29/2/16

Ελεύθεροι φυλακισμένοι. Πως μας επιτρέπουν οι εταίροι, να κάνουμε το καλό (όταν βγει από τον γιαλό)



Έχετε ακούσει, να το σκάνε ελεύθεροι άνθρωποι και να βρίσκουν καταφύγιο σε...φυλακές; Ρισκάροντας την ζωή τους μάλιστα; Και όταν αποφασίσουν να δραπετεύσουν από εκεί, να τους βοηθά απλόχερα η διεύθυνση των φυλακών; Αλλά παρόλα αυτά να παραμένουν εγκλωβισμένοι στην στενή, παρότι οι φύλακες τους ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες και τους εύχονται καλή λευτεριά;

Παράδοξα αλλά πλήρως ενωμενοευρωπαϊκά αυτά τα παραπάνω. Αλλά πάνω απ΄όλα αληθινά. Σκυλοπνίγονται οι δύσμοιροι οι Σύριοι, να σώσουνε τη ζωούλα τους και με το που τους σκάει μιά ελληνική ακτή, κλαπ, πέφτει η πόρτα της φάκας και ξαφνικά βρίσκονται μέσα στην Απομέσα. Και τηράνε όξω. Ελεύθεροι φυλακισμένοι. Γιατί η Ελλαδίτσα δεν κρατάει κανέναν με το ζόρι μέσα. Αλλά οι Αποέξω δεν αφήνουν ούτε μπουμπούκι να σκάσει μέσα.

Κλειστά τα ελληνικά σύνορα και άντε μετά εσύ να αποδείξεις, ότι δεν είσαι φυλακή. Σε τούτο εδώ το ένδοξο σημείο ευρωπαϊκής κουλτούρας και ανθρωπισμού κάνουμε ενός λεπτού σιγή γιά την φουκαριάρα την κουλτούρα και τον αξέχαστο τον ανθρωπισμό. Και μισό λεπτό, πάλι φτάνει.

(Εδώ πρέπει να πούμε, ότι ο Τσίπρας δίνει μάχη κόντρα στα τραχτέρια και δεν συμμετέχει ενεργά στο ματς. Ενεργά δεν συμμετέχει ο άνθρωπος σε τίποτα. Να σκεφτείτε, άμα ανεβάσει πυρετό, ούτε τα υπόθετα δεν τον αφήνει η τρόϊκα να βάλει μόνος του. Αλλά ακόμα μιά μικρή παρένθεση με το αντάρτικο των τραχτέρ, ζωή σε λόγου μας. Η μάχη του Τσίπρα κατά της τραχτεροκίνητης αγροτιάς κράτησε ακριβώς τόσο, όσο η καθιερωμένη χειμωνιάτικη απραξία της. Με το που έσκασε μύτη η δουλίτσα, κάνει ένα μπραφ η αγροτιά και πάει ο διάλογος και πάει ο αγώνας. Εξαιρούνται λίγοι μετρημένοι, πολιτικά συνειδητοποιημένοι αγωνιστές).

Η προσφυγική λογική της γαμημένης ΕΕ είναι πεντακάθαρη: Θέλουν όλοι να έρθουν σε σένα; Στήνεις ένα φράχτη και τους μαντρώνεις όλους στο πρώτο κράτος, που θα πατήσουν γιά πρώτη φορά το άγιο χώμα της Ένωσης. Με άλλα λόγια, βουτάς ένα μεγάλο Σένγκεν και το χώνεις αλύπητα στους απαυτούς των κατατρεγμένων που θέλουν να βρουν επιτέλους στον ήλιο μοίρα. Και γαμώ τους πολιτισμούς! Φυλάκα στην αρχή και η Ισπανία, μέχρι που το μυρίστηκαν τα σπανιολάκια και έκλεισαν με συρματόπλεγμα και άλλα ευγενή υλικά το Έμπαινε από Άφρικα μεριά, αναγκάζοντας τους δύσμοιρους πιστούς, να ξενοπνίγονται αδίκως ανατολικά του Γιβραλτάρ.

Την σκυτάλη πήρε η Ιτάλια.της Μίλαν και του Μπερλουσκόνι, με τα ίδια συστατικά: Μπαίνουν; Μπαίνουν; Οκ, τους μαζώχνεις Λαμπεντούσα μεριά, νησί είναι, που θα πάνε; Φωνάζεις κι΄όλας μήπως ακούσει η ΕΕ, σιγά μην ακούσει. Πολλοί ήρθανε ρε παιδιά, πάρτε και κανέναν. Χέστηκε η Ευρώπη. Σινιόρα Μαρκέλα, μόλτι αφρικάνι πέσανε και άμα δεν βάλετε χεράκι, φινίτα λα μούζικα, πασάτα λα φέστα, ρίχνει ο καβαλιέρε, που του είχανε τελειώσει οι βιάγκρες και έπρεπε να κάνει πολιτική μέχρι να έρθει το καινούργιο φορτίο. Σιγά μη βάλει η Μέρκελ χέρι. Η Μέρκελ βάζει μόνο δάχτυλο, ποτέ ολόκληρο χέρι. Να μη πω τώρα τι δάχτυλο βάζει...

Τον ηρεμήσανε τελικά τον Σύλβιο. Σύλβιε, κάνε λιγάκι υπομονή, ρίξε και μερικές παρτούζες να περνάει η ώρα. Έχει πολύ πράμα Μέση Ανατολή μεριά, μη φοβού. Με το που πρωτοσκάσει ένα κρατάκι εκεί, όλοι Ελλάδα πάνε. Ούτε γιά τουρισμό δεν έρχονται πιά Ιταλία. Τι τόθελαν και το λέγανε; Έτοιμα ήντουσαν τα Αφγανιστάνια, τα Πακιστάν, τα Ιράκια, οι Σύριες να σκάσουνε. Σκάσανε. Έτσι λύνεται το προσφυγικό της Ιταλίας κυρίες και κύριοι. Σοφά πράγματα!

Λύση;

Τι λύση; Δεν λύνεται το προσφυγικό πρόβλημα, όσο η αντιπολίτευση της Ισλανδίας δεν κάνει ντου, να φάει την κυβέρνηση, με ή χωρίς την βοήθεια του Ισλαμικού Κράτους και των μεγάλων δυνάμεων. Και όσο δεν βλέπετε ισλανδικά προσφυγικά κύματα να θερίζουν Δανίες, Σουηδίες, Φινλανδίες και άλλες Ευρωπαϊκές Προσφυγικές Φυλακές, δεν ανθίζει άλλο χοτ σποτ εκτός της Ελλάδας στην Ευρώπη...




Γιά μικρά παιδιά: Συλλαβίζουμε τη λέξη νταβατζής. Σίγμα, ύψιλον, ρο, γιώτα, ζήτα, άλφα



Υπάρχουν ακόμα πολλοί, που δεν έχουν ξεκαθαρίσει, τι σημαίνει η κυβέρνηση Σύριζα γι΄ αυτούς. Είναι η πρώτη αριστερή; Είναι αριστερή; Είναι δεξιά; Έχει και τα δύο πόδια;

Δύο φοράδες της δώσανε το ναι τους σε εκλογές μία ακόμα ξώφαλτση στο δημοψήφισμα. Και άμα δίνεις τρεις συνεχόμενες φοράδες το ναι σου σε μιά κυβέρνηση, ε όλο και κάποιο λόγο θάχεις.

Ντάξει, μιά φορά της δώσανε το όχι τους, αλλά το περάσανε από το τσιπριτίρι τα συριζόπουλα και βγήκε τελικά ναι. Γίνονται καμμιά φορά αυτά. Να, πάει μιά φορά ένας τύπος στο σουπερμάρκετ να χαζέψει τρόφιμα, αθώος τύπος. Πάει στο ζαρζαβατικό, πάει στα τυροκομικά, πάει στο όσπριο, άμα έχει κόλλημα με το όσπριο, πάει στη κονσέρβα. Ε κι΄εκεί που είναι βυθισμένος στο διατροφικό, περνάει ένας χοντρός με μιά πορτοφολάρα ίσα με τη βούλα του πέναλτυ, η μισή να του βγαίνει από την κωλότσεπα, ε τι να κάνεις, άμα σε κράζει γεμάτο πορτοφόλι; Το βουτάς. Τι να κάνουμε τώρα, να τον κράξουμε πορτοφολά τον άνθρωπο;

Το ίδιο ισχύει και γιά τον Σύριζα: Πήγανε να τελειώσουν την Εκκλησιαστική Σχολή τα παιδιά, αλλά τους έτυχαν κάτι πρόθυμες ψόφιες γκόμενες στο δρόμο τους και αναγκάστηκαν να γίνουν νταβατζήδες. Αλλά μη τα αδικήσουμε τα παιδιά του Σύριζα. Όχι μόνο νταβατζήδες, αλλά και ψεύτες και απατεώνες και του πουλιού το γάλα τα παιδιά. Αφού το είπε και ο ο αρβύλας ο Κανάκης ρε. Ο Τσίπρας, λέει, λύνει σταυρόλεξο, ένα οριζοντίως, άρνηση με τρία γράμματα, και γράφει ΝΑΙ. Ψεύτης ο Τσίπρας, λέει ο Κανάκης, και σιγά μη μας πείσει, όλους εμάς τους αγαθούς που πιστεύουμε ότι ο Τσίπρας έχει χαρακτήρα και είναι και γαμώ τα παιδιά.

Να σας πω εγώ, τι είναι η κυβέρνηση Σύριζα, να μη παιδευόσαστε; Άντε μην επιμένετε τόσο. Ντάξει, λύγισα.

Η κυβέρνηση του Τσιπραμμένου είναι ακριβώς ότι και οι προηγούμενες. Εχθρός. Με ακριβώς την ίδια ποσότητα έψιλον, χι, θήτα, ρό, όμικρον και σίγμα όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις της τρόϊκας. Ο Τσίπρας και η παρέα του δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα τις άλλες κυβερνήσεις των δανειστών. Και γιατί; Άμα έχεις Φίλη, δεν χρειάζεται να ζηλεύεις τίποτα Λοβέρδα. Άμα έχεις Τσαλακωμένο, τύφλα νάχει ο ευνούχος της τρόϊκας, ο Παπακωνσταντινοτίποτας του Πασόκ. Κτλ κτλ.

Αλλά να μην τους γλωσσοφάμε εντελώς τους άχρηστους. Υπάρχει ακόμα ελπίδα. Σκεφτείτε τώρα να γινότανε ένα τρομερό περαδώθε και να τρακάρανε σε μιά στροφή της ιστορίας τυχαία Τσίπρας, Τζήμερος, Θεοδωράκης και Λεβέντης! Ούτε κυβέρνηση Παπαραδήμα φτουράει μπροστά τους! Και να σοβαρευόντουσαν τα παιδιά της Πασόκας και να ξαναμπαίνανε όλα μαζί στο πραγματικό και αληθινό Πασόκ, αυτό του Αλέξη, ε και να βλέπατε τότε πράματα και θάματα. Θα ζήταγε μέτρα η κυβέρνηση και θα έδιναν άνισες μάχες γιά λιγότερα η τρόϊκα και οι θεσμοί.

Εχθρός ο Σύριζας φίλοι μου και μάλιστα χειρότερος από τους δεδηλωμένους μαύρους της νουδού ή τους πρασινοεμετί της πασόκας. Αυτοί δεν το έπαιζαν τουλάχιστον αριστεραί και σε πηδούσαν σύμφωνα με το καταστατικό: Είμεθα κοφάλαι, σας συμπεριφορόμεθα σαν κοφάλαι, επειδή κι΄εσείς είσαστε κοφάλαι. Ενώ τα αριστερόστροφα του Βαρώνου Τσιπράουζεν σε πηδάνε τραγουδώντας ταυτόχρονα τον ύμνο του ΕΑΜ, τέτοια κοροϊδία.

Αλλά κάποτε πάει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Και πάει φουλαριστός από τα 40% στα 4%. Και σπάει πλάκα η ιστορία, που βγαίνουνε κάτι θεότυφλες να το παίξουν ταξιθέτριες. Λέτε να πειστεί κάποτε ο αδερφός μου ο Παντελής;

Αχ, άλλος γιά Χίο τράβηξε....