Μπακογιάννη: Τον-Κου-βέ-λη-θέ-λου-με!

Πες μου ποιός σε παινεύει, να σου πω ποιός είσαι. Γνωστή και στις δύο πλευρές της Φλοίας Αμαρουσίου η σοφή αυτή παροιμία. Φήμες ότι έχει αρχίσει να εξαπλώνεται και προς Σωρό μεριά (άλλοι λένε προς Κανατάδικα), δεν έχουν ακόμα επαληθευθεί. Ας είναι. Βαδίζουμε ως έχουμε και βλέπουμε.

Τι λέγαμε; Α! Μάλιστα. Η παροιμία. Για την ηρωική αλλά λίαν μεταβλητή ΔΗΜΑΡ ο λόγος. Εδώ ΔΗΜΑΡ -εκεί ΔΗΜΑΡ- που είναι η ΔΗΜΑΡ δηλαδή, το κόμμα που ξέφυγε από το πλαίσιό του και έγινε τυχερό παιχνίδι: Δημαρτζηλίκι, όπως το παπατζηλίκι. Μη νομίσετε τώρα ότι πάω να κάψω τους δημοκρατικούς αριστερούς του Φωτάκη. Ποσώς. Αν είναι να κάψουμε κάποιους, να κάψουμε κάποιους που σηκώνουν κάψιμο. Τι να τα κάνεις τα αποκαΐδια; Δεν ανάβουν με τίποτα.

Τι λέγαμε; Α! Μάλιστα, η παροιμία. Ακούστε ιμάντα που έβαλε μπρος σήμερα η Ντόρα! Να τσακιστεί ο Σαμαράς, λέει, να τηλεφωνίσει στο Φωτάκι, να μαζέψει τσι αριστεροί του και να τσακιστεί να έρθει και να ξαναμπεί στην κυβέρνηση! Ναι ρε! Μα τον πέτρινο κύκνο δεξιά όπως πας από τον νέο δρόμο από Κερατέα-Λαύριο αν δεν πιστεύετε. Η Μπακογιάννη απαιτεί- κυβερνοτρόϊκα τρικομματική! Μάλιστα.

Και να δείτε εγκώμιο που έπλεξε στον Κουβέλη η Μητσοτάκαινα! Ίσαμε δεκαπέντε μάλλινα πουλόβερ! Αχ τι καλό παιδί ο κύργιος Φώτης. Αχ τι έχταχτος άθρωπος. Αχ φωνή έχει, αλλά μιλιά δεν έχει. Αχ και τώρα που μας έγινε Μπουμπουλίνα από Νενέκα η Τζάκρη και τρίζει ελαφρώς αλλά λίαν ξεσκισμένως η κοινοβουλευτική πλοιοψηφία της κυβέρνησης (πλοιοψηφία ΑΝΕΚ ένεκεν). Αχ και που είναι και νοστιμούληδες αυτοί οι δημοκρατικοί αριστεροί, όχι όπως οι άλλοι οι κρύοι κτλ κτλ.

Η Ντόρα δίνει ρέστα για...ΔΗΜΑΡ!

ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΝΤΙΑ Η ΔΗΜΑΡ!

Δε λέω, καλή η πρόταση. Ας ξαναμπούν. Τι έγινε; Στο κάτω κάτω, αν κάποτε βαρεθούνε, βάζουνε τον χυλό τον Σίμο Καθήκογλου να...κλείσει την ΔΤ, οπότε τα μαζεύουνε και ξαναφεύγουνε. Ή βρίσκουν μιά άλλη, πιό βολική πατέντα: Συμμετέχουν στην κυβέρνηση κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο. Τις άλλες μέρες παραμένουν...αντιμνημονιακοί. Στις αργίες δηλώνουν παρών. Αλλά μόνο μέχρι τις 12 το μεσημέρι!

Βλέπω κάτι αγαθούς στο δρόμο να ποντάρουν δεκάρικα στο δεξί, στο αριστερό ή στο μεσαίο κουτάκι. Ξυπνάτε ρε θύματα! Η ΔΗΜΑΡ είναι εκεί που θα την βάλει την τελευταία στιγμή ο παπατζής! Μη παίζετε ρε! Θα σας πάρουν ρα σώβρακα!...

Αυτοί ξέφυγαν εντελώς: Αφίσα με τον Παύλο Φύσσα η Νεολαία ΠΑΣΟΚ!

Δεν παίζεται η πασοκογλίδα ρε παιδιά! Μιλάμε γιά τέλεια στοκαρισμένο κοντραπλακέ, περασμένο με πέντε χέρια πράσινη μούχλα αντί βερνίκι, που σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου! Αφού δεν υπάρχει λαός να τους βάλει βρωμόχερο για τα πεπραγμένα του παρελθόντος και να τους στείλει καμμιά δεκαριά τέρμινα τον καθένα στις Αγροτικές Κασσάνδρας, να φυτεύουν πατάτα και να περιμένουν στα γόνατα μήπως και σκάσει μύτη, αποθρασύνονται και παριστάνουν συνέχεια τον φελλό: Κολυμπάνε πάντα στον αφρό.

Τι έγινε;

Τι τι έγινε; Μήπως σταματήσανε ποτέ; Μήπως δεν εξακολουθούν να βρίσκονται πάνω στην καμπούρα μας και να μας "σώζουνε" κατά το καυλούν; Ή μήπως τους είδατε εσείς να λουφάζουνε στις τρύπες τους και να κάνουν τον μαλάκα; Ή τους είδατε στα γόνατα, να ζητούν με λυγμούς δημόσια συγγνώμη; Ή τους κόψατε να την κάνουν πλαγίως από το κουφάρι της χώρας και να δίνουν ευκαιρία μάσας και σε άλλες ύαινες; Ή είδατε μήπως κάνα πράσινο κομματόσκυλο να τρέχει ξεβράκωτο μπροστά και ξωπίσω του κανιά κοσαριά μέλη του ένδοξου λαού (με επίσης κατεβασμένα σώβρακα) να του φωνάζουν, σταμάτα ρε συ να σε σώσουμε, και αυτός να θέλει να φωνάξει "τι λε ρε, δείχνω μαλάκας όπως εσείς;", αλλά να μη μπορεί, γιατί πως να μιλήσεις όταν έχεις δαγκώσει ένα κοτόπουλο και είσαι μπουκωμένος με μισό ταψί πατάτες φούρνου;

(Κατά την καταδίωξη είδε το πασόκι την πόρτα του Άγιου Λουκά -βοήθειά μας- ανοιχτή, μπαίνει τρέχοντας, πίσω οι άλλοι, ε ήτανε κάτι φτωχοί και άστεγοι μέσα και περιμένανε το σύνθημα του αρχιμανδρίτη για να την πέσουν στο συσσίτιο της ενορίας, κοτοπουλάκι Κερατέας με πατατούλες Νέας Μάκρης στο φούρνο, ε τι να κάνει ο πασόκος; έξις δευτέρα φύσις, βουτάει εν κινήσει το φαΐ και μείνανε οι πεινασμένοι με την...ψήφο στο χέρι)

Μπα. Η πράσινη μαφία πεθαίνει μεν, αλλά βασιλεύει ακόμα. Και βασιλεύει γιατί η μάζα το παίζει τεθλιμένος συγγενής/θεατής, αντί να βουτήξει γκασμά και φτυάρι και να το παίξει νεκροθάφτης. Τέλος πάντων. Αλλά όλα έχουν τα όριά τους ρε γαμώτο! Λέμε, καλά, είμαστε πράοι χαρακτήρες, είμαστε του Κατηχητικού, είμαστε καλλιτεχνικοί αλλά ουδέποτε υβριστικοί τύποι, είπαμε ότι στήσαμε μπλογκ και βγάζουμε τα απωθημένα μας, είπαμε ότι μας ξεφεύγει που και που κανιά χριστοπαναγία ως μπλογκέρ άνθρωποι, είπαμε ότι σφάλουμε λεκτικά στην βρέξη και στην στάξη (μερικοί θα πούνε τώρα, ανάποδα το είπες βράχο: Στην βρέξη και στη στάξη ΔΕΝ σου ξεφεύγει. Ε πέστε ρε μαρτυριάρηδες, να δω τι θα καταλάβετε) ως παιδιά στο άνθος της ηλικίας μας, αλλά όχι και να μας φτύνουνε την ώρα που μας πηδάνε ρε! Καλά, γνωστό ανά την υφήλιο ότι δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο τα πασόκια, αλλά τέτοιο θράσος ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ!

Βγάζουν οι φλωράδες της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ (εκκολαπτόμενα τσιμπούρια) μία αφίσα γιά το Πολυτεχνείο και παρότι η οικογένεια του νεκρού παληκαριού είχε εξηγηθεί ότι ΔΕ γουστάρει πατινάζ επί σκατών με το ΠΑΣΟΚ, τολμούν οι ξεφτύλες να ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ φωτογραφία του Παύλου Φύσσα! Μιλάμε γιά διαπλανητική αλητεία. Ο άλλος σε φτύνει κι΄ εσύ τον κάνεις ήρωά σου! Δεδηλωμένος εχθρός της πράσινης μαρμάγκας ο Φύσσας, δεν πειράζει, εσύ τον βάζεις στη σημαία σου! Ρε καρατσογλάνια, αφήστε ήσυχο το νεκρό παιδί μας, όχι θα τον τιμήσουμε με το ζόρι, αυτοί.

Θα τιμήσουν τον Παύλο Φύσσα οι ΑΤΙΜΟΙ! Με το ζόρι! Με τσαμπουκά! Ποιοί; Οι λελέδες της πασόκας! Το κοπριταριό της Αλλαγής!

(Πολύ μάγκας ο τύπος που εφεύρε το ΜΗ ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΠΛΟΓΚ! Με έσωσε!)

 Μήπως έχετε κάνα τηλέφωνο του "Εκκενώσεις βόθρων ο Αχόρταγος" ρε παιδιά;



Ουφ....



Τώρα με τα νεύρα μου γιά το κωλοπασόκ δε θυμάμαι τι μου είπε ο γιατρός: Μία ή δύο χούφτες ηρεμιστικά;

Φοβερή διαμαρτυρία πολίτη στην Κόκκινη Πλατεία!!!

Λέγεται Πιότρ Παβλένσκι, είναι Ρώσος, καλλιτέχνης το επάγγελμα. Με τον πρωτότυπο αυτό τρόπο διαμαρτύρεται γιά την δίωξη αντιφρονούντων από το καθεστώς Πούτιν. Τώρα γιατί αντί να καρφώσει τα "αρχίδια" που ευθύνονται γιά το τσεκούρεμα των πολιτικών δικαιωμάτων στην Ρωσία, αποφάσισε να καρφώσει στην Κόκκινη Πλατεία τα δικά του, ίσως  να μη το μάθουμε ποτέ. Ας ελπίσουμε, ότι δεν θα πάρει το μεγάλο μυστικό στον τάφο του.

Ελπίδες ότι παρόμοιες μορφές διαμαρτυρίας θα εμφανιστούν και στη χώρα μας, δεν υπάρχουν πολλές. Οι λόγοι πολλοί και διάφοροι:

...Στη χώρα μας δεν διαμαρτύρεσαι καρφώνοντας τ΄ αρχίδια σου, αλλά όταν τα γράφεις στ΄ αρχίδια σου.

...Το απαγορεύει η θρησκεία. (Ου αρχιδοκαρφώσεις!)

...Πολλές φορές, ιδίως να προδίδουμε κάποιον, καρφώνουν τα αρχίδια εμάς (με κάρφωσε τ΄αρχίδι)

Μόνο οι υπουργοί της συγκυβέρνησης δήλωσαν έτοιμοι να διαμαρτυρηθούν με αυτόν τον τρόπο για την πολιτική λιτότητας της Τρόϊκας. Ναι, απάντησαν όλοι όσους ρωτήσαμε, θα καρφώναμε κι΄μείς εις ένδειξη διαμαρτυρίας στην Πλατεία Συντάγματος τ΄αρχίδια μας, αν είχαμε.

Ξεχάστε το " Ο καραγκιόζης πρωθυπουργός"! Πρωθυπουργός έχει αναλάβει ο...Σταύρακας

"...Ίσα ρε μπετόβεργες! Σταυρακαμαράς παρλάρει ρε τσόφλια, γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα. Πρωθυπουργός ρε, αραξοπηδίκουλας, και δέκα και αρχηγός ρε. Ήρθα ένεκα μομφή να κάνουμε αστοδιάολογο με την μαλάκω την αντιπολίτεπση μάγκες. Βγαίνει ο μαδαφάκας ο Τζιμπρέ και λέει κάτι κουφά και χιτλεριάζομαι πάρα πολύ αδρεφάκι μου μεγάλε. Με πιάνει το καλαματιανό αμόκ και λέω να τσουλήσω Κουμουνδούρου μεριά, να του χώσω του Τεξανού κάνα δυό Ζάππεια στη μάπα, αλλά τραβάει χειρόφρενο ο κολλητός μου ο Φαήλος που είναι πράο και ευαίσθητο παιδί και με καλμάρει. Και πριν συνεχίσω, οι μισοί εδώ μέσα είναι κουφάλες κι΄αδερφές ρε. Μομφή λέει ο τύπος! Τι μομφή ρε Τσίπρα; Ποιός είσαι εσύ; Μελλοντικός πρωθυπουργός; Αφού δεν μπορείς να κόψεις ούτε με βαλέ ρε συ! ..."

Απόσπασμα από την χθεσινή ομιλία του Σαμαρά στη Βουλή.

Μεγάλη εμφάνιση χθες ο Σαμαράς! Μιλάμε γιά την καλύτερη απόδοση που είχε κουραδόμαγκας στην Ελληνική Βουλή από την εποχή του Μπαϊρακτάρη. Όχι όχι φίλοι μου, υπάρχουν ακόμα βαρύμαγκες, δεν τους πάτησε όλους -δυστυχώς- το τραίνο. Μεγάλη μαλακία του τραίνου φυσικά, ας ευχηθούμε να του δοθεί κάποτε η ευκαιρία να επανορθώσει.

Αηδία, αναγούλα, φρίκη. Ένας δήθεν βαρύς κι΄ ασήκωτος κοινός αλήτης του λιμανιού να παριστάνει μεταμφιεσμένος με ένα ακριβό εγγλέζικο κασμήρι, τον πρωθυπουργό ευρωπαϊκού κράτους. Φρίκη, αναγούλα, αηδία.

Ειρωνείες, βαρυμαγκιές, κατινιές, τσαμπουκάς αχθοφόρου, Καραγκιόζ-μπερντέ, Τζουράσικ πάρκ και άλλα παρόμοια...πρωθυπουργικά, και σαν κερασάκι στην τούρτα, χλευασμός και φτύσιμο στη μάπα του μαλάκα που τον ταϊζει και τον ανέχεται: Τον λαό!

Ας μου επιτρέψετε αντί επιλόγου να του χώσω ένα μπινελίκι!

Άντε και γαμήσου Σαμαρά!

Βουλή χθες: Κρανίου τόπος! (Θολές σκέψεις, σε θολό πολιτικό τοπίο)

Δεν σε βλέπω. 

Μακριά σου είμαι. Πολύ μακριά. 

Τόσο μακριά που ούτε καν την σιλουέτα σου μπορώ να διακρίνω. 

Δεν ξέρω αν είσαι άντρας, γυναίκα ή παιδί, νέος ή γέρος, αν είσαι μελαχροινός ή ξανθός, εργάτης, αγρότης, υπάλληλος, ελεύθερος επαγγελματίας ή απλά άνεργος. 

Είμαι μακριά από σένα, ούτε να σ΄ακούσω μπορώ, αλλά ούτε και να σ΄αγγίξω. 

Μεγάλη η απόσταση που μας χωρίζει, αλλά ξέρω ότι υπάρχεις. 

Ακούω τον σφυγμό σου που ταυτίζεται με τον δικό μου, νοιώθω το αίμα σου να ζευγαρώνει με το δικό μου στις φλέβες μου, βλέπω τον θυμό σου να σφυροκοπάει μανιασμένος μαζί με τον δικό μου τα μηνίγγια μου.  

Χιλιόμετρα αμέτρητα μας χωρίζουν, ατέλειωτες οροσειρές, πέλαγα πέντε και δέκα θάλασσες. Μας χωρίζουν διαφορετικά πιστεύω, ιδεολογίες, νοοτροπίες, αντιλήψεις, χίλια δυό, όμως αισθάνομαι τον πόνο σου. Έναν λυσσασμένο πόνο που κοντράρει τον δικό μου σε αφηνιασμένες διαδρομές πάνω στα νεύρα μου. Μία ο δικός σου μπροστά, μία ο δικός μου, αλλά το νήμα κόβουν πάντα και οι δυό μαζί. Χέρι-χέρι!

Είμαστε μακριά, ή κοντά, είμαστε διαφορετικοί, είμαστε ξένοι, ίσως και γνωστοί, ίσως να περνάω κάθε μέρα δίπλα σου χωρίς να σε προσέχω, ίσως να μην υπάρχεις καν και να είσαι δημιούργημα των αναγκών μου, ίσως να μην υπάρχω εγώ και να είμαι δημιούργημα της δικής σου ανάγκης.

Δεν έχει σημασία.

Σημασία δεν έχουν αυτά που βλέπεις, αυτά που ακούς, αυτά που ψηλαφίζεις, αλλά μόνο αυτά που αισθάνεσαι. Είναι η μοναδική αλήθεια που δεν θα γίνει ποτέ σουβενίρ, εμπόρευμα,  φετίχ ή κομπολόι. Είναι η μοναδική σανίδα σωτηρίας στο αγριεμένο πέλαγο του φόβου μας.

Μην φοβάσαι, μην πνίγεσαι, κολύμπα. Μπορείς. Και μαζί σου θα μάθω να κολυμπώ κι΄εγώ. Και αν τέλος πάντων δεν καταφέρουμε να σωθούμε, δεν θα φουντάρεις μόνος σου, θα είμαι μαζί σου. Χέρι-χέρι. Και αν κουραστείς, δίπλα σου θα είμαι εγώ, να ακουμπήσεις το χέρι σου στον ώμο μου, να ξαποστάσεις. Κι΄ αν θα πάμε, θα πάμε παληκαρίσια. Όπως οι ήρωες της φαντασίας μας. Εμείς οι ίδιοι δηλαδή, που αυτοαπομονωθήκαμε για τα προς το ζην στο κάτεργο των ονείρων μας. Κολύμπα, δεν έχεις τίποτα να χάσεις, έτσι κι΄αλλιώς βουλιάζουμε. Κολύμπα, έχεις χρέος να το κάνεις. Για χάρη των παιδιών σου, γιά χάρη μου. Κολύμπα για να είσαι δίπλα μου, για να μπορείς -αν χρειαστεί- να με σώσεις. Και να είσαι σίγουρος, ότι θα χρειαστεί.

Είσαι μακριά. Δεν σε βλέπω, δεν σ΄ακούω, αλλά σε αισθάνομαι. Και είναι ερμαφρόδυτη αυτή η αίσθηση και άμα πάρει μπροστά γεννοβολά ασταμάτητα ελπίδες. Ελπίδες σαν μεγάλα πέτρινα γεφύρια που καταβροχθίζουν αποστάσεις για να ενώσουνε κόσμους.

Είσαι μακριά, αλλά αφού σε αισθάνομαι, είναι στο χέρι μου να σε φέρω κοντά μου. Ναι, περνώντας πάνω από το γεφυράκι που θα φτιάξουμε μαζί με πρώτη ύλη τους ογκόλιθους των διαφορών μας. Μόνο έτσι θα μπορέσω να αλλάξω κάτι από την ζωή μου. Μόνο έτσι θα κάνεις κι΄εσύ ένα βήμα μπροστά.

Δεν θέλω να σου επιβληθώ, να σε κάνω δικό μου, να σε αλλάξω, να σε αλλοτριώσω. Δεν θέλω να σε παντρευτώ, Δεν θέλω να χάσω την ταυτότητά μου, τους στόχους και τα όνειρά μου, θέλω να παραμείνω εγώ.  Θέλω απλά να βαδίσουμε λίγο μαζί. Όσο χρειάζεται γιά να ξαναβρεί ο καθένας μας την υπερηφάνια του, την αξιοπρέπειά του, τα όνειρά του, τη ζωή του. Μετά χωρίζουνε οι δρόμοι μας, καλή τύχη και στο καλό.

Ποιός θα κάνει το πρώτο βήμα, δεν ξέρω. 

Αλλά αν ακούσεις βήματα, μη τρομάξεις. Θα είμαι εγώ.

ΥΓ: Είχε τελικά νόημα η πρόταση μομφής κατά της συγκυβέρνησης των συναθλίων. Το αποτέλεσμα -εκτός του "αντάρτικου" της Τζάκρη- αναμενόμενο, το σενάριο γνωστό. Αυτό που όμως δεν περίμενε κανένας, ήταν το μέγεθος της απίστευτης αθλιότητας, του αλήτικου ψευτοτσαμπουκά ή ακόμα και της ψυχοπάθειας των παρακμιακών της πρώην "εγχώριας" Τρόικας, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ. Φρίκη από νοσηρή φαντασίωση του Τζωρτζ Όργουελ! 

Δεύτερο συμπέρασμα: Από αυτή τη Βουλή άσπρη μέρα δεν πρόκειται να δούμε ποτέ. Μόνο εμείς, ΕΜΕΙΣ, ΕΜΕΙΣ, μπορούμε να αλλάξουμε την μοίρα μας, και μόνο στους δρόμους, έξω απ΄τη Βουλή! Εκεί που πρέπει να βγουν επιτέλους ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ! Και μαζί ο κάθε Έλληνας δημοκράτης που θέλει να πολεμήσει αυτούς που του καταστρέφουν την ζωή και την χώρα του.

Δεν ξεκινάνε οι εξεγέρσεις αυτόματα με τα πρωτοβρόχια, όταν αρχίζουν να πέφτουν τα φύλλα και όταν τελειώνουν οι διακοπές. Πρωτοβουλίες χρειάζεται ο τόπος εδώ και τώρα. Και από την αντιπολίτευση, και από όλους εμάς ξεχωριστά. 

Καιρός να ταραχθούν επιτέλους τα λιμνάζοντα νερά της υποταγής, καιρός να απομονωθεί η  κυβερνητική συμμορία και τα κανάλια της διαπλοκής, καιρός για πράξεις και όχι άλλο μπλα μπλα.

ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ ΕΞΩ ΑΠΟ Το ΑΝΤΡΟ ΤΩΝ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ!

Αφήστε την Χούντα στην Βουλή και βγείτε στους δρόμους! Δώστε το σύνθημα που περιμένει ένας ολόκληρος λαός!

Δωδεκαδάχτυλος Ινδός. Καλύτερα να τον ντύνεις και να τον ποδένεις, παρά να του αγοράζεις δαχτυλήθρες!

Ινδός με δώδεκα δάκτυλα θέλει να εργαστεί στην Αγγλία. 

Η είδηση που όλοι μας περιμέναμε -ορισμένοι από εμάς μάλιστα με αγωνία- σάρωσε σήμερα στο news247 αλλά και στο φατσοβιβλίο στα κλικ. 

Ο...δράστης εκτός του ταλέντου της εξαδαχτυλίας -που του δίνει την ικανότητα να σε φασκελώνει με τα δύο χέρια και να περισσεύουν και 20%- διαθέτει και άλλα βέλη στην φαρέτρα του: 

...Απίστευτη απόδοση στην πληκτρολόγηση, αφού γράφει με τα δέκα "τυφλό σύστημα" και με τα υπόλοιπα στέλνει ταυτόχρονα μηνύματα με το κινητό.

...Άπταιστα αγγλικά.

...Άπταιστα ινδικά.

...Ούτε λέξη ελληνικά.

Και μιά που αναφέραμε την χώρα μας, είναι όντως βαρύ το χτύπημα της μοίρας, να κάνει Ινδό τον δωδεκαδάχτυλο, αντί να τον κάνει Έλληνα, και ακόμα καλύτερα πολιτικό της νουδοπασόκας. Ο λόγος απλός: Σκεφτείτε τι δικομματικός πορτοφολάς θα γινότανε ο άνθρωπος με τα δώδεκα δάχτυλα, μιά κατηγορία που...υστερούμε σημαντικά.

Εδώ μιά άλλη...δαχτυλέα περίπτωση...πληχτρολογικού ταλέντου, που ανάγκασε μάλιστα τον πρώην πρωθυπουργό, Γιωργάκη Παπανδρέου, να πει εκείνο το ιστορικό, "δάχτυλα υπάρχουν".

H Μάχη της Μομφής (Πόλεμος τριών και του κούκου)

"Μαίνεται η μάχη της μομφής στη Βουλή", διαβάζουμε στις φυλλάδες και ακούμε στα κανάλια εδώ και δυό μέρες χωρίς σταματημό. Μιά "μάχη" αλλιώτικη από τις άλλες: Οι στρατοί των "εχθρών" βρίσκονται βιζ α βι στα...χαρακώματα του κυλικείου της Βουλής και απολαμβάνουν με καφεδάκι και αναψυκτικό την...πολεμική ατμόσφαιρα, αφήνωντας ολιγομελείς αντιπροσωπείες τους στην αίθουσα συνεδριάσεων του Κοινοβουλίου να βγάλουν το φίδι από την τρύπα .

"Μάχη" λοιπόν, κεκλεισμένων των θυρών, με δεκαπέντε νοματαίους στο...μέτωπο και τους στρατούς ως εφεδρείες στα μετόπισθεν. Χαλαρά, πολιτισμένα πράγματα. Δεν κινδυνεύει βλέπετε να χαρακτηριστεί από τα ξεφτέρια κάποιου ελληνικού πρωτοδικείου η...εμπόλεμη κατάσταση που επικρατεί στο κυλικείο "παράνομη και καταχρηστική". Ίδια εικόνα επικρατεί βασικά και στις άλλες, τις "ειρηνικές" συνεδριάσεις της Βουλής, όπου η "μάχη" δίνεται πάλι στην ουρά του ταμείου, ας μην αγχωνόμαστε λοιπόν.

Δίδαγμα;

Κάνεις τα ίδια σαν δημόσιος* ή ιδιωτικός υπάλληλος; Πληρώνεσαι για κάτι και δεν πας; Σε τρώει η μαρμάγκα! Εκεί να δεις θύματα άνευ ή μετά μάχης! Αλλά εκεί, έξω, στην κοινωνία, τα θύματα δικαιολογούνται σε κάθε περίπτωση: Και σαν επιθυμητά θύματα και σαν θύματα παράπλευρες απώλειες. "Το έχει" βλέπετε ο μπαγάσας ο λαός, να θρηνεί θύματα, δεν έχει το βουλευτικό παρεδώσε, ασυλία κτλ, να την περνάει κουφέτο. Θα πείτε τώρα, καλά ρε συ, ακόμα και την πρόταση μομφής θα περάσουν στην σαιζ λονγκ; Ε ναι. Άμα κάνεις "πόλεμο", πρέπει να τον κάνεις πάντα με τον ίδιο τρόπο: Απολύτως...μοβόρα!

Σπάσιμο;

Ε ναι ρε γμτ! Τουλάχιστον να βλέπαμε τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ να δίνουν το παρών! Μηδενός/μιάς εξαιρουμένου/ης!

Γιατί;

Γιατί επιμένω, ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΙ! Γιατί δεν θεωρώ ότι είναι λύση "να καεί, το μπουρδέλο η Βουλή", αλλά να ΚΑΟΥΝ** ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΑΝΕ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ!

Συμπέρασμα: Κάνεις πόλεμο σύντροφε/συναγωνιστή: Κάντον όπως πρέπει! Στο μέτωπο! Όποιο νάναι αυτό. Πάντοτε! Χωρίς εξαίρεση! Άσε τις λίγδες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να κάνουν τα δικά τους και κάνε εσύ το καθήκον σου.

Γιατί έχεις σε τούτον εδώ τον πόλεμο μιά ολόκληρη κοινωνία θεατή, μιά κοινωνία που περνάει τα πάνδεινα, η οποία ελπίζει σε σένα, σε στηρίζει αλλά και σε παρακολουθεί. Στα δύσκολα χρόνια που περνάμε, είμαστε υποχρεωμένοι να λαμβάνουμε υπ΄όψη μας ακόμα και  την μικρότερη λεπτομέρεια, ιδιαίτερα όλα αυτά τα "δευτερεύοντα", τα απλά, τα εύκολα, που όμως εμπεριέχουν τόσον συμβολισμό.

Και η ΔΗΜΑΡ; Ο Φωτάκης Κουβέλης έλυσε αυτόν τον Γόρδιο Δεσμό με την βοήθεια μιάς απλής όσο και επαναστατικής πατέντας: Απών από την αίθουσα συνεδριάσεων κι΄αυτός, αλλά στην πρόταση μομφής θα δηλώσει...παρών! Αυτός κι΄αν είναι πόλεμος! Πολύ αίμα...




*   Αυτό δεν το δένουμε κι΄όλας κόμπο
** Συμβολικό κάψιμο, σαν το...συμβολικό λυντσάρισμα του...ήρωα Καμμένου

Μαγικές στιγμές μπροστά στο Μαγικό κουτί. (Όχι, καζανάκι δεν υπάρχει)

Ανάπαυση. Προοοσοχή! 

Σε γνωρίιιιζω, από την....

...αλήθεια, από που;

Άλλη μία φωτεινή στιγμή της νεοελληνικής μας ζωής (;) που μας κάνει υπερήφανους. Και μας θυμίζει ότι ο φταίχτης είναι πανταχού παρών*. Και ότι είμαστε και γαμώ τους καπετάνιους, σε έναν και γαμώ τους ευθείς γιαλούς. Εκείνο το "όταν εμείς φτιάχαμε Παρθενώνες οι άλλοι τρώγανε βελανίδια" προσπαθεί μεν, αλλά δεν λέει να με πείσει. Μήπως θα είμασταν καλύτερα σήμερα, αν στο παρελθόν μασουλάγαμε βελανιδάκια, αντί να χτίζουμε Παρθενώνες;

* Η...Μέρκελ φυσικά

Πως ξεψυχάει ο πολιτισμός. Καρέ-καρέ!

Μερικές φορές δεν χρειάζονται πρόλογοι. Τι πρόλογο να κάνεις στην κατάντια, στην παρακμή, στην ντροπή; Αχρείαστα τα λόγια όταν μιά κοινωνία όχι μόνο πρωταγωνιστεί στην φαρσοκωμωδία της κατάντιας της, αλλά στήνεται μετά μπροστά στις τηλεοράσεις για να την απολαύσει σε συνέχειες σαν νεοοθωμανικό τούρκικο σήριαλ.

Το νέο χιτ της ξεφτύλας ΜΑΣ, οι εικόνες της "διπλής εκτέλεσης" του Ν. Ηρακλείου. Παντού!  Όχι φυσικά σε κάποια σκοτεινή γωνία του youtube, αλλά δημόσια σε όλα τα κανάλια, σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες! Καρέ-καρέ!

Ο θάνατος, η φρίκη, λάϊβ με μπυρίτσα ή καφεδάκι στις πολυθρόνες μας. Με "δημοσιογράφους" α λα Πρετεντέρη σε ρόλο σπήκερ ποδοσφαιρικού αγώνα. Και τα φρικιά, οι δευτεράντζες της δημοσιοκαφρίλας  δίπλα του να εκστασιάζονται, τύφλα νάχει το "ο Δέλλας, ο Δέλλας, ο κολοσσός".

Κι΄ εμείς; Α, εμείς έχουμε δικαίωμα στην...ενημέρωση! Καρέ-καρέ! Και επανάληψη, και άλλη και άλλη! Να δούμε στην slow motion πως πιτσιλάει το αίμα την άσφαλτο. Καρέ-καρέ! Να μαγευθούμε από το...υπερθέαμα που μας προσφέρει ο "Μεγάλος Αδερφός" της κατρακύλας μας.

Κατά τα άλλα....πολιτισμός.

Ένας "πολιτισμός" χωρίς ιερό και όσιο.

Απέχω! Όχι μόνο επειδή έχω πάει να ξεράσω...

Η εικόνα του εκτελεστή!

Οι...φωτογραφίες του δράστη του Ν. Ηρακλείου που έδωσε στην δημοσιότητα η ΕΛ.ΑΣ συγκλονίζουν το Πανελλήνιο! 

Από το ΕΘΝΟΣ μέχρι την zougla.gr, όλη η δημοσιογραφική αφρόκρεμα αυτού του ένδοξου έθνους έσπευσε να δημοσιεύσει το συγκλονιστικό φωτογραφικό υλικό, που έδωσε προς έξωθεν κατανάλωση η ακόμα πιό συγκλονιστική ΕΛ.ΑΣ.

Τα πρωτοσέλιδα δίνουν και παίρνουν: Από το "νάτοι, νάτοι, οι δο-λο-φό-νοι", μέχρι το "αυτό είναι το πρόσωπο του στυγνού εκτελεστή".

Όμως όλα αυτά δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η μισή αλήθεια. Και μόνο εμείς, εδώ, σε τούτο το σεμνό αλλά τολμηρό μπλογκ τολμάμε το αυτονόητο: Τη δημοσίευση ΟΛΩΝ των φωτογραφιών που αποικονίζουν τον δράστη της προσωπικής τραγωδίας της κυρίας Τρέμη και του κύριου Πρετεντέρη.

1η και 3η φωτογραφία: Πανοραμική άποψη του δολοφόνου, όπως την συνέλαβε η κάμερα της Χ.Α.

2η Φωτογραφία: Τοπίο στην ομίχλη όπου πίσω από το δέντρο (;) πολλά μπορεί να κρύβονται.

4η φωτογραφία: (Υποθετικού χαρακτήρα) Αν ο δράστης κρατούσε κερί και η κάμερα τον έπαιρνε από πίσω, κάπως έτσι δεν θα έδειχνε;

5η φωτογραφία: Προσέξτε τον τύπο δίπλα από το δέντρο!

Να προσθέσουμε, ότι οι φωτογραφίες που επιλεκτικά δημοσίευσε η ΕΛ.ΑΣ, εδώ η πρώτη και η τρίτη, είναι οι μοναδικές που μπορεί να οδηγήσουν την Αντιτρομοκρατική στην σύλληψη των ενόχων. Η ομοιότητα με τρομοκρατικά άτομα είναι κάτι περισσότερο από καταπληκτική.

Αν προσέξετε καλά, η θολούρα στις φωτογραφίες δεν ήταν ικανή για να αποκρυφθούν εντελώς τα...άκρα.

...κατακαημένη Αράχωβα....

Περί αποσταθεροποίησης

Πείτε ένα κακό!

Ανεργία.

Πολύ ωραία. Πείτε και άλλο ένα.

Μεγάλη ανεργία.

Τέλεια. Άντε κι΄ άλλο ένα.

Ανεργία της αρκούδας.

Υπέροχα. Κι΄ άμα σας έλεγα να μην την σερβίρετε χωρίς γαρνιτούρα, τι θα βάζατε;

Μείωση μισθών, μείωση συντάξεων, τσεκούρεμα επιδομάτων, αυτοκτονίες, άστεγοι, λουκέτα, φοροεπιδρομή, φτώχεια, εξαθλίωση, ρήμαγμα ορατών τε και αοράτων, ρατσισμός και ξενοφοβία, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κόλαση του Δάντη...

Μόνο αυτά;

Τι μόνο αυτά; Λίγα είναι; 

Ε φυσικά λίγα είναι! Με όλα τα παραπάνω υποφέρουμε μεν λιγάκι, αλλά δεν παύουμε να είμαστε...σταθεροποιημένοι. Έτσι μας λένε τουλάστιχον η συγκυβέρνηση και τα συγκυβερνώντα παπαγαλάκια των διαπλεκόμενων ΜΜΕ. 

Σταθεροποιημένοι λοιπόν και η εκτέλεση, η δολοφονία, η προβοκάτσια, πείτε το όπως θέλετε των δύο χρυσαυγιτών, συμβάν...αποσταθεροποίησης. 

Δηλαδή;

Θα μείνουν πιό άνεργοι οι άνεργοι;

Θα κρυώνουν περισσότερο οι γέροι που δεν έχουν να βάλουν πετρέλαιο;

Θα έρθουν μήπως οι δανειστές και θα μας ξαναπάρουν τα σώβρακα;

Τίποτα φυσικά από όλα αυτά. Αποσταθεροποίηση γιά τα αρπακτικά της συμμορίας που απαρτίζει την κυβέρνηση σημαίνει κίνδυνος να χάσουν το καρπούζι και το μαχαίρι και να βρεθούν όλως αιφνιδίως εκτός εξουσίας. Αποσταθεροποίηση γιά την λίγδα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σημαίνει μειοψηφία σε μελλοντική Εξεταστική και ουρά στα εδώλια της Δικαιοσύνης.

Πείτε μιά μέρα!

Τρίτη;

Όχι συγκεκριμένη μέρα ρε! Διαλέξτε κάτι από το προχθές έως το μεθαύριο.

Αύριο; 

Υπέροχη επιλογή για την έναρξη της αποσταθεροποίησης...

Αμάν και πότε!

Ψάρια υπάρχουν

Πρώτη θέση παγκοσμίως στην παραγωγή τσιπούρας και λαβρακίου η Ελλάδα!

Σκίσαμε πάλι στην τσιπούρα και στο λαυράκι, αφήνωντας την Τουρκία μίλια πίσω μας να κλαίγεται με το αργυρό μετάλλιο. Μεγάλη πρωτιά: Γύρω στους 10.000 τόνους το μήνα παράγει τεχνιέντως η δύσμοιρη ελληνική θάλασσα, που από μόνη της και χωρίς ξένη βοήθεια ούτε να σηκώσει τα χέρια της ψηλά για να παραδοθεί δεν μπορεί.

Το ψαρικό την κάνει οριζοντίως για εξωτερικό. Ελάχιστη ποσότης παραμένει εν Ελλάδι, στην οποία ισχύει λόγω λιτότητας, δηλαδή λόγω σωτηρίας από την καταστροφή, το γνωστό ΦΑΤΕ ΜΑΤΙΑ ΨΑΡΙΑ.

Εκεί όμως που η χώρα μας σκίζει και μάλιστα άνευ ανταγωνισμού, είναι στην παραγωγή μαλακίων. Ή κάπως έτσι. Εδώ η παραγωγή παραμένει στην χώρα: Όπου γυρίσει το μάτι σου μαλάκια. Ή κάπως έτσι...

Χαμός στην ΚΕ της ΔΗΜΑΡ! Μπαϊράκι σηκώνει η κεντροαριστερά

Mεγαλεία πράματα στην ΔΗΜΑΡ! 

Φύγανε οι...συνιστώσες από τον ΣΥΡΙΖΑ και πέσανε μαζεμένες στο κόμμα του Φωτάκη Κουβέλη! Ας όψονται οι...σοσιαλιστικές πόρτες της ΔΗΜΑΡ που ήταν ορθάνοιχτες, προσκαλώντας κάθε...σοσιαλιστή περιπατητή να μπει μέσα.

Τα αποτελέσματα αυτού του "μπέτε σκύλοι, αλέστε", συνταρακτικά: Ομάδα Φωτακικών, ομάδα Λυκουδικών, ομάδα "58κικών", ομάδα πασόκων, ομάδα ΔΗΜΑΡ μλ, ομάδα ΜΛ ΔΗΜΑΡ, ομάδα ΔΗΜΑΡ εσωτερικού, ομάδα "μία είναι η ομάδα". 

Και όμως, το κόμμα του Φωτάκη Κουβέλη εξακολουθεί να έχει όραμα, ιδεολογία και όραμα και ιδεολογία, αλλά και όραμα και ιδεολογία, ανεξάρτητα οράματος και ιδεολογίας των διαφόρων ομάδων που το αποτελούν. 

Το ματσάκι μεταξύ Βεζύριδων και επίδοξων Βεζύριδων στην θέση των Βεζύριδων έληξε με 76-24 υπέρ των πρώτων. Μιά νίκη των πασοκικών επί των περισσότερο πασοκικών που φέρνει τον...καραγκιόζη εκεί που ανήκει: Στην παράγκα του. Η μελλοντική διάσπαση του κόμματος τους επόμενους μήνες στο θέατρο σκιών του δημοκρατικού σοσιαλισμού της ενορίας σας.

Στα ίχνη μιάς απλής Δευτέρας του Νοέμβρη

Χαμόγελο; 

Τι χαμόγελο; 

Εύκολο είναι;

Μήπως θα έπρεπε να μένανε τα μαγαζιά ανοιχτά όλο το 24ωρο;

365 μέρες τον χρόνο;

Έλαμψε στην πρεμιέρα της εργάσιμης Κυριακής ο ΒΙΤΡΙΝΕΛΛΗΝΑΣ!

ΨΩΝΙΑ

Σαν βγεις στα μαγαζιά γιά κάνα μπλουζάκι

να εύχεσαι να΄ναι μακρύς ο πεζόδρομος,

γεμάτος μπουτίκ, γεμάτες προσφορές κι΄εκπτώσεις.

Την συνείδησή σου και τα ιδανικά σου,

την θυμωμένη σου ψυχή μη τα φοβάσαι,

τέτοια στα μαγαζιά ποτέ σου δε θα βρεις,

αν η αγοραστική σου ικανότητα υψηλή, αν εκλεκτή

ΑΑ΄ ποιότητα το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τη συνείδησή σου, τα ιδανικά σου, 

 την θυμωμένη σου ψυχή δεν θα συναντήσεις

όσο σε ενδιαφέρει μόνο το περιεχόμενο

της σακούλας με τα ψώνια που έφερες πάλι σπίτι σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο εμπορικός δρόμος.

Πολλά τα κυριακάτικα πρωινά να΄ναι

που με τι ευχαρίστηση, τι χαρά

θα μπαίνεις σε Mall πρωτοειδομένα,

θα σταματάς σε παπουτσάδικα ιταλικά,

τις εκλεκτές πραμάτειες ν΄αποκτήσεις,

τσάντες κι΄αναπτήρες, φούστες και γυαλιά

κι΄ ηδονικά αρώματα κάθε λογής, 

όσο μπορείς περισσότερα J΄Adore, Poison, Dior Homme και Higher.

Σε πολυκαταστήματα κάθε λογής να πας,

να μάθεις και να πάθεις από τους πωλητές τους εξειδικευμένους.

Πάντα στο νου σου νάχεις τα καταστήματα.

Το φτάσιμο εκεί είν΄ ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις τα ψώνια διόλου.

Καλύτερα χρόνια ατέλειωτα να διαρκέσουν

και γέρος η γριά ν΄αράξεις στον καναπέ σου,

ταπί φυσικά, αφού τα ξόδεψες για φρουφρού κι΄αρώματα,

προσδοκώντας να σου δώσουν δικαίωση και παράδεισο οι βιτρίνες.

Τα μαγαζιά σου έδωσαν την όμορφη βόλτα για ψώνια.

Χωρίς αυτά ίσως να μην έβγαινες ούτε μέχρι το περίπτερο.

Άλλα δεν έχουν να σου δώσουν.

Και αν τα βρήκες τελικά ακριβά, τα μαγαζιά δεν σε γελάσανε,

έτσι ηλίθιος που είσαι, τόσο μαλάκας, 

δεν πρόκειται να καταλάβεις ποτέ "καταναλωτικό όρνιο" τι σημαίνει.

Ἰθάκη

Σὰ βγεῖς στὸν πηγαιμὸ γιὰ τὴν Ἰθάκη,
νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν θυμωμένο Ποσειδῶνα μὴ φοβᾶσαι,
τέτοια στὸν δρόμο σου ποτέ σου δὲν θὰ βρεῖς,
ἂν μέν᾿ ἡ σκέψις σου ὑψηλή, ἂν ἐκλεκτὴ
συγκίνησις τὸ πνεῦμα καὶ τὸ σῶμα σου ἀγγίζει.

Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν ἄγριο Ποσειδῶνα δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.

Νὰ εὔχεσαι νά ῾ναι μακρὺς ὁ δρόμος.
Πολλὰ τὰ καλοκαιρινὰ πρωινὰ νὰ εἶναι
ποῦ μὲ τί εὐχαρίστηση, μὲ τί χαρὰ
θὰ μπαίνεις σὲ λιμένας πρωτοειδωμένους.

Νὰ σταματήσεις σ᾿ ἐμπορεῖα Φοινικικά,
καὶ τὲς καλὲς πραγμάτειες ν᾿ ἀποκτήσεις,
σεντέφια καὶ κοράλλια, κεχριμπάρια κ᾿ ἔβενους,
καὶ ἡδονικὰ μυρωδικὰ κάθε λογῆς,
ὅσο μπορεῖς πιὸ ἄφθονα ἡδονικὰ μυρωδικά.

Σὲ πόλεις Αἰγυπτιακὲς πολλὲς νὰ πᾷς,
νὰ μάθεις καὶ νὰ μάθεις ἀπ᾿ τοὺς σπουδασμένους.
Πάντα στὸ νοῦ σου νά ῾χεις τὴν Ἰθάκη.
Τὸ φθάσιμον ἐκεῖ εἶν᾿ ὁ προορισμός σου.

Ἀλλὰ μὴ βιάζεις τὸ ταξίδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλὰ νὰ διαρκέσει.
Καὶ γέρος πιὰ ν᾿ ἀράξεις στὸ νησί,
πλούσιος μὲ ὅσα κέρδισες στὸν δρόμο,
μὴ προσδοκώντας πλούτη νὰ σὲ δώσει ἡ Ἰθάκη.

Ἡ Ἰθάκη σ᾿ ἔδωσε τ᾿ ὡραῖο ταξίδι.
Χωρὶς αὐτὴν δὲν θά ῾βγαινες στὸν δρόμο.
Ἄλλα δὲν ἔχει νὰ σὲ δώσει πιά.

Κι ἂν πτωχικὴ τὴν βρεῖς, ἡ Ἰθάκη δὲν σὲ γέλασε.
Ἔτσι σοφὸς ποὺ ἔγινες, μὲ τόση πεῖρα,
ἤδη θὰ τὸ κατάλαβες οἱ Ἰθάκες τὶ σημαίνουν.