26/4/15

Δραστικά μέτρα της ΕΕ για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στην Μεσόγειο! Μέτρο πρώτο: Ξύνουμε κάθε μέρα μισή ώρα τα απαυτά μας




 Που να ξεχαστεί εκείνο το απίστευτο Νόμπελ Ειρήνης που έπεσε ξαφνικά σαν γεμάτο πορτοφόλι στην αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης -αντί να πέσει σαν τσιμεντόλιθος στο κεφάλι της, να ησυχάζαμε μιά και καλή απ΄την πάρτη της-;

Ένα Νόμπελ-μαϊμού για μιά ξεσκισμένη Ένωση που δεν δίστασε ποτέ να βάψει τα χέρια της στο αίμα. Ούτε στις ματωμένες αραβικές "Ανοίξεις", ούτε στον Γιουγκοσλαυικό εμφύλιο, ούτε στην Ουκρανία, ούτε στον καθημερινό πόλεμο που έχει κυρήξει η ίδια στους εξαθλιωμένους της Ασίας και Αφρικής, που καλούνται -αντί εισητηρίου εισόδου στον κοινοτικό...παράδεισο- να αφήσουν τα κόκκαλά τους στα φουρτουνιασμένα νερά της Μεσογείου.

Μετά το νέο ολοκαύτωμα της περασμένης εβδομάδας -τις σχεδόν 1.000 ψυχές που πλήρωσαν τις ελπίδες τους γιά μιά καλύτερη ζωή με τον θάνατο- η πολιτική ηγεσία της ΕΕ θεώρησε μιά στροφή στο θέμα του Μεταναστευτικού κάτι παραπάνω από αναγκαία. Έτσι λοιπόν, με τα μήντια να βουΐζουν...απόγνωση και τον συφερτό να ψαχουλεύει στα τυφλά κάπου ανάμεσα στα σκέλια του για κάτι που μοιάζει με ανθρωπιστική αλληλεγγύη, αποφάσισε η ΕΕ να κάνει επιτέλους κάτι: Ενός λεπτού σιγή γιά τα θύματα! Αυτό που λέει ο λαός "στα παπάρια τους". Ακολούθησε "σχέδιο δράσης" δέκα σημείων, η ανάγνωση του οποίου συγκλονίζει!

Σημεία...ναυαγοσωστικά, 1. (ένα)
Σημεία αποτρεπτικά-απαγορευτικά, 9. (εννέα)!!!

Δηλαδή, γιά να μην πνιγεί ο πρόσφυγας, πρέπει να του απαγορευτεί η ιδιότητα του πρόσφυγα! Όποιος αδυνατεί να...προσφύγει, δεν πνίγεται! Δηλαδή, προκειμένου να σε φάνε τα σκυλόψαρα του Λυβικού Πελάγους, κάθεσαι και σε κάνουν γιαχνί οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Και γαμώ τα Νόμπελ Ειρήνης! Φέρτε μας τον...Γκάντι!

Μερικές φορές ο επίλογος σου κάνει καλό: Δεν γαμιέσαι παλιοκουφάλα Ευρωπαϊκή ΄Ενωση λέω γω;


Προγνωστικά: Ή χρεωκοπία, ή χρεωκοπία



Η διαπραγμάτευση μπήκε στο τελευταίο τρίλεπτο! Στον πόντο το παιχνίδι, στο γήπεδο πέφτουν σώματα. Πάνε πιά οι άμυνες ζώνης, σκληρό μαν του μαν πιά σε ένα γλυστερό από ιδρώτα και αίμα τεραίν. Οι διαιτητές αποφάσισαν να αφήσουν το ματς να εξελιχθεί και δεν σφυρίζουν πλέον φάουλ. Τα πάντα επιτρέπονται! Ο θάνατός σου η ζωή μου. Δίπλα από το τραπεζάκι της γραμματείας αστραφτερό το Μεγάλο Κύπελο της νίκης. Μεγάλο, τεράστιο! Στην πελώρια "κοιλιά" του στιβαγμένες μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια.

Οι αντίπαλοι διαφορετικοί όπως η μέρα με τη νύχτα. Ο ένας αστραφτερός με λουσάτα, μεταξωτά Αντίντας, ο άλλος κουρελής και ξυπόλυτος. Δεκαοχτώ παίκτες έχει κατεβάσει στο γήπεδο ο πρώτος και μόνο έναν ο δεύτερος. Άντε δύο, την Κύπρο, να μπορεί να γίνεται πάσα. Το γήπεδο κατηφορικό. Τόσο κατηφορικό, που γιά να επιτεθεί η δεύτερη ομάδα, πρέπει να σκαρφαλώσει. Πως γίνεται τώρα μετά από όλα αυτά να είναι το ματς στον πόντο; Όλα γίνονται, άμα το θέλουν οι μεγάλοι φίλοι μου. Όσο κάνανε παιχνίδι μόνοι τους ή δια μέσου της πέμπτης φάλαγγας της εγχώριας γαλαζοπράσινης σαπίλας ή και όλοι τους μαζί, όσο δηλαδή δεν υπήρχε αντίπαλος, όταν δηλαδή έκοβαν και έραβαν κατά το καυλούν, έτρεχε το νερό στ΄ αυλάκι. Ήρεμα και βολικά. Αλλά μετά τις τελευταίες εκλογές τα δεδομένα άλλαξαν. Ο μπαγάσας έλληνας ψηφοφόρος τα πήρε -καιρός ήταν πιά- στο κρανίο και ξαφνικά ενεφανίσθει αντίπαλος! Και από προπόνηση ενέκυψε ματς! Και τι ματς; Ντέρμπυ!

Ενωμένοι Νεοφιλελέδες Ευρώπης εναντίον Ελλαδίτσας το ματς. Τυχαίος αντίπαλος η χώρα μας, στη θέση της θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε. Εκτός των μεγαθηρίων φυσικά, γιατί δεν πολυσυνηθίζεται να βάζει ο Δαυΐδ βρωμόχερο στον Γολιάθ. Η Ελλάδα παίζει σε τούτο το παιχνίδι τα ρέστα της: Ή παίρνει μιάν ανάσα ή μένει απλά σέκος. Για την νεοφιλελετσαρία τα πράγματα είναι διαφορετικά: Τα δισεκατομμύρια που έχουν να παίρνουν από τον μη έχοντα είναι το δευτερεύον πρόβλημα. Το ζουμί είναι η "παρθενιά". Η διατήρηση του αήτητου. Μη μπει και κανένας άλλος στον πειρασμό να χαράξει πορεία πάνω στα χνάρια της μεταπασοκονεοδημοκρατικής Ελλάδας.

Που θα πάει; Εγώ λέω ότι στο τέλος θα θριαμβεύσει αυτός που θριαμβεύει πάντα: Ο ισχυρός. Όχι επειδή γουστάρει απλά την νίκη, αλλά επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Ή υποταγή/άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή Plan B: Χρεωκοπία της Ελλάδας και αποχώρησή της από την Ευρωζώνη.

Ισοπαλία δεν υπάρχει στο μπάσκετ. Ή νίκη ή ήττα. Στην περίπτωση μάλιστα της χώρας μας υπάρχει μόνο η ήττα ή η ήττα. Ή κάνει ράϊ ο Τσίπρας, με όσα δεινά συνεπάγεται αυτό, ή βαράμε κανόνι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα μιά ενδιάμεση λύση: Να τους ρίχναμε δέκα φάσκελα και να αποχωρούσαμε μόνοι μας. Σε άλλου είδους νίκη δεν μπορεί να ελπίζει το προβατάκι που περιπλανιέται άσκοπα μέσα στην αγέλη των λύκων.







21/4/15

Πτώχευση είναι, να σου επιτρέπουν οι δανειστές σου να είσαι μπατίρης




Ο Μπάμπης αγρίεψε: Δώσε μου ρε ένα κατοστάρικο, να σου το επιστρέψω αμέσως, γιά τους τόκους του πεντακοσάρικου που μου δάνεισες πέρσι και να σου χρωστάω μόνο εξακόσια ευρώ, συν τσι τόκοι, μη σου πάρει ο διάολος τον πατέρα.

Τι να κάνει ο άλλος; Ο ας τον πούμε Νίκος. Να τα βάλει μαζί του; Ξέρεις τι είναι να ζορίζεις αυτόν που σου χρωστάει; Δεν γίνονται αυτά, μπορεί να πάθει κάτι και να χάσεις τα λεφτά σου. Νάμαστε σοβαροί. Ε, βγάζει το πορτοφόλι του και ένα νέο κατοστάρικο αλλάζει στα γρήγορα ιδιοκτήτη. Προσωρινά φυσικά, γιατί ο Μπάμπης μόνο γιά γιάντες το ακούμπησε, πριν αυτό επιστρέψει στα "πάτρια εδάφη" της πορτοφόλας του Νίκου.

Μη νομίσετε όμως ότι ο Νίκος ξεχνάει τα χρέη του Μπάμπη. Ποσώς. Κάθε τόσο τον παίρνει τηλέφωνο και ξέρεις μάγκα, έχω κι΄εγώ ανάγκες, και πότε μου τα σκας φίλε; Πέφτουν και μπινελίκια, τη μάνα σου ρε, τη μάνα μου ρε; Τέτοια. Αλλά άμα τον δεις τον Μπάμπη στο καναβάτσο, να ανακατεύει προς διατροφή του τον κάδο κι΄αυτός ο πούστης να είναι πάντα άδειος, ε άνθρωπος είσαι, λυγίζεις. Καλά ρε Μπάμπη, όποτε μπορέσεις ρε Μπάμπη. Και καλά να πάθω εγώ ο μαλάκας, που πάω και δανείζω μπατίριδες εκ πεποιθήσεως...

Αυτά τα όμορφα συμβαίνουν όταν χρωστάνε οι Μπάμπηδες στους Νίκους.  Άμα όμως αντικαταστήσουμε τα ανθρώπινα ονόματα με ονόματα κρατών, τα δεδομένα αλλάζουν. Ας χρησιμοποιήσουμε εντελώς τυχαία τα πρώτα κράτη που μας έρχονται στο νου, να δούμε πως λειτουργεί η φάση. Ας πούμε ο Μπάμπης είναι η Ελλάδα και ο Νίκος η Γερμανία. Εντελώς τυχαία δηλαδή.

Εδώ κατ΄αρχήν τα πράγματα φαίνεται να εξελίσσονται όπως στην περίπτωση του Μπάμπη. Η Ελλάδα πάει και βουτάει τη Γερμανία από το γιακά και αρχίζει τα "δώσε και δώσε": Σκάσε μου μαρή ένα κατοστάρι, να στο δώσω πίσω αμέσως για τσι τόκοι του πεντακοσάρικου που μου δάνεισες πέρσι και να σου χρωστάω μόνο εξακόσια ευρά (και άμα εσύ τα δεις να επιστρέφουν, να πας να το δηλώσεις στο Γκίνες βιβλίο των παγκόσμιων ρεκόρ, αλλά δεν πρόκειται να γίνει η σφαγή, οπότε ξέχνα το παραδάκι, δανεικά και αγύριστα το λένε αυτό το παιχνίδι στα χωριά μας). Το τελευταίο αυτό δεν το λέμε ανοιχτά, μόνο από μέσα μας.

Η Γερμανία -λέμε τώρα- τυχαίνει να είναι πρόθυμη: Να σε δώσω εγώ το κατοστάρι, αλλά τι θα με δώσεις εσύ;

Να σε δώσω τις τηλεπικοινωνίες.

-Μα μου τις έδωσες ήδη.

Να σε δώσω χώρο να αλωνίζει η Ζήμενς.

-Μα μου έχεις δώσει. Παραπάνω δεν έχει.

Να παραγγείλω υποβρύχια;

Μα μου παράγγειλες.

Να σου παραγγείλω υποβρύχια που δεν γέρνουν.

-Δεν γίνεται αυτό. Τι στο διάολο υποβρύχια να είναι αυτά που δεν γέρνουν;

Τι θάλεγες γιά κάνα Ελευθέριος Βενιζέλος;

-Μα δικό μου είναι.

Κάνα αγροτικό προϊόν; Φασολάκια μαυρομάτικα, αγγούρια Καλυβιώτικα;

-Αυτά βάλτα εκεί που ξέρεις;

Τα φασολάκια ρε; Πως να μπούνε τόσα;

-Όχι τα φασολάκια ρε. Τα άλλα!

Ζόρικα τα πράγματα όπως βλέπετε. Τι να δώσεις σε έναν μαιτρ του "πάρτα όλα", όταν τα έχει μαζώξει όλα; Δώστε βάση, να δείτε που καταλήγουν!

-Άκου να δεις ρε συ Ελλάς, λέει η σύμμαχος και φίλη χώρα, γιά να σε δοκιμάσω, αν είσαι φερέγγυος και σπαθί εταίρος, θα μου κόψεις κατά τόσα τοις εκατό τις συντάξεις. Και θα μου κάνεις εργασιακά και ασφαλιστικά, να τρώει ο Νεάντερνταλ και στο παιδί του να μη δίνει.

Να στις κόψω τις συντάξεις ρε συ Άνγκελα (τυχαίο γερμανικό όνομα), απαντάει προθυμότατα ο Αλέξης (κοίτα κάτι διαβολικές συμπτώσεις τα ονόματα!).

-Όχι τις δικές μου ρε. Τις δικές σας.

Να κόψω τις συντάξεις μας, γιά να μου δώσεις δάνειο, να σου πληρώσω την δόση από παλιότερο δάνειο που μούδωσες;

-Ναι, το κόψιμο μετράει.

Γιατί, έφαγες τίποτα και σε πείραξε;

-Όχι αυτό το κόψιμο ρε.

Α, και άμα κόβαμε το ρεύμα, ταίριαζε;

-Μου φαίνεται ότι δεν είσαι συνεργάσιμος, Αλέξη. Και αφού δεν είσαι συνεργάσιμος, θα σε στριμώξω τόσο, μέχρι να μην έχεις να μου δώσεις μία πίσω!

Δηλαδή να βαρέσω κανόνι και από τα 78 δις που έχετε λαβαίνειν, να λάβετε τελικά το μακρύτερον εκ των τριών; Τέτοιο φοβερό στρίμωγμα εννοείς;

-Ε ναι.

Ε, προκειμένου να χάσετε τόσο χρήμα, πάρτε πρώτα δέκα προκαταβολή. Να!

(Πως λέγεται το φάσκελο στα γερμανικά άραγε;)

Λέμε τώρα, βρίσκονται σε αδιέξοδο οι δύο χώρες, δως μου-που να τάβρω, και αρχίζει το διακόνευμα:

Μα πως κάνεις έτσι βρε Άγγελα; Αφού δεν έχουμε να φάμε τόσα κατομύρια νοματαίοι, που να τα βρούμε, να σας τα δώσουμε τόσα λεφτά; Με τόση ανεργία; Με τόση κρίση; Mε τόσες αυτοκτονίες;

(Η Άνγκελα απαντάει έξω απ΄ τα δόντια. Θα το μεταφέρω όπως το είπε στα γερμανικά, να μη δηλητηριάσω πάλι αγνές παιδικές ψυχές τόσων και τόσων αθώων ανηλίκων, που σκοτώνουνε την ώρα τους διαβάζοντας με τις ώρες βραχόκηπο).

-Ja! Sta.....mas (πως τα είπαμε στα γερμανικά τα παπάρια είπαμε;)

Όπως είδαμε, τα κράτη λειτουργούν διαφορετικά απ΄ ότι οι άνθρωποι. Ιδίως τα...σύμμαχα και...φιλικά κράτη. Και όταν οι Μπάμπηδες επιμένουν να παίζουν με αυτά τα σύμμαχα και φιλικά κράτη μέχρι και σφαλιάρες στο στρατό και να φιλάνε στο όνομα αυτής της "συμμαχίας" και "φιλίας" σταυρό, αντί να τα διαολοστείλουν και να κάνουν μονάχοι κουμάντο τους, ε τότε...

Ε τότε τα θέλει και ο κώλος των Μπάμπηδων μου φαίνεται...







3/4/15

Ο πιό καλός, ο μαθητής, στης Ανδρικής Σχολής την τάξη....






Η συντομότερη οδός είναι η ευθεία. Πάει τελείωσε. Δεν πα να κά η τεθλασμένη ότι θε. 

Στην Ανδρική Σχολή το μάθημα της Ευθείας είναι κύριο. Ανώτερο και από τα Μαθηματικά και από τα Νέα!

Η Ευθεία αποτελείται όπως και το Ευαγγέλιο από δύο βιβλία: Την Ευθεία πριν και την Ευθεία μετά. Όχι πριν και μετά Χριστόν, αλλά πριν την ανάληψη εξουσίας και μετά. Παράδειγμα: Πριν βγει ο αριστούχος της Ανδρικής Σχολής στην εξουσία είναι ευθύτατα αντιμνημονιακός. Ντιπ αντιμνημονιακός. Αλφάδι. Με το που βγαίνει στην εξουσία, παραμένει ευθύς. Ντιπ μνημονιακός όμως. Αλφάδι. Το παν η ευθεία.

Η Ανδρική Σχολή είναι κάτι σαν Πανεπιστήμιο, αλλά κατά τι ανώτερο απ΄αυτό. Δικαίωμα φοίτησης έχουν όλοι όσοι αποδέχονται, ότι η ευθεία είναι και γαμώ τις γραμμές. Η σχολή δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά δέχεται μόνο άνδρες. Ο λόγος είναι απλός:

Τι λέγαμε; Α, για την Ανδρική Σχολή. 

Βασική προϋπόθεση γιά την φοίτηση στην εν λόγω σχολή είναι η κατάθεση των εξής δικαιολογητικών: 

1. Πιστοποιητικό Αρχιδίας. Ο μέλλων σπουδαστής πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν όρχιν και να επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις. Οι...αρτιμελείς υποψήφιοι εισάγονται άνευ εξετάσεων.

2. Πιστοποιητικό αρχιδιού. Εδώ παύει να μας απασχολεί ο αριθμός των όρχεων και μας απασχολεί μόνο η ουσία. Πχ, υπάρχει υποψήφιος άνορχις ή ακόμα και υπέρορχις (από δύο όρχεις και πάνω), ο οποίος είναι αποδεδειγμένα αρχίδι του κερατά, εισάγεται αυτόματα και λαμβάνει τετραετή υποαρχιδία. (Έτσι καλείται η υποτροφία στην σχολή).

3. Πιστοποιητικό γεννήσεως στην Καλαβρία Ιταλίας. (Πρέπει να αναγράφεται το συνολικό βάρος)

Μετά την αποφοίτηση από την Ανδρική Σχολή ο πτυχιούχος (αρχίδια να!) μπορεί να εισαχθεί γιά ανώτερες σπουδές στην ΝΔ. Με τα απαραίτητα μετααρχιδικά στο εξωτερικό ο δρόμος προς την κορυφή είναι ανοικτός (Πρωθυπαρχιδία)

Στην φωτογραφία απόφοιτοι της Ανδρικής Σχολής Νότιων Περιχώρων Ναϊρόμπι Αφρικής. (Να γιατί είναι το παντελόνι του Σαμαρά τόσο φουσκωμένο μπροστά).


Τι σου φταίνε τα σκουλήκια ρε Νεοέλληνα;



Κάθεται τώρα ο μέσος Έλληνας και τηράει το βιντεάκι. Του ανεβαίνει η πίεση, τα παίρνει στο κρανίο και αρχίζει την τυμπανοκρουσία: Σκουλίκι ο Γιακουμάτος, ζώα οι παρουσιαστές, φυτά το χειροκροτούν πλήθος.

Ακούει ο βραχόκηπος και του ανάβουνε τα λαμπάκια: Γιατί ρίχνετε έτσι τα σκουλήκια ρε; Τι σας φταίνε τα αθώα τα ζώα ρε; Τι σας έκαναν τα φυτά ρε;

Έλα ντε! Τα σκουληκάκια δεν πειράζουν κανένα. Ούτε ψηφίζουν, ούτε μέλος κόμματος γίνονται, ούτε βουλευτές και υπουργοί. Τα σκουληκάκια την πέφτουνε στα σαπάκια και περνάνε "και ζήσαμε εμείς καλά κι΄αυτοί καλύτερα". Ντάξει, δεν είναι και η καλύτερη γαστρονομική φάση, να τρέφεσαι με ψοφίμια και νεκρά σώματα, αλλά άλλοι τόποι, άλλοι τρόποι, που λέει και ο λαός. Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου με τα ελλατώματά του.

Και με τα ζώα; Τι μας κάνανε τα ζώα; Μήπως μας ανάγκασε ποτέ η κοτούλα να κάνουμε κάνα αυγουλάκι, να γίνουμε μόνιμοι κάτοικοι κοτετσιού και να ρίξουμε κάποτε μαύρη πέτρα στα εγκόσμια, λεμονάτοι και με πατατούλες στο φούρνο; Ή μήπως είδατε ποτέ σας δυό αμόρφωτα κτήνη να χλευάζουν το ανθρώπινο είδος;

Και τα φυτά; Γιατί ρίχνουμε τόσο τα φυτά; Τι μας έκανε η παπαρουνίτσα, η μαργαριτούλα, η βρουβούλα, ο θαμνούλης, το μπονζάι, η ελίτσα και τα ζαρζαβατικά; Μήπως είδατε εσείς μιά παρεούλα από δημητριακά, να την έχουν στήσει απέναντι από το σπίτι σας, να σας δείχνουν με τα φύλλα και μετά να πέφτουνε στη γη και να χτυπιούνται από τα γέλια;

Σοβαρευτείτε παρακαλώ.



Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό. ΄Αλλες διαστάσεις. Μικρογραφία της κατάντιας μας.

Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό. Κάτι δεν πήγε καλά στην οικογένεια, κάτι δεν πήγε καλά στην μόρφωση, κάτι δεν πήγε καλά στην κοινωνία.

Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό. Το αληθινό πρόσωπο της χρεωκοπίας μας.

Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό, για τέταρτη και τελευταία φορά. Γιατί στην πέμπτη λυγίζουν και τα πιό γερά στομάχια και το ξερατό δεν έχει τελειωμό.