18/6/11

Παπακέλος ή Βενιζωσταντίνου;

 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW5l1oWbywDR1oSi7IgUUpKpd31YcyDkZezbswg-dyIcRk9G9whk-r0G3pGUcf3YTpA3l65UUcU_FxVSMuIgjW8SlV9G7bHMVI0jYbX9W8UW_xE4tPURPYy8Mq9GA-RfInirjV0NRJz44/s1600/anasximatismos.jpg

Βενιζέλος! Για δες με τι ψαροκόκκαλα πάει να μας πνίξει το πασόκ! Τα πάντα έχουν αλλάξει, τίποτα δεν είναι πλέον στην ζωή μας όπως ξέραμε: Πρωτόγνωρες καταστάσεις βιβλικής καταστροφής, με μια κοινωνία να ακροβατεί ανάμεσα στην ντροπή της εθνικής αναξιοπιστίας και στην απελπισία του προσωπικού αδιέξοδου, σκηνές ροκ.

Προτεκτοράτο η χώρα, εξαπατημένος ο λαός, το παρόν καταιγίδα, το μέλλον σκοτεινό και μόνο ένα φωτάκι στην άκρη του τούνελ να αντιστέκεται στην μαυρίλα της ζωής μας, να δίνει μάχη με τις Κασσάνδρες και τα μύρια φίδια που μας ζώνουν καθημερινά:
Πάντα το ίδιο φώς, το...πασόκ!

Μάλιστα...

Το πασόκ, οι μαιτρ του πολιτικού και οικονομικού εγκλήματος, οι αντάξιοι ανταγωνιστές της νδ για μία θέση στο παγκόσμιο βάθρο της διαφθοράς, το μοναδικό μοντελάκι σωτηρίας που λανσάρει για το ελληνικό καλοκαίρι η παγκόσμια τοκογλυφία!

Όχι, δεν πρόκειται για συνολάκι βραδυνής εξόδου, ούτε για κάτι άνετο καθημερινό. Το μοναδικό κομμάτι που σχετίζεται με την ατομική ή την εθνική σωτηρία είναι το σώβρακο. Μάλιστα, μόνο το σώβρακο, και μόνο τότε που είναι τσίγκινο!

Ζορίστηκε λιγάκι ο αρχιμόδιστρος του πασόκ, αλλά τελικά το βρήκε. Μόνο που το προστατευτικό και σωτήριο αυτό τσίγκινο σώβρακο του βγήκε κατά τι τάνγκα: Ο Βενιζέλος!
Η συνταγή επίλυσης των προβλημάτων του παρόντος και του μέλλοντος, το ... παρελθόν! Η αντιμετώπιση του Ντεπόν μέσω του πονοκέφαλου...

Η μοναδική απάντηση του καθεστώτος στις κραυγές οργής και απόγνωσης της κοινωνίας και ταυτόχρονα ακρογωνιαίος λίθος της γελοίας φάρσας του Ανασχηματισμού, ο άνθρωπος που ήρθε από προχθές, ο δεινόσαυρος του πράσινου κομματοσκυλισμού, ο Βενιζέλος!

Το πασόκ δεν πρόκειται να ξυπνήσει γιατί είναι ήδη νεκρό! Φυσικό λοιπόν να προσπαθεί να δώσει απάντηση στα τεράστα προβλήματα του σήμερα με έναν μισοπεθαμένο πολιτικό βρυκόλακα από το χθες.

Ο Βενιζέλος είναι το ζωντανό παράδειγμα λαθρεπιβάτη καριέρας που στηρίζεται αποκλειστικά στα προνόμια μιας ορισμένης κομματικής επιλογής.  Ο Ευάγγελος καβάλησε το πράσινο άτι, τότε που έσκιζε στον Ιππόδρομο, όχι όπως σήμερα που είναι ψοφήμι, και έσπασε κάθε ρεκόρ: Σε ηλικία μόλις 23 ετών μέλος της κεντρικής επιτροπής του πασόκ και - εντελώς...τυχαία- διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών! Το 1984 μάλιστα, μόλις 27 ετών, καθηγητής! Ε ρε θραύση που έκανε το πασοκόσημο!

Ο Βαγγέλης όμως συμβολίζει σήμερα στο πασόκ το νέο, το φρέσκο και το επαναστατικό. Άφθαρτος από αμαρτίες του παρελθόντος ο χοντρός, μόνο σε οχτώ διαφορετικά υπουργεία πρόλαβε να δουλέψει ως υπουργός και ούτε 20 χρόνια δεν έχει κλείσει ακόμα σαν βουλευτής. Που να γνωρίζει κάτι περί σκανδάλων;

Και έχει παράγει έργο στα υπουργεία που εργάστηκε ο Ευάγγελος, όχι παίζουμε!

Αξέχαστη η συμβολή του στο εκτρωματάκι νόμο περί ευθύνης υπουργών!

Αξέχαστη η συμβολή του στην οικολογική...φαντασμαγορία στον Μαραθώνα στους Ολυμπιακούς της Αθήνας!

Όπως αξέχαστη θα μας μείνει και η...ηθική του συμπαράσταση στα καραδημοκρατικά έγχρωμα ψηφοδέλτια στην φάρσα-ψηφοφορία για τον Σαρτζετάκη!

Και όμως ο Βενιζέλος υπάρχει! Υπάρχει και λανσάρεται σαν η ελπίδα του Έθνους! Και των Νέων! Και του Βήματος! Και των βοθροκάναλων! Φως εκ φωτός λοιπόν ξαφνικά ο παροπλισμένος στο υπουργείο Αμύνης! Βαρύς κι΄ασήκωτος ξαφνικά στις τιβές, με την γνωστή και τόσο αποκρουστική εγωπάθεια που του χάρισε τον τίτλο του Σαρκοζύ του πασόκ.

Ευνούχος στην θέση του ευνούχου, Παπακωνσταντινοτίποτα, στο υπουρσούγελο Οικονομικών λοιπόν, κάτι έμαθε περί του αντικειμένου στο υπουργείο Αμύνης ως νομικός! Μεγάλος ξαφνικά από το σχεδόν τίποτα, ευωδία Έντελβάϊς της βουνοκορφής εκεί που βρώμαγε λίγο πιο πριν ναφθαλίνη! Στομφώδες ύφος εκατόν καρδιναλίων, τουλάχιστον, κομπασμός στο κόκκινο, με τον αυτοθαυμασμό ενός λόχου Ναρκισσιστών και πολιτικό λόγο σαν κενό αέρος!

Μια χούφτα χιλιομασημένα στερεότυπα και άκρατος λαϊκισμός, μιά χούφτα χάλια και για λύπηση η πρώην μεγάλη ελπίδα του πασόκ χτες στην τιβί.

Τι νέο μας είπε; Τίποτα! Κατ΄αρχήν μας φλόμωσε φτηνούς "παπανδρεϊσμούς": Η πατρίδα, πατριωτικό καθήκον, όλοι οι Έλληνες μαζί, στο όνομα του ελληνικού λαού, μόνο μαζί με τον λαό και την κοινωνία, Ελληνίδες Έλληνες να αγωνιστούμε, μη πάνε οι θυσίες χαμένες, δεν θα πάνε, σωτηρία, άει στον διάολο ρε. Το τελευταίο το λέω εγώ...

Στην συνέχεια είπε σε πέντε δευτερόλεπτα το κυριότερο: Συνεχίζουμε με σταθερότητα και δημιουργικότητα και πράσινα περί δημοσιονομικής προσαρμογής άλογα. Μνημόνιο στο καρφί, μνημόνιο και στο πέταλο! Να η ελπίδα που περίμενε ο λαός!

Φυσικά δεν στεναχώρησε το καθήκι τον Όλι Ρεν και σία και μας αυγόκοψε κάνα πεντάλεπτο συναίνεση μετά συστράτευσης και επιστράτευσης με μπόλικο λεμονάκι.

Αλλά είχε και καλύτερα στην συνέχεια ο επαγγελματίας προπέτης του πασόκ! Σε ορισμένα μάλιστα μας εξέπληξε με ικανότητες...δύτη άνευ συσκευής οξυγόνου, κάτι που δεν περίμενε φυσικά κανείς απ΄αυτόν! Να βγάλουμε, λέει, το κεφάλι μας από το νερό και να πάρουμε μιάν ανάσα και να αποκτήσουμε αισιοδοξία και ελπίδα γιατί τα χρειαζόμαστε τα... καλά αισθήματα, και, κρατηθείτε, χρειαζόμαστε και...τεχνητή αισιοδοξία στην αρχή, αμάν, τετέλεσται!

Τεχνητή αναπνοή, εντάξει, αλλά τεχνητή αισιοδοξία; Και πως γίνεται αυτό ρε Βενιζέλο γίγαντα; Δηλαδή να σε πατάει οδοστρωτήρας και να λες, ε δεν είναι τίποτα, οδοστρωτήρας είναι θα περάσει;

Αλλά αυτό που ενοχλεί περισσότερο από όλα τα άλλα σε αυτόν τον αρρωστημένα ματαιόδοξο και υπερφίαλο "παρατρίχα πρόεδρο" είναι η αναπάντεχη κρίση ανθρωπισμού και συμπόνιας του κώλου για τον φουκαρά τον συνάνθρωπο που καλείται να γδάρει κανονικά και με την τρόϊκα από την νέα του θέση.

Τον έχει τον κάθε έναν φουκαρά στο μυαλό του ο χοντρός, και κλάμα να δεις για τον μισομπουκιά τον συνταξιούχο, για τον εργαζόμενο στο κρεβάτι του Προκρούστη, για τον φτωχομπινέ άνεργο εραστή της απελπισίας! Νοιώθει, λέει, την αγωνία και αγανάκτηση της ελληνικής κοινωνίας ο εκατομμυριούχος μουλτιβολεμένος άνθρωπος του μόχθου και της μάσας! Κορόμηλο το δάκρυ! Δεν λέω, βγάζει μάτια ο αλτρουισμός του παρά φύση οικονομολόγου, αλλά αφού δεν χάρισε συμβολικά το ένα τέταρτο του μισθού του να περάσουν έξη φτωχές οικογένειες έναν μήνα, ας το βούλωνε και ας άφηνε τις φτηνές τηλεοπτικές σπαραξικάρδιες άριες φιλανθρωπίας.

Σε ένα πάντως είχε δίκιο ο νέος υπουργός οικονομικών, ότι άφησε το Αμύνης και πάει στον πόλεμο. Είμαστε περίεργοι να δούμε πως θα σώσει τελικά το τομάρι του!

Αν καταφέρει να το σώσει!