχτά, για να...συμμορφωθείς προς τας ξένας υποδείξεις και αν σου έχει υποδείξει κάτι άλλο ο γίγαντας λαός, βάζεις προτεραιότητες διά την σωτηρίαν του Ευρώ και τον ημίθεο Πρετεντέρη να το ραντίσει στο τελεθεάμον κοινό.

Και γιατί όλα αυτά; Γιατί σήμερα ο όρος ΠΑΤΡΙΔΑ ίσα ίσα που φτουράει γιά λάστιχο σε σώβρακα εισαγωγής Αφγανιστάν! Θέλεις ζόρι, γουστάρεις εξπανσιόν; Το τραβάς: Π   α   τ   ρ   ί   δ   α. Βαρέσαι να τραβάς και το αφήνεις, να ασχοληθείς με πιό σοβαρά πράγματα; Πχ, ΑΕΚ-ΠΑΟ; Το παρατάς: Π.........τρίδα! Προσοχή. Άμα θέλεις ταυτόχρονα να πετύχεις και κάνα στόχο, αφήνεις πρώτα το Πι και μετά τα υπόλοιπα.

Σήμερα αγαπητέ ψηφοφόρε του Σύριζα δεν μετράει απλά η λέξη πατρίδα. Από μόνη της δεν υποδηλώνει τίποτα! Ίδια γεύση με τον όρο σουβλάκι ή γύρο με πίτα με όλα. (Μεσημεράκι τώρα που γράφω, Άνοιξε και η όρεξη). Σήμερα μετράνε άλλα: Η σωτηρία της πατρίδας. Δηλαδή, άμα δεν σώνεται η πατρίδα με αυτά που κάνεις, ξέχνα την. Πατρίς άνευ σωτηρίας της πατρίδας, άτοπον. Σήμερα κανένας δεν ενδιαφέρεται γιά την καθαυτό πατρίδα. Μόνο η σωτηρία της πατρίδας υφίσταται. Ούτε υπερηφάνεια μετράει, ούτε φιλότιμο, ούτε τσαμπουκάς. Ή σώζεις την πατρίδα, ή δε πα να γαμηθεί η πατρίδα. Απλά πράματα...

(Την ακριβή σημασία του γαμημένου όρου -σωτηρία της πατρίδας- την αφήνουμε, να μην ανακατέψουμε την ευγενή πατέντα Της Αυγής).

Πως γίνονται όλα αυτά, ρωτάτε; Εύκολη ερώτηση, εύκολη απάντηση! Άπατρις άνθρωπος δεν υπάρχει μήτε ένας στουν ντουνιά, φίλε ψηφοφόρε του Σύριζα. Κάτι σε δένει πάντα με τον τόπο σου: Η ρουφιάνα η ιστορία, η γλώσσα σου, ο Χατζηδάκις, ο Ρίτσος, τα φιλαράκια από τα νιάτα σου, η πρώτη σου γκόμενα, το χι που έφερε ο Παναιτωλικός με δέκα παίχτες μέσα στο Καραϊσκάκη, οι μαζέδες στην Πλατεία Λαού στη Λαμία. Κάτι. Πάντα πουλάει η λέξη πατρίδα. Ακόμα και στα αλεξίσμυαλα παιδιά των Μεταλλικών Ηλιοβασιλεμάτων της εθνικιστικής παρτίδας. Και επειδής πάντα μετράει, μας συνηθίσανε να την αισθανόμαστε στα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΡΙΑ! Στα ευρωπαϊκά! Τι Ελλάδα ρε; Εμείς είμαστε μέλος της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Υπερδύναμης ρε! Τι νόμισμά μας ρε; Ευρώ ρε, το ευλογημένο νόμισμα ενός κράτους-μέλους της Ευρωζώνης το δικό μας ρε!

Μάγκα μου, σφίξανε τα πράγματα και γιά να προδώσεις πλέον την πατρίδα σου, πρέπει να προδώσεις την Ευρωπαϊκή Ένωση! E, μη μου πεις τώρα, ότι πρέπει να σφιχτείς γιά να μπορέσεις να κλάσεις...

Σήμερα μπορεί ο κάθε Κατσαντώνης της ευρύτερης Αριστεράς (μη ξεχνάμε το λάστιχο, που αρχίζει από δεξιά και τελειώνει κάπου στο υπερπέραν) να βγαίνει και να πουλάει από Ακρόπολη μέχρι τα άπαντα του Λασκαράτου και να ισχύει ταυτόχρονα ως εθνικός ήρωας. Και να ξεπουλάει προκαταβολικά τις ζωές των αγέννητων παιδιών και να φουσκώνει από αυταρέσκεια και περηφάνεια σαν αρσενική γαλοπούλα. Και να σε περνάει ταυτόχρονα γιά μαλάκα. Και να στο λέει κατάμουτρα: Είσαι μαλάκας ρε. Είτε ψηφίσεις ναι, είτε όχι στο δημοψήφισμα. Ακούς φίλε ψηφοφόρε του Σύριζα;

Αλλά έχει ο τροχός γυρίσματα.

Και η ιστορία έχει γυρίσματα.

Και τα όνειρα κάνουν κάποτε τα δικά τους και ξυπνάς ξαφνικά εντελώς στεγνός και αποφασισμένος. Και τα βουτάς τα σωστικά συνεργεία και τους δίνεις να καταλάβουν. Δεν τα βουτάς φυσικά με τα χέρια σου, αλλά με την τσιμπίδα του νόμου. Σιγά μη βρωμίσεις τα χέρια σου.

Τι λες, πάμε να ρίξουμε κανιά μάσα, ψηφοφόρε του Σύριζα


25/2/16

Εκτός Σένγκεν η Ελλάδα; Υπάρχουν σαφώς καλύτερες λύσεις



Καλή η κρίση, καλά τα μνημόνια, καλό και το προσφυγικό ταρακούνημα που φοριέται τόσο πολύ τον τελευταίο καιρό. Καλά από μιά άλλη οπτική γωνία φυσικά: Από την οπτική γωνία της εμπειρίας.

Θα πείτε, καλές οι εμπειρίες, αλλά να μάθουμε και κάτι. Να αλλάξουμε και κάτι. Τουλάχιστον τον τρόπο σκέψης μας, αυτό δηλαδή που μας έφτασε εδώ που είμαστε.

Δίκιο έχετε, αλλά μην είστε τόσο πολύ απαιτητικοί. Πάμε μπροστά, σιγά σιγά, μικρά βηματάκια, να μη πέσουμε και θύματα της ταχύτητας. Ξεκολλήσαμε από το Πασοκοσκουπιδαριό, ξεκολλήσαμε από τα Σκουπιδοσάμαρα, θα ξεκολλήσουμε και από τα...αριστερά απόβλητα του Σύριζα. Είναι θέμα χρόνου. Μπορεί να μεσολαβήσει κάνα νούμερο α λα Λεβέντη, α λα Ποτάμι ή ένας νέος συνδυασμός σωτήρων του Έθνους και ιδίως σωτήρων των αγίων ημών δανειστών ή ακόμα και μιά νέα παραλλαγή του πολιτικού έπους ονόματι ΜΗΤΣΟΤΑΚ, αλλά στο τέλος δεν θα έχουμε άλλη επιλογή, από το να ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ και αναλόγως να ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ. Όχι ότι τώρα δεν ξέρουμε, αλλά κάθε φρούτο θέλει το χρόνο του, μέχρι να ωριμάσει.

Όλα όσα περνάμε, όλα όσα βιώνουμε είναι το τίμημα γιά την παραμονή της χώρας στην ΕΕ, στην Ευρωζώνη, στην γή της Επαγγελίας όπως αυτή οριοθετήθηκε από την συνθήκη του Σένγκεν και του Δουβλίνου. Η επιμονή μας να "ανήκουμε εις την Δύσην" χάνει φυσικά από παντού: Και πήδημα άγριο πέφτει, και φτύσιμο της αρκούδας, και φτώχεια και των γονέων, και ανεργία, και εξαθλίωση, και καταρράκωση της εθνικής αξιοπρέπειας, και ξεπούλημα ορατών τε και αοράτων, και όλα αυτά τα υπέροχα που λαμβάνουν χώραν τα τελευταία πέντε χρόνια προς...σωτηρίαν της χώρας. Αλλά είπαμε, σιγά σιγά. Μαθαίνουμε ακόμα. Και γιατί μαθαίνουμε ακόμα; Επειδή υπάρχει ακόμα παραδάκι. Υπάρχει ακόμα το λίγο, το μισό, το πετσοκομμένο, η συνταξούλα της γιαγιάς και του παππού, υπάρχει και ότι περίσσεψε από τα ευρώπουλα που είχαμε γιά ώρα ανάγκης στην μπάντα. Αλλά ιδίως υπάρχει ακόμα η ψευδαίσθηση, η ουτοπία της επιστροφής στον χαμένο παράδεισο του παρελθόντος.

Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, δεν θα δίνουμε πλέον μία, γιά την παραμονή μας στην ζώνη του Σένγκεν, ή την Ευρωζώνη ή ακόμα και γιά την παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεν θα δίνουμε μία, γιατί πλέον θα έχουμε εγκαταλείψει την ρουφιάνα την ΕΕ. Και κάθε ζώνη ή ζωνάρι της.


24/2/16

Προσφυγικό: Πως τα καταφέρνει η ρουφιάνα η Ελλάδα και φταίει πάντα;



Δεν χωράει αμφιβολία: Η Ελλάδα φταίει. Δεν έχει σημασία που και γιατί. Αυτός είναι ο ρόλος της. Ο ρόλος του φταίχτη. Όπως στα παλιά γουέστερν. Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος. Οργανωμένα πράγματα, να μη μπερδευόμαστε. Η Ελλάδα φταίει λοιπόν και όσοι βιαστούν να υποστηρίξουν το αντίθετο, ας ρίξουν μιά ματιά στο...φταιχτολόγιο της χώρας. Την τελευταία πενταετία η χώρα έπταιξε γιά τα εξής πράγματα:

Γιά το χρέος γενικά.

Γιά την απάτη των γκρηκ στατίστικς.

Γιά την κρίση του Ευρώ.

Γιά την κρίση της Ευρωζώνης.

Γιά την επιμονή της, να στέλνει καθήκια στην Εξουσία.

Γιά την είσοδο χιλιάδων προσφύγων στην ΕΕ.

Γιά την έξοδο χιλιάδων προσφύγων από την Ελλάδα προς άλλες χώρες της ΕΕ.

Γιά την πτώση του υδραργύρου μετά το πέρας της καλοκαιρίας.

Στο θέμα του προσφυγικού θριάμβευσε γιά μιά ακόμα φορά το ελληνικό φταίξιμο. Δεν μπορείτε να ελέγξετε ούτε χίλια ψωροχιλιόμετρα θάλασσας και μπαίνει πολύ πράμα από Τουρκία μεριά, λένε. Από μιά χώρα δηλαδή που ως γνωστό όλες οι αρχές κάνουν το καθήκον τους, που θριαμβεύει η ευνομία και πάει γκαζάτη η δημοκρατία. Δεν κάνετε σωστά τη δουλειά σας και πνίγεται ένα σωρό κόσμος, αν και χεστήκαμε που πνίγεται τόσος κόσμος, φτου σας, λένε. Δεν κατασκευάζετε γλήγορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, χοτ σποτς, να μαζευτεί εκεί όλη η προσφυγιά του ντουνιά και μετά να προωθηθεί στις χώρες της αρεσκείας της, λένε. Και άμα δείτε πρόσφυγα...προωθημένο, να μας φτύσετε. Αυτό το τελευταίο δεν το λένε, αλλά  το σκέφτονται.

Τελικά βαρέθηκαν κάποτε οι αγαπητοί εταίροι να δείχνουν με το δάχτυλο την χώρα μας και άρχισαν το ανοιχτό φτύσιμο. Μαζώχνει κάτι καλά βαλκανικά κρατάκια η Αυστρία και πλακώνουν την Ελλαδίτσα στην ροχάλα: Φάλες γρεκοί, ούτε τη γνώμη σας, ούτε την άποψή σας, ούτε τα επιχειρήματά σας, ούτε τον πόνο σας. Μαζευόμαστε άνευ εσάς και αποφασίζουμε μόνοι μας, πως πρόκειται να λύσουμε το προσφυγικό πάνω στην καμπούρα σας.

Ωραία πράγματα. Άμα κλείσουν τα σύνορα της Ελλάδας και δεν μπορεί να βγει όξω ούτε κουνούπι, ελύθει το προσφυγικόν!

Φωνάζει το Τσιπραριό, δεν του αρέσει φυσικά, να το έχουν και γιά πήδημα και γιά φτύσιμο ταυτόχρονα: Θα δώκουμε σκληρήν απάντηση στην αδικίαν και σα δε ντρέπονται κοτζάμου Αυστριακοί άθρωποι, να κάνουνε τέτοια αίσχη κτλ κτλ.

Το Τσιπραριό βασικά δεν έχει άλλη επιλογή, από το να βγαίνει στις πρώην εχθρικές τιβές και να κάνει τον καμπόσο. Να λέει, του επέτρεψε η Τρόϊκα, να αντιδρά του απαγόρεψε. Και καλά κάνουν οι άνθρωποι. Το ξεσκίσανε, το εξαπατήσανε, το δουλέψανε, το έσκυψαν, το πήδηξαν, το έφτυσαν, το αλλαξοπίστησαν, να μην το αφήσουνε να πει και καμμιά τηλεοπτική μαλακία, να ξεδώσει;

Έτσι έχουν τα πράγματα παιδιά, ας ζμπρώξουμε λιγάκι όλοι μαζί και λύθηκε το προσφυγικό: Όλη η χώρα στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, και κρατάμε όλοι γερά, να μην φύγει ούτε προς παράδειγμα προς αποφυγήν ένας αλλοδαπός όξω.

Τυχαίες εξελίξεις; Σοβαρευτείτε ρε. Θυμόσαστε τι γινότανε, όταν μας στέλνανε οι μεγαλύτεροι στο περίπτερο, να τους πάρουμε χύμα τσιγάρα; Εμάς πιάνανε, εμείς τρώγαμε τις σφαλιάρες μας από γονείς και δασκάλους. Ο μικρότερος την πληρώνει πάντα. Και αν δεν είσαι μόνο μικρός, αλλά και πρόθυμος, ή χαζοβιόλης, ή απλά μαλάκας, ή όλα τα παραπάνω ταυτόχρονα, ε τότε του αφαιρείς του ισχυρού κάθε άλλη επιλογή.

Φταίει η Ελλάδα και σήμερα παιδιά και θα φταίει γιά πολλά ακόμα μνημόνια μέχρι τελικής πτώσεως. Όσο στέλνουμε καθάρματα, δότες, ευρωλάγνους, ναινέκους στην εξουσία, πάντα θα φταίμε. Και σε τούτο το τελευταίο δεν υπάρχει αμφιβολία: Οι καθαυτό φταίχτες είμαστε εμείς!

17/2/16

Στον απόηχο της ρωσσοτουρκικής διένεξης



Αλήθεια, πως αισθάνεται, όταν ακούει ειδήσεις εκείνος ο Ρώσος με την κοτσιλιά αετού στην καράφλα του;  Αυτός με τις γκλασνοστιές και τις περεστρακαστρούκες ντε. Αυτός που έδωσε αντί πινακίου φακής μιά ολόκληρη υπερδύναμη και άφησε τα αμερικανάκια να κάνουν ότι τους καυλί.

Τι λέτε να σκέφτεται, όταν βλέπει πχ γερμανικά τορνάντος να πετάνε αυτοβούλως και χωρίς να τους έχει καλέσει κανένας πάνω από τη Συρία και να τραβάνε φωτογραφίες από τα...κουρδικά στρατεύματα, που βαράνε τα τζιχαντάκια, που χρηματοδοτούν σαουδαραβοσαπάκια και άλλα καλλιτεχνικά εμιράτα της περιοχής, και μετά να  τις δίνουν στον υπερδύναμη Ερντογκάν, να ξέρει πως θα λιανίσει αεροπορικώς το ΠΚΚ;

Ναι, πως λέτε να αισθάνεται ο ντερβίσης ο Μιχαλάκης Γκορπατσώφ, όταν ακούει την κλανιά να απειλεί την αρκούδα; Γιατί μέχρι εκεί έφτασε ο Σουλτάνος: Να κάνει νταηλίκια στη Ρωσία! Έχετε δει ποτέ τον Σουλτάνο από πίσω; Μιά χαρά είναι ο Σουλτάνος. Και οπίσθια διαθέτει, και ώμους, και ραχοκοκαλιά, και μέση και του πουλιού το γάλα. Μόνο από πλάτες δεν πάει καλά. Τι καχεκτικές; Ανύπαρκτες. Λάθος της φύσης. Γι΄αυτό αναγκάστηκαν Αμερικάνοι και ΝΑΤΟ να αναλάβουν ακριβώς εκεί υπηρεσία.

(Με πλάτες από Αμέρικα και ΝΑΤΟ σας ξεσκίζω και εγώ μονάχος μου όλα σας τα λύκεια, αγαπητοί αναγνώστες).

Αλλά να μην τον αδικούμε εντελώς τον φουκαρά τον Ταγίπη. Καλά, έριξε ένα ρώσσικο αεροπλανάκι από ατύχημα, (δηλαδή μόνο το πετύχανε το ιπτάμενο αντικείμενο τα τουρκαλάκια, αυτό έπεσε ύστερα από μόνο του), αλλά αν δεν το πετυχαίνανε, μπορεί και να βρίσκανε το μπελά τους οι τούρκοι χειριστές: Καλά ρε, ντιπ στραβός να ήσουνα, κάπου θα το εύρισκες από τα τριάντα μέτρα.

Καλά, μπήκε και λίγο με τ΄ασκέρια του στο Ιράκ, να λιανίσει Κούρδο, να αγαλλιάσει η ψυχούλα του, αλλά μόνο μετά από πρόσκληση της ιρακινής κυβέρνησης, αλλά όταν η τελευταία βγήκε στα μήντια και άρχισε τα υστερικά, εμείς δεν καλέσαμε κανένανε, ε τότε τα μάζεψε ο άνθρωπος και γύρισε πίσω. Κύριος ο Σουλτάνος.

Αλλά είπαμε, ότι δεν πρέπει να τον αδικήσουμε τον άνθρωπο. Ξέρετε τι τζαμί έχει πέσει, από τότε που κατάντησε Σουλτάνος; Κάθε πόλη και τζαμί, κάθε χωριό και μιναρές, θα έλεγε, αν είχε βγει Απρίλη μήνα με τα τανκς στην εξουσία. Και ξέρετε πόσες κουφάλες δημοσιογράφοι είναι στην απομέσα και τηράνε απόξω; Και ξέρετε πόσα κανάλια καθάρισε ο μεγάλος; Ούτε ο Αχόρταγος νάτανε, μιλάμε.

Αλλά κατά τα άλλα κύριος ο Ερντογκάν. Άμα δεν τον τσιγκλίσεις, σε αφήνει στην ησυχία σου. Όπως η Πορτογαλία να πούμε. Άριστες σχέσεις! Ή οι Μπαχάμες. Καρντάσια! Μέχρι και γιωταχί υφαλοκρυπίδα η Μπαχάμα παρακαλώ! Αλλά άμα πας να του φας ξένη πόλη, ας πούμε μιά πόλη άλλου κράτους, ας πούμε της Συρίας (όλο λέμε ρε, αλλά λέτε να μας ακούει κανένας;), ε τότε έχουν όλα τα όριά τους: Την έβαψες φίλε!

Την έπαυσε με το χαμόγελο στα χείλη την Σοβιετία ο Μιχαήλ και ο...ελεύθερος κόσμος ξεθεώθηκε στο παλαμάκι. Μπράβο σου μεγάλε και εύγε σου που πάτησες τον απάνθρωπον κομμουνισμόν, γιά να θριαμβεύσει η Δημοκρατία, όπως αυτή του τσίφτη του Ερντογκάν, που μπορεί να είναι κομματάκι ζόρικος, αλλά δώσ΄του Δημοκρατία και πάρε του την ψυχή, και πολύ γκαρντάσης το παιδί, έχταχτος άθρωπος που λένε. Και πονετικός τύπος: Είδατε τι είπε στην Μέρκελ, όταν αυτή πήγε να προσκυνήσει; Σπαράζει η καρδιά μου με τσι πρόσφυγοι, Αγγελικούλα μου. Δώστε μου τρία δίς και βίζα στα τουρκαλάκια που γουστάρουν ταξιδάκια αναψυχής στην Ευρώπη και τους μαντρώνω εγώ τους πούστηδες και δεν βγαίνει ούτε μύγα έξω. Και γιά σιγουριά κάντα πέντε τα τρία, μη λένε τίποτα μυστήριοι, ότι πήραμε τα τρία των γερμανών.

Δημοκρατία όμως μέχρι το μεδούλι! Μη ξεχνάμε, ότι ο Σουλτάνος βρέθηκε εκεί που είναι μετά από λαϊκή ετυμηγορία. Μάλιστα κύριοι. Ο κυρίαρχος λαός τον έφερε κι΄αυτόν στην εξουσία. Εδώ έφερε κάτι Παπατζήδες, κάτι Σαμαράδες και κάτι Τσίπρες, γιατί να έκανε στον Ερντογκάν κράττει;












16/2/16

Ονειροκρίτης: Τι σημαίνει όταν δεις Αγρότες στα μπλόκα;



Σηκώνεται ο Τσίπρας μούσκεμα στον ίδρωτα: Γυναίκα ένας εφιάλτης απίστευτος! Όπως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.

Η γυναίκα έδειξε πλήρη κατανόηση: Έλα ρε! Και τι είδες δηλαδή;

Αγρότες, αγριεμένους, θηριώδεις αγρότες, ψέλισσε τρέμοντας από φόβο ο Τσίπρας. Η κυρά του δεν κώλωσε.

Μην τα παίρνεις στα σοβαρά τα όνειρα Αλέξη μου, όνειρα είναι, του απαντάει. Και γιά να δώσει περισσότερη βαρύτητα στα λόγια της, αρπάζει μία καρέκλα και αρχίζει να ψάχνει στο πάνω ράφι της ντουλάπας της.

Τι κα εκεί πα ρε γυναί, ρωτάει παραξενεμένος ο Αλέξης.

Τον ονειροκρίτη βρε συ Αλέξη, κάπου εδώ τον είχα βάλει την τελευταία φορά. Ψάχνει, ψάχνει, τον βρίσκει. Ανοίγει στο Α, Αγρότης, δεν βρίσκει. (Ήταν παλιός ονειροκρίτης, δεν είχε την λέξη.)

Βάλε Γεωργός ρε συ γυναίκα, της λέει ο Τσίπρας, να φανεί και πιό διαβασμένος. Κάνει ράϊ η γυναίκα, πάει στο Γου, το βρίσκει: Γεωργία. Χωρίς το παραμικρό ίχνος θριάμβου αρχίζει να διαβάζει φωναχτά:

Η Γεωργία είναι καλός οιωνός. Εξόν και άμα την έχετε πεθερά, οπότε εξαιρείται. Είναι σημάδι, ότι θα καρποφορήσουν οι κόποι σας. Ιδίως οι τελευταίοι.

Ακούει ο Τσίπρας και πέφτει στη σκέψη. Οι τελευταίοι; Κάτι έκοβα ρε γαμώτο, αλλά τι; (Αυτά έχει η διάσωση μιάς χώρας: Κόβεις, κόβεις, κόβεις και στο τέλος ξεχνάς τι και πόσο. Δεν είναι εύκολη δουλειά να κυβερνάς ως αριστερή κυβέρνηση μιά χώρα. Δεν είναι μόνο το πλήθος των...κοψιμάτων, είναι και η ενέργεια που απαιτούν αυτά. Γιατί κόπος χρειάζεται γιά να βγάλεις από τον κήπο σου τα αγριόχορτα. Σου βγαίνει ο πάτος. Αλλά τι κούραση έχει, να κόψεις του συνταξιούχου τη σύνταξη; Του την κόβεις χωρίς να σηκώσεις καν τα μανίκια σου. Μπαμ και κάτω. Διά την σωτηρίαν του έθνους και της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκεκόπην η σύνταξης υμών, αμήν. Ποιός κόπος λοιπόν;).

Έχετε βρεθεί ποτέ στην δυσάρεστη θέση, να πονάει ο μανάβης και ο μπακάλης και να σας ρωτάνε εσάς, ποιός πονάει πιό πολύ; Ασήκωτο. Όχι, γιά να καταλάβετε τι περνάει ο πρωθυπουργός. Τέλος πάντων, ψήνουνε έναν καφέ και κάθονται να εμβαθύνουν. Κατά την διάρκεια της εμβάθυνσης γίνεται ο κάτωθι διάλογος:

Αλέξης: Λες να εννοεί ο ονειροκρίτης ότι θα καρποφορήσει το πετσοκόψιμο της Αγροτιάς;

Μπέττυ: Μάλλον. Θυμάσαι, ούτε τη μισή τυρόπιτα έφαγες εκείνη τη μέρα απ΄τη στεναχώρια σου.

Αλέξης: Ναι, μου είχε στοιχίσει πολύ. Ήταν και ο Τσακαλώτος εκείνη τη μέρα δίπλα μου, που είχε ρέψει από το κλάμα. Δράμα.

Μπέττυ: Πως εμφανίστηκαν οι αγρότες στο όνειρό σου;

Αλέξης: Φουριόζοι! Με κάτι τραχτέρια να!

Μπέττυ; Να δούμε στον ονειροκρίτη τι είναι τα τραχτέρ. (Ψάχνει) Δεν έχει τραχτέρ, να δω άλλη λέξη. Να δω το Καρπός;

Αλέξης: Ε δες.

Μπέττυ: (διαβάζει) Κορόμηλο, πλούσια και ξέγνοιαστη ζωή. Κεράσι, παντρειά. Βερύκοκο, τρελλό σεξ.

Αλέξης: Άσε ρε Μπέττυ, πολύ μανάβικα ακούγονται. Δες καλύτερα Τέμπη. Μάλλον εκεί τα είδα τα τραχτέρ. Αλλά άνοιξε και την τηλεόραση, να βλέπουμε και τις ειδήσεις.

Βάζει το Μέγκα η γυναίκα, να μη λένε οι βαρώνοι των μήντια, ότι οι αριστεροί είναι μοχθηροί και τους κόβουν. Που λέτε, την είχανε πέσει τα τζίνια της διαπλοκής στα μπλόκα και βαράγανε αλύπητα: Μας κλείνουν τα σύνορα, δεν μας αφήνουνε να πάμε γιά γκαζάρισμα Εθνική, καταστροφή της οικονομίας, ζήτω η σκληρή στάση της κυβέρνησης, Αποστόλου βάστα. Βλέπει ο Αλέξης και δεν πιστεύει στα μάτια του. Άλλαξε κανάλι και βάλε Μέγκα, να δούμε τι λέει ο οχτρός ρε συ γυναίκα, λέει. Το Μέγκα είναι Αλέξη μου, του απαντάει με ένα απέραντο χαμόγελο αυτή...

Τέλος πάντων, ηρεμούν τα πράγματα κι΄εκεί που βγαίνει εκείνος ο παράξενος (και ο μοναδικός που κερδίζει το ψωμί του λέγοντας την αλήθεια) ο τυπάς με το βρέξει- δε βρέξει, ακούγεται ένας παράξενος θόρυβος και τους αποσπά την προσοχή: Ντριιιιιιν. Δεν θάταν ντε και η μεγαλύτερη ρουφιανιά, αν σας έλεγα ότι ήταν το κινητό του πρωθυπουργού. Το σηκώνει ο Αλέξης (όχι θα τά΄φηνε), ποιός βαράει ρε; Εγώ πρωθυπουργέ, ο τάδες, βουλευτής Σύριζα από ανάγκη να σωθεί η χώρα. Λέγε τάδε. Ε λέει: Από επαρχία σου παίρνω τηλέφωνο πρωθυπουργέ, που πήγα να ηρεμίσω το μπλόκο. Και,το ηρέμισες, ρωτάει ο Τσίπρας. Μα φυσικά το ηρέμισα, αλλά μετά μου την πέσανε γαλλιστί και ελληνιστί και αν δεν επέμβαινε το ένστολο πλήθος που παρευρισκόταν προς σωτηρίαν μου στην σεμνή αυτή τελετή, θα με είχανε πετύχει όχι πλέον σύριζα, αλλά στη μέση του δοξαπατρί, κέντρο στόχου, πόντοι δέκα. Και έτσι αντί να σώσω εγώ αυτούς, θα είχανε σωθεί από μόνοι τους και θα χάναμε την σωστική εργολαβία που έχουμε και περνάμε εμείς οι ίδιοι καλά και οι δανειστές ακόμα καλύτερα.

Εδώ παρατάει ο Τσίπρας το τηλέφωνο και αρχίζει να αφουγκράζεται ανήσυχος. Ρε συ γυναίκα, φωνάζει στη σύζυγο, που είχε πάει στο μπάνιο και κάτι έκανε, τι κάνει έτσι, σαν μηχανή τραχτέρ ακούγεται. Κούλαρε Αλέξη μου, απαντάει αυτή γελώντας, έλουσα τα μαλλιά και και τα στεγνώνω τώρα με το πιστολάκι....

Τελειώνει με τον τάδε, κλείνει, να κι΄άλλο ντριν. Ο τάδες βουλευτής του Σύριζα από άλλη επαρχία: Κύριε πρωθυπουργέ, το μπλόκο της ενορίας μου με αγκάλιασε με ευγνωμοσύνη και αγάπη, και αν δεν ήντουσαν εκεί κανιά διακοσαριά αγριοαγρότες να με πάνε καροτσάκι, θα θριάμβευε η κυβερνητική πολιτική και πάνω από τα τρία τέταρτα της θεωρίας του Μαρξ. Καλά ρε τάδε, πόσοι παρευρίσκονταν στο μπλόκο; ρωτάει ο Τσίπρας. Κανιά διακοσαριά, απαντάει ο βουλευτής του Σύριζα, που μπήκε στη Βουλή τσουλώντας σε τέσσερεις ρόδες και τώρα κυκλοφορεί απλά στα τέσσερα. Ο πρωθυπουργός ήθελε περισσότερες πληροφορίες. Μήπως σε γουχάρανε ρε τάδε; Φοριέται πολύ αυτό στα μπλόκα τον τελευταίο καιρό.

Σκέφτεται τώρα ο άλλος: Να του πω, ότι με φτύνανε, ότι έπεσε κατάρα της αρκούδας, ότι το γαμωσταυρίδι πήγε σύννεφο, ότι γαϊδούρι με ανεβάζανε, ημίονο με κατεβάζανε, ότι τι λαμόγιο, τι αρχίδι, τι απατεώνα, τι προδότη, τι μπήξα, τι δείξα, θα φρίξει ο πρωθυπουργός. Να μη του πω, μπορεί να με πάρει γιά φραξιονιστή, τσι άλλοι όλοι τσι κράζουνε ρε, εσένανε όχι, διατί παρακαλώ; Τι να κάνει ο άνθρωπος που θυσίασε όλα όσα πρέσβευε γιά να θυσιαστεί η χώρα γιά τις ανάγκες των δανειστών, τα ξέρασε όλα.

Αρχίζουν να τον ζώνουν τα φίδια τον Τσίπρα, αλλά πριν αρχίσει να σκέφτεται κάνα δημοψήφισμα, πάλι ντριν ντριν το κινητό του! Ο τάδες βουλευτής εκ Πελλοπονήσου. Μετά ο εκ Θεσσαλίας. Μετά εκ Κρήτης. Τους βάζει όλους σε τηλεφωνική συνδιάλλεξη ο πρωθυπουργός, να γίνει ντόρος.

Περίφημα μας φέρθηκαν οι μπλοκοαγρότες. Γουϊδούρια μας είπανε, ξύλο όμως δεν φάγαμε. Ούτε μύτη δεν άνοιξε, μόνο τη μάνα μου και την γυναίκα μου προσπάθησαν να πηδήξουν λεκτικώς. Θρίαμβος, από δέκα ροχάλες μόνο τρεις βρήκαν τον στόχο τους. Σκυφτοί πήγαμε στο μπλόκο, σκυφτοί φύγαμε! Και δεν σας πειράξανε; Όχι! Ε μάλλον θα σκέφτηκαν ότι τους περάσατε κατά λάθος γιά...θεσμούς και πήγατε για διαπραγμάτευση.

Τέλος πάντων, κάποτε σίγησαν τα τηλέφωνα, η ανησυχία όμως έμεινε. Πας έτσι για ύπνο; Δε πας. Τη λύση την έδωσε η γυναίκα: Και δε παίρνεις ρε συ Αλέξη τον Γιωργάκη τηλέφωνο ή τον Σαμαρά, που πέρασαν ανάλογους εφιάλτες, να σου πουν; Μπράβο ρε γυναίκα, χαμήλωσε την τηλεόραση να τους πάρω τηλέφωνο. Αρχίζει να κοπανάει τα πλήχτρα, καλεί. Ο Γιωργάκης δεν το σηκώνει, λέει. Θα είναι εξωτερικό για κανιά διάλλεξη "πως καταστρέφεις με ιδιαίτερα χαμηλό IQ μιά ολόκληρη χώρα". Να πάρω τον Αντώνη. Παίρνει. Ο Τσίπρας είμαι, γειά σου Αντώνη. Α, καλώς τον Αλέξη (Του ήρθε να πει, χέστηκα, αλλά δεν είπε, κακώς), τι χαμπάρια; Το και το, του λέει ο Τσίπρας. Αγρότες με τραχτέρια είδα στον ύπνο μου και δεν ξέρω τι σημαίνει. Εσύ έχεις περισσότερη πείρα από μένα, έχεις κανιά ιδέα; Μπα, από αγροτοόνειρα και τραχτεροεφιάλτες δεν κατείχε ο πρώην πρωθυπουργός, αλλά άμα είχε δει τίποτα άλλα όνειρα, πχ  πως έκλεινε πρωθυπουργική πρωτοβουλία η ΕΡΤ, τότε ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος.

Τι να κάνει, αποφασίζει να δοκιμάσει με τον Βενιζέλο. Τον πετυχαίνει μεταξύ 14ου και 15ου παϊδιού σε μία ταβέρνα των Καλυβίων. Το και το. Ακούει αμίλητος ο Βενιζέλος. Πως να μιλήσεις άμα είσαι μπουκωμένος ντε; Τελικά τι να κάνει γιά να βοηθήσει τον πρωθυπουργό ο χοντρός, την καταπίνει αμάσητη: Αλέξη μην ανησυχείς όταν κοιμάσαι και βλέπεις όνειρα, τον καθησυχάζει ο πρώην δυνατός ανήρ του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο όταν βλέπεις τον λαό να κοιμάται. Ανεξάρτητα από τα όνειρα που βλέπει. Αλλά να έχεις το νου σου και να προσέχεις ιδιαίτερα όταν ο λαός πάψει να κοιμάται και αρχίζει να κάνει μόνος του όνειρα.

Σοφή κουβέντα ο χοντρός. Ανάσανε με ανακούφιση ο πρωθυπουργός. Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και με Λεβέντη στη Βουλή δεν χωράει αμφιβολία ότι ο λαός κοιμάται ακόμα τον ύπνο του δικαίου. Κι ας έχουν φλομώσει με τραχτέρ τους δρόμους όλης της χώρας.

Καλό απόγευμα....

















14/2/16

Υβριστικό ποστ γιά τους τρεις αξιωματικούς του Πολεμικού Ναυτικού που έχασαν την ζωή τους στην Κίναρο

Οδύνη στην κηδεία του υποπλοίαρχου Αναστάσιου Τουλίτση

Δεν χωράει συζήτηση, είναι χαζοβιόλης ο Έλληνας. Τον έχουν μάθει από μικρό, ότι η υπερβολή είναι το κέντρο του σύμπαντος κι΄έχει μείνει γαντζωμένος εκεί. Έπεσε το ελικόπτερο λόγω τεχνικής βλάβης, ήρωες οι τρεις του πληρώματος λέει. Γιατί ήρωες ρε αγκαγκούα; Άμα δεν βάλω εγώ τον γρύλλο σωστά και πέσει το αμάξι μου και με πλακώσει, όταν πάω ν΄αλλάξω ρόδα, ήρωας είμαι; Ή άμα πιάσει τον λοχαγό βήχας και χάσει την ισσοροπία του και πέσει από τη σκάλα και μείνει στον τόπο, ήρωας είναι;

Μπαίνει ο μπάτσος στο περιπολικό και πάει να βγει από το πάρκινγκ, τον πιάνει ένας ξαφνικός πόνος μπροστά, στο τρίτο κουμπί της στολής, πέφτουν κάτι καλοί ιατροδικαστές και τον κάνουν "μαμά, έλα να δεις, πως είναι από μέσα ο μπαμπάς", έμφραγμα εν ώρα υπηρεσίας λέει το ανακοινωθέν, ήρως που έπεσεν κατά την εκτέλεσην του καθήκοντος, ψεκάζει ο έντυπος και μη τύπος. Πολύ άμμος μέσα στον στόκο ρε σεις...

Ήρωας όμως δεν γίνεται κανένας γιά ψύλλου πήδημα. Για να γίνεις ήρωας πρέπει να κάνεις κάτι ιδιαίτερο. Κάτι ασυνήθιστο. Κάτι μεγάλο. Να το κάνω χάντρες, να το καταλάβουν όλοι οι φίλοι του κομπολογιού; Να, είσαι ταξιτζής. Την έχεις βρει την πατέντα, πας μόνο Αεροδρόμιο-Σύνταγμα, Σύνταγμα-Αεροδρόμιο. Πέφτει η Τρόϊκα στην Αθήνα, πέφτουν κάτι ξεγυρισμένα αγώγια, σου κάθονται δεκαπέντε πηγαινέλα σε μιά μέρα. Καλό μάτσο. Όλοι ευχαριστημένοι. Καλός οδηγός. τέλειος πελάτης. Μα τι όμορφος είναι ο περιφερειακός μίστερ ταξιτζής. Τέτοια. Πας το βράδυ στο σπίτι σου, γειά σου γυναίκα, γειά σου άντρα, τι φαΐ έχουμε σήμερα, μπάμιες, πάλι μπάμιες μωρή; Όμορφα πράματα. Αλλά αν της πεις, τι είπανε στις ειδήσεις γιά μένα βρε Καλλιόπη, αποκλείεται να σου πει η Καλλιόπη ότι είπαν κάτι. Γιατί να πούνε; Δεν έχουν ρολόϊ τα άλλα ταξά;

Αλλά αν σου έπεφτε η κάφτρα του τσιγάρου σου στο κάθισμα, ανάμεσα στα σκέλια σου και της την έπεφτες κανονικά και όμορφα προς δόξαν του πανικού, και σου ξέφευγε το αμάξι, και στην στροφή πήγαινε να μεταμορφωθεί σε αερόπλανο, και να τα κατάφερνε πολύ καλά μάλιστα, αλλά λόγω σχετικής όσο και απόλυτης απειρίας στην προσγείωση να κόλλαγε πάνω σε ένα άτιμο πεύκο που στεκότανε άσκοπα εκεί, και ερχόντουσαν μετά από τρίωρο τα ασθενοφόρα και να λέγανε, κρίμα που δεν μπορέσαμε να έρθουμε τρεις ώρες νωρίτερα, μπορεί και να μη πέθαινε ο άνθρωπος στον τόπο του ατυχήματος, αλλά μέσα στο ασθενοφόρο κατά την διάρκεια της μεταφοράς του σε νοσηλευτικό ίδρυμα της περιοχής.

Ήρωας ο ταξιτζής; Μη λέμε ότι θέμε ντε...

Του Έλληνα δώστου στολή, δώστου ιερό καθήκον, δώστου "θυσία", δώστου μοναδικότητα και αστραφτερό ηρωϊσμό και πάρτου την ψυχή. Παλιά έπρεπε να σε πιάσουν οι εχθροί και να σε παλουκώσουν, γιά να ισχύεις ως ήρωας και να διαθέτεις αναμνηστική πλακέτα στην Αθηνών-Λαμίας και δρόμο με το όνομά σου σε κάθε κωμόπολη της χώρας. Σήμερα αρκεί ο θάνατος ένστολου εν ώρα υπηρεσίας. Ο κάθε θάνατος. Από κατάρριψη κατά την διάρκεια εικονικής αερομαχίας στο κομπιούτερ, μέχρι ακατάσχετης αιμορραγίας από ανεύρισμα.

Ο Έλληνας έμαθε, ότι ένας άνθρωπος έχει μόνο δύο επιλογές: Ή να μην κάνει καλά της δουλειά του, ή να είναι...ήρωας. Όπως οι υπάλληλοι των Σωμάτων Ασφαλείας δηλαδή. Μονιμάδες, χαραμοφάηδες του Δημοσίου, από τη μία, ή....ήρωες. Ακραίες απόψεις. Ο Έλληνας βλέπει στον ένστολο την διαχρονική μοναδικότητά τού ίδιου του τού εαυτού. Δεν συμφέρει φυσικά, να τεθεί πχ θέμα βλάβης καρμπυρατέρ. Εδώ δεν θριαμβεύει ο ήρωας, αλλά η ρουφιάνα η μηχανική.

Αλλά τέτοιοι σκατάδες είμαστε, τέτοιες γυαλιστερές χάντρες μας αρέσουν.

Ποινική δίωξη κατά...υβριστικής ανάρτησης στο διαδίκτυο, γράφουν σήμερα οι φυλλάδες. Κάποιος τα έχωσε (λένε) στους τρεις άτυχους πιλότους και άρρον άρρον σταύρωσον αυτόν. Υστερία. Βεβήλωση μνήμης, λέει. Έπεσαν γιά την πατρίδα, κάτω τα κουλά σας, λένε. Και πιάνει η Δικαιοσύνη κάποιον φουκαρά (ή μη) και τον πάει καροτσάκι. Αλλά ο...μαρτυρικός πατήρ...συγκλονίζει. Έπεσε ο γιός του στον αγώνα κατά των ΠΡΟΑΙΩΝΙΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ, λέει. Και εδώ δεν πάει η Δικαιοσύνη κανένανε καροτσάκι. Όχι παίζουμε....

Τι έγινε; Τι να γίνει ρε παιδιά; Χάλασε ένα ελικόπτερο και τρεις άτυχοι νέοι άνθρωποι έχασαν την ζωή τους. Απλά τρεις νέοι άνθρωποι. Ούτε καλοί, ούτε κακοί, ούτε ήρωες, ούτε σούπερμεν. Απλά τρεις νέοι άνθρωποι. Ένα τραγικό γεγονός. Τίποτα παραπάνω. Τίποτα λιγότερο. Η σάλτσα που έπεσε στο γεγονός εξυπηρετεί μόνο τα εθνικιστικά απωθημένα μας και την ψευδαίσθηση της μοναδικότητας της ράτσας μας. Και την βλακεία μας.

ΥΓ. Του Αγίου Βαλεντίνου σήμερα αγαπητοί αναγνώστες, μεγάλη και ιστορική γιορτή. Να μη ξεχάσω να ευχηθώ χρόνια πολλά σε όλους τους ερωτευμένους. Οι υπόλοιποι δεν δικαιούνται, διότι ήταν πριν από δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια ερωτευμένοι και σήμερα τραβάνε τα μαλλιά τους.

13/2/16

Πόσους πρόσφυγες αντέχει ακόμα η Ευρώπη;

Πόσους πρόσφυγες "αντέχει" ακόμα η Ευρώπη; Εύκολη ερώτηση, δύσκολη απάντηση. Ντάξει, άμα είσαι φουλ θεοτικός και δεν χάνεις εσπερινό ούτε με μπλόκο τραχτεριών έξω από την εκκλησία της προτίμησής σου, η απάντηση είναι εύκολη: Ο έχων δύο πρόσφυγες, να δίδει το υστέρημά του, γιά να αποκτήσει άλλους δύο. Ή άμα είσαι φουλ μέταλ στόκος, χρυσαυγίτης ή απλά πάσαλος από πνεύμα, πάλι απλουστεύουν τα πράγματα: Όξω ρε κουφάλα δυστυχισμένε από τη χώρα μου! Υπάρχει και μιά τρίτη κατηγορία ανθρώπων, όπου δεν χρειάζεται και πολύ βαζελίνη γιά να μπει η απάντηση: Τα νεοπασόκια της μετασυριζιακής κομπανίας που ανέλαβε σαμαροπαπανδρεϊκή υπηρεσία στην θέση των Παπανδρέου-Σαμαρά.

Δεν γράψαμε τυχαία, ότι πρόκειται περί...εισχώρησης της απάντησης. Ο έχων φαντασία δεν χρειάζεται άλλες εξηγήσεις.Τι λένε όμως επί τούτου οι παγκόσμιοι πρωταθλητές της πολιτικής κωλοτούμπας; Θα πείτε τώρα, έλα ρε συ βράχο, ποιός δίνει σημασία σε όσα ψεκάζει ο Αλέξης; Αυτός ρίχνει γαλαζόπετρα και σου λέει ότι ρίχνει αγιασμό ρε. Δίκαιο έχετε. Ουδείς απατεώνας μετά Τσίπρα, που λέει και το ρητό. Αλλά να δούμε τι λένε επί του θέματος οι αριστεροί επιστήμονες, μη λένε ότι τους κόβουμε από το μπλοκ και χεστεί αδίκως καμμιά γελάδα στ΄αλώνι.

Οι με το ζόρι νεοφιλελέδες (κατάσταση που με τον καιρό αρχίζει να γίνεται πεποίθηση) έχουν μιά απίστευτη ευκολία να λένε τα πράγματα με άλλο όνομα. Πχ, διατάζει η Κομισιόν να στηθεί στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στα νησιά. Βουτάει ο Τσίπρας την πρώτη αθλιότητα που του πέφτει στα χέρια, τήνε βουτάει σε μιά κατσαρόλα με νερό, να μουλιάσει, ρίχνει μπόλικο ανθρωπισμό, αλληλεγγύη, ιερό καθήκον, πολιτισμό, ελληνικό φιλότιμο και άλλα χρήσιμα μεγαλόστομα μπαχαρικά, ανακατεύει με μιά μεγάλη τηλεοπτική κουτάλα από τα κανάλια που ήθελε να κλείσει, και την βάζει στο μάτι να βράσει. Όταν αρχίζει να κοχλάζει, την κατεβάζεις και την προσφέρεις στο ανυπόμονο κοινό: Χοτ Σποτ λέει! Και όποιος δεν πιστεύει, ας δει την παρακάτω φωτογραφία, να μορφωθεί.



Χοτ σποτ εν Ελλάδι, εις το όνομα του Αλέξη και του Πάνου και της αγίας Κομισιόν, αμήν. Πάλι καλά που δεν του ζητήσανε Χοτ Ντογκ...

Αλλά ας σοβαρευτούμε και ας ασχοληθούμε με το δύσκολο μέρος της ερώτησης "πόσους πρόσφυγες αντέχει ακόμα η Ευρώπη". Την απάντηση στην ερώτηση δηλαδή. Παιδιά μην παιδευόσαστε, αφήστε το, το αναλαμβάνω εγώ.

Ξεκινάμε με τους πρόσφυγες που εισήλθαν στον ιερό χώρο της ΕΕ από τις ακτές της Λιβύης. Όταν έδωσε η πολιτισμένη Δύση τα ρέστα της γιά να ρίξει τον μοβόρο Καντάφι από την εξουσία, γιά να φλομώσει τη Λιβύη με Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και με μιά ακόμα παπαριά, της οποίας το όνομα μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Α, Ευημερία, Λοιπόν πόσους από αυτούς που μπήκαν ακτοπλοϊκώς στην ΕΕ από Λιβύη να μπάσουμε μέσα; Η απάντηση έχει άριστες σχέσεις με τα μαθηματικά: λέμε, πόσο τοις εκατό Καντάφι ανατρέψαμε; 100%! Ε να μην μπάσουμε στην ΕΕ τα 100% των προσφύγων από εκεί; Φυσικά. Δίκαια πράγματα.

Και πόσους Αφγανούς; Μόνο όσους δεν κατάφεραν να ευημερήσουν υπό το καθεστώς των Μουτζαχεντίν, που εξόπλισε η Δύση γιά να ρίξουν την κομμουνιστική κυβέρνηση Νατσιμπούλα, ή όσους τα βρήκαν σκούρα με τους Ταλιμπάν του πρώην πράκτορα της ΣΙΑ, Μπιν Λάντεν και όσους δεν μπόρεσε να σώσει η νατοϊκή επιδρομή, βοήθειά μας. Όλους δηλαδή. Και μη πει κανείς τώρα, καλά να έρθουν έτσι από μόνοι τους, χωρίς να μας ρωτήσουν καν; Γιατί, εμείς ρωτήσαμε ποτέ κάποιον απ΄αυτούς, αν έχουμε το δικαίωμα να μπουκάρουμε στη χώρα τους, για να λύσουμε δήθεν τα προβλήματά τους;

Και πόσους πρόσφυγες από το Ιράκ παρακαλώ; Κι΄εδώ την απάντηση την δίνουν τα μαθηματικά δημοτικού: Πριν...σώσει η Δύση το Ιράκ από την κακία του Σαντάμ, πόσοι πρόσφυγες εγκατέλειπαν ετησίως αυτή τη χώρα; 250. Και πόσοι εγκαταλείπουν την χώρα μετά την...σωτηρία της από τα πρόθυμα δυτικά στρατά; Κανιά τρακοσαριά χιλιάδες παρακαλώ. έχουμε λοιπόν και λέμε: Μηδέν από μηδέν, μηδέν, πέντε από δέκα, πέντε, ένας ο κρατούμενος κτλ. Η λύση είναι μία: Να μπούνε από Ιράκ κανιά τρακοσαριά χιλιάδες πρόσφυγοι, μείον 250. Δίκαια πράγματα.

Με τους Σύριους τα πράγματα είναι πιό σύνθετα. Ο Ασσάντ υιός φοριώτανε πολύ στη Δύση όλα αυτά τα χρόνια πριν την έναρξη των εχθροπραξιών στην χώρα. Έχταχτο παιδί ο Ασσάντ, και πολύ μόρφωση και δυτική παιδεία και μακάρι να είχαν και οι κόρες μας τέτοια τύχη με έναν γαμπρό σαν δαύτον. Τέτοια. Άσε που πέρναγαν και οι ντόπιοι καλά και όταν περνάς καλά δεν ρισκάρεις ούτε στην πρέφα. Έλα όμως που η Δύση είχε πάρει φόρα και είχε φλομώσει όλη σχεδόν την αραπιά με...αραβικές Άνοιξες και δεν σταματούσε πιά ούτε με Δημοψήφισμα! Να τον ρίξουμε, πέφτουνε τα αμερικανάκια στο κόλπο. Έχει καλές σχέσεις με Ρωσία, αδίστακτος. Ναι αλλά πως; Μήπως είχε ρίξει κάνα χημικό σε κάποια μειονότητα; όχι! Μήπως έχει ατομικά υποβρύχια; Μπα, ούτε υποβρύχιο βανίλια δεν έχει. Μήπως έκανε κανιά ενέργεια, να πάρει τα υψώματα του Γκολάν πίσω από το Ισραήλ, που είναι και δικά του; Όχι! Αίσχος!

Το ψάξανε απ΄ εδώ, το ψάξανε απ΄εκεί, το βρήκαν τελικά: Διαθέτει χημικό οπλοστάσιο και σίγουρα δεν επιτρέπει σε κανέναν να τα καταστρέψει, άρα μπαίνουμε σε δυό βδομάδες μέσα και τον λιανίζουμε! Άρχισαν τα αμερικανοδυτικάκια τις προετοιμασίες, έτριβαν οι βιομηχανίες όπλων τα χέρια τους. Αλλά εκεί πάνω στις γλύκες, έρχεται ένα τηλεγράφημα από Δαμασκό, διαβάζουν οι Αμερικάνοι και αρχίζουν να τραβάνε τα βυζιά τους: Χημικά, διαθέτουμε. Στοπ. Κι΄αν δεν είχαμε; Στα παπάρια μας. Στοπ. Όλα καθ΄οδόν προς Πούτιν προς καταστροφή των. Στοπ. Αν συμφωνούμε, να στείλετε εμπειρογνώμονες να το επιβεβαιώσουν; Αμέ! Στοπ. Τι λέει, δεν χαιρόσαστε; Στα παπάρια μας. Στοπ....

Ξέρεις τι είναι, να είσαι έτοιμος, να μπουκάρεις μέσα σε ξένο κράτος, να το κάνεις μαντάρα και να έρχεται αυτό και να παραδίνεται μπαμπέσικα από μόνο του; Και γαμώ τις αδικίες...

Η λύση ήρθε από μιά παρέα Σύριων, που έιχε άριστες σχέσεις με Πεντάγωνο και ΣΙΑ. Τους μαζεύει ένας αμερικάνος των Υπηρεσιών, γειά σας παιδιά, καθήστε να ρίξουμε κανιά μπυρίτσα. Κάθονται. Τον πάτε παιδιά τον Ασσάντ; Ούτε με σφεντόνες! Ωραία. Είσαστε πολλοί παιδιά; Ου, ίσαμε δέκα νοματαίοι. Τι λε ρε; Ούτε ενδεκάδα δεν κατεβάζετε; Ε όχι. Ε τότε δεν κατεβάζουμε την ομάδα στο πρωτάθλημα, κάνουμε άλλο. Τι ρε; Κάνουμε αντάρτικο! Βγαίνετε στα βουνά σαν τον Άρη Βελουχιώτη και γίνεται το "ο Άρης παίρνει τ΄άρματα". Τι λε ρε Αμερικάνο; Θα μας κάνει μιά χαψιά ο Ασσάντ. Να κάνουμε καλύτερα ομάδα μπάσκετ, είμαστε αρκετοί γι΄αυτό.

Εγκαταλείπουμε γιά λίγο τον τόπο του εγκλήματος και πάμε κάπου αλλού.  Σε μιά άλλη ομάδα, κάτι χιλιάδες, ούτε είκοσι, και όλοι τους αξούριστοι. Μαρμάγκα σκέτη τα παιδιά, να κόβει η μάνα το κεφάλι του άπιστου και στο παιδί το μαχαίρι να μη δίνει! Τώρα μην περιμένετε από έναν ασήμαντο μπλόγκερ να σας πει πως κύλησε η υπόθεση, κύλησε όμως. Δεν ξέρω αν ήταν βαλτοί, αν τους βοήθησε ο Ερντογκάν ή όχι, αν τους έκανε πλάτες η Δύση ή όχι, αυτά τα γνωρίζουν μόνο λίγοι. Αυτό που ξέρω εγώ είναι το εξής: Συνατάω μιά φορά τον φίλο μου, Σάμιρ, συνάδελφος, Σύριος, χριστιανός ορθόδοξος από το Χαλέπι. Η φάση κάπου στον τρίτο χρόνο του εμφύλιου της Συρίας. Ρε συ Σάμιρ, σας πήραν τα πορτοφόλια οι αντάρτες ρε, του λέω γιά πλάκα, να τον κουρδίσω. Ποιοί αντάρτες ρε, Τζιχαντιστές είναι ρε, μου απαντάει τσατισμένος. Τι τζιχαντιστές ρε, γιά αντάρτες μιλάνε τα μήντια, του χώνω. Όχι ρε, οι αντάρτες μιά χούφτα είναι, ούτε για ζήτω δεν φτάνουνε, επιμένει ο φίλος. Να μην πολυλογώ, ήταν η πρώτη φορά που άκουσα την αλήθεια γιά τα τεκταινόμενα στην Συρία. Ο δυτικός τύπος πουλούσε όλα τα χρόνια φύκια για μεταξωτές κορδέλλες. Τους Τζιχαντιστές σαν...αντάρτες. Μάλιστα.

Πέσανε τα μουσάτα φουσάτα και ξεσκίσανε την έρμη τη Συρία. Και καθόσαντε τα παιδιά της ΣΙΑ και του Πεντάγωνου και ξύνανε κατά βάρδιες τα απαυτά τους. Και ο κακός ήντουνε ο Ασσάντ και ο Πούτιν. Και είδε ο δύσμοιρος κοσμάκης και αποείδε και τα βρόντηξε, να πάει να ζήσει σε ειρήνη. Ευρώπη, Ασία, όπου νάναι. Ναι, ξεσηκώθηκε ο δόλιος ο Σύριος, αυτός που μας συγκλόνιζε αυτά τα χρόνια με την μοίρα του, αυτός για τον οποίο χύναμε ποτάμια δάκρυα, μπούκαρε σε κάθε πρόχειρο σκυλοπνίχτη και προσπάθησε παίζοντας τη ζωή του κορώνα γράμματα, να έρθει σε μας τους εύσπλαχνους, γιά να σωθεί.

Πόσους πρόσφυγες αντέχει η Ευρώπη; Λάθος ερώτηση: Πόση Ενωμένη Ευρώπη αντέχουν οι λαοί, πρέπει να ερωτηθούμε. Γιατί παντού έχει το δαχτυλάκι της ετούτη η ρουφιάνα. Εκεί, αγκαζέ με την άλλη ξεσκισμένη κυριούλα, την Αμέρικα, τήνε πέσανε στον πλανήτη άσχημα και τελειωμό δεν έχει. Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε, φωνάζει ο Μπογιόπουλος και δίκιο έχει φυσικά. Ξέρουμε ρε συ Μπογιόπουλε, μη βαράς. Άλλο είναι εδώ το θέμα μας. Πόσους πρόσφυγες αντέχει ακόμα η Ευρώπη.

Η απάντηση είναι μία: Τόσους, όσους χρειάζεται γιά να βουλιάξει. Και η ημέρα που θα βουλιάξει θα είναι μέρα ευτυχίας και χαράς γιά τους λαούς. 

12/2/16

Έτσι θα λυθεί το προσφυγικό




Έχει η κάθε κυβέρνηση κάτι επιστήμονες αντιδραστικούς, πεμπτοκλασάτα παιδάκια από τα καλά, που άμα τους πιάσεις, δεν βοηθάνε ούτε γάντια από χάλυβα. Λέρες, αδίστακτοι, μοβόροι, κάτι σαν τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη αλλά με κοστούμι και γραβάτα. Αυτοί παίζουν το διπλωματικό παιχνίδι, μέχρι αίματος: Κουφάλα, πες ναι ρε, πριν σου χώσω μία και σου βγάλω όλα τα μπροστινά.

Κάπως έτσι ακούγονται οι...διαπραγματεύσεις του παρασκηνίου, πριν βγουν οι ηγέτες στις τηλεοράσεις και πέσουν χαμόγελα, αγκαλιές και φιλιά. Μόνο στις διαπραγματεύσεις με τους λεχρίτες του ΣΥΡΙΝΕΛ, ιδίως τους απατεωνίσκους του μετασυριζιακού Νεοπασόκ που ηγείται του Δωρητηρίου/Κυβέρνησης, δεν ανοίγει ούτε μύτη. Και πως ν΄ανοίξει, όταν έχουν χάσει κάθε επαφή με τα όχι τα παιδιά και όταν τους ζητάει η Βρυξέλλα τρία αεροδρόμια, αυτοί από την πρεμούρα τους δίνουν δεκατέσσερα;

Στις διαπραγματεύσεις γιά την αποφυγή του προσφυγικού (επίλυση; τι επίλυση μου λέτε ρε;) βρήκαν πεδίο ελεύθερης δράσης όλοι οι ανώμαλοι και ψυχοπαθείς της ΕΕ. Να βλέπεις...προτάσεις και να χρειάζεσαι μετά ένα κουτάκι ηρεμιστικά γιά να βγάλεις τη νύχτα! Τι τείχη του αίσχους, τι μάντρες, τι συρματοπλέγματα! Να στείλουμε στα σύνορα στρατά, να πυροβολούμε πρόσφυγες που προσπαθούν να εισέλθουν στην γη της Επαγγελίας, τέτοια ωραία.

Πέφτει μπινελίκι άγριο στα κλιμάκια αυτού του επιπέδου, εκεί που εκκολάπτονται τα ωά του φιδιού και οι νεοσσοί της μαρμάγκας, που μιά μέρα θα μας κάνουν όλους εμάς τους ημικοιμόμενους μιά χαψιά. Ο βραχόκηπος, πάντα πιστός στην παράδοση που τον θέλει να βρίσκεται πάντα εκεί, όπου βγαίνει καπνός, ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει καν φωτιά, βρίσκεται στην ευχάριστη θέση, να σας μεταφέρει σε πρώτη εκτέλεση, όλα αυτά τα ψυχό που λαμβάνουν χώραν κατά την συνεδρίασην αυτών των χαριτωμένων ευρωπαϊκοενωτικών πολιτικών κλιμακίων για την επίλυση του προσφυγικού.

(Ακολουθεί απόσπασμα αυθεντικής μαρτυρίας αυτόπτου μάρτυρα και όσοι δεν πιστεύετε, κακό στον εαυτό σας κάνετε, και κρίμα στους κόπους μας και τζάμπα το ρίσκο να μας κάνουνε τσακωτοί και να καταντήσουμε ακόμα και να μας επαινεί η Αυγή).

Τόπος: Κάπου σε ένα προάστειο της Βρυξέλλας.
Ώρα: Πρωϊνή
Συμμετέχουν: Εμπειρογνώμονες εκ Γερμανίας, Γαλλίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχίας, Αγγλίας, Δανίας, Σουηδίας, σφουγγοκωλάριοι από τα υπόλοιπα κράτη-μέλη και ένας χύμα εκπρόσωπος της συριζοανελικής κυβέρνησης ως επίσημος ωτακουστής του ελληνικού έθνους.

Όνομα δε θα πούμε, μη μας πούνε και ρουφιάνοι ντε, αλλά θα αναφέρουμε, ότι το παιδί τυγχάνει ντουλάπι, κάφρος του πνεύματος δηλαδή, απουσιάζουσας φαιάς ουσίας που λένε, τυπάκος που είχε καταφέρει να παραδοθεί πριν καν κυρηχθεί ο πόλεμος, λειψαρχίδης, ότι αναλογεί δηλαδή στο καθένα μας, που κατάφερε να στείλει στην Βουλή τέτοιου είδους άτιμα, ανέντιμα έντομα, όπως Τσίπρες, Φίληδες και κακό συναπάντημα.

Ο τύπος δεν κατείχε καμμία άλλη γλώσσα, εκτός της ελληνικής και της γλώσσας με πατάτες στον φούρνο. Γιά να μπορέσει, να ανταπεξέλθει στο δύσκολό του έργο, τον βάλανε να κάνει ένα τρίμηνο φροντιστήριο στα εγγλέζικα, μέχρις να καταφέρει να αποστηθίσει την μαγική, όσο και απαραίτητη λεξούλα: yes. Δώστε βάση λοιπόν και ξεκινάμε.

(Ο προεδρεύων, Γερμανός,  βουτάει μιά πρόχειρη κουδούνα και αρχίζει τα ντιν νταν.)

Προεδρεύων: Ντιν νταν, ντιν νταν, σταματάτε το σούσουρα ρε μειράκια, ν΄αρχίσουμε!

Μειράκια: Όπως γουστάρεις σουλτάνε μου.

Προεδρεύων: Μπράβο. Μπαίνω με τη μία στο ζουμί. Πολλά προσφυγάκια ήρθανε, ακόμα περισσότερα είναι καθ΄οδόν, και όλα τα άλλα είναι έτοιμα να την κάνουν προς εμάς, όταν ξεμπλοκάρει το δεξιό ρεύμα στην "Ελληνικά χωρικά ύδατα-Berlin". Τι κάνουμε παιδιά, γιά να μας γράψει η ιστορία με χρυσά γράμματα ως και γαμώ τσι αθρώποι και κάργα φιλανθρωπικά όντα, και ο έχων τρεις χιτώνας ψάχνει να βάλει χέρι σε κάποιονα που έχει μόνο ένανε, ή κάπως έτσι, ξέχασα.

Γάλλος: Η λύση βρίσκεται στο κλείσιμο των γαλλογερμανικών συνόρων, να μη μπαίνει ούτε αραβική μύγα στη Γαλλία.

Γερμανός: Συμφωνώ. Αλλά υπό την προϋπόθεση να κλείσουμε κι΄εμείς τα γερμανοαυστριακά σύνορα, να μην αρτηθούμε καν από πρόσφυγα.

Αυστριακός: Και γαμώ τις ιδέες! Αλλά για να γίνει, πρέπει να κλείσουν Σλοβενία και Κροατία τα σύνορα τους, γιατί πολύ πράμα μπάζει από κει, μην αρπάξουμε κανά πλευρίτη και τρέχουμε.

(Εδώ τινάζεται το παιδάκι που εκπροσωπεί την Ελλάδα και ετοιμάζεται να πει κάτι, Ο γραμματέψ του που καθόταν δίπλα του τον τραβάει από το μανίκι: Κάτσε κάτω Μήτσο, πλευρίτη είπε, όχι λεχρίτη).

Η σκυταλοδρομία συνεχίζεται, μέχρι να βρεθεί η μία, άγια και καθολική λύση, ότι η τρύπα του όζοντος, η χλαπάτσα, ο καρκίνος, η μαλακία που δέρνει παγκοσμίως το εκλογικό σώμα και οι άλλες πληγές της ανθρωπότητας εξαφανίζονται διά μαγείας με το κλείσιμο των ελληνοτουρκικών συνόρων.

Ούγγρος: Εμείς συμφωνούμε σε όλα. Αλλά ιδιαίτερα στο ότι εμείς δεν πρόκειται να επιτρέψουμε σε κανέναν πρόσφυγα να μπει στη χώρα. Όχι γιατί είμαστε κατά των προσφύγων, αλλά αυτοί εδώ οι πρόσφυγες δεν είναι από δω, άρα να τα μαζέψουν και να πάνε αλλού.

Τσέχος: Εμείς δεχόμαστε πρόσφυγοι από παντού: Αρκεί να μην είναι μουσουλμάνοι, ασιάτες, άραβες και αφρικάνοι.

Πολωνός: Ένσταση! Αυτό που λέει ο Τσέχος φίλος είναι δική μας πατέντα! Εμείς του χώσαμε κοπιράιτ και δεν επιτρέπεται να προωθείται ως αγνή, ελληνική φέτα. Παρακαλώ!

Ιρλανδός: Εμάς ούτε κρύο ούτε ζέστη παιδιά. Σ΄εμάς δεν έρχεται κανένας. Ούτε γιά γιάντες! Αλλά δεν θα ήταν καλύτερο, πριν τα χώσουμε πάλι στον συνήθη αίτιο, την Ελλαδίτσα που είναι και φίλη και εταίρα μας, να τα χώναμε στον σουλτάνο, το τουρκαλάκι τον Ερντογκάν, που και το δάχτυλό του έχει ανοιχτά μέσα στο εν λόγω θεματάκι, αλλά και άλλα μέλη του σώματός του, μη τα λέμε όπως τα λένε, να μας πούνε και ρεαλιστές.

Τούρκος: (Πως βρέθηκε Τούρκος μέσα σε όργανο της ΕΕ; Έλα ρε αθώε. Παντού μέσα είναι ρε ο Τούρκος). Πολύ επιθετικός ο κύριος εξ Ιρλανδίας. Απαράδεκτος! Ας μη ξεχνάει όμως, ότι η Τουρκία δεν πρόκειται ποτέ να δεχθεί την ιρλανδική πρόταση για την επίλυση του προβλήματος της τουρκοϊρλανδικής υφαλοκρυπίδας.

(Ντόρος. Ύβρεις, ζμπρωξίματα, απειλές, κατάρες. Ο προεδρεύων πιάνει το νόημα και στέλνει το σώμα αύτανδρο γιά κατούρημα. Έτσι να πέσουν οι τόνοι, να ηρεμίσει το λεφούσι, μήπως και συμφωνήσει τελικά, ότι αν δεν καταφέρει ο πάσας εις πρόσφυγας να εγκαταλείψει την Ελλάδα, το πρόβλημα λύνεται αυτόματα).

Εκμεταλλευόμαστε στο ακέραιο το αθώο αυτό μπρέικ, γιά να σας μεταφέρουμε το κλίμα που υπήρχε στο λόμπυ, πριν την έναρξη της παρλαπίπας. Σε μία γωνία του διαδρόμου είχαν ζντριμώξει κάτι τύποι από την Βαλτική τον Λουξεμβούργο ομόλογό τους και του το παίζανε υπερδύναμη. Κάτσε καλά ρε Λούξο, που θα μας πεις ότι τους αφήνουμε να πνιγούνε στο Αιγαίο, αντί να βάζουμε επίσημα ακτοπλοϊκή γραμμή Τουρκικά παράλια-Ελληνικοί νήσοι, φέρυ μπωτ να φέρνουν τον κόσμο με ασφάλεια στην Ελλάδα και να μην πνίγονται άδικα στην αγριεμένη θάλασσα του Αιγαίου. Εκεί ακριβώς παίρνουν αυτί και κάτι άλλοι, μπαίνουν μέσα, μύλος! Σωστός, λάθος, όχι, ναι, εσένα θέλουμε, άντε ξύσε ρε κανιά πατσά, τέτοια. Ακούει και ο Ιταλός, είχε τελειώσει η αναμετάδοση του τοπικού ντέρμπυ, Μίλαν-Ίντερ, χι, ευκαιρούσε πλέον, και κάνει μετωπική: Παιδιά, αυτό το ακτοπλοϊκό πολύ μου γυαλίζει. Να γίνεται σουρταφέρτα. Κίνηση. Τους φέρνουμε με το Άη Γιώργης, κατάστρωμα, αναίμακτα και ναυαγοαποφευκτικά. Χώρια η κατανάλωση στην τυρόπιτα κατά τη διάρκεια του ταξιδιού. Τα έξοδα αναλαμβάνει η Ελλάδα. Με το που πιάνει ελληνικό λιμάνι το καράβι, κάνει στροφή και επαναφέρει τους πρόσφυγες στο λιμάνι, από το οποίο έγινε η επιβίβαση. Ούτε ένα θύμα! Εκτός και άμα γλυστρίσει κάνας πρόσφυγας στο κατάστρωμα και στραμπουλήψει το ποδάρι του. Τα έξοδα αναλαμβάνει η Ελλάδα. Και γαμώ τις κρουαζιέρες!

Το θέμα είχε μέλλον. Πέφτουνε όλοι και λέει ο καθένας τα δικά του. Όχι, να μη βάλουμε καράβι Τουρκία-Ελλάδα. να έρχονται με δικό τους μέσο. Όποιος πνίγεται, κακό του κεφαλιού του. Όσοι επιζήσουν επιστρέφουν Τουρκία με φέρυ μπωτ. Και ανθρωπιστικό και φτηνότερο. Γλυτώνει και τόσα εισιτήρια η Ελλάδα. Ξέρετε που έχει φτάσει το Τσεσμέ-Χίος; Απλησίαστο!

Έπεσε ενθουσιασμός, το λύσαμε, το λύσαμε, ωέ ωέ, φέρτε μας τη Μπάρτσα, τέτοια. Πάνω στην ευφορία αρχίζουν κάτι βορειοευρωπαίοι τα νταηλίκια: Μαζεύουμε 80.000 πρόσφυγοι και τσι στέλνουμε απ΄εκεί που ήρθανε, ρίχνει ένας κατάξανθος Σουηδός, ξανθός σαν σταφίδα και σταφίδα από πιοτί. Εμείς τους παίρνουμε τα χρυσαφικά που φοράνε, τα μετρητά που κουβαλάνε και όλα τα χρυσά τους δόντια εξόν από δύο, να έχουν προς μάσα, σιγοντάρει μετά ένα καχεκτικό Δανόπουλο, καχεκτικό σα καρφίτσα και μοβόρο σα παραμάνα. Μη λένε κι΄όλας ότι δεν μπορούν να μασήσουνε και το ακούσει η επιτροπή βραβείων Νόμπελ και μας σκάσουνε κανένα και τρέχουμε και δε φτάνουμε. Κάποτε τελείωσε το διάλειμμα και όλοι επέστρεψαν στον χώρο του εγκλήματος.

Το δεύτερο ημίχρονο ήταν συγκλονιστικό! Οι ιδέες των "εμπειρογνωμόνων" άπιαστες!

Ολλανδός: Να λύσουμε το προσφυγικό συλλογικά, αλλά να πάνε όλοι οι πρόσφυγοι Γερμανία μεριά.

Λοιποί, εκτός Γερμανίας, εν χορώ: Έμπαινε Φριτς, έμπαινε! (Θυμόσαστε εκείνο το αξέχαστο, έμπαινε Γιούτσο;).

Αυστριακός: Μη λέτε μαλακίες. Γιά να πας Γερμανία, πρέπει να περάσεις από Αυστρία. Και τι περάσατε την Αυστρία, περατζάδικο;

Ένας μπαγάσας της Κομισιόν: Να φλομώσουμε το Γκρεκιστάν με χοτ σποτς και άμα δεν μας κάτσει, να βγάλουμε την βδελυρή αυτή χώρα από το Σένγκεν.

Χειροκρότημα μετά λα όλας στις κερκίδες! Ναι, χοτ σποτ στα ελληνικά νησιά, να δούνε όσοι ευρωπαίοι τουρίστες πάνε εκεί, τι γαμάτα χοτ σποτ χτίζει η ελληνική...Αριστερά, όταν συνηθίσει πλέον να λέει ναι και όταν της λείπει ο ξένος δάκτυλος, βάζει οικειοθελώς τον...δικό της. (Που τον βάζει; Ρωτάτε ρε στα σοβαρά που τον βάζει;)

Να μείνουμε λίγο στο χοτ σποτ. Προσοχή μην ζεματιστήτε. Λοιπόν. γιατί χοτ σποτ στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι εύκολη: Γιατί η Ελλάδα είναι η πιό πρόθυμη χώρα της ΕΕ. Θέτε Γιωργάκη; Θέμε. Θέτε μέτρα; Θέμε. Θέτε Σαμαρά; Θέμε. Θέτε Παπαραδήμα; Θέμε. Θέτε να σας κόψουν τον κώλο και μετά να σας κόψουνε ότι απόμεινε απ΄αυτόν, και μετά να σας τον επιστρέφουν γιά λίγο, να μπορούμε να μιλάμε για κανονική εφαρμογή του οθωμανικού δίκαιου ντε, και μετά να σας τον ξανακόβουν; Αμέ! Θέτε κι΄ άλλα μετρουλάκια; Θέμε. Θέτε Τσίπρα; Θέμε. Θέτε όχι στο Δημοψήφισμα; Ναι! Δηλαδή ναι; Όχι! Δηλαδή; Όχι! Ναι; (συνεχίζεται). Θέτε Λεβέντη; Ουυυυυ!

Η λογική των χοτ σποτ είναι απλή: Έχεις ίσαμε 120.000 νοματαίοι πρόσφυγοι σε Ελλάδα και Ιτάλια και θέλεις να περνάς ζωή και κότα; Τους μαντρώνεις στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι θέλουν να πάνε κάπου αλλού, αλλά ποιός τους γαμάει τους ανθρώπους. Ξεκινάς με πέντε χοτ σποτ και μετά γκαζάρεις. Όλοι μικροί ξεκίνησαν. Δύσκολο δεν είναι. Ξέρετε πόσοι χωράνε σε Σάμο, Χίο, Ρόδο και Κω; Να δει και ο τουρίστας πως ξηγιέται ο φιλόξενος ραγιάς, όταν το να τον πίνει του έχει γίνει πιά πεποίθηση. Ο ευγενής θεσμός του χοτ σποτ στηρίζεται σε γερά θεμέλια: δεν γουστάρουμε πρόσφυγες, τους ξεφορτωνόμαστε στην καμπούρα του πιό νεναίκου λαού της υφηλίου: Το Γκρεκολαμογιστάν. Και μετά; Και μετά συμφωνούμε να μοιράσουμε τσι πρόσφυγοι δίκαια στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη. Παράδειγμα; Ευχαρίστως. Πόσοι μπήκαν μέχρι τώρα Ελλάδα μεριά; Πάνω από 120.000. Σωστά. Πόσοι...μοιραστήκανε; 208;

Όχι παίζουμε....

Επανερχόμαστε στην αίθουσα.

Μαλτέζος: Να δώσετε στον Ερντογκάν δύο-τρία δις, να τσι μαντρώσει στην χώρα του τσι πρόσφυγοι.

Εγγλέζος: και γιατί να δώσουμε εμείς ρε μαλτάκια δύο-τρία δις κι εσύ να μείνεις όξω; Μαλακά χέρια και τρύπιες τσέπες έχουμε;

Μαλτέζος: όχι ρε, έτσι από φιλότιμο.

(ΤΟ γέλιο στην αίθουσα! Τελικά η Αγγλία εξαιρέθηκε από κάθε είδους συνδρομή, μη τους πιάσει το βρεττανικό τους και βγούνε από την ΕΕ και χάσει η Βενετιά βελόνι).

Η ιδέα με τον Ερντογκάν άρεσε πάντως. Να τον πάρουμε τηλέφωνο ρε παιδιά, είπε ένας από τα πίσω έδρανα. Και δεν τον παίρνουμε; Ε τον πήρανε τελικά. Συνηθίζεται ετούτο όταν έχεις συνδιαλλαγές με τσι Τούρκοι.

 Γειά σου σουλτάνο, καλώς τα τα παιδιά.

Να σε δώκουμε τρία ζεμπίλια ευρωπεντακοσάρικα, να κρατήσεις τσι πρόσφυγοι γιά πάρτη σου;

- Δεν θάτανε πιό γούρικο, να με δίνατε το παραδάκι και να τους κρατούσατε εσείς;

Μπα, δεν το προβλέπει το καταστατικό.

-Ε τότε δώστε μας το μετρητό, χώστε μας και μία βαρβάτη διευκόλυνση διακίνησης, βίζα γιά κάθε Τουρκόπουλο και κάθε Τουρκοπουλίνα, να οργώσει ο τουρκικός πληθυσμός την Αβρούπα κατά το καυλούν, και δεν μπαίνει μήτε συριακή μύγα στα μέρη σας.

Ταγίπ είσαι λέρα!

-Ε όχι και λέρα ρε συ! Και τι δεν έχω κάνει γιά την λύση του προσφυγικού ρε; Και τσι Κούρδοι βομβάρδισα, και το ρώσικο αερόπλανο έριξα, και τα πετρέλαια του Ισλαμικού Κράτους αγόρασα μισοτιμής, μη λένε οι άλλοι ότι τους βοηθάμε. Άσε που δεν αφήσαμε κανένα τζιχαντιστή παραπονεμένο και τα περάσαμε τα παλικάρια όλα ελεύθερα στη Συρία. Και της ΜΙΤ τα χέρια πιαστήκανε, να μαθαίνουν τα παιδιά, τα τζιχαντάκια πως παίζεται το παιχνίδι του πολέμου.

Βέλγος: Ρε συ σουλτάνο, το ένα χέρι πλένει το άλλο ρε: Να βάλεις χέρι, να λυθεί το προσφυγικό, και μετά σου δίνουμε ελευθέρας, να λύσεις το Κουρδικό.

Βαγγελίστρα μου, τι τόθελε και το είπε ο βρυξέλλας! Τόνε πιάνει τον Τούρκο το φιλότιμο και η συγκίνηση, κορόμηλο το δάκρυ!

-Δηλαδή θα βάλετε τα γερμανικά Τορνάντο, να τραβάνε φωτογραφίες, που βρίσκονται τα κουρδικά στρατά σε Συρία και Ιράκ, και θα μας τις δίνετε, να τους λιανίζουμε κατά βούληση, αντί να ρίχνουμε βόμβες στα κουτουρού και πετύχουμε κατά λάθος κανένα αμμόλοφο και μας πάει η Γκρινπίς περί μόλυνσης του περιβάλλοντος;

Σε τούτο το σημείο επεμβαίνει ένας υπάλληλος, που από ανωμαλία έκανε πάντα το καθήκον του. Ρε παίδες, ξέρετε που έχει φτάσει ο λογαριασμός τηλεφώνου με τον Ερντογκάν; Στα εξακόσια τόσα ευρώ! Δεν μπορείτε να τον πάρετε στο σταθερό, που έχουμε φλατ και δεν κοστίζει, αντί να σπαταλάτε το παραδάκι του ευρωπαίου φορολογούμενου;

Μιλάμε ΓΙΑ ΤΟ ΓΕΛΙΟ!

Τελικά η λύση ήρθε απροσδόκητα, από εκεί που δεν την περίμενε κανένας! Ο κοπρίτης των ΣΥΡΙΝΕΛ που έλυνε όλη την ώρα σταυρόλεξο, (άρνηση-τρία γράμματα-πρώτο γράμμα νι-δεύτερο άλφα-τρίτο γιώτα), πετάγεται σαν να του ζητάγανε οι θεσμοί δέκα αεροδρόμια, την στιγμή που αυτός ήταν πρόθυμος να τα δώσει όλα:

Εύρηκα παιδιά! Το πρόβλημα να το λύσει το ΝΑΤΟ! Συμφωνεί και ο Σουλτάνος. Και το κουμάντο θα το κάνει ο Σόιμπλες. Να βάλουμε τον νατοϊκό στόλο, να κάνει σούρτα φέρτα στα στενά, να δεις άμα κοτάει να περάσει η κουφάλα ο πρόσφυγας. Και με κάνα δυό ποβρύχια λύνεται και το ψαροντουφεκίσιο προσφυγικό. Δεν περνάει ούτε μέλισσα με τα μελισσόπουλα!

Τομάρι;

Ε όχι και τομάρι. Τομάρια είναι όλοι αυτοί που τους ψήφισαν. Και όσοι μείνανε στα σπίτια τους, αντί να πάνε να τους μαυρίσουνε.

Περισσότερα δεν έχει άλλα απόψε. Τι να γράψεις πιά μετά από μιά τέτοια ξεφτίλα;

Πάμε κατά διαόλου, πατριώτες. Αλλά πάμε σερνόμενοι στα τέσσερα. Και μην πάει αυτή τη φορά ο νους σας στο πονηρό. Αυτό το...ανατολίτικο, το σωματικό, αντέχεται. Ή συνηθίζεται. Άμα πέσει όμως η κουφαλίτσα η συνείδησή σου στα τέσσερα και η φτηνή δικαιολογία είναι αποτέλεσμα απλού εθισμού, τότε καληνύχτα.

Καλό ξημέρωμα...