13/5/12

...και στο τέλος χαμένος είναι πάντα ο κλόουν!

http://katalog.gildeclowns.de/media/catalog/product/cache/1/image/5e06319eda06f020e43594a9c230972d/i/m/image_370.gif

Όλα έχουν κάποτε ένα τέλος, ακόμα και τα μπλογκς. Πως γίνεται αυτή η...κατάφωρη αδικία και κλείνουν μπλογκς ενώ η γη ακόμα γυρίζει; Ίσως να μη πάρουμε απάντηση τις επόμενες πέντε-έξη μέρες. Θα το αντέξουμε, λέτε;

Στο ζουμί, βραχόκηπε, μη μας κρατάς σε αγωνία, φωνάζουν οι χιλιάδες αναγνώστες, οι οποίοι όμως από ευγένεια δεν ολοκληρώνουν την πρόταση (μη μας κρατάς σε αγωνία και είχαμε μιά σκασΐλα...).

Εντάξει, μη βαράτε!

Ο βραχόκηπος έκλεισε τον κύκλο του, και τα τετράγωνά του, και τους κύβους του, και σας λέει γειά. Αρκετά σας ζάλισε με τα περίπου 2.500 ποστ του, τις μονομανίες του και τα κολλήματά του. Τελείωσαν λοιπόν τα βραχάκια και έφτασε ο καιρός να φυτρώσει στον κηπάκο χορταράκι από μόνο του, άντε και καμμιά αλανιάρα παπαρουνίτσα.

Πως έτσι; Τι να πω, φοριέται πολύ φέτος η αποχώρηση. Πάντα υπάρχουν λόγοι. Οι δικοί μου; Να, κάποτε βλέπεις να ξεπετάγεται από το στήθος σου μιά χερούκλα, να, ας πούμε το ξερό της καρδιάς σου, και αρχίζει να χτυπάει με τον δείκτη επίμονα στο κούτελο, την πόρτα του μυαλού σου: Τοκ, τοκ, τοκ, ξύπνα!

Ή ήταν ανάποδα; Από το μυαλό η χερούκλα, και να βουτάει την καρδιά έτσι, να έτσι, και να της λέει: Κούλαρε επιτέλους λιγάκι ρε συ μηχανή!

Ανατομικές αοριστολογίες, θα πείτε. Ε πέστε!

Ίσως να υπάρχουν πιό χειροπιαστοί λόγοι. Φερ΄ ειπείν, να στρέφεις τα μάτια σου να χαρείς το ηλιοβασίλεμα και αυτό να αναδύει...βαρβατίλα. Ή να κάνεις μιά βουτιά στα κρυστάλλινα νερά μιάς μαγικής παραλίας, να δροσιστείς, και να περνάει μια οτομοτρίς και να σε πατάει. Ή απλά η βεβαιότητα ότι η βαρβαρότητα είναι σαφώς ισχυρότερη του χαμόγελου.

Τελικά κατάλαβα ότι αυτό που ταράζει την ηρεμία και την γαλήνη της...ερήμου, είναι μονάχα η φωνή του...βοώντος εν αυτή και ότι, κατά τα άλλα, όλα βαίνουν καλώς. Τέλος το πολιτικό μπλόκινγκ λοιπόν, τουλάστιχον το αμιγές πολιτικό μπλόκινγκ, (να κρατάμε και καμμιά πισινή, να μην την πάθουμε όπως εκείνη η "έξυπνη" ναυαγός σε ακατοίκητο και ερημικό νησί του ωκεανού, ξέχασα και ποιανού ωκεανού, αν το θυμηθώ σας το λέω, που αφού έκοψε σε μιά κρίση ζήλιας τα...πως τα λένε είπαμε, τα αυτά του ντε, ναι του άντρα της καλέ, καθώς αυτός κοιμόταν, τόσο βαθύς ύπνος το βόδι, και μετά το μετάνοιωσε και βρόνταγε το κεφάλι της σε ένα βολικό βράχο της παραλίας, και αχ τι έκανα η βλαμένη, αυτά βρήκα να κόψω, και τώρα τι κάνουμε;), ότι είχα να πω-το είπα, ότι μπανανόφλουδα υπήρχε να πατήσω, την πάτησα. Και σιγά την απώλεια τώρα. Από τέτοια μπλοκ όσα θέλετε στο διαδίκτυο.

Και θα κλείσω με μία κινέζικη παροιμία, ή τουλάχιστον με κάτι κινέζικο που μπορεί να μην έχει καμμία σχέση με παροιμία, αλλά είναι ιδιαίτερα ντεκορατίφ...

不過,當然是一個中國諺語!的確非常好看可持續發展與開發谷歌翻譯,你說


Φιλιά, 

Βράχος



ΥΓ: Δεν αληθεύει ότι θα γίνει στα Προπύλαια εκδήλωση διαμαρτυρίας, στην διάρκεια της οποίας θα κόψουν οι Groupies από απόγνωση μαζικά φλέβα. Παραμύθια...