20/2/13

Γερό ξύλο στην Ιπποκράτους!







Άρχισαν επιτέλους να λύνουν σαν άντρες τις διαφορές τους τα σκουλήκια του πασόκ. Έπεσε βαρβάτο ξύλο σήμερα στην Ιπποκράτους χωρίς όμως να χαρούμε καθαυτό θύματα. Για λόγους σοσιαλισμού και αλλαγής πιαστήκανε δυό υψηλόβαθμα κουφώματα της πασόκας στα χέρια, πόδια κλπ, χωρίς να λείψουν και οι παραδοσιακές ρίψεις ιπτάμενων αντικειμένων, όπως καρέκλες, θρανία, πίνακες και ντιβανοκασέλες.

Πρωταγωνιστές του σοσιαλιστικού ολοκαυτώματος στα γραφεία του κώματος ήταν η φτερού Φελώνης και η φτερού Αξαρλής, απαξάπαντες κατηγορία φτερού. Ο αγώνας ήταν δραματικός με παροδικές μπουνιές και μπινελίκια με τελικό νικητή τον Κάρολο Μαρξ, που καραδοκεί ως γνωστόν σε μία σοσιαλιστική γωνιά των γραφείων του πασόκ.

Ο σύντροφος Αξαρλής (που να τον συντροφέψουνε τέσσερεις) εμφανίστηκε ιδιαίτερα αγωνιστικός και προσπάθησε με το γκονγκ του πρώτου γύρου να ρίξει τον αντίπαλό του νοκ άουτ. Στις καλές στιγμές του στον πρώτο γύρο η ρίψη μιάς μεταλλικής πτυσσόμενης καρέκλας εισαγωγής PARTINE KOUFIE, που πάντως δεν βρήκε τον αντίπαλό του σε καίριο σημείο.

Ο κάτοχος της πράσινης ζώνης Φελώνης και Ταρισαίος απάντησε με ρίψη καρέκλας συνεδρίου, CATERING YALE, 15,67 ευρώ το κομμάτι ΑΦΠΑ. (άνευ ΦΠΑ) με τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα: Πέτυχε τον παρευρισκόμενο Πάρι Κουκουλόπουλο στο κούτελο, μόνο ένα χιλιοστό δίπλα από το μάτι. Μα τόση γκαντεμιά! Να μη μπορεί να βρει στόχο στα τρία μέτρα!

Στα χαϊλάϊτ του ξυλοδαρμού μιά ντουζίνα μπουκέτα προς όλες τις κατευθύνσεις και η γενική σύρραξη που βρήκε τους ευρισκόμενους στον πρώτο όροφο να πλακώνονται με τσι υπόλοιποι ορόφοι. Μιά ομάδα γιατρών ανέλαβε την επαναπροώθηση των ημιθανών αγωνιστών στο ρινγκ, μετά από σύντομη θεραπεία που έλαβε μέρος στο ασανσέρ.

Κατά την διάρκεια του εσωτερικού φιλικού αγώνα μικτή χορωδία του κινήματος έψαλε το γνωστό σοσιαλιστικό εμβατήριο, θα του χώσουμε μιά άπερκατ του ήλιου, σίγουρα ναι.

Η όμορφη και σεμνή αυτή τελετή αμαυρώθηκε από απίστευτες ύβρεις και κατάρες, οι οποίες πάντως εκφράστηκαν στα Αρχαία Ελληνικά -κάτι που σίγουρα τιμάει σίγουρα τους δυό μονομάχους-. Γιά την ιστορία καταθέτω ένα μικρό απόσπασμα, να μαθαίνουν τα παιδιά.

Α: Εσύ εστί γιά τον πέο ρε Φελώνη (είσαι για τα...μπάζα)
Φ: Όδευε εις συνουσίαν ρε αυνανιστά (Άντε κάνε κάνα..άλμα ρε...καλλιτέχνη )
Α: (μετά μπουνιάς) Ταύτα λαβείν μωρή νοσούσα (Πάρ΄τα μωρή άρρωστη)
Φ: Ίνα πέρδεις επί τοις όρχεσίν μου (θα μου κλ... τα απαυτά μου)
Και άλλα πολλά.


Σπάσανε πιάτα, σπάσανε ποτήρια, σπάσανε καρέκλες, τα γραφεία της πασόκας Βιετνάμ! Η αγγλίδα καθαρίστρια των κεντρικών γραφείων της πασόκας, Ελίζαμπεθ, κοινώς Λίζα, έπαθε την πλάκα της. Και τι να το κάνεις εγκώ το συντρίμμης μίστερ Κουκουρουκουκουλόπουλος, ρώτησε τον Πάρι καθώς αυτός έβγαινε αγέρωχος (με την όπισθεν) από τον τόπο της μονομαχίας.

Το βλαχαδερό του πασόκ απέδειξε ότι τα Αρχαία του είναι σαφώς καλύτερα των νεοελληνικών του: Λαβέ ταύτα Ελισσάβετ και ποίησέ τα επί πλαισίου (Πάρ΄τα Λίζα και κάν΄τα κορνίζα)



Διαβάστε περισσότερα: 24ωρο: Βρισιές στα... αρχαία ελληνικά http://24wro.blogspot.com/2010/11/blog-post_2287.html#ixzz2LTMt5IwB

Παιδιά, μην ακούτε τον μπαμπά σας!






Γενική απεργία σήμερα. Το χαρήκατε; Εγώ πολύ την βρίσκω με τις γενικές απεργίες βρε παιδιά, εκστασιάζομαι. Λέτε να είμαι γεννημένος για μεγάλα πράγματα; Δεν αποκλείεται. Πάντως φαινόμουνα από μικρός, ότι κάποτε θα...ηγηθώ κινήματος. Το παν είναι η πολιτικοποίηση. Εγώ είχα την τύχη να πέσω σε εποχή ισχνών αγελάδων, οπότε η πολιτικοποίηση μου έπεσε μοιραία μπροστά στα πόδια μου σαν ώριμο μήλο. Απλά πράγματα. Σήμερα όμως;

Ωραία ερώτηση. Πως πολιτικοποιείται ένας δεκαεξάρης την σήμερον ημέραν άραγε; Να το πάρει το ποτάμι; Ας το πάρει λοιπόν. Να τονίσουμε κατ΄αρχήν, ότι μιλάμε για πολιτικοποίηση και όχι γιά φανατίλα, ντουβαριά, νταμάρ-μονολιθιά που λέει ο λαός. Σαν το φιλαθληλίκι φερ΄ειπείν. Εκεί που αρκεί να φοράει η ομάδα σου διαφορετικού χρώματος σώβρακο από αυτό του γείτωνα γιά να του την πέσεις καθέτως και να του φας την σπλήνα αμάσητη. Κατάεις;

Η φανατίλα είναι χαρακτηριστικό του αθλητισμού και δεν αγγίζει σε καμμία περίπτωση τα κόμματα. Πάντα; Ε όχι και πάντα πάντα, μην υπερβάλουμε. Να τύχετε σε φοιτητική φιέστα, πιχί σε ηβέντ σχετικό με τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών και να σας φύγει η πυτιρίδα με τη μία. Εκεί να δεις...μαγική ατμόσφαιρα φίλε μου! Και μάλιστα χωρίς μπάλλα, χωρίς διαιτητή και χωρίς μαϊμού πέναλτυ!

Ας αφήσουμε την φρίκη τώρα και ας ασχοληθούμε με το καθαυτό μας θέμα: Την πολιτικοποίηση, αλλά όχι την "πολιτικοποίηση" που χαρακτήριζε τα σαπάκια της νεολαίας του πάλαι ποτέ δικομματισμού, που τσούλαγε περίφημα πάνω στο "αφού μασάει ο μπαμπάς που είναι στο κόμμα, να μη κάνω κι΄εγώ ο κανακάρης του μιά προπονησούλα στο σήκωμα του ήλιου, που ως γνωστόν αυξάνει δραματικά τις πιθανότητες μελλοντικής μάσας, σίγουρα ναι;"

Ας μπούμε στο ψαχνό, με την ψαγμένη ερώτηση, τι προσόντα απαιτεί η ζωή από έναν νεαρό, γιά να τον φουλάρει πολιτικοποίηση; Απάντηση: Δύο φορές...κώλο. Δεν λέω, οπίσθια, μη μας πάρουν οι ανήλικοι αναγνώστες μας στο ψιλό ως σεμνότυφους. Κώλο; Ναι κώλο. Πρώτον κώλο που να σε τρώει, προδιάθεση δηλαδή, και δεύτερον κώλο που έχει γευτεί ήδη την...δροσερή αλλά ολίγον τι ζοριστική παρουσία του γνωστού σε όλους μας αγγουριού. Παρουσία...εντός, προς αποφυγή παρεξηγήσεων...

Με άλλα λόγια, οι πιθανότητα να τρακάρεις στο Εξάρχειο τον λελέ του Μπόμπολα και η εφημερίδα που πάει να σου πλασάρει είναι ο...Οδηγητής, ε δεν είναι και τόσο μεγάλη. Λοιπόν, αν σε τρώει ο κώλος σου και αν αισθάνεσαι το παλούκι μέσα του, τα υπόλοιπα είναι θέμα παρέας. Χρόνου δηλαδή.
Κάποτε θα έρθει κάποιος κολλητός, ή κολλητός κολλητού, ή ο γέρος σου που έκανε εξορία, ή ο μπάρμπας σου λόγω επειδής όλο σου το σόϊ αριστεροί (μόνος σου δεν γίνεται. Πολύ σπάνια!) και σου δίνουν μία να, και γίνεσαι στο άψε-σβήσε επαναστατάκος ζόρικος και μερακλής και τύφλα να έχουνε οι καστροτσεγκεβαραίοι που λέει ο λόγος.

Αρχίζεις να ξεκοκκαλίζεις την επαναστατική θεωρία (μαρξισμός-λενινισμός, κομμουνισμός και αναρχία άνευ διδασκάλου, εντυπωσιακή εικονογραφημένη έκδοση με τρέϊλερ στην γραφή μπρέϊγ για τυφλούς), σε κάνα εξάμηνο είσαι ξεφτέρι. Και με το έτσι και με το αλλιώς, σε μπαγλάρωνε κάποτε η Νεολαία, έχταχτος σύντροφος, να τον μπάσουμε μέσα, να πάρει μέρος το παιδί στην οικονομική εκστρατεία, που τόχε τόσο καημό και μεράκι. Έτσι λειτουργούσε παλιά.

Σήμερα;

Σήμερα κάθεται ο πολιτικοποιημένος πιτσιρικάς εκτός  ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΤΗΡΑΕΙ ΕΝΤΟΣ! Δεν μασάει η νεολαία της κρίσης  με τίποτα, ούτε καν με κάτι θεοκόμματους στην Νεολαία του Συνασπισμού και κάτι διαπλανητικά ουρί στην ΚΝΕ της περιοχής τους. Και στις...παστρικές νεολαίες του δικομματισμού, ιδιαίτερα στα σαπάκια της πασόκας, η κατάσταση έχει πάρει μορφή επιδημίας: ΚΛΕΙΣΤΟΝ ΛΟΓΩ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΥΓΕΙ ΟΛΟΙ. Ή, ΔΕΝ ΤΟΝΕ ΣΗΚΩΣΑΜΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΣΗΚΩΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΙΑΚΟΠΤΗ. ΜΗ ΧΤΥΠΑΤΕ ΚΟΥΔΟΥΝΙ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΣΑ. ΤΙ; ΤΟ ΦΩΣ; ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΚΑΙΕΙ, ΣΤΑ ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΣ.

Απίστευτο και όμως αληθινό: Μέσα στην υπέρτατη κρίση να μη κουνιέται φύλλο!  Εκεί που σύμφωνα με τους νόμους της λογικής έπρεπε να γινότανε το ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (κατά το Άρτον και Θεάματα) ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΕΙΟ. ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΜΠΟΥΚΑΡΩ ΜΕΣΑ, γίνεται το ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΥΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΕΙΣ, ΠΟΥ¨ΝΑΙ ΟΙ ΧΙΛΙΟΙΔΕΚΑΤΡΕΙΣ;

Μάλιστα φίλοι μου. Η μοναδικοί που δεν πρόλαβαν να αμαρτήσουν, οι ηλικίες από 15-25, γυρίζουν τις πλάτες τους στο παρόν και στο μέλλον. Απέχουν! Επαναστατούν προσωπικά, ατομικά, αρνούμενοι κάθε είδος συλλογικής αντίστασης. Και πολλοί απ΄αυτούς βουτάνε κάνα εκρηκτικό ή κάνα Καλάσνικωφ και δίνουν στην ΕΛ.ΑΣ μιά μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσει τις ικανότητές της στον μαγικό κόσμο του Photoshop...

Δεν πουλάνε τρελλά οι νεολαίες σήμερα λοιπόν, κάτι που σηκώνει σίγουρα ανάλυση. Υπάρχουν ένα σωρό λόγοι. Ο κυριότερος, ΟΙ ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΔΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ. Εμείς πιστέψαμε σε αυτό που πιστεύουμε σαν αντίδοτο στην φτώχεια, σαν γέφυρα ανάμεσα στο ζοφερό και στο ιδανικό. Αυτοί όμως πρόλαβαν να ζήσουν τα ταχυδαχτυλουργικά του Μάμμωνα! Αυτοί δεν χρειάστηκε να ζήσουν με το όραμα της αφθονίας, αυτοί δεν αναγκάστηκαν να ματώσουν γιά να επιβιώσουν, να μοχθήσουν, να παλαίψουν όπως οι περισσότεροι από εμάς. Απλά, αυτοί τα έχασαν ΟΛΑ. Ότι είχαν και δεν είχαν μέσα σε δυό-τρία χρονάκια. Και μαζί με αυτά που είχαν, έχασαν και την προοπτική γιά το μέλλον τους. Πάπαλα!

Τι να του πεις τώρα του πιτσιρή, που τα έχει πάρει στο κρανίο και σε κοιτάει με μάτια ελαφιού πάνω σε κεφάλι σιβηρικής τίγρης; Έλα να κάνουμε γενική απεργία, να ρίξουμε μετά από καμμιά δεκαριά χιλιάδες απεργίες την κυβέρνηση; Ή να του πεις, υπομονή μικρέ, είμαστε λίγοι, θα γίνουμε κάποτε πολλοί και τότε να δεις καλά που θα περνάμε; Πάει ο μικρός, ξέχνα τον!

Και γιά να πούμε την μαύρη την αλήθεια, χεστήκαμε κι΄ όλας, αν μας φτύνει ο μικρός. Όποτε σήκωσε την φωνή του, όποτε ζήτησε την βοήθεια μας, όποτε ύψωσε το χέρι του, να πιάσει το δικό μας, εμείς αγρόν αγοράζαμε. ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ! Τον είδαμε να γίνεται κομμάτια στις κερκίδες των γηπέδων, να καεί-να καεί-το μπουρδέλλο η Βουλή και τον χλευάσαμε. Απολιτίκ και αντιδραστίκ και μπουτίκ τελεφερίκ και ότι άλλο καλλιτεχνικό μπορεί να βγει από το σοφό κάρκαλο ενός αποστειρωμένου κομματοδεινόσαυρου η αντίδρασή μας.

Φυσικά ποτέ δεν μας ζήτησε κυριολεκτικά φωτιές και πυρκαγιές ο πιτσιρικάς. Μόνο την αλήθεια με τα δικά του λόγια μας είπε: Όλοι οι υπεύθυνοι γιά τα μαύρα μας τα χάλια, όλοι οι ένοχοι των σκανδάλων, όλοι οι διεφθαρμένοι, οι διαπλεκόμενοι, απατεώνες, αγύρτες, όλοι όσοι μάσησαν με εκατό μασέλες, όλα τα αρπακτικά, όλη η σαπίλα σε τούτην εδώ την Βουλή είναι μαζεμένη. Εσείς τι κάνετε ακόμα εκεί μέσα; Διαχωρήστε τη θέση σας. Βγείτε έξω! Ελάτε σε μας!

Μιά pro forma Βουλή, μιά πουλημένη Βουλή, ένα σαπιοκάραβο στα απόνερα της νομιμότητας, με βουλευτές και υπουργούς να ψηφίζουν νομοσχέδια χωρίς να μπουν στον κόπο να τα διαβάσουν! Μία
δημοκρατική φάρσα, ή μάλλον μιά φάρσα αντί Δημοκρατίας, με έναν απίστευτο ....γερο, να μη προλαβαίνει να υπογράφει προεδρικά διατάγματα...

Μιά Βουλή εκείνων που κρατάνε από καταβολής δικομματισμού και πεπόνι και μαχαίρι, μιά Βουλή αυτοσυγκάλυψης, αυτοεξέτασης και αυτοαθώοσης...

Και όμως προτιμήσαμε να μείνουμε εντός. Πόσα νέα ΕΑΜ χαραμίσαμε; Δύο; Τρία;

Αλλά δεν μείναμε μόνο μέσα στο χοιροστάσιο της ελληνικής πολιτικής, το Κυνοβούλιο, αλλά δεν είχαμε ούτε  μία απουσία στο καθημερινό ελεεινό μάθημα των ΜΒΕ (ΜΜΕ, με έναν βόθρο στη μέση) της διαπλοκής. Αποχή από τα ΜΕΓΚΑτα και από τα ΣΚΑΓια και από τα ΑΝΤΕΝια; Άσε ρε! Τι, ολική αποχή; Μα πας καλά ρε;

Τόσο μας κόβει, τόσα κάνουμε.

Οι πιτσιρικάδες δώσανε ρέστα. Ότι μπορέσανε! Όπως μπορέσανε. Η φωνή τους δεν βγήκε ποτέ στον αέρα, ο καημός τους δεν ακούμπησε κανέναν, η ύπαρξή τους δεν συγκίνησε ούτε μία κουφάλα. Στην κόλαση που ζούμε μετράνε μόνο τα κουκιά και ποτέ τα 30-40% των αναποφάσιστων βλέπετε.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΉΣΟΥΜΕ ΡΕ! ΤΩΡΑ ΡΕ! ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΡΟΥΦΙΑΝΑ Η ΖΩΗ ΡΕ! ΒΟΗΘΕΙΑ ΡΕ!

Ποιός ακούει;

Υπεροπτικοί όσο ποτέ, ατάλαντοι ως άνθρωποι και τρεις φορές ατάλαντοι σαν καπετάνιοι, οι ίδιοι και οι ίδιοι μιά ζωή, ανίκανοι γιά το Διαφορετικό και αδιάφοροι γιά το Άλλο, λίγοι για τις περιστάσεις, καρικατούρες των πιστεύω μας, θλιβεροί...

Η σκαρταδούρα σε κάθε γέφυρα και οι ικανοί και άξιοι παραγκωνισμένοι ή απέχοντες. Πως θα γλυτώσουμε; Δεν θα γλυτώσουμε! ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ!


Ελπίδα; Ναι μόνο μία: ΠΑΙΔΙΑ, ΜΗΝ ΑΚΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΣΑΣ!

ΥΓ: Παντελάκο αδερφέ μου, Κώστα, Πέννυ, Μάνα, Αλέκα, Ράνια, Ελένη, Τέο, Μαράκι μου, η Εξοδος αναβάλλεται επ΄αόριστον. Εμείς δεν θα την κάνουμε πλαγίως αλλά απόλυτα ιδεολογικά κορέκτ. Εμείς θα μείνουμε μέσα...