28/7/13

Δεν είναι εξευτελισμένος ακόμα ο θεσμός του Κοινοβουλίου. Κινδυνεύει όμως...








Το επίπεδο της Βουλής

Κάποιοι έχουν βαλθεί να εξευτελίσουν εντελώς τον θεσμό του Κοινοβουλίου. Ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρονται, ομιλούν και υβρίζουν είναι απαράδεκτος και δείχνει πόσο χαμηλά έχει πέσει το επίπεδο της πολιτικής στην Ελλάδα. Δυστυχώς δεν προέρχονται από ένα μόνο κόμμα. Οι ύβρεις, οι απειλές και οι βαριές κουβέντες του καφενείου δίνουν και παίρνουν σε κρίσιμες συνεδριάσεις. Κάτι όμως πρέπει να γίνει. Αν συνεχισθεί η κατάσταση, το Κοινοβούλιο θα αρχίσει πλέον να θυμίζει άλλες, "ανώμαλες" εποχές και στην κοινωνία θα δημιουργηθεί ένα κλίμα εμφύλιας σύρραξης. Αυτό που βλέπουμε καθημερινά στη Βουλή μπορεί να είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου κατήφορου.

Σας άρεσε; Αν ναι, τραβάτε να συγχαρείτε τα παιδιά της Καθημερινής, αυτής της έκτακτης εφημερίδας της Δεξιάς (και πιό συγκεκριμένα της ΧΑ. Συγγνώμη της ΝΔ. Τα μπερδεύω συνέχεια αυτά τα δύο κόμματα γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα), από δημοσίευσή της το παραπάνω μαργαριτάρι.

Κάποιοι πάνε να εξευτελίσουν την Βουλή, λένε. Έτσι αόριστα, "κάποιοι". Δύσκολη αποστολή μας περιμένει, όλους εμάς τους φίλους του αινίγματος, που είμαστε ταγμένοι στο σταυρόλεξο, το ρέμπους και την τρίλιζα. 

Λέτε να εννοούν τους άνεργους; Γιατί δεν παραείναι ξεφτύλα, να έχεις μιά κυβέρνηση που δίνει ρέστα για να σε σώσει κι΄εσύ ο αχάριστος να επιμένεις να είσαι άνεργος; 

Ή μήπως ξευτιλίζει η ρουφιάνα η νεολαία τον θεσμό, καθώς ρίχνει μαύρη πέτρα πίσω της και τραβάει για καλύτερη τύχη στη ξενητιά;

Ή λέτε να εξευτελίζουν την Βουλή όλοι αυτοί που "συμφωνούν" μεν με το κυβερνητικό έργο, αλλά για καλό και γιά κακό πάνε και αυτοκτονούν; Εδώ υπάρχει σίγουρα κάποιο ψίγμα αλήθειας, μη το κρύβουμε. Γιατί κύριε νεκρέ δεν μπορείς εσύ να πας και να ψηφίζεις για λογαριασμό σου τον κύριο Τάδε στην Βουλή και μετά να τον αφήνεις μόνο και αβοήθητο, μόνο και μόνο επειδή σε έπιασε απελπισία επειδή δεν έχεις να πάρεις γάλα στο παιδί σου. Δεν είναι ξεφτύλα που αφήνουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να κάνει απολύσεις μόνος του και να μη μπορεί μετά να κοιμηθεί από τύψεις;

Δύσκολο αυτό το μέρος του αινίγματος, ας το αφήσουμε αναπάντητο γιά πιό δυνατούς λύτες. Πάμε στην επόμενη πρόταση. Τόχουνε κάνει μπουρδέλο, το μπουρδέλο, λέει η Καθημερινή, μάπα κατάσταση, φτου κακά. Και όσον αφορά το επίπεδο, βοήθα Βαγγελίστρα μου, λέει. Πεσμένο το επίπεδο, πολύ χαμηλά μάλιστα, λέει, μιά πρόταση που εκτός της μικρής δόσης γεωγραφίας που χωρίς αμφιβολία περιέχει, μας κάνει ευτυχισμένους και με διάφορα άλλα σημαντικά μεγέθη. 

Όπως πχ το βάθος. Έχει πέσει χαμηλά το πολιτικό επίπεδο, άρα κάποτε ήταν υψηλό. Δηλαδή όταν πήγαινες την Καθαρά Δευτέρα στο ύψωμα να αμολήσεις αετό και ρώταγες τη μάνα σου -που σου έκανε "κεφάλι"- μαμά τι είναι εκείνο το γαλάζιο με τη δάδα κι΄εκείνο το άλλο, το πράσινο με τον μισό σκαντζόχοιρο, που πετάνε τόσο ψηλά, η απάντησή της μόνο "αετοί παιδί μου" δεν ήταν. 

Μετά μιλάνε γιά ύβρεις! Που; Στο Κοινοβούλιο ρε συ, ναι!
Όσοι βρίσκεστε σε απόλυτο σκοτάδι και αδυνατείτε να ακολουθήσετε, μην απελπίζεστε. Ο αρθρογράφος ανάβει ξαφνικά ένα φωτάκι: Οι "απαράδεκτοι" δεν προέρχονται μόνο από ένα κόμμα! Ωχ! Αμάν! Τι ήτανε αυτό; Και γιατί έσβησε ξαφνικά το φωτάκι; Τι έγινε ρε μάστορα, θα μας βγάλεις τη σπλήνα τώρα; Τι μισόλογα είναι αυτά; Δηλαδή; Κάνα όνομα δεν παίζει; Μη μείνουμε πάλι με την περιέργεια ρε συ.

Αλλά το καλύτερο το φύλαξε γιά το τέλος ο καλλιτέχνης της Καθημερινής: Μίλησε για παλιές "ανώμαλες εποχές" ο πιανίστας! Όχι, δε λέω, καλά έκανε. Γιατί μπορεί να μπερδευόμασταν με τις σημερινές, τις...ομαλές και να το κάναμε χυλό το ιμάμ μπαϊλντί.

Αλλά τελικά δεν είμαστε και τόσο γκάου, γιατί όλη αυτή η αθλιότητα για την οποία κρούει ο αρθρογράφος της Καθημερινής τον...τον ποιόν άραγε; "μπορεί να είναι η απαρχή ενός επικίνδυνου κατήφορου". Μπορεί, σίγουρο πάντως δεν είναι. Άρα ελπίζουμε ότι μέχρι τώρα πάμε καλά.

Σαν να φοβάται λιγουλάκι ο άνθρωπος, ακούγεται. Σαν να περνούσε μέχρι σήμερα καλά και ξαφνικά ξεπετιέται κάτι βίαιο και αποκρουστικό, που του χαλάει την ζαχαρένια και φέρνει ένα σωρό εφιάλτες στα μέχρι σήμερα γλυκά όνειρά του. Την εμφύλια σύρραξη φοβάται το παιδί, ούτε τον νεοναζισμό, ούτε την πλήρη παράδοση της Ελληνικής Δημοκρατίας στην έξωθεν και έσωθεν μαρμάγκα, ούτε την καραμπινάτη, βαρβάτη εξαθλίωση του μέσου πολίτη.

Καλά κάνει και φοβάται. Είναι γνωστό αυτό το...καπρίτσιο της Ιστορίας και επαναλαμβάνεται τακτικά ανά τους αιώνες. Όπως πχ τα 1789, τα 1918, όταν σιχτιρίζονται οι φτωχοί και δίνουν μία στην κουφάλα τον τροχό, να γυρίσει, να γαμήσουνε επιτέλους κι΄αυτοί, δεν γίνεται ντε μόνο οι άλλοι. Πολλοί εξ αυτών των "άλλων" ανακαλύπτει τότε ξαφνικά ότι δεν ενοχλείται πλέον από πονοκεφάλους, πράγμα απολύτως φυσιολογικό γιά ανθρώπους χωρίς κεφάλι. 

Έτσι είναι, νόμος της φύσης. Άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι, άμα του τα πάρεις του άλλου όλα, τη δουλειά του, το μισθό του, το σπίτι του, την αξιοπρέπειά του, το παρόν και το μέλλον του, τα όνειρά του, την μπουκιά του, τότε παίρνει μπροστά αυτό το παράξενο μοτοράκι που βρίσκεται στο DNA μας και μας πάει κατά εκεί που ορίζει ο νόμος της ζωής: Ή αυτοί, ή εμείς. Κι΄εκεί ακριβώς ξυπνάνε αρκετοί χωρίς κεφάλι.

Το πιό όμορφο της υπόθεσης, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε θα "σημάνουν αυτές οι καμπάνες". Μπορεί σε δέκα, σε πενήντα, σε εκατό χρόνια. Αλλά μπορεί και τον ερχόμενο Δεκέμβριο ή ακόμα και μεθαύριο. Καλά κάνεις και ανησυχείς δημοσιογράφε του Σαμαρά!












Απελθέτω απ΄εμού το Κοινοβούλιον τούτο





Ωραία παιδική χαρά η Βουλή των Ελλήνων. (Αν ορισμένοι τώρα δεν συμφωνήσουν με το "παιδική χαρά" επειδή προτιμούν τον επιστημονικό όρο "μπουρδέλο", τα παράπονα στον Καμίνης σας. Εμείς δεν είμαστε δήμαρχοι, μπλόγκερς είμαστε, ότι μας κατέβει γράφουμε).

Ήταν που ήταν στραβό το κλήμα της κοινοβουλευτικής φαρσοκωμωδίας -που έχει ανεβάσει από την μεταπολίτευση και μετά ο δικομματικός θίασος- το έφαγε και ο (νεοναζιστικός) γάϊδαρος, πάμε για φρέσκα. Ναι φρέσκα, γιατί με τα μπαγιάτικα δεν βλέπω να κάνουμε χαΐρι.

Αύγουστος μπαίνει σε λίγες μέρες, οι μύγες παίρνουν τα πάνω τους και με την αναισθησία που διακατέχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας (που δεν λέει να κουνήσει ούτε δαχτυλάκι για να αμυνθεί) προβλέπεται να ρίξουν φέτος πολύ ξύγκι. Ήδη, αόρατες μεν, τις ακούς να ζουζουνίζουν έντονα και προβληματίζεσαι που ο ήρωας λαός δεν λέει να τις πάρει χαμπάρι. Μπορεί να ενοχλεί η ανεργία και η φτώχεια, αλλά δεν βλέπω την "σιωπηρή πλειοψηφία" να...μυγιάζεται και τόσο έντονα.

Μόνο όταν...ευαισθητοποιείται η κρυάδα που ακούει στο υπέροχο ονοματάκι "δημοκρατικό τόξο" δείχνει να υπάρχει μύγα, η οποία μάλιστα ενοχλεί, αλλιώς όλα καλά πηγαίνουν. Αυτά τα δήθεν, αυτά του κώλου, που λέει ο λαός, οι γνωστές φαφαριές φου μας τσαμφουνάνε οι εφιστήμονες της νουδοφασόκας και τα μηντιακά τους φαφαγαλάκια (μα γιατί πατάω Πι και βγαίνει Φι;) περί φασιστικής δυσωδίας της Χρυσής Αυγής (α, διορθώθηκε) και φτου της και σα δε ντρέπεται κοτζάμου νεοναζιστική οργάνωση του κερατά και παμήτε να φτιάξουμε Αντιρατσιστικό, να δουλέψουμε τον κόσμο, ότι με Αντιρατσιστικά καταπολεμείται ο ρατσισμός, άσε που αποπροσανατολίζουμε έτσι και από το καθαυτό πρόβλημα τον ήδη αποπροσανατολισμένο ηρωϊκό λαό.

Κάπως έτσι. Αρνούνται το Ολοκαύτωμα οι καλλιτέχνες της Χρυσής Αυγής, νδροπή και φτου τους. Και προσβάλουν την Δημοκρατία, ξαναφτού τους. Ποιοί τα λένε αυτά; Οι καραδημοκράτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και τα μήντια της αλληλομάσας, που την έχουνε περάσει γενεές δεκατέσσερεις την αγαπητή κυρία Δημοκρατία. Η Δημοκρατία τους μάρανε ξαφνικά και την πέσανε δημοκρατικοτοξικώς στην στοκαρία της Χρυσής Αυγής οι αξιαγάπητοι καρααθώοι της ελληνικής πολιτικής, αυτοί οι ουδέποτε αμαρτήσαντες.

Μα φυσικά θα αρνηθεί η Χρυσή Αυγή το Ολοκαύτωμα! Ναζιστικό κόμμα είναι, τι να αρνιόταν δηλαδή; Το "Mein Kampf" του Αδόλφου; Αλλά σιγά τα ωά τώρα με τις ενεσντεαπέδεςς της Χρυσής Αυγής. Άμα σηκώνεις εσύ κύριε δημοκρατικέ τόξε αντιανθρωπικούς τοίχους στους Έβρους, να μη μπαίνει ψυχή και να πάνε να πνίγονται οι "μη έχοντες που την κεφαλήν κτλ" στο Αιγαίο, άμα κάνεις μπλόκα α λα Κατοχή και επιχειρήσεις "σκούπα" και Ξένιους Δίες σαν να μαζεύεις σκόρπια πρόβατα και όχι ανθρώπους, άμα επιτρέπεις σε κάθε ντόπιο καθήκι να τους πίνει το αίμα και να τους τρώει το μεδούλι στην μαύρη σκλαβοεργασία στις Μανωλάδες και στα σπίτια και παντού όπου ανθεί η γλυκειά μαύρη εργασία, άμα βάζεις τις κωλοφυλλάδες σου να ρίχνουν ανθρωπιστικές ομοβροντίες τύπου "Αλβανοί ληστές, βιαστές" κτλ, άμα κατασκευάζεις κολαστήρια "κέντρων φιλοξενίας" και αφήνεις ελεύθερα τα αποβράσματα του νεοναζισμού γιά ότι πογκρόμ κατά αλλοδαπών γουστάρει η άρρωστη ψυχή τους, ε τότε δεν έχεις το δικαίωμα, να "θιγείς" από τις όποιες κούφιες των όποιων Κασιδιαρέων. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είναι οι δημιουργοί, οι θετοί γονείς της Χρυσής Αυγής και ας κάνουν πως δεν γνωρίζουν το μπάσταρδο τέκνο τους.

Μας περιμένουν πανέμορφες φάσεις κοινοβουλευτικού ρεζιλέματος και γενικά σύγχρονης νεοελληνικής πολιτικής κατάντιας από το κωλοχανείο που ακούει στο γλυκό ονοματάκι Βουλή των Ελλήνων. Όλη η νομενκλατούρα του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού δίνει κάθε μέρα εκεί παρών: ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΧΑ, τι άλλο μπορούσαμε να περιμένουμε; Μόνο μία απορία παραμένει ακόμα: Τι κάθονται και περιμένουν εκεί μέσα τα κόμματα της Αριστεράς;







Δεν μειώθηκαν οι εξαγωγές! Χοντρό ψέμα!





Όλα αυτά έξω πάνε. Έτσι μειώνονται οι εξαγωγές;



Τι σου είναι η αντιμνημονιακή προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ! Και καλά όσο δημοσίευαν μόνο τα κομματικά τους έντυπα, η Αυγή και ο Ριζοσπάστης, όλον αυτό τον χείμαρρο ψευδών ειδήσεων, τώρα κατάφεραν να τον περάσουν και στα έντυπα του πάλαι ποτέ δικομματισμού!

Όπως "Το Έθνος" πχ, που από σήμερα πρέπει να συγκαταλέγεται στα δημοσιογραφικά όργανα της Αριστεράς. Υπερβολές; Σίγουρα όχι! Γιατί εκεί που γράφανε, ότι τα μέτρα αρχίζουν και αποδίδουν και ότι άναψε ένα φωτάκι στην άλλη άκρη του τούνελ και όλα βαίνουν αισίως και η ανταγωνιστικότητα πήρε αμπάριζα και αρχίζει επιτέλους να βγάζει καρπούς και ζήτω οι εξαγωγές που πήραν τα πάνω τους, πρώτο και αλάνθαστο σημάδι ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν οι καλλιτέχνες της Τρόϊκας και οι εγχώριοι καρπαζοεισπράκτορές της είναι σωστή και σωτήρια, αλλάζουν ξαφνικά ρότα αναδύωντας μάλιστα έντονη μυρωδιά...Μαρξισμού-Λενινισμού!

Η είδηση που σέρβιρε σήμερα Το Έθνος είναι συγκλονιστική όσο και ψευδής:

ΜΕΙΩΘΗΚΑΝ ΟΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΕΝΤΑΜΗΝΟ ΤΟΥ 2013!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63864648

Αποκλείεται! Αφού αυξήθηκαν πέρσυ λόγω των ευεργετικών μέτρων της Τρόϊκας και της τρόϊκας της τρικομματικής, πως γίνεται να μειώνονται φέτος; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Τα μέτρα αποδίδουν. Το είπε και ο Σόιμπλε: Τα μέτρα αποδίδουν. Κάνει τώρα λάθος ολόκληρος Σόϊμπλε; Όχι φυσικά. Τα περί μείωσης των εξαγωγών είναι άθλια προπαγάνδα δημοσιογράφων-πρακτόρων των κομμάτων της Αριστεράς που κατάφεραν να εισχωρήσουν στο Έθνος. Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση.

Ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας, κύριος Μπόμπολας, που μας είχε συνηθίσει σε έγκυρη, δημοκρατική, ουδέτερη, αντικειμενική και ιδιαίτερα μη διαπλεκόμενη δημοσιογραφία, πρέπει να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες του.

Ο λαός απαιτεί: Έξω από το ΕΘΝΟΣ οι πράκτορες της Αντιπολίτευσης, για να ξαναγίνει η εφημερίδα αυτό που ήταν: Ο Παρθενώνας της  έγκριτης Δημοσιογραφίας.




Κατακαημένη Αράχωβα...



Περί ανέμων, υδάτων και πέναλτυ...





Χαμός στην κερκίδα! Πέφτουν οι ριγέ στον αγωνιστικό χώρο να φάνε τον άρχοντα του αγώνα "μα σα δε ντρέπεσαι ρε κύριε πουλημένε διαιτητά να δίνεις στο τελευταίο λεπτό τέτοιο ψόφιο μπέναλτυ;"

Οι "άλλοι", οι αντίπαλοι, την έχουνε αράξει στο κέντρο και σπάνε πλάκα. Στις κερκίδες η Ελλάδα αναστενάζει, που λέει το τραγούδι, αλλά πετάει και καμμιά καρέκλα, να ξεδώσει     -κι΄ας μη λέει το τραγούδι- και μπουκάλια και κροτίδες και άλλα αθλητικά αντικείμενα, μη μας πούνε ότι είμαστε καθυστερημένοι (ως προς την...ευγενή άμμιλα της υπόθεσης).

Κάποτε βαριέται να διαμαρτύρεται η αδικημένη ομάς, το χώνει ο αντίπαλος στο γάμα, κρατάει ο άρχων του αγών τα καθιερωμένα δεκαπέντε λεπτά καθυστέρηση μήπως και πέσει κάνας παίχτης των αδικηθέντων στην ευρύτερη μεγάλη περιοχή των αντιπάλων, να πατσίσει το πέτσινο μπέναλτυ, να πάνε όλοι με το αμαξάκι τους και όχι με το τεθωρακισμένο της ΕΛ.ΑΣ στα σπίτια τους, αλλά αφού δε λέει να πέσει κανένας, πατάει κάποτε μιά σφυριξιά και ματς ήτανε και πάει.

Πάει ο Μαύρος στα αποδυτήρια, βάζει το βίντεο να λαλήσει και τι να δει; Όντως πέτσινος ο πέναλτυς και αδικία μεγάλη. Ένα σφάξιμο τρελλό, σφάξιμο κάθε άλλο παρά απατηλό, που λέει το γνωστό αθλητικό εμβατήριο. Βγαίνει μετά στην συνέντευξη τύπου ο μαυρούκος με μιά μούρη να: Σεγνώμες πολλές περικαλώ, είδα το βίντεο και μούρθε να πάω και να φλομώσω τη ΔΗΜΑΡ στις χριστοπαναγίες: Χυλός το πεναλτάκι. Συγνώμη, πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει, την άλλη φορά θα κάψω τσι άλλοι...

Γυρίζει όμως η φάση πίσω; Όχι! Ή μήπως γυρίζουν οι χαμένοι βαθμοί;

Τώρα που μπαφιάσαμε από ποδοσφαιρικό δεν πάμε να δούμε τώρα τι άλλο γυρίζει ή δεν γυρίζει, να περάσει η ώρα; Όχι ότι υπάρχει λόγος ή ανάγκη, έτσι από περιέργεια. Αλλά και γιά να αποδείξουμε, ότι όλα μπάλλα είναι και κυλάνε.

Ας ξεκινήσουμε -εντελώς τυχαία- με κάτι που μας απασχολεί ιδιαίτερα. Πχ η Τρόϊκα. Λοιπόν; Γυρίζει η ρουφιάνα;

Αμέ! Σιγά μη κολώσει η Τρόϊκα. Φυσικά γυρίζει. Αφού έχει να μαζέψει τόσο χαρτί, πως να μην γύριζε; Εσείς άμα περνάγατε από ένα μέρος που είχανε τρελλαθεί οι τράπεζες και μοιράζανε στο κοινό όσο χαρτονόμισμα μπορούσε να κουβαλήσει ο καθένας, δεν θα πηγαινοερχόσασταν; Η Τρόϊκα γυρίζει λοιπόν. Με άλλα λόγια, έχει τα ίδια χούγια που έχει και ο γεροπλανήτης μας! Γυρίζει. Μόνο που ο πλανήτης γυρίζει γύρω από τον εαυτό του και δεν πειράζει ούτε κουνούπι, ενώ η Τρόϊκα γυρίζει πίσω σε μας για να μας πιεί το αίμα.

΄Ερχεται, κάθεται, γδέρνει, μαδάει, ρημάζει και όταν κάποτε μπαφιάσει από το πολύ γη και ύδωρ, σηκώνεται και φεύγει. Πίσω, στο πόδι της, αφήνει τα τσιράκια της, αλλά όχι για πολύ: Η Τρόϊκα έρχεται και ξανάρχεται και ματαξανάρχεται, όπως έρχονται και οι ζωχάδες αν υποφέρεις από αιμορροΐδες και κάνεις τη μαλακία να φας Τσίλι κον Κάρνε. Η επιστροφή της είναι πάντοτε ένα ιδιαίτερο κοσμικό-κοινωνικό γεγονός! Έρχεται αύριο η Τρόϊκα, γράφουν έντρομες οι φυλλάδες και...χαίρεται ο κοσμάκης που επιτέλους κάποιος έρχεται.

Τι δουλειά έχει η Τρόικα με την πέτσινη εσχάτη των ποινών που έδωσε ο άρχων του αγώνα; Βασικά καμμία. Άσχετο. Όλα ξεκίνησαν όταν την είχα πέσει στο contra.gr να δω τι έκανε ο Αντετοκούμπο ενάντια στους νεαρούς άνδρες της Ισπανίας (μεγάλο στραπάτσο η Εθνική) και βρέθηκα ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα ποδοσφαιρικό ποστάκι, που ανέλυε τον γνωστό επιστημονικό όρο "παράγκα". (Κάποιος μάγκας έγραφε για την παράγκα του ελληνικού ποδοσφαίρου και έτσι κολλημένος που είμαι, δεν ήθελε πολύ να μου ξεφύγει ο έλεγχος και από αθλητικά να προκύψουν μνημονιακά. Και να δείτε, που θα καταφέρω τελικά να τα κολλήσω τα δύο άσχετα και να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι).

Λέγαμε για τον διαιτητή που έκαψε τους ριγέ. Ε και; Άνθρωπος δεν είναι; Λάθη κάνει. Του ξεφεύγουν. Ενώ η Τρόϊκα; Κάνει λάθη η Τρόϊκα; Ε όχι και η Τρόϊκα! Πως να κάνει ένα ζώο λάθος; Εδώ είναι όλα προγραμματισμένα και προμελετημένα. Και πως να μην είναι; Δεν αποφασίζει η Τρόϊκα μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου όπως το Κοράκι, αλλά πολλά τέρμινα πριν κάνει τη λαδιά της και πάρει μιά ολόκληρη χώρα στο λαιμό της. Και δεν μπαίνει η Τρόϊκα σε περιττές αθλητικές διαδικασίες, όπως το ματς, αλλά "την κάνει" αμέσως στην ουσία: Βαράμε πέναλτυ!

Βγάζει η Βρυξέλλα λοιπόν ένα φιρμάνι και ξηγιέται σπαθί: Ίνα σωθεί η Πατρίς σας από τον υποβιβασμόν εις την εκτός Ευρώ Εθνικήν, ήτοι καταστροφή -δεν σας λέμε ποιανού μη ξυπνήσετε και μας φάτε την σπλήνα- είμεθα αναγκασμένοι να σας στήσουμε στο τέρμα/στον τοίχο και να σας φλομώσουμε πέναλτυ και μέτρα. Επώδυνα πέναλτυ και μέτρα, αλλά έτσι είναι οι ποινές, οι θεραπείες και οι διασώσεις: Πονάνε, αλλά κάνουν καλό.

Μετά τρέχουν και φωνάζουν το λαό: Ρε συ μικρέ, ρε συ μεσαίε, ρε συ μικρομεσαίε, γιά ελάτε ρε εδώ, να σας βάλω εναλλάξ ή ταυτόχρονα και τους δυό μαζί στο τέρμα, να σας ρίξω κάτι πεναλτάκια, να σας φλομώσω στα γκολ ρε, μήπως και δείτε κάποτε μιά άσπρη μέρα.

Τι να κάνει ο κόσμος, τέτοια θέλει: Άρτον και πέναλτυ. Πάει λοιπόν και στήνεται κάτω απ΄ τα γκολπόστ.

Γκολπόστ; Τι γκολπόστ, αυτά έχουν δεκαπέντε μέτρα πλάτος και πέντε μέτρα ύψος! Ρε συ Τρόϊκα, φωνάζει ένας μικρός που πήγε να ξεκινήσει ως βασικός, τρομάρα να τούρθει. Τι τέρμα είναι ετούτο ρε συ μάστορα; Που να πιάσεις εδώ σουτ;

Ο Τρόϊκας που είχε στήσει την μπάλλα στα τρία μέτρα και ήταν έτοιμος να πάρει 55 μέτρα φόρα και να εκτελέσει, δεν έχασε την αναισθησία του. Και ποιός σου είπε, ότι πρέπει να πιάσεις οπωσδήποτε κάτι, τον ρωτάει με νόημα.

Τάχασε ο τερματοφύλαξ, αλλά τι να κάνει; Φοράει τα γάντια του και λαμβάνει θέση πάνω στην γραμμή.

Και γαμώ το γάντι, του χώνει ο αντίπαλος σωτήρας.

-Ε ναι, ένεκα τερματοφύλαξ, καμαρώνει ανίδεος ο πορτιέρο.

Αχά, κακιώνει ο τροϊκατζής. Γάντι Αντίντας, τεκμήριο ευμάρειας. Να μου πλερώσεις γαντοχαράτσι της τάξεως των....πόσο κόστισαν τα γάντια;

-Περίπου 32 ευρά, απαντάει ο αδικοστημένος τερματοφύλακας.

Χαράτσι της τάξης των περίπου 32 ευρών, συμπληρώνει ο άλλος.

Και άρχισε επιτέλους η διαδικασία των πέναλτυ; Μπα! Συνεχίστηκε η διαδικασία γδυσίματος:

Παπουτσάκι με βιδωτές τάπες επίσης Αντίντας βλέπω χαμουράκο τερματοφυλακάκο....

Σωβρακάκι Κάππα με ενίσχυση αφρολέξ που σκίζει βλέπω....

Φανελίτσα γαμάτη με το νούμερο ένα και χρυσή ρίγα....

Σλιπάκι των "5 ευρώ τα τρία" βλέπω μόρτη....

Να μην πολυλογώ, τον αφήνει τον τέρμα όπως τον γέννησε η μάνα του! Τι να κάνει ο τέρμας, σωτηρία είναι αυτή, δεν είναι παίξε-γέλασε. Σταυρώνει τα χέρια του πάνω από το επίμαχο σημείο του ανδρισμού του (μη λέμε συνέχεια αρχίδια και αρχίδια και χάσουμε τους σεμνότυφους από αναγνώστες), μη τον πάρουνε τα σκάγια και του τα κάνει τούμπανο, κλείνει τα μάτια του και περιμένει. Τον βλέπει ο εκτελεστής και βάζει τα γέλια: Μα έτσι πας εσύ να αποσοβήσεις το μοιραίο ρε τερματοφύλαξ; Ξέχνα τα αυτά τα παλιομοδίτικα. Άλλαξαν τώρα οι κανονισμοί. Κατέβασε τα ρολά λοιπόν, γύρνα και πέσε στα τέσσερα!

Ο τυπάκος στο τέρμα δεν ήταν κουτός. Ίσως να μην πολυείχε από δαύτα που προσπαθούσε να προστατεύσει με τα χέρια του, ίσως να είχε καλομάθει, να εκτελεί μιά ολόκληρη ζωή ο ίδιος πέναλτυ-μαϊμού, αλλά όταν είδε τον εκτελεστή να κατεβάζει το παντελονάκι του, κατάλαβε ότι άμα ήτανε να πιάσει κάτι, αυτό θα ήτανε μάλλον το μακρύτερο από τα τρία. Καλά ρε φίλε, λέει στον σωτήρα, τι ρολά να κατεβάσω αφού εσύ θέλεις όπως φαίνεται μόνο να με πηδήξεις;

Ο αντίπαλος κούνησε συγκαταβατικά το κεφάλι του (το πάνω). Ναι έχεις δίκιο, λέει, αλλά βλέπουν και παιδιά και δεν κάνει. Κατέβασέ τα τά ρολά και γύρνα να τελειώνουμε.

Τρία ολόκληρα χρόνια η ίδια διαδικασία πέναλτυ! Όλοι μας, ο ένας μετά τον άλλο, κάτω από τα γκολπόστ. Με το ίδιο πάντα αποτέλεσμα. Όλα μέσα! Σκισμένα δίχτυα και όλα τα "άλλα" ξεσκισμένα. Και πάντα πριν αρχίσει η "διαδικασία", το ίδιο...έθιμο: Μονοήμερες Γενικές Απεργίες, να μη λένε οι επόμενες γενεές,  ότι τον φάγαμε χωρίς να κουνήσουμε ούτε δαχτυλάκι.

Τι, δεν φταίμε εμείς; Ε ποιός φταίει τότε; Ποιός έστειλε δια της ψήφου του τον απατεώνα τον Γιωργάκη να κάνει κουμάντο στην παράγκα της Βουλής; Και ποιός επέτρεψε μετά δια της ανοχής του το τραπεζοσκυλολόϊ του Παπαδημοτίποτα; Και ποιός έστειλε τον ύστατο των τελευταίων, τον πιό ανάξιο εκ των χαραμοφάηδων, τον ουραγό εκ των υποβιβασμένων, το πιό αδίστακτο ακροδεξιό ντουβλούκι διέθετε η παρακμιακή ΝΔ στου Μαξίμου για πρωθυπουργό; Και ποιός επιμένει να ανέχεται την πράσινη μούχλα της πασοκοπανούκλας στην διακυβέρνηση του τόπου;

Λοιπόν;

Θα μείνουμε εκεί που είμαστε, κάτω από το τέρμα ή θα κάνουμε επιτέλους και τίποτα άλλο ποδοσφαιρικό; Υπάρχει και η κόντρα, μη το ξεχνάμε, η αντεπίθεση. Όσο κυλάει ακόμα ο αγώνας, όσο δεν έχουν τελειώσει τα 90 λεπτά. Γιατί μετά την λήξη του αγώνα, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται από την διαιτησία, την Ομοσπονδία και από την ζωή...