27/11/14

Αγάπα αυτόν που σου ανήκει. Αλλά μόνο κατόπιν συμβολαίου




Μιά ελεύθερη κοινωνία χρειάζεται ηθικούς κανόνες, οι οποίοι συνοψιζόμενοι επιτελούν ένα και μόνο έργο: Εξασφαλίζουν την διατήρηση της Ζωής. Όχι την διατήρηση Όλων των Ζωών, γιατί μπορεί να είναι απαραίτητη η θυσία ορισμένων προσωπικών Ζωών, για να επιζήσει ένας μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων. Ως εκ τούτου, οι μόνοι πραγματικοί ηθικοί κανόνες που συμβάλουν στην διατήρηση της Ζωής είναι α) η Ατομική Ιδιοκτησία και β) το Συμβόλαιο.



Μην φτύνετε παρακαλώ, δεν είναι δικό μου. Φτύστε, αν θέλετε, τον τύπο της φωτογραφίας. Φρειδερίκος-Αύγουστος φον Χάγιεκ λέγεται το παλικάρι, που τα είπε όλα αυτά, γνωστός και σαν ένας από τους κύριους θεμελιωτές του Νεοφιλελευθερισμού. Το παραπάνω είναι απόσπασμα από δηλώσεις του φον Χάγιεκ στην χιλιάνικη εφημερίδα "El Merkurio" το 1981 στο Σαντιάγο της Χιλής. Ναι, το 1981, στα μαύρα χρόνια της στυγνής δικτατορίας του φασίστα Augusto Pinochet! Τόσο καλό παιδί ο κύριος φον Σκατάς. Τι μας δείχνει το παραπάνω απόσπασμα; Μα τι άλλο; 

O κύριος, ο θεμελιώδης νεοφιλελεύθερος, σοσιαλδαρβινιστικός Κανόνας  της Αγοράς είναι σφιχτά σφιχτά αγγαλιασμένος με την πεμπτουσία του Φασισμού. 


Τι λέγαμε; Α, ο κόσμος μας στηρίζεται πάνω σε δύο κολώνες: Την Ατομική Ιδιοκτησία και το Συμβόλαιο. Υπέροχα. Έτσι, να μαθαίνουνε οι νέοι και οι ρομαντικοί. Ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε η Ελευθερία, ούτε η Αγάπη, ούτε το νέο τάμπλετ της Samsung είναι οι κολώνες που στηρίζουν την ζωής μας. Ατομική Ιδιοκτησία και το Συμβόλαιο παρακαλώ. Δαγκωτά. 


Λάθος; Δεν ξέρω. Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Άμα θυμηθούμε εκείνο που λέγαμε κάποτε, στα 18 μας στην εκάστοτε Κούλα "στο υπογράφω βρε συ, ότι σε αγαπάω. Άσε με επιτέλους να σε κάνω δική μου", τότε μπορεί και να στέκει. Αν όμως αναλογιστούμε, ότι στα 18 μας δεν ξέραμε που πάνε τα τέσσερα και λέγαμε ότι μαλακία μας ερχότανε στον νου, τότε κάτι δεν πάει καλά με το αντικειμενάκι του Νεοφιλελευθερισμού.


Συνεχίζεται.






Σκάβε και μη ερεύνα





Nα βλέπεις την είδηση να γκαζάρει σαν την Μερτσέντες του Χάμιλτον και να αφήνει όλες τις άλλες να χάνονται μέσα στον μπουχό της και να μην αναρωτιέσαι τι συμβαίνει;

Να βλέπεις τις φυλλάδες και τα κανάλια της συγκυβέρνησης να τρώνε τα λυσσακά τους με την Αμφίπολη και να μην λες "μιά στιγμή ρε συ. Πως γίνανε όλοι αυτοί τόσο ξαφνικά λάτρεις της αρχαιολογίας;"

Να βλέπεις την σάρα και την μάρα του Σαμαροβενίζελου να τρέχει αφηνιασμένη πίσω από αρχαιολόγους και ιστορικούς και να ξημεροβραδιάζει στον τόπο της ανασκαφής και να μην σε ζώνει το μαύρο συγκυβερνητικό φίδι και να καταπίνεις την φόλα αμάσητη;

Βλέπεις, βλέπεις, αλλά μόνο αυτά που αυτοί θέλουν να βλέπεις. Χαμένος μέσα στην δίνη της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας ψοφάει γιά κάτι τέτοια ο υποφέρων λαός: Άρτον και θεάματα. Ή καλύτερα, ένα ξεροκόμματο και ανασκαφές.

Και διαβάζεις τις δημοσκοπήσεις και παθαίνεις την πλάκα σου: Οι μισοί Έλληνες επιμένουν στα σκατά! Να μην πούμε, ξέρω γω, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και κάτι άλλοι, να μας πούνε ανήθικους και βλάσφημους μπλόγκερς, αλλά να το αφήσουμε έτσι αόριστο: Οι μισοί περίπου Έλληνες επιμένουν ακόμα στα σκατά!

Και τα σκατά ξέρουν καλά την δουλειά τους. Επιστήμη βλέπετε η πολιτική και η δημοσιογραφία. Σε φτάνουνε στο σημείο, να γυρίζεις -άνεργος ων- με άδεια χέρια στο σπίτι σου, να κάθεσαι στο άδειο τραπέζι δίπλα στα πεινασμένα παιδιά σου και να λες στην κυρά: Βάλε μας βρε Μαρία το MEGA, να δούμε κάνα ψηφιδωτό να τσιμπήσουμε, που μας έχει κόψει η λόρδα.

Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Ο άνθρωπος επαναλαμβάνεται. Δυστυχώς. Παλιά, πχ, του έλεγαν "Πίστευε και μη ερεύνα". Kαι το ΄χαβε αμάσητο. Σήμερα; Σχεδόν το ίδιο: Σκάβε και μη ερεύνα. Με το ίδιο αποτέλεσμα! Και τα παλιοτόμαρα να τρίβουν τα χέρια τους: Άντε, σκάψτε λίγο βαθύτερα στην Αμφίπολη παιδιά και την βγάζουμε την Τετραετία.