28/7/12

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο, εμείς τον χαβά μας

http://www.mabega.net/archives/images/doping.jpg

Μας χτυπάνε οι "ξένοι"!

Μας βαράνε οι Γερμανοί!

Μας κοπανάει η τρόϊκα!

Μας αδικεί η διαιτησία!

Μας βουτάνε το όνομα οι Σκοπιανοί!

Μας κλέβουν οι αλλοδαποί!

Μας βιάζουν...πάλι οι αλλοδαποί!

Μας κολλάνε έϊτς οι αλλοδαπές!

Μας την πέφτει η Τουρκιά (Αυτοί και νάναι αλλοδαποί!)

Μας ξεσκίζει η νουδοπασόκα! (Αλλά εμείς...δεν είμαστε κόπανοι και την ξαναψηφίζουμε)

Μας πιάνουνε ντοπέ τα ντοτόρια της WADA!

Μας...αναγκάζουν σε υποχώρηση τα κουνούπια του Δ. Νείλου!

Μιλάμε γιά ψύχωση από τις καλές! Παντού εχθροί, παντού κακοί, παντού φθόνος και ζήλια! Τελικά όλοι μας έχουν στο μάτι και μόνο εμείς είμαστε αγνοί...φιλέλληνες και κανένας άλλος. Αχ άτιμε και άδικε ντουνιά και στραβέ γιαλέ, που μας αναγκάζεις να αρμενίζουμε θεόστραβα.

Μα να γίνει το ρεζιλίκι πριν από τους Ολυμπιακούς παράδοση! Ήταν να μη γίνει σεφτές με τα Κεντεροθανάκια, γιατί τώρα που τη βρήκαμε κατηφορική τη ντόπα, δεν μας σταματάει τίποτα. Έτσι μετά την "άτυχη" δρομέα στηπλ, Ειρήνη Κοκκιναρίου, ήρθε και ο "άτυχος" παγκόσμιος πρωταθλητής του άλματος εις ύψος, Δημήτρης Χονδροκούκης, να πιαστεί εντελώς τυχαία όπως και άδικα, ντοπέ. Ωϊμέ, ωϊμέ...

Δεν λέμε φυσικά λέξη για τον...ξένο δάχτυλο, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Κόκκαλης, ΕΠΟ κτλ, και μόνο η ...γκαντεμιά να σε πιάνουν στα καμαρίνια...ξέρω γω... όταν πας να πάρεις μέρος στον διαγωνισμό για την...Μις Υφήλιος, να ξύνεις (αν είσαι κάτω από 15 μη διαβάσεις παρακάτω) τα "απαυτά" σου (δέχτηκα πιέσεις από σεμνότυφους παιδιά και δεν το τόλμησα) φτάνει. 

Χρειάζεται υπερδόση ηλιθιότητας γιά να διακινδυνεύσεις την παλιομοδίτικη και ξεπερασμένη στανοζολόλη. Να φανταστείτε, από δαύτηνα πήγε και ο ντάκος ο Ben Johnson το 1988! Το είπε και ο τύπος του αντιντόπινγκ: Όποιος...δουλεύει με στανοζολόλη είναι ή μαλάκας, ή ηλίθιος. Υπογραφή, στάμπα.

Φυσικά και είναι κατάφωρη η αδικία που χτυπάει τον φουκαρά τον Χονδροκούκη. Ξέρεις τι είναι να σε πιάνουν παραμονές Ολυμπιακών ντοπέ, χωρίς να έχεις ποτέ σου αρτηθεί με αναβολικά; Ποτέ μάλιστα! Ποτέ των ποτών! Ούτε κατά φαντασία! Μα την ζεύξη Ρίου-Αντίριου αν δεν πιστεύετε!

Μαρτύριο! Και τόλεγε το παιδί στον μπαμπά και προπονητή του: Μπαμπά και κύριε προπονητά μου, ξέρετε τι στανοζολόλη κυκλοφορεί τελευταία στα είδη διατροφής; Εγώ που με βλέπεις μπαμπά και προπονητά δεν πρόκειται να βάλω μέχρι τσι Ολυμπιακοί του Λονδίνου μήτε φαΐ, μήτε πιοτί στον στόμα μου. Κίντυνος θάνατος να σου χώσουν ντόπα στη γέμιση γιά τους ντολμάδες και να πηδάς (και μετά να σε πηδάνε αυτοί) και να μην φτάνεις.

Αλλά το αφιλότιμο το πατρικό και προπονητικό ένστιχτο τον πήρε τελικά στον λαιμό του: "Φάε παιδί μου και φιλόδοξε αθλητά μου να καρδαμώσεις, να τσι πηδήξουμε στο Λονδίνο τσι άλλοι πηδηματίες και να κάνουμε απαξάπαντο το Πανελλήνιο υπερήφανο" .

Τώρα που του τη χώσανε την ουσία οι κακοί, το γνωρίζουν μόνο αυτοί. Μπορεί στα μακαρόνια με (στανοζολολικό) κιμά, μπορεί στον καβουρμά που τον κέρασαν κάτι καρντάσια όταν μάζευε το Παγκόσμιο στην Πόλη, μπορεί στην φασολάδα, η οποία στανοζολόλη ακούει μόνο και γίνεται από μόνη της πεντανόστιμη. Ίσως όμως και στην φραπεδιά που τόσο αγαπούσε, ιδίως πριν από μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις. Ρε συ πατέρα και προπονητή, είπε μιά μέρα στον μπαμπά και προπονητή του, όταν πίνω φραπέ αρχίζουν τα ποντίκια μου και οι κοιλιακοί μου κάτι σπαστικά και μούρχεται να πάω στο γυμναστήριο και να σπάσω το παγκόσμιο ρεκόρ σε ζετέ και αρασέ όλων των κατηγοριών ρε συ μπαμπά! Λες νάναι από το γαλατάκι ΝΟΥΝΟΥ που βάζω μέσα;

Και επειδή η μία γκαντεμιά δεν έρχεται ποτέ μόνη της, και αυτό εδώ το απίστευτο: Ο άτυχος αθλητής δεν είχε ούτε δίπλωμα μοτοσυκλέτας! Μιλάμε γιά Την γκαντεμιά δηλαδή!

Αλλά υπάρχουν κα μεγαλύτερες αδικίες! Ναι, ναι, ακόμα μεγαλύτερες! Δηλαδή να περνάς καθημερινά από όλα τα αντιντόπινγκ τεστ, να σου δίνει η WADA δίπλωμα "ανεπίδεχτος ντόπινγκ" και παρόλα αυτά να χάνεις τσι Ολυμπιακοί. Δηλαδή να ορκίζεσαι στην αθλητική σου τιμή (βαρύς όρκος, ασήκωτος) ότι είσαι ντοπέ και να μην σε αποσύρουν ούτε με μέσον! Και να πείσμωνες δηλαδή, ρε συ θείο είμαι φουλ ντόπα σε λέω, αυτοί το χαβά τους: Πεντακάθαρος ο αναβόλας. 

Το πείσμα θα μας φάει τελικά σε τούτη την όμορφη και ευτυχισμένη χώρα. Όπως καληώρα το πείσμα των σωφρονηστικών υπάλληλων (εξού και το...μπάρμπεκιου που βρέθηκε στο προαύλιο) στις φυλακές Κορυδαλλού με την...λακούβα συγκέντρωσης νερού:

Ρε σεις σωφρονάρες, πισίνα ρε;
-Μπα, λακούβα συγκέντρωσης νερού, θείο!
Ρε άει χε, που θα μου πεις λακούβα!
-Μπα, δε χε, λακούβα θείο!

Για την άξια αθλήτρια του πηδήματος εις μήκος, Βούλα Παπαχρήστου, δεν προέκυψε θέμα ντοπαρίσματος. Κοντά ένα λίτρο "αγνού" ελληνικού αίματος και ίσαμε πέντε λίτρα ελληνικότατο κάτουρο ξόδεψε η γυναίκα, γιά να μπορεί να πάρει νόμιμα μέρος στην μεγάλη αθλητική γιορτή του Λονδίνου. Αλλά ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα μαλακίες. Πεντακάθαρη από ουσίες το κορίτσι, αλλά άμα λες μαλακίες, τι να την κάνεις την καθαριότης;

Μη βιαστείτε να με κράξετε, επειδή προτίμησα την λέξη "μαλακία" από την λέξη "ρατσισμός" σας παρακαλώ. Δεν την γνωρίζω προσωπικά την κοπέλλα, να μην της καταλογίσουμε λοιπόν -αφού δεν είμαστε σίγουροι- το βαρύτερο των παραπτωμάτων, τον ρατσισμό. Μαλακία λοιπόν το παράπτωμα της δεσποινίς Βούλας, σιγά τα παραπτώματα τώρα.

Σε αυτό το σημείο ακριβώς έπεσε ο υπολογιστής, πριν μπορέσω να σιγουρέψω όλα αυτά που δεν μπορείτε να διαβάσετε, επειδή έπεσε όπως είπα ο ρουφιάνος ο υπολογιστής και πολύ μου την δίνει που πήγε στράφι τόσος κόπος και έχασε τόσο πολύτιμο κείμενο η παγκόσμια λογοτεχνία, αλλά θα κάνω την καρδιά μου πέτρα και θα προσπαθήσω να θυμηθώ τι μαλ....εεε τι είχα γράψει, αλλά δεν εγγυούμαι τίποτα.

Που είχαμε μείνει; Α, στην Βούλα. Ναι. Ήθελε να κάνει πνεύμα η κοπέλλα, ένα αθώο αστειάκι δηλαδή, αλλά της ξέφυγε λέει ο έλεγχος και της βγήκε μαλακία. Μάστα...

Έχουμε τόσοι Αφρικανοί στο Ελλάντα, που τα κουνουπάκια του Δυτικού Νείλου που έφτασαν πρόσφατα στην χώρα μας (ότι έντομο πίνει αίμα εδώ έπεσε) δεν πρόκειται να πεθάνουν από γαστρονομική νοσταλγία, είπε η πηδηχτούλα του εις μήκος. Τo τραπέζι των κουνουπιών-Φαραώ θα έχει ένα σωρό σπιτικά καλούδια, έβγαλε συμπέρασμα η άξια αθλήτρια.

Αστείο! Εγώ γέλασα με την καρδιά μου, εσείς; Σου λέει η Βουλίτσα, είχα ρε παιδιά καΐλα να πω κάνα ανεκδοτάκι, να γελάσουμε, αλλά μου ξέφυγε ολίγον τι το χιούμορ και το έκανα λίγο αχούρι, συγγνώμη.

Οκ, δεχτή η συγγνώμη ρε συ Βούλα, αλλά αν έλεγες το αστειάκι στο καφενείο της επιλογής σου, ξέρω γω στο Καφέ η ωραία Άνω Δαμάστα, ανάμεσα στους φίλους και συγγενείς σου, θα λέγαμε, ντάξει και τι έγινε; (Άμα κούγαμε, δεν θα λέγαμε!) Αλλά η ολυμπιακή αποστολή -θέλουμε δε θέλουμε- είναι και δικό μου αχούρι, δικό μας αχούρι ρε συ Βούλα, άρα έχουμε κι΄εμείς δικαιώματα πάνω στο είδος και στην ποιότητα της βρωμιάς. Ε και εδώ μπάζει το ανεκδοτάκι σου από παντού, Βουλίτσα!

Και την αφήνουμε την φλούδα την άλτη και πάμε λίγο στην φλούδα κοινωνία, που σιχτιρίστηκε με την απόφα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και μπλόκαρε με αναθέματα τα μήντια. Θα το συντομέψω μάλιστα, γιατί δεν αξίζει και τόσο τον κόπο να ασχολείσαι με δαύτους.

Πως θα αντιδρούσε μιά πολιτισμένη, μορφωμένη, μη διεφθαρμένη κοινωνία; Με ένα σχόλιο: Γνώριζε τους κανόνες η αθλήτρια, αλλά προτίμησε να κάνει...μπλακ χιούμορ. Ε, ας το κάνει πιά από το σπίτι της.

Ούτε συζητήσεις, ούτε εμβάθυνση, ούτε τυμπανοκρουσίες. Τα αυτονόητα: Πας σπίτι σου δεσποινίς, γιατί εμείς δεν τα πάμε αυτά. Τελεία! Μιά κοινωνία που κατέχει τα στοιχειώδη δεν έχει άλλη επιλογή. Και εδώ ορθώνει το ανάστημά της η επιτομή της αμάθειας, η επιτομή της διαφθοράς, η ξενόφοβη, απολίτιστη, πνευματικά, πολιτικά και οικονομικά εξαθλιωμένη Ελλάδα του σήμερα και πάει να βάλει στον υπόλοιπο κόσμο γυαλιά:

Ένα καλαμπούρι πήγε να πει το παιδί και το θάψανε...

Έλα μωρέ, και τι έγινε;

Μα που τον είδαν τον ρατσισμό σ΄αυτό το ανέκδοτο;

Που φτάσαμε! Ούτε μιά πλάκα μπορείς να κάνεις την σήμερον ημέρα...

Παρατραβηγμένη η τιμωρία. Αφού ζήτησε συγγνώμη το παιδί ρε!

Για ψύλλου πήδημα της στερήσανε το όνειρο.

Γιατί, είπε ψέμματα; Δεν είμαστε τίγκα Αφρικάνοι;

Το φάγανε το κορίτσι, που έκανε τόση προσπάθεια, γιά να μας κάνει περήφανους!

Χώρια οι κατάρες και οι ύβρεις! Τελικά πρέπει να είμαστε...δύο, αυτοί που δεν γίνονται περήφανοι όταν καταφέρνει ένας Μίμης ή μιά Τασία να ανεβεί στο βάθρο και να χύνει κορόμηλο το δάκρυ καθώς η μπάντα παιανίζει το "απ΄τα κόκκαλα βγαλμένη". Εγώ και η θείτσα ο φίλος μου ο Τέο, άλλους δεν γνωρίζω προσωπικά, και όσοι αισθάνονται παρομοίως, ας μου το γνωστοποιήσουνε, να διορθώσουμε προς τα πάνω το νούμερο.

Περήφανος; Για ποιόν; Για τους Πύρρους; Γιατί, τι κάνανε οι Πύρροι; Μήπως ανακάλυψαν το φάρμακο κατά της οστεοπόρωσης γιά να μπορούν οι γυναίκες να παίζουν μπητς βόλλεϋ μέχρι τα ογδόντα τους; Ή μήπως βρήκαν το αντίδοτο του μνημονίου και η αναδιαπραγμάτευση γίνεται αυτόματα από μόνη της και είναι κατηφορική, ότι συμφέρει εμάς, με αποτέλεσμα να αυξηθούν κατακόρυφα οι αυτοκτονίες Δανειστών; Ή επειδή μας τους κοτσάρει μετά από χρόνια η λίγδα της νουδουπασόκας για βουλευτές Επικρατείας και τους πλερώνουμε σα μαλάκες μιά ζωή από την τσέπη μας; 

Υπερήφανος επειδή σκόνταψαν πεντέξη και βγήκε ο Τζωρτζής; Υπερήφανος επειδή φούλαρε κάποιος ντόπα και δεν τον πιάσανε; Υπερήφανος γιατί ο Αλβανός που πήρε το χρυσό είναι...Έλληνας, άρα ζήτω η Ελλάδα και να πα να γαμηθούν οι Αλβανοί; Υπερήφανος γιατί ο Κακλαμανάκης (που είναι και σπαθί παιδί) σάρωσε τα μετάλλια και δεν προλάβαινε να ανεβοκατεβαίνει στα βάθρα; Γιατί, αδερφός μου είναι, ή ο καλύτερός μου φίλος; Και αν δεν ήταν ντοπέ η Χαλκιά, αλλά το μεγάλο φαβορί για το χρυσό και τελικά έβγαινε τελευταία, θα...αλλάζαμε υπηκοότητα για να αισθανθούμε περήφανοι; Ρε άντε κουρευτείτε λέω εγώ...

Εγώ προτιμώ νάμαι υπερήφανος, γιά ότι αξίζει να είναι κανείς υπερήφανος και έχει ο ΙΔΙΟΣ συμβάλλει σ΄αυτό: Για τα κορίτσια μου πχ, που είναι και γαμώ τα παιδιά! Για τους 3-4 παιδικούς φίλους μου, και γαμώ τα παιδιά! Γιά τον Ζαφέρ, τον Κούρδο φίλο μου, που κατάφερε να μάθει την γλώσσα μου περνώντας μόνο από το φροντιστήριο του κατατρεγμού και της προσφυγιάς. Επειδή με νοιώθει (και είμαι) δίπλα του, επειδή με αναγνωρίζει σαν αυτό που η μεγάλη πλειοψηφία αυτού του λαού έχει προ πολλού ξεχάσει: Σαν άνθρωπο ρε! Και είμαι περήφανος για την τιμή που μου κάνει και αν δοξάζουν κάποιοι πραγματικά αυτή την κωλοχώρα, μέσα σε αυτούς είμαστε και εμείς. Άντε μη πω!

Περήφανοι γιά όλα τα σπουδαία που κάναμε οι ΙΔΙΟΙ, ναι. Και άμα το καταφέρουμε, να δεις πως εξαφανίζεται ως διά μαγείας ο ρατσισμός! Γιατί ότι επικαλούμαστε γιά πάρτη μας, η σοφία μας, η ανδρεία μας, ο πολιτισμός μας, η αρχιτεκτονική μας, η παιδεία μας, η τέχνη μας, το μεδούλι από τα κόκκαλά μας μαζί με τα κόκκαλα, όλα αυτά είναι έργο των προπροπροπρο παππούδων μας, γιά το οποίο έργο εμείς δεν ΦΕΡΟΥΜΕ ΟΥΔΕΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ! Έτσι μας μάθανε στο σχολείο, έτσι μας περάσανε οι γονείς μας, αυτό λάνσαρε και η Εξουσία: Ύπνε, Έλληνα, είσαι μοναδικός! Άφταστος! Πρώτος! Υπέρτατος! Τι, πότε πρόλαβες και τα έκανες όλα αυτά εσύ; Δεν πρόλαβες, τα έκαναν οι...προγόνοι σου. Άει χε τώρα κομπλεξάρα!

Πόσα μετάλλια περιμένω από το Λονδίνο; Ένα γιά κάθε επίσημα αναγνωρισμένον πολιτικό πρόσφυγα στη χώρα μας. Και πότε θα τραγουδήσω μαζί με όλους τους άλλους τον Εθνικό μας Ύμνο κατά την διάρκεια της απονομής του χρυσού στο Μπητς Βόλλεϋ Γυναικών; (εγώ μόνο μπητς βόλλεϋ γυναικών γουστάρω, κανονίστε πορεία σας )

Όταν η Χρυσή Αυγή ανήκει πιά στο Σκοτεινό Παρελθόν. Γιατί μέχρι τότε δεν είναι και τόσο ανδρειωμένη η Λευτεριά που θα θέλαμε να χαιρετήσουμε.