Όλα έχουν τη σειρά τους. Όλα είναι αξιολογημένα και ιεραρχημένα. Να ξέρει ο πάσας ένας τι γίνεται και τι του γίνεται. Να, για τον Μπάμπη πχ -καλό παιδί, κουκουές και άθεος φυσικά- πάνω απ' όλα είναι η κυρά του, η Άσπα. Και πάνω από την κυρά του το Κόμμα. Και πάνω από το Κόμμα, Υπέρτατο Ον, Υπέρτατη Δύναμη, Υπέρτατη Νομοτέλεια και Υπέρτατο Δέος η πεθερά του, η Κωστοπουλίνα. Και όποιος έχει αντίθετη γνώμη, δεν έχει γνωρίσει την πεθερά του, τον δράκο της Λαυρεωτικής, άρα δεν ξέρει.
Έτσι έχουν τα πάντα μια σειρά. Και οι άνθρωποι και τα πράγματα και οι ιδέες και τα φαινόμενα. Μόνο έτσι μπορούν να λειτουργούν οι κοινωνίες και τα κράτη. Στη Γερμανία πχ -και όχι μόνο- κάτω-κάτω είναι ο φορολογούμενος. Αυτός τα ακουμπάει στην εφορία, αυτός δουλεύει ή μένει άνεργος, αυτός βλέπει να περικόπτεται το επίδομα ή η σύνταξή του και αυτός αποφασίζει με την ψήφο του, ποιόν θα γαμωσταυρίζει μετά, γιατί άλλα έταζε ο πούστης και άλλα έκανε.
Μη κολλάτε τώρα στη Γερμανία, που δεν κόβονται οι συντάξεις. Όλα τα άλλα κόβονται κι εκεί. Κάποτε θα έρθει και στη Γερμανία η σειρά των συντάξεων.
Πάνω από τον φορολογούμενο είναι το κράτος. Αυτό κανονίζει τα πάντα. Πότε θα έρθει ο μπάτσος να σε πάει καροτσάκι στη ΓΑΔΑ. Πως θα σε πάει καροτσάκι. Αν θα σε περιλάβουν εκεί τα τζίνια και σε κάνουν του αλατιού ή θα σκοτωθούν ποιός θα σε κεράσει να φας και να πιείς και ποιός θα σου κάνει με τη βεντάλια αέρα.
Το κράτος θα σου φτιάξει δρόμους, σχολεία, νοσοκομεία, πυροσβεστικές υπηρεσίες, γέφυρες, ΧΥΤΑ, Μετρό, πλατείες, παιδικές χαρές, ορφανοτροφεία, άσυλα ανιάτων και φυλακές, να έχεις κι εσύ κάτι που σε γεμίζει σαν άνθρωπο, και μάλιστα χωρίς να βάλει ούτε λεπτό από την τσέπη του. Μάλιστα κύριοι. Αυτός που βάζει το χέρι στην τσέπη του ή μάλλον του βάζει το κράτος χέρι στην τσέπη του, είναι ο εγωκαισύς: Ο φορολογούμενος.
Και πάνω από το κράτος στην Γερμανία είναι ο Νόμος. Πιο πάνω από την κυβέρνηση, πιο πάνω από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Πιο πάνω ακόμα και από την Μπάγερν του Μονάχου! Παράδειγμα; Αμέ!
Πιάνουν όλα τα γερμανικά κόμματα, όλες οι οργανώσεις, συλλογικότητες, σωματεία, γενικά όλος ο λαός και βρίσκουν ένα θέμα, που συμφωνούνε όλοι. Πχ, να βγαίνει η Γερμανία έως τον αιώνα τον άπαντα πρωταθλήτρια Ευρώπης και πρωταθλήτρια κόσμου στο ποδόσφαιρο. Σε όλες τις κατηγορίες. Ανδρών, γυναικών, εφήβων, παίδων και βρεφονηπίων. Ωραίος και βατός στόχος, που δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα.
Δόξα μέχρι συντέλειας κόσμου; Ίσως. Αλλά μόνο αν δεν έχει αντίθετη γνώμη το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο φίλε μου! Δηλαδή ο Θεός!
Νόμος απαράβατος η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. Ούτε σεισμός, κατακλυσμός ή συντέλεια του κόσμου χωρίς την έγκρισή του!
Θα πείτε, ντάξει ρε βράχο, αλλά όργανο του υπάρχοντος συστήματος δεν είναι και το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Γερμανίας;
Σωστά. Αλλά επειδή δεν είναι ούτε υποχρεωτικό ούτε επιθυμητό να είναι όλα τα κράτη εντός του καπιταλιστικού συστήματος ξέφραγα μπουρδέλα και κωλοχανεία του κερατά, αλλά να υπάρχει και μια τάξη, που επιτρέπει στη Καλλιόπη του γείτονα, να βλέπει τη μαλακία σαπουνόπερα της επιλογής της και στον Μυνχάουζεν να μπαίνει σε ένα κόμμα και να γίνεται μέχρι και πρωθυπουργός, αφού φλομώσει ορατά τε και αόρατα στο ψέμα, και δίνει στον κύριο Μίμη του τρίτου ορόφου την δυνατότητα να δημιουργεί περιουσιάρα με τρεις οίκους ανοχής δικούς του Πειραιώς μεριά και να ανοίγει στον αξιότιμο κύριο Στουρναρίτη, επάγγελμα νταβατζής, κατεύθυνση τραπεζίτης, απίστευτες προοπτικές μάσας δια της μεθόδου "ανταλλάσω αεράκι κοπανιστό...επιτραπέζιο με παραδάκι από τσέπη πρόθυμου, καταναλωτάκια Αγαθοκλή.
Ωραίο και βολικό το Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο τελικά, μασάνε πολλά οι λίγοι, μένουν να μασίσουν και κάτι ολίγα οι πολλοί.
Στο Τσιπριστάν, όπως και σε κάθε Ελλαδιστάν κάθε άλλου κοπρίτη, που βάλθηκε να σώσει τη χώρα από τη Δημοκρατία, την Ευνομία, την Ισότητα, την Δικαιοσύνη και όλες τις άλλες βλαβερές για το σύστημα Ιδέες, τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Εδώ η κατάσταση ειναι ακόμα ανόθευτη, αγνή, παρθένα.
Εδώ ο φορολογούμενος, ο ήρωας λαός, βρίσκεται στην κορυφή της πυραμίδας. Όλα δικά του! Κοινώς, κάνει οτι γουστάρει. Ότι του καπνίσει. Γαμάει και δέρνει. Πράττει κατά το καυλούν. Δικές του οι πόλεις και τα χωριά. Κτήμα του βουνά, πεδιάδες και πέλαγα. Έργο του όλες οι τέχνες, οι επιστήμες, τα κόμματα και οι πολιτικές. Όλο το Μεγαλείο αποκλειστική του ιδιοκτησία, με κοπυράιτ στην δόξα και στην αθανασία.
Η κακία σε τούτο τον τόπο, η κακοτεχνία, η διαφθορά, ο ζαμανφουτισμός, η προχειρότητα, η ελαφρότητα, η κακομοιριά, η αμορφωσιά, το αντριλίκι, η ξενοφοβία, ο καραγκιοζισμός-χατζηαβατισμός και όλες οι άλλες ανοιχτές πληγές της κοινωνίας μας, είναι εισαγώμενα...αγαθά, ξένα, παντελώς ξένα στο DNA της φυλής.
Δεν εκπλήσσει το γεγονός, ότι καταφέραμε να δημιουργήσουμε το μεγαλύτερο μπουρδέλο της Ευρώπης στον τόπο μας.
Το φιλόδοξο όραμα όμως δεν θα είχε γίνει ποτέ πραγματικότητα, αν δεν είχε συνδράμει αποφασιστικά η οργανωμένη έκφραση του κωλοχανείου: Η Πολιτεία, το κράτος.
Το Κράτος, η Πολιτεία βρίσκονται κάτι εκατοντάδες σκαλοπάτια κάτω από τον φορολογούμενο. Εδώ δεν αρκούν απλές ανθρώπινες αδυναμίες. Πρέπει να'σαι μεγάλη λέρα, για να γίνεις καπετάνιος στη γαλέρα. Εδώ κάνουν καριέρα τα πιο ανίκανα, αδίστακτα, άχρηστα μέλη της κοινωνίας. Για κυβερνήσεις μιλάω ρε. Για Δημόσιο και Διοίκηση! Για Εξουσία! Για την χαβούζα που μας περιβάλλει. Για τον βόθρο που μας εκφράζει.
Μα για ποιό κράτος μιλάς ρε βράχο; Ποιό κράτος; Αφού δεν υπάρχει κράτος, θα πουν ορισμενοι. Ε, πείτε, να δούμε τι θα καταλάβετε.
Ωραία πάει μέχρι εδώ η περιγραφή της...ανάποδης ελληνικής πυραμίδας. Της πυραμίδας που η βάση της ψυχορραγεί πολιτιστικά στον ουρανό και ταρακουνιέται αδιάκοπα, αφού στηρίζεται μόνο πάνω στη μύτη του πυραμίδιου, που βρίσκεται συνήθως στην κορυφή.
Και έτσι φτάσαμε αισίως, στο πυραμίδιο. Στην κορυφή. Άλλως στον πάτο!
Δεν θα το εμβαθύνω. Δεν χρειάζεται. Μόνο αυτό: Δικαιοσύνη! Και για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό:
Η ΜΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Άρειος Πάγος
Ξεφτιλιστάν
Γκρέμισμα!
Γκρέμισμα άμεσο αυτή η χώρα.
Και χτίσιμο απ' την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου