27/9/15

Δανειστές: I love you dear minister



Σταμάτα σου λέω να κατουρήσω, αλλιώς κατουράω στο μπουκάλι της κόκα κόλα!

Ο Μήτσος, ο συνοδηγός στη νταλίκα του Μπάμπη δεν κρατιόταν πλέον! Εδώ και δύο ώρες τον παρακάλαγε να σταματήσουνε γιά κατούρημα, αλλά εκείνος το βιολί του: Θα σταματήσουμε στη Βρυξέλλα! Ε κάποτε τα πήρε ο Μήτσος, γιατί να περιμένεις να βγει αντιμνημονιακό κόμμα στη κυβέρνηση γίνεται, αλλά να περιμένεις να φτάσεις πρώτα στον προορισμό σου για να πας για κατούρημα, προφανώς δεν γίνεται. Και για να δώσει περισσότερη έμφαση στην ανάγκη του, βουτάει το μπουκάλι της κόκα κόλας και αρχίζει να ξεβιδώνει το καπάκι. Ο Μπάμπης πάτησε φρένο και άρχισε τις φωνές:

Τρελάθηκες ρε;  Άστο μπουκάλι κάτω. Είναι μισογεμάτο ρε!

Ο Μήτσος έκανε τον Τσίπρα και συνέχισε το ξεβίδωμα: Μην κάνεις έτσι ρε. Άμα τελειώσω, θα είναι σίγουρα γεμάτο. Σταματάς τώρα ή δεν σταματάς;

Τι να κάνει ο Μπάμπης, σταμάτησε στο πρώτο πάρκινγκ που βρήκε. Kαι μόλις πέντε χιλιόμετρα πριν τις Βρυξέλλες παρακαλώ! Με το "ανοίγουμε τις πόρτες και βγαίνουμε όξω" όμως, τους βουτάει ένας μυστήριος αέρας και τους ζμπρώχνει βίαια πάλι μέσα! Και γαμώ τα μελτέμια, λέει ο Μήτσος σοκαρισμένος. Τι μελτέμι στην εθνική οδό προς Βρυξέλλες ρε, του απαντάει ο Μήτσος. Ε βάλανε τα δυνατά τους, ζμπρώξανε τις πόρτες με όλη τους τη δύναμη, κοντραρίστηκαν με τα άγρια κύματα του αέρα και στο τέλος κατάφεραν να μπούνε μέσα στο ήρεμο λιμάνι του δημόσιου απόπατου.

Πωπω, αυτό πα να πει ανακούφιση! Χωρίς χρονοτριβή πιάνει ο καθένας τους από  ένα ουρητήριο και ξεκινάει να τακτοποιεί τις υποθέσεις του. Όταν τέλος πάντων τελείωσαν, στήθηκαν πίσω από το παράθυρο και έκοβαν τον αέρα που σάρωνε τα πάντα έξω. Τα πάντα; Ε όχι και τα πάντα, γιατί ένας μελαχροινός με μουστάκι πάλευε κόντρα στην οργή της φύσης για να μπει στις τουαλέτες. Δέκα ευρώ ότι θα πέσει, λέει ο Μήτσος. Μπα, φαίνεται ζόρικος, δε πέφτει, απαντάει ο Μπάμπης. Να ξέρατε πόσο δίκιο είχε...

Κάποτε ανοίγει η πόρτα και ο μελαχροινός μπαίνει μέσα. Το Χριστό του για αέρα, θεμά τη φύτρα του λέει ο τύπος πηγαίνοντας καρφί σε ένα ουρητήριο. Ρε συ, δικός μας είσαι, τον ρωτάει ο Μπάμπης. Γιατί, έχεις δει κανένα Βέλγο να βλαστημάει ελληνικά, κοντράρει σιχτιρισμένος ο άλλος. Ε, τίναξε ο άνθρωπος ότι είχε να τινάξει και άρχισαν μετά τα σουξουμούξου. Θύελλα. Τσουνάμι. Ανεμοστρόβιλος. Κατρίνα. Τέλος του κόσμου. τέτοια.

Άκουσε προσεχτικά ο τρίτος και μετά έβαλε τα γέλια. Τι τσαμπουνάτε ωρέ πατριώτες; λέει. Τίποτα απ΄όλα αυτά. Δεν ακούσατε ειδήσεις ρε; Πριν λίγο ανακοινώθηκε ότι ο Τσακαλώτος θα είναι πάλι υπουργός οικονομικών. Ε, αυτό ήταν.

Μα ο αέρας, ρώτησε με απορία ο Μπάμπης.
Αναστεναγμός ανακούφισης της ΕΕ ρε αμόρφωτε, απάντησε γελώντας ο άλλος.

Μάστα...

Μιλάμε για ΤΗΝ ανακούφιση! Ράδια, τηλεοράσεις, τύπος, όλοι την είχαν πέσει στο ωσσανά και στο εύγε και μπράβο στον Τσίπρα που ξανάβαλε τον πρόθυμο και καλό κύριο Ευκλείδη πάλι υπουργό. Και μακάρι νάτανε όλοι οι υπουργοί τόσο καλά και πρόθυμα παιδιά όπως ο κύριος Τσακαλώτος. Που είχε παραγκωνιστεί από εκείνον τον μοβόρο τύπο, τον Βαρούφα, που έλεγε συνέχεια όχι.

Μάλιστα κυρίες και κύριοι, στο όνομα του Ευκλείδη ορκίζεται η Βρυξέλλα. Μα τι έχταχτος νεαρός. Μα πόσο καταδεχτικός άθρωπος. Να μας δώσετε κάνα λιμανάκι κύργιε Ευκλείδη; Ε πάρτε, τι ρωτάτε; Να μας δώσετε κάνα δυό αεροδρομιάκια να κάνουμε τη δουλειά μας; Και δεν παίρνετε δεκατέσσερα, γιατί το δεκατρία είναι γρουσούζικο παιδιά; Να ρίξουμε λίγο παραπάνω ΦΠΑ στα νησάκια, νάχουνε κύριε Ευκλείδη μας; Και δεν ρίχνετε; Και τούτο κύριε υπουργέ; Ντάξει και τούτο. Και τ΄άλλο; Ε και τ΄άλλο. Και τις συντάξεις; Ναι. Και τα αγροτικά; Ναι. Και τσι φόροι; Ναι. Και του πουλιού το γάλα; Ναι.

Ναι, ναι, ναι, μπαΐλντισαν οι άνθρωποι. Πες και κανένα όχι ρε υπουργέ, έτσι γιά τα μάτια του κόσμου ρε. Βράχος ο Ευκλείδης: Μη με ζορίζετε παιδιά, εμείς οι αριστεροί το κατέχουμε το αντικείμενο καλύτερα από τους άλλους αριστερούς, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δηλαδή. Είπαμε ναι. Λέμε ναι. Και όταν λέμε όχι, εννοούμε ναι. Όχι όπως τα καθήκια της ΝΔ που λέγανε ναι και εννοούσανε ναι.

Μιλάμε για ΤΑ καλά και πρόθυμα παιδιά ο Ευκλείδης. Όλα τάδωσε. Και γιατί να μη τα δώσει, δικά του ήτανε; Μπροστά στον Τσακαλώτο μοιάζει η λέρα ο Παπακωνσταντίνου, ο ευνούχος της Τρόϊκας,  αγνή παρθένα. Μάστα...

Για να λέμε του ναιναίκου το δίκιο όμως, μια φορά έφερε πραγματικά αντίσταση ο ήρωας αριστερός υπουργός του Τσίπρα. Μια φορά είπε ένα όχι.  Να εκεί στην τελευταία...διαπραγμάτευση που ζητάγανε τα πάντα οι "φίλοι" μας και ο Ευκλείδης δεν προλάβαινε να λέει ναι, του χώνει ξαφνικά το μούτρο ο Γιούνκερ:

Να βάλω μια περέτρια να σου βάλει ένα σίδερο στο πουκάμισο και σακάκι, που δείχνουν να βγήκαν μόλις από το πλυντήριο υπουργέ, να μη γελάει ο κόσμος μαζί σου;

Η απάντηση του αριστερού υπουργού γνωστή. Και ορατή...


26/4/15

Δραστικά μέτρα της ΕΕ για την προστασία της ανθρώπινης ζωής στην Μεσόγειο! Μέτρο πρώτο: Ξύνουμε κάθε μέρα μισή ώρα τα απαυτά μας




 Που να ξεχαστεί εκείνο το απίστευτο Νόμπελ Ειρήνης που έπεσε ξαφνικά σαν γεμάτο πορτοφόλι στην αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Ένωσης -αντί να πέσει σαν τσιμεντόλιθος στο κεφάλι της, να ησυχάζαμε μιά και καλή απ΄την πάρτη της-;

Ένα Νόμπελ-μαϊμού για μιά ξεσκισμένη Ένωση που δεν δίστασε ποτέ να βάψει τα χέρια της στο αίμα. Ούτε στις ματωμένες αραβικές "Ανοίξεις", ούτε στον Γιουγκοσλαυικό εμφύλιο, ούτε στην Ουκρανία, ούτε στον καθημερινό πόλεμο που έχει κυρήξει η ίδια στους εξαθλιωμένους της Ασίας και Αφρικής, που καλούνται -αντί εισητηρίου εισόδου στον κοινοτικό...παράδεισο- να αφήσουν τα κόκκαλά τους στα φουρτουνιασμένα νερά της Μεσογείου.

Μετά το νέο ολοκαύτωμα της περασμένης εβδομάδας -τις σχεδόν 1.000 ψυχές που πλήρωσαν τις ελπίδες τους γιά μιά καλύτερη ζωή με τον θάνατο- η πολιτική ηγεσία της ΕΕ θεώρησε μιά στροφή στο θέμα του Μεταναστευτικού κάτι παραπάνω από αναγκαία. Έτσι λοιπόν, με τα μήντια να βουΐζουν...απόγνωση και τον συφερτό να ψαχουλεύει στα τυφλά κάπου ανάμεσα στα σκέλια του για κάτι που μοιάζει με ανθρωπιστική αλληλεγγύη, αποφάσισε η ΕΕ να κάνει επιτέλους κάτι: Ενός λεπτού σιγή γιά τα θύματα! Αυτό που λέει ο λαός "στα παπάρια τους". Ακολούθησε "σχέδιο δράσης" δέκα σημείων, η ανάγνωση του οποίου συγκλονίζει!

Σημεία...ναυαγοσωστικά, 1. (ένα)
Σημεία αποτρεπτικά-απαγορευτικά, 9. (εννέα)!!!

Δηλαδή, γιά να μην πνιγεί ο πρόσφυγας, πρέπει να του απαγορευτεί η ιδιότητα του πρόσφυγα! Όποιος αδυνατεί να...προσφύγει, δεν πνίγεται! Δηλαδή, προκειμένου να σε φάνε τα σκυλόψαρα του Λυβικού Πελάγους, κάθεσαι και σε κάνουν γιαχνί οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους. Και γαμώ τα Νόμπελ Ειρήνης! Φέρτε μας τον...Γκάντι!

Μερικές φορές ο επίλογος σου κάνει καλό: Δεν γαμιέσαι παλιοκουφάλα Ευρωπαϊκή ΄Ενωση λέω γω;


Προγνωστικά: Ή χρεωκοπία, ή χρεωκοπία



Η διαπραγμάτευση μπήκε στο τελευταίο τρίλεπτο! Στον πόντο το παιχνίδι, στο γήπεδο πέφτουν σώματα. Πάνε πιά οι άμυνες ζώνης, σκληρό μαν του μαν πιά σε ένα γλυστερό από ιδρώτα και αίμα τεραίν. Οι διαιτητές αποφάσισαν να αφήσουν το ματς να εξελιχθεί και δεν σφυρίζουν πλέον φάουλ. Τα πάντα επιτρέπονται! Ο θάνατός σου η ζωή μου. Δίπλα από το τραπεζάκι της γραμματείας αστραφτερό το Μεγάλο Κύπελο της νίκης. Μεγάλο, τεράστιο! Στην πελώρια "κοιλιά" του στιβαγμένες μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια.

Οι αντίπαλοι διαφορετικοί όπως η μέρα με τη νύχτα. Ο ένας αστραφτερός με λουσάτα, μεταξωτά Αντίντας, ο άλλος κουρελής και ξυπόλυτος. Δεκαοχτώ παίκτες έχει κατεβάσει στο γήπεδο ο πρώτος και μόνο έναν ο δεύτερος. Άντε δύο, την Κύπρο, να μπορεί να γίνεται πάσα. Το γήπεδο κατηφορικό. Τόσο κατηφορικό, που γιά να επιτεθεί η δεύτερη ομάδα, πρέπει να σκαρφαλώσει. Πως γίνεται τώρα μετά από όλα αυτά να είναι το ματς στον πόντο; Όλα γίνονται, άμα το θέλουν οι μεγάλοι φίλοι μου. Όσο κάνανε παιχνίδι μόνοι τους ή δια μέσου της πέμπτης φάλαγγας της εγχώριας γαλαζοπράσινης σαπίλας ή και όλοι τους μαζί, όσο δηλαδή δεν υπήρχε αντίπαλος, όταν δηλαδή έκοβαν και έραβαν κατά το καυλούν, έτρεχε το νερό στ΄ αυλάκι. Ήρεμα και βολικά. Αλλά μετά τις τελευταίες εκλογές τα δεδομένα άλλαξαν. Ο μπαγάσας έλληνας ψηφοφόρος τα πήρε -καιρός ήταν πιά- στο κρανίο και ξαφνικά ενεφανίσθει αντίπαλος! Και από προπόνηση ενέκυψε ματς! Και τι ματς; Ντέρμπυ!

Ενωμένοι Νεοφιλελέδες Ευρώπης εναντίον Ελλαδίτσας το ματς. Τυχαίος αντίπαλος η χώρα μας, στη θέση της θα μπορούσε να ήταν ο οποιοσδήποτε. Εκτός των μεγαθηρίων φυσικά, γιατί δεν πολυσυνηθίζεται να βάζει ο Δαυΐδ βρωμόχερο στον Γολιάθ. Η Ελλάδα παίζει σε τούτο το παιχνίδι τα ρέστα της: Ή παίρνει μιάν ανάσα ή μένει απλά σέκος. Για την νεοφιλελετσαρία τα πράγματα είναι διαφορετικά: Τα δισεκατομμύρια που έχουν να παίρνουν από τον μη έχοντα είναι το δευτερεύον πρόβλημα. Το ζουμί είναι η "παρθενιά". Η διατήρηση του αήτητου. Μη μπει και κανένας άλλος στον πειρασμό να χαράξει πορεία πάνω στα χνάρια της μεταπασοκονεοδημοκρατικής Ελλάδας.

Που θα πάει; Εγώ λέω ότι στο τέλος θα θριαμβεύσει αυτός που θριαμβεύει πάντα: Ο ισχυρός. Όχι επειδή γουστάρει απλά την νίκη, αλλά επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Ή υποταγή/άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή Plan B: Χρεωκοπία της Ελλάδας και αποχώρησή της από την Ευρωζώνη.

Ισοπαλία δεν υπάρχει στο μπάσκετ. Ή νίκη ή ήττα. Στην περίπτωση μάλιστα της χώρας μας υπάρχει μόνο η ήττα ή η ήττα. Ή κάνει ράϊ ο Τσίπρας, με όσα δεινά συνεπάγεται αυτό, ή βαράμε κανόνι. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Εγώ προσωπικά θα προτιμούσα μιά ενδιάμεση λύση: Να τους ρίχναμε δέκα φάσκελα και να αποχωρούσαμε μόνοι μας. Σε άλλου είδους νίκη δεν μπορεί να ελπίζει το προβατάκι που περιπλανιέται άσκοπα μέσα στην αγέλη των λύκων.







21/4/15

Πτώχευση είναι, να σου επιτρέπουν οι δανειστές σου να είσαι μπατίρης




Ο Μπάμπης αγρίεψε: Δώσε μου ρε ένα κατοστάρικο, να σου το επιστρέψω αμέσως, γιά τους τόκους του πεντακοσάρικου που μου δάνεισες πέρσι και να σου χρωστάω μόνο εξακόσια ευρώ, συν τσι τόκοι, μη σου πάρει ο διάολος τον πατέρα.

Τι να κάνει ο άλλος; Ο ας τον πούμε Νίκος. Να τα βάλει μαζί του; Ξέρεις τι είναι να ζορίζεις αυτόν που σου χρωστάει; Δεν γίνονται αυτά, μπορεί να πάθει κάτι και να χάσεις τα λεφτά σου. Νάμαστε σοβαροί. Ε, βγάζει το πορτοφόλι του και ένα νέο κατοστάρικο αλλάζει στα γρήγορα ιδιοκτήτη. Προσωρινά φυσικά, γιατί ο Μπάμπης μόνο γιά γιάντες το ακούμπησε, πριν αυτό επιστρέψει στα "πάτρια εδάφη" της πορτοφόλας του Νίκου.

Μη νομίσετε όμως ότι ο Νίκος ξεχνάει τα χρέη του Μπάμπη. Ποσώς. Κάθε τόσο τον παίρνει τηλέφωνο και ξέρεις μάγκα, έχω κι΄εγώ ανάγκες, και πότε μου τα σκας φίλε; Πέφτουν και μπινελίκια, τη μάνα σου ρε, τη μάνα μου ρε; Τέτοια. Αλλά άμα τον δεις τον Μπάμπη στο καναβάτσο, να ανακατεύει προς διατροφή του τον κάδο κι΄αυτός ο πούστης να είναι πάντα άδειος, ε άνθρωπος είσαι, λυγίζεις. Καλά ρε Μπάμπη, όποτε μπορέσεις ρε Μπάμπη. Και καλά να πάθω εγώ ο μαλάκας, που πάω και δανείζω μπατίριδες εκ πεποιθήσεως...

Αυτά τα όμορφα συμβαίνουν όταν χρωστάνε οι Μπάμπηδες στους Νίκους.  Άμα όμως αντικαταστήσουμε τα ανθρώπινα ονόματα με ονόματα κρατών, τα δεδομένα αλλάζουν. Ας χρησιμοποιήσουμε εντελώς τυχαία τα πρώτα κράτη που μας έρχονται στο νου, να δούμε πως λειτουργεί η φάση. Ας πούμε ο Μπάμπης είναι η Ελλάδα και ο Νίκος η Γερμανία. Εντελώς τυχαία δηλαδή.

Εδώ κατ΄αρχήν τα πράγματα φαίνεται να εξελίσσονται όπως στην περίπτωση του Μπάμπη. Η Ελλάδα πάει και βουτάει τη Γερμανία από το γιακά και αρχίζει τα "δώσε και δώσε": Σκάσε μου μαρή ένα κατοστάρι, να στο δώσω πίσω αμέσως για τσι τόκοι του πεντακοσάρικου που μου δάνεισες πέρσι και να σου χρωστάω μόνο εξακόσια ευρά (και άμα εσύ τα δεις να επιστρέφουν, να πας να το δηλώσεις στο Γκίνες βιβλίο των παγκόσμιων ρεκόρ, αλλά δεν πρόκειται να γίνει η σφαγή, οπότε ξέχνα το παραδάκι, δανεικά και αγύριστα το λένε αυτό το παιχνίδι στα χωριά μας). Το τελευταίο αυτό δεν το λέμε ανοιχτά, μόνο από μέσα μας.

Η Γερμανία -λέμε τώρα- τυχαίνει να είναι πρόθυμη: Να σε δώσω εγώ το κατοστάρι, αλλά τι θα με δώσεις εσύ;

Να σε δώσω τις τηλεπικοινωνίες.

-Μα μου τις έδωσες ήδη.

Να σε δώσω χώρο να αλωνίζει η Ζήμενς.

-Μα μου έχεις δώσει. Παραπάνω δεν έχει.

Να παραγγείλω υποβρύχια;

Μα μου παράγγειλες.

Να σου παραγγείλω υποβρύχια που δεν γέρνουν.

-Δεν γίνεται αυτό. Τι στο διάολο υποβρύχια να είναι αυτά που δεν γέρνουν;

Τι θάλεγες γιά κάνα Ελευθέριος Βενιζέλος;

-Μα δικό μου είναι.

Κάνα αγροτικό προϊόν; Φασολάκια μαυρομάτικα, αγγούρια Καλυβιώτικα;

-Αυτά βάλτα εκεί που ξέρεις;

Τα φασολάκια ρε; Πως να μπούνε τόσα;

-Όχι τα φασολάκια ρε. Τα άλλα!

Ζόρικα τα πράγματα όπως βλέπετε. Τι να δώσεις σε έναν μαιτρ του "πάρτα όλα", όταν τα έχει μαζώξει όλα; Δώστε βάση, να δείτε που καταλήγουν!

-Άκου να δεις ρε συ Ελλάς, λέει η σύμμαχος και φίλη χώρα, γιά να σε δοκιμάσω, αν είσαι φερέγγυος και σπαθί εταίρος, θα μου κόψεις κατά τόσα τοις εκατό τις συντάξεις. Και θα μου κάνεις εργασιακά και ασφαλιστικά, να τρώει ο Νεάντερνταλ και στο παιδί του να μη δίνει.

Να στις κόψω τις συντάξεις ρε συ Άνγκελα (τυχαίο γερμανικό όνομα), απαντάει προθυμότατα ο Αλέξης (κοίτα κάτι διαβολικές συμπτώσεις τα ονόματα!).

-Όχι τις δικές μου ρε. Τις δικές σας.

Να κόψω τις συντάξεις μας, γιά να μου δώσεις δάνειο, να σου πληρώσω την δόση από παλιότερο δάνειο που μούδωσες;

-Ναι, το κόψιμο μετράει.

Γιατί, έφαγες τίποτα και σε πείραξε;

-Όχι αυτό το κόψιμο ρε.

Α, και άμα κόβαμε το ρεύμα, ταίριαζε;

-Μου φαίνεται ότι δεν είσαι συνεργάσιμος, Αλέξη. Και αφού δεν είσαι συνεργάσιμος, θα σε στριμώξω τόσο, μέχρι να μην έχεις να μου δώσεις μία πίσω!

Δηλαδή να βαρέσω κανόνι και από τα 78 δις που έχετε λαβαίνειν, να λάβετε τελικά το μακρύτερον εκ των τριών; Τέτοιο φοβερό στρίμωγμα εννοείς;

-Ε ναι.

Ε, προκειμένου να χάσετε τόσο χρήμα, πάρτε πρώτα δέκα προκαταβολή. Να!

(Πως λέγεται το φάσκελο στα γερμανικά άραγε;)

Λέμε τώρα, βρίσκονται σε αδιέξοδο οι δύο χώρες, δως μου-που να τάβρω, και αρχίζει το διακόνευμα:

Μα πως κάνεις έτσι βρε Άγγελα; Αφού δεν έχουμε να φάμε τόσα κατομύρια νοματαίοι, που να τα βρούμε, να σας τα δώσουμε τόσα λεφτά; Με τόση ανεργία; Με τόση κρίση; Mε τόσες αυτοκτονίες;

(Η Άνγκελα απαντάει έξω απ΄ τα δόντια. Θα το μεταφέρω όπως το είπε στα γερμανικά, να μη δηλητηριάσω πάλι αγνές παιδικές ψυχές τόσων και τόσων αθώων ανηλίκων, που σκοτώνουνε την ώρα τους διαβάζοντας με τις ώρες βραχόκηπο).

-Ja! Sta.....mas (πως τα είπαμε στα γερμανικά τα παπάρια είπαμε;)

Όπως είδαμε, τα κράτη λειτουργούν διαφορετικά απ΄ ότι οι άνθρωποι. Ιδίως τα...σύμμαχα και...φιλικά κράτη. Και όταν οι Μπάμπηδες επιμένουν να παίζουν με αυτά τα σύμμαχα και φιλικά κράτη μέχρι και σφαλιάρες στο στρατό και να φιλάνε στο όνομα αυτής της "συμμαχίας" και "φιλίας" σταυρό, αντί να τα διαολοστείλουν και να κάνουν μονάχοι κουμάντο τους, ε τότε...

Ε τότε τα θέλει και ο κώλος των Μπάμπηδων μου φαίνεται...







3/4/15

Ο πιό καλός, ο μαθητής, στης Ανδρικής Σχολής την τάξη....






Η συντομότερη οδός είναι η ευθεία. Πάει τελείωσε. Δεν πα να κά η τεθλασμένη ότι θε. 

Στην Ανδρική Σχολή το μάθημα της Ευθείας είναι κύριο. Ανώτερο και από τα Μαθηματικά και από τα Νέα!

Η Ευθεία αποτελείται όπως και το Ευαγγέλιο από δύο βιβλία: Την Ευθεία πριν και την Ευθεία μετά. Όχι πριν και μετά Χριστόν, αλλά πριν την ανάληψη εξουσίας και μετά. Παράδειγμα: Πριν βγει ο αριστούχος της Ανδρικής Σχολής στην εξουσία είναι ευθύτατα αντιμνημονιακός. Ντιπ αντιμνημονιακός. Αλφάδι. Με το που βγαίνει στην εξουσία, παραμένει ευθύς. Ντιπ μνημονιακός όμως. Αλφάδι. Το παν η ευθεία.

Η Ανδρική Σχολή είναι κάτι σαν Πανεπιστήμιο, αλλά κατά τι ανώτερο απ΄αυτό. Δικαίωμα φοίτησης έχουν όλοι όσοι αποδέχονται, ότι η ευθεία είναι και γαμώ τις γραμμές. Η σχολή δεν κάνει διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά δέχεται μόνο άνδρες. Ο λόγος είναι απλός:

Τι λέγαμε; Α, για την Ανδρική Σχολή. 

Βασική προϋπόθεση γιά την φοίτηση στην εν λόγω σχολή είναι η κατάθεση των εξής δικαιολογητικών: 

1. Πιστοποιητικό Αρχιδίας. Ο μέλλων σπουδαστής πρέπει να έχει τουλάχιστον έναν όρχιν και να επιτύχει στις εισαγωγικές εξετάσεις. Οι...αρτιμελείς υποψήφιοι εισάγονται άνευ εξετάσεων.

2. Πιστοποιητικό αρχιδιού. Εδώ παύει να μας απασχολεί ο αριθμός των όρχεων και μας απασχολεί μόνο η ουσία. Πχ, υπάρχει υποψήφιος άνορχις ή ακόμα και υπέρορχις (από δύο όρχεις και πάνω), ο οποίος είναι αποδεδειγμένα αρχίδι του κερατά, εισάγεται αυτόματα και λαμβάνει τετραετή υποαρχιδία. (Έτσι καλείται η υποτροφία στην σχολή).

3. Πιστοποιητικό γεννήσεως στην Καλαβρία Ιταλίας. (Πρέπει να αναγράφεται το συνολικό βάρος)

Μετά την αποφοίτηση από την Ανδρική Σχολή ο πτυχιούχος (αρχίδια να!) μπορεί να εισαχθεί γιά ανώτερες σπουδές στην ΝΔ. Με τα απαραίτητα μετααρχιδικά στο εξωτερικό ο δρόμος προς την κορυφή είναι ανοικτός (Πρωθυπαρχιδία)

Στην φωτογραφία απόφοιτοι της Ανδρικής Σχολής Νότιων Περιχώρων Ναϊρόμπι Αφρικής. (Να γιατί είναι το παντελόνι του Σαμαρά τόσο φουσκωμένο μπροστά).


Τι σου φταίνε τα σκουλήκια ρε Νεοέλληνα;



Κάθεται τώρα ο μέσος Έλληνας και τηράει το βιντεάκι. Του ανεβαίνει η πίεση, τα παίρνει στο κρανίο και αρχίζει την τυμπανοκρουσία: Σκουλίκι ο Γιακουμάτος, ζώα οι παρουσιαστές, φυτά το χειροκροτούν πλήθος.

Ακούει ο βραχόκηπος και του ανάβουνε τα λαμπάκια: Γιατί ρίχνετε έτσι τα σκουλήκια ρε; Τι σας φταίνε τα αθώα τα ζώα ρε; Τι σας έκαναν τα φυτά ρε;

Έλα ντε! Τα σκουληκάκια δεν πειράζουν κανένα. Ούτε ψηφίζουν, ούτε μέλος κόμματος γίνονται, ούτε βουλευτές και υπουργοί. Τα σκουληκάκια την πέφτουνε στα σαπάκια και περνάνε "και ζήσαμε εμείς καλά κι΄αυτοί καλύτερα". Ντάξει, δεν είναι και η καλύτερη γαστρονομική φάση, να τρέφεσαι με ψοφίμια και νεκρά σώματα, αλλά άλλοι τόποι, άλλοι τρόποι, που λέει και ο λαός. Πρέπει να αγαπάς τον πλησίον σου με τα ελλατώματά του.

Και με τα ζώα; Τι μας κάνανε τα ζώα; Μήπως μας ανάγκασε ποτέ η κοτούλα να κάνουμε κάνα αυγουλάκι, να γίνουμε μόνιμοι κάτοικοι κοτετσιού και να ρίξουμε κάποτε μαύρη πέτρα στα εγκόσμια, λεμονάτοι και με πατατούλες στο φούρνο; Ή μήπως είδατε ποτέ σας δυό αμόρφωτα κτήνη να χλευάζουν το ανθρώπινο είδος;

Και τα φυτά; Γιατί ρίχνουμε τόσο τα φυτά; Τι μας έκανε η παπαρουνίτσα, η μαργαριτούλα, η βρουβούλα, ο θαμνούλης, το μπονζάι, η ελίτσα και τα ζαρζαβατικά; Μήπως είδατε εσείς μιά παρεούλα από δημητριακά, να την έχουν στήσει απέναντι από το σπίτι σας, να σας δείχνουν με τα φύλλα και μετά να πέφτουνε στη γη και να χτυπιούνται από τα γέλια;

Σοβαρευτείτε παρακαλώ.



Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό. ΄Αλλες διαστάσεις. Μικρογραφία της κατάντιας μας.

Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό. Κάτι δεν πήγε καλά στην οικογένεια, κάτι δεν πήγε καλά στην μόρφωση, κάτι δεν πήγε καλά στην κοινωνία.

Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό. Το αληθινό πρόσωπο της χρεωκοπίας μας.

Γιακουμάτος, παρουσιαστές, κοινό, για τέταρτη και τελευταία φορά. Γιατί στην πέμπτη λυγίζουν και τα πιό γερά στομάχια και το ξερατό δεν έχει τελειωμό.







22/3/15

Κατρούγκαλος και Εκκενώσεις Βόθρων ο Αχόρταγος




Η επέμβαση ήταν δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Κάτι σαν την μάνα των επεμβάσεων. Ο διάσημος χειρούργος-καθηγητής που ηγείτο του χειρουργικού τημ ήταν απόλυτα σαφής: Κύριοι συνάδελφοι, δεν αρκούν όσα ξέραμε μέχρι σήμερα, αυτή η επέμβαση μπορεί να έχει μόνο τότε επιτυχή αποτελέσματα, όταν ο καθένας από μας υπερβεί εαυτόν. Ο παγκόσμια καλύτερος στο είδος του είναι μέλος του χειρουργικού τημ, αλλά υπάρχουν ακόμα αδυναμίες. Στον τομέα της Υγιεινής λόγου χάρην. Δεν φτάνουν τα 100%, η εξαιρετικά σοβαρή κατάσταση του ασθενή απαιτεί 1000% τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής. Πριν, κατά την διάρκεια και μετά την επέμβαση. Μέλη του τημ μας είναι ο καλύτεροι σπεσιαλίστες του κόσμου: Οι καλύτεροι χειρούργοι, οι καλύτεροι αναισθησιολόγοι, το καλύτερο προσωπικό. Χρειαζόμαστε μόνο έναν ειδικό σε θέματα Υγιεινής. Έναν σούπερμαν της αποστείρωσης, έναν γκουρού της απολύμανσης. Ένα τοσοδούλι μικροβιάκι, ένα ταπεινό βακτηρίδιο είναι αρκετό να στείλει τον ασθενή μας στον άλλο κόσμο. Έψαξα παντού, ρώτησα παντού, κανένας δεν ήταν σε θέση, να μου δώσει ένα ονοματάκι. Μήπως γνωρίζει κάποιος από σας έναν πρωτοπόρο στο θέμα που μας προβληματίζει;

Σιωπή. Απόλυτη σιωπή. Ξαφνικά μιά φωνή: Ρε μάγκες, ξέρω εγώ κάποιονα. Έχω και το τηλέφωνό του, αν γουστάρετε.

Στρέφουν όλοι τα μάτια τους προς το παράθυρο, απ΄όπου ακούστηκε η φωνή. Ήταν από έναν εργάτη, που καθάριζε εκείνη τη στιγμή απ΄έξω τα παράθυρα. Ο καθηγητής κάνει νόημα σε μιά ολίγον τι σιτισμένη αρχινοσοκόμα να πάρει από τα χέρια του εργάτη το μπιλιέτο με το πολύτιμο τηλέφωνο. Η δεσποινίς τσακίστηκε να υπακούσει. Άσε που από τον καημό της του βούτηξε σχεδόν όλη την παλάμη.

Ο καθηγητής βουτάει ένα κινητό και αρχίζει να κοπανάει τα πλήχτρα. Το μπιπ μπιπ που ακούστηκε έσπαγε καρδιές. Και ξαφνικά μιά φωνή! Εκκενώσεις βόθρων ο Αχόρταγος, Μπάμπης, ακούστηκε από μιά μπασαδούρικη φωνή μέσα από το ακουστικό. Διάνα! Γιά να έλεγε ο καθαριστής των τζαμιών, κάτι θα ήξερε. Σε ένα μισάωρο ο Μπάμπης είχε φτάσει στο νοσοκομείο και είχε παρκάρει το βυτίο του στο πάρκινγκ των έκτακτων περιστατικών. Από το χειρουργείο ήταν μεν αθέατο, αλλά το καταλάβαινες από την οσμή. έσταζε ακόμα.

Ο καθηγητής έβαλε τον Μπάμπη με ένα σύντομο και πρόχειρο μάθημα στο νόημα και μετά έφυγαν όλοι ολοταχώς προς το χειρουργείο, όπου περίμενε ο ασθενής. Έξω από την πόρτα του χειρουργείου κοντοστέκεται λίγο ο Μπάμπης και ρωτάει διστακτικά τον καθηγητη: Μπάρμπα, τι θάλεγες, νάριχνα μιά σαπουνάδα στα χέρια μου; Έρχομαι από καραγεμάτο βόθρο και μας ξέφυγε λίγο υλικό. Ο καθηγητής βιαζότανε. Άστα τα πλένεις μετά, λέει ο άνθρωπος της επιστήμης, μετά την επέμβαση.


Το σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής αμύνεται περί πάρτης. Ξετσίπωτα, ωμά. Οι Βαρώνοι, οι Νονοί, η ντόπια Κόζα Νόστρα, η σαπίλα του οργανωμένου πολιτικοοικονομικού εγκλήματος που έστειλε την χώρα στα μνημονιακά Τάρταρα επιμένει να δηλώνει παρών. Και όχι σαν ταπεινή, σιωπηρά νεανίς, αλλά σαν φάρος ήθους και χαρακτήρα. Τα σκατά επιμένουν να θεωρούν εαυτόν απόλυτα αναγκαίο για χώρα και κοινωνία και προσπαθούν να συνεχίσουν σαν να μην συνέβει τίποτα! 


Δεν ξέρω που θα πάει η υπόθεση Κατρούγκαλου. Μπορεί να αποδειχθεί μαϊμού, μπορεί να κοστίσει στον υπουργό το πόστο του, μπορεί να χαθεί μέσα στο κύμα της καθημερινότητας. 


Μόνο ο Αχόρταγος μένει πάντα στη θέση του. Κάτι MEGA, κάτι Το Βήμα, κάτι Μπάμπηδες της μούχλας και της διαπλοκής. Που καλούνται ξαφνικά, να δώσουν μαθήματα ήθους. Πολιτικού και Κοινωνικού. 


Κάτι Μπάμπηδες της φωτιάς. Κάτι Χιώτηδες, κάτι Χασαπόπουλοι, κάτι ΔΟΛ που δεν έπαψαν στιγμή να στάζουν σκατά. Ακόμα και τώρα που έχει η κοινωνία μας την δύναμη, να τους παρκάρει στα άχρηστα μιά και καλή.




Η Τρόϊκα σπάει επιτέλους την σιωπή της! Η διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς πιό ήπια από αυτήνανε των μνημονιακών κυβερνήσεων!



Tomsen: Αργήσαμε ένα λεπτό. Θα μας σκίσει η Κατσέλη! (Περάσανε μαύρες μέρες τα παιδιά της Τρόϊκας)



Η Τρόϊκα σπάει επιτέλους την σιωπή της! Ένας μύθος απομυθοποιείται!

Πάταγο κάνουν οι αποκαλύψεις ανώτατου στελέχους της Τρόϊκας σε αποκλειστική συνέντευξη στο σεμνό μας μπλογκ, όπως και σε μεθαυριανή κυριακάτικη εφημερίδα των Βρυξελλών! (Για τους σχολαστικούς αναγνώστες που επιμένουν, ότι μεθαύριο έχουμε Τετάρτη και όχι Κυριακή, ο Βραχόκηπος απαντάει με την εξής ερώτηση: Είσαστε υπέρ των αποκαλύψεων ή υπέρ των ημερομηνιών;)

Ονόματα δεν θα πούμε ακόμα, αφού δεσμευόμαστε να τηρήσουμε μέχρι την ερχόμενη Κυριακή -γιά ελάχιστους σxολαστικούς Τετάρτη- σιγή ιχθύος, αλλά σαν μπλογκ που σέβεται πάνω απ΄ όλα τον εαυτό του, είμαστε υποχρεωμένοι να δώσουμε ορισμένες πληροφορίες σχετικές με το όνομα του εν λόγω πρωτοκλασάτου τροϊκανικού στελέχους. Πρόκειται για Δανό υπήκοο, το μικρό του όνομα είναι όνομα γνωστού Ευαγγελιστή, όπως και όνομα πρώην βασιλιά της Ελλάδας, πατέρα του μετέπειτα βασιλιά Κωνσταντίνου. (Άμα αρχίσετε τώρα να φωνάζετε, α το βρήκαμε, ο Πωλ Τόμσεν είναι, δεν ευθύνεται το μπλογκ γιά την αδιακρισία, αλλά αποκλειστικά εσείς).

Τι είπε ο τύπος; Τι δεν είπε! Καθήστε και ακούστε! (Αλλά και ξαπλωμένοι γίνεται).

Κύριε ...... ......., το θέμα που απασχολεί την ελληνική κοινή γνώμη σήμερα είναι αυτό της Διαπραγμάτευσης. Τι έχετε να πείτε επ΄αυτού;

..... ........: Σας δουλεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ψιλό γαζί, έχω να πω. Μόνο αυτό.

Δηλαδή;

..... .......: Ότι χύνεται αίμα στις διαπραγματεύσεις και ότι μόνο μπουνιές δεν έπαιξαν οι Βαρούφας και Ντάϊσελμπλουμ. Στημένη είδηση που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Μα εδώ το κρέμασαν κουδούνι όλα τα μήντια της Ευρώπης, ότι γίνονται όργια βίαιας διαπραγμάτευσης μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Θεσμών και το μίσος ποτάμι. 

..... ......: Μη μασάτε ρε. Να πουλήσουν θέλουν τα μήντια. Άμα τους δείτε τους συριζαίους και τους θεσμικούς διαπραγματευτές, θα καταλάβετε. Μιλάμε για τύπους που παίζανε σφαλιάρες στο στρατό ρε. Καρντάσια λέμε. Αλλού χυνόταν πραγματικά αίμα.

Που δηλαδή;

..... ......: Στην διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση Παπανδρέου πχ.

Προ Χριστού;

..... ......: Όχι ρε, παραδείγματος χάριν εννοώ. Αν και οι κυβερνήσεις Παπαδήμα και Σαμαρά δεν τα πήγαν καθόλου άσχημα στο εν λόγω βίαιο διαπραγματευτικό σπορ. Να σας δώσω ορισμένα παραδείγματα, να καταλάβετε. Καθόμασταν εκείνο τον καιρό και ψάχναμε να βρούμε τρόπους που θα τσούλαγαν το δημοσιονομικό. Κανιά απολυσούλα από το Δημόσιο, κανιά περικοπή σε μιστά και συνταξούλες, ψιλοπράματα δηλαδή. Στήνουμε ένα πλάνο, δέκα σελίδες κείμενο, τόσος μπαλντάς εδώ, τόσο τσεκούρι εκεί, το κατά δύναμιν. Το πάμε στην ελληνική κυβέρνηση, γονατιστοί από ευγένεια παρακαλώ. Το βουτάει ο Λοβέρδος, ρίχνει μιά ματιά και μετά το σκίζει εκατό κομμάτια. Μπορεί και εκατόν είκοσι.

Έκανε τέθκιο πράμα ο Λοβέρδος;

Εμ πλάκα σε κάνω; Πάει μετά να με βουτήξει από τον γιακά, αλλά είχα την τύχη να φοράω πουλόβερ ζιβάγκο. Με βουτάει λοιπόν από το πουλόβερ και με ταρακουνάει άσκημα. Τι λε ρε Τόμσεν, μου λέει, σε μένανε τα λες αυτά ρε λαμόγιο; Μοιάζω εγώ για δανάκι ρε; Ντίαρ Αντρέας, του λέω, ηρέμησε φίλε μου. Αν βρίσκεις τις προτάσεις μου για περικοπές υπερβολικές, να βγάλω κάτι. Μας δουλεύεις ρε συ Πωλ, με ρωτάει. Τι υπερβολικές, τίποτα δεν είναι. Ούτε για γιάντες δεν φτάνουν! Βάλε πράμα ακόμα. Αλλά θα βουίξουν τα Mega και τα σκάγια και τα άλλα μήντια και θα μας κράξει ο κόσμος ρε συ Λοβέρδε, του λέω. Τι τόθελα και το είπα; Τούρκος ο Λοβέρδος! Ή κόβεις περισσότερα Πωλ Τόμσεν ή κατεβαίνω από σήμερα σε απεργία πείνας, μου απαντάει εκτός εαυτού ο υπουργός. Και για να δώσει έμφαση στα λόγια του, πετάει με κίνηση άλεϋ χουπ ένα σάντουιτς μορταδέλα-ντομάτα που κρατούσε στα χέρια του στον κάλαθο απορριμάτων. Μέσα, ούτε διχτάκι δεν κουνήθηκε! Μετά έμαθα, ότι έπαιζε σούτινγκ γκαρντ στην ομάδα μπάσκετ της Βουλής.

Πήγα να πω κάτι, αλλά το βούλωσα, γιατί ήταν έτοιμος να μου χώσει μιάν ανάποδη. Διπλασιάζω τον αριθμό περικοπών, μα ο Ανδρέας στην κοσμάρα του! Βάλε και βάλε! Μιλάμε γιά άγρια κατάσταση. Να βάλω ρε συ Λοβέρδε, αλλά πως θα το σερβίρουμε στον κόσμο, ρωτάω. Άσε ρε, αυτό το αναλαμβάνω εγώ, μου απαντάει. Και βγαίνει την επόμενη στα κανάλια, με μελανιές στο πρόσωπο, πρισμένα χείλη, αναμαλιασμένος και αρχίζει την παράσταση: Τόσα ξηλώσου υπερήφανε ελληνικέ λαέ. Εγώ έκανα το καθήκον μου. Αγωνίστηκα μέχρις εσχάτων, αλλά ο Τόμσεν ήταν περισσότερος. Που να τα βάλεις μόνος σου, όταν ο άλλος είναι ένανες και ταυτόχρονα τόσο δυνατός;

Μας έκανε τη ζωή κόλαση ο Λοβέρδος. Μα τους γδάραμε κανονικά ρε συ Λοβέρδο, του λέω κάποτε. Θα σιχτιριστούνε και θα μας πηδήξουνε κανονικά σε λίγο. Γέλασε ο υπουργός. Μη φοβά ρε, μου λέει. Για να σε πηδήξει κανονικά ο λαός χρειάζεται σάλιο. Και σάλιο δεν υπάρχει. Τι να κάνω, έκανα ράϊ, να σωθεί η χώρα. Μα η διαπραγμάτευση έγινε κάποτε εφιάλτης: Μας έστελνε απειλητικά και εκβιαστικά mail καθημερινά. Ή ζητάμε άνοδο της ανεργίας των νέων έως και τα 65% ή βγάζει τον κόσμο του Ολυμπιακού και καταλαμβάνει Βουλή και Σύνταγμα. Ή αναλαμβάνουμε την υποχρέωση, να του αναθέσουμε το κλείσιμο 50 νοσοκομείων ή το κάνει μόνος του! Μονομερής ενέργεια δηλαδή. Αίσχος δηλαδή.

Τόσο αδίσταχτος ο Λοβέρδος;

..... ......: Μα σε λέω ντε.

Πάλι καλά που ήταν μόνο ο Λοβέρδος.

..... ......: Μόνο ο Λοβέρδος; Τι μου λες τώρα; Μακάρι νάτανε μόνο αυτός. Ξέρεις τι περάσαμε από τον Παπακωνσταντίνου; Είχαμε πάρει την απόφαση να του ζητήσουμε γη και ύδωρ, ο κόσμος να χαλάσει. Δεν πα να χτυπιέται και να οδύρεται. Ακόμα και αν μας πετάξει με τις κλωτσιές από το γραφείο του. Είχαμε μάλιστα ετοιμάσει και Plan B, γιά την περίπτωση που δεν συμφωνούσε. Λέω στα άλλα παιδιά της τρόϊκας, παιδιά μην ξυριστείτε δυό τρεις μέρες, να πάμε λίγο άγριοι στον υπουργό, να κάνουμε εντύπωση. Και άμα πάει κόντρα στην ξεπούλα της χώρας, πείθουμε την κυρία Λαγκάρντ, να μην του στείλει μιά λίστα που ετοιμάζει, να ρέψει από καημό ο κερατάς. Να μη στα πολυλογώ, πάμε στο υπουργείο οικονομικών αποφασισμένοι για όλα. Φτάνουμε στον διάδρομο, παντού γιρλάντες, πολύχρωμα λαμπιόνια, πλακάτ με wellcome dear Troika και την μικτή μπάντα της Τράπεζας της Ελλάδας και του ΣΕΒ να παιανίζει το γνωστό νεοφιλελεύθερο εμβατήριο "Περνάει ο τροϊκανός, των δανειστών φρουρός"!

Φρίκη! Για έλα στην θέση μου. Πας αποφασισμένος για όλα και ο άλλος σου προσφέρει περισσότερα! Ανοίγει την πόρτα ο Παπακωνσταντίνου, πέφτει στην αγκαλιά μου, περάστε παιδιά, καθήστε παιδιά, να σας προσφέρω το παραδοσιακό λουκούμι ή υποβρύχιο, ή να στηθώ στα τέσσερα και να σας προσφέρω ως ωφείλει η κάθε παράδοση, οθωμανικόν;

Τα χάσαμε! Ρε συ υπουργέ, του λέω, εμείς ήρθαμε να σε ζορίσουμε κι΄ εσύ μας χαλάς το σενάριο. Ποιός είδε τον Παπακωνσταντίνου και δεν φοβήθηκε! Σε ποιόνανε τα λες ρε τροϊκανέ αυτά, μου βάζει τις φωνές. Τι πα να πει, θες τα μισά ρε; Γιατί, τα άλλα μισά σε πηγάδι κατούρησαν ρε; Δεν κάνω πίσω! Ή τα παίρνεις όλα, ή δεν σβήνω άλλα ονόματα από την λίστα Λαγκάρντ, εκτός αυτών που έσβησα μέχρι τώρα.

Τούρκος ο Παπακωνσταντίνου! Μιλάμε γιά θηρίο ανήμερο. Προσπάθησα τα πάντα. Ρε υπουργέ αμάν, ρε υπουργέ ζαμάν, τίποτα αυτός! Τελικά αναγκαστήκαμε και υποχωρήσαμε. Αφήστε τα μέτρα παιδιά, λέω στους συναδέλφους της Τρόϊκας, μη τους λέτε τίποτα. Γιατί αυτοί είναι ικανοί από ζήλεια να καταστρέψουν την χώρα. Άστε τους να παίρνουν μέτρα μόνοι τους. Ή να μην παίρνουν. Κρατήστε απόσταση. Αυτοί είναι επικίνδυνοι.

Ούτε τρεις μέρες δεν άντεξε ο Παπακωνσταντίνου. Με παίρνει τηλέφωνο, γειά σου Παυλάκο μάγκα, τρεις μέρες να φανείς, μου λέει. Δουλειές, απαντάω. Τι δουλειές, αυτός. Να είπα να κόψω ένα κοστουμάκι και πέρασα από τον ράφτη, να μου πάρει μέτρα. Ωχ, τι τόθελα να το πω αυτό; Μου το κλείνει στα μούτρα και την άλλη μέρα βγαίνει στην ΕΡΤ και προαναγγέλει νέα μέτρα με απίστευτες περικοπές. Δεν σώζεται η χώρα με σπόντες και υπονοούμενα, όπως προσπαθεί η Τρόϊκα, αλλά με υπευθυνότητα και έργα όπως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, είπε με νόημα στα κανάλια ο πρώην υπουργός οικονομικών.


Η δικομματική Σαμαρά όμως διαπραγματεύτηκε ιδιαίτερα σθεναρά. Ή όχι;

..... ......: Αυτοί κι΄ αν ήταν, που μας ζάλισαν! Κατ΄ αρχήν, πριν βγούνε κυβέρνηση, μας τάραξαν στο φτύσιμο: Μπήξες-δείξες η Τρόϊκα! Κουφάλες η Τρόϊκα! Ποτέ πιά Τρόϊκα! Ελευθερία ή Τρόϊκα! Μολών λαβέ τρόϊκα!

Ακούμε προσεκτικά, μας ψιλοπιάνει ο φόβος να πούμε. Τι να κάνουμε, αθρώποι είμαστε κι΄ εμείς. Λέμε, ωχ, άμα βγει ο Σαμαράς την βάψαμε! Εξόν και αν κάνει κανιά μαλακία και ζητήξει δημοψήφισμα. Μπα, μου λένε τα άλλα παιδιά, τόσο μαλάκας όσο ήταν ο Γιωργάκης, δεν είναι ο Σαμαράς. Καθόμαστε που λέτε χάμου και καταστρώνουμε σχέδιο αντίστασης: Αυτό αν δεν μας δώσει το Α ο Σαμαράς, αυτό αν δεν δώσει το Β, αυτό για το Γ κ.ο.κ. Πάμε λοιπόν την επόμενη των εκλογών στο Μαξίμου με ανάμικτα αισθήματα και -γιατί να το κρύψουμε;- αρκετή δόση φόβου. Μπαίνουμε μέσα, τι να δούμε; Οικονομία, Εθνικός Πλούτος, Εργατικά και λοιπά Δικαιώματα, Σύνταγμα (το ελληνικό, όχι η πλατεία), τα πάντα πακεταρισμένα σε εορταστική συσκευασία δώρου! Πακετάκια με γαλανόλευκη κορδέλλα! Τα πάντα!

Τα χάσαμε. Καλά ρε συ Αντώνη, του λέω, εσύ δεν έλεγες κουφάλες τρόϊκα, ποτέ πιά Τρόϊκα, Ελευθερία ή Τρόϊκα, μολών λαβέ Τρόϊκα; Ε ναι, απαντάει αυτός με ένα χαμόγελο. Αλλά τελικά κατέληξα στο μολών λαβέ. Πάρτε ότι γουστάρετε παιδιά.

Αλλά έχει ακόμα και η διαπραγμάτευση τα όριά της αγαπητέ Βραχόκηπε. Αρκετά λέμε, δεν πάει άλλο. Κι΄εκεί που είμαστε έτοιμοι να τήνε κάνουμε λόλα, μας σκάει μιά ανέλπιστη εκλογή και βγαίνει ο Τσίπρας στον αφρό. Ανακουφίστηκε όλη η Ευρώπη! Επιτέλους ένας βολικός άθρωπος. Και αυτός ο σεμνός και ταπεινός υπουργός οικονομικών. Επιτέλους αυτοί οι ήρεμοι άθρωποι. Που στόμα έχουνε, αλλά μιλιά δεν έχουνε. Επιτέλους κάποιος που σε σέβεται, που σε ακούει, που σε αγαπάει πραγματικά και δεν σου δημιουργεί ποτέ πρόβλημα.

Κύριε Τόμσεν σας ευχαριστώ γιά αυτήνανε την συνέντευξη.

..... ......: Να, αν με ευχαριστείτε, να, κι΄ αν δεν με ευχαριστείτε...




17/3/15

Η χαμένη τιμή του μέσου του Βαρουφάκη




Το "Εταίροι"-Ελλάδα δεν λέει να τελειώσει. Το ματσάκι ισχύει ήδη, σαν η πιό σικέ ισοπαλία της ιστορίας. Σικέ, γιατί έχει περάσει από χίλιες μύριες παρατάσεις και διαδικασίες πέναλτυ, αν και υπάρχει ένας αδιαφιλονίκητος νικητής: Οι...Θεσμοί.

Εκεί, πέναλτυ στο πέναλτυ, μία σας και μία μας, χωρίς τελειωμό. Δε λέω, βάζουμε που και που κανένα, αλλά φίλε μου όλα τα δικά τους στο πλεχτό. Κόσκινο κανονικό το δίχτυ μας. Δράμα. Διαδικασία μαζοχισμού, έτσι μόνο για να πονάει.

Μιά μόνο κατ΄ευφημίαν αθλητική συνάντηση, αφού διεξάγεται σε εχθρικό, κατηφορικό γήπεδο, μεταξύ δύο εντελώς  άνισων αντιπάλων. Ο ένας πάνοπλος γίγαντας, ο έτερος ξυπόλυτος και δαρμένος.

Το πολεμάνε τα παιδιά της κυβέρνησης, αλλά άμα είσαι νάνος που να πας να τα βάλεις με το Τέρας; Στέρεψαν και οι Δαυίδ στις μέρες μας, όλα στέρεψαν.

Ο νεοφιλελές θέλει τα λεφτά ΤΟΥ, πάει τελείωσε. Εδώ δεν μετράνε επιχειρήματα, εδώ δεν έχει ΑΜΑΝ, εδώ δεν μετράει η φτώχεια και η δυστυχία σου. Στα παπάρια μας η κατάντια σας, σκάστε μας τα ευρά μας κι΄ας ψοφήσετε, σου φωνάζουν από Βρυξέλλα μεριά, αφού σταματήσουν φυσικά το φτύσιμο, γιατί δεν γίνεται να σε φτύνουν και να μιλάνε ταυτόχρονα.

Απλά πράγματα. Πάρα πολύ απλά. Απλούστερα δεν γίνεται! Μάγκα Τσίπρα, δεν σ΄αφήνω να πάρεις ανάσα, μάγκα μου. Όχι γιατί είσαι αριστερός, ή δεν μου αρέσει η γραβάτα που πιθανώς να έβαζες κάποτε, ή επειδή είσαι έλληνας, ή ξέρω γω γιατί. Απλά επειδή αν σ΄αφήσω, αν υποχωρήσω, χάθηκα! Γιατί μετά, όταν σπάσει πλέον η παρθενιά, δεν θα προλαβαίνω ούτε καν να πλυθώ μεταξύ δύο...πελατών. Η μισή Ευρώπη θα περιμένει στην ουρά για τα τοιαύτα φίλε μου.

Μεγαλύτερη καριόλα από την Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πέρασε ποτέ από τα μέρη μας φυσικά, οπότε μη το δένετε αυτό με την παρθενιά κόμπο.

Που θα πάει; Εκεί που πήγαινε μέχρι σήμερα: Στα οπίσθιά μας. Δεν κάνουν πίσω τα βαμπίρ, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση εξαφανισμού της νύχτας. Η μόνη διέξοδος, το κωλοδάχτυλο που πήρε πίσω ο Βαρουφάκης. Το "άντε γαμηθείτε, τα μαζεύουμε και φεύγουμε". Με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.




25/1/15

Σημερινές εκλογές: Τι είχες Μπάμπη; Τι είχα πάντα!



Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, από το να σιχαίνεσαι τον ίδιο τον εαυτό σου και να μην το έχεις καταλάβει. Μιλάμε γιά διαπλανητική αφασία, μπροστά στην οποία εκείνο το παλιό "είμαι εκτός τόπου και χρόνου" στέκεται σούζα και με σκυμένο το κεφάλι.

Προσπαθείστε να συλλάβετε την έννοια: Προβληματίζεσαι, αγχώνεσαι, κατεβάζεις καντήλια, στολίζεις Θεούς και Δαίμονες, τσινάς προς κάθε κατεύθυνση, τρέχεις πιλάλα πίσω από κάθε σύναμνό, να γίνεις κοπάδι, καταναλώνεις εφημερίδες, τόμους βιβλία και περιοδικά, να μπορέσεις να μάθεις, να δεις, να καταλάβεις, πιστεύεις, ξεπιστεύεις, αναιρείς, απομονώνεσαι ή γίνεσαι φανατικός οπαδός, κλαις, γελάς, αδιαφορείς γιά όλους και τα πάντα, βγάζεις συμπεράσματα, τείνεις προς κάπου, ολοκληρώνεσαι, θυμώνεις, οργίζεσαι, αλλά τελικά προτιμάς να τα γράφεις όλα στ΄αρχίδια σου, ή -ακόμα καλύτερα- να κάνεις διάλεξη γιά την πιό καλή μέθοδο του "τα γράφω όλα στα αρχίδια μου", βρίσκεις ομοϊδεάτες, φτιάχνεις νέους εχθρούς, αγωνίζεσαι, παραδίνεσαι, αλλά περνώντας μπροστά από τον Μεγάλο Αόρατο Καθρέφτη ξεχνάς με επιμονή, να κάνεις το καθήκον σου: Να ρίξεις μιά γρήγορη ματιά και να φτύσεις -μετά μούντζας- τον κατεργαράκο που ευθύνεται γιά όλα τα δεινά που ξέσκισαν και ξεσκίζουν χώρα και κοινωνία: Τον γαμημένο τον εαυτούλη σου!

Ογδόντα τοις εκατό των Ελλήνων -μη βάλω περισσότερο- έτσι έχουν μάθει να λειτουργούν. Με αυτόν τον όμορφο τρόπο έχουν μάθει να εξηγούν το Σύμπαν και τα πράγματα: Κάθε όμορφο εντός, κάθε βρωμερό εκτός! Για το κάθε τι υπάρχουν αιτίες και φταίχτες, αλλά αυτοί είναι πάντα οι άλλοι. Και αν τους στριμώξει κάνας ζόρικος "δικός", πως έχεις γίνει τόσο ζώο ρε παλιόφιλε Μπάμπη, το ρίχνουν στην πλακίτσα και πάνε να την κάνουνε πλαγίως με κάτι "έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι" και "ξεκόλλα ρε δικέ και μη τα ψιλολογείς τα πράματα". Και αν δεν είναι "δικός", αλλά ξένος, πέφτει γαμωσταυρίδι να χτυπάει η καμπάνα από μόνη της και να ψιχαλίζει σοβάδες από το καμπαναριό!

Είναι πολλοί οι λόγοι που οδήγησαν την κοινωνία μας, εμάς όλους δηλαδή, στην θέση που της αξίζει: Στον πάτο. Να το αναλύσουμε χαλαρά, λαϊκά, χωρίς να μπούμε σε χρονοβόρες και ανιαρές επιστημονικές αναλύσεις. Ρωτάμε λοιπόν: Πως έγινες έτσι τόσο ζώο ρε Μπάμπη και πως τα καταφέρνεις να μην ξερνάς με την φάτσα σου; Πως έφτασες εσύ, αυτός ο καλοσυνάτος, αγαθός, φιλόξενος, μπεσαλής, φιλότιμος τυπάκος του παρελθόντος να γίνεις ένα γουρούνι του κερατά και παράδειγμα προς αποφυγήν; Πως επέτρεψες στον εαυτό σου ρε συ Μπάμπη, να ρίξει στον κάδο των απορριμάτων την ανθρωπιά που στόλιζε κάποτε την φτώχεια σου και να πέσει με τα μούτρα βουτιά στην σημερινή χαβούζα, στα σκατά που βρίσκεται σήμερα;

Μη βιαστείς φίλε Μπάμπη, να σηκώσεις το χέρι και να δείξεις με το δάχτυλο σε κάποια άλλη κατεύθυνση. Δεν υπάρχουν διαφορετικές κατευθύνσεις και άλλα "αρώματα" εκτός του γνωστού ενός, όταν βρίσκεσαι μέσα στο βόθρο. Δεν υπάρχουν "άλλοι", υπάρχεις μόνο εσύ. Μη σε ξεγελούν τα πρόσωπα που βλέπεις γύρω σου. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα στον βόθρο, ο Γιώργος, η Μαρία, όλοι είσαι εσύ.

Λοιπόν; Πως έγινες έτσι Μπάμπη; Γιατί έγινες έτσι Μπάμπη;

Περιμένετε τώρα από τον Μπάμπη απάντηση; Αν ήταν ικανός να το κάνει, θα το είχε κάνει προ πολλού. Ο Μπάμπης είναι ντουβάρι φίλοι μου, άδικα περιμένετε. Τούβλο, στόκος, τσιμεντόλιθος, μπετόβεργα, υλικό οικοδομών και λίγο ακόμα πιό αμόρφωτος δηλαδή ο Μπάμπης, ξεχάστε τον. Θα πείτε τώρα, μα τι λες ρε βράχο, δεν υπάρχει χώρα με τόσους απόφοιτους Λυκείου όπως η χώρα μας. Όχι και αμόρφωτος ο Μπάμπης.

Λέω ρε! Τι ρόλο παίζει η σχολική μόρφωση όταν βρίσκεσαι μέχρι τη μύτη μέσα στα σκατά; Εκεί η μόνη γνώση που μετράει, είναι αυτή της όσφρησης. Ένας βόθρος γεμάτος απόφοιτους πανεπιστημίου δεν διαφέρει σε τίποτα από έναν βόθρο γεμάτο βοσκούς. Σε περίπτωση μάλιστα που η επαφή των συνδαιτημόνων των δύο βόθρων με το "αντικείμενο" δεν ήταν μόνο οσφριστικής μορφής, αλλά δούλευε και λιγάκι...γλώσσα, θα φώναζαν και οι μεν και οι δε το ίδιο: Ίδια γεύση!

Ο Μπάμπης δεν κολυμπούσε όμως πάντα μέσα στα σκατά. Μέσα στο πέλαγο ήταν κάποτε οι περισσότεροι των Μπάμπηδων, ένα πέλαγο άγριο, με πελώρια κύμματα να σκάνε στους βράχους που ήταν σπαρμένοι εδώ κι΄εκεί. Τραβούσε κουπί ο Μπάμπης τότε, να επιβιώσει, να βάλει ένα κεραμίδι πάνω απ΄το κεφάλι του, να μεγαλώσει τα παιδιά του. Λίγα είχε ο Μπάμπης εκείνης της εποχής, τα περισσότερα στα όνειρά του. Και όμως, αυτά τα λίγα που δεν έφταναν γιά αυτόν, φτάνανε να μοιραστούνε με άλλους που δεν είχαν απολύτως τίποτα.   Τότε που ο γείτονας δεν είχε γκαράζ να βάλει την μερσεντές του, αλλά είχε όνομα. Τότε που η αλληλεγγύη δεν ήταν ΜΚΟ, αλλά συστατικό του αέρα που ανάπνεαν οι Μπάμπηδες.

Η αλλαγή έγινε σιγά και ανεπαίσθητα. Να βάλεις μηχανούλα στη βάρκα ρε συ Μπάμπη, να μη τραβάς άλλο κουπί. Α ωραία ίδέα, αλλά πως; Ξέρω γω, δεν έχεις κάτι να δώσεις για Αντιπαροχή; Αν έχω λέει! Και εγέννετο μηχανή! Αλλά σταματάνε ποτέ οι Μπάμπηδες, όταν υπάρχει το όραμα μιάς εξωλέμβιου; Και μετά το όραμα ενός κρις κραφτ; Και μετά το όραμα ενός μικρού γιώτ; Και να σκάει κάπου μύτη η οπτασία μιάς θαλαμηγού;

Όχι, δεν σταματάνε. Συνεχίζουν την κατανάλωση, ο κόσμος να χαλάσει! Και πληρώνουν το αντίτιμο του κάθε νέου παραδείσου τους. Α-συ-ζη-τη-τί! Και με μετρητά και με "αμέτρητα"! Και με κόστος χαρακτήρα και με καταναλωτικό δάνειο. Το δάνειο επιστρέφεται κάποτε, ο χαμένος χαρακτήρας όμως ποτέ. Έτσι, σιγά-σιγά, έρχεται μιά όχι και τόσο γαμάτη πρωΐα, που ξυπνάει ξαφνικά ο Μπάμπης και κρατάει την ανάσα του: Τα πάντα δίπλα του βρωμάνε και ζέχνουν! Ρε συ, λέει ο Μπάμπης, εγώ έκανα ταξιδάκι αναψυχής στην θάλασσα, ποιός πούστης τα έκανε όλα σκατά;

Έλα ντε! Ποιός; Κουτή ερώτηση γιά έναν Μπάμπη: Ο "άλλος" φυσικά! Καλύτερη σανίδα σωτηρίας από τον "άλλο" δεν υπάρχει γιά τον Μπάμπη. Να γιατί δεν λέει, να αλλάξει. Να γιατί αντέχει τον εαυτό του χωρίς να ξερνάει διαρκώς. Να γιατί δεν λέει να ξεφύγει από τις πολιτικές (;) του εμμονές και να γυρίσει σελίδα. Ναι, ακόμα και τώρα που του έχουν πάρει τα πάντα, μηχανές, εξωλέμβιες, βάρκες, κουπιά κτλ και τον έχουν ρίξει να κάνει "σκυλάκι" μέσα στα σκατά.

Μου λέει τις προάλλες η Κική: Ρε συ Γιώργο, δεν αντέχω άλλο, πίστεψέ με! Δεν μπορώ να υποφέρω άλλο, δεν πάει άλλο, τέλος. Δεν ξέρω, αν θα πάω να ψηφίσω. Δεν εμπιστεύομαι κανέναν πιά.

Το ρίχνω στο ΚΚΕ και έχω το κεφάλι μου ήσυχο, ότι αφού δεν αλλάζει τίποτα, δεν αλλάζει με ισχυρό το κόμμα στη Βουλή και στο λαό, μου λέει ο παλιόφιλος Μήτσος, έτοιμος να κολυμπήσει παντού μέχρι τελικού πνιγμού.

Ψηφίζω Σαμαρά, γιατί αλλιώς μου κόβει η νέα κυβέρνηση τα φάρμακα και τι να κάνω μετά, δικαιολογείται η ξαδερφούλα μου. Κάτι καραδεξιά παλιοτόμαρα ψηφίζουν Σαμαρά και με και χωρίς φάρμακα. Δεύτερο κόμμα ο Μπάμπης της ΝΔ! Δεύτερο κόμμα κοντά στα 30%! Παρ΄ όλη την βρωμερή της προϊστορία, παρ΄ όλο το άθλιό της παρόν!

Ο Μπάμπης που είχε βάψει γιά τα όμορφα μάτια της κονόμας τον πάσα ένα τοίχο αυτής της χώρας πράσινο, τον χαβά του: ΠΑΣΟΚ! Δαγκωτό ΠΑΣΟΚ, όπου και να βρίσκεται αυτό: Μέσα στο βενιζελικό λιμάνι, μέσα στο νέο ΓΑΠικό Καστελοριζολίμανο, μέσα σε ποτάμια και παραπόταμους της διαπλοκής. Ακόμα και μέσα στον Σύριζα, λένε κάτι κακές γλώσσες, δαγκώστε τις γλώσσες σας.

Έναν Σύριζα που αποφάσισε να φάει πολύ ΠΑΣΟΚ, με την ελπίδα ότι δεν θα χρειαστεί μετά να το ξεράσει.

Καμμένος, Κουβέλης, Καρατζαφέρης, Μιχαλολιάκος, τα υπόλοιπα ίδια παλιά λιμανάκια, οι ίδιοι παλιοί προορισμοί. Πάνω από 60% ο ίδιος Μπάμπης! Ο Μπάμπης κι΄ αν εγέρασε...

Ο Μπάμπης δεν λέει να ξεμάθει! Παρ΄όλα τα εντατικά φροντιστήρια που τον πέρασαν τα τελευταία χρόνια Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ και οι Εγχώριες Εισπρακτικές. Ο Μπάμπης δεν λέει να ξεμάθει, γιατί η ανάμνηση της Αγίας Κατανάλωσης (του παρελθόντος) είναι ακόμα νωπή. Αν ήθελε ο Μπάμπης πραγματικά να ξεμάθει, θα είχαν βρει τα 70-90% της κοινωνίας έναν τρόπο επικοινωνίας και θα είχαν κατασκευάσει μιά πλατφόρμα κάθαρσης της κόπρου του Αυγεία. Η ελληνική κοινωνία όμως δεν είναι έτοιμη να κάνει ούτε πέντε βήματα προς μία κοινή κατεύθυνση! Ο Μπάμπης γνώρισε τον κόσμο σαν την αυλή του σπιτιού του και δεν δέχεται άλλη μύγα πάνω στο σπαθί του, εκτός της γνωστής μύγας που του πίνει το αίμα και το βιός του. Ο Μπάμπης πεθαίνει μεν της πείνας, αλλά ζει ακόμα και βασιλεύει.

Όχι, δεν κατάφερε ακόμα ο Μπάμπης να σιχαθεί τον πραγματικό ένοχο, τον εαυτό του. Γι΄αυτό και δεν πρόκειται να αλλάξει στο προσεχές μέλλον πολλά. Δυστυχώς ούτε μετά τις σημερινές εκλογές.
















4/1/15

Πόσο ξέπλυμα πρώην πασόκων αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ;



Τα σκουλήκια το συνηθίζουν: Όπου οπή, εκεί πατρίς. Και δεν υπάρχουν χειρότερα σκουλήκια από αυτούς τους γνωστούς γυρολόγους πρώην ΠΑΣΟΚΟΥΣ, που αφού ξέσκισαν την κοινωνία στα Μνημόνια, προσπαθούν τώρα με κάθε τρόπο να σώσουν το πολιτικό τους τομάρι, χρησιμοποιώντας τον προ λίγων μηνών άσπονδό τους εχθρό: Τον ΣΥΡΙΖΑ!

Ένα σωρό πανέμορφα ονοματάκια ακούγονται σαν πιθανοί εκλεκτοί υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες εκλογές. Οδυσσέας Βουδούρης ο ένας, και γαμώ τα παιδιά. Παπανδρεϊκός μέχρι κόκκαλο αρχικά, από τους φανατικότερους μνημονιακούς και αγριονεοφιλελές του κερατά, τα σπάει στο δεύτερο μνημόνιο με τον Γιωργάκη, τον φτύνει δημόσια οριζόντια και κάθετα και την κάνει αμέσως για ΔΗΜΑΡ.

Εκεί να δείτε αγαπούλες με τον Φωτάκη, εκεί να δείτε όρκους αγάπης, αίσθημα και καημό! Μέχρι που αγαπήθηκαν τόσο πολύ, που δεν άντεξε άλλο ο παππούς και τον ξαπόστειλε να πάει γιά φρέσκα. Το κλάμα που έριξε ο Βουδούρης δε λέγεται! Πέντε ολόκληρα λεπτά χτύπαγε με οδύνη το κεφάλι του στον τοίχο, μέχρι δηλαδή που άνοιξαν τα γραφεία της Κουμουνδούρου και μπούκαρε μέσα. Και γαμώ τα παιδιά ο Οδυσσεύς είπαμε.

Και λέω τώρα εγώ (που τυγχάνω αγαθός και δεν μου πολυκόβει περί πολιτικής): Δηλαδή θα χανόταν η παρτίδα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αν δεν αναλάμβανε υποψήφιος βουλευτής του κόμματος ο Οδυσσέας; Δηλαδή αυτός είναι σωστός και αναντικατάστατος και χωρίς ετούτονα δεν βγαίνουμε ούτε στο ουέφα; Δηλαδή δεν υπάρχουν καλύτεροι; Δηλαδή όλοι αυτοί που τρέχανε μέχρι τώρα στους δρόμους και ξεσκιζόντουσαν στην δουλειά γιά τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν απλώς γιά τα μπάζα; Δηλαδή αυτό είναι το σύνθημα που θέλει να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία; Ότι ο τυχωδιώκτης παύει να είναι τυχωδιώκτης, όταν πάρει μεταγραφή στο κόμμα; Δεν έμαθε τίποτα ο ΣΥΡΙΖΑ από το χαστούκι που ακούει στο όνομα Τατσόπουλος;

Το ΠΑΣΟΚ είναι πληγή. Το ΠΑΣΟΚ είναι εχθρός. Το ΠΑΣΟΚ είναι παρελθόν. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει στο ξέπλυμα πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ μέσω του ψηφοδελτίου του, θα πάρει την απάντηση από τον λαό.






Από την χαβούζα του ΠΑΣΟΚ στην πεντακάθαρη νέα αρχή του Παπανδρέου



Αφού φάγαμε ότι χριστουγενιάτικο ήταν γραφτό να φάμε, κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες, βασιλόπιτες -και όλα τα άλλα γλυκά, χωρίς τα οποία η γέννηση του Χριστού θα ήταν απλώς ένας τοκετός- ας ασχοληθούμε με ορισμένα όχι και τόσο εύγευστα θέματα, όπως την ανακύκλωση κομμάτων και την επεξεργασία πολιτικών λυμάτων, που απασχολούν τον τελευταίο καιρό την δημόσια τηλεόραση και τα ιδιωτικά πουλητάρια της επικράτειας.

Ακόμα και ο πιό αδικημένος πολίτης της χώρας το έχει νιώσει αμέτρητες φορές στο πετσί του: Χτυπάει ο κώδων συναγερμού σε σημαδιακά σημεία του πεπτικού μας συστήματος, το θέμα δεν σηκώνει αναβολή. Βουρ στον πρώτο απόπατο που θα μας κάτσει και ή ταν ή επί τας. Το αποτέλεσμα αυτών των...συνεδριάσεων δεν απασχολούσε κανέναν ιδιαίτερα στο παρελθόν. Γέμιζε κάποτε ο βόθρος, φώναζες τον Αχόρταγο, σου τον άδειαζε στο πι και φι και φτου κι΄απ΄την αρχή. Αν τώρα θέλει να πει κάποιος, σου άδειαζε τον βόθρο, αλλά έκανε βόθρο στεριές και θάλασσες, ας πει. Δημοκρατία έχουμε. Ή περίπου.

Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει ριζικά. Ο ταπεινός καμπινές έχει παύσει προ πολλού να είναι ο τελευταίος σταθμός των...των...(ξεκινήσαμε με κουραμπιέδες, μη τα κάνουμε τώρα σκατά) αυτών που παράγουμε όταν πάμε τέλος πάντων και βγάζουμε τα μάτια μας, αλλά η αφετηρία μιάς νέας περήφανης διαδρομής! Επεξεργασία λυμάτων, η μαγική λέξη. Επιστήμη! Δώστε βάση, να μάθετε, γιατί θα ήταν κρίμα να βγεί ο ΣΥΡΙΖΑ να καταστρέψει την Ελλάδα και εμείς να μη ξέρουμε ούτε τι γίνεται με τα σκατά της κοινωνίας μας. Ξεκινάμε.

Όπως έχει η Αθήνα το Παναθηναϊκό Στάδιο, ο Πειραιάς το Στάδιο Καραϊσκάκη και η Θεσσαλονίκη το Καυταντζόγλειο Στάδιο, έτσι έχει και η επεξεργασία λυμάτων τα στάδιά της: Την πρωτοβάθμια, την δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια επεξεργασία. Στο πρώτο στάδιο γίνεται Προεπεξεργασία και Πρωτοβάθμια Καθίζηση, που στοχεύει στην αφαίρεση αιωρούμενων υλικών. Να το εξηγήσουμε με άλλα λόγια, να καταλάβει και ο αμόρφωτος πληθυσμός.

Ας πούμε, σου έρχεται η ανάγκη να...εκφραστείς πεπτικώς, πας όταν φτάσει η επάρατη ώρα και τα κάνεις στην κάλπη. Το αποτέλεσμα, ΠΑΣΟΚ. Ανακουφίζεσαι για μιά στιγμή, αλλά την άλλη στιγμή σε πιάνει η μπόχα και λες να τραβήξεις καμμιά Νέα Δημ...κάνα καζανάκι μήπως και σωθείς. Βασικά ούτε το καζανάκι, ούτε η ΝΔ σε σώνει, αλλά αυτά ανήκουν σε άλλο κεφάλαιο, όλα με τη σειρά. Βρωμάει κάποτε τόσο πολύ το Κίνημα λοιπόν, που δεν αντέχεται άλλο. Πας να ξεμπερδέψεις, τραβάς τον ρουμπινέ, ρολάρει στον οχετό το πράσινο περιεχόμενο και πριν καν προλάβει ο Παπανδρέου να πει "δημοψήφισμα", νάτονα στο κέντρο βιολογικού καθαρισμού τον σοσιαλισμό.

Δεν είναι μόνο λαϊκή ανάγκη αυτό που οδηγεί το ΠΑΣΟΚ στην ανακύκλωση, αλλά και ζωτική ανάγκη του ίδιου τού...προϊόντος. Να αλλάξουμε λιγάκι, σου λένε τα παιδιά, γιατί έτσι που έχουμε καταντήσει, την επόμενη φορά δεν μας ψηφίζει ούτε και η μάνα μας. Ξεκινάει λοιπόν η Προεπεξεργασία, που περιλαμβάνει Εσχάρωση, Πολτοποίηση και Τριβή. Στόχος είναι η απομάκρυνση υλικών που αιωρούνται ή επιπλέουν πάνω στον σοσιαλισμό. Εσχαρώνεις τις Τζάκρες, τις Κατσέλες, πολτοποιείς κάτι Παπακωνσταντινοτίποτες, κάτι Ανδρουλάκηδες, τρίβεις Παγκαλαίους και Ρέππες μέχρι να επιπλεύσουν οι πιό ελαφρυοί σαν φελλοί στον αφρό και οι υπόλοιποι να αιωρούνται μεταξύ παλαιού ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Παράταξης.

Η αφαίρεση επιπλεόντων και αιωρούμενων υλικών οδηγεί ή σε άμμεση ίδρυση νέου κόμματος ή σε ανεξαρτοποίηση ή ακόμα και στην επανασκατοποίηση-επανένταξη στην αρχική μάζα (Λοβέρδος πχ). Στην δευτεροβάθμια επεξεργασία απομακρύνεται ο οργανικός άνθρακας, το άζωτο και ο φώσφορος.

Άνθρακας; Λέτε να ισχύει εδώ το περίφημο "όχι άλλο κάρβουνο"; Δε πιστεύω. ΠΑΣΟΚ άνευ κάρβουνου δεν νοείται. Απλά ο άνθρακας δεν έχει πλέον τόση ζήτηση και θεωρείται πιά βλαβερός. Και από κάρβουνο όσο θέλετε το ΠΑΣΟΚ! Να κάτι Ελιές (Αλιβερίου), να κάτι Δημοκρατικές Παρατάξεις, να κάτι Συμφωνίες γιά τη νέα Ελλάδα, να κάτι δυναμικές Ελλάδες, να κάτι ΡΙΚΣΥΥ, να κάτι Μεταρρυθμιστικές Αριστερές, να κάτι Νέοι Νεταρρυθμιστές, να κάτι Πρωτοβουλίες Β΄, να κάτι Πολιτείες 2012, να κάτι Έλληνες Ευρωπαίοι Πολίτες και δεν συμμαζεύεται. Ακόμα και το λαμόγιο Χατζημαρκάκης βρήκε θέση στο μεγάλο τσουβάλι κάρβουνου του ΠΑΣΟΚ! Αυτός ο εκ Γερμανίας απατεώνας που κατάφερε όχι μόνο να αντιγράψει το 70% της διδακτορικής του διατριβής, αλλά και να μη γράψει ο ίδιος ούτε καν την μισή!

Αυτά με το κάρβουνο, πάμε τώρα στο άζωτο. Άζωτο, ψόφιο δηλαδή. Ψόφιο όσο και το κόμμα της Αλλαγής. Τέζα! Καραψόφιο. Άρα αφαιρώντας το άζωτο, αφαιρείς το όλο σκεύασμα. Δεν μένει τίποτα. Άρα αναγκάζεσαι να μην το αφαιρέσεις. Ένας ιστορικός συμβιβασμός με την ανάγκη. Αφήνεις λοιπόν το άζωτο και βουτάς τον φώσφορο. Ότι λάμπει στο σκοτάδι. Ίσως το φως στην άλλη άκρη του τούνελ. Ή η μεγάλη ιδέα του σοσιαλισμού. Ή το πορτατίφ στο δωμάτιο του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Ή οι ανταύγειες που σχηματίζει τα λαμπρό φεγγαράκι της μούχλας πάνω στα θολά νερά του Ποταμιού.

Πάμε στο τρίτο στάδιο επεξεργασίας. Εδώ γίνεται αφαίρεση βαρέων μετάλλων και λοιπών τοξικών συστατικών. Εδώ έρχεται η σειρά του Βενιζέλου! Πιό βαρύ μέταλλο δεν υπάρχει φυσικά. Και με την αφαίρεση του πιό τοξικού συστατικού του ΠΑΣΟΚ, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, τελειώνει θριαμβευτικά η διαδικασία επεξεργασίας του λύματος και στην δεξαμενή υπάρχει μόνο νερό. Πόσιμο νερό. Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του ΓΑΠ!

Εις υγείαν!



Στο επόμενο τεύχος: Η διαδικασία επεξεργασίας κοπράνων.








Δεν πιάσανε τον Παπανδρέου στην Ανάβυσσο!



Η είδηση θα έκανε σίγουρα τον γύρο του κόσμου, αν δεν την είχαν κάνει γαργάρα ΜΕGA, ΝΕΡΙΤ και οι λοιποί συγκυβερνητικοί οχετοί: Δεν συνελήφθη ο Παπανδρέου στην Ανάβυσσο! Δεν είχε βάψει ξανθή την καράφλα του, ούτε είχε στο οπλοστάσιό του όπλα, εκρηκτικούς μηχανισμούς και άλλα βλήματα εκτός αυτού του ιδίου.

Ο Παπανδρέου δεν ήταν καταδικασμένος ούτε ισόβια, ούτε χρόνια, ούτε μήνες, ούτε καν μιά μέρα γιά την τρομοκρατία που επέβαλε δυόμιση ολόκληρα χρόνια στον δύσμοιρο ελληνικό λαό. Έτσι δεν ήταν αναγκασμένος να αποδράσει από άλλη φυλακή εκτός αυτής του...κοινοβουλίου, για καλοπληρωμένες διαλέξεις ανά την υφήλιο περί σωτηρίας κρατών και λαών και άλλες σοσιαλιστικές παπατζήδικες μαγικές νιρβάνες.

Ο Παπανδρέου επέβαινε ποδηλάτου κατά την διάρκεια της μη σύλληψής του, είπε ο αρχηγός της Αντιτρομοκρατικής. Η ομάδα που είχε αναλάβει την μη συλληψή του δεν προσποιήθηκε τροχαίο ατύχημα, το ατύχημα προϋπήρχε και ήταν μάλιστα τραγικό: Η ολική καταστροφή της χώρας από τις πολιτικές του ΓΑΠ και των "σοσιαλιστών" και νεοδημοκρατών προκατόχων του. Α ναι, και του "γαμώ το κεφάλι μου, μαλάκα".

Σύμφωνα με απόλυτα φλου πληροφορίες ο πρώην πρωθυπουργός συγκινήθηκε τα μάλλα από την εφιαλτική εικόνα που είδε να ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια του και σταμάτησε ακαριαία ίνα προσεφέρει εν νέου τας σωτήριάς του επερεσίας στο έθνος. Ατράνταχτη απόδειξη: Στας χείρας του εθεάθη βαριοπούλα ικανού μεγέθους και βάρους με την χαριτωμένη ετικετούλα made in EU and ΔΝΤ. Τελικά δεν έκανε άμεση χρήση του ευεργετικού αυτού εργαλείου αλλά προέβει σε κάτι ιδιαίτερα συγκινητικό και ιδίως πατριδοσωτήριο: Στην ίδρυση νέου ΠΑΣΟΚ στην θέση του ΠΑΣΟΚ με τον ίδιο να αναλαμβάνει θέση Βενιζέλου αντί του Βενιζέλου.

Ο Παπανδρέου κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος, αντ΄αυτού συνελήφθη ο Ξηρός. Ο λόγος είναι απλός: Ο Ξηρός είναι τρομοκράτης, ο ΓΑΠ δεν είναι. Ναι, δεν είναι.

Μα να είναι τόσο λάστιχο έννοια η λέξη τρομοκρατία...








2/1/15

Νέο κώμα Παπανδρέου: Ο σοσιαλισμός ξαναχτυπά

Επιτέλους, το νέο κόμμα του Παπανδρέου! Το γεγονός που περίμενε με τόση αγωνία ο Ελληνισμός! Για τα όμορφα μάτια των αναγνωστριών του μπογκ μεταφράζω το ιδρυτικό κείμενο από τα παπατζήδικα στα ελληνικά.



Νέα χρονιά,νέο ξεκίνημα

Μετάφραση: Ούτε δύο χρόνια δεν μου πήρε ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΩ ΤΙΠΟΤΑ ΟΡΘΙΟ. Πάμε τώρα για φρέσκα!

Ήρθε η ώρα για το επόμενο μεγάλο βήμα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.

Μετάφραση: Αφού κάναμε τόσο μεγάλο βήμα προς τον πάτο, ας κάνουμε και ένα δεύτερο, να δούμε άμα γελάει καλύτερα ο Βενιζέλος, που γελάει συνήθως πρώτος.

Ήρθε η ώρα για να οικοδομήσουμε, όλοι μαζί, το νέο πολιτικό σπίτι που θα στεγάσει τις προοδευτικές μας αξίες, τις αξίες που μας ένωσαν και μας ενώνουν.

Μετάφραση: Αφού κατεδαφίσαμε ορατά τε και αόρατα, αφού δεν αφήσαμε πέτρα πάνω στην πέτρα, να στήσουμε μαζί με όλα τα λαμόγια τη νέα παράγκα, που θα στεγάσει τον νέο σοσιαλισμό.

Αφουγκραζόμενοι τη δική σας φωνή, την απαίτηση χιλιάδων πολιτών από όλη την Ελλάδα, παίρνουμε την πρωτοβουλία και απευθύνουμε κάλεσμα συμμετοχής σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες σε αυτό το νέο ξεκίνημα.

Μετάφραση: Αν και σας γράφουμε κανονικά στ΄απαυτά μας και δεν δίνουμε μία γιά σας, παίρνουμε την ευρωβουλία και απευθύνουμε κάλεσμα συμμετοχής στους τρεις και τον κούκο, που στέκονται στην ουρά περιμένοντας το νέο κίνημα.

Αύριο, στις 5:30 μμ, στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη - Πειραιώς 138, δεν ιδρύουμε ένα ακόμη κόμμα.

Μετάφραση: Αύριο, στις 5:30 μμ, στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη-Πειραιώς 138. Ο χώρος μπροστά από την παράγκα του Καραγκιόζη ήταν δυστυχώς πιασμένος. Δεν ιδρύουμε ένα ακόμη κόμμα. Η οικογενειοκρατία υπήρχε ήδη πριν από μας.

Από αύριο, συμμετέχουμε στην αφετηρία ενός Κινήματος, που μπορεί και πρέπει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στα μεγάλα διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.

Μετάφραση: Μα νάσαστε τόσο τουμπερλέκια και να πιστεύετε κάθε μαλακία που σας χώνουμε! Ρε θύματα, πριν από δύο χρόνια δεν σας πηδήξαμε κανονικά και με το νόμο; Ε από αύριο λέμε να βάλουμε θεμέλια για να το επαναλάβουμε.

Ενός Κινήματος που θέλουμε να διασφαλίσει την παρουσία των πραγματικών δυνάμεων της προόδου στο επόμενο Κοινοβούλιο, των δυνάμεων που πιστεύουν και το έχουν αποδείξει στην πράξη με πραγματικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, ότι η Ελλάδα δεν θα υπερβεί οριστικά την κρίση, δεν θα ανακάμψει οριστικά, αν δεν αλλάξει οριστικά, αν δεν αλλάξει συθέμελα, με βάση ένα "Ελληνικό Σχέδιο" και Θεσμούς που λειτουργούν - με τον πολίτη συμμέτοχο.

Μετάφραση: (Εδώ η ενιαία μετάφραση αποδείχθηκε αδύνατη! Μία μερίδα της μεταφραστικής ταξιαρχίας μετέφρασε το κείμενο ως εξής: Όσο μαλακίζομαι, υπάρχω. Η μεταφραστική πλειοψηφία είχε άλλη γνώμη: Είμαστε σίγουροι, ότι υπάρχουν ένα σωρό μαλάκες, που θα τρέξουν να καταπιούν τον βάτραχο αμάσητο).

Ενός Κινήματος που θα εργαστεί στην επόμενη Βουλή για να διασφαλιστούν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μια ασφαλή και οριστική έξοδο από την κρίση.

Μετάφραση: Τραβάμε ολοταχώς κουπί προς Δημοψήφισμα.

Ενός Κινήματος, που θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να γίνει πράξη η μετάβαση στη Μεταπελατειακή Ελλάδα, με όραμα την οικοδόμηση μιάς Ελλάδας Δικαιοσύνης και Δημιουργίας.

Μετάφραση: Στην τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προσπαθήσαμε μεν, αλλά δεν καταφέραμε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Γι΄αυτό δεν πόνεσε και τόσο το αγγούρι που έχωναν οι Λοβέρδοι, Παπακωνσταντινοτίποτες, Κατσελοπατσαβούρες, Διαμαντοπουλοκαρχαρίες και σία. Τώρα θα σας τον μπήξουμε όσο χρειάζεται. Ή μάλλον όσο παίρνει.

Ενός Κινήματος, η συγκρότηση του οποίου θα ολοκληρωθεί με ανοιχτό, συμμετοχικό Συνέδριο - που θα προσδιοριστεί μετά τις εκλογές, όπου θα αποφασιστούν τα πάντα. Κινηματικά, συμμετοχικά, με αρχές αυτοοργάνωσης, από τη βάση. Όπως αξίζει σε ένα Κίνημα που ανταποκρίνεται στις αρχές της Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Αντί μετάφρασης: Δεν γαμιέσαι αναπτυξιακά ή μη, να βιώσεις, ρε καραηλίθιε ρεμπεσκέ, λέω γω; (Συγγνώμη γιά την κόσμια ύβρη, πρώτη φορά μου ξανασυμβαίνει).

Ενός Κινήματος, που βάζει πρώτα την Ελλάδα και τους πολίτες της – όχι τα πάσης φύσεως πελατειακά ή άλλα συμφέροντα.

Μετάφραση: (Καλή και σαφής η πρόταση. Μόνο κάτι λίγες ατέλειες: Ξέχασαν μετά το "...και τους πολίτες της" την λέξη "στα τέσσερα" και μπέρδεψαν ένα "όχι" αντί ενός "και" μετά την παύλα. Α και πριν από την τελεία που ακολουθεί μετά την λέξη "συμφέροντα" ξέχασαν την ιδιαίτερα χαριτωμένη έκφραση "από πίσω".

Με τις ευχές μου για καλή χρονιά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, απευθύνω κάλεσμα συμμετοχής,

Μετάφραση: Θα λέγαμε, χεστήκαμε, αλλά δεν κάνει. Χεστήκαμε λένε μετά την λήξη των εκλογών.

Από αύριο, 3 του Γενάρη,

Μετάφραση: Ισχύει από τα τρία το μακρύτερο...

Πάμε.

Μετάφραση: Μένουμε (Ελλάδα) Πάμε (Καστελόριζο)