5/4/16

Λαός, κοινωνία, προ-δο-σία!




Καλά, ο Γιωργάκης ήταν πολιτικός απατεώνας. Και δεν θέλει πολύ ο πολιτικός απατεώνας, να...μπερδέψει τα "λεφτά υπάρχουν" με το ξεπούλημα της χώρας στους δανειστές.

Και ο Σαμαράς -που εκτός από πολιτικός απατεώνας είναι και καθήκι του κερατά- στο "ίδιο έργο θεατής". Όπως και πρωταγωνιστής: Από φουλ μέταλ αντιμνημονιακός στροφή 180 μοιρών σε υπάλληλο της Τρόϊκας.

Ο τρίτος δοτός πρωθυπουργός, ο πρώτη και δεύτερη φορά Αριστερά, ο Τσίπρας, συνέχισε απλά την παράδοση, που ήθελε πολιτικό απατεώνα στην εξουσία. Παρθενοραφή στο μνημόνιο μετά το...σκίσιμό του και ένα απίστευτο μαγικό α λα Ντέϊβιντ Κόπερφιλντ, με το οποίο όχι μόνο εξαφάνισε εκατομμύρια όχι, αλλά τα μετάτρεψε κι΄όλας σε ναι.

Πολιτικοί απατεώνες οι τύποι και κακώς τα είδαμε και τα τρία επεισόδια. Αφού είναι όμοια κι΄απαράλλακτα, θα αρκούσε και ένα. Ορισμένοι αναγνώστες ίσως δεν συμφωνήσουν με τον όρο "πολιτικός απατεώνας". Κάτσε καλά ρε βράχο, θα πουν, πως υποβιβάζεις την εσχάτη προδοσία σε απλή απατεωνιά; Να το ελέγξουμε παιδιά.

Είναι προδότης ένας πρωθυπουργός, που αναθέτει την διακυβέρνηση της χώρας σε ξένους; Έστω και δια της βίας. Εντάξει, μην κολλάτε στην λέξη διακυβέρνηση, να το πούμε διαφορετικά: Είναι προδοσία να...υποχωρείς εσύ σαν πρωθυπουργός σε πιέσεις από το εξωτερικό; Και να δίνεις τελικά γη και ύδωρ; Φυσικά και δεν είναι.  Άλλο υποχώρηση, άλλο προδοσία. Στην περίπτωσή μας, ζητάς δανεικά και γιά αντάλλαγμα κάνεις αυτά, που σου ζητάνε. Μικροπράγματα: Κόβεις, ότι θέλουνε να κόψεις. Πετσοκόβεις, ότι θέλουνε να πετσοκόψεις. Περνάς τις νομοθεσίες που γουστάρουν. Ξεσκίζεις Παιδεία, Εργασιακά, Ασφαλιστικά ακριβώς έτσι όπως σου ζητούν αυτοί. Ξεπουλάς, ότι κατ΄αυτούς πρέπει να ξεπουληθεί. Τι, ακριβώς αυτό λέγεται προδοσία;

Όχι ρε παιδιά, μη τα μπερδεύετε. Η προδοσία γίνεται στα κρυφά, γιατί πέφτουν κεφάλια, άμα γίνει γνωστή. Στην περίπτωσή μας όμως γίνονται όλα λάϊβ με τα μικρόφωνα ανοιχτά και τις κάμερες όλες στημένες πάνω τους.

Τι είπατε; Είναι λάθος ο βράχος;

Ε τι να κάνω, μπερδεύτηκα. Κάνω λόγο γιά υποχωρήσεις, μου βάζουν χέρι. Μιλάω γιά προδοσία, το ίδιο. Και ξέρετε τι με μπερδεύει πιό πολύ; (Να το κόψω εδώ και να γράψω "συνεχίζεται", να γίνει σήριαλ και να την σπάσω σε ορισμένους που δεν γουστάρω; Ντάξει ρε, συνεχίζω. Πλάκα έκανα).

Τι λέγαμε; Α, τι με μπερδεύει πιό πολύ. Να, σκέφτομαι, είναι προδοσία, άμα τα θέλει του αλλουνού ο απαυτός του και θέλει οπωσδήποτε να προδοθεί; Ποιανού αλλουνού; Του λαού φυσικά. Άμα δηλαδή βγαίνεις εσύ σαν Αλέξης και φιλάς δημόσια σταυρό, ότι άμα σε ψηφίσει ο λαός, θα δεχτείς μνημόνιο τεράστιο, ίσαμε τρία δωμάτια κουζίνα μπάνιο, και θα τους ξεσκίσεις όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες, εκτός ορισμένων ολίγων, που πάντα εξαιρούνται λόγω παράδοσης, τότε ισχύει αυτό σαν προδοσία;

Άμα σου φωνάζει το ψηφίζον πλήθος, στήσε κώλο Τσίπρα, δώστα όλα, μη μας κακιώσουν και δεν έρχονται γιά πίπες οι θεσμοί, ισχύει αυτό σαν προδοσία; Άμα πχ η κουφάλα ο Μεταξάς το 40 ήθελε αντίσταση, αλλά ο λαός του ζητούσε μαζικά άνευ όρων παράδοση, και ο άνθρωπος υποχωρούσε και άφηνε τον εχθρό να...σώσει τη χώρα, θα ίσχυε σαν προδοσία;

Θα το αφήσω ανοιχτό το θέμα. Χρειάζεται μεγάλη ανάλυση. Και λέω να πιάσω ένα άλλο θεματάκι, να στραπατσάρω τα νύχια μου γιά πάρτη του στο πληκτρολόγιο. Κάτι ζόρικο. Κάτι που κάνει κόνξες και δεν λέει να κάτσει κάτω και να μας αφήσει στην ησυχία μας: Την λέξη Ελευθερία...