21/6/13

Ήταν ένα μικρό καράβι





Ήταν ένα μικρό καράβι;

Ήταν. 

Υπερσύγχρονο, χλιδάτο, καλοτάξιδο. Μηχανή γερμανική, σκυλί. Ούριος πάντα άνεμος στο πανί, ο φουριόζος Βρυξελλιώτης. Ο θαλασσόλυκος καπετάν Αντώνης στο τιμόνι. Στιβαρό χέρι, κοφτερό μάτι. Σιγουριά. Ξεχασμένη εκείνη η παλιά αβαρία, η άτυχη στιγμή που έστειλε το MS POLITIKI ANIXI στα βράχια. Στο πλευρό του, δεύτερος καπετάνιος, ο Μπένυ. Τουλάχιστον ίσιος, μεταξύ ίδιων! Πρόθυμο και ευγενικό ναυτάκι -μούτσος- ο Φωτάκης. 
Κομπλέ. 

Α, και πάνω ψηλά στην κορυφή του καταρτιού, να οργώνει με την αετίσια του ματιά το πέλαο ο ατρόμητος Άδωνις. (Μπορεί να σε νανουρίζει με το γλυκό της τραγούδι η θάλασσα, αλλά παντού μπορεί να καραδοκεί η Δημοκρατία, φίλοι ναυαγοί!).

Φρόσω, ολοταχώς! οι μηχανές, μπαφιασμένο από τριζάτο αγέρα το πανάκι, οι πιστοί (και άπιστοι) τραβάνε στον ρυθμό του MEGA κουπί: Ίδιο δελφίνι σκίζει το καραβάκι το κύμα. Ή ήταν γαλέρα; Και δεν έσκιζε το κύμα, αλλά τους κωπηλάτες; Μυστήριο πράγμα πως τα καταφέρνουν ορισμένες προτάσεις και κάνουν τα δικά τους...

Το ταξίδι; Σίγουρο! Η θάλασσα; Ούτε λάδι Καλαμών 0,1 οξέα. Άνεμος; Μείον δύο μποφώρ! Παγόβουνα; Ούτε γιά ουϊσκάκι ον δε ροκς! Τρίγωνα Βερμούδων; Ούτε τριγωνάκια για τα κάλαντα! Υποβρύχια των Τούρκων; Γιόκ! Να σε πιάνει δηλαδή απελπισία, άμα είσαι απελπισμένος και είπες να πάρεις κάποιον σκυλοπνίχτη για να φουντάρεις. 

Ο καπετάνιος δεν χαριζόταν όμως στις συμπτώσεις και στα τερτίπια του πεπρωμένου. Πριν κατέβει στην κουκέτα να ξεραθεί, φωνάζει τον Μπένυ και του ξηγιέται καραβίσια. 

Μπένυ, κίνδυνος τράκας με άλλο πλεούμενο;
-Μπα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δύο κόμβους πίσω και το ΚΚΕ δεν συμμετέχει σε αστικές νηοπομπές.

Και άμα μπάσουμε μόνοι μας νερό;
-Είμαστε ελαφριοί σα φελλοί, δεν πάμε κάτω.

Άμα μας βυθίσει η Μέρκελ;
-Μη λες μαλακίες καπετάνιε. Εμάς θα βυθίσει η Μέρκελ;

Ξέρες υπάρχουν;
-Λυπάμαι, όχι.

Κάνα ματς στην τηλεόραση;
-Ποιά τηλεόραση;

Βαλτός είσαι ρε συ Βενιζέλο;
-Ούτε φιλικό της απελπισίας για φυλακισμένους καπετάνιε.

Σύννεφα στον ορίζοντα;
-Όχι, μόνο φως στην άκρη του τούνελ.

Το λιμάνι της Πάρου;
-Το δώσαμε κι΄αυτό στην Κόσκο.

Αναρχικοί, Κερατιώτες, Σκουριατζήδες;
-Ούτε για δείγμα καπετάνιε.

Δηλαδή δεν βουλιάζουμε με τίποτα;
-Ούτε με δημοψήφισμα αφεντικό.

Και αν το επιδιώξουμε;
-Αδύνατον! Είναι υπεράνω των δυνατοτήτων μας.

Ε να πάμε να την αράξουμε τότε.
-Και δε πάμε;

Η συνέχεια θα έκανε τον Τιτανικό να κιτρινίσει από κακία, αλλά ας όψεται ο ρουφιάνος ο βυθός. Ο καπετάν Αντώνης δεν απογοητεύτηκε από τις καθησυχαστικές απαντήσεις του Δεύτερου και άρχισε να ψάχνει σε συρτάρια, σεντούκια και αμπάρια για τον περίφημο λύχνο του Αλλαδίνου. Τελικά...τον βρήκε! Να μη τα πολυλογούμε, τόνε βουτάει (την "έχουν" την βούτα οι δικομματικοί), τόνε χαϊδεύει (το "έχουν" το χάδι οι δικομματικοί, αν και συνδέεται με κάτι ύποπτους πόνους στα οπίσθια, μετά) και κάνει ένα μπαμ και νάσουτο σκάει μύτη το τζίνι! Πριν μπούμε στην φινετσάτη λεπτομέρεια, να πούμε γιατί έψαχνε τον λύχνο ο Σαμαράς. Όχι ότι είναι αναγκαίο, μπλόγκερς είμαστε, δεν είμαστε δημοσιογράφοι να μας ζητάνε τα ρέστα, αλλά έχετε τύχη που σας πάω ρε.

Λοιπόν. Σου λέει ο καπετάνιος, αποκλείεται να υπάρχει ασφαλές πλεούμενο. Εδώ ολόκληρο υπερωκεάνειο, ο Στρως Καν, και πήγε αύτανδρο, κι΄εμείς η Ελλαδίτσα που δεν ξέρει καν κολύμπι; Να μη σας τα πρήξω λοιπόν, πετάγεται το τζίνι, χεραιτάει ναυτικά και κράζει "διατάξτε". Τζίνι, λέει ο Σαμαράς, το και το. Πως βουλιάζει κάτι που πάσχει από ανίατη αβυθησία; (Και με τα πες πες, ξέχασα να σας πω γιατί έψαχνε το λυχνάρι ο νεοδημοκράτης πειρατής. Αν το θυμηθώ, σας λέω).

Τα τζίνια του βραχόκηπου δεν κωλώνουν ποτέ. Καπετάνιε, του χώνει ο υδρατμός, άμα πεις την σωστή πρόταση, προσγειώνεσαι αμέσως και βγάζεις μπουρμπουλήθρες. Αλλά να την πεις με την μία. Άμα κάνεις μιά φορά λάθος, πάει, δεν βυθίζεσαι ούτε με τον Λοβέρδο απάνω σου, που είναι ιδιαίτερα βαριά ποσότης. 

Βυθίζομαι δηλαδή στον βυθό; ρωτάει ο Σαμαράς. Το τζίνι φτύνει με ετοιμότητα κάτι κουκούτσια από ένα καρπούζι που έτρωγε (είχαν βγει κάτι πρώιμα) και απαντάει με τον χαρακτηριστικό ήχο που συνοδεύει την απάντηση των τζινιών στα διάφορα μπλογκ: Ρε καπετάνιο, εσύ βγάζεις μπουρμπουλήθρες όταν προσγειώνεσαι στον βυθό του Ελευθέριος Βενιζέλος;

Ο καπετάνιος κατάλαβε ακαριαία. Ωραία, πριν σε ρωτήσω ποιά είναι η μαγική πρόταση, πόσες ερωτήσεις έχω δικαίωμα να σου κάνω κύριε τζίνι; Δύο, απαντάει το τζίνι και γίνεται καπνός!

Τώρα τι κάνουμε; Συνήθως δικαιούνται τρεις ερωτήσεις οι κάτοχοι του λύχνου, μόνο τον Σαμαρά αδίκησε ο μύθος. Ρε τον πούστη τον μύθο! Αλλά ας πάρουμε τώρα θέσεις γιά το τέλος της ιστορίας μας. Αν ρωτήσετε, γιατί θέλει να βουλιάξει το πλοίο ο Σαμαράς, σας καθησυχάζω: Δεν θέλει. Ή μάλλον, δεν θέλει όσο βρίσκεται κι΄αυτός μέσα. Ένα παιχνίδι με αντίπαλο την περιέργεια είναι μόνο. Αθώο παιχνίδι παντοδυναμίας. Λοιπόν, τι θα πει ο Σαμαράς; Ποιά είναι η μαγική πρόταση; Το όνομα του παιδιού του; Η πρώτη του γκόμενα; Ένα ρητό του Πλάτωνα; Ή μήπως ένα του Μίμη Π. Ροσίγμα του νεώτερου. Και επί τη ευκαιρία, ποιός ήτανε ο άνθρωπος; Ή μήπως η χημική φόρμουλα της ναφθαλίνης, που τόσο συνηθίζεται ως μυστικός κωδικός;

Άπειροι συνδυασμοί;

Πάτε καλά ρε; Άπειροι για τους κοινούς θνητούς, ναι. Αλλά όχι και γιά τον καπετάνιο! 

Προσέξτε σατανική φαντασία ο επίο...ο καπετάνιος: Κατ΄αρχήν στέλνει ένα τσιράκι του να φωνάξει τον Σίμο Κεδίκογλου που είχε ακουμπήσει στην κουπαστή και ξηγιώτανε σε μιά ναυτία του κερατά, βολιώτικα. Σίμο, σταμάτα, σε θέλει ο καπετάνιος, συνεχίζεις αργότερα, του λέει ο τσιράκης και τόνε βουτάει από το μπράτσο (αφού δεν φορούσε μπλουζάκι για να τον τραβήξει από το μανίκι) μαρς ένα δύο για την γέφυρα. 

Εδώ πολλοί αναγνώστες θα ρωτήσουν ποιός ήταν ο λόγος που κατάπινε ο Σίμος από την ανάποδη; Συνήθεια; Βίτσιο; Χόμπυ; Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Ας όψεται το τζίνι που τσιγκουνεύεται με τις ερωτήσεις.

Φτάνει ο Σίμος στον καπετάνιο, ο οποίος τον πλησιάζει και του ψυθιρίζει κάτι στο αυτί. Δεν ακούμε εμείς λόγω δραματουργία και θα μας φάει η περιέργεια. Κάποτε σταματάει ο Σαμαράς το σουρ σουρ σουρ και ρωτάει τον Σίμο άμα κατάλαβε. Αυτός κουνάει καταφατικά το κεφάλι του και φεύγει τρέχοντας. Η επιστροφή του είναι θριαμβευτική! Ας την απολαύσουμε όπως την συνέλαβε η κάμερα του βραχόκηπου.




Απίστευτο! Μαγική πρόταση διάρκειας 4.48¨ λεπτών!!!!

4.48¨ λεπτά....

Μόνο, γιατί και οι κάμερες του βραχόκηπου δεν είναι αδιάβροχες. Ούτε που κατάλαβαν καπετάνιος και πλήρωμα πως άνοιξε η θάλασσα και τους κατάπιε!



Εγκαταλείπουμε γιά λίγο τον τόπο του εγκλήματος για ένα μικρό σχόλιο.

Η τρικομματική έδειχνε όχι μόνο αλεξίσφαιρη και αδιάβροχη, αλλά ανίκητη. Τα μήντια δικά της, το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας γονατισμένο, η εσωτερική αντιπολίτευση προσκυνημένη, οι ξένοι "φίλοι, σωτήρες και προστάτες" μας...ενθουσιασμένοι με την "καταπληκτική" της απόδοση, το success story να ρέει ασταμάτητα από τον μνημονιακό ουρανό, ο απόλυτος θρίαμβος.

Και όμως, κατάφεραν να βουλιάξουν! Με την μοναδική μαγική φράση που θα μπορούσε να προκαλέσει ναυάγιο: Το κλείσιμο της ΕΡΤ! Και όχι μόνο το κλείσιμο της ΕΡΤ καθαυτό, αλλά και ο τρόπος αναγγελίας του απίστευτου αυτού...ηβέντ! Αν είχαν κάνει μιά απλή, τυπική ανακοίνωση, κλείνει η ΕΡΤ σε μία βδομάδα, ευχαριστούμε το προσωπικό της αλλά δεν έχουμε μία, δεν θα υπήρχε τέτοια αντίδραση. Χρειαζόταν και η...τέχνη του Σίμου για να δέσει το γλυκό. Αλλά και το φτύσιμο της διαταγής του ΣτΕ για να εξαγριώσει τον κόσμο! Με άλλα λόγια, η τρικομματική κατάφερε το ακατόρθωτο! Γιατί περί άθλου πρόκειται. Νέο απίστευτο παγκόσμιο ρεκόρ που συντρίβει το παλιό του Γιωργάκη Παπανδρέου: Το περίφημο Δημοψήφισμα.

Σύμπτωση; Τυχαία επανάληψη;

Μάλλον όχι. Ελπίδα. Το σύστημα αυτοκαταστροφής του καθεστώτος ΠΑΣΟΚ/Λέπρα-ΝΔ/Χολέρα είναι ενεργοποιημένο και ανά πάσα στιγμή έτοιμο να εκραγεί.

Ελπίδα. Οι δυνάστες μας είναι χειρότεροι από εμάς!

Οι δυνάστες μας είναι ηλίθιοι!