26/10/11

Κούρεμα: Φοβού όλα όσα γίνονται για σένα, χωρίς εσένα!

http://img.protothema.gr/95CCDBA0AE034D1A64FFF141F15D1B70.jpg


Για δες τύπο που διάλλεξε, η Μέρκελ να κουρέψει, τώρα που ανθίζουν τα CDS κι΄η χώρα έχει ρέψει! 

Σκηνές ροκ στις τάξεις της ΕΕ! Τα παιδιά μουρλάθηκαν! Έχει βουτήξει ο καθένας τους από ένα...κοπτικό αντικείμενο και σκοτώνονται ποιός θα κουρέψει την Ελλάδα! Συνέδριο κορυφής; Τι συνέδριο κορυφής ρε; Δεν βλέπετε; Συνέδριο κομμωτικής!

Να, κάθεται ο Παπανδρέου που εκπροσωπεί το Ελλαδιστάν (αφού το είχε μεγάλη καΐλα ο ψηφοφόρος να δει και τρίτον παπατζή πάνω στην καμπούρα του) σαν κότα στην καρέκλα και περιμένει στωικά να του τα πάρει με την ψιλή ο νικητής της πρωτότυπης μονομαχίας των μπαρμπέρηδων!

Να ο Σαρκοζάκος με ένα ντελικάτο ψαλιδάκι να ξιφομαχεί με την υπερδύναμη "Κομμώσεις η Αγγελικούλα" που επιτίθεται με ένα όχημα κοπής γκαζόν! Άσε ρε ζουμπά να τον ξεσκίσω στο κούρεμα τον πούστη, που τρελλαθήκαμε να βάζουμε συνέχεια το χέρι στην τσέπη, η Αγγελική, "τι λε μωρή μοντέλα, που θα μου χαντακώσεις εσύ την Paribas, την Societe Generale και την Credit Agriτουκώλου μου. Πίσω μωρή!"

Να και ο Κάμερον να μπαίνει στη μέση με μιά κουρευτική μηχανή Remington HC 350, με 6 ύψη κοπής (3 ως 25 mm), 3 ακίδες διαχωρισμού, ψαλίδι, βούρτσα για το σβέρκο, βουρτσάκι
καθαρισμού, θήκη αποθήκευσης, 2 χτένια κοπής ειδικά για αυτιά, να την πέφτει στον γάλλο ομόλογό του "άνοιξε Νικολά δρόμο να διαβώ, τον Τζώρτζη να κουρέψω", που έχω πρώτον ζήτουλα στην λίστα των δανειστών την Μπανκ οφ Σκότλαντ και άμα του τα πάρετε όλα του καράφλα, πάει η τραπεζούλα μου.


Να, τα βουτάει ο Νικολά στο κρανίο και του την κάνει του Εγγλέζου άνευ ίχνους σαβουρα βιβρ "ίσα μωρή αγγλοχαμούρα που θα μας πεις εμάς, ολόφρεσκους μπαμπάδες ολκής, κοντούς μεν σαν σκαμπώ περιπτέρου, αλλά και μέγες εραστές, και γαμώ την Καρλά Μπρουνί που λέει ο λόγος, που θα μας πεις κι΄εσύ άνευρε (άνευ ευρώ), στερλινάκια του κερατά ότι θες να κουρέψεις".

Να, και εμφανίζεται με χαμόγελο "αυτές είναι οδοντόκρεμες μάγκες μου" και ο καβαλιέρε ο Μπερλουσκόνης στην πόρτα! Ρίχνει δυό τεμμάχια βλέφαρα στο κουρείο, και μετά πάει ντουγρού σε μιά αεράτη ψηλοκάπουλη μεταφράστρια που του έκλεινε γεμάτη νάζι το ματάκι της. Στον δρόμο προς τα κει τον σκουντάει ο ολλανδός πρωθυπουργός. Γειά ρε πηδήχτουλα Σίλβιο, του λέει. Που πα ρε χωρίς ψαλίδι; Ο Ιταλός δεν έχασε την ψυχραιμία του. Τι να το κάνω το ψαλίδι ρε συ Τυρί; Για σκίσημο πάω ρε, όχι για κούρεμα!

Ο μόνος που δεν συμμετέχε στον χαμό, ο μόνος χωρίς ψαλίδι ή κουρευτική μηχανή στο χέρι, ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου, Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ. Τι να κουρέψει τώρα η μισή μερίς Λουξεμβούρο; Να πάνε να διακινδυνεύσουνε κάνα "κουρεύουν όλοι, κουρεύουν και οι....(δεν το λέω, είμαι σεμνό και επώνυμο μπλογκ)".

Ο Γιουνκέρ σκέφτεται. Τόχουν τα μικρά κρατάκια αυτό, τα μεγάλα πράττουν. Μα πως κάνουν έτσι οι εταίρες μας ρε συ με το κούρεμα του Γιωργάκη, αναρωτιέται. Τι να κουρέψουν, δεν βλέπουν ότι πέντε τρίχες έχει ο άνθρωπος και μάλιστα γύρω γύρω με άπλα, στη μέση η καράφλα; Τς τς τς....

Φωνές, κραυγές, βλαστήμιες, κατάρες, απειλές, χαμός! Όλα τα κράτη ένα κουβάρι, όλοι μαζί κατά του ενός και ο καθένας χωριστά κατά του άλλου! Μόνο ο Παπανδρέου παραμένει αμέτοχος. Κάθεται εκεί στην καρέκλα του και αντιμετωπίζει τον χαλασμό με την παροιμειώδη αναισθησία του. Να σώσουμε το Ευρώ, να σώσουμε την ΕΕ, να σώσουμε την Ελλάδα, μονολογεί αδιάκοπα με βλέμα απλανές και πνεύμα ιδιαίτερα απλανές.

Ο Παπανδρέου δεν ρισκάρει φυσικά κάτι με το κούρεμα του χρέους. Τι να ρισκάρει; Την μελλοντική πολιτική του καριέρα; Την υστεροφημία του; Την λαϊκή αποδοχή; Τι να ρισκάρει πλέον τώρα που άρχισε να τον χλευάζει ρυθμικά ακόμα και η ποδοσφαιρική κερκίδα; Ο Παπανδρέου την έχει αράξει λοιπόν στην πολυθρόνα και περιμένει να αποφασίσουν οι ξένοι κουρείς πως, πόσο και πότε θα πάρουν το σκαλπ της ελληνικής κοινωνίας.

Κι εμείς; Εμείς κρεμμόμαστε από τα χείλη της Ά-τρεμης και του Πρετεντάντερου να μάθουμε πόσο πρέπει να τρέμουμε στο 60% κούρεμα και πόσο στο 50%. Λες και παίζει αυτό κάποιον ρόλο. Εμείς δεν λέμε να κάνουμε επιτέλους τίποτα άλλο, εκτός του να φοβόμαστε όλα αυτά που γίνονται για μας, χωρίς εμάς.



Για χρεωκοπημένες κυβερνήσεις μιλούσε το 1984 ο Βασίλης. Τι λέμε εμείς σήμερα το 2011;