Η γυναίκα δεν είχε το Θεό της: Ή πας στον κουρέα, που έχεις γίνει σαν γιεγιές, ή σε κουρεύω εγώ μόνη μου, λέει στον θεώρατο άντρα, που μόλις είχε βγει από το μπάνιο και χτένιζε τα μαλλιά που φτάνανε μέχρι τους ώμους του. Αν τα πήγαινε αυτά τα φεμινιστικά ο τύπος; Τς! Καθόλου! Ρε α πάαινε, μωρή παλιο ≈¥√∫∑««∑ª∂©⁄ç που θα μου πεις εμένανε να πάω στον κουρέα, μη σου χώσω κανιά σφαλιάρα και σε μαζεύει ο συλλέκτης γραμματοσήμων με το τσιμπιδάκι από το μωσαϊκό, ≈¥√∫∑««∑ª∂©⁄ç, ε ≈¥√∫∑««∑ª∂©⁄ç!
Το έκανε γαργάρες και τον άφησε να χτενίζεται, αλλά το κακό σχέδιο το είχε ήδη στο κεφάλι της: Δεν θα έρθεις κύριε άντρα το βράδυ στο κρεβάτι περί ικανοποιήσεως των κατώτερων ενστίχτων σου; Θάρθεις! Τι είχε στο μυαλό της η πονηρά γυνή; Ας αφήσουμε τον ξερόλα τον βραχόκηπο να μας πει.
Γυρίζει τα απόγευμα ο γίγαντας της ιστορίας μας από την δουλειά (εχτελούνται μεταφοραί αιωνόβιων πλατάνων, μεταφοραί τάνκερ και άλλων βαρύτατων αντικειμένων αυτοπροσώπως. Πόλεμοι μόνος μου κατά πάντων με καταπληκτικές ευκολίες πληρωμής), κάθεται και κατεβάζει δεκαπέντε μακαρονάδες καρμπονάρα με μιά δωδεκάδα μπορντώ "Baron Philipp de Rotschild" του 2010, και γαμώ τα κρασά, και την πέφτει μετά στην κυρά. Κάτσε μωρή να σου κάνω ένα πατόκορφο μασάζ, να μαλακώσει ο δέρμας σου, της λέει με αχαλίνωτο πάθος το τριόροφο αρσενικό.
Η γυναίκα ήταν έτοιμη για όλα: Κατ΄άλλους τσίτσιδη, κατ΄άλλους ντυμένη! Ντάξει γίγαντά μου, ντάξει ανθρωπόμορφο θηρίο του σπιτιού μου, όπως διατάξεις, του λέει η κυρά του πέφτοντας ταυτόχρονα για να τονίσει τις εθελοντικές της πεποιθήσεις, στα τέσσερα. Αλλά πριν μου κάνεις μασάζ κύκλωπά μου εσύ, χτύπα πρώτα το τσαγάκι που σου έφτιαξα από ήμερα βότανα των ημιάγριων βουνών που μάζεψα σήμερα τα άγρια χαράματα με τα χεράκια της δούλας μας. Τι να κάνει ο γίγαντας, το βουτάει και το πίνει μονορούφι. Αφήνει το ποτήρι πάνω στο βαρέλι (δεν είχαν ακόμα εφευρεθεί τα κομοδίνα), ρίχνει μιά λαίμαργη ματιά στις καμπύλες της κυράς (χοντρούλα, ίσαμε ένα μέτριο βόδι που λένε, ότι πρέπει), παίρνει μιά βαθειά ανάσα και πέφτει...ξερός για ύπνο!*
*Σύντομο δίδαγμα (προσωρινό): Μη πίνεις τσάϊ στο κρεβάτι. Χάνεις πολλές φορές το μετά!
Είδατε μηχανή η ξεκ....η πεντάρφανη σύζυγος; (Ναι, δεν είχε πλέον γονείς. Μάλλον είχαν πέσει θύματα αυτοκινητιστικού, μπορεί και όχι). Του είχε ρίξει τρία λίτρα υπνωτικό στο τσάϊ η ξεκ...η παξιμαδικλέφτρα (όχι από κακία, χόμπυ τόχε η γυναίκα) και αυτός ταξίδευε ήδη αύτανδρος στον κόσμο του Γκιούλιβερ. Μόλις άρχισε ο πελώριος άντρας να ροχαλίζει, βουτάει η κυρία ένα αναμένο κάρβουνο από το μαγκάλι και του το χώνει κάτω από τη μασχάλη του, να δει αν κοιμάται. Ε, κοιμόταν. Μετά ανοίγει την ντουλάπα, και όποιοι νομίσουν τώρα, ότι βγαίνει από την ντουλάπα ο εραστής της, έχουν νοσηρή φαντασία και φτου τους, δεν γίνονται τέτοια πράγματα. Ανοίγει είπαμε την ντουλάπα, βγάζει ένα κλαδευτήρι Γερμανίας "di Koften von Psaliden", φοβερό εργαλείο, και αρχίζει τσαφ τσαφ και τον κάνει γουλί!
Την άλλη μέρα ξυπνάει κάποτε ο γίγαντας και πάει ν΄ανοίξει τα ρολά, πούτανε θεοσκότεινο το κωλοδωμάτιο. Που να τα σηκώσει! Με τίποτα! Ρε έτσι, ρε αλλιώς, ούτε πόντο πάνω! Να βάλω το βρακί μου και να πάω να πάρω κάνα δαδί, να φωτίσω να δω, σκέφτεται, αλλά που να σηκώσει το βρακί! Ασήκωτο! Άρχισε να φωνάζει: Μωρή Δαλιδά, για έλα μωρή να δεις, που δεν μπορώ εγώ κοτζάμου Γολιάθ να σηκώσω ούτε την σκελέα μου μωρή!
Μπαίνει η Δαλιδά χαμογελαστή, δεν μπορείς να πάρεις τα πόδια σου κύρη μου; ρωτάει με νόημα. Όχι ρε συ γυναίκα, ντιπ, μα την Γιουγκοπλάστικα Σπλιτ σου λέω. Είσαι σίγουρος καμάρι του σπιτιού μου, ρωτάει η Δαλιδά. Να μη προφτάσει να πει "ξεκοινοβουλεύτηκα" η Διαμαντοπούλου ρε συ γυναίκα. Ε τον βλέπει να σέρνεται τον γίγαντα το θυληκό, βουτάει ένα βούκινο και αρχίζει να σφυράει (εξού και γίναμε βούκινο). Δεν προλαβαίνει να σφυρίξει ούτε τρεις φορές (πολύ κόλλημα με τα τρία σφυρίγματα η ελληνική λογοτεχνία) και μπουκάρει ένας καχεκτικός νάνος στο δωμάτιο, αλλά τι νάνος; Ένας νάνος γυμνός με μιά ≤≈’†¶°“ να! Καλώς τον Δαυΐδ, τα μάτια μας τα δυό, τον χαιρέτησε χαμογελαστή η Δαλιδά, χωρίς να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι είπε όντως "τα μάτια μας τα δυό" και όχι τίποτα άλλα δύο.
Τον κανόνησες μιά χαρά τον πούστη βλέπω, της λέει βλέποντας την καράφλα που είχε πάρει την θέση της πλούσιας κόμης του Γολιάθ. Ο ανήμπορος να αμυνθεί γίγας απόρησε: Τι έγινε ρε συ νάνε, ρωτάει τον πινέζα που είχε ζαλωθεί μια σκάλα στην καμπούρα του και πλησίαζε προς το μέρος του. Τι να γίνει ρε συ Γολιάθ, γύρισε ο τροχός, του απαντάει με νόημα ο κοντός. Και μη μου πεις ότι τα φέρνεις...κούτσα κούτσα βόλτα, ρωτάει με τρόμο ο άλλος. Τι κούτσα κούτσα ρε συ Γολιάθ; Θεόφτωχος είμαι ρε συ ψηλέ, απαντάει ο κοντός, πανί με πανί, φουλ άπορος τζάκετ που λέει και ο Stanley Kubrick!
Ωχ αμάν!
Μετά πλησιάζει με αργές κινήσεις τον ανήμπορο γίγαντα, στερεώνει την σκάλα, ανεβαίνει τριανταπέντε σκαλιά και μόλις φτάνει στο κατάλληλο ύψος του χώνει του γίγαντα μιά τρομερή κουτουλιά στα τσαούλια. Ξέχασε την προπαίδεια ο Γολιάθ, τέτοιος πόνος! Και πριν προλάβει να την ξαναθυμηθεί, πάρε και τούτην, πάρε και την άλλη, να και μιά μπουνιά στη μύτη, να και μιά στο μάτι, να και μια βαρβάτη κλωτσιά στα αχαμνά (πότε πρόλαβε ο πούστης ο νάνος να κατέβει τόσα σκαλιά;), τον έκανε ο μισής μερίδας λαμπόγυαλο τον κουρεμένο!
Για αντιβιακούς λόγους δεν θα μπούμε σε άλλες ξυλοφορτωτικές λεπτομέρειες. Το μόνο που θα πούμε είναι, ότι μετά το ξύλο της αρκούδας τόνε βάζει ο νάνος τον γίγαντα χάμου και του...πετάει τα μάτια έξω! (Μου ήρθε να γράψω ότι τον πήδηξε, αλλά τελικά κρατήθηκα)
Φύλλο και φτερό από τον Δαυΐδ ο Γολιάθ, ούτε 14% δεν έμειναν! Και όλα αυτά επειδή έκοψε η ρουφιάνα η γυναίκα τα μαλλιά του σύριζα! Και όλα αυτά επειδή γύρισε κάποιος τροχός. Και όλα αυτά επειδή είχε σηκωμάρες ο φτωχός. Και να δείτε, που θα μας την πέσουν τώρα οι θεοτικοί και θα μας βρίσουν που κάναμε αχούρι την Παλαιά Διαθήκη και την ανακατέψαμε με την πολιτική.
ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: (Τελικό)
Όταν ακούς να λένε "θα γυρίσει ο τροχός, θα γαμήσει κι΄ο φτωχός" μη πας σώνει και καλά για μαλλί. Κίνδυνος να έρθεις κουρεμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου