3/6/12

Που είναι πιό σίγουρα τα λεφτά σου; Μα στην τσέπη σου φυσικά!

http://www.boersennotizbuch.de/wp-content/uploads/2009/superzins_negativ.png

 Σούπερ προσφορά! Επιτόκιο -0,25%. Σιγούρεψέ το κι΄εσύ. Τώρα!



Μα τι όνειρο ήταν αυτό; Έρχεται που λέτε ο Μπάμπης, ο Μπάμπαρος ντε, τι ποιός Μπάμπης; και αρχίζει το παρακάλι: Έλα ρε συ Βράχε, κάνε μου τη χάρη ρε μεγάλε, σε παρακαλώ ρε!

Άμα αρχίζει το παρακάλι ο ζήτουλας ο Μπάμπης αρχίζεις να ράβεις τη τσέπα σου! Στο μισό Ελλαδιστάν χρωστάει ο αθεόφοβος, και με το άλλο μισό να έχει να παίρνει. Καλό παιδί, δε λέω, αλλά πολύ κακές δημόσιες χέσεις με το χρήμα ρε γαμώτο. Δώσ΄του δανεικό πενηντάρι και σε ένα μισάωρο σου χρωστάει εκατόν πενήντα χωρίς να βγει καν από το σπίτι του!

Τον κόβω με τη μία για ζητηχτικόνανε και του κάνω μιά ξαφνική αντεπίθεση από τα πλάγια, να του κόψω τη φόρα: Ρε συ Μπάμπη, του λέω, άσε ρε τα παρακάλια να σου πω, και έχω πρόβλημα μεγάλο και αμάν ρε αδερφέ μου σώσε με.

Τα χάνει ο φίλος, σταματάει και με κοιτάει όλο οίκτο στα μάτια. Τι έγινε ρε συ Βράχε, με ρωτάει σα χαμένος. Ένα χιλιάρικο ρε συ φιλάρα, αυτό έγινε, και άμα δε το σκάσω μέχρι το μεσημέρι στην ρουφιάνη την .......... (φανταστείτε ότι πιό αιμοβόρο μπορείτε), κάηκα, απαντάω.

Η μηχανή μου είναι σοφή: Έρχεται ένας ζήτουλας για δανεικά; Πρόλαβε και ζήτα του εσύ! Κοντοστέκεται ο Μπάμπης για λίγο να ανασυνταχθεί λίγο η άμυνα και μετά πετάει το τόπι αράουτ για να γίνει η αλλαγή: Μέχρι πότε το θες το χιλιάρικο βραχούλη μου, με ρωτάει με το πιό καλόβολο υφάκι αυτού του ντουνιά. Τι να του πω, κράτα το, πλάκα σού ΄κανα; Δε πάει. Μέχρι τον άλλο μήνα ρε συ Μπάμπη, του απαντάω κλαψιάρικα, μη πάρει τίποτα χαμπάρι, το πολύ μέχρι τον μεθεπόμενο.

Κρατηθείτε!

Χωρίς άλλη κουβέντα κάνει ο Μπάμπαρος μιά έτσι, να, στην απομέσα και μου κοτσάρει μιά πορτοφολάρα 4Χ4 τίγκα χαρτονόμισμα! Εκατό, διακόσια, τριακόσια, πεντακόσια, εφτακόσια, χιλιακόσια, μετράει, τα διπλώνει και τα καρφώνει στην παλάμη μου! Χωρίς να ρωτήσει γιατί και πως! Δίδαγμα; Αυτοί που ζητάνε συνέχεια δανεικά έχουν πιό πολλά λεφτά από όσα έχει ο δανειστής τους.

Πάνω σε αυτό το σίγουρο θεμέλιο στηρίζει ο αδερφός μου τη φιλοσοφία του για την αντιμετώπιση κάθε είδους ζήτουλα, από γνωστόν μέχρι επαίτη. Ένα ευρώ καλέ μου κύριε, να πάρω γαλατάκι για τα παιδάκια μου, του κλαψούρισε μιά φορά μιά τσιγγάνα έξω από το σταθμό του Μετρό. Σταματάει, την κοιτάει με αυτό το ηλίθιο χαζοχαρούμενο πρόθυμο ύφος που διακρίνει τον καλό Σαμαρείτη και της απαντάει; Μιά στιγμή. Μπορείς να μου χαλάσεις κατοστάρικο; Σκίστηκε να απαντήσει "ουυυυ" η γυναίκα και άρχισε να ψάχνει κάτω από το φουστάνι της για το πορτοφόλι της! Ε τότε έχεις πολύ περισσότερα απ΄ότι εγώ κυρία, απαντάει ο αθεόφοβος και την αφήνει σύξυλη...

Τι να κάνω κι΄εγώ, το παίρνω το χιλιάρικο. Αλλά θα στα επιστρέψω με τόκο Μπάμπη μου, να βγάλεις κι΄εσύ κάτι γιά τον κόπο σου, του λέω.

Ξανακρατηθείτε!

Ντάξει ρε βράχε, δεν χαλάω σου χατήρι φίλε, απαντάει χαμογελαστός ο Μπάμπης. Για σένα θέλω μόνο το χιλιάρικό μου...μείον 1% τόκο. Συμφωνείς;

Παθαίνω που λέτε μία ψυχική αναγούλα, που ξυπνάω με τη μία στο καλύτερο μέρος του ονείρου! Μα να θέλει λιγότερα ο Μπάμπης! Αρνητικό επιτόκιο το λέει αυτό η επιστήμη, και υπάρχει μόνο θεωρητικά, γιατί ποιός είναι μαλάκας να θέλει λιγότερα πίσω, από όσα σου δάνεισε; Μπα, λέω, δεν θα το αφήσω έτσι και ξαναπέφτω πάλι στο πάπλωμα αποφασισμένος να ξανακοιμηθώ με το ζόρι, να δω το τέλος του ονείρου, ότι και να κοστίζει αυτό. Ε, κάτι έγινε...

Μπερδεμένη λίγο η συνέχεια, ανακατεύτηκαν κάτι κράτη, κάτι έτσι, κάτι αλλιώς, να σας το αποδώσω όπως το είδα, να κρίνετε μόνοι σας. Βγαίνει που λέτε η Γερμανία, καλό κράτος, έχει και την Χέρτα που έπεσε στην Βήτα, και αρχίζει να φωνάζει στην γειτονιά: Εδώ τα καλά κρατικά ομόλογα, γερμανικά κρατικά ομόλογα παρακαλώ, όχι παίξε-γέλασε παρακαλώ, τρέξε κόσμε πάρε!

Ακούνε κάτι δανειστές πρόθυμοι, γλύφτες καλοί, τοκογλύφτες, αλλά και νορμάλ χρηματοπιστωτικοί αθρώποι όπως εγώ κι΄εσύ και τρέχουν και ρωτάνε: Έλα θεία, με πόσο επιτόκιο τα δίνεις; Πριν σας λύσω την απορία σχετικά με το ύψος του επιτόκιου, θα επικεντρώσω για λίγο στους κατασκευαστές των λέξεων, αυτών που φτιάχνουν τις λέξεις δηλαδή, γιατί με βαραίνει από καιρό.

Ντάξει ξενομανία, το καταλαβαίνω. Επιτόκιο λέει. Δεν του κάνει το ελληνικό προϊόν, να το πει επιαθήνα, επιθεσσαλονίκη, επιπειραιά ή ξέρω γω επιγαργαργαλιάνοι, να στηρίξει και την επαρχία, αλλά γιατί παρακαλώ να καταφύγει στην Ιαπωνία την στιγμή που οι Ευρωπαίοι είναι αυτοί που μας δανείζουν και μάλιστα από το υστέρημά τους; Δηλαδή θα χάναμε άμα ονομάζανε το επιτόκιο, Επιντύσσελντορφ ή ξέρω γω Επινεϊγύ-συρ-Σεν, που μοιάζει κάπως και σαν σάλτσα; Γιατί λοιπόν Επιτόκιο;

Πίσω στο όνειρο. Πόσο λέτε να δίνει η Γερμανία;

Μείον 0,002%!

Αγοράζεις γερμανικά κρατικά ομόλογα για 10.000 ευρώ και παίρνεις πίσω 9.980! Χασούρα με την άδεια της αστυνομίας δηλαδή! Σίγουρη κι΄ωραία! Δανείζεις την Γερμανία δηλαδή και την πληρώνεις από πάνω, που σου...επιτρέπει να την δανείσεις! Δηλαδή η χώρα χρεώνεται και βγάζει και κέρδος! Οι τράπεζες της πλάκας σου λένε, σήμερα είναι-αύριο δεν είναι, οι Ελβετίες και τα Λιχτενστάϊνια περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις, μόνο η Γερμανία φτουράει πιά σαν...πάρκινγκ χρημάτων, τρέξτε να προλάβετε!

Και; Αν τρέχει η πελατεία; Αν τρέχει λέει! Παρακαλάνε κι΄όλας!

...Δώσε μου ομόλογο κυρία Μέρκελ, που έχω κάτι χρηματάκια στην άκρη και θέλω να τα κάνω οπωσδήποτε λιγότερα.

...Όχι, πρώτα σε μένα θεία, σε είδα πρώτος!

Χαμός! Και όχι μόνο με τα γερμανικά ομόλογα, αλλά και με γαλλικά, αυστριακά και ολλανδέζικα. Έτσι που λειτουργεί πιά το σύστημα δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για "επενδύσεις", αλλά για "επενγδύσεις".

Ποσά θέλετε; Τι ποσά δηλαδή; Σας φτάνει πχ ότι την κάνανε κάποιοι αξιαγάπητοι επενδυτές μαζί με τα 66,2 δις ευρώ τους από την ταυρομαχομάνα Ισπανία προς "άγνωστη κατεύθυνση"; Και μόνο τον Μάρτιο!

Το όνειρο άρχισε να γίνεται εφιάλτης: Οι τράπεζες χάνανε και το τελευταίο ίχνος της αξιοπιστίας τους και οι επενδυτές προτιμούσαν να επενδύουν στην ελεγχόμενη γερμανική χασούρα. Το τέλος του Καπιταλισμού! Όταν ξαναξύπνησα, βούτηξα πανικόβλητος το βιβλιάριο της τραπέζης μου και πήγα και τα σήκωσα όλα. Και μέσα στον χαλασμό ξέχασα τι ήταν όνειρο και τι πραγματικότητα.