Θέλεις να λύσεις το καφτό πρόβλημα της θέρμανσης; Ε, πάρε το δασάκι της περιοχής σου στα...ζεστά. Πουρνάρι, πεύκο, έλατο, κυπαρισσάκι αψηλό, ιτιά λελουδιασμένη ή αλέλουδη και ότι ξερό ή χλωρό...μολύνει την παρθένο ελληνική ύπαιθρο, στάχτη να γίνουν. Μπρος στην ζεστασιά τύφλα νάχει η χλωρίδα, που λέει μιά σοφή μεταμνημονιακή παροιμία.
Ακριβό το πετρέλαιο θέρμανσης, πανάκριβο, σε μεγάλο βάθος ο ρουφιάνος ο λιγνίτης, που να τον βγάλεις, το καλοκαίρι μακριά, η κληματαριά και οι κολώνες της ΔΕΗ δεν προσφέρονται και τόσο για προσάναμα, τι να κάνουμε τότε;
Τρέμε δέντρε!
Με την βοήθεια της...αδέσποτης ξυλείας το πρόβλημα της θέρμανσης λύνεται στο άναψε-μη σβήνεις! (τέως άψε σβήσε) Από καυστικής πλευράς θα λέγαμε, ότι με την συμβολή του δάσους η έλλειψη θερμικής ενέργειας κυριολεκτικά...απανθρακώνεται. Μία ώρα φόβου αρκεί και περνάς το μήνα σου ζεστά και ξυλοσομπάτα. Τι, φόβος μη σε πιάσουν; Ποιός να σε πιάσει ρε; Ποιός δίνει μία, αν καις εσύ γιά θερμοκρασιακή σου ανάγκη τον Εθνικό Δρυμό; Χεστήκανε απαξάπαντες όλοι γιά όλα αυτά ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ, ΑΛΛΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟΥΣ. Ο κίνδυνος καραδοκεί στον δρόμο: Μισή ώρα να πας πχ από Μαγκουφάνα, Πεντέλη και άλλα τόσα γιά να γυρίσεις. Ξέρεις πόσοι τρελλοί κυκλοφορούνε με δίπλωμα (ή άνευ) στους δρόμους;
Η καθαυτό ξυλοκοπτική πράξη είναι με την...ηθική υποστήριξη ενός αλυσοπρίονου, παιχνιδάκι! Λίγο γρρρρ από εδώ, λίγο γρρρρ από εκεί, και ο κορμός ξαπλώνεται μπροστά σου, πριν προλάβεις να πεις καν, κωκ! Το μυστήριο αυτό ακούει στο όμορφο ονοματάκι ΛΑΘΡΟΫΛΟΤΟΜΙΑ. Ή, δική μας είναι η φύση, ότι θέλουμε την κάνουμε.
Τρέμε δάσε!
Όχι θα αφήναμε τις Πάρνηθες και τους Υμηττούς να μας κουνιούνται! Φυσικά δεν είναι υποχρεωτικό να πάρεις τα βουνά και τα λαγκάδια, γιά να ικανοποιήσεις τα γούστα και τις ανάγκες της φουφούς σου. Υπάρχει και η εύκολη λύση του πάρκου, υπάρχουν Βοτανικοί Κήποι, υπάρχουν Νεκροταφεία. Ιδίως στα τελευταία, η πιθανότητα να σε κάνουν τσακωτόν οι...ένοικοι, είναι απειροελάχιστες.
Κάθεσαι και τα σκέφτεσαι και δεν θέλεις να το πιστέψεις: Μα να είμαστε τόσο πολύ και ανίατα πασοκονεοδημοκρατισμένοι ρε γαμώτο! Μα να μην έχουμε ούτε ιερό ούτε όσιο! Μα να είμαστε η επιτομή της αρπακόλας και να μη μπορούμε να δούμε μπροστά από τη μύτη μας! Μα να επιμένουμε να είμαστε οι ίδιοι ρεζίληδες, που είμασταν πριν την κρίση! Τι ίδιοι, χειρότεροι! Πριν βάζαμε μεν τα καλοκαίρια φωτιά, το οικοπεδάκι ημών το επιούσιο ντε, αλλά όλες τις άλλες εποχές καθόμασταν ήσυχοι. Τώρα καίμε τα δάση και τον χειμώνα!
Μιά χώρα που τράβηξε από τα 31....
Ε, απορεί κανένας σας γιατί...καήκαμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου