13/8/12

Εμείς...Ξένιοι Δίες, αυτοί...δράκοι!

http://www.artists.de/pictures/user_images/full/37306_der-schrei-4.jpg


Κάνεις κάθε μέρα ένα πέρασμα από τον τύπο, να δεις τέλος πάντων τι γίνεται σε τούτη την άθλια χώρα, που σου χαϊδεύει και σου σκίζει ταυτόχρονα την καρδιά, να σηκώσει πάλι δειλά το χεράκι της η ρουφιάνα η έμπνευση, να πω κύριε, να πω, να σκαρώσεις κάνα ποστάκι πάλι, μη σου τα χώσει το αδέλφι σου ο Παντελάκος "γράψε ρε βράχο, τι σου φταίμε εμείς που έχεις εσύ πρόβλημα;", για να δηλώσεις ξανά διαδικτυακά παρών ή γιά να ξεδώσεις και να βγάλεις το άχτι σου, αυτό που πολλοί ονομάζουν έντεχνα "παλεύω" δηλαδή, αλλά -δε πάει να σκίζει το μελτεμάκι πατόκορφα το πανελλήνιο- σ΄αυτόν τον τόπο τον καλό (καλάμια), τον χιλιομπαλωμένο, δεν κουνιέται φύλλο!

Η κρίση-κρίση, οι διακοπούλες-διακοπούλες, η χρεωκοπία (οικονομική, πολιτική και κοινωνική)-χρεωκοπία. Ουδέν νεώτερο από τον Νότο φίλοι μου! Γονατισμένοι ή απλά στα τέσσερα οι Νεοέλληνες, θύματα του ίδιου τους τού εαυτού και ενός συστήματος που έστησαν κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση, χαμένοι μέσα στον ωκεανό της παρακμής, φάτσα κάρτα με την κατάρα της σύγχρονης εποχής που ακούει στο όμορφο όνομα "καταναλωτικό αδιέξοδο", δεν λένε να κάνουν ρούπι από παλιές συνήθειες και αμαρτίες και επιμένουν στην πεπατημένη.

Δεν κουνιέται φύλλο! Εδώ και τρία χρόνια καίγεται ο κόσμος και η συντριπτική (όπως λέμε συντριπτικό κάταγμα) πλειοψηφία αυτής της χώρας με μιά...τσατσάρα στο χέρι! Αναρωτιέσαι, καλά ρε συ εαυτέ, δεν έμαθε τίποτα ο ντάκος ο Έλληνας από τη συμφορά που τον βρήκε; Τς! Απολύτως τίποτα! Μα είναι δυνατόν; Αμέ! Άμα είσαι τυφλός, είσαι τυφλός. Και με ανοιχτά και με κλειστά μάτια. Και αν είσαι κουφός, είσαι κουφός και στο θρόϊσμα των φύλλων και στον κανονιοβολισμό προς τιμή του πολιούχου της πόλης σου. Τώρα τι τιμή είναι για τον έρμο τον πολιούχο, να βαράς κούφιες, μπαμ μπούμ και όποιον πάρει ο χάρος, δεν το κατάλαβα ποτέ....

Ο Έλληνας συνθλίβεται, αλλά προτιμάει να κρατάει γιά...πισινή το ίδιο το αμαρτωλό του παρελθόν! Αφού κατάφερε να...τιμωρήσει τον μόνο υπεύθυνο γιά την κατάντια του, το...ΚΚΕ, αφού κατάφερε να...εκδικηθεί τον Δικομματισμό δίνωντας την ψήφο του στις...συνιστώσες του (Κουβελοσαβούρα, Καμμενοσαβούρα, Τζημεροσαβούρα κτλ) έπεσε με τα μούτρα στην ...επανασυναρμολόγησή του, και ο Δικομματισμός απέθανε, ζήτω η Συγκυβέρνηση, άρα ο Δικομματισμός!

 Άσε, σου λέει ο Έλληνας, όλα τα δοκιμάσαμε, να δούμε τι θα κάνουν τα Τρία της κυβέρνησης και ποιό απ΄αυτά θα αποδειχτεί τελικά το πιό μακρύτερο και βλέπουμε. Ούτε πορείες, ούτε απεργίες, ούτε είμαστε δυό είμαστε τρεις, ούτε μάνα η Αθήνα καίγεται, ούτε μιά νέα ιδέα, μιά νέα πρόταση, κάτι που θα συγκινήσει, θα σπρώξει, τίποτα. Και ενώ η χώρα καίγεται -όπως κάθε καλοκαίρι- ολόκληρη, δεν λέει να ξεφύγει ούτε μισή σπίθα, να ανάψει την ψωτιά, που θα κάψει αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να καούν: Τα πάντα!

Αυτά για την μάζα. Ο...ψαγμένος τώρα δεν κομπλάρει φυσικά με κάτι τέτοια. Ο ψαγμένος, τα έχει δει με κριτική ματιά και έχει παρκάρει τα συμπεράσματά του στο πιό βολικό πάρκινγκ της επικράτειας: Στην νιρβάνα "φταίει το σύστημα"...

Ξέρεις τι σημαίνει το φταίει το σύστημα; Και γαμώ τα συγχωροχάρτια! Δεν λέμε φυσικά, ότι δεν φταίει το σύστημα, αλλά τι είναι αυτό το σύστημα; Ποιός το έστησε αυτό το σύστημα, όλα τα συστήματα, ποιό είναι το κύριο συστατικό όλων αυτών των ωραίων, όπως καπιταλισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, φασισμός, Kate Moss και δεν συμμαζεύεται; Και αν δεν είναι ο μπαγασάκος ο άνθρωπος, εγώ, εσύ, αυτός, εμείς, τότε μην ψάχνετε να βρείτε τι ήταν πιό μπροστά, η κοτούλα ή το αυγουλάκι, γιατί το έχετε ήδη βρει.

Μπορεί μεν να υπάρχει ο Μίμης από το Τρίκαλο, που είναι βασικά απολιτίκ, αλλά λόγω παράδοσης ή μαλάκυνσης του εγκεφάλου ψηφίζει Νουδού, ή ο Νίκος από την Κάτω Αχαγιά που τον βάρεσε ο σοσιαλισμός κατακούτελα ή είναι απλά μαλάκας και ψηφάει βρέξει-χιονίσει Πασόκ, και από την άλλη η Κούλα από την Β΄ Αθηνών και ο Μηνάς από το Πετράλωνο, καλό παιδί, η πρώτη όσο δε πάει...συνιστώσα του Σύριζα και ο άλλος παμίτης από τους καλούς (τη μισή μέρα μπροστάρης πάνω στον καταπέλτη του Άη Γιώργη στην Ακτή Τζελέπη, την άλλη μισή μπροστά στην πύλη της Χαλυβουργικής! Μα πως τα προλαβαίνει όλα ο πούστης;) αλλά άμα τα δεις πιό...αλτρουιστικά ένα κάρο ομοιότητες φίλε μου: Να αναφέρω μόνο μία απ΄αυτές, να τελειώνουμε, να μην γίνει αυτό το ποστ σήριαλ:

...Φοροδιαφυγή.

Μη βιαστείτε, να ρίξετε χριστοπαναγία στον συγγραφέα: Βλαστήμισε μεν, διάβασε δε, που έλεγε ένας άγνωστος στον ηλεκτρικό, άλλος κόπανος κι΄αυτός. Φοροδιαφυγή είπαμε. Χόμπυ, σπορ, τρόπος ζωής, φιλοσοφία ζωής. Η ραχοκοκκαλιά της νεοελληνικής καταναλωτικής κοινωνίας, ο συνδετικός κρίκος που ενώνει τάξεις και πολιτικές πεποιθήσεις, η σημαία που εκφράζει ΚΑΘΕ πολίτη!

Πέσε τρεις και πενήντα άνευ φιπιά γιά τις πατατούλες γιαγιάκα και άσε τα κουφά περί απόδειξη, ο μανάβης στην λαϊκή.

Απόδειξη; Τι να την κάνω την απόδειξη ρε; Δώστες έτσι τις πατάτες ρε συ μανάβη της λαϊκής, σιγά μη στηρίξω εγώ η μη έχουσα το μπουρδέλλο το κράτος.

Να πλερώσουν αυτοί που έχουνε!

Μαλάκας είμαι να δηλώσω, ότι έβαλα στην από μέσα;

Να τι είναι αυτό που άλλοι ονομάζουν ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΗ! Ο συμπατριώτης μας, ο κάθε συμπατριώτης μας ανεξάρτητα πολιτικής τοποθέτησης, διαθέτει τον ίδιο ακριβώς τσαμπουκά:

Γουστάρει δρόμους...
Γουστάρει σχολεία...
Γουστάρει συγκοινωνίες...
Γουστάρει νοσοκομεία...
Γουστάρει κοινωνική αλληλεγγύη...
Γουστάρει πολιτισμό...

...απαιτεί δρόμους, σχολεία, συγκοινωνίες, νοσοκομεία και πολιτισμό, αλλά αυτά να γίνουν με τα ευρώπουλα άλλων, ή από μόνα τους! Έτσι!

Θέλετε κι΄άλλο ένα; Ένα τελευταίο, να κάνουμε και κάτι άλλο σήμερα, από το να γινόμαστε βαρετοί και τόσο...δημοφιλείς στο πλατύ (το φάρδος μας μάρανε) αναγνωστικό κοινό: Η γαμάτη μας...φιλανθρωπία! Η διακομματική μας ανθρωπιά! Καλά, η αντικατάσταση του Λάος με την Χρυσή Αυγή ήταν επιλογή ενός συγκεκριμένου τμήματος της κοινωνίας μας. Αλλά το "δεν γαμιέται", το "δεν βαριέσαι", το "μα να μη ντρεπόσαντε, που κοπανάνε τσι αλλοδαποί οι ακροδεξιοί;", το "αίσχος οι φασίστες και αδέρφια μας μετανάστες", και μόνο αυτά τα ηρωικά προφορικά (πολλές φορές και γραπτά), αυτά που τα λέμε με χαρακτηριστική ευκολία και γυρίζουμε μετά (με την ίδια ακριβώς ευκολία) σελίδα, αυτά τα φτηνά έως εκπτωσιακά άλλοθι της συνείδησής μας, αυτά τι είναι;

Έξω, σε αυτή την ζούγκλα που ακούει στο όνομα Ελλάδα, καραδοκεί ο θάνατος. Όχι, δεν εννοώ τον..."δράκο της Πάρου", εννοώ τον...επιστήμονα τον "δικό μας", τον συμπατριώτη μας που μόνο δράκος δεν είναι φυσικά, αφού ο δράκος προτιμάει να έχει πακιστανική υπηκοότητα, ρατσιστής ο δράκος τελικά...

Έξω, σε τούτη την χώρα που κάποτε κόβανε στην βασιλόπιτα ένα κομμάτι γιά τον ξένο, τον διαβάτη, τον περαστικό, κόβει βόλτες οπλισμένος με πέτρες, λοστούς και μαχαίρια ο νεοναζί δολοφόνος...

Έξω, σε τούτο το ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ που στήσαμε γιά να εκδικηθούμε τις ερχόμενες γενεές, τα παιδιά και τα εγγόνια μας δηλαδή, ανοίγουν τα μάτια του ανώνυμου Ρουμάνου, Αλβανού, Ινδού, Αφγανού, Αφρικανού, διάπλατα (παρ΄όλη την εκθαμβωτική λάμψη του κατά τα άλλα...μοναδικού αττικού ήλιου, παρ΄όλο το μεγαλείο της Ακρόπολης που στέκεται πάνω μόνη της και κάνει πως δεν βλέπει) όπως ανοίγει από τρόμο τα μάτια του, το κυνηγημένο αγρίμι, το ελάφι...

Έξω, στην καρδιά της πόλης ΜΑΣ, πληρώνουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ την...έλλειψη ελληνικότητάς τους με την ίδια την ζωή τους!

Πογκρόμ, το μαύρο ευρωπαϊκό παρελθόν, ο εφιάλτης της χιτλερικής ρατσιστικής υστερίας βγαίνει από την ναφθαλίνη της ιστορίας, γιγαντώνει μέσα από τον φακό της αδιαφορίας μας, ντύνεται στα γαλανόλευκα και βγαίνει ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ στις πλατείες και στις αλάνες της πρωτεύουσας παγανιά. Συντονισμένα: Είτε σαν...Ξένιος Δίας, είτε σαν κακούργος χρυσαυγίτης κου κλουξ κλαν, είτε σαν "δεν μπορούμε να βγούμε από τα σπίτια μας", είτε λόγω...άκρατης ευαισθησίας των υπολοίπων...

Δίπλα μας, στην γειτωνιά μας, απέναντι από το σπίτι μας ΤΡΕΜΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ένας Συνάνθρωπός μας, επειδή είναι πιό μελαμψός από ότι επιτρέπει ο πολιτισμός μας!

Καθήκια, φίλοι μου, έξω από την πόρτα μας, κάτω από αυτόν τον ρουφιάνο γαλάζιο ουρανό, που δεν λέει να ρίξει φωτιά και να μας κάψει, πάνω σ΄αυτήν την κουφάλα γη που μας ανέχεται, αντί ν΄ανοίξει και να μας χάψει, ξεψυχάει ένα νεαρό παιδί από το μακρινό Πακιστάν μόνο και μόνο επειδή ο πολιτισμός, η ευαισθησία μας, η τσίπα μας έχουν πάει προ πολλού (ακόμα πιό μακρινό) περίπατο.

Οι δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής κυκλοφορούν ματαξύ μας ανενόχλητοι και σπέρνουν τον θάνατο στο όνομα ΟΛΩΝ ΜΑΣ! Τι, να φωνάξουμε την αστυνομία; Αφού η Χρυσή Αυγή είναι εδώ, τι να φωνάξουμε την αστυνομία;

Κι΄εμείς; ΕΜΕΙΣ λέω! Αυτοί που το "παλεύουμε", αυτοί που πάνε κόντρα, οι συνειδητοί, οι πολιτικοποιημένοι, οι ενταγμένοι, οι προοδευτικοί, οι κομμουνιστές, όλοι αυτοί που έχουν κάνει το όνειρο μιάς ανθρώπινης, δίκαιης κοινωνίας στόχο ζωής και τάμα στα παιδιά τους, εμείς οι μπροστάρηδες στον αγώνα, στις πορείες, στις Χαλυβουργικές, στις απεργίες, ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΒΟΥΛΙΑΞΑΜΕ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΥΡΩ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΕΚΡΩΣΑΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ σαν ένδειξη συμπαράστασης στους μετανάστες που φυτοζωούν και πεθαίνουν στην χώρα αυτή;

Ντρέπομαι...

Για πάρτη σας, γιά πάρτη μου, γιά όλη μας την κατάντια, γιά όλον αυτόν τον απίστευτο ξεπεσμό...

Ντρέπομαι, αλλά αυτό δεν φτάνει. Το ξέρω, ότι είμαι όπως όλοι οι άλλοι, φίλε μου Αχμέτ.