31/12/13

Χαμόγελα πολλά φίλοι μου!









Mερικές φορές είναι δύσκολο, το ξέρω. Στην θεωρία μάλιστα ακούγεται ακόμα δυσκολότερο: Πάνω από 30 μύες -από την κοιλιά μέχρι το πρόσωπο- κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους, γιά να πείσουν και τον πιό δύσκολο από τους θαμώνες του καφενείου, ότι το ανέκδοτο του Μπάμπη ήταν όντως άπαιχτο.

Το πρόσωπο φυσικά γίνεται σαν την...μούρη μας: Δίπλες η μυτούλα, τα ρουθούνια ορθάνοιχτα σαν κυάλια, τα μάτια πεισματικά κλεισμένα, λές και περιμένουμε να πέσει ο πολυέλαιος από την οροφή της εκκλησίας (να γιατί δεν πατάω εγώ ποτέ εκεί, αλλά δεν πέφτει ούτε και όταν κάθεται από κάτω ο Παπούλιας, τέτοιο άτιμο πράμα ο πολυέλαιος), το στόμα ορθάνοιχτο και σε συνδυασμό με την κλίση του κεφαλιού προς τα πίσω ένα Ελ Ντοράντο για τους κακεντρεχείς περίεργους αλλά και γιά τους οδοντίατρους της παρέας. Οι ζυγωματικοί βουτάνε τις άκρες των χειλιών και τις τραβάνε προς τα πάνω, να μας σπάσει ο βλοσηρός τσαμπουκάς, οι μύες των ματιών συσπούνται και δίνουν στον μπούφο εγκέφαλο να καταλάβει, ο κάτοχος αυτού του προσώπου είναι ευτυχισμένος.

Και αν μας πιάσει γιά καλά το γέλιο και χτυπιώμαστε στο πάτωμα, εκεί να δείτε πράματα και θάματα! Οι κοιλιακοί πιέζουν τον αέρα προς τα έξω με ταχύτητα 100χλμ/ώρα! Κανονικά πρέπει όταν γελάμε έτσι να είμαστε δεμένοι και να φοράμε κράνος. Ορισμένοι σχολαστικοί μάλιστα προτείνουν και "δίπλωμα γέλιου", όπως δίπλωμα οδήγησης. Μέσα σε όλον αυτόν τον πανικό βρίσκουν και οι πνεύμονες ευκαιρία να φουλάρουν οξυγόνο, λες και πας να σπάσεις το παγκόσμιο ρεκόρ άπνοης κατάδυσης. Μέχρι και τέσσερεις φορές παραπάνω οξυγόνο, απ΄ότι συνήθως, τέτοια χάλια!

Το γέλιο δεν είναι παίξε-γέλασε όπως νομίζουν πολλοί, αλλά αθλητισμός υψηλού επιπέδου. Και είναι το μόνο σπορ, στο οποίο μπορεί να πρωταγωνιστήσει και ο μικρός και ο μεγάλος, και ο πλούσιος και ο φτωχός. Γιά τον φτωχό μάλιστα είναι το γέλιο μία από τις δύο μοναδικές του επιλογές. Την δεύτερη δεν την αναφέρουμε. (Αλλά άμα γυρίσει ο τροχός, φίλε, εκεί να δεις τι σημαίνει η άλλη επιλογή!).

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε, το γέλιο έγινε είδος πολυτελείας. Φόροι, χαράτσια, ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια, ένα τεράστιο σκοτεινό τούνελ η ζωή (και μόνο οι τυφλοπόντικες της συγκυβέρνησης να βλέπουν κάτι φωτεινό στην άλλη του άκρη, μάλλον το άστρο του Λιάπη εκ Μαλαισίας), που να βρεις κουράγιο γιά χαμόγελα και γέλια;

Σωστό;

Όχι, καθόλου! Το γέλιο είναι η βάση της αυτοάμυνας, το θεμέλιο κάθε επανάστασης. Μιά επανάσταση που μπορεί να ξεκινήσει, όταν τελειώσουμε το σχολείο του χαμόγελου, όταν αποφοιτήσουμε από το λύκειο του γέλιου και κλείσουμε τις ανώτατές μας σπουδές με δοκτορά στην σοφία που εμπεριέχει η φράση "έμαθα να γελάω με τον εαυτό μου".

Χαμόγελο εύχομαι για τον νέο χρόνο λοιπόν σε κάθε φίλο, γνωστό ή αναγνώστη του βραχόκηπου, γέλιο κόντρα στην μαυρίλα της εποχής. Χαμόγελο και όπως το καταφέρει ο καθένας. Χαμόγελο να δουν τα μωρά, να μάθουν. Χαμόγελο, να αλαφρύνει ο σταυρός, χαμόγελο να πάθει πλάκα ο εχθρός, χαμόγελο γιά τον δίπλα μας, χαμόγελο γιά μας...

Χαμόγελα Πολλά!

26/12/13

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ: Μεμονωμένες οι πρώτες 25.000 περιπτώσεις Άκη, Λιάπη, Τομπούλογλου





Άκης, Λιάπης, Τομπούλογλου...

Τι λείπει από αυτή τη σειρά; Μα τι άλλο; Αμέτρητα άλλα ονόματα! Όλος αυτός ο συφερτός που δεν πρόλαβε ακόμα να προβάρει χειροπέδες ή να νοιώσει στον αυχένα του την καφτή ανάσα μιάς ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ εξεταστικής επιτροπής.

Φυσικά γνωρίζουμε, ότι οι φυλακές που πρόκειται να φιλοξενήσουν τη μούργα της ελληνικής κοινωνίας, τα ερπετά και ταυτόχρονα αρπαχτικά της ελληνικής πολιτικής ζούγκλας, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν ακόμα χτιστεί. Και πως να χτιστούν, αφού οι κακοποιοί είναι ακόμα στο τιμόνι της χώρας και ελέγχουν τα πράγματα; Και αυτή ακριβώς είναι η ουσία, το ζητούμενο, πόθος, όνειρο αλλά και αναγκαιότητα για να ορθοποδήσει κάποτε αυτή η καταραμένη χώρα: Μία πολιτική συγκυρία που επιτρέπει την μετατροπή των βιλλών των καθαρμάτων του δικομματισμού και των τοπικών φυλακών σε συγκοινωνούντα δοχεία!

Η καταστολή του μαφιόζικου συστήματος πλιατσικολογήματος της κοινωνίας και του κράτους, που θεσμολόγησε η Δυάδα των Εσχάτων, που επιμένει -με την ενεργή μας υποστήριξη ή παθητική μας ανοχή- να βρίσκεται -στην χειρότερη περίπτωση- μόνο με το ένα πόδι εκτός Κορυδαλλών, είναι το πρώτο καθήκον της πρώτης κυβέρνησης χωρίς νεοδημοκρατική ή πασοκική συμμετοχή. Καθήκον και ζωτική ανάγκη. Όπως το πρώτο κλάμα και η πρώτη ανάσα του νεογέννητου.

Άκης, Λιάπης, Τομπούλογλου,

Ούτε τελεία, ούτε αποσιωπητικά.

Κόμμα μπήκε μετά τον Τομπούλογλου αχρείοι!

Επιτέλους: Επαναστατικά μέτρα κατά του ψόφου προτείνει η ΔΗΜΑΡ!





ΤΟMAΡ: ¨...έκφραση...ενεργειακής φτώχειας η αιθαλομίχλη...η κυβέρνηση πρέπει να λάβει μέτρα για όλους τους πολίτες που κρυώνουν...¨

Να και μιά φτώχεια που δεν την είχαμε πάρει χαμπάρι: Η...ενεργειακή. (Δηλαδή αν κάποιος δεν έχει λεφτά να αγοράσει αυτοκίνητο, θεωρείται...αυτοκινητιστικά φτωχός;)

Όσον αφορά τα μέτρα για τους πολίτες που...κρυώνουν, τα νέα μέτρα που προτείνει η ΤΟΜΑΡ είναι σαφέστατα:

α) Όσοι κρυώνουν πολύ, θα έχουν 100% πρόσβαση στα...θερμικά μέτρα. Απαραίτητη προϋπόθεση, τις ώρες που κρυώνουν να φοράνε πουλόβερ, παλτό, μπότες, σκουφί και γάντια. Ειδικά συνεργεία του υπουργείου θα ελέγχουν, αν τα παράθυρα του σπιτιού τους είναι κλειστά ή αν από την πόρτα ¨μπάζει¨. Στην συνέχεια, και αν πράγματι πιστοποιηθεί "ψόφος", καλείται ο πολίτης που κρυώνει να αφηγηθεί στο συνεργείο το πιό άνοστο ανέκδοτο που ξέρει. Η αίτηση στέφεται με επιτυχία, όταν τουλάχιστον τα τρία τέταρτα του συνεργείου αξιολογήσουν το ανέκδοτο ως "πολύ κρύο".

β) Όσοι κρυώνουν λίγο, θα λαμβάνουν το ήμισυ του εν λόγω επιδόματος. Μέρα παρά μέρα. Ή μιά ναι, ή μιά όχι. Η παράγραφος δεν ισχύει γι΄αυτούς που ισχυρίζονται ότι κάτι δεν τους κάνει "ούτε κρύο, ούτε ζέστη).

γ) Η χρήση ειδικού μηχανήματος που αποδεικνύει την αυθεντικότητα των παγωματικών συναισθημάτων των δικαιούχων (;) -κοινώς Τουρτουρόμετρο- κρίνεται απαραίτητη. (Μέχρι και 60 "κλακ-κλακ" των δοντιών το λεπτό θεωρούνται μάσημα. Από 60 έως 180 το λεπτό, λαιμαργία. Από 180 μέχρι 250, κρύο. Από 250 και πάνω, ψόφος). Σε ορισμένες δύσκολες περιπτώσεις θα είναι απαραίτητη η χρήση ενός ακόμα πιό ειδικού μηχανήματος, του Ανατριχιλόμετρου.

δ) Το σύνθημα του συνεργείου που επισκέπεται το σπίτι σας είναι, "μπούζι". Το παρασύνθημα του ιδιοκτήτη, "πόρτααααα".

ε) Πολίτες που την στιγμή της επίσκεψης του συνεργείου κάθονται πάνω στην αναμμένη σόμπα (προφανώς για να επηρεάσουν θετικά την έκθεση των εμπειρογνωμόνων), καίγονται.

ζ) Πολίτες που κατά την ώραν της επισκέψεως του ορθοδόξου κρυομετρικού συνεργείου τρέμουν σαν τα ψάρια, λαμβάνουν το βοήθημα ατάκα κι΄επιτόπου! Σε περίπτωση που αποδειχθεί όμως ότι υπέφεραν από Πάρκινσον, θα οδηγηθούν ως κοινοί απατεώνες με αυτόφωρο στον εισαγγελέα.

Σχόλιο βραχόκηπου: Ότι και να κάψεις φίλε, δεν σε σώνει τίποτα από τον ψόφο της συγκυβέρνησης και τα ναι και όχι της ΤΟΜΑΡ. Εκτός και αν αποφασίσεις επιτέλους, να τους κάψεις αυτούς τους ίδιους! Μιά για πάντα....




8/12/13

Υποκλοπή της συνομιλίας Ομπάμα-Μέρκελ γιά την υποκλοπή στο κινητό της Μέρκελ!





Τι NSA, υποκλοπές, σκάνδαλο και σαχλαμάρες; Σιγά τις υποκλοπές. Μπροστά στις υποκλοπές που έκανε το ένδοξο αυτό εδώ μπλογκ, οι άλλες είναι απλά φήμες Καλυμνιώτικες*. Δώστε προσοχή αγαπητό κοινό: Μπορεί τα αμερικανάκια να "ακούνε και να μη φτάνουν", αλλά άλλα τ΄αυτιά του πελαργού και άλλα του βατράχου, όπως λέει μιά χαβαλέ παροιμία των δεξιά της λεωφόρου Κηφισίας περιοχών. (Όπως ανεβαίνεις δεξιά). Κρατηθείτε παρακαλώ από τας χειρολαβάς:

ΥΠΟΚΛΟΠΗ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΚΗΠΟΥ ΣΤΗΝ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΟΜΠΑΜΑ-ΜΕΡΚΕΛ!

Μάλιστα! Τους πιάσαμε κότσους! Πήγαν να υποκλέψουνε και βγήκαν υποκλοπημένοι! Ο ιπποκλέψας, του ιπποκλέψαντος, όπως συνήθιζε να λέει ο  αλησμόνητος στον ρόλο του αλογοκλέφτη, Τζων Γουέιν. Μάστα. Η υποκλοπή της συνομιλίας των δύο κορυφαίων πολιτικών ήταν τόσο μαεστρικά σκηνοθετημένη, που δεν πρόλαβαν να βγάλουν ούτε κιχ. Και όχι μόνο επειδή η υποκλοπή της συνομιλίας έγινε ορισμένες ώρες πριν την έναρξη του τηλεφωνήματος...

Το περιεχόμενο σπάει κουβαρίστρες στον κατήφωρο! Τον δημοσιεύουμε με τη θέλησή μας σε τούτο εδώ το ποστ, δεν χρειάζεται να ασκήσετε ωμή βία. Χαριστικά, γιά σας. Η μετάφραση είναι προσφορά της εταιρείας που προσέφερε τα καύσιμα των τεθωρακισμένων για την παρέλαση της 28ης Οκτωμβρίου.


Drin-Drin-Drin-Drin
(Ντριν-ντριν-ντριν- ντριν)

(Ακούγεται ο χαρακτηριστικός ήχος που κάνει ένα τηλέφωνο, όταν το σηκώνει ένας αμερικάνος πρόεδρος)

OBAMA: Oh my darling Angela, yes we can!
(Καλώς την Μπουμπουλίνα. Μίλα άφοβα, μόλις έχει τελειώσει η κασέτα και όσο να βάλουν άλλη, δεν γράφει)

ΜΕΡΚΕΛ: Je suis, Montmartre, Metro, Pissoir, Paris Saint Germain, Carburateur, une, deux, trois!
(τον πλακώνει στα "γαλλικά". Βουλώστε τα παιδάκια κλειστά ή τέλος πάντων κρατείστε τα αυτάκια τους μακριά. Ή κάπως έτσι.)

OBAMA: Μα γιατί μας τα χώνετε οριζοντίως και καθέτως ωραία μου Γερμανίς;
(Συνεχίζουμε στα ελληνικά, γιατί οι πενταροδεκάρες που μας έσκασε ο χορηγός δεν φτάνουν ούτε γιά ζήτω. Και αν συμβεί κάτι ανάλογο στην παρέλαση**, βλέπω τα φαντάρια να παρατάνε το ένα δύο-εν δυό και να ζμπρώχνουν μπροστά από την κερκίδα των φανατικών επισήμων τα τανκς. Που να τους...ζμπρώξουνε τέσσερεις. Τους επισήμους).

ΜΕΡΚΕΛ: Άσε τα κούφια ρε Μπαράκ και ξέρασέ τα μου όλα τα ένθεν και ένθεν της υποκλοπής με χαρτί και καλαμάρι.

ΟΜΠΑΜΑ: Υποκλοπή εγώ; Μα εγώ δεν γνωρίζω καν τι σημαίνει η λέξη υποκλοπή. Να μην προλάβω να κλείσω το Γκουαντάναμο, αν δεν πιστεύεις.

ΜΕΡΚΕΛ: Βαρύς όρκος, Μπαράκ. Μάζεψέ τα, γιατί το βλέπω να ξεχειλίζει πάλι κρατούμενους. Ομολόγα! Μας φλόμωσες στην υποκλοπή, ναι ή ναι;

ΟΜΠΑΜΑ: Ε, ότι μπορέσαμε κάναμε.

ΜΕΡΚΕΛ: Πόσες υποκλοπές κάνατε;

ΟΜΠΑΜΑ: Κάτι λίγες: Ευρώπη, Ασία, Αφρική, Αμερική και την μισή Ωκεανία.

ΜΕΡΚΕΛ: Τη μισή Ωκεανία;

ΟΜΠΑΜΑ: Ε ναι. Δυό χεράκια έχω, που να τα προλάβω όλα μόνος μου;

ΜΕΡΚΕΛ: Αλλά κι΄ εμένα ρε συ πρόεδρε. Δεν ντρέπεσαι; Που είμασταν και φιλαράκια. Καλά όλους τους άλλους, δεν πα να πηδηχτούνε οι άλλοι, αλλά όχι κι΄ εμένα ρε συ.

ΟΜΠΑΜΑ: Ρε συ Άνγκελα, εσένα δεν ήθελα να σου κάνω ηχητικό μπανιστήρι. Πλάκα ήθελα να σου κάνω, μιά αθώα φάρσα, αλλά τελικά μπερδεύτηκε η φάση και μου βγήκε υποκλοπή.

ΜΕΡΚΕΛ: Τι φάρσα ρε;

ΟΜΠΑΜΑ: Ε, να. Είχα πάει Κογκρέσο μεριά για καφέ και επί τη ευκαιρία για να σώσω την πατρίδα από το γαϊδουρινό ινάτι των Ρεπουμπλικάνων. Ντάξει, καλά περνάγαμε, αλλά κάποτε άρχισε η ρεμπουπλικανική πτέρυγα να προωθεί κάτι σφηνάκια του κερατά, άνευ μεζέ, και γίναμε λιάδα. Τσακίρ κέφι που λες, ρε δε κάνουμε κάτι να σπάσουμε πλάκα, φωνάζει ένας καλός, ναι να πάρουμε καμμιά ευρωπαία πολιτικό, να της κάνουμε πλάκα, απαντάει ένας καλύτερος.

Ποιά ρε; Την Διαμαντοπούλου;

 Άει σιχτίρ ρε, γυναίκα είναι αυτή;

Εκείνη την Ουκρανή πούχει κάνει τα μαλλιά της κοφίνι χωριάτικο;

Μπα, την έχουνε μέσα και τηράει όξω.

Την Μάργκαρετ Θάτσερ;

Τι, πέθανε; Πότε; Σοβαρά; Πρόλαβε τουλάστιχον να χαντακώσει κανιά πενήντα εκατομμύρια εργάτες; Ναι; Μπράβο, θιόσχωρέστηνα τότες.

Την Μιχαλολιάκαινα;

Απαπαπαπαπα! Βαράει άσχημα ετούτη. Άσε που σε φτύνει από δεκαπέντε μέτρα και σε πετυχαίνει ανάμεσα στα φρύδια.

Εκεί λοιπόν που σκεφτόμασταν και λέγαμε το μακρύ και το κοντό μας, πετάγεται ένας από τα πίσω έδρανα με μιά φωτογραφία σου και αρχίζει να φωνάζει: Πρόεδρε, να, αυtee, party! Ε, και δεν την παίρνω, λέω...

ΜΕΡΚΕΛ: Δεν με πήρες όμως. Έβαλες όμως να παρακολουθούν το κινητό μου.

ΟΜΠΑΜΑ: Το πρώτο σωστό, το δεύτερο λάθος. Δε σε πήρα, γιατί δεν πρόλαβα. Η δε παρακολούθηση δεν ήταν δική μου ιδέα.

ΜΕΡΚΕΛ: Ποιανού ήτανε τότες;

ΟΜΠΑΜΑ: Του Σαμαρά.

ΜΕΡΚΕΛ: Ρε τον πούστη. Μα γιατί; Δεν είχε λόγο: Και δεν του έκανα ποτέ τίποτα και η ομάδα του πάει καλά. Η Σέλτικ κέρδισε  τις προάλλες 2-1 τον Άγιαξ και ο Σαμαράς ήτανε μάλιστα και αρχηγός.

ΟΜΠΑΜΑ: (σιχτιρίζεται και του έρχεται να την ρωτήσει, αν της αρέσουν οι "κάνικες", αλλά τελικά κιοτεύει και δε λέει. Κακώς). Ρε συ Άνγκελα, όχι τον μαλλιά της Εθνικής Ελλάδας, τον άλλον Σαμαρά εννοώ, τον τρίχα.

ΜΕΡΚΕΛ: Μη μου πεις αυτόν τον τον...

ΟΜΠΑΜΑ: Ναι, αυτόν, τον...αντιφασίστα!

ΜΕΡΚΕΛ: Που μάζεψε κάτι καταπληκτικούς τύπους και την έπεσε άγρια στην ακροδεξιά;

ΟΜΠΑΜΑ: Ναι, τους Βορίδη, Γεωργιάδη, Λαζαρίδη και Φαήλο, γνωστούς σαν FASHISTBUSTERS. Και γαμώ τα έργα. Το GHOSTBUSTERS δεν λέει μία μπροστά του.

ΜΕΡΚΕΛ: Μη μου πεις τώρα, ότι αυτός σου είπε να παρακολουθήσεις το τηλέφωνό μου.

ΟΜΠΑΜΑ: Όχι.

ΜΕΡΚΕΛ: Πες μας επιτέλους και μας γκάστρωσες!

ΟΜΠΑΜΑ: Ε όχι μέχρι εκεί βρε Άνγκελα! Είπαμε, δεν βάζει ο Πρόεδρος των ΗΠΑ την υπογραφή του και το.....του όπου νάναι. Ντάξει, νάτανε η Μόνικα, να ΄λεγα να πάει στο διάολο, αλλά όχι και στο.....μιάς......(Εδώ υπήρχαν παράσιτα και δεν ακούσαμε καλά τι είπε).

ΜΕΡΚΕΛ: Άσε τα σάπια και λέγε!

ΟΜΠΑΜΑ: Να, είχε έρθει ο Σαμαράς γιά επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, (είχαμε προλάβει να μαζέψουμε τα ασημικά-τιμαλφή κτλ από το μέγαρο, γιατί αυτοί οι νεοδημοκράτες και πασόκοι που κυβερνούν τα τελευταία 50 χρόνια την Ελλάδα σε αγκαλιάζουν με τα δυό χέρια και ταυτόχρονα σου σφίγγουν εγκάρδια το χέρι και με ένα άλλο σου ξαφρίζουν από την κωλότσεπα το πορτοφόλι, μεγάλο ταλέντο στην ξάφρα, ούτε χταπόδια νάτανε, τόσα χέρια!), κλάφτηκε, τον λυπήθηκα, του βάζω να φάει, μου λέει, Πρόεδρε φχαριστώ, έφαγα, μόνο έτσι γιά το εθιμοτυπικό να ρίξω κανιά πενηνταριά κεφτεδάκια, να μη παρεξηγηθείς. Ε αφού έφαγε τον περίδρομο, άρχισε να μου λέει τα δικά του: Σιγά τα ωά με το Γκουαντάναμο, δεν φτουράει μία μπροστά στην Αμυγδαλέζα, και άμα θέλω βοήθεια να κλείσω το NBC σε μιά ώρα, μου στέλνει με το επόμενο αεροπλάνο τον Κεδίκογλου, και να προσέχω όταν μιλάω στην τιβί, γαμώ το κεφάλι μου μαλάκα, και ότι τώρα που σερβίρουν κυβέρνηση και μήντια την Μέρκελ και την Τρόϊκα ως κακούς και αυτούς τους ίδιους σαν ήρωες αντιστασιακούς και επαναστάτες όλα πάνε καλά και ο κόσμος το καταπίνει αμάσητο με τη μία, και ότι η συνταγή της επιτυχίας είναι ο κυβερνητικός συνασπισμός των δύο μεγάλων κομμάτων και αν υπάρχει στους Ρεπουμπλικάνους κάνας χονδρός αρχηγός, να τον καλέσω, να τα τρώμε μαζί...

ΜΕΡΚΕΛ: Μισό ρε συ Μπαράκ. Είπες ότι ήταν ιδέα του Σαμαρά η παρακολούθηση του κινητού μου. Από πότε έχει ιδέες ο Σαμαράς; Εμείς δεν του λέμε τι να κάνει; Εμείς δεν κρατάμε την "σούστα", την μεταλλική βέργα που κινεί την φιγούρα του Σαμαρά πάνω στον μπερντέ; Δικό μας δεν είναι το σενάριο του "Ο Καραγκιόζης πρωθυπουργός";

ΟΜΠΑΜΑ: ...και τι σου φταίει ο Καραγκιόζης;

ΜΕΡΚΕΛ; ...η φιγούρα Καραγκιόζης;

ΟΜΠΑΜΑ: Όχι, το νούμερο Καραγκιόζης...

Σε ετούτο ακριβώς το σημείο δεχόμαστε αφόρητες πιέσεις από Ουάσινγκτον μεριά, να σταματήσουμε την δημοσίευση του απόρρητου διαλόγου του αμερικάνου προέδρου και της γερμανίδας καγκελάριου, αλλιώς φωτιά στα μπατζάκια μας, αλλά εμείς προλαβαίνουμε να σταματήσουμε την δημοσίευση από βαρεμάρα μόνοι μας. Καλή σας βδομάδα.


ΥΓ: Ο Βραχόκηπος βρίσκεται πάντοτε αγκαλιά με την αλήθεια. Δεν πιστεύουμε να πιστέψατε στις μπαρούφες που αμολάει ο Snowden;







*Μάθαμε ότι καλπάζει στην Κάλυμνο το κουτσομπολιό. Φήμη ίσον φούμο, λένε. Και ότι άμα θες να μη πας ποτέ στη ζωή σου στην Κω, τράβα να γεννηθείς στην Κάλυμνο. Με το που αντικρύζεις για πρώτη φορά το φως του καλυμνιώτικου ήλιου, μειώνονται δραματικά οι πιθανότητες να πατήσεις ποτέ το ποδάρι σου (ή και τα δύο) στην Κω! Άλλα δεν πρόλαβα να μάθω (από πρώτο χέρι παρακαλώ), αλλά έχω πέσει σε φλέβα χρυσού, θα μου τα ξεράσει όλα. Με βλέπω να παίρνω απάντηση ακόμα και στη μεγάλη ερώτηση, που με βασανίζει από το Δημοτικό: Κάνουν ντουζ οι Καλυμνιώτες από τότε που σταμάτησαν να βουτάνε για σφουγγάρια;

**Το παρόν γράφτηκε πριν την 28η Οκτωμβρίου.


Tα "Δεκεμβριανά παραμύθια". Προσεχώς στον Βραχόκηπο!





Το Χριστούγεννο πλησιάζει, δεν το σταματάς με τίποτα, καιρός κρύος, καιρός γιά δύος, που λέει η παροιμία, άρα καιρός για ιστορίες και παραμύθια, πράγματα απαραίτητα στο πανελλήνιο, όπως το μύγδαλο στη σοκολάτα του Παυλίδη, γιατί το πονηρούλικο το πανελλήνιο ψοφάει ως γνωστόν γιά ιστοριούλες και παραμυθάκια, αλλιώς δεν θα μαλακιζόταν διαρκώς με εκείνο το κουφό "δώσαμε τα φώτα στην ανθρωπότης και καλά που κάνανε οι Σπαρτιάτες του Λεωνίδα στα Θερμοπύλια "αού", αλλιώς θα είχε σήμερα ο Αχμάντι-Μοχαμάντι Νετζάντ-Μαντζάντ το Mega και όχι ο Μπόμπολας και ο Πανθρακικός θα λεγόταν Παντεχερανιακός, άρα μέγιστη ποσότης στον κόσμο η Ελλάς, ακόμα και Χρυσή Αυγή στείλαμε από υπερδόση πολιτισμού στη Βουλή και όταν εμείς τρώγαμε κουκουνάρια στα πεύκα οι άλλοι κάνανε βόλτα στις παραλίες μήπως και πετύχουνε κάνα φύκι να το κάνουνε σαλάτα, αλλά όχι χωριάτικη, γιατί εμείς δεν είχαμε προλάβει να ανακαλύψουμε την φέτα, να σωθεί ξανά η αθρωπότης", και όσοι αγανάκτισαν τώρα γιά το μήκος της πρότασης, ας παραπονεθούνε στο υποκατάστημα της κόκας κόλας της ενορίας τους γιά την κολλητική σχέση μεταξύ πληχτρολογίου και του εν λόγω δροσιστικού ποτού, όταν αποφασίσει αυτό κάποτε να χυθεί στα πλήχτρα της αρεσκείας του. Ουάου, ξεκόλλησε από μόνη της η τελεία!

Και όσον αφορά το παραμύθι στη ζωή του Νεοέλληνα, ε όλοι μας γιά ένα παραμύθι ζούμε! Συνήθως για παραμύθι-φούσκα, φθηνή παραγωγή με μάπα σενάριο και αίσιο τέλος. Μόνο τα τελευταία χρόνια πάμε να αλλάξουμε κάτι, αλλά ψιλικατζήδικα πράματα, όχι τίποτα σπουδαίο. Να, κρατήσαμε τα ίδια παραμύθια που αναμασάμε όλα τα χρόνια, ίδιο περιεχόμενο, ίδιοι πρωταγωνιστές, ίδιο δίδαγμα. Μόνο στο τέλος έκανε μιά μικρή παρεμβασούλα ο Νεοέλλην. Έστω με την "βοήθεια" των Δανειστών. Ντόπιων και ξένων. Το παλιό "και ζήσανε αυτοί καλά κι΄εμείς καλύτερα" έδωσε στη θέση του στο σαφώς ρεαλιστικότερο "και ζούνε αυτοί καλά, κι΄εμείς...κι΄ εμείς δεν έχουμε δουλειές, δεν έχουμε να βάλουμε πετρέλαιο και αναγκαζόμαστε να κάψουμε ότι έμεινε από το δάσος της περιοχής στη σόμπα, δεν έχουμε να πληρώσουμε τσι λογαριασμοί, δεν έχουμε να φάμε, δεν έχουμε όνειρα, δεν έχουμε ούτε αρχίδια να σηκωθούμε και να τους φάμε, άρα τον κακό μας τον φλάρο έχουμε, αλλά αφού ξεκόλλησε το πλήκτρο, ας βάλουμε εδώ μιά τελεία, να τελειώνουμε".

Το Χριστούγεννο φουλ στην τελευταία ευθεία λέγαμε. Βάλανε οι Δήμοι τα λαμπάκια στους δρόμους, να βλέπει ο καταναλωτής που είναι οι φάτνες των μαγαζιών, να πάει να προσκυνήσει. Έστησαν οι Καμίνηδες τα χριστουγεννιάτικα δενδρομεγαθήρια στις πλατείες Συντάγματος στις πολιτείες της επικράτειας, να καίνε δέκα χιλιάδες λαμπάκια το ρεύμα της αρκούδας -η οποία αρκούδα φαίνεται να είναι το μοναδικό ζώο που δεν πληρώνει χαράτσι, αλλά δεν της κόβει η ΔΕΗ το ρεύμα, ενώ όλα τα άλλα ζώα το πληρώνουν γιατί φοβούνται-. Οι Άγιοι Βασίληδες προβάρουνε τα μούσια τους, γυαλίζουν τα παιδάκια τα τριγωνάκια τους, υπογράφουν οι γαλοπούλες τις διαθήκες τους, οι κυβερνώντες ετοιμάζουν τους ευχητήριους λίβελους "Αγαπητέ Έθνε, αγαπητοί μαλάκαι ψηφοφόραι, αγαπητέ λαέ που σκύβεις το κεφάλι! Αι άγιαι εμέραι των Χριστουγέννων -που σφυροκοπούν κάθε χρόνον με μεγάλη επιμονή τον απανταχού πιστεύων ελληνισμόν- πέφτουνε, αλλά η Τρόϊκα μένει, άρα αι θυσίαι που υπέστη ο λαός πιάνουνε τόπο, γιατί στην άλλη άκρη του προχριστουγεννιάτικου τούνελ φέγγει το φωτάκι της Βηθλεέμ, ήτοι δια του νέου προϋπολογισμού -που οδηγεί τα 64% των κρατικών εξόδων εις τας βαθέας τσέπας των Δανειστών ημών (και τα πάντα βουτών) και αφήνει μιά τεράστια τρύπα στα όνειρα χιλιάδων παιδιών- μας βλέπω να βγαίνουμε σε λίγα τέρμινα στις Αγορές και όσοι από εσάς αντέξετε μέχρι τότε να ξαναβγαίνετε γιά ψώνια στην (Βαρβάκειο) Αγορά".

Το Χριστούγεννο βρήκε το ημερολόγιο κατηφορικό, τσουλάει στο φουλ και δεν σταματάει με τίποτα λοιπόν. Τι να κάνουμε τότε εμείς; Μπλογκ είμαστε, λυγίζουμε. Δεν είμαστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας με ένα πεντακοσάρικο μεροκάματο, να λέμε "μπράβο γιά τις θυσίες σου λαέ" και να μη λυγίζουμε ουτε με γιούχα σε παρέλαση. Αφήνουμε λοιπόν τα σιχτίρια και την πολιτική και την πέφτουμε οριζόντια στο μούσι και στο παραμύθι. Γιορτές θέλετε, είπατε; Ε γιορτές θα πάρετε! Παραμύθια εποχής, πασπαλισμένα ελαφρά με κουραμπιεδόσκονη και ψιλοκομμένο αμύγδαλο, βασισμένα σε αληθινές χριστουγεννιάτικες ιστορίες, όπως τις αντέγραψε από το μούσι η ζωή δηλαδή. Μόνο εδώ σε μας! Μιά προσφορά του χριστουγεννιάτικου βραχόκηπου που ακούει στο μελωδικό όνομα "Τα Δεκεμβριανά παραμύθια". Μη τα χάσετε! Με κάθε παραμύθι που διαβάζετε, κερδίζετε ένα κουπόνι, με το οποίο μπορείτε να μην αγοράσετε τίποτα στο σουπερμάρκετ της επιλογής σας!

Λοιπόν;

Παραμύθι-μύθι-μύθοι, το κουκί και το ρεβύθι....

Προσεχώς σε τούτο το μπλογκ!

1/12/13

Δεν αμύνεσαι; Δεν αντεπιτίθεσαι; Τουλάχιστον παίξε!



Λέμε τώρα, ότι σε έχει χτυπήσει η ανία κατακέφαλα και δεν ξέρεις πως να αυτοκτονήσεις την ώρα σου. Μιλάμε για Τις ανίες όμως, όχι τίποτα ανίες δευτέρας διαλογής, τύπου "μαλακίζομαι μπανίζοντας τούρκικο σήριαλ στην τιβί". Λοιπόν; Τι κάνεις; Άστο, μην παιδεύεσαι, θα σου πω εγώ, τι να κάνεις.

Πρώτον: Πιάνεις ένα άδειο τετράδιο, βουτάς ένα ψαλίδι και αρχίζεις να κόβεις χαρτάκια. Μακρόστενα χαρτάκια, σαν ετικέτες. Άντε!

Τελείωσες; Μπράβο! Άει σύρε τώρα στο διαδίκτυο και βρες όλους τους βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που περάσανε από το 74 και μετά το κατώφλι της Βουλής. Όλους είπα! Τελείωσες; Μπράβο.

Λοιπόν, βουτάς τώρα ένα μολύβι και κάθεσαι και γράφεις τα ονόματα όλων, ΟΛΩΝ είπα, στις ετικέτες. Σε κάθε μία, ένα όνομα. Ρε γράφε και άσε τις ερωτήσεις, γιατί και γιατί. Θα σου πω μετά. Ωραία. Έτσι. Ναι, και τον Τζαμτζή. Εδώ ξέρανε το σκατό του ο άνθρωπος για να επιζήσει κι΄εμείς να μην του αφιερώσουμε ούτε μία ετικέτα; Τι, τον έχεις χεσμένο τον Τζαμτζή; Δεν πειράζει, κι΄εγώ χεσμένονε τον έχω, αλλά γράφτον. Ναι, και στην ετικέτα γράφτον.

(Πολύ μου αρέσουν αυτές οι συνεργασίες με τους φίλους αναγνώστες ρε γμτ. Μερικές φορές αναρωτιέμαι, πως την βγάζουν ορισμένοι εξ΄αυτών, όταν γιά διάφορους λόγους δεν έχω καιρό - ή μούσα- για να γράψω).

Τελειώσαμε; Πρώτος φίλε! Λοιπόν, τώρα βρίσκεις μία σακούλα του Λιντλ, ή του Πράκτικερ που έκλεισε και χεστήκαμε απαξάπαντες που είμαστε αναγκασμένοι να ψωνίζουμε τις βίδες μας αλλού. Ή τέλος πάντων μιά σακούλα από το σουπερμάρκετ της ενορίας σου, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα για τα μαγαζιά. Οκ; Ωραία. Τώρα γεμίζεις τη σακούλα με τις ετικέτες και ανακατεύεις καλά. Ανακάτεψε καλά για να ξεκολλήσουν. Φυσικά ξεκολλάνε. Στην σακούλα σαν ετικέτες με ονόματα ξεκολλάνε. Μόνο εκτός σακούλας, σαν παλιοτόμαρα με ετικέτα "βουλευτής ΝΔ τάδε" ή "βουλευτής ΠΑΣΟΚ τάδε" δεν ξεκολλάνε ούτε με ματσακόνι από πάνω μας. Και πως να ξεκολλήσουν, όταν εμείς οι ίδιοι ανανεώνουμε κάθε τετραετία την κόλλα;

Στο κομβικό αυτό σημείο τελειώνει η ευχάριστη ώρα χειροτεχνίας και λοιπών άλλων διασκεδαστικών κατασκευών και αρχίζει η ώρα της επιστήμης και της στατιστικής. Πιάνουμε τώρα ένα άλλο χαρτί και γράφουμε τις παρακάτω λέξεις-κλειδιά, τη μία κάτω από την άλλη: Λαμόγιο, κόπανος, καραμαλάκας, μιζάκιας, ηλίθιος, απόβρασμα της κοινωνίας, ψεύτης, απατεώνας, ψώνιο, ανάξιος, φασίστας, προδότης, ψυχοπαθής, ρεντίκωλο των σκυλιώνε, ανήθικος, λέρα του κερατά, φουλ μέταλ βαρεμένος, φλούφλης, πατσαβούρα, τσόκαρο, νορμάλ, ηθικός άνθρωπος με την ανάλογη γιά την θέση του μόρφωση και ικανότητα, με χαρακτήρα και παιδεία. Όταν τελειώσετε, ελέγχετε -αν είστε σχολαστικοί- αν η προτελευταία λέξη είναι μεταξύ τριτελευταίας και τελευταίας, ακριβώς στη μέση δηλαδή, και αν όντως έχει έτσι, συνεχίζετε. Αν όχι, συνεχίζετε πάλι. Μη τρελλαθούμε δηλαδή.

Τώρα μπαίνουμε στο μάτι του κυκλώνα. Η επιστήμη σε όλο της το μεγαλείο! Κάτι σαν τον Τούρκο τον Μεγαλοπρεπή αλλά χωρίς σήριαλ. Λοιπόν. Κατ΄αρχήν δεν θέλουμε να ρίξουμε κανέναν. Όλοι οι βουλευτές των κωμάτων εξουσίας εκεί που ανήκουν πραγματικά: Σε ένα σακούλι. Και αφήνουμε τον νόμο των πιθανοτήτων να πει την μεγάλη του αλήθεια: Τραβάμε γιά κάθε καλλιτεχνική έννοια απ΄ αυτές που γράψαμε στο χαρτί, πχ λαμόγιο, κόπανος, καραμαλάκας, μιζάκιας κτλ από έναν κλήρο από την σακούλα της αλήθειας. Ένα όνομα για κάθε λέξη, το οποίο γράφουμε μετά δίπλα από την λέξη. Πχ, ρεντίκωλο των σκυλιώνε: Σίμος Κεδίκογλου, ΝΔ. Ωραία. Συνεχίζουμε με την ίδια επιστημονική εμμονή μέχρι να συμπληρωθεί η λίστα των...δεξιοτήτων, οπότε ξαναρχίζουμε από την αρχή. (Αν φερ΄ ειπείν πέσει στο "ρεντίκωλο των σκυλιώνε" το "Κεδίκογλου", δεν σημαίνει αυτό ότι καλύφθηκε εντελώς η αλήθεια και ότι απορρίπτονται οι υπόλοιποι διεκδικητές της λέξης. Συνεχίζουμε λοιπόν να τραβάμε κλήρους και να αναγράφουμε τα ονόματα των τυχερών δίπλα από τις λέξεις-κλειδιά, μέχρι να τελειώσουν οι κλήροι. Το αποτέλεσμα της επαναστατικής αυτής μεθόδου είναι α) ότι μπορούν να προκύψουν κανιά πενηνταριά "ρεντίκωλα των σκυλιώνε", πράγμα που συμβαδίζει με στρατιωτικό βήμα παρέλασης με την πραγματικότητα, και β)....ξέχασα, δεν έχει β.

Συνεχίζουμε το εύθυμο όσο και σοφό αυτό παιχνιδάκι μέχρι να τελειώσουν τα ονόματα ή να αδειάσει ντιπ το σακουλάκι. Σε πολλές περιπτώσεις συνιστούνται και τα δύο. Μετά καλύπτουμε την τελευταία κατηγορία με ένα χαρτί της αρεσκείας μας, αυτήν με τον "και γαμώ τα παιδιά για βουλευτής" δηλαδή, και ξεκινάμε την επιστημονική ανάλυση των τυχαίων αποτελεσμάτων. Πχ, Ψυχοπαθής: Γεωργιάδης, Κασιδιάρης, Παπακωνσταντινοτίποτας, Φαήλος (βάζουμε στο σακούλι και μέλλοντες βουλευτές) κτλ.

Το χαιρόμαστε στη σειρά, γνωρίζουμε και βουλευτές του δικομματισμού που δεν τους ξέρει ούτε και ο πατέρας τους. (Και μη πάει ο νους σας σε μπάσταρδους, δεν είμαστε τόσο σκληροτράχηλο μπογκ εμείς, να λέμε τους μπάσταρδους-μπάσταρδους). Αφού το χαρούμε όπως του πρέπει και βγάλουμε και το επιστημονικό άχτι μας, ξεσκεπάζουμε την τελευταία κατηγορία και αρχίζουμε το γέλιο. ΤΟ γέλιο! "Νορμάλ, ηθικός άνθρωπος με την ανάλογη γιά την θέση του μόρφωση και ικανότητα, με χαρακτήρα και παιδεία" και ταυτόχρονα νεοδημοκράτης ή πασόκος βουλευτής ξεπερνάει φυσικά τα όρια της επιστήμης και του αστείου και βολοδέρνει κάπου σαν προϊόν επιστημονικής φαντασίας στο διάστημα.

Σε ακριβώς ετούτο το σημείο θα σας αφήσουμε μόνους σας με το παιχνίδι μας, καλή σας διασκέδαση. Και μην ακούσω κανένα να λέει, τι παιχνίδι είναι αυτό ρε βραχόκηπε, καλύτερα να παίζαμε το πουλάκι μας, γιατί ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΑΣ ΠΑΙΖΟΥΜΕ αγαπητοί αναγνώστες, αλλιώς δεν θα είχαμε τα καθάρματα ακόμα στην καμπούρα μας.

Την επόμενη εβδομάδα το διασκεδαστικό παιχνιδάκι: MEGA μου σ΄ έχω σατανά!






Ήταν ένα μικρό καράβι που έκανε διαδρομή Δανειστές-Εκάλη






Ήταν ένα μικρό καράβι
που ήταν α-α-ακυβέρνητο
οέ-οέ, οέ, οέ

κι΄ έκανε ένα μακρύ ταξίδι
μέσα εις το-το-το Μνημόνιο
οέ-οέ, οέ, οέ

και σε πεντέξη εβδομάδες
σωθήκαν ό-ό-όλες οι τροφές
οέ-οέ, οέ, οέ

και τότε ρίξανε τον κλήρο
να δούνε ποιός-ποιός-ποιός θα φαγωθεί
οέ-οέ, οέ, οέ

κι΄ο κλήρος πέφτει... 

...1ον: στα γερόντια
με κάτι βαρβάτες τσεκουριές στην σύνταξη, που έκαναν πλέον απαγορευτική την χρήση πετρελαίου θέρμανσης, πράγμα ιδιαίτερα σωτήριο γιά την σωτηρία των απαιτήσεων των δανειστών
οέ-οέ, οέ, οέ

...2ον: στους εργάτες
που βρεθήκανε στον δρόμο, γιατί η σωτηρία της πατρίδας στηρίζεται βλέπετε πάνω στο συμπαγέστατο θεμέλιο της ανεργίας
οέ-οέ, οέ, οέ

...3ον: στην Νεολαία
που κλήθηκε να τα μαζέψει και να μεταναστεύσει στην ξενητιά, αφού το κόστος του πρωτογενούς πλεονάσματος ήταν ανεργία νέων στα 60%
οέ-οέ, οέ, οέ

...4ον: στα παιδάκια
που πάνε πεινασμένα στο σχολείο, αφού με κάθε μαθητή που λιποθυμεί από την πείνα, αυξάνονται οι πιθανότητες διάσωσης της χώρας από την χρεωκοπία
οέ-οέ, οέ, οέ

...5ον: στους άστεγους...
οέ-οέ, οέ, οέ

...6ον: στους πεινασμένους των εκκλησιαστικών ή δημοτικών συσσιτίων
οέ-οέ, οέ, οέ

...7ον: στους εξαθλιωμένους των κάδων σκουπιδιών
οέ-οέ, οέ, οέ

...8ον: στους δικαιούχους επιδομάτων πρόνοιας
αφού μπροστά στην τυφλή οργή των δανειστών, τύφλα νάχουν οι ανάγκες των τυφλών
οέ-οέ, οέ, οέ

...9ον: στην Υγεία
οέ-οέ, οέ, οέ

...10ον: στην Παιδεία
οέ-οέ, οέ, οέ

...11-100ον: σε κάθε έναν φτωχομπινέ ιδιοκτήτη κτίσματος 
(ένα σπιτάκι, να βάλουμε μέσα το κεφάλι μας όταν γεράσουμε), οικοπέδου, αγροτεμαχίου, χωραφιού, στάνης κτλ, δια της μεθόδου "πλήρωνε μαλάκα ενοίκιο, αφού είναι δικό σου"
οέ-οέ, οέ, οέ




Μικρό διάλειμμα από το μικρό παιδικό τραγουδάκι. Ανάγκες πολλές και διάφορες όπως είδατε οι εφοπλιστές-ιδιοκτήτες του καραβιού και όχι φυσικά το ίδιο το καράβι ή οι επιβάτες του (ποιός τους γαμεί τους επιβάτες των καραβιών των παιδικών τραγουδιών;). Ανάγκες που οδήγησαν τις ιδιοκτήτριες εταιρείες στις απαραίτητες ενέργειες σωτηρίας τους. (Ποιός το γαμεί το καράβι μπρος στη σωτηρία της εταιρείας, που λέει μιά παλιά παροιμία των Llooyd, της Ε.Ε, του ΔΝΤ και της ΕΚΤ). Έτσι λοιπόν την έπεσαν οι τύποι στον Μικρό, στον Μέτριο, στον Ασήμαντο, τον Μηδέν, τον Κανένα, στον Εμένα κι΄ Εσένα και δεν άφησαν ούτε κόκκαλο, αφού στην λιγούρα τους γιά το μεδουλάκι μας το ρούφηξαν και τούτο μονοκοπανιάς κάτω. Οι πολλοί, λίγο ή καθόλου έχοντες, στο στόχαστρο των ολίγων πολλά έως πάρα πολλά εχόντων. Ο παλιός νόμος της φύσης, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. (Κουφάλα Φύση). Ο ξυπόλυτος να πληρώνει τα πολυτελή υποδήματα του μεγαλοβιομήχανου παραγωγού παπουτσιών. (Κουφάλα βιομήχανε). 

Μέχρι εδώ; Μπα, έχει και συνέχεια. Αφού έγιναν όλα αυτά τα όμορφα και μαγικά που απαριθμήσαμε στο γνωστό παιδικό τραγουδάκι, αφού έφτυσαν αίμα ακόμα και τα αγέννητα μωρά, αφού οδηγήθηκαν τουλάχιστον τέσσερεις γενεές στον Καιάδα, βγαίνει ένα ξεφτυλισμένο παλιοτόμαρο, ένας λίγδης απόβρασμα του συστήματος, ένας ελεεινός βρωμολακές των Τσιμπουριών (εγχώριων και εισαγωγής), Τσάρος Οικονομίας, λέει, Στουρνάρας, σκουλήκι-υπουργός ή ανάποδα και μας φτύνει! Αφού ξεσκίσαμε τον Μικρό, αφού γδάραμε τον Φτωχό, αφού παλουκώσαμε τον Άπορο, αφού τουφεκίσαμε τον Νέο, αφού ξεκοκκαλίσαμε το σήμερα και καπαρώσαμε για μάσημα το αύριο, αφού κάναμε αυτά τα εξαίσια και ωραία και αναγκαία, ε τώρα...

...θα κληθεί να πληρώσει και η Εκάλη!

Τσάρος Οικονομίας η λέρα ο Στουρνάρας ξεχνάει ίσως τον επίλογο του αυθεντικού προκατόχου του τίτλου, του Ρώσσου τοιαύτου. Τροχός είναι όμως και γυρίζει. Και ο φτωχός είναι εκεί και περιμένει. Ακόμα και αν δεν ξέρει ότι περιμένει. Εδώ όμως είμαστε αναγκασμένοι να τελειώσουμε το τραγουδάκι, να κάνουμε και τίποτα άλλο σήμερα. Παιδάκια, αγνοί ανήλικοι που πέσατε και σήμερα με τα μούτρα στον βραχόκηπο επειδή σας σαγηνεύει το πάθος και η ποιότητά του, ώρα να πάρετε τα κουβαδάκια σας και να πάτε να παίξετε έξω με την άμμο. Γονείς, στείλτε έξω τα βλαστάρια σας, το παιχνίδι χοντραίνει.

τέλος τραγουδιού, εκδοχή Α΄

Ήταν ένα μικρό καράβι
που σταμάτησε να κάνει ταξίδια προς όφελος τρίτων
οέ-οέ, οέ, οέ

κι΄επειδή πλέον είχανε αλλάξει οι συνήθειες του τραπεζιού
στην πρώτη λόρδα έφαγε το πλήρωμα το υπουργικό συμβούλιο
οέ-οέ, οέ, οέ



τέλος τραγουδιού, εκδοχή Β΄

άντε και γαμήσου κουφάλα Στουρνάρα
οέ-οέ, οέ, οέ