6/6/17

Παρών!


Γειά σας!

Καιρό έχω να μπω. Ο λόγος απλός: Το σιχτίρ. Ένα βασανιστικό προστάδιο της αποχής. Κάτι σαν τον θάνατο, αλλά σε αυστηρώς προσωπικά όρια. Εντός του εντός μου. Θα μπορούσα να πω, "ζω το μέρος της ήττας, που μου αντιστοιχεί". Με τη δική μου γλώσσα. Με λιγότερο χαμόγελο, με περισσότερη σιωπή. Με τον τρόπο που μπορώ, με τον τρόπο που αντέχω.

Όχι, δεν χάθηκε ο πόλεμος. Μιά μάχη ήταν. Ή μάλλον, ούτε καν μάχη. Μιά βαθιά ανάσα ήταν, που κόπηκε στη μέση και κατέληξε αναστεναγμός. Συνηθισμένα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Κατηφορικό το γήπεδο, γίγαντας ο αντίπαλος και παρότι στο δικό μας γήπεδο όλοι οι αγώνες, πάντα εκτός έδρας. Ίσως αυτή να ήταν η αιτία: Ότι δεν σου ανήκει πλέον τίποτα! Ούτε η χώρα σου, ούτε το παρόν σου, ούτε η ζωή σου, ούτε το μέλλον σου.

Το πιο δύσκολο πράγμα σε τούτο τον τόπο είναι η αντίσταση. Γι΄αυτό αντιστέκονται μόνο οι δυνατοί. Οι εκλεκτοί. Ίσως οι άτρωτοι. Σίγουρα δεν είναι αλάνθαστοι, αυτοί που δεν το βάζουν κάτω, αυτοί που θυσιάζουν τον προσωπικό τους εγωισμό διαλέγοντας έναν άλλον δρόμο, από αυτόν που οδηγεί στα ουράνια: Τον δύσκολο δρόμο προς τα μπροστά, με τα χέρια απλωμένα στα πλάγια, δεμένα με τα χέρια των συντρόφων και συναγωνιστών. Δεν έχουμε έτσι κι αλλιώς ανάγκη τους αλάνθαστους. Ανάγκη έχουμε τους θαρραλέους και τολμηρούς.

Σταμάτησα να γράφω, επειδή ένοιωθα την ανάγκη, να ψηλαφήσω πρώτα αυτό που με βασάνιζε, να αισθανθώ τις διαστάσεις του, να το εμπεδώσω με τις αισθήσεις μου, να γίνω αδερφός και φίλος του. Ίσως και να γίνω ένα μ΄αυτό.

Είμαι σε καλό δρόμο. Γι΄αυτό είμαι τώρα εδώ. Πάλι εδώ. Μαζί σας.

Δεν έχουμε ούτε σαν άνθρωποι, ούτε σαν πολίτες άλλη επιλογή. Το μόνο που γεφυρώνει την ανάγκη με την ελπίδα, την ζωή με την αξιοπρέπεια, η μοναδική σανίδα σωτηρίας είναι ο αγώνας. Η ζωή είναι αγώνας. Θεμέλιο και Πρώτη Ύλη του ονείρου και της ελπίδας. Αρχή και Συνέχεια των πάντων.

Αγώνας σημαίνει Αγάπη. Αγάπη για τον διπλανό, τον άγνωστο, τον κατατρεγμένο, τον αδικημένο, τον άνεργο, τον άστεγο, τον πρόσφυγα, τον φτωχό.

Πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο. Και ξέρω ότι δεν είμαι μόνος. Γι΄αυτό ανοίγω τα χέρια μου δεξιά κι΄αριστερά.

Καλώς σας βρήκα.