24/1/14

Πως έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ μία (σχεδόν) σίγουρη ψήφο






Δεν λέω ότι η άμυνα είναι εύκολο πράγμα. Η άμυνα και θέληση θέλει, και γρήγορα πόδια θέλει, και συγχρονισμό θέλει, τον περίδρομο θέλει. Και σαν να μην ήταν πολλά όλα αυτά, θέλει και τον Μητσάρα της, και τον Πεδουλάκη της. Και άμα δώσει η...Τρόϊκα και προκύψουν όλα αυτά μαζεμένα, δε πα νάσαι Σπανούλης, δε πα νάσαι Κιλλ Μπιλ, δε βάζεις παραπάνω από τρία ποντάκια στον βάζελο στο ΟΑΚΑ. Κι΄ αυτά με 1/10 σουτ! Δεν λέω ότι έπαιξα ακριβώς αυτήν την άμυνα, που τελετούργησε τις προάλλες ο Εξάστερος κόντρα στον Γαύρο, αλλά περίπου την ίδια. Εδώ και δύο βουλευτικές εκλογές δέχομαι καταιγισμό επιθέσεων από όλα τα φιλαράκια μου: Βράχο, άσε τα αμυντικά του ΚΚΕ και άφησε να ρίξει κάνα ελεύθερο σουτάκι ο Αλέξης, μήπως και δούμε καμμιά άσπρη μέρα. Βράχο, παράτα το μαν του μαν και παίξε τον Τσίπρα ζώνη. Βράχο, δεν αλλαξοπιστήσαμε εμείς οι ψηφοφόροι του ΚΚΕ, που ψηφίσαμε ΣΥΡΙΖΑ. Δεν του χαρίσαμε τη ψήφο μας: Του την δανείσαμε μόνο. Βράχο, πέσε! Γιά ν΄αλλάξει κάτι!

Όμως βράχος, ο βράχος.

Πόσο; Μέχρι πρότινος! Τι να κάνω βρε παιδιά; Άμυνα-άμυνα, αλλά κάποτε άρχισα να λυγίζω. Ψήφα ΣΥΡΙΖΑ βραχούλη, άρχισαν τα πούστικά τους τα φιλαράκια, τώρα που έχουν ενισχυθεί με τόσοι καλοί συντρόφοι από το ΠΑΣΟΚ και από αλλού και έχουν κάνει και γαμώ τις ομάδες και δε θα χάσεις. Έλα ρε και μετά από τις επόμενες εκλογές στέλνουμε απαξάπαντο το νουδοπάσοκο στις εξεταστικές. Και μετά στις φυλακές!
Μιλάμε για ΤΑ επιχειρήματα τα κολλητάρια μου. Γιά να ξεφύγω, πέρασα στην αντεπίθεση:

Μα δεν είναι οπορτουνιστές ρε σεις;

-Όχι ρε! Σχεδόν καθόλου!

Μα δεν λέγαμε, ότι είναι σοσιαλδημοκράτες;

-Ήταν ρε. Κάποτε. Τώρα δεν είναι.

Μα δεν λένε κάτι κουφά σοσιαλδημοκρατικά;

Ναι ρε, ελάχιστα όμως. Έτσι μόνο γιά τα μάτια του κόσμου.

Μα αφού θέλουν την Ε.Ε!

-Παραμύθια ρε. Δεν την θέλουν.

Μα δεν έβαλε υποψηφιότητα ο Τσίπρας, να αναλάβει πρόεδρος;

-Ναι ρε, γιά να την ξεσκίσει από "μέσα" την κουφάλα.

Μα...

-Ξεκόλλα με τα μα και τα μα!

Τα χρειάστηκα! Πίσω μου σ΄ έχω σατανά, λέω και την πέφτω με τα μούτρα στην ανάγνωση, να αναστηλώσω το αδύναμο επαναστατικό μου φρόνημα και να μπαλώσω κάτι παλιές θεωρητικές ελλείψεις που είχα από τότε που ήμουν φοιτητής. Καλά, το Κομμουνιστικό Μανιφέστο το έβγαλα μέσα σ΄ένα απόγεμα. Το "Τι κάνουμε;" υποχώρησε άτακτα σε δύο ώρες! Η "18η Μπρυμαίρ", εντάξει με παίδεψε. Τέσσερεις ολόκληρες ώρες παρακαλώ! Αλλά μη πάει ο νους σας στο πονηρό: Μόνο γιά να την βρω, μου πήρε δύο ώρες! Στην βιβλιοθήκη δεν ήταν. Στο πατάρι δεν ήταν. Στο μπαούλο της γιαγιάς δεν ήταν. Σ΄ένα παλιό γραφείο που ήταν στο υπόγειο, δεν ήταν. Άνω κάτω όλο το σπίτι έκανα, άφαντος ο Βοναπάρτης! Ξαφνικά μου έρχεται ένα φλασάκι, που φορτίζει την άδεια μπαταρία των ελπίδων μου με τη μία: Στο ψυγείο ρε γαμώτο! Στο ψυγείο!

Μη βιαστείτε, να βγάλετε συμπεράσματα. Κάποτε είχε σπάσει ένα ποδαράκι στη βάση του και το ψυχρό αντικείμενο έγερνε. Θυμάμαι ότι έψαχνα ένα βιβλίο, που ταίριαζε.

Η ελπίδα τσακίστηκε όπως μιά βαρκούλα στα βράχια κατά την διάρκεια ενός ανεπάνταχου -όσο και τυχαίου- τσουνάμι κάπου στην Λαυρεωτική. Ή κάπου αλλού. Ήταν ένα βιβλιαράκι με τίτλο "Η καλή εγγλέζικη κουζίνα. Όλες οι σπεσιαλιτέ. Μόνο για αδίστακτους μάγειρες!". Δεκαπέντε φύλλα όλα κι΄όλα...

Τελικά η "Μπρυμαίρ" ήταν εκεί που έπρεπε: Ακριβώς πίσω από τον δεύτερο τόμο του Κεφάλαιου. Και για να βρεθεί έψαχνα δύο ώρες. Όταν άνοιξα το βιβλίο για να διαβάσω, ανακάλυψα κάτι παλιά σοβιετικά γραμματόσημα, που τα έψαχνα χρόνια για να συμπληρώσω μία συλλεκτική σειρά. Όπως καταλαβαίνετε, δεν μπόρεσα να διαβάσω το βιβλίο: Τις άλλες δύο ώρες έψαχνα να βρω το άλμπουμ...

Τέλος πάντων, πήρα τ΄απάνω μου ιδεολογικά με όλη αυτή την προσπάθεια, η αλήθεια να λέγεται. Βουτάω που λέτε το τηλέφωνο και παίρνω τον σύντροφο και φίλο μου τον Μπάμπη. Μπάμπη, το και το, του λέω. Μιλάς με έναν μαέστρο του Μαρξισμού-Λενινισμού, δεν έρχομαι στον ΣΥΡΙΖΑ για δύο λόγους: Αφενός γιατί Ένα είναι το κόμμα. Κι΄ας μη κατέχει ο Κουτσούμπας καλά τη λαμιώτικη διάλεκτο. Και αφεδύο γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ λείπει ένας φωτισμένος άνθρωπος, ένας ηγέτης. Ένας που θα έβλεπε η Ελλάδα και θα έλεγε, να επιτέλους ένας άξιος! Να επιτέλους ένα ίνδαλμα! Ένας εκλεκτός! Ένας σπάνιος και σαν χαρακτήρας και σαν πολιτικός. Ένας που θα δώσει το καλό παράδειγμα και θα τραβήξει την νεολαία από τα ποδοσφαιράκια και τα ναρκωτικά. Ένας άνθρωπος με ήθος, όραμα, προπάντων ήθος, που θα ταρακουνήσει το πανελλήνιο, που θα έδινε το στίγμα μιάς ριζικής αλλαγής. Πρόγραμμα δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν είχε έναν προικισμένο άνθρωπο, μία εξέχουσα προσωπικότητα, ίσως να τον στήριζα.

Ο Μπάμπης έβαλε τα γέλια. Μα που είσαι ρε συ βράχο; Δεν διαβάζεις εφημερίδες; Δεν ακούς ειδήσεις; Κοιμάσαι ρε; Μα τον έχει αυτόν τον άνθρωπο που λες ο ΣΥΡΙΖΑ! Σοβαρά ρε. Τάχασα. Ποιός είναι ρε, ρωτάω.

Ο Πέτρος Τατσόπουλος ρε!

Έπαθα τη πλάκα μου! Ο...Πέτρος; τόλμησα να ρωτήσω. Ναι ρε, ο συγγραφέας, απάντησε με φωνή που παλλόταν από ενθουσιασμό ο Μπάμπης.

Τι να σας λέω τώρα, και γαμώ τα σοκ! Ο Τατσόπουλος, ο Μέγας Τατσόπουλος στον ΣΥΡΙΖΑ! Ωσαννά! Απίστευτο! Ξανά ωσαννά! Μόλις συνήλθα, είπα στον φίλο να μου φέρει μία αίτηση μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον λογαριασμό τραπέζης του κόμματος, να στείλω εκείνο το πεντοχίλιαρο, που ήθελα να στείλω για στήριξη του ΚΚΕ. Και συνδρομητής σε πέντε τεύχη της Αυγής, αφού υπάρχει ο τεράστιος Τατσόπουλος στο ρόστερ. Και κολλάω αφίσα ακόμα και γιά την Κατσέλη, άμα βάλει με τον ΣΥΡΙΖΑ υποψηφιότητα στις ερχόμενες εκλογές.

Ο Μπάμπης άργησε λιγάκι να ρθει. ¨Οχι τίποτα βδομάδες, δυό μέρες. Και όταν επιτέλους ήρθε, ήταν πλέον αργά. Η είδηση με χτύπησε πισώπλατα και με έστειλε γονατισμένο και ψυχικά ταρακουνημένο στο κατώφλι της απελπισίας:

ΣΥΡΙΖΑ και ΤΑΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΧΩΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΤΣΑΝΑΚΙΑ ΤΟΥΣ! 

Πως αισθάνθηκα; Όπως ο ασθενής στην φωτογραφία! Πόνος! Οδύνη! Αβάστακτος καημός...

Όνειρο ήταν και πάει.
Πάει...
Και ο Πέτρος πάει στους "58"!

Φτου σου ρε γαμώτο και ονειρευόμουνα ότι θα γαμούσαμε και την υπόλοιπη Αθήνα οι δυό μας....





http://www.youtube.com/watch?v=LBQ79RxKZFk

http://www.youtube.com/watch?v=RFaF1uCl0MQ

http://www.youtube.com/watch?v=4bzMUHA057Y

http://www.youtube.com/watch?v=4WtXC5E01nw


ΥΓ: Οι...καλλιτέχνες που πρότειναν τον Τατσόπουλο που βρίσκονται;