22/1/14

Όλη η αλήθεια για τον Χριστόδουλο Ξηρό









Η πατρίδα πάνω απ΄όλα, παιδιά. Ξεκινάω έτσι, για να προλάβω τους ανάποδους, που θα μου την πέσουν άγρια σίγουρα. Τι πα να πει "τα ξερνάω όλα στην μπατσαρία και γίνομαι συνεργάτης του μηχανισμού που μας καταπιέζει"; Τίποτα δεν ξερνάω. Ένα μπλογκ έχω και γράφω. Εγώ φταίω; Να μη μπαίνει και να διαβάζει η μπατσαρία παρακαλώ, Αμάν πιά!

Τα καθέκαστα λοιπόν: Περιμένω το βραδυνό λεωφορείο για Μαρούσι και όσο το είδατε εσείς, άλλο τόσο το είδα κι΄εγώ. Εκεί ακριβώς, πάνω στην απελπισία μου, μου σκάει ένα ταξί! Κάνω κουπί με τα δυό χέρια, να με δει, με βλέπει, σταματάει. Δίνω ένα σάλτο και μπουκάρω μέσα. Να κόβει ο Θεός χρόνια από το σαμαροβενίζελο και να στα δίνει εσένα φίλε, μ΄έσωσες, λέω στον ταξιτζή, να του ανεβάσω το ηθικό. Πάμε Μαρούσι, Σωρού.

Ο τύπος κούνησε καταφατικά το κεφάλι και πάτησε γκαζ. Αμίλητος. Του ρίχνω μιά ματιά, να τσεκάρω το σενάριο. Τραγιάσκα, το μισό κεφάλι μέσα. Γιακάδες σηκωμένοι, σχεδόν μέχρι την τραγιάσκα. Κάνω έτσι, κάνω αλλιώς, όλο και  θάναι κάποιο φινιστρίνι ανοιχτό, να δούμε, λέω, αλλά τς. Δεν έβλεπες τίποτα. Κύργιε ταξιτζά είμεθα ινκόγνιτο σήμερα ή πάμε ν΄ ανοίξουμε κανιά τράπεζα, ρίχνω ένα καλαμπούρι, να σπάσει ο πάγος. Πωπω, τι τόθελα και το είπα; Πατάει ένα φρένο ο τύπος, τσιρίξανε οι ρόδες λες και έδινε συνέντευξη ο Άδωνις! Σταματάει, γυρίζει και με βιδώνει με τα μάτια. Αμάν βαγγελίστρα μου, τον γνώρισα αμέσως: Ο Χριστόδουλος Ξηρός!

Την αμαρτία μου θα σας την πω αμέσως. Ούτε, φόβος, ούτε τρόμος, ούτε καν ψιλοπανικός παιδιά. Ούτε κρύο ούτε ζέστη! Σαν να έκανα άσκοπες βόλτες στην Ακτή Μιαούλη κι΄ένα πλοίο που ήταν δεμένο εκεί, σάλπαρε. Ή δεν σάλπαρε. Ή δεν ήταν καν εκεί. Κρύο αίμα, ένα παράξενο συναίσθημα...ευθύνης, όχι, λάθος λέξη. Α, το βρήκα! Σα νάμουνα φάτσα με φάτσα με μιά βαλίτσα με τέσσερα εκατομμύρια ευρώ, Αλλά μη βιαστείτε να με φτύσετε, εκείνη την ώρα δεν γνώριζα ότι τον είχε επικυρήξει η κυβέρνηση με ακριβώς αυτό το ποσό. Ή το γνώριζα αλλά δεν ήμουν σίγουρος. Τέλος πάντων, τον βλέπω, με βλέπει, βλεπόμαστε, δεν φοβάμαι και του την λέω στα μούτρα: Χριστόδουλε εγώ ούτε σε ξέρω, ούτε σε είδα ποτέ.    Εγώ σπίτι μου θέλω να πάω, αυτό είναι όλο. Αλλά αν νομίζεις ότι θα σε φοβηθώ, τότε εντάξει πάω και με τα πόδια.

Ο Χριστόδουλος Ξηρός πάτησε πάλι γκαζ και το αυτοκίνητο (Μάζντα 323 f, μοντέλλο 98, 89 άλογα, χρώμα κίτρινο, αυθεντική πινακίδα ΙΖΥ 3366) κάλπασε προς τα βόρεια της Κηφισίας. Να μη πολυλογώ, ο άνθρωπος με πάει σπίτι μου, χωρίς να βγάλει κιχ στην υπόλοιπη διαδρομή. Του σκάω ένα δεκαπεντάρι μαζί με το μπουρμπουάρ, ρίχνω ένα "φχαριστώ και χάρηκα γιά τη γνωρημία" και πάω να την κάνω προτού τον ζώσει κάνα κωλόφιδο και μπλέξουμε τα μπούτια μας. Φίλε, μου λέει παγερά, η ζωή εκτός φυλακής είναι ακριβή και...

Κατάλαβα που το πήγαινε και αντέδρασα ακαριαία. Να σε στηρίξω φίλε μου, του λέω. Αν θες, πάμε αύριο Ελευθέριος Βενιζέλος, να πάρω τη μάνα μου και μας φέρνεις πάλι πίσω Μαρούσι. Μου έδωσε το χέρι ενθουσιασμένος. Καλό αγώι αυτό φίλε, μου λέει. Τι ώρα; Δεν έχεις κάνια καρτούλα να σε πάρω, γιατί δε ξέρω ακόμα με ποιά πτήση φτάνει, τον ρωτάω. Αμέ, απαντάει πρόθυμα, να πάρε το μπιλιέτο μου να τόχεις.

Φεύγει, μπαίνω στο σπίτι και ανάβω το φως. Μιά παράξενη αόρατη δύναμη με σπρώχνει προς το τηλέφωνο. Ρίχνω ένα βλέμα στην κάρτα. Χριστόφορος Χλωρός, Μεσογείων 32, σταθερό 2108182665, κινητό 6973609933. Όχι θα έδινε πραγματικό όνομα...

Τελικά δεν πήρα τηλέφωνο. Ούτε την άλλη μέρα πήρα τηλέφωνο. Ευτυχώς που είδα τον Πρετεντέρη στο μέγκα και σοβαρεύτηκα. Περνάει μιά βδομάδα και μου κάθεται ξαφνικά μιά απρόσμενη δουλίτσα εξωτερικό, συγκεκριμένα Γερμανία. Μόναχο. Βουτάω ένα της Ετζίαν και πριν προλάβω να πάθω συγκοπή απ΄τον φόβο μου σε κάτι κωλοαναταράξεις, νάσουτον τον εμένα σε κάτι ώρες στην βαυαρική πρωτεύουσα, να τρώω σε μία μπυραρία άσπρα βραστά λουκάνικα με γλυκειά μουστάρδα, που τρώνε όλοι οι τουρίστες. Κόσμος πολύς, η μπύρα να ρέει σαν ποτάμι, μιά σερβιτόρα με τέσσερα στήθη να κουβαλάει έξη τεράστια ποτήρια βαυαρικής μπύρας...ωπ, ήρθε πιό κοντά, δύο στήθη παιδιά και οχτώ ποτήρια η φροϊλάϊν, και...και...και πίσω μου κάποιος μιλάει ελληνικά! Γυρίζω να δω και τι να δω; Ο Χριστόδουλος Ξηρός μαζί με τον Χριστοφοράκο! Πίσω μου σ΄έχω σατανά και ζήμενς και τρομοκρατία, λέω και διπλώνομαι στα δύο, να μη δώσω στόχο. Πληρώνω στα μουλωχτά και την κάνω από την μπυραρία Der fröhliche Leopold, Uringasse 22, 80331 München για το ξενοδοχείο μου.

Δεν προλαβαίνω να μπω στο δωμάτιο, χτυπάει το κινητό μου, βλέπω, η μάνα μου! Τι έγινε ρε μάνα, ρωτάω. Τι να γίνει παιδί μου, σηκωθήκαμε με τη θεία σου να πάμε στη λαϊκή στο Λαύριο και μόλις βγαίναμε από το ΒΙΟΠΑ, εκεί στη παράγκα, βλέπουμε έναν άντρα να έχει ανοίξει το καπώ του αυτοκινήτου του και να κάνει κάτι. Μάλλον βλάβη θα έχει ο άνθρωπος, λέω στην αδερφή μου, σταμάτα μωρή να δούμε τι έχει. Πλησιάζουμε, μας ακούει και γυρίζει. Πάθαμε την πλάκα μας: Ο Χριστόδουλος Ξηρός!

Αγαπητοί αναγνώστες η κατάσταση είναι σοβαρή. Πολύ σοβαρή. Και μας βρίσκει πάνω που πετύχαμε πρωτογενές πλεόνασμα. Ευτυχώς όμως υπάρχει και η κυβέρνηση, η ΕΛ.ΑΣ και ιδιαίτερα η Αντιτρομοκρατική που σαρώνει Ελλάδα και εξωτερικό για να εντοπίσει τον αρχιτρομοκράτη και τους βοηθούς του. Ένα λεπτό, κάποιος χτυπάει τη πορ