28/3/16

βραχόκηπος: Πως σώζουν οι Σύριοι πρόσφυγες την ελληνική οικονο...

βραχόκηπος: Πως σώζουν οι Σύριοι πρόσφυγες την ελληνική οικονο...: Σύριοι επενδυτές λίγο μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα Μιά φορά κι΄έναν καιρό ζούσε σε μιά μικρή πόλη της μακρινής Συρίας, μαζί με την ...

Πως σώζουν οι Σύριοι πρόσφυγες την ελληνική οικονομία (παραμυθάκι)



Σύριοι επενδυτές λίγο μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα


Μιά φορά κι΄έναν καιρό ζούσε σε μιά μικρή πόλη της μακρινής Συρίας, μαζί με την γυναίκα του και τα δύο παιδιά του, ο Σάμιρ Λάαχτου. Ο Σάμιρ, χριστιανός ορθόδοξος το θρήσκευμα και καθηγητής μαθηματικών το επάγγελμα, είχε τον μισθούλη του, το σπιτάκι του, το αμαξάκι του και περνούσε γενικά ζωή και ντομάτες γεμιστές με ρύζι (δεν έτρωγε κοτόπουλο, ήταν χορτοφάγος).

Ο Σάμιρ ήταν ένας φιλήσυχος πολίτης. Η πολιτική δεν τον απασχολούσε ιδιαίτερα. Και γιατί άλλωστε; Ή Μπασάρ αλ Ασάντ είχε το μενού, ή Μπασάρ αλ Ασάντ. Δεν αγχώνεσαι πολιτικά και τόσο πολύ, άμα έχεις τόσες εναλλακτικές λύσεις.

Ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασάντ δεν είχε ακόμα προλάβει, να γίνει γιά την Δύση κακός. Το αντίθετο μάλιστα: Μπροστά στα...θηρία Σαντάμ Χουσεΐν και Μουάμαρ Καντάφι φάνταζε ο σύριος ηγέτης σαν απλή...οδοντόκρεμα. Και σαν παράδειγμα προς μίμηση. Και δυτική μόρφωση, και χρόνια παραμονής Λονδίνο μεριά, και κάτι αμνηστίες άλφα άλφα, και κάτι ψιλοπατάξεις της διαφθοράς, και κάτι αλλαγές από δω, αλλαγές από κει, και γενικά η συνεργασιμότητά του με τους...καλούς, ΗΠΑ, ΕΕ κτλ, όπως και η χαμηλών τόνων ιδιοσυγκρασία του, λίγο ακόμα και θα του στήνανε άγαρμα του ανθρώπου οι Δυτικοί.

 Έλα όμως που ο τύπος δεν ήταν του χεριού τους, όπως ένα σωρό άλλα καθάρματα στις ηγεσίες των αραβικών κρατών, και έλα που είχε και κάτι κολλητούς, φιλαράκια από Ρωσσία μεριά, που είχανε μάλιστα και κάτι στρατιωτικές βασούλες στην χώρα του, και κάτι βετάκια στον ΟΗΕ γιά τα μαύρα μάτια του. Ε, δεν γινότανε τότε, να τιγκάρει η Αραβία αραβική άνοιξη και να τον αφήνανε τον Μπασάρ αλ Ασάντ να παριστάνει τον...Χειμώνα. Ε, δίνουν οι αμερικάνοι από εδώ, δίνουν τα ισραηλιάκια το κατά δύναμην από εκεί, δίνει ρέστα και κάτι παραπάνω ο σουλτάνος ο Ερδογκάνης από δίπλα, πέφτουν και τα ισλαμοφασιστάκια καταπάνω του με όλα τους τα μούσια, πέφτουν τα καθήκια τα σαουδαραβάκια, τήνε κάνουνε την Συρία αιδοίο.

Κάθεται ο φουκαράς ο Σάμιρ και μέτραγε βόμβες: Να αυτή ήντουνε του Ασάντ. Τούτη του ΙΚ. Η τρίτη τούρκικη. Αυτή η κούφια αμερικάνικη (τις στέλνανε προς τους ισλαμιστές οι αμερικάνοι, αλλά αυτές πέφτανε στην...έρημο). Να και μιά σαουδική! Μόνο το Σαν Μαρίνο δεν πρόλαβε να ρίξει βόμβα στη Συρία! Μεγάλη αδικία και τεράστιο ρίξιμο, γιατί μιά χαρά κράτος είναι το Σαν Μαρίνο και γιατί να μην ρίξει κι΄αυτό καμμία;

Η ζωή του Σάμιρ ήταν ένας αδιάκοπος βομβαρδισμός. Ξυπνούσε το πρωί ακριβώς στις 72 και μισή βόμβες, έπαιρνε το λεωφορείο των 82 και τέταρτο βομβών και μετά από μία διαδρομή περίπου πέντε βομβών θα έφτανε στο σχολείο. Δεν έφτανε όμως, γιατί άμα το έχουν ισοπεδώσει οι αεροπλανίες το σχολείο, άντε εσύ μετά να το βρεις. Τι να κάνει ο άνθρωπος, μαζεύει μία ωραία πρωία κάτι αλλαξιές ρούχα, μαζεύει ότι δολλάριο είχε μαζέψει μιά ολόκληρη ζωή, ζαλώνεται παιδιά και γυναίκα, φοράει και τον μεγάλο βαφτιστικό σταυρό του, να τον βοηθάει ο Ύψιστος (αν δεν φοράς σταυρό, μπορεί να τον κακιώσεις τον Ύψιστο. Πρέπει να είναι και ο προστάτης των χρυσοχόων ο Κύριος), βουτάει ένα κουτάκι με μαύρη μπογιά, που του είχε περισσέψει, όταν έβαφε τα κάγκελα της αυλής του, πιάνει μιάν αδέσποτη πέτρα, που είχε πέσει άθελά της από έναν μουσουλμάνο γείτωνα στον κήπο του, τήνε βάφει ολόμαυρη και αφού την ρίχνει πίσω του, φεύγει ο άνθρωπος, μήπως και δει στον ήλιο μοίρα.

Ακούστε τώρα τι σατανικό σχέδιο είχε ο φίλος μας ο Σάμιρ. Λέει, μαζεύουμε τις τρακόσιες χιλιάδες δολλάριο που σώσαμε, τις βάζουμε σε αδιάβροχες σακούλες, να μη καταστραφούν από βροχές και άλλα αφιλόξενα ύδατα και πάμε ποδαράτα, που είναι και τζάμπα, στο Τουρκιστάν του Σουλτάνου Ταγίπ. Μεγαλεία πράματα. Μετά αγοράζουμε ένα φουσκωτό με ελάχιστες τρύπες, βάζουμε όλοι μπρατσάκια, μη μας φάει η Μεσόγειος, αν οι τρύπες του φουσκωτού αποδειχθούν περισσότερες του αναμενόμενου. Στην ανάγκη πνίγεται και κάνα παιδί, ή ακόμα και η γυναίκα, αλλά όχι απαραίτητα, και φτάνουμε μιάν ωραία πρωία Λέσβο, ήτοι Ευρωπαϊκή Ένωση, που είναι φίλοι μας και χριστιανοί.

Σας είπα ότι πρόκειται περί σατανικού σχεδίου; Α, καλά. Παμ παρακάτ τότε.

Λέει ο Σάμιρ: Κολυμπάμε στην χειρότερη περίπτωση πάνω στο αγριεμένο κύμα, ορισμένοι πνίγονται, μπορεί και όχι, θα το δείξει το κύμα. Φτάνουμε αχτή, μας μαζώχνει η Φρόντεξ, και γαμώ τις κυρίες, μας βάζουνε εσώκλειστους στο χοτσπότ, να δούμε τι εστί ευρωπαϊκή φιλοξενία και μετά μας την πέφτουνε οι μάγκες της εταιρείας με κάτι συμφωνίες τύπου "Πρόσφυγοι; Ήρθατε κολυμβώντας; Σας γυρίζουμε πίσω φερρυμπωτιστί".

Εδώ ακριβώς επεμβαίνει ο Σατανάς και από απλό ευρωπαϊκοτουρκικό σχέδιο γίνεται το σχέδιο σατανικό!

Τι, πρόσφυγες; ουρλιάζει με βδελυγμία ο Σάμιρ! Όχι κύριοι! Δεν είμεθα πρόσφυγες! Ποτέ των ποτών!

Ε, τι είσαστε τότε ρε Σάμιρ, τουρίστες; ρωτάνε οι τσίφτηδες της κυβέρνησης, που διοικούν το χοτσπότ. (Ολλανδοί τα παιδιά, άρτι ελευθεριοβενιζελόμενοι εκ Βρυξέλλας). Τι; δεν κυβερνούν Ολλανδοί; Τι λέτε ρε αγαθοί; Άμα δεν κυβερνούν οι Ολλανδοί, οι Αυστριακοί, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι και η υπόλοιπη σάρα και μάρα, τότε ποιός κυβερνάει; Ο Τσίπρας;

Πιαστείτε τώρα, μη πέσετε!

Όχι κύριοι ανθρωπισταί, λέει με επίσημο ύφος ο Σάμιρ, δεν είμεθα ούτε τουρίσται, ούτε πρόσφυγοι, ούτε άλλα πονηρά πλάσματα. Εμείς είμεθα...επενδυταί! Μην μπερδευόσαστε επειδή είμεθα αυτή τη στιγμή ξυπόλυτοι και άνευ ενδυμάτων. Κατά βάθος είμεθα επενδυταί. Και διά όλους τους απίστους, ιδού οι σακούλα, ιδού και το κομπόδεμα.

Βλέπουν το μάτσο οι ανθρωποεπιστροφείς, πέφτουν στα γόνατα και αρχίζουν τα ωσσανά. Βρε καλώς τα παιδιά. Βρε και που είσασταν τόσο καιρό και αναγκαστήκαμε να δώσουμε μισοτιμής δυό φάσκελα και βάλε, αεροδρόμια. Βρε και άμα ερχοσούστανε λίγο πριν, προλαβαίνατε να φάτε μισοτιμής  και το Ελληνικό. Βρε, μη πέφτετε αμέσως από κούραση ξεροί στον ύπνο, να στρώσουμε το κόκκινο χαλί μόνο ρε επενδυτές.

Κανονικά κάπου εδώ τελειώνει το παραμύθι, αλλά αφού δεν ταιριάζει πουθενά εκείνο το, και ζήσαμε εμείς καλά, κι΄αυτοί καλύτερα, είμαστε αναγκασμένοι να το συνεχίσουμε.

Να φωνάξουμε τον Μάρδα, λέει κάποιος.Τον Μάρδα; Ποιόν Μάρδα; Αυτόν με το κοπυράιτ στο πρόσφυγα-επενδυτή ντε. Τον φωνάζουνε. Το και το κύριε Μάρδα, επενδυταί απεδώ, τι λέτε; Ο Μάρδας ήταν λίγο καταβεβληματισμένος. Παιδιά συγγνώμη, αλλά έχω πει άπειρες μαλακίες τις τελευταίες ημέρες, να ξεκουραστώ λιγάκι και μετά να ασχοληθώ με τον επενδυτή; Τα παιδιά ήταν αμείλικτα: Όχι υφυπουργέ! Πρώτα η μαλακία, μετά η ξεκούραση.

Τι να κάνει ο υφυπουργός, κάθεται και σκέφτεται. (Η λέξη σκέφτομαι δεν τηρεί πάντα τους όρους του λεξικού γραμματικής, αλλά μπορεί να υφίσταται ακόμα και χαριστικά). Λέει λοιπόν, να τον αφήσω τον Σύριο, να κάνει επένδυση, ή όχι. Θα με κράξουν; Δεν θα με κράξουν; Δεν θάτανε καλύτερα, να του έλεγα, να ξοδέψει το παραδάκι του στο "Χοτέλ Μπάμπης" στο γραφικό Βρωμοπούσι Κερατέας, 80 ευρά ημερησίως με ημιδιατροφή, να κάνει κανιά δεκαπενταριά χρόνια γαμάτες διακοπές, να μάθουν να βρίζουν άπταιστα στα ελληνικά τα παιδιά του;

Καλή μαλακία, σκέφτεται ο Μάρδας, αλλά υπάρχουν κάτι παράξενοι αντισυριζαίοι δολιοφθορείς, που μπορεί να το τσουλήσουν τηλεοπτικώς το πρόσφυγας-τουρίστας και να γελάει μαζί μου πάλι όλη η Ελλάς μετά περίχωρου Αρβανίας και Μαυροβουνίου.

Μέχρι εδώ, προς το παρόν. Τι κρατάμε; Κρατάμε το γεγονός, ότι ο Σάμιρ Λάαχτου είναι υπαρκτό πρόσωπο. Μόνο τα τρακόσια χιλιάρικα δεν είναι υπαρκτά και στήθηκαν μόνο για να δέσει το παραμύθι. Ο Μάρδας; Ο μοναδικός ανύπαρκτος του παραμυθιού.