1/12/13

Δεν αμύνεσαι; Δεν αντεπιτίθεσαι; Τουλάχιστον παίξε!



Λέμε τώρα, ότι σε έχει χτυπήσει η ανία κατακέφαλα και δεν ξέρεις πως να αυτοκτονήσεις την ώρα σου. Μιλάμε για Τις ανίες όμως, όχι τίποτα ανίες δευτέρας διαλογής, τύπου "μαλακίζομαι μπανίζοντας τούρκικο σήριαλ στην τιβί". Λοιπόν; Τι κάνεις; Άστο, μην παιδεύεσαι, θα σου πω εγώ, τι να κάνεις.

Πρώτον: Πιάνεις ένα άδειο τετράδιο, βουτάς ένα ψαλίδι και αρχίζεις να κόβεις χαρτάκια. Μακρόστενα χαρτάκια, σαν ετικέτες. Άντε!

Τελείωσες; Μπράβο! Άει σύρε τώρα στο διαδίκτυο και βρες όλους τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που περάσανε από το 74 και μετά το κατώφλι της Βουλής. Όλους είπα! Τελείωσες; Μπράβο.

Λοιπόν, βουτάς τώρα ένα μολύβι και κάθεσαι και γράφεις τα ονόματα όλων, ΟΛΩΝ είπα, στις ετικέτες. Σε κάθε μία, ένα όνομα. Ρε γράφε και άσε τις ερωτήσεις, γιατί και γιατί. Θα σου πω μετά. Ωραία. Έτσι. Ναι, και τον Τζαμτζή. Εδώ ξέρανε το σκατό του ο άνθρωπος για να επιζήσει κι΄εμείς να μην του αφιερώσουμε ούτε μία ετικέτα; Τι, τον έχεις χεσμένο τον Τζαμτζή; Δεν πειράζει, κι΄εγώ χεσμένονε τον έχω, αλλά γράφτον. Ναι, και στην ετικέτα γράφτον.

(Πολύ μου αρέσουν αυτές οι συνεργασίες με τους φίλους αναγνώστες ρε γμτ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι, πως την βγάζουν ορισμένοι εξ΄αυτών, όταν γιά διάφορους λόγους δεν έχω καιρό - ή μούσα- για να γράψω).

Τελειώσαμε; Πρώτος φίλε! Λοιπόν, τώρα βρίσκεις μία σακούλα του Λιντλ, ή του Πράκτικερ που έκλεισε και χεστήκαμε απαξάπαντες που είμαστε αναγκασμένοι να ψωνίζουμε τις βίδες μας αλλού. Ή τέλος πάντων μιά σακούλα από το σουπερμάρκετ της ενορίας σου, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα για τα μαγαζιά. Οκ; Ωραία. Τώρα γεμίζεις τη σακούλα με τις ετικέτες και ανακατεύεις καλά. Ανακάτεψε καλά για να ξεκολλήσουν. Φυσικά ξεκολλάνε. Στην σακούλα σαν ετικέτες με ονόματα ξεκολλάνε. Μόνο εκτός σακούλας, σαν παλιοτόμαρα με ετικέτα "βουλευτής ΝΔ τάδε" ή "βουλευτής ΠΑΣΟΚ τάδε" δεν ξεκολλάνε ούτε με ματσακόνι από πάνω μας. Και πως να ξεκολλήσουν, όταν εμείς οι ίδιοι ανανεώνουμε κάθε τετραετία την κόλλα;

Στο κομβικό αυτό σημείο τελειώνει η ευχάριστη ώρα χειροτεχνίας και λοιπών άλλων διασκεδαστικών κατασκευών και αρχίζει η ώρα της επιστήμης και της στατιστικής. Πιάνουμε τώρα ένα άλλο χαρτί και γράφουμε τις παρακάτω λέξεις-κλειδιά, τη μία κάτω από την άλλη: Λαμόγιο, κόπανος, καραμαλάκας, μιζάκιας, ηλίθιος, απόβρασμα της κοινωνίας, ψεύτης, απατεώνας, ψώνιο, ανάξιος, φασίστας, προδότης, ψυχοπαθής, ρεντίκωλο των σκυλιώνε, ανήθικος, λέρα του κερατά, φουλ μέταλ βαρεμένος, φλούφλης, πατσαβούρα, τσόκαρο, νορμάλ, ηθικός άνθρωπος με την ανάλογη γιά την θέση του μόρφωση και ικανότητα, με χαρακτήρα και παιδεία. Όταν τελειώσετε, ελέγχετε -αν είστε σχολαστικοί- αν η προτελευταία λέξη είναι μεταξύ τριτελευταίας και τελευταίας, ακριβώς στη μέση δηλαδή, και αν όντως έχει έτσι, συνεχίζετε. Αν όχι, συνεχίζετε πάλι. Μη τρελλαθούμε δηλαδή.

Τώρα μπαίνουμε στο μάτι του κυκλώνα. Η επιστήμη σε όλο της το μεγαλείο! Κάτι σαν τον Τούρκο τον Μεγαλοπρεπή αλλά χωρίς σήριαλ. Λοιπόν. Κατ΄αρχήν δεν θέλουμε να ρίξουμε κανέναν. Όλοι οι βουλευτές των κωμάτων εξουσίας εκεί που ανήκουν πραγματικά: Σε ένα σακούλι. Και αφήνουμε τον νόμο των πιθανοτήτων να πει την μεγάλη του αλήθεια: Τραβάμε γιά κάθε καλλιτεχνική έννοια απ΄ αυτές που γράψαμε στο χαρτί, πχ λαμόγιο, κόπανος, καραμαλάκας, μιζάκιας κτλ από έναν κλήρο από την σακούλα της αλήθειας. Ένα όνομα για κάθε λέξη, το οποίο γράφουμε μετά δίπλα από την λέξη. Πχ, ρεντίκωλο των σκυλιώνε: Σίμος Κεδίκογλου, ΝΔ. Ωραία. Συνεχίζουμε με την ίδια επιστημονική εμμονή μέχρι να συμπληρωθεί η λίστα των...δεξιοτήτων, οπότε ξαναρχίζουμε από την αρχή. (Αν φερ΄ ειπείν πέσει στο "ρεντίκωλο των σκυλιώνε" το "Κεδίκογλου", δεν σημαίνει αυτό ότι καλύφθηκε εντελώς η αλήθεια και ότι απορρίπτονται οι υπόλοιποι διεκδικητές της λέξης. Συνεχίζουμε λοιπόν να τραβάμε κλήρους και να αναγράφουμε τα ονόματα των τυχερών δίπλα από τις λέξεις-κλειδιά, μέχρι να τελειώσουν οι κλήροι. Το αποτέλεσμα της επαναστατικής αυτής μεθόδου είναι α) ότι μπορούν να προκύψουν κανιά πενηνταριά "ρεντίκωλα των σκυλιώνε", πράγμα που συμβαδίζει με στρατιωτικό βήμα παρέλασης με την πραγματικότητα, και β)....ξέχασα, δεν έχει β.

Συνεχίζουμε το εύθυμο όσο και σοφό αυτό παιχνιδάκι μέχρι να τελειώσουν τα ονόματα ή να αδειάσει ντιπ το σακουλάκι. Σε πολλές περιπτώσεις συνιστούνται και τα δύο. Μετά καλύπτουμε την τελευταία κατηγορία με ένα χαρτί της αρεσκείας μας, αυτήν με τον "και γαμώ τα παιδιά για βουλευτής" δηλαδή, και ξεκινάμε την επιστημονική ανάλυση των τυχαίων αποτελεσμάτων. Πχ, Ψυχοπαθής: Γεωργιάδης, Κασιδιάρης, Παπακωνσταντινοτίποτας, Φαήλος (βάζουμε στο σακούλι και μέλλοντες βουλευτές) κτλ.

Το χαιρόμαστε στη σειρά, γνωρίζουμε και βουλευτές του δικομματισμού που δεν τους ξέρει ούτε και ο πατέρας τους. (Και μη πάει ο νους σας σε μπάσταρδους, δεν είμαστε τόσο σκληροτράχηλο μπογκ εμείς, να λέμε τους μπάσταρδους-μπάσταρδους). Αφού το χαρούμε όπως του πρέπει και βγάλουμε και το επιστημονικό άχτι μας, ξεσκεπάζουμε την τελευταία κατηγορία και αρχίζουμε το γέλιο. ΤΟ γέλιο! "Νορμάλ, ηθικός άνθρωπος με την ανάλογη γιά την θέση του μόρφωση και ικανότητα, με χαρακτήρα και παιδεία" και ταυτόχρονα νεοδημοκράτης ή πασόκος βουλευτής ξεπερνάει φυσικά τα όρια της επιστήμης και του αστείου και βολοδέρνει κάπου σαν προϊόν επιστημονικής φαντασίας στο διάστημα.

Σε ακριβώς ετούτο το σημείο θα σας αφήσουμε μόνους σας με το παιχνίδι μας, καλή σας διασκέδαση. Και μην ακούσω κανένα να λέει, τι παιχνίδι είναι αυτό ρε βραχόκηπε, καλύτερα να παίζαμε το πουλάκι μας, γιατί ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΑΣ ΠΑΙΖΟΥΜΕ αγαπητοί αναγνώστες, αλλιώς δεν θα είχαμε τα καθάρματα ακόμα στην καμπούρα μας.

Την επόμενη εβδομάδα το διασκεδαστικό παιχνιδάκι: MEGA μου σ΄ έχω σατανά!






Ήταν ένα μικρό καράβι που έκανε διαδρομή Δανειστές-Εκάλη






Ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν α-α-ακυβέρνητο
οέ-οέ, οέ, οέ

κι΄ έκανε ένα μακρύ ταξίδι
μέσα εις το-το-το Μνημόνιο
οέ-οέ, οέ, οέ

και σε πεντέξη εβδομάδες
σωθήκαν ό-ό-όλες οι τροφές
οέ-οέ, οέ, οέ

και τότε ρίξανε τον κλήρο
να δούνε ποιός-ποιός-ποιός θα φαγωθεί
οέ-οέ, οέ, οέ

κι΄ο κλήρος πέφτει... 

...1ον: στα γερόντια
με κάτι βαρβάτες τσεκουριές στην σύνταξη, που έκαναν πλέον απαγορευτική την χρήση πετρελαίου θέρμανσης, πράγμα ιδιαίτερα σωτήριο γιά την σωτηρία των απαιτήσεων των δανειστών
οέ-οέ, οέ, οέ

...2ον: στους εργάτες
που βρεθήκανε στον δρόμο, γιατί η σωτηρία της πατρίδας στηρίζεται βλέπετε πάνω στο συμπαγέστατο θεμέλιο της ανεργίας
οέ-οέ, οέ, οέ

...3ον: στην Νεολαία
που κλήθηκε να τα μαζέψει και να μεταναστεύσει στην ξενητιά, αφού το κόστος του πρωτογενούς πλεονάσματος ήταν ανεργία νέων στα 60%
οέ-οέ, οέ, οέ

...4ον: στα παιδάκια
που πάνε πεινασμένα στο σχολείο, αφού με κάθε μαθητή που λιποθυμεί από την πείνα, αυξάνονται οι πιθανότητες διάσωσης της χώρας από την χρεωκοπία
οέ-οέ, οέ, οέ

...5ον: στους άστεγους...
οέ-οέ, οέ, οέ

...6ον: στους πεινασμένους των εκκλησιαστικών ή δημοτικών συσσιτίων
οέ-οέ, οέ, οέ

...7ον: στους εξαθλιωμένους των κάδων σκουπιδιών
οέ-οέ, οέ, οέ

...8ον: στους δικαιούχους επιδομάτων πρόνοιας
αφού μπροστά στην τυφλή οργή των δανειστών, τύφλα νάχουν οι ανάγκες των τυφλών
οέ-οέ, οέ, οέ

...9ον: στην Υγεία
οέ-οέ, οέ, οέ

...10ον: στην Παιδεία
οέ-οέ, οέ, οέ

...11-100ον: σε κάθε έναν φτωχομπινέ ιδιοκτήτη κτίσματος 
(ένα σπιτάκι, να βάλουμε μέσα το κεφάλι μας όταν γεράσουμε), οικοπέδου, αγροτεμαχίου, χωραφιού, στάνης κτλ, δια της μεθόδου "πλήρωνε μαλάκα ενοίκιο, αφού είναι δικό σου"
οέ-οέ, οέ, οέ




Μικρό διάλειμμα από το μικρό παιδικό τραγουδάκι. Ανάγκες πολλές και διάφορες όπως είδατε οι εφοπλιστές-ιδιοκτήτες του καραβιού και όχι φυσικά το ίδιο το καράβι ή οι επιβάτες του (ποιός τους γαμεί τους επιβάτες των καραβιών των παιδικών τραγουδιών;). Ανάγκες που οδήγησαν τις ιδιοκτήτριες εταιρείες στις απαραίτητες ενέργειες σωτηρίας τους. (Ποιός το γαμεί το καράβι μπρος στη σωτηρία της εταιρείας, που λέει μιά παλιά παροιμία των Llooyd, της Ε.Ε, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ). Έτσι λοιπόν την έπεσαν οι τύποι στον Μικρό, στον Μέτριο, στον Ασήμαντο, τον Μηδέν, τον Κανένα, στον Εμένα κι΄ Εσένα και δεν άφησαν ούτε κόκκαλο, αφού στην λιγούρα τους γιά το μεδουλάκι μας το ρούφηξαν και τούτο μονοκοπανιάς κάτω. Οι πολλοί, λίγο ή καθόλου έχοντες, στο στόχαστρο των ολίγων πολλά έως πάρα πολλά εχόντων. Ο παλιός νόμος της φύσης, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. (Κουφάλα Φύση). Ο ξυπόλυτος να πληρώνει τα πολυτελή υποδήματα του μεγαλοβιομήχανου παραγωγού παπουτσιών. (Κουφάλα βιομήχανε). 

Μέχρι εδώ; Μπα, έχει και συνέχεια. Αφού έγιναν όλα αυτά τα όμορφα και μαγικά που απαριθμήσαμε στο γνωστό παιδικό τραγουδάκι, αφού έφτυσαν αίμα ακόμα και τα αγέννητα μωρά, αφού οδηγήθηκαν τουλάχιστον τέσσερεις γενεές στον Καιάδα, βγαίνει ένα ξεφτυλισμένο παλιοτόμαρο, ένας λίγδης απόβρασμα του συστήματος, ένας ελεεινός βρωμολακές των Τσιμπουριών (εγχώριων και εισαγωγής), Τσάρος Οικονομίας, λέει, Στουρνάρας, σκουλήκι-υπουργός ή ανάποδα και μας φτύνει! Αφού ξεσκίσαμε τον Μικρό, αφού γδάραμε τον Φτωχό, αφού παλουκώσαμε τον Άπορο, αφού τουφεκίσαμε τον Νέο, αφού ξεκοκκαλίσαμε το σήμερα και καπαρώσαμε για μάσημα το αύριο, αφού κάναμε αυτά τα εξαίσια και ωραία και αναγκαία, ε τώρα...

...θα κληθεί να πληρώσει και η Εκάλη!

Τσάρος Οικονομίας η λέρα ο Στουρνάρας ξεχνάει ίσως τον επίλογο του αυθεντικού προκατόχου του τίτλου, του Ρώσσου τοιαύτου. Τροχός είναι όμως και γυρίζει. Και ο φτωχός είναι εκεί και περιμένει. Ακόμα και αν δεν ξέρει ότι περιμένει. Εδώ όμως είμαστε αναγκασμένοι να τελειώσουμε το τραγουδάκι, να κάνουμε και τίποτα άλλο σήμερα. Παιδάκια, αγνοί ανήλικοι που πέσατε και σήμερα με τα μούτρα στον βραχόκηπο επειδή σας σαγηνεύει το πάθος και η ποιότητά του, ώρα να πάρετε τα κουβαδάκια σας και να πάτε να παίξετε έξω με την άμμο. Γονείς, στείλτε έξω τα βλαστάρια σας, το παιχνίδι χοντραίνει.

τέλος τραγουδιού, εκδοχή Α΄

Ήταν ένα μικρό καράβι
που σταμάτησε να κάνει ταξίδια προς όφελος τρίτων
οέ-οέ, οέ, οέ

κι΄επειδή πλέον είχανε αλλάξει οι συνήθειες του τραπεζιού
στην πρώτη λόρδα έφαγε το πλήρωμα το υπουργικό συμβούλιο
οέ-οέ, οέ, οέ



τέλος τραγουδιού, εκδοχή Β΄

άντε και γαμήσου κουφάλα Στουρνάρα
οέ-οέ, οέ, οέ