30/12/14

Εκλογές: Τι θα κάνεις δόκτορ Τζέκυλ;




Τελικά δεν στέφεται πάντα με επιτυχία η τρομοκρατία. Το αδυσώπητο "καβούρδισμα" κυβέρνησης και τηλεοπτικών οχετών δεν απέδωσε τελικά τον επιθυμητό καφέ: Σαμαράς, Βενιζέλος, ΕΕ, Δήμας κτλ έμειναν με το...φλυτζάνι στο χέρι. Εκλογές τέλη Γενάρη το αποτέλεσμα και τα μυαλά στις κάλπες. Εις υγείαν και πάμε γιά φρέσκα...

Εκλογές, μιά νέα ευκαιρία για όλους μας. Μιά ευκαιρία που αυτή τη φορά δεν πρέπει να πάει χαμένη. Ευκαιρία να αφήσει επιτέλους ο Έλληνας πίσω του τον κακό του εαυτό και να γυρίσει σελίδα. Ο κακός εαυτός τού Έλληνα δεν είναι άλλος από αυτόν τον ίδιο: Η παρηκμασμένη ελληνική κοινωνία με την διεφθαρμένη και ανήθικη πολιτική εξουσία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ στην κορυφή της. Αν και οξύμωρο σχήμα να υπάρχει στον βούρκο κορυφή.

Δεν λέω, ότι δεν τα καταφέραμε καλά. Μιά χαρά γης μαδιάμ τα κάναμε. Αφού καταφέραμε όμως να ξεπουλήσουμε ακόμα και το μέλλον των παιδιών μας στο ΧΤΕΣ, είμαστε πλέον υποχρεωμένοι να αλλάξουμε. Δεν πάει πλέον άλλο!

Ο θάνατος των δυό πολιτικών συμμοριών στις οποίες αναθέσαμε αμέτρητες φορές την λεηλασία του τόπου είναι προϋπόθεση γιά ένα οποιοδήποτε καλύτερο αύριο. Αρκετά τα πειράματα του δρ. Τζέκυλ: O κύριος Χάϊντ πρέπει να πεθάνει! Τώρα!

28/12/14

Από τα άδυτα της συνέντευξης Σαμαρά: Όσα δεν έγραψε καμμιά εφημερίδα!



Ορισμένα πράγματα είναι σοβαρά. Ορισμένα άλλα γιά γέλια. Κάποια άλλα είναι γιά κλάματα. Κάποια σου προκαλούν θλίψη ή σου σπάνε τα νεύρα ή σε αφήνουν εμβρόντητο. Με άλλα λόγια υπάρχουν πράγματα που μας ακουμπάνε, θετικά ή αρνητικά ή μας αφήνουν εντελώς αδιάφορους.

Αλλά στην χώρα μας, την παγκόσμια πρωτεύουσα της υποκουλτούρας και ταυτόχρονα υπερθετικό βαθμό της λέξης "παρακμή", υπάρχουν πράγματα που ούτε σε πλησιάζουν, ούτε σε ακουμπάνε. Πράγματα που δεν μπορείς να συλλάβεις καν. Είναι σαν να βρίσκεσαι πάνω στο χειρουργικό τραπέζι και να έχει μόλις αρχίσει να επιδρά η γενική αναισθησία. Εκεί που βρίσκεσαι κάπου μεταξύ του "κάτι" και του "πουθενά". Στην τελευταία κατηγορία συμπεριλαμβάνονται αυτά που αισθάνεσαι κατά την διάρκεια του προχθεσινού συνεντευξοδιαγγέλματος του Αντώνη Σαμαρά. Ας το εξετάσουμε πιό προσεκτικά, ίσως να πρόκειται γιά σάϊενς φίκτσιον ή ακόμα και γιά θαύμα.

Εδώ και μέρες διαβάζουμε γιά την πρόθεση Σαμαρά, να απευθυνθεί γιά τα όμορφα μάτια του υποψήφιου της ΝΔ, Δήμα, στον γίγαντα ελληνικό λαό. Μέχρι εδώ όλα καλά, πάμε σίγουρα, ακόμα και αν δεν έχουμε βάλει ζώνη. Βασικά μας τρώει η ανησυχία: Πως θα τα πει ο Σαμαράς; Θα του κάτσει το διάγγελμα ή θάχουμε πάλι τίποτα "γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα" και θα ξαναγίνουμε ρεζίλι των σκυλιώνε; Θα είναι πράος ο Αντώνης ή θα χάσει τον έλεγχο και θα του ανεβεί η πίεση; Θα επαναλάβει αυτά που αναμασάει διαρκώς ή θα μας σερβίρει καμμιά νέα μαλακία;

Το επιτελείο της Μαξίμου γνώριζε ήδη: Θα βάλουμε μέσα την Δημόσια Τηλεόραση και θα το παίξουμε συνέντευξη! Δε λέμε, καλό και άγιο το διάγγελμα, αλλά πολύ άνοστο ρε γαμώ το. Κάθεσαι μπροστά στις κάμερες, διαβάζεις ότι βλέπεις στο Auto Cue και λες, λες, λες. Τι να κάνει δηλαδή, να κάνει μόνος του ντρίπλες ο Σαμαράς; Ούτε πάσες, ούτε συνδυασμοί, ούτε ένα-δύο, ούτε σέντρες, ούτε τίποτα; Ανιαρό. Και Μέσι νάτανε, πάλι βαρετό θάτανε. Γιατί να μη χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το μαγαζί της ΔΤ -δικό μας μαγαζί ντε-, να βάλουμε κάνα δύο εξάρια-κομπάρσους να τρέχουν και να δίνουνε πασούλες και να τα χώνει το ένα μετά το άλλο ο Αντώναρος ο Σαμαράς;

Και γαμώ τις ιδέες! Ωραία, αλλά υπάρχουν ικανά "εξάρια", να φέρουν εις πέρας μιά τέτοια επικίνδυνη αποστολή, ρωτάει ένας πρωτάρης σύμβουλος, προκαλώντας τα γέλια των υπολοίπων. Αν έχουμε λέει, απαντάνε οι άλλοι, όλη η ΝΕΡΙΤ εξάρι είναι ρε αγαθέ. Εντάξει, να φωνάξουμε τότε δύο, να αρχίσουμε τις πρόβες. Ο ένας θα είναι ο Γιάννης Τρουπής, δικό μας παιδί. Και Νεοδημοκράτης μέχρι κόκκαλο, και δημοσιογράφος σε εισαγωγικά, και φανατικός οπαδός του Πρετεντέρη, και αποφασισμένος γιά όλα τα καλά και συμφέροντα, και πουλητάρι από τα πρώτα. Ο Γιαννάκης λέει μάλιστα και κάτι πολύ επιτυχημένα. Η ΕΡΤ είχε χάσει την επαφή με την κοινωνία, είχε πει τότε που η εθνοσωτήρια Επανάσταση του Αντώνη Σαμαρά είχε διατάξει να μπουν τα τανκς στο προαύλιο της ΕΡΤ. Το πόσο σοφό ήταν αυτό, αποδείχθηκε μήνες αργότερα, όταν ο Γιαννάκης κλήθηκε από το Μαξίμου να αναλάβει...ενημερωτικό έργο στην νεοσυσταθείσα ΝΕΡΙΤ. Σίγουρα στον ρόλο του συνδετικού κρίκου μεταξύ ΝΕΡΙΤ και...κοινωνίας.

Βουτάει το τηλέφωνο ο ακροδεξιός σύμβουλος του Σαμαρά και δέκα νούμερα και δύο ντριν-ντριν αργότερα ακούει την χαριτωμένη φωνούλα του (νούμερου ακόμα και άνευ ντριν-ντριν) Γιάννη Τρουπή: Διατάξτε σερ! Γιάννη, του χώνει ο σύμβουλας, μάστα μηχανήματα και τσακίσου νάρθεις να πάρεις διάγγελμα από τον πρωθυπουργό. Σου στέλνω με φαξ και τις δέκα ερωτήσεις που θα του κάνεις. Και φόρα το κοστούμι που φοράς όταν παίρνεις συνέντευξη, μη μας κατηγορήσουν ότι του παίρνεις διάγγελμα. Πάρε και το Auto Cue, να διαβάζει ο πρωθυπουργός τι οφείλει να απαντήσει, μη του ξεφύγει κάνια μαλακία τύπου "γαμώ το κεφάλι μου" και γελάει πάλι μαζί του το παρδαλό κατσίκι.

Σκάει ένα χαμόγελο να, ο Γιάννης Τρουπής. Πάλι θα το σκίσω το πανελλήνιο, ένα ακόμα τέτοιο και σαρώνω το Πούλιτζερ, σκέφτεται ο Γιάννης. Ο σύμβουλας τον γνώριζε φυσικά. Χρόνια τώρα μπαινοβγαίνει ο Τρουπής εκεί απ΄όπου αναδύεται νεοδημοκρατική μπόχα. Ρε συ Γιάννη, του λέει, πάρε και κάνα σφουγγοκωλάριο μαζί σου, να σου κουβαλήσει τα πράγματα. Κουβαλάς μεγάλα επικοινωνιακά-ενημερωτικά βάρη, μη πάθεις κάνια κράμπα και μας αρρωστήσεις. Πάρε έναν ψωμομένονε. Έναν που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, αλλά στην ΝΕΡΙΤ θέση. Έναν σαφώς υποδεέστερο σε αξία από σένα, μη σου κλέψει τη δόξα. Έναν που στέκεται κλαρίνο, που κάθεται κλαρίνο. Αν γίνεται χωρίς λαιμό. Και στην ιδανική περίπτωση με αγκύλωση στον λαιμό, να μην μπορεί να στρέψει το κεφάλι του και να κοιτάει μόνο μπροστά. Βάλ΄ του να μάθει απ΄ έξω τις τέσσερεις ερωτήσεις που θα κάνει στον Σαμαρά και δασκάλεψέ τον πως θα κουνάει καταφατικά το κεφάλι του, όση ώρα μιλάει ο πρωθυπουργός. Και πες του, ότι άμα κουνηθεί από την θέση του την ώρα του διαγγέ...της συνέντευξης, θα τον πάρει και θα τον σηκώσει. Θετικά μηνύματα θέλουμε να περάσουμε στο κοινό και όχι κινητικότητα και χάος.

Ο Τρουπής χαμογέλασε. Σύμβουλε, μήπως εννοείς να πάρω μαζί τον Γιώργο τον Ευθυμίου; ρωτάει με νόημα. Όχι, δεν τον γνωρίζω, απαντάει ο σύμβουλος. Ε ναι, λέει ο Τρουπής, εδώ δεν τον ξέρει η μάνα του, πως να τον ξέρατε εσείς. Καλό αυτό, λέει ο σύμβουλος, οι τηλεθεατές θα τον δουν σαν ένανε από αυτούς. Θετικότατο. Μπορεί όμως να χωρίσει δυό γαϊδουριώνε ερωτήσεις; Αν δεν πνιγεί από το τρακ, ναι, απαντάει ο Τρουπής. Ωραία, συμφωνούν στις ημερομηνίες, λένε τα σχετικά "χρόνια πολλά" και κλείνουν βιαστικά, να πάνε γιά κατούρημα ή γιά "ανάλογες" ανάγκες, που πάνε ως γνωστόν ασορτί με τις όποιες κυβερνητικές-δημοσιοτηλεορασικές συναλλαγές του παρελθόντος και παρόντος.

Τις επόμενες μέρες πέσανε όλοι στην προπόνηση, να θριαμβεύσει η πληροφόρηση και η δημοσιογραφία στο ματς. Τα αποτελέσματα ήταν πράγματι εντυπωσιακά: Ο Σαμαράς είχε κλείσει το Auto cue στα καρέ του και το έπαιζε μονότερμα! Ο Τρουπής είχε βρει κάτι ψηλοτάκουνα παπούτσια και είχε κερδίσει ίσαμε δέκα πόντους δημοσιογραφικό ύψους. Ο Ευθυμίου -μετά από δεκάδες ώρες προπόνησης μπροστά από τον καθρέφτη- ήταν πλέον σίγουρος: Όχι, δεν μοιάζω στον Καραγκιόζη. Είμαι ο ίδιος Καραγκιόζης!

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας.

Συνέντευξη, λέει. Πρωθυπουργός, λέει. Δημοσιογραφία, λέει. Να τα βλέπεις όλα αυτά στον ύπνο σου, να πετάγεσαι έντρομος από το κρεββάτι σου και να συνειδητοποιείς, ότι ο εφιάλτης είναι στο ΞΥΠΝΙΟ σου!

Σταμάτησα να οργίζομαι ρε γαμώτο.

Ντρέπομαι μόνο.

Γιά πάρτη σας και γιά πάρτη μου...


26/12/14

Κι΄άλλο "μαζί" ο Πάγκαλος



Μεγάλο κόλλημα με την λέξη "μαζί" ο Πάγκαλος.

Μετά το ιστορικό "μαζί τα φάγαμε"...
...το εξ ίσου ιστορικό "μαζί θα αυτοκτονήσουμε, αν βγει ο Σύριζα"...

Τι απαντάει ένας σιχτιρισμένος πολίτης στον γιοκοζούνα του πολιτικού Βόθρου;

"Δεν πας να γαμηθείς λέω εγώ ρε κοπρόσκυλο;"

Και συμπληρώνει ο βραχόκηπος -που δεν είναι βλάσφημο μπλογκ- κόσμια:

Μόνος σου Πάγκαλε!

Η σάρα και η μάρα στο ΠΟΤΑΜΙ. Σκέψεις γιά αλλαγή ονόματος. Φαβορί η "ΧΑΒΟΥΖΑ"



Λυκούδης, Ψαριανός, Φούντα, Μάρκου, Παπαδόπουλος, Τατσόπουλος, Διαμαντοπούλου, Φλωρίδης τα ένδοξα ονόματα υποψηφίων βουλευτών του Ποταμιού και έπεται συνέχεια!

Ο ήρωας της ΔΟΛ, ο "καλός συνωμότης" της κακιάς ώρας, ο δημοσιογράφος και ποταμοπατέρας Θεοδωράκης, ο άνθρωπος που κλήθηκε από τα ΜΜΕ της διαπλοκής να "ξεπλύνει" τα βρωμερά πολιτικά απόβλητα του παρελθόντος -αλλά και να τσιμπήσει και κάνα ψηφαλάκι από τον κάθε ηλίθιο τηλεθεατή, που χάφτει ότι του σερβίρουν- κράτησε τον λόγο του: Εμείς να συνεργαστούμε με στελέχη του "ήδη υπάρχοντος πολιτικού κατεστημένου"; Φτου κακά! Τι λέτε καλέ;

Όχι παίζουμε...

Θετική όμως η γιγαντιαία αυτή κωλοτούμπα του Θεοδωράκη. Τουλάχιστον από...οικολογική σκοπιά. Να προστατέψουμε τη φύση ρε παιδιά! Δεν είδατε τα χάλια των λιμνών και ποταμιών μας; Στηρίζουμε Θεοδωράκη λοιπόν και το περιβάλλον φυσικά και αναφωνούμε όλοι μαζί: Τέρμα η βοθροποίηση των ποταμιών, όλα τα σκατά στην χαβούζα!



23/12/14

Σκάνδαλο Χαϊκάλη: Παγκόσμιο ρεκόρ κουκουλώματος η δικαιοσύνη!





Θρίαμβος της ελληνικής δικαιοσύνης! Η υπόθεση προσπάθειας χρηματισμού του βουλευτή των ΑΝΕΛ, Χαϊκάλη, στα αρχεία! Σε χρόνο ρεκόρ! Στις τρεις παραπάνω φωτογραφίες κάτι παραπάνω από ορατό, ότι η εν λόγω καταγγελία δεν είχε απολύτως καμμία υπόσταση και ήταν προϊόν της φαντασίας του εν λόγω βουλευτή.

ΥΓ: Αλοίμονο μόνο σ΄αυτούς τους πεινασμένους, που παραγγέλνουν γύρο-πίτα και την κοπανάνε τρέχοντας, επειδή δεν έχουν να πληρώσουν. Αυτούς άμα τους στριμώξει η Ένδοξη Ελληνική Δικαιοσύνη, την πούτσωσαν...


Ανεξαρτοποιήθηκε η Φούντα!



Το γεγονός της ημέρας;

Μα ήταν ποτέ η φούντα...εντεταγμένη κάπου;

Η γνωστή και μη εξερεταία αθώα φούντα σίγουρα όχι. Κάτι που όμως δεν ισχύει γιά την ηρωΐδα του ελληνικού κοινοβουλίου, Νίκη Φούντα. Η αξιόλογη αυτή Φούντα (και η άλλη αξιόλογη, μη βαράτε!) κατάφερε στην σύντομη πολιτική της διαδρομή να περάσει σχεδόν από χέρι σε χέρι. Και μάλιστα άνευ ντήλερ! Πρώτα "την έκανε" από τον Σύριζα προς την ΔΗΜΑΡ και σήμερα από την ΔΗΜΑΡ προς....

Μάλλον προς εκλογή Δήμα.

Σίγουρα η σημερινή ψηφοφορία για ανάδειξη νέου Παπούλια στη θέση του Παπούλια ένα εντελώς τυχαίο γεγονός.


ΥΓ: Πόσο πάει η φούντα στην Ελλάδα ρε παιδιά; Και μη πάει ο νους σας στο πονηρό: Γιά φούντα με μικρό φι μιλάω...

Η Ελλάδα που "αντιστέκεται"....



Ό κάθε σοβαρός χρήστης τουαλέτας ανά τον κόσμο -που σέβεται τον χώρο αυτό αλλά και τον εαυτό του- λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο: Κάθεται (ή στέκεται και όρθιος, να σπάσει το φεμινιστικό περαδώθε της κυράς του), εκτελεί συνειδητά και ακέραια το έργο του, τραβάει καζανάκι, νίπτει τας χείρας του και βγαίνει μπας και μπει κάνας άλλος που περιμένει στην ουρά. Το αποτέλεσμα του "λειτουργήματος" μεταφέρεται διά μέσω του σχετικού αγωγού στο πλησιέστερο κατάστημα επεξεργασίας λυμμάτων της ενορίας του χρήστη. Αυτά στις σοβαρές χώρες.

Στο ταπεινό-πλην ένδοξο (πριν από κάτι ψωροχιλιάδες χρόνια) Ελλαδιστάν τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά. Στον τόπο μας (;) τα σκατά ανακυκλώνονται! Ως έχουν! Χωρίς ενδιάμεσες διαδικασίες. Η σχετική "ανάγκη" δεν επιτελείται στον γνωστό ειδικό χώρο κεκλεισμένων των θυρών, αλλά τελετουργείται μέρα μεσημέρι μπροστά σε πλήθος ανθρώπων και με λάϊβ σύνδεση με τα κανάλια! Να γιατί βρισκόμαστε εδώ που βρισκόμαστε. Και να γιατί παραμένουμε ακόμα εδώ που είμαστε.

Πως το είχε πει εκείνο το επιτυχημένο ο μακαρίτης ο Τσώρτσιλ; Α, ναι: "Παλιά λέγαμε ότι οι Έλληνες ενεργούσαν σαν μαλάκες. Σήμερα λέμε, οι μαλάκες ενεργούν σαν Έλληνες...


22/12/14

Στο καλό Udo...



Ούντο Γιούργκενς, ένας από τους Μεγάλους της γερμανόφωνης μουσικής έπαψε να βρίσκεται ανάμεσά μας.



"Ελληνικό κρασί"...Σε τούτη τη πόλη θα είμαι πάντα ξένος. Και μόνος...





Στα 80 του, σαν έφηβος στην σκηνή. Και ξαφνικά αποφάσισε να δώσει την τελευταία του συναυλία. Όπως την δίνουν κάποτε όλοι: Σαν πρεμιέρα!

Στο καλό Udo...



21/12/14

Παναγιώτης Μελάς: Την επόμενη ψηφοφορία θα σας τα κάνω...μελάτα





Πάει ένας ασθενής σε γνωστό του γιατρό και αρχίζει τη κλάψα: Ωχ Μιχάλη, φίλε μου, τελικά δεν την αποφεύγω την εγχείρηση ανοικτής καρδίας. Και τι να κάνω, που λένε γιά πριόνισμα θώρακα και που σου ανοίγουν το στήθος σαν να είναι εφημερίδα στο καφενείο, που πέφτουν πεντέξη μαζί στα αθλητικά; Αχ και δεν πρόλαβα καν να κλείσω τα 75 μου, και που έχω τόσα όνειρα ακόμα, η βιάγκρα νάναι καλά.

Ακούει προσεκτικά το φίλο του ο Μιχάλης. Χειρούργος ο ίδιος και μάλιστα από τους καλούς. Μη φοβάσαι ρε Μπάμπη, του λέει ο άνθρωπος της επιστήμης χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη. Μην φοβάσαι, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, θα σε εγχειρήσω εγώ. Μεγάλη υπόθεση να έχεις φίλο χειρούργο! Εδώ είναι μεγάλη υπόθεση να έχεις φίλο ηλεκτρολόγο, και δεν θάτανε άμα ήτανε γιατρός; Ακούει ο Μπάμπης και λέει να τον αγκαλιάσει από ευγνωμοσύνη, αλλά κρατιέται ακόμα λιγάκι, εγχείρηση είναι αυτή. Δηλαδή, του λέει, όταν λες, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, εννοείς ότι αν μου κάνεις εσύ την επέμβαση, θα είναι σίγουρα 100% επιτυχής; Ναι, απαντάει ο γιατρός. 100%!

Μεγάλη δουλειά νάχεις φίλο χειρούργο...

Μετά μπήκανε στις λεπτομέρειες: Από εδώ θα στο χώσω, από εκεί θα βγεί, νυστέρι από εδώ, άνοιγμα από εκεί, βούλωμα από εκεί, βάλε-βγάλε από πάνω, κόψε-ράψε από κάτω και άμα περισσέψει κάτι στον κουβά. Τα χρειάστηκε με τόσο αίμα ο ασθενής; Ρε συ Μιχάλη, δε λέω, καλό ακούγεται, αλλά πολύ μοβόρο αδερφάκι μου. Δεν γίνεται πιό χαλαρά;

Φυσικά δεν γίνεται. Αν γινότανε, δεν θα έμπαινες μέσα στο Σισμανόγλειο και θα χανόσουνα.    Θάλαμοι, θαλάμια, διάδρομοι, καμπινέδες ασθενών, ντουζ ασθενών, και του πουλιού το γάλα δηλαδή. Τζι πι ες χρειάζεσαι γιά να βγεις. Ο Μπάμπης δεν καταλάβαινε: Καλά ρε Μιχάλη, επιμένει, δεν υπάρχει στατιστικά θνησιμότητα γιά εγχειρήσεις ανοικτής καρδίας; Πως, 8%, απαντάει με ένα πλατύ χαμόγελο ο γιατρός.

Ξαφνικά άρχισε κάτι να χτυπάει, ένας παράξενος διακεκομμένος ήχος, σαν να προερχόταν από μιά μηχανή. Τι κλακ-κλακ είναι αυτό ρε Μπάμπη, ρωτάει παραξενεμένος ο γιατρός. Να πάω να δω, μήπως είναι καμμιά ισπανίδα χορεύτρια με καστανιέτες έξω από την πόρτα κι΄έρχομαι. Κάτσε κάτω γιατρέ, τα δόντια μου είναι, απαντάει ο Μπάμπης. 8% θνησιμότητα; Βαγγελίστρα μου! Γιά έναν "χέστη" σαν τον Μπάμπη κάτι σαν τον σίγουρο θάνατο. Ο γιατρός γέλασε. Μη φοβάσαι ρε, γιά σένα θα ισχύει το 0,0% θνησιμότητα. Καλά, Θεός είσαι ρε, ρωτάει ο Μπάμπης. Όχι ρε Μπάμπη, απλά με σένα θα ανοίξω μία νέα σελίδα στην στατιστική θνησιμότητας. Ξεκινάμε δηλαδή στατιστική από την αρχή. Από το μηδέν. Καταλαβαίνεις; Οι πρώτοι 8% ασθενείς που θα ανοίξω, θα είναι "άτυχοι". Θα φροντίσω να είναι άτυχοι, πως να στο πω αλλιώς; Εσύ θα είσαι ο πρώτος των 92%.

Μεγάλη δουλειά νάχεις φίλο χειρούργο...

Ο Παναγιώτης Μελάς είναι χειρούργος. Ο Παναγιώτης Μελάς είναι και βουλευτής. Ανεξάρτητος μάλιστα, αφού μετά από φήμες ότι έγινε στόχος/δεν έγινε στόχος, τα πήρε/δεν τα πήρε, καταλαβαίνετε/κάνετε πως δεν καταλαβαίνετε, την έκανε από τους ΑΝΕΛ του Καμμένου και άνοιξε φτερά προς άλλες κατευθύνσεις. Ο Παναγιώτης Μελάς είναι σοβαρός άντρας. Αφού τον έχει εκλέξει ο ελληνικός λαός, μπορεί να μην είναι σοβαρός; Ο εν λόγω αυτός σοβαρός ανήρ, ιατρός χειρούργος παρακαλώ, ανεξάρτητος βουλευτής παρακαλώ, κλήθηκε -από την ρουφιάνα στατιστική- να δώσει πάλι βροντερό παρών στην ζωή του τόπου. Και τι θα γινόμαστε, αν δεν το έδινε...

Δώστε τώρα προσοχή, να δείτε πόσο κακός είναι ο κόσμος. Ρωτάνε τα παιδιά των ΜΜΕ, Παναή, θα ψηφίσεις ή δεν θα ψηφίσεις Δήμα; Η απάντηση του σοβαρού όπως είπαμε πολιτικού και επιστήμονα ανάλογη της ευθύνης του απέναντι στον εγχώριο και αλλοδαπό Ελληνισμό: Ναι! Τι ναι ρε ψώνιο, ρωτάνε κάτι ζόρικα δημοσιογραφάκια, θα ψηφίσεις Δήμα ή ου; Το βιολί του αυτός: Ναι.

Μετά άρχισε τα παράξενα περί στατιστικής της πολιτικής θνησιμότητας και άλλα παρόμοια: Φίφτυ-φίφτυ να ψηφίσει ναι ή όχι, αλλά αν βάλει υποψηφιότητα ο έχταχτος κύριος Δήμας, θα ψηφίσει κατά 80% υπέρ του, να σωθεί το έθνος, το χρηματιστήριο, το Ευρώ, η ΕΕ και ο Πανιώνιος, που είναι κρίμα να καταστραφεί τέτοιο ιστορικό σωματείο. 80%; Και τα υπόλοιπα 20% τι θα γίνουν ρε μούργο, επέμεναν τα δημοσιογραφάκια. Δεν είπε ο κύριος Μελάς. Τι να πει; Με ποσοστά δεν μπορείς να εκφέρεις γνώμη. Τι να πεις; Παιδιά, είμαι σύμφωνος κατά 52,5% ότι θα στηρίξω το σαμαροβενίζελο, αλλά μπορεί κατά 47,5% να το στείλω στο διάολο. Ή λες στην γκόμενα, κατά 60% είσαι και γαμώ τις γυναίκες, κατά 40% όμως δεν βλέπεσαι; Περίμενε λοιπόν την πρώτη ψηφοφορία γιά τον νέο Παπούλια στην θέση του Παπούλια. Φτάνει η σειρά του, Παναγιώτης Μελάς φωνάζει ο πρόεδρος της Βουλής, σηκώνεται ο Παναγιώτης, όλα τα βλέματα πάνω του. Ή τουλάχιστον 99,33% των ματιών. Θα πει κάτι ο γιατρός; Τι θα πει ο γιατρός; Πως θα το πει ο γιατρός; Ένα έθνος να κρέμμεται από τα χείλη τού χειρούργου!

Παρών!

Ναι κυρίες και κύριοι, παρών! Με άλλα λόγια κατά της εκλογής του έχταχτου κυρίου Δήμα ο Παναγιώτης! Και το παίζανε με 80% στάνταρ ένα στο στοίχημα! Τέτοιο χουνέρι ο γιατρός! Τον ζντριμώχνουνε μετά τα κανάλια και γίνεται το "έλα να δεις χειρούργο να μπαλώνει": Γιατί παρών ρε λαμόγιο; Αφού δήλωνες κατά 80% υποταγή ρε!  Ο σοβαρός βουλευτής και επιστήμων την είχε έτοιμη την απάντηση: Γιά τα μάτια της στατιστικής βρε παιδιά! Με το σημερινό "παρών" ξεμπέρδεψα με τα αρνητικά 20% και τώρα μπορώ να ψηφίζω κάθε μέρα Δήμα.

Τι θα έλεγε γιά όλα αυτά ο γίγαντας ιατρός και τιτάνας βουλευτής Μελάς; (Και κανιά κατοστή έτεροι συνάδελφοί του, Numbers δηλαδή-να μη τα πούμε νούμερα και μας πουν ότι βρίζουμε πάλι- που "κοσμούν" δια της παρουσίας τους τα έδρανα της Βουλής).

Μεγάλη δουλειά να έχεις ένα σωρό μαλάκες, να σε ψηφίζουν...












20/12/14

Τρεις σίγουροι τρόποι γιά να εκλεχθεί (δικομματικός) Πρόεδρος Δημοκρατίας





Τρόπος πρώτος.

Χριστούγεννα έρχονται, αρχίζουμε τα κάλαντα: Καλήν ημέραν Έλληνες, κι΄ αν δεν γουστάρετε να καταστραφείτε τώρα που σχεδόν βγήκατε από την κρίση, άστε τον κ. Δήμα να μπει στ΄αρχοντικό σας κτλ. Η εκτέλεση από τους γνωστούς-γνωστούς: Η μικτή χορωδία  Συγκυβέρνηση, ΕΕ, ΜΜΕ. Όλες αι μεγάλαι αρτίσται. Οι Φωνές! Τα πιό βαθειά λαρύγγια!




Τρόπος δεύτερος.

Χριστούγεννα έρχονται, αρχίζουμε να χτυπάμε ανεξάρτητους βουλευτές και βουλευτές των ΑΝΕΛ με γνωστά εορταστικά άσματα στο...φιλότιμο: Ω έλαττον, ω έλαττον, άειντε να γίνεις μείζον.




Τρόπος τρίτος.

Χριστούγεννα έρχονται, αρχίζουμε να κάνουμε τα δωράκια μας. Τι δωράκια; Εξαρτάται τον αποδέκτη. Αν πχ θέλουμε να αγοράσουμε ένα δωράκι γιά κάποιο γουρούνι, η καλύτερη επιλογή θα ήταν -ανάλογα με τις ανάγκες του γουρουνιού- μιά ορισμένη ποσότητα βούρκου.   Λάσπη, βρωμόνερο, αποφάγια, δυσωδία. Ότι ονειρεύεται η μύτη ενός γουρουνιού.

Τα πράγματα δυσκολεύουν ελαφρώς, αν θέλουμε να κάνουμε ένα δωράκι σε ορισμένους βουλευτές της αντιπολίτευσης. Δυσκολεύουν γιατί δεν γίνεται να τους πιάσεις δημόσια και να τους ξηγηθείς...χριστουγεννιάτικα: Βάλε τα ολίγα ετούτα κατοσταροχίλιαρα στην απομέσα και ενεργήσου ψηφοδημακώς αγαπητέ Ανεξάρτητε. Δεν γίνεται για έναν απλό λόγο: Γουρούνια δεν υπάρχουν στην ελληνική πολιτική. Και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει βούρκος.

Τελικά φαίνεται να μην υπάρχει τρίτος τρόπος. Λυπάμαι, αλλά πρέπει να περιοριστούμε στους δυό πρώτους. Καλά Χριστούγεννα...



ΥΓ: Οι τρεις παραπάνω τυχαίες φωτογραφίες; Εντελώς τυχαία ρε παιδιά!

Ή εκλέγουμε Πρόεδρο, ή πάμε γιά jumb ball





Το είπε ο Σαμαράς στην Κ.Ο της ΝΔ: Όλα στον αέρα αν δεν ψηφιστεί ο Δήμας.

Έχουμε την μπάλλα στα χέρια μας, εξαρτούνται όλα από εμάς. Ψηφίζουμε Δήμα, ρίχνουμε την κρίση οριστικά στο καναβάτσο. Δεν ψηφίζουμε Δήμα, ρίχνουμε την μπάλλα στον αέρα.

Ρίχνουμε την μπάλλα στον αέρα, κάτι σαν τζάμπ-μπωλ δηλαδή. Τι είναι το τζαμπ-μπωλ;  Είναι η λεγόμενη αναπήδηση. Όταν ο διαιτητής πετάει την μπάλλα μεταξύ δύο αντιπάλων σε κάποιον από τους κύκλους του αγωνιστικού χώρου. Η διαφορά μεταξύ κατοχής της μπάλλα και τζαμπ-μπωλ, όλα στον αέρα δηλαδή, είναι κάτι παραπάνω από δραματική: Στην κατοχή της μπάλλας ο κάτοχός της γαμάει και δέρνει ή έχει το δικαίωμα να αναλάβει σχετική " πρωτοβουλία", στο τζαμπ-μπωλ αντιθέτως χάνει -τουλάστιχον- προσωρινά τον έλεγχό της. Σε περίπτωση ανακατάληψης του τοπιού ο πρώην δράστης-κάτοχος αποκτά ξανά το δικαίωμα να ξαναπηδήξει τον αντίπαλο. Εξ ου και αναπήδηση.

Καταλαβαίνετε την δυσχερή θέση του Σαμαρά: Ψηφίζουμε Δήμα, έχουμε άλλη μία επίθεση. Η διάρκειά της ένα και μισό έτος παρακαλώ. Μέχρι το τέλος της θητείας της μαυροπράσινης  μαρμάγκας δηλαδή. Δεν ψηφίζουμε Δήμα, πάμε σε τζαμπ-μπωλ! Εκλογές. Και εκεί μπορεί να κερδίσει το τζαμπ-μπωλ ο αντίπαλος και από αναπήδηση να γίνει κανονικό πήδημα και ο χαμένος να είναι αυτή τη φορά αυτός o ίδιος ο Σαμαράς. (Μη πάει ο νου σας στο πονηρό. Πονηρό είναι το πήδημα μόνο πριν γίνει συνήθεια).

Είπε και άλλα ο Σαμαράς. Μας έβγαλε από την κρίση, λέει. Άρα έχουμε όλοι δουλειά, χρήματα να ζήσουμε, πάει η φτώχεια. Να σκεφτείτε ξαναβάλαμε πετρέλαιο και οι άστεγοι κάνουν ουρές για στεγαστικά στις τράπεζες. Με άλλα λόγια πάμε μπροστά, λέει, και αν χάσει την κατοχή, θα έρθουν άλλοι και θα μας πάνε πίσω. Φυσικά δεν είναι το ίδιο με την σημερινή κατάσταση, που πάμε...μπροστά και μας πάει αυτός από πίσω.

Ο Σαμαράς μίλησε ακόμα και για τα τρία όπλα που έχει στο οπλοστάσιό της η κυβέρνηση: Την "επιτυχία που έχει αποδεχθεί η ίδια η Ευρώπη", την...αλήθεια και την...ευθύνη. Ας τα πάμε με την σειρά, εκμεταλλευόμενοι τις όποιες...μπασκετικές μας γνώσεις.

Α) Επιτυχία. Όντως τα κατάφερε η συγκυβέρνηση. Με συνεχές πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο και σχεδόν σε όλο το λαό, με παγίδες παντού. Και με μαν-του-μαν στα κανάλια και με ζώνες (σφιγμένες) και με ότι φανταστεί ο νους. Το αποτέλεσμα δεν χωράει αμφιβολίες: Πλήρης εξαθλίωση της κοινωνίας, πλήρης κατάρρευση της οικονομίας, καθολικό πισωγύρισμα στα εργατικά δικαιώματα, ολική καταστροφή. Το νεοφιλελεύθερο σενάριο της εγχώριας και αλλοδαπής μαρμάγκας τέθηκε ένα προς ένα σε εφαρμογή. Με απόλυτη επιτυχία, σίγουρα.

Ο φουκαράς λαός υποτάχθηκε στην μοίρα του. Τι να κάνει; Όσο παιζόταν το ματσάκι, έκανε ότι μπορούσε: Και πικ εντ ρολ (ξεκινάμε πορεία, πενετρέϊσον προς Σύνταγμα, μας την πέφτει η μπατσαρία, ψιλοκαβγάς και τους ζυγούς λύσατε, μαρς) και "τρίωρες Παναττικές" τριγωνικές επιθέσεις του γίγαντα Παπαγόπουλου και επιθέσεις "μόσιον" ή αλλιώς αμέτρητες και ατέλειωτες γενικές απεργίες. Αποτέλεσμα; Με τα mega και σία κρεμμασμένα στα χέρια του έσπασε τα καλάθια! Και παρόλα αυτά, όταν ήταν να ξεκινήσει νέο ματσάκι, δεν υποτασσόταν στα κέφια μιάς κλήρωσης, αλλά διάλλεγε μόνος του: Τον ίδιο αντίπαλο! Τον ΙΔΙΟ, καταλαβαίνετε;

Πως γίνεται αυτό; Απλά: Αυτή η κοινωνία είναι μεγαλωμένη μέσα στα σκατά, γι΄αυτό δεν την πολυενοχλεί η δυσωδία της σκατίλας. Σάπιο σύστημα, σάπιο παρόν, σάπια όνειρα. Η παρακμή ενός λαού, που έμαθε να πιστεύει, ότι το καθήκον τού κάθε πολίτη είναι να τακτοποιηθεί ο ίδιος και μετά ως γονιός να τακτοποιήσει τα παιδιά του. Το τραγικό και συνάμα άθλιο της υπόθεσης, η παρθένες αυτές λεξούλες, τακτοποιούμαι-τακτοποιώ, συνοδεύονται σε τούτη την χώρα πάντα με εισαγωγικά.

Τώρα αν παρεξηγηθεί κανένας, ας μου κόψει την...συνδρομή. Να σας το πω και διαφορετικά φίλοι μου: Πως θα χαρακτηρίζατε εσείς μιά κοινωνία, που ακούει τον πρωθυπουργό της χώρας της, να λέει στα κανάλια ΓΑΜΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ, ΜΑΛΑΚΑ και ΠΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΑΚΙΑ, ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΝΕ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΓΑΜΗΣΕΙ και αυτή να ξύνει απλά τα αρχίδια της; Σκεφτείτε να το έλεγε κανένας Ομπάμα, ή Μέρκελ, τι θα γινότανε.


Β) Αλήθεια. Το σύστημα ΝΔ/ΠΑΣΟΚ στηρίζεται αποκλειστικά πάνω στην αλήθεια. Ότι γίνεται δηλαδή με τα σπίτια μας, που στηρίζονται πάνω σε θεμέλια και στις θρησκείες μας που στηρίζονται πάνω στον φόβο μας, ακριβώς αυτό το ίδιο συμβαίνει με την νουδοπασόκα και την αλήθεια. Νουδοπασόκα και αλήθεια, ο μεγάλος πανανθρώπινος γρίφος: Τι ήταν πρώτα; Η Αλήθεια ή η νουδοπασόκα; Τι, δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ; Να το κάνω τότε μπασκετικά λιανά, να καταλάβετε ρε παιδιά.

Βγαίνει στα μήντια ο μικρός Γιαννακόπουλος και λέει: Πανάθες μου, αγοράστε 20.000 διαρκείας! Φέρνω πίσω Ομπράντοβιτς-πόρομ-πορόμ-πομ-πέρομ και υπογράφω Stephen Curry, Kevin Durant, Dwyane Wade, LeBron James, Paul George και Carmelo Anthony! Και κρίμα που δεν παίζουν πιά Wilkins και ΜJ, αλλά τι να κάνω, αυτά έχει η ζωή.

Ακούει πας έκαστος Πανάθας, πάει πουλάει το σπίτι του και αγοράζει διαρκείας. Φτάνει η ευλογημένη ώρα, βουτάει το σκακόλ του, βάζει στην τσέπα το πόϊντ λέϊζέρ του, κάνει γαργάρα να ανοίξει ο καταπιώνας του και δυό ώρες πριν αρχίσει το ματς -κόντρα στον Κόροιβο Αμαλιάδας το εν λόγω παιχνίδι- μεγάλο ματς- νάσου τον στην Καλογρέζα με το μάτι καρφωμένο στην φυσούνα.

Ο πρώτος που βγαίνει, ο...Πεδουλάκης. Και μετά Μητσάρας, Χαραλαμπόπουλος, Μποχωρίδης, Μαυροκεφαλίδης, Φώτσης, Τσαρτσαρής (πείστηκε να συνεχίσει, αλλά μόνο γιά τρία χρόνια), Σλότερ, Παππάς, Γιάνκοβιτς, Παπαγιάννης, Μπλουμς, Ράϊτ. Ο Μπατίστας τραυματίας όπως γνωρίζετε. Πριν προλάβει ο κόσμος να ρίξει στον πρόεδρο ότι χρήσιμο ή άχρηστο έχει στην τσέπη του, βγαίνει ο τελευταίος στην γραμματεία, βουτάει ένα μικρόφωνο και αρχίζει τις συγγνώμες: Καταλαβαίνω τον πόνο σου πράσινο πλήθος, αλλά όσο και αν παρακαλέσαμε τον Γιώργο Σιγάλα να ενταχθεί στο ρόστερ μας, αυτός δεν πείστηκε.

Τι; Θα έσπαγε το παγκόσμιο ρεκόρ κατεδάφισης κλειστού γυμναστηρίου από τα μέσα προς τα έξω; Τι, θα θρηνούσαμε θύματα; Ακριβώς! Έτσι θα γινόταν στο μπάσκετ. Εκεί η μοβόρα η μάζα, δεν χάφτει εύκολα...αλήθειες. Ακριβώς έτσι λειτουργεί και η...αλήθεια της νουδοπασόκας. Μόνο εντελώς αντίθετα. Βγαίνουν οι τύποι και φιλάνε σταυρούς στα κανάλια: Ψηφάτε μας ρε. Να γαμήσουμε το ξεσκισμένο το μνημόνιο ρε. Να διώξουμε τη ρουφιάνα την τρόϊκα ρε. Να ρε, φιλάμε σταυρό α δε πιστεύετε ρε.

Τι να κάνει ο κακόμοιρος λαός, μεγάλος όρκος, πιστεύει. Πιστεύει και ξαναψηφάει. (Μικρό διάλειμμα για αναψυκτικά και φασκέλωμα). Όταν ξανασβήνουν τα φώτα, επιστρέφει πάλι το σκοτάδι στην ζωή του λαού: ΚΑΙ μνημόνιο, ΚΑΙ νέα μέτρα, ΚΑΙ τρόϊκα, ΚΑΙ φτου κι΄απ΄την αρχή. Μα τι κάνεις ρε ρουφιάνο, ρωτάς εσύ σαν παθών. Εσύ δεν έλεγες άλλα ρε; Εσύ δεν έταζες το αντίθετο;

Κατόπιν εορτής τα παίρνει πάντα ο λαός στο κρανίο. Μόνο κατόπιν εορτής. Και στην επόμενη...εορτή, πάλι τα ίδια. Ψήφος στο ΠΑΣΟΚ επειδή έλεγε ψέματα ο Καραμανλής, ψήφο στη ΝΔ επειδή έλεγε ψέματα ο μαιτρ του είδους, Παπαπαπάρας, ψήφο στον Σαμαρά, να ψεύδεται στέρεο με τον ψεύτη Χονδροβενιζέλο. Και δεν γκρεμίζεται ΤΙΠΟΤΑ φίλοι μου, Ούτε καν φούρνος...

Ε, δεν είναι αυτή αλήθεια; Και ταυτόχρονα και επιτυχία;

Γ)Ευθύνη. Ξύπνιος ο Σαμαράς, δεν μιλάει γιά ποιόν η ευθύνη. Στο μπάσκετ είναι ξεκάθαρη η ευθύνη. Έτσι ευθύνεται ο πρόεδρος γιά την επιλογή προπονητή, ο προπονητής γιά την πορεία της ομάδας, η εντός έδρας τοιαύτη γιά την διεξαγωγή του αγώνα. Απλά πράγματα. Και αν έρθουν τούμπα οι προσδοκίες, αρχίζουν τα κλαμπατσίμπανα: Φάλα πρόεδρα, Ομπράντοβιτς έλεγες, Αργύρης ήρθε. Φάλα Αργύρη, μας φλόμωσες στο παραμύθι για πλουραλισμό και φουλ επίθεση και τα ματσάκια λήγουν 15-10. Κτλ κτλ...

Αυτά στο μπάσκετ. Αλλά στην πολιτική; Εκεί τα πράγματα είναι λίγο πιό πολύπλοκα. Δηλαδή; Να, στην πολιτική πχ ευθύνεται κατά βάση ο προηγούμενος. Οι προηγούμενοι κατέστρεψαν την χώρα, εμείς την σώσαμε. Τσίφτικα πράγματα. Και επειδή αυτό είναι οξύμωρο, γιατί δεν γίνεται να είσαι ταυτόχρονα ΚΑΙ καταστροφέας ΚΑΙ σωτήρας, στην πραγματικότητα είσαι μόνο ένα από δαύτα. Βλέποντας τα χάλια αυτής της χώρας, δεν χωράνε αμφιβολίες ποιός ήταν ο ρόλος του -κατά τα άλλα σίγουρα...παρθένου- δικομματισμού. Μιλάνε περί ευθύνης, χωρίς να μπαίνουν στον κόπο, να το κάνουν λίγο λιανά τα παιδιά. Και τι να έλεγαν; Ότι δεν γίνεται να χαλάσουν τις καρδιές τους με τα "οικεία πρόσωπα" των Βρυξελλών; Ότι δεν γίνεται να στεναχωρηθεί ο καημένος ο Σόϊμπλε, που είναι και καρφωμένος σε αναπηρική πολυθρόνα; Ότι δεν πάει να χαλάσει η προσπάθεια  της Νεοφιλελετσαρίας, τώρα που το γήπεδο είναι κατηφωρικό και τσουλάει όλο το χαρτί από μόνο του από τις τσέπες των πολλών, στις τσέπες των ολίγων; Δεν λέγονται αυτά ντε.

Ή Δήμα λοιπόν, ή τζάμπωλ, η νέα εκδοχή του "ή εμείς, ή τα τανκς". Ο γίγαντας λαός το ψιλοσκέφτεται: Τι, ρωτάει.  Να πάμε -τώρα που όπου νάναι σκάει (εμένα μου λες;) φως στην άλλη άκρη του τούνελ- να αφήσουμε την σιγουριά της φτώχειας και της ανεργίας και να στηθούμε γιά την αβεβαιότητα κάποιου τζάμπωλ σε κάποιο κύκλο του γηπέδου; Έχει και τον βόθρο των αγορασμένων/πουλημένων/άθλιων ΜΜΕ να τον λιβανίζει με φόβο και τρόμο, δεν θέλει και πολύ να το ματαξανασκεφτεί. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια μας, λένε, μισθούς, συντάξεις, δουλειές, σπίτια, παρόν και μέλλον. Να χάσουμε τώρα και το τζάμπωλ και να μείνουμε μετά ταπί με ταπί, χωρίς στον ήλιο μοίρα;

Το τραγικό της υπόθεσης είναι, ότι ο λαός αγνοεί δυστυχώς το πραγματικό του ύψος. Από το πολύ σκύψιμο έχει ξεχάσει, ότι ψηλότερος σέντερ απ΄ αυτόν δεν έχει περάσει ποτέ απ΄ τα γήπεδα! Όταν το καταλάβει κάποτε, θα πάει από μόνος του να πηδήσει...








11/12/14

Δήμας ή τα τανκς


Φωτό: Από την προετοιμασία του υποψήφιου Προέδρου της Δημοκρατίας: Εδώ στην εύκολη άσκηση "υπογράφω όπου μου λένε".


Με ζώνουν μαύρα φίδια! Προσπαθεί μεν ο Σαμαράς γιά τους 180, αλλά δύσκολα τα πράγματα. Ναι, δύσκολα τα πράγματα παιδιά. Πέφτει παραδάκι στη ζούλα, πέφτουν υποσχέσεις, πέφτουν πιέσεις και δημόσιες χέσεις, πέφτει προπαγάνδα στα μήντια, να τρώει ο Γκαίμπελς και στο παιδί του να μη δίνει, μόνο τα απαραίτητα κουκιά δεν λένε να πέσουν και μας τρώει η αβεβαιότητα και η ανησυχία. Μια στιγμή ρε. Δηλαδή τι φταίμε εμείς, ένας ολόκληρος λαός, που δεν στέκεται στα καλά του αυτό το κωλοκοινοβούλιο, να κάτσει κάτω και να βγάλει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να ευφρανθούν οι Αγορές, να πάρει το Χρηματιστήριο τα πάνω του και να σωθεί η χώρα; 

Μα τι παράξενοι αθρώποι αυτοί της Αντιπολίτευσης ρε παιδιά; Αφού βλέπουν ότι οι Αγορές γουστάρουν Δήμα, γιατί στριτζώνουν τότε τα ποδάρια τους;  Μα να μην νογάνε, ότι το πάνε το κάθε "Δήμας" (και τα παρεμφερή του "Παπαδήμος" κτλ) τα παιδιά και δεν μπορούνε να λειτουργήσουνε άνευ; Μα δεν βλέπουνε τι βουτιά κάνει από απελπισία το Χρηματιστήριο στο κενό όταν προκύπτει δημαλειψανδρία; Μα δεν βλέπουν τι ταραχή και ψυχολογικό περαδώθε πέφτει στους αγωνιστές του MEGA, να υποφέρει ολόκληρος Πρετεντέρης και να τρέμει ολόκληρη Τρέμη; Μυστήρια πράγματα...

Η υπόθεση εκλογής νέου Παπούλια στην θέση του Παπούλια είναι υπόθεση ζωής και θανάτου. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν επιτέλους οι Ανεξάρτητοι -όλων των αποχρώσεων- της Βουλής και να αναλάβουν επιτέλους τις ανευθυνότητές τους. Και να διαλυθούν επιτέλους γιά το καλό του έθνους οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ, αντί να διασπάζονται γιά το θεαθήναι κατά το καυλούν. Οι Αγορές γουστάρουν Δήμα, τελεία και παύλα. Τον πάνε τον άνθρωπο, τους κάνει, τους τσουλάει. Γιά ελάτε εσείς στην θέση τους. Τι θα κάνατε, αν ήσαστε Αγορά και θέλατε οπωσδήποτε τον Άλφα και το σαμαροβενίζελο σας σέρβιρε έναν Γάμα; Και ύστερα σας πλάκωναν στις εκλογές και συναφείς κρυάδες, όπου καλείται να μιλήσει ο μαλ....ο κυρίαρχος λαός; Τι σας πιάνει ανατριχίλα; Εμένανε να δείτε!

Ο Δήμας δεν είναι όποια-όποια ποσότης κυρίες και κύριοι. Ο Δήμας έχει περάσει μάλιστα και από Επιτροπή. Τέτοια μεγαλεία. Μιλάμε γιά υπέρ αναγκαία διά τσι Δανεισταί ποσότης. Η εκλογή του δεν έχει κόκκαλα. Τον καταπίνεις, άμα θες ή αγαπάς τον τόπο, αμάσητον με την μία. Διακόσια παληκάρια να τον ψηφίσουν και τελείωσε. Πανεύκολο. Ακόμα και άμα δεν σου "καθήσει" το ματσάκι, το πας γιά 180 ψήφους στην παράταση και άμα είναι ακόμα ισόπαλο, βαράς πεναλτάκια. Πάλι με 180 ψήφους. Μέχρι εκεί καλά. Μετά αρχίζει το δράμα των Δανειστών, των Αγορών, του Χρηματιστηρίου Αθηνών, άρα και του Έθνους: Μετά πάμε σε εκλογές! Όχι επειδή το έκανε έτσι η φύση και αρέσει να μεταβολίζεται με αυτόν τον τρόπο η ρουφιάνα η πολιτική, αλλά επειδή κάτι τέτοια κρύα προβλέπει το μαλακισμένο καταστατικό.

Εκλογές;

Εκλογές;

Είστε στα καλά σας ρε;

Τώρα που...καρφωθήκαμε στις θέσεις μας και γίναμε από "μόνο", "στέρεο", και φτάσαμε στην άλλη άκρη του τούνελ και αναγκαστήκαμε να φορέσουμε από το εκεί άπλετο φως γυαλιά ηλίου και είμαστε έτοιμοι να σαρώσουμε τα βιοτικά επίπεδα και φέρτε μας την Γερμανία, τώρα εκλογές ρε; Μα πάτε καλά ρε; Να πέσει ο Σύριζας πάνω μας και να μας φλομώσει στην Δικτατορία του Προλεταριάτου και να τρέχουμε και να μη φτάνουμε; Τώρα που καταφέραμε να πληρώνουμε τα λυσσακά μας -έχουμε δεν έχουμε- σε 100 έως 100.000 δόσεις; Τώρα που χτυπήσαμε διάνα πρωτογενές πλεόνασμα και φούλαρε η οικονομία και δεν βρίσκουμε υπαλλήλους και εργάτες και αρχίσαμε να κάνουμε εισαγωγή από την υποβαθμισμένη Ολλανδία; Τι; Δεν πήρε μπροστά η Οικονομία και η ανεργία ακόμα στα ύψη; Ε, δεν είπα τίποτα άλλο: Έτοιμοι να πάρουμε μπροστά είμαστε, στο τσαφ. Έναν Δήμα παίρνουμε μόνο ακόμα στο λεωφορείο και φεύγουμε.

Δεν είδατε τι είπε γιά το θέμα Δήμα αυτή η εκπρόσωπος της γαμημένης της Κομισιόν χτες; Βγαίνει η -αγάμητη μάλλον αυτή- κυρία στο γυαλί και αρχίζει το αχνοσιροπάτο κουραμπιεδομελομακάρονο: Έχταχτος κύριος αυτός ο κύριος Δήμας, και γαμώ τσι υποψήφιοι. Και έτσι μόνο διασώζεται η διάσωση της Ελλάδας και εύγε στο σαμαροβενίζελο διά τούτηνα την καταπληχτική υποψηφιότης.

Τώρα μη σας πάει στο πονηρό ο νους. Μόνο περί ανάμειξης στην εσωτερική πολιτική της υπόδουλης χώρας δεν πρόκειται, να τα πείτε αλλού αυτά που ξέρετε.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες αγαπητοί κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι των Δανεισ....εεε του Ελληνικού Λαού. Ο Δήμας είναι ο μοναδικός μονόδρομος που οδηγεί στην Νιρβάνα της Διάσωσης και της Ευημερίας. Και ο Δήμας είναι όπως ο προκάτοχός του, αρτιμελής. Τίποτα δεν του λείπει. Μπορεί κι΄αυτός να υπογράφει τροϊκικά Προεδρικά Διατάγματα ταυτόχρονα και με τα δύο του κουλ....εεεε χέρια.








5/12/14

Ο Τσαουσόπουλος στέλνει στο διάολο τους Σύρους μετανάστες και ζητά να φύγουν για να ξεβρομίσει ο τόπος




Μερικές φορές δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που διαβάζω. Αναρωτιέμαι, αν είναι δυνατόν, να υπάρχουν στην εποχή μας τέτοιοι ανθρωποειδείς βόθροι, όπως η ύβρις του Είδους που ακούει στο τόσο μελωδικό όνομα Τσαουσόπουλος. Μιλάμε γιά την υπέρτατη ντροπή, γιά απόλυτη έλλειψη πολιτισμού, ήθους και ανθρωπιάς, γιά την υπέρτατη κατρακύλα. Περαιτέρω σχόλια περιττά.

Η είδηση που προκαλεί έντονη αναγούλα δημοσιεύθηκε σήμερα στο news247.gr


Ο Τσαουσόπουλος στέλνει στο διάολο τους Σύρους μετανάστες και ζητά να φύγουν για να ξεβρομίσει ο τόπος


Σε ένα ντελίριο μίσους και απρεπών εκφράσεων ο ραδιοφωνικός παραγωγός μίλησε με όρους που μόνο ντροπή και οργή μπορούν να προκαλέσουν σε όποιους τους ακούσει, αναφορικά με τους Σύρους απεργούς πείνας της πλατείας Συντάγματος.
Σε ένα παραλήρημα απίστευτων εκφράσεων ο γενικός διευθυντής και ραδιοφωνικός παραγωγός του Radio Deejay και του Rock FM καταφέρθηκε εναντίον των μεταναστών από τη Συρία, χαρακτηρίζοντάς τους "κουρελαρία".

Ο κύριος Τσαουσόπουλος που κατάφερε να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο αναισθησίας και απανθρωπιάς, φρόντισε εν όψει Χριστουγέννων να διαολοστείλει τους απεργούς πείνας που βρίσκονται στο Σύνταγμα, αφού σύμφωνα με τα λεγόμενά του πρέπει "να τελειώνουμε, να ξεβρομίσει ο τόπος".
Στην εκπομπή της 27 Νοεμβρίου ο ραδιοφωνικός παραγωγός έβγαλε τον υπέρτατο λόγο μισαλλοδοξίας και έλλειψης συμπόνοιας για τον συνάνθρωπο λέγοντας: "Στο διάολο, σπίτι σας. Σε παρακαλώ τώρα να περπατάω στην Αθήνα, να πηγαίνω σε σοβαρό ραντεβού και να βλέπω κουρελαρία; Έχετε υπόψη σας ότι η πληρότητα των ξενοδοχείων τα Χριστουγεννα αγγίζει το 100%. Τι να κάνουμε δηλαδή. Έλα να τελειώνουμε, να ξεβρομίσει ο τόπος". Οι απαράδεκτες δηλώσεις του κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο σήμερα, με έναν Σύρο γιατρό νεκρό στα σύνορα με την Αλβανία και δεκάδες να συνεχίζουν την απεργία πείνας στην πλατεία Συντάγματος.
Δες το χαρακτηριστικό απόσπασμα από την εκπομπή του μεταξύ 00.40 και 02.00...


Τα πήρε στο κρανίο για τα μάρμαρα ο Σαμαράς!



Πω πω βαγγελίστρα μου! Ποιός είδε τον Σαμαρά και δεν φοβήθηκε! Τούρκος έγινε όταν άκουσε την είδηση περί δανεισμού γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στο ρωσικό μουσείο Ερμιτάζ. Να φανταστείτε, εκείνη την ώρα είχε συνάντηση με τον Νταβούτογλου και άρχισε ξαφνικά να του μιλάει στα τούρκικα χωρίς την βοήθεια του διερμηνέα. Μιλάμε γιά άπταιστα τούρκικα, άνευ ακσάν. Τόσο Τούρκος.

Τι, λέει. Δανείσανε τα Ελγίνεια στους Ρώσους; Κάνανε τέτοιο πράμα, γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα; Θα τους σκίσω ρε! Θα βάλω τον Πρετεντέρη να τους τα χώσει χύμα ρε. Θα στείλω τον Μπαλτάκο, που είναι εξπέρ στις ρίζες, να τους ξεριζώσει ρε. Κουφάλες να πάτε να δανείσετε τα Μάρμαρα λίγο πριν φανεί φως στην άλλη άκρη του τούνελ! Πίσω ρε! (Εδώ δεν ξεκαθάρισε τι εννοούσε. Ορισμένοι ακροατές το παρεξήγησαν και στήθηκαν στην γνωστή και ως σαξές στόρυ στάση στα τέσσερα). Ρε άτιμοι, εμείς δεν δανείζουμε τον πολιτισμό μας ρε. Ούτε τον τεμμαχίζουμε, ούτε τον πουλάμε, πολύ μάλλον ξεπουλάμε, ούτε τον δανείζουμε, ούτε τον παραχωρούμε ρε.

Ο Νταβούτογλου, γάτα ο Τούρκος,  είχε ανοίξει έναν χάρτη της τουρκικής ΑΟΖ (από Μαύρη Θάλασσα μέχρι τα Στενά του Γιβραλτάρ) και έκανε δήθεν ότι διάβαζε, να περάσει η ώρα. Στην πραγματικότητα όμως έκοβε -ως είθισται στις διπλωματικές επισκέψεις- τα κόζια. Και φαίνεται να τα έκοβε μιά χαρά, αν κρίνουμε από το πλατύ, γεμάτο νόημα χαμόγελό του.  Αν ήταν κακός άνθρωπος, θα μπορούσε και να χλεύαζε: Σιγά το καλσόν ρε Σαμαρά. Εδώ ξεπουλήσατε την ζωή τριών γενεών και δεν αφήσατε πέτρα πάνω στην πέτρα και κάνεις έτσι γιά ένα παλιομάρμαρο;

Λέμε τώρα. Ευτυχώς όμως που ο Νταβούτογλου είναι κύριος και δεν μπαίνει σε τέτοιες σκέψεις. Γιατί -που ξέρεις- αν έμπαινε σε τέτοιες σκέψεις, μπορεί να προέκυπτε και κάνα θέμα δανεισμού της...Θράκης.


Όλα γιά τους 180!





Οχτώ έγιναν τα παληκάρια, που υπογράφουν το κείμενο γιά την εκλογή νέας Γλάστρας-Προέδρου της Δημοκρατίας. Πρόκειται γιά πέντε ανεξάρτητα παληκάρια και τρία της ΔΗΜΑΡ. Ναι της ΔΗΜΑΡ. Ενός κόμματος δηλαδή που έχει πάψει πλέον να χρησιμοποιεί ο κάθε αξιοπρεπής παπατζής αυτής της χώρας. Τι να πούνε οι άνθρωποι; Εδώ ΔΗΜΑΡ, εκεί ΔΗΜΑΡ, που είναι η ΔΗΜΑΡ; Αφού είναι πλέον ανύπαρκτη. Αφού η κοινωνία την έχει πνίξει στο σάλιο με τόσο φτύσιμο. Τώρα πως γίνεται και υπογράφουν οι ανύπαρκτοι ένα τέτοιο κείμενο, άλλο ανέκδοτο.

Γιά τον γίγαντα Τατσόπουλο που υπογράφει και αυτός το κείμενο, ούτε κουβέντα. Αυτός δεν είναι ανύπαρκτος φυσικά. Αυτός είναι ο ίδιος ανέκδοτο.

Άγνωστος ο λόγος που έβαλε τους οχτώ βουλευτές στον κόπο, να συντάξουν ένα τέτοιο κείμενο. Δεν φαντάζομαι να υπάρχει κάποιο υλικό ενδιαφέρον. Μάλλον γιά συναισθηματική πολιτική επιλογή πρόκειται. Αυτό που ο λαός ονομάζει "λεφτά αισθήματα"...


Δημοτικοί σύμβουλοι στο ρινγκ






Αιρετοί μας...

Την Δημοκρατία σίγουρα εμείς την "εφεύραμε"...
Και σίγουρα μας αρέσει η Δημοκρατία...
Μόνο εκείνο το "εκλέγειν" δεν λέει να μας κάτσει...

Κάτι κακές γλώσσες λένε μάλιστα, ότι αν αφαιρέσει κάποιος το δικαίωμα του "εκλέγειν" από τον Έλληνα, μειώνεται το ποσοστό των μαλάκηδων κατά 60%!


Έπαθε την πλάκα του ο Νταβούτογλου (Επίσκεψη του Τούρκου Πρωθυπουργού στην Ελλάδα. Μέρος 1)



Αυθεντικός διάλογος Παπούλιας-Νταβούτογλου. (Βάζουμε Παπούλια πρώτο, επειδή παίζει εντός):


Νταβούτογλου: (καθώς εισέρχεται γελαστός στο προεδρικό μέγαρο) Γειά σου Πρόεδρε!

Παπούλιας: (το ίδιο γελαστός) Ναι.

Νταβούτογλου: (από μέσα του) Μάλλον κουφάθηκε εντελώς ο παππούς. (Από έξω του, με πιό δυνατή φωνή) Γειά σου Πρόεδρε!

Παπούλιας: Ναι.

Νταβούτογλου: (στον διερμηνέα του) Ρε συ Αχμέτ, μήπως δεν του το μετάφρασες το "γειά σου Πρόεδρε" του γκιαούρη;

Αχμέτ: Πως δεν το μετάφρασα, μάλλον κουφός είναι ο άνθρωπος.

Νταβούτογλου: (βουτάει μιά ντουντούκα που βρίσκει τυχαία μπροστά του, την πλασάρει δίπλα από το αυτί του Παπούλια και αρχίζει να φωνάζει με όλη του τη δύναμη) Γειά σου Πρόεδρεεεεεεε!

Παπούλιας: Ναι.


Μία ώρα αργότερα.

Η τούρκικη αποστολή στο προεδρικό πάτωμα. Κάτι ψελίζουν οι άνθρωποι, αλλά μόλις που ακούγονται αυτές οι ξεψυχισμένες, βραχνές φωνούλες: Γειά σου Πρόεδρε.

Παπούλιας: (στα πρόθυρα της λιποθυμίας) Ναι...



Φουλ για σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο η φάση. Τι κάνουμε τώρα; Εκεί ακριβώς περνάει εντελώς τυχαία ο Λοβέρδος, που ως γνωστό είναι σε όλα μέσα. Αστραπιαία, πριν προλάβει καν να ιδρύσει νέο κόμμα δηλαδή, πιάνει το νόημα του δράματος και πιάνει δράση: Παιδιά, να σώσουμε τον Πρόεδρο, φωνάζει. Πάτε και φέρτε γρήγορα ένα Προεδρικό Διάταγμα με τίποτα δρακόντεια μέτρα κατά του λαού, να υπογράψει, να έρθει στα ίσια του ο Πρόεδρος.

Φύγανε φυσέκι οι σφουγγοκωλάριοι και πριν προλάβει να πει σαξές στόρυ ο Σαμαράς, νάσου τους πίσω τους τσίφτηδες με ένα πάμφρεσκο Προεδρικό Διάταγμα, να γλύφει ο Δανειστής τα δάχτυλά του. Του κοτσάρουνε ένα στυλό του Παπούλια, ανοίγει τα μάτια του, ρίχνει μιά ματιά στο κείμενο, τσουνάμι από νέα μέτρα, ξαναγυρίζει η ζωή στο σώμα του και αρχίζει να υπογράφει με ταχύτητα δεκαπεντάρη. Βάλανε και στον Νταβούτογλου κάτι σάλτσες από σουτζουκάκια σμυρνέϊκα να μυρίσει, συνήλθε ο άνθρωπος. Βλέπει τον Παπούλια να έχει ξαναζωντανέψει και χεραιτάει: Γειά σου Πρόεδρε!

Ο Παπούλιας ακούει, σφίγγεται, παίρνει μιά βαθιά ανάσα, πάει να πει κάτι, ξανασφίγγεται, ιδρώνει, ξεϊδρώνει, προσπαθεί, αρχίζει τον ξερόβηχα και πετάει στο τέλος ένα απελπισμένο....ναι.

Δεν γνωρίζω την συνέχεια, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση θα μου επιτρέψετε να πάρω το μέρος του Παπούλια. Εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει πει άλλη λέξη εκτός από ΝΑΙ ο Πρόεδρος, φυσικό είναι να κολλήσει κάποτε η βελόνα...









Ρωμανέ σταμάτα. Δεν το αξίζουμε (αναδημοσίευση από το tvxs)





10:38 | 05 Δεκ. 2014
Τελευταία ανανέωση 10:49 | 05 Δεκ. 2014
Κρυσταλία Πατούλη

[...] Ρωμανέ σταμάτα. Δεν το αξίζουμε. Και δεν αξίζει για να ζήσεις εσύ «φυλώντας Θερμοπύλες», τιμώντας νεκρούς σαν τον Γρηγορόπουλο, να πρέπει να θυσιάσεις τη ζωή σου επαναλαμβάνοντας την ιστορία του κι ακόμα παραπάνω. Να γίνεις ένας αγωνιστής της κοινωνίας που τον δολοφόνησε εν ψυχρώ μαζί με την «ανθρώπινη διάστασή της»*. Κι όλα αυτά, μπας κι αναστηθούμε, μπας και καταλάβουμε, μπας και θυμηθούμε να σεβαστούμε... τον εαυτό μας, και όσους λίγους τον σεβάστηκαν [...]
Ο Ρωμανός κάνει ύστατη έκκληση για δικαιοσύνη και ηθική σε μια καθόλα παγωμένη κοινωνία και σε ένα από καιρό λοβοτομημένο κράτος με ανύπαρκτες αξίες που η εξουσία του μπορεί να επιβάλλει την υποταγή σε βαθμό που θυμίζει τις υπογραφές δήλωσης μετάνοιας σκοτεινότατων εποχών. Μα «η Ιστορία έχει ήδη γυρίσει πολύ πίσω»(1).

Και μπορεί να επιβάλλει και όποια άλλη υποταγή θέλει, εφόσον αυτό το κράτος έχει ένα Σύνταγμα που τοκαταστρατηγεί χρόνια τώρα φτιάχνοντας τους νόμους αυθαίρετα και όπως το συμφέρουν για να επωφελούνται οι ...βασιλείς του –δε μιλάμε πλέον για κυβερνήτες κοινοβουλευτικής έστω δημοκρατίας- δύναμη και χρήμα.

Πριν ακόμα από την Ολυμπιάδα οι οικονομολόγοι εξ Αμερικής που πηγαινοέρχονταν ως σύμβουλοι ήξεραν(2) πολύ καλά (ζώντας άλλωστε στην πηγή του κακού) και γι' αυτό φρόντιζαν να ενημερώνουν -επίσης πολύ καλά- τις κυβερνήσεις του Πασόκ και της Νέας Δημοκρατίας, ότι η οικονομία της Ελλάδας έχει χτιστεί πάνω σε ένα σαθρό οικοδόμημα που στην κυριολεξία θα άρχιζε να καταρρέει αμέσως μετά το σβήσιμο της Ολυμπιακής φλόγας.

Οι πολιτικοί και οι πρωθυπουργοί, όπως και οι μεγαλο-οτιδήποτε συνεργάτες τους που ήταν ενημερωμένοι για την καταστροφή που ερχόταν, το μόνο που έκαναν όπως αποδείχτηκε, ήταν να μαζεύουν στις αποθήκες τους τη σοδιά –επίσης όπως αποδείχτηκε- κλέβοντάς την κυρίως από το δημόσιο – το ψωμί αλλιώς των Ελλήνων πολιτών.

Μελετητές(3) πολύ παλιότερα είχαν κρούσει και τον κώδωνα του κινδύνου στους ηγέτες των μεγαλύτερων κρατών του κόσμου, πως η οικονομία όπως είναι διαμορφωμένη στον καπιταλιστικό κόσμο, οδεύει προς την καταστροφή. Οι εξουσιαστές όμως με μάσκα τον συνεχιζόμενο ψυχρό πόλεμο, νιάζονταν μόνο να επωφελούνται από τον πραγματικό πόλεμο που ήταν το πως θα χρυσαφίσουν αδιαφορώντας όχι μόνο για τους ανθρώπους αλλά και για την φύση που τους θρέφει.

Έτσι και στην Ελλάδα, ούτε ο εμφύλιος ούτε και ο ψυχρός πόλεμος δεν τέλειωσαν ουσιαστικά ποτέ, γιατί απλά δεν συνέφερε εκείνους που τσάκισαν μια ολόκληρη γενιά εθνικών αγωνιστών, για να αυξήσουν οι ίδιοι τις καταθέσεις τους και μόνο.

Η πολιτική δεν είναι ηθική. Το έγραψε -μάταια- ο Ραφαηλίδης στην Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους 1830-1974.

Από ένα ανήθικο, διαφθαρμένο, άπληστο όσο και ανάλγητο (αυτά όλα πάνε μαζί) κράτος ζητάει σήμερα ο Ρωμανός, ηθική, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, δηλαδή τα ελάχιστα αυτονόητα δικαιώματα. Και γνωρίζει πολύ καλά τι κάνει μόνο αν θυμηθούμε ότι δεν πιστεύει καν στη λέξη κράτος ως αναρχικός.

Ζητάει «το αδύνατο πριν γίνει αδιανόητο». Όπως όλοι οι νέοι και τα παιδιά μέσα στις οικογένειές τους βάζουν εδώ και αιώνες τη ζωή τους μπροστά και πολλές φορές θυσιάζονται -στην κυριολεξία- προσπαθώντας να τις σώσουν…

Για μας αγωνίζεται ο Ρωμανός. Γι’ αυτή την κοινωνία πουβυθίζεται στην απάθεια κι ακόμα χειρότερα... «Μας ταρακουνάει να μην κοιμηθούμε (να μην πεθάνουμε), όπως ο αρχηγός των στρατιωτών στα Όνειρα του Κουροσάβα»(4).

Όμως φαίνεται ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας έχει ήδη αυτοκτονήσει με απανωτές και επαναλαμβανόμενες ενέσεις κυβερνητικής διαστρέβλωσης και απανωτά μέτρα τρόμου, σαν το χιόνι που έπεφτε στα ίδια Όνειρα του Ιάπωνα σκηνοθέτη.

«Ευτυχώς έγιναν εκλογές και μάθαμε ποιοι τα φάγανε! Τόσοι λίγοι, φάγανε τόσα πολλά»(5). Ευτυχώς έγιναν εκλογές και μάθαμε ποιοι ήταν ήδη νεκροί ως άνθρωποι. Και έτσι η Ιστορία όλο και γυρίζει πίσω. Αλλά σήμερα η Ελλάδα δεν έχει τόσους ανθρώπους πια, τόσους πολλούς αγωνιστές Εθνικής Αντίστασης όπως φαίνεται. Νικήσανε όντως οι γερμανοτσολιάδες. Στις μέρες μας το αντιληφθήκαμε επ' ακριβώς.

Οι γενιές μετά τον εμφύλιο γαλουχήθηκαν με ένα υπόγειο μίσος, που μεταφράστηκε στο «κοίτα τη δουλίτσα σου». Γιατί αν κοιτάς μόνο τη δουλίτσα σου δεν είσαι αγωνιστής, άρα δεν είσαι επικίνδυνος. Είσαι ένας «νοικοκυραίος» που αφήνει ένα διεφθαρμένο κράτος να το γλεντάει και να σου πετάει και κανένα ψίχουλο που και που για την απαραίτητη δόση απάθειας που σου χρειάζεται.

Ο Ρωμανός όμως δεν κοιτάει τη δουλίτσα του, ούτε πίνει την καθημερινή δόση απάθειας μέσα από Μέσα Μαζικής Διαστρέβλωσης και Απανθρωποποίησης.

Τολμάει να μιλάει για πόλεμο και εχθρούς. Δεν δέχεται να δει τα «καλά» του συστήματος. Δεν έχει κάνει τη λέξη δημοκρατία ασπίδα που χρησιμεύει μόνο για να κρύβει κάποιος πίσω της το φασισμό - όσο τον παίρνει. Δεν έχει στο τέλος τέλος το σύνδρομο της Κατοχής να σκιάζεται μόνο για ένα κομμάτι ψωμί γλύφοντας τη μπότα του κατακτητή.

Απαιτεί την ίδια τη ζωή και την ανθρωπιά, όπως την εννοούν άνθρωποι σαν κι αυτόν. Είπαμε απαιτεί την αξιοπρέπεια. Άγνωστες λέξεις για τις κυβερνήσεις μνημονίων.

Κι όλα αυτά τα απαιτεί από την κοινωνία και το κράτος, όχι για τον εαυτό του. Ο ίδιος τα έχει κατακτήσει και μάλιστα σε μεγάλες δόσεις.

Αντιστέκεται μήπως αναστήσει μια ήδη πεθαμένη κοινωνία, θυσιάζοντας ακόμα και τον εαυτό του. Αλλά η κοινωνία αυτή αυτοκτόνησε με το ίδιο όπλο που εκτέλεσε και τον φίλο του Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Κατά τη γνώμη μου, αυτή την κοινωνία που είτε ψυχοραγεί είτε ήδη έχει εκπνεύσει θέλει να αναστήσει ο Ρωμανός, και μαζί της να τιμήσει για άλλη μια φορά το παιδί εκείνο που 15 χρονών με μια σφαίρα εκτελέστηκε, μαζί με την όποια δημοκρατία νομίζαμε ότι είχαμε, με την όποια ανθρώπινη διάσταση μάς είχε απομείνει(6).

Αν μπορούσε κάποιος να κοιτάξει πραγματικά αυτόν τον άνθρωπο που σήμερα μετά από 23 μέρες απεργίας πείνας έχει μείνει η σκιά του, θα έβλεπε στο βλέμμα του και στα αδυνατισμένα χέρια του που μας ταρακουνάνε μόνο μία λέξη για μας όλους τους ανάλγητους απάνθρωπους πεθαμένους ήδη νοικοκυραίους: Αγάπη. Και δυστυχώς μάς αγάπησε πολύ περισσότερο από όσο αξίζουμε.

Γι’ αυτό προσωπικά του ζητάω να μας ξεχάσει. Να κοιτάξει να ζήσει, να δημιουργήσει και να αυτοπραγματωθεί. Να "βρει μέσα στη φυλακή την ελευθερία του"(7) όσο χρειαστεί. Να διαλέξει από δω και μπρος να δώσει μόνο σε αυτούς που ζουν, γι’ αυτό αξίζουν κι αυτήν την αγάπη του, τη γενναιοδωρία του, την αξιοπρέπεια, την αγωνιστικότητά του, το μυαλό του και την ψυχή του – το μεγαλύτερο όπλο του. Σε κανέναν άλλον.

Ρωμανέ σταμάτα. Δεν το αξίζουμε. Και δεν αξίζει για να ζήσεις εσύ «φυλώντας Θερμοπύλες», τιμώντας νεκρούς σαν τον Γρηγορόπουλο, να πρέπει να θυσιάσεις τη ζωή σου επαναλαμβάνοντας την ιστορία του κι ακόμα παραπάνω. Να γίνεις ένας αγωνιστής της κοινωνίας που τον δολοφόνησε εν ψυχρώ μαζί με την «ανθρώπινη διάστασή της»*. Κι όλα αυτά, μπας κι αναστηθούμε, μπας και καταλάβουμε, μπας και θυμηθούμε να σεβαστούμε... τον εαυτό μας, και όσους λίγους τον σεβάστηκαν.-
*«Η απεργία πείνας είναι η τελευταία ελπίδα και έκκληση προς την βασικότερη ανθρώπινη διάστασή μας που είναι συνυφασμένη με τις έννοιες της δικαιοσύνης και της ηθικής. Ξεχνώντας τες γινόμαστε συμμέτοχοι ανθρωποκτονίας του ίδιου του απεργού αλλά και της δικιάς μας ανθρώπινης διάστασης» Κώστας Νασίκας, ψυχαναλυτής, ο οποίος διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Λυών και είναι ιατρικός υπεύθυνος του Οίκου Εφήβων της Λυών, και έχει γράψει -εκτός των άλλων- βιβλίο ειδικά για τους απεργούς πείνας.

---

Μια ιστορία λαδιού... και ολίγη από Κορέα (αναδημοσίευση από το Cogito ergo sum)


Μια ιστορία λαδιού... και ολίγη από Κορέα

Παρακαλώ, την προσοχή σας. Παρά τις "λογοτεχνικές παρεμβάσεις" του γράφοντος, η ιστορία που ακολουθεί είναι πέρα για πέρα αληθινή:


Επειδή στην Πάτρα  κατά τις τελευταίες δημοτικές εκλογές πλειοψήφισαν οι κομμουνιστές, είναι φυσικό και επόμενο η δημοτική αρχή να μην ασχολείται με σοβαρά και κεφαλαιώδη προβλήματα της πόλης, όπως κάνει π.χ. ο δήμος Ναυπλιέων, ο οποίος ασχολήθηκε με το να ονομάσει τον Αντώνη Σαμαρά επίτιμο δημότη του. Εμείς εδώ, κολλημένοι κομμουνιστές, επιμένουμε να ασχολούμαστε με τρίχες, όπως π.χ. πώς θα ανακουφίσουμε (έστω και λίγο) τους συμπολίτες μας που υποφέρουν.

Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, οι διοικούντες τον δήμο σκέφτηκαν κάτι απλό: να αξιοποιήσουν κατά τον πιο πρόσφορο τρόπο την δημοτική περιουσία. Κι ανάμεσα στα περιουσιακά στοιχεία τού δήμου υπάρχουν και... ελιές! Μιας και στο σχέδιο πόλης έχουν ενταχθεί αγροί και χωράφια, πολλά των οποίων έχουν ήδη απαλλοτριωθεί προκειμένου να ανοιχτούν δρόμοι, να γίνουν πλατείες, να χτιστούν σχολεία κλπ, είναι λογικό να υπάρχουν μεταξύ τους και κάποια με ελιές.

Η απλή σκέψη της δημοτικής αρχής, λοιπόν, ήταν να καταγράψει τις ελιές των απαλλοτριωμένων εκτάσεων και στην συνέχεια να παραχωρήσει το δικαίωμα συλλογής και εκμετάλλευσης του ελαιοκάρπου τους σε άπορες οικογένειες, άνεργους, πολύτεκνους κλπ. Μοίρασε τις σχετικές άδειες στους δικαιούχους κι εκείνοι ξαμολύθηκαν να βγάλουν το λάδι των οικογενειών τους. Όλα καλά ως εδώ και μπράβο στον δήμαρχο και στην ομάδα του, που σκέφτηκαν κάτι τέτοιο. Όμως... Όμως, τώρα αρχίζουν τα προβλήματα.

Πρώτα-πρώτα, σε κάποια από τα χωράφια που προαναφέραμε, πλάκωσε η αστυνομία για να συλλάβει τους ελαιοσυλλέκτες. Μάταια οι άνθρωποι επέδειξαν την άδεια του δήμου κι άδικα διαμαρτυρήθηκαν, αφού τα όργανα της τάξης ήσαν ανένδοτα: έπρεπε να συλλάβουν τους κλέφτες και να τους προσαγάγουν για εξακρίβωση στοιχείων. Ευτυχώς, κάποιος από τους "κλέφτες" κατάφερε και ενημέρωσε τηλεφωνικά την αρμόδια του δήμου, η οποία έσπευσε στο αστυνομικό τμήμα. Στην ερώτησή της "γιατί τους συλλάβατε, αφού σας έδειξαν την άδεια με την υπογραφή τού δημάρχου;", η απάντηση ήταν αφοπλιστική: "Κυρία μου, τόσα χρόνια αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς οι αστυνομικοί για να βγάζουμε το λάδι μας"! Τελικά, οι εκπρόσωποι του νόμου κατάλαβαν ότι η υπόθεση δεν θα εξελισσόταν προς το συμφέρον τους αν την παρατραβούσαν και άφησαν ελεύθερους τους "εγκληματίες". Πρόλαβαν, όμως, να προσθέσουν "πείτε τους, τουλάχιστον, να φέρουν και σε μας κανένα τενεκέ λάδι".

Ανοίγουμε παρένθεση για να κάνουμε μια απαραίτητη διευκρίνιση. Φυσικά, οι αστυνομικοί τού τοπικού τμήματος δεν πήγαιναν οι ίδιοι να μαζέψουν ελιές. Γι' αυτή την δουλειά υπήρχαν συνεργεία με τον κατάλληλο εξοπλισμό (όχι σαν τους φουκαράδες που τους κάλεσε ο δήμος να μζέψουν ελιές κι εκείνοι δεν είχαν ούτε λιόπανα). Οι αστυνομικοί έκαναν, απλώς, τα στραβά μάτια ενώ, παράλληλα, φρόντιζαν να απομακρύνουν τους περίεργους. Κλείνουμε την παρένθεση και συνεχίζουμε.

Ανακουφισμένοι, οι άνθρωποι γύρισαν στα σπίτια τους. Όμως, εκεί τους περίμενε άλλη μια έκπληξη. Δυο υπάλληλοι του δήμου πήγαν με άγριες διαθέσεις για "τσαμπουκά", επειδή "αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς με τους αστυνομικούς και μοιραζόμαστε το λάδι χρόνια τώρα"! Προφανώς, οι δυο υπηρέτες τού δήμου ήσαν σίγουροι πως είχαν αποκτήσει κάποιο δικαίωμα χρησικτησίας επί της δημοτικής περιουσίας.

Οι -έκπληκτοι με όσα τους συνέβαιναν- άνθρωποι ξανατηλεφώνησαν στην αρμόδια, η οποία ζήτησε να μιλήσει με τους "διαμαρτυρόμενους" δημοτικούς υπαλλήλους και τους επέπληξε αυστηρά, προειδοποώντας τους για τις συνέπειες που θα είχαν αν επέμεναν. Τελικά, εκείνοι κατάλαβαν ότι ο "τσαμπουκάς" τους δεν θα έβγαζε πουθενά και αναγκάστηκαν να φύγουν. Όχι, όμως, δίχως να προσθέσουν με αγανάκτηση: "τέτοιες μαλακίες κάνει ο Πελετίδης και δεν πρόκειται να ξαναβγεί". Το ότι κανένας δεν πίστεψε ότι αυτοί οι δυο ψήφισαν Πελετίδη, δεν έχει καμμιά σημασία.

Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται απίθανα, περιμένετε διότι δεν φτάσαμε ακόμη στο καλύτερο.

Το ίδιο βράδυ, παρουσιάστηκαν σε άλλη οικογένεια ελαιοσυλλεκτών τέσσερις ιερείς τής κοντινής εκκλησίας, απαιτώντας να σταματήσει αμέσως η διαδικασία συλλογής τού ελαιοκάρπου, διότι "αυτές τις ελιές τις μαζεύουμε εμείς χρόνια τώρα, για να βγάζουμε το λάδι για τα καντήλια της εκκλησίας"(!) Φυσικά, έγινε πάλι το -συνηθισμένο πια- τηλεφώνημα στην αρμόδια. Όμως, οι εν λόγω ιερείς ήσαν τόσο φορτικοί και τόσο επίμονοι ώστε χρειάστηκε η προσωπική παρέμβαση του δημάρχου για να πειστούν να αποχωρήσουν και να αφήσουν τους ανθρώπους στην ησυχία τους. Προφανώς, οι σεμνοί λευίτες διαπίστωσαν με αγανάκτηση ότι ο κομμουνιστής (και, σίγουρα, άθεος) δήμαρχος δεν έδινε δεκάρα για τα καντήλια τους...


Αυτή ήταν η μικρή σημερινή μας ιστορία. Την οποία, βεβαίως, μη περιμένετε να διαβάσετε και σε κάποια τοπική εφημερίδα ή να ακούσετε σε κάποιο τοπικό κανάλι. Σκεφτείτε, όμως: αν οι εφημερίδες και τα κανάλια δεν ήσαν όπως είναι, ποιόν λόγο ύπαρξης θα είχαν τα ιστολόγια;

Τελειώνω. Είτε σας αρέσουν οι ιστορίες λαδιού είτε όχι, δείτε -ή και ξαναδείτε- την πρώτη ιστορία ("Το Ρολόι") από την εξαιρετική σπονδυλωτή ταινία "Το κανόνι και τ' αηδόνι", των Ιάκωβου και Γιώργου Καμπανέλλη (σε σενάριο του πρώτου). Θα ξοδέψετε 34 λεπτά από την ζωή σας αλλά δεν θα μετανοιώσετε ποτέ.

-------------------------------------------------

Μιας και σήμερα έπιασα κουβέντα για την πόλη μου και την δημοτική αρχή της, ας μου επιτραπεί να αναφερθώ και σε κάτι ακόμη:

Σήμερα, στην Πάτρα, η πρεσβεία τής Νοτίου Κορέας πραγματοποιεί εκδήλωση κατά την οποία θα απονεμηθούν μετάλλια "σε όσους πολέμησαν για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της δημοκρατίας τού κορεατικού λαού". Φυσικά, η πρεσβεία κάλεσε στην εκδήλωση και τον δήμαρχο πατρέων. Στην πρόσκληση αυτή, ο Κώστας Πελετίδης απάντησε εγγράφως ως εξής:
Οι Ελληνες στρατιώτες δε στάλθηκαν στη Κορέα για να υπερασπιστούν "τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας". Στάλθηκαν για να προσφέρουν το δικό τους φόρο αίματος σε μία άδικη, ιμπεριαλιστική επέμβαση. Ο κορεατικός λαός και ο κάθε λαός, μπορεί από μόνος του να λύσει τα όποια προβλήματα παρουσιάζονται στην κοινωνικοπολιτική ζωή του.

Την αποστολή του στρατού στην Κορέα, την πλήρωσε ο ελληνικός λαός με αίμα, στα πλαίσια της διαπλοκής της άρχουσας τάξης της Ελλάδας με τους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και της εμπλοκής της ακόμη και στους δικούς τους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, στο όνομα της επιβολής της καπιταλιστικής ελευθερίας. Οι απώλειες του στρατού, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ήταν 183 νεκροί και 610 τραυματίες και οι απώλειες της αεροπορίας 12 νεκροί και 4 αεροσκάφη.

Η χώρα μας, δεμένη στο άρμα της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, καλείται εδώ και δεκαετίες να πληρώνει - και με το αίμα της - και να συμμετάσχει σε πολεμικές περιπέτειες προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων ντόπιων και ξένων καπιταλιστικών δυνάμεων. Οπως και σήμερα, έτσι και τότε, εκατοντάδες Ελληνες στρατιώτες στάλθηκαν σε ξένα χώματα όχι για να πολεμήσουν στο πλευρό αγωνιστών για ελευθερία και λαϊκή εξουσία, αλλά για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών.

Με βάση τα παραπάνω, εννοείται ότι δε θα παραβρεθούμε στην εκδήλωση απονομής μεταλλίων.

Κάθε σχόλιο είναι περιττό.

Νομιμοποιούνται οι καταπατημένες ή εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις!




Είμαι υπερήφανος γιά αυτή εδώ την χώρα. Όχι μόνο γιατί "όταν φτιάχναμε εμείς Παρθενώνες, οι άλλοι τρώγανε ακόμα βελανίδια", αλλά και γιά πολλούς και διάφορους άλλους, το ίδιο σοβαρούς λόγους. Όπως πχ γιά την "φιλοξενία" των δόλιων Σύριων στο φιλόξενο τσιμέντο της Πλατείας Συντάγματος. Ή γιά τον τσαμπουκά της ηρωικής ημών κυβερνήσεως και του ένδοξου κρατικού μηχανισμού απέναντι στον ειδεχθή πιτσιρικά, επικίνδυνο μελλοντικό φοιτητή και αδίστακτο απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό. Ή γιά τα "αργύρια" που αλλάζουν αυτή την εποχή -γιά τους 180 ρε γαμώτο- ιδιοκτήτη. Η λίστα είναι ατέλειωτη, ας την κλείσω εδώ, μην σας κουράσω.

Πολλοί αναγνώστες δεν θα συμφωνήσουν μαζί μου. Σίγουρα. Τι λε ρε Βράχο; Πως επιμένεις να είσαι υπερήφανος γιά μία χώρα που έχει καταντήσει μπουρδέλο; Δεν θα συμφωνήσω μαζί τους. Μπουρδέλο γίνεσαι, δεν καταντάς. Καταντάς μόνο έμμισθος -ή εθελοντής- νεοδημοκράτης, χρυσαύγουλος και πασόκος.

Κακά όμως τα ψέματα, φυσικά και δεν είμαι υπερήφανος που έγινε η χώρα μπουρδέλο. Υπερήφανος είμαι για αυτή την απίστευτη ιδιαιτερότητα αυτού του μπουρδέλου, που το κάνει μοναδικό στο είδος του ανά την υφήλιο: Είναι το μοναδικό Σελφ Σέρβις μπουρδέλο αυτού του πλανήτη!

Μεγαλεία πράγματα. Σελφ Σέρβις μπουρδέλο: Αυτοοργάνωση, απογραφειοκρατικοποίηση, δημοκρατική και -σχεδόν- παλλαϊκή συμμετοχή. Νόμιμη και ημινόμιμη Άρπα και Βούτα στον μεγαλύτερο δυνατό υπερθετικό βαθμό! Μεγαλεία πράγματα! Η Μαρμάγκα ζει και βασιλεύει. Μέσα και έξω από εμάς. Η Μαρμάγκα που βλέπει την φτώχεια, την πείνα, την ανέχεια, την ανεργία να θριαμβεύει γύρω της, αλλά επιμένει ακόμα να τα γράφει όλα στα παπάρια της.

Σελφ Σέρβις μπουρδέλο: Η συγκυβέρνηση -συνμαφία, συνκόπρος- νομιμοποιεί τις καταπατημένες ή και εκχερσωμένες δημόσιες δασικές εκτάσεις! Έτσι προς γνώσην και συμμόρφωσην κάθε μπαγάσα εμπρηστή-καταπατητή. Έτσι, γιά να μαθαίνει γιατί βάζουμε το καλοκαίρι γκαζάκια στο δάσος η Νέα Γενιά. Έτσι, γιατί είναι Δική μας η Φύση, γιατί την κληρονομήσαμε από τον πατέρα μας και γι΄αυτό την κάνουμε ότι θέλουμε. Έτσι, γιατί οι Νόμοι αυτού του Μπουρδέλου είναι κωλόχαρτα που χρησιμοποιούνται κατ΄...Ανάγκην και κατά το καυλούν.

Το σχετικό Νομοσχέδιο θα περάσει αναίμακτα εν νυκτί. Εδώ περάσανε την καταστροφή εκατομμυρίων ζωών αναίμακτα, τον θάνατο των δασών -αυτών που απέμειναν- δεν θα περάσουν αναίμακτα; Ποιοί; Αυτοί! Η μούργα της ελληνικής κοινωνίας που έχει οργανωθεί στην σαμαροβενιζελική συμμορία και λυμαίνεται την ζωή μας.

Και ο ηθικός αυτουργός;

Ποιός άλλος;

Εσύ!










4/12/14

Σε λίγο: Φως και στις δύο άκρες του τούνελ. Ιδιαίτερα στο κέντρο!



Με παίρνει ο φίλος μου ο Μπάμπης τηλέφωνο και αρχίζει τις φωνές:

Άκουσες ρε συ Βράχο, τι είπε ο Σαμαράς;

-Σιγά ρε Μπάμπη, του λέω, θα πνιγείς ρε.

Δεν πνίγηκε τελικά.

Βγαίνει ο Σαμαράς και αμολάει κάτι συγκλονιστικό, μου λέει.

-Πες ρε και μας γκάστρωσες, του λέω.

Να, είπε ότι το φως έρχεται μετά το βαθύ σκοτάδι.

-Είπε τέτοιο πράμα ρε;

Ναι ρε, να μην προλάβω, α δε πιστεύεις.

-Και τι εννοούσε ρε συ Μπάμπη;

Ότι λίγο πριν χαράξει το σκοτάδι είναι πιό πυκνό.

-Δηλαδή μας προειδοποίησε, να ξέρουμε, μη σκοντάψουμε;

Όχι ρε. Ήθελε να πει, ότι μας πονάει αυτή τη στιγμή το μνημόνιο, γιατί σε λίγο βγαίνουμε έξω απ΄αυτό.

Μα να είναι τόσο τούβλο ο Μπάμπης! Αλλά φυσικό είναι, να είναι τούβλα οι Μπάμπηδες, θα είχαμε αλλιώς Σαμαράδες πρωθυπουργούς;

-Ρε συ Μπάμπη, μην είσαι τόσο αγαθός, του λέω. Ξέρεις τι έλεγε ο Σαμαράς πριν ακριβώς έναν χρόνο στην "Αίγλη" σε κάτι μοτοσυκλετιστές; 

Τι;

-"Το πιό βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν φέξει". Και έλεγε, ότι σε έξη μήνες θα παίρναμε της Τρόϊκας τα σώβρακα, και αυτό ήταν όλο και πάπαλα.

Έκανε πως κατάλαβε ο Μπάμπης, έριξε ένα χλιαρό "ντάξει ρε Μεγάλε, τα λέμε" και έκλεισε. Αλλά θα ξαναπάρει. Σίγουρα θα ξαναπάρει. Όταν ξαναπεί κάτι ανάλογα...μεγάλο αυτός ο πρωθυπουργός της ντροπής και το αναμασήσουν με περισσό σθένος οι Πρετεντέρηδες και οι Καψήδες. Εκτός και αν αποφασίσει να ξυπνήσει ο Μπάμπης. Και θα ξυπνήσει όταν καταλάβει, ότι ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΒΡΩΜΑΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΞΕΡΑΘΟΥΝ...




Υπουργείο Δικαιοσύνης: Ο Γεωργίου στην θέση του Χαράλαμπου Αθανασίου;



Επιτέλους ένας υπουργός Δικαιοσύνης της προκοπής! Μπάμπης Αθανασίου το όνομα. Αθάνατος πράγματι. Και όχι μόνο υπουργός Δικαιοσύνης φίλοι μου. Αυτό μας έλειπε, να χαραμιζόταν αυτό το μεγάλο πολιτικό ταλέντο μόνο σε ένα και μοναδικό υπουργείο, με ένα και μοναδικό αντικείμενο: Και Δικαιοσύνης, και Διαφάνειας (μη γελάτε παρακαλώ), και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (μη χτυπιώσαστε στο πάτωμα από τα γέλια παρακαλώ) υπουργός ο τεράστιος Μπάμπης. Ξέχασα το θαυμαστικό. Σόρυ. Να. !!!!

Μην βιαστείτε να με κρίνετε αυστηρά γιά το ειρωνικό μου ύφος αγαπητοί αναγνώστες. Είναι δύσκολοι οι καιροί και πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί στα λόγια και στις πράξεις μας. Αλλά συγγνώμη, γιατί σώνει και καλά υπουργός Δικαιοσύνης κτλ κτλ ο -κατά τα άλλα- συμπαθέστατος Αθανασίου; (Ποιά είναι τα "άλλα"; Έλα ντε, ποιά;). Δεν λέμε, καλός ομοφοβικός ο Μπάμπης, αλλά είναι και αρκετός; Η απάντηση είναι μία: Όχι! Όχι, δεν είναι αρκετός. Υπάρχουν σαφώς καλύτεροι παίκτες στην θέση του. Υπάρχουν αληθινοί μαιτρ του είδους, που σίγουρα θα προσέφεραν σαφώς περισσότερα στο λαό και στην πατρίδα.

Δεξιοί δεν είμαστε κύριε πρωθυπουργέ, αλλά έχουμε καθήκον ως πολίτες αυτής της χώρας, να στηρίξουμε την υπερπροσπάθεια που κάνει η συγκυβέρνηση για να παραμείνει στην εξουσία, όπου υπάρχει γερή μάσα και μακάρι νάμαστε συγκυβερνήτες όλοι μας. Λοιπόν, εμείς σας στηρίζουμε, αλλά εσείς έχετε την υποχρέωση και το καθήκον να επανδρώνετε το υπουργικό συμβούλιο με τους κατάλληλους ανθρώπους. Ανθρώπους που πιστεύουν αυτά που λένε. Ανθρώπους που τα λένε έξω απ΄τα δόντια. Ανθρώπους ικανούς, ηθικούς και προπάντων αγαπητούς στο πλατύ κοινό. Όπως πχ ο κύριος Γεωργίου. Ο Μέγας Γεωργίου. Αυθεντικό, αγνό ταλέντο και γνώστης του αντικειμένου ο κύριος Γεωργίου, σίγουρα ο ιδανικός καπετάνιος στο τιμόνι του εν λόγω υπουργείου.

Μη μασάτε κύριε Σαμαρά και προχωρήστε άφοβα στην απαραίτητη αντικατάσταση του Αθανασίου με τον Γεωργίου.

Γιά την Ελλάδα ρε γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα...


ΥΓ: Σκέψη: Πόσο πραγματικά ομοφοβικός μπορεί να είναι αυτός ο Αθανασίου, όταν κατάγεται από την....Λέσβο;