23/6/13

Μεγάλη γκαντεμιά να χάσουμε τον Κουβέλη!





Πάει και ο Φωτάκης. Μα τι γκαντεμιά είναι αυτή ρε παιδιά; Ούτε μισή ελπίδα δεν μπορεί να σταυρώσει η δόλια αυτή χώρα. Ιδίως τα τελευταία τρία χρόνια, από γκαντεμιά σε γκαντεμιά πηγαίνουμε. Λέμε να μας σώσει κάποιος από τις γκέλες του Καραμανλή και ψηφίζουμε Γιωργάκη (που υπήρχαν και λεφτά δηλαδή, όχι έτσι στα κουτουρού) και πριν προλάβει να σταθεί στα πόδια του και να βγάλει δοντάκι, γλυστράει πάνω σε ένα δημοψήφισμα που ήτανε πεταμένο στον δρόμο και πάει. Λέμε να ποντάρουμε σε κανένα Παπαδήμο, που τραπεζίτης άνθρωπος όσο νάναι κάτι κατέχει από ελπίδα, πάει κι΄αυτός. Αυτός μάλιστα έπεσε χωρίς καν να γλυστρήσει, τέτοια γκαντεμιά. Ο Πικραμένος που ακολούθησε, δεν πρόλαβε ούτε να φάει. Ίσα που ακούμπησε.

Αναγκαστήκαμε να ξεκωλωθούμε στις εκλογές πέρσυ το καλοκαίρι, τι να κάναμε; Άμα ζητάς οπωσδήποτε ελπίδα, πας και ψηφίζεις. Μετά αυτοφασκελώνεσαι. Έτσι συνηθίζεται, έτσι θέλει το καταστατικό. Τι να ψηφίζαμε; ΠΑΣΟΚ δε θέλαμε -μνημονιακή κοροϊδία θα ψηφίζαμε;- Νέα Δημοκρατία δε θέλαμε -ε όχι πάλι ΝΔ ρε παιδιά-, ΣΥΡΙΖΑ δε θέλαμε -αν και προσπαθήσαμε φιλότιμα να θέλουμε- ΚΚΕ δεν ήθελε το ίδιο, τελικά εμείς επιμέναμε να ελπίζουμε και στο τέλος καταφέραμε να αποκτήσουμε κυβέρνηση συνασπισμού, στην οποία πρωταγωνιστούσαν τα δύο κόμματα που ΔΕΝ θέλαμε περισσότερο από όλα τα άλλα: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ! Τι σου κάνει η ελπίδα, ε;

Η οποία υπήρχε όντως. Η ΔΗΜΑΡ. Ναι, ναι, όταν βλέπεις Φωτάκη Κουβέλη, ελπίζεις. Καλός κύριος, λες, ευγενικός κύριος, λες, ε όλο και κάτι καλό θα προκύψει. Μπορεί να ξαναβρίσκεται το κατακάθι της ελληνικής πολιτικής, το ΠΑΣΟΚ, πάλι μέσα στα πράγματα, μπορεί να έχεις Σαμαρά πρωθυπουργό (που έκανε νέο παγκόσμιο ρεκόρ στην διαδρομή Αντιμνημονιακός-Μνημονιακός στον απίστευτο χρόνο 0,01 δευτερόλεπτα μετά την ορκωμοσία του), αλλά υπάρχει Φωτάκης Κουβέλης και σώζει την παρτίδα. Όχι παίζουμε.

Και καθόμαστε ένα ολόκληρο χρόνο και ελπίζαμε. Καθάρματα οι άλλοι, λέγαμε, αλλά υπάρχουν και καλά παιδιά, αριστερά, δημοκρατικά, λέγαμε, γκαστρωμένη με ελπίδα η υπόθεση, ας περιμένουμε. Λέγαμε. Όλο λέμε. Και όλο ελπίζουμε. Και πάντα κάτι μασουλάμε, να περνάει η ώρα μας. Δεν πρόσεξα καλά, να δω τι είναι αυτό που μασουλάμε. Μπορεί τσίχλα, μπορεί μαστίχα Χίου, μπορεί χορταράκι του αγρού. Ένα πάντως αποκλείεται να είναι: Κουτόχορτο.

Ο Φωτάκης ο Κουβέλης και η παρέα του (όλα φίνα παιδιά, ένα κι΄ένα) μπορεί να μην αγαπήθηκαν από κάθε Έλληνα, αλλά συγκίνησαν κάθε Έλληνα! Ιδίως στο θέμα της ελπίδας. Εγώ προσωπικά που δεν πολυσκαμπάζω από τέτοιες ελπίδες, αν και έχω ορισμένες, δεν το κρύβω, εγώ συγκλονίστηκα από την στάση της ΔΗΜΑΡ. Ξέρετε, η ελπίδα μου ήταν σαν ένα μικρό σπουργιτάκι, ένα νεογνό, που πριν προλάβει να ανοίξει τα φτερά του, έχασε την ισορροπία του και έπεσε από την φωλίτσα του στο δρόμο. Με πιάνει σύγκρυο τώρα που το σκέφτομαι. Να βλέπετε την ελπιδούλα να τρέμει σαν φύλλο στον άνεμο, με το στοματάκι της ανοιγμένο και τα ματάκια της κλειστά και να κάνει αυτά τα γνωστά σπαραξικάρδια τσίου-τσίου και να περνάνε από δίπλα αυτοκίνητα και τανκς (άμα πχ πέσεις από τη φωλιά σου στην Συρία), φρίκη.

Τέλος πάντων, εκεί ακριβώς ένοιωσα την ζεστασιά της στοργικής παλάμης της ΔΗΜΑΡ. Έλα εδώ ελπιδούλα μου, μου είπε ο Φωτάκης, έλα να σε ζεστάνω εγώ που τα καταφέρνω τόσο καλά με την ζεστασιά, και να σε βάλω μετά πάλι στη φωλίτσα σου, να έρθει μετά η μανούλα σου και να σου φέρει μισή κάμπια Κορίνθου (την άλλη μισή την έκανε μόνη της ζάφτι η μαμά) να την κάνεις ταράτσα, να μεγαλώσεις και να κάνεις κάποτε παιχνιδιάρικα λούπινγκ στον καταγάλανο ουρανό. Μεγαλείο.

Η ΔΗΜΑΡ δεν έδινε μόνο γκαραντί στην Ελπίδα, αλλά ήταν η πρώτη πολιτική δύναμη που κατάφερε να την αναγάγει σε επιστήμη! Ανώτερα μαθηματικά! Εφεύρε μάλιστα και την φόρμουλά της:

4-2-1!

Θες διορισμούς ημετέρων στο δημόσιο; 4-2-1! Θες κυβερνητικές καρέκλες; 4-2-1! Θες αντιρατσιστικούς νόμους; 4-2-0! (Εδώ φράκαρε λίγο η φόρμουλα. Τι να κάνουμε, ουδείς τέλειος). Θες λήψη μέτρων που τσακίζουν κοινωνία και κράτος; 4-2-0! (Και εδώ είχαμε μιά άτυχη στιγμή της ΔΗΜΑΡ. Η ίδια δεν κατάφερε να συνεισφέρει με δικά της ...δημοκρατικοαριστερά δημοσιονομικά μέτρα, αλλά από την άλλη μεριά...κατάφερε να μην αποτρέψει ούτε ένα των άλλων).

Σίγουρα θα βγουν τώρα οι φαρμακόγλωσσες και θ΄ αρχίσουν τα περί "αριστερού άλλοθι" και παρόμοιες κρυάδες. Αφήστε τους να λένε. Εμένα δεν με ακουμπάνε. Ο Φωτάκης ο Κουβέλης μπορεί να έβαλε την τζίφρα του ΣΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΩΛΟΧΑΡΤΟ λαοξεσκιστικού περιεχομένου του έστρωσε η Τρόϊκα, μπορεί να κατάπιε αμάσητη ΚΑΘΕ Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου του πέταξε ο Σαμαράς, μπορεί να μην βγήκε από τα ρούχα του και να τα βρόντηξε ως έκτακτος δημοκράτης και μάλιστα αριστερός όταν η συγκυβέρνηση αρνήθηκε δις -επικαλούμενη τον Κανονισμό- να συζητήσει στην Βουλή την πρωτοβουλία του ΚΚΕ -ενός κόμματος που έχει ψηφιστεί από έλληνες πολίτες γιά να τους αντιπροσωπεύει στην Βουλή- γιά την ΠΝΠ που έβαζε λουκέτο στην ΕΡΤ, ενώ από την άλλη ΔΕΧΕΤΑΙ ΑΣΥΖΗΤΗΤΙ ΚΑΘΕ ΕΝΤΟΛΗ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ (γιατί βλέπετε αυτό το επιτρέπει ο...Κανονισμός) που δεν την έχει ψηφίσει ούτε μισός πολίτης, ουφ θα μου βγάλει τα άντερα αυτή η πρόταση, τι λέγαμε; Α, μπορεί ο Φωτάκης να τα έκανε όλα αυτά, αλλά -καθήστε καλά- για την σωτηρία της πατρίδας. Όχι παίζουμε.

Και ξαφνικά, εκεί που σωνόταν η πατρίδα, και γαμώ τις σωτηρίες, εκεί που τα είχαν μάλιστα βρει για το μέλλον της ΕΡΤ και είχαν πάρει οι ελπίδες μας τα πάνω τους και ετοιμαζόντουσαν να σκίσουν τους ουρανούς, εκεί....πάλι γκαντεμιά! Πάει και ο Φώτης! Μεγάλη ατυχία. Στον χρόνο που μας πέρασε έχασαν καμμιά διακοσαριά χιλιάδες τις δουλειές τους, κλείσανε μαγαζιά και επιχειρήσεις, πείνασαν γερόντια και σχολιαρούδια, αυτοκτόνησαν συνάνθρωποί μας, πήραν δεκάδες χιλιάδες νέων των ομματιών τους και φύγανε στα Ξένα, η βιβλική καταστροφή χώρας και κοινωνίας συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση, αλλά εκεί που όλα έδειχναν σωτηρία, έπιασαν την Δημοκρατία που επικαλείται ο Φωτάκης και η παρεούλα του οι...αιμορροΐδες της ΕΡΤ και αναγκάστηκε να αποχωρήσει.

Ουφ...

Και τώρα θα στηρίζει τις ελπίδες μας επιλεκτικά, λέει. Ευτυχώς και φοβηθήκαμε ότι θα μέναμε μόνοι και αβοήθητοι σε τούτον τον άσπλαχνο και άδικο ντουνιά. H ΔΗΜΑΡ  λέει ότι θα στηρίζει στη Βουλη νομοσχέδια και γενικά κυβερνητικές επιλογές που ανταποκρίνονται στην ιδεολογία της. Τι ακριβώς είναι η ιδεολογία της, δεν το μάθαμε και θα μείνουμε με την περιέργεια. Τουλάχιστον μας έμεινε η....ελπίδα.

Καλή σας Κυριακή




ΥΓ: Μόνο ένα φοβάμαι. Μην την πάθει η ΔΗΜΑΡ, όπως την έπαθε η Μπορούσια Ντόρτμουντ, που μεγαλώνει παιχταράδες γιά να τους φάει κάποτε έτοιμους και ολοκληρωμένους η Μπάγιερν του Μονάχου. Ήδη κάτι ακούγεται για πιθανές μεταγραφές αστέρων της ΔΗΜΑΡ σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Λέτε να δούμε καλύτερο ποδόσφαιρο του χρόνου;