28/2/16

Η μαγκιά να πηδάς τον άλλον και αυτός να σου στήνει αδριάντα




Πες πως γυρίζει ξαφνικά ο χρόνος πίσω και σε πάει κάπου στο παρελθόν. Ή πες ότι πέφτεις ξερός γιά ύπνο και βλέπεις ένα όνειρο, ότι βρίσκεσαι κάπου στο 1970. Δυνατοί λύτες μπορούν να το καταφέρουν και χωρίς χρονομηχανές ή όνειρα.

Λέμε τώρα, ότι βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπος με μία κατάσταση που σε ξενίζει λιγάκι. Ζεις σε ένα κράτος, λέει, που έχουν έρθει τα πάνω κάτω και τα πάντα λειτουργούν διαφορετικά από ότι είχες συνηθίσει. Να, πχ, η κυβέρνηση εκλέγεται από τον ήρωα λαό, τον οποίον -άκουσον άκουσον- εκπροσωπεί ακόμα και μέσα στην...Βουλή! Όχι τίποτα φουλ μέταλ σοσιαλισμό ή παρόμοια, απλά τρώνε με τις χούφτες οι έχοντες, περισσεύουν και κάτι ψίχουλα γιά τους μη έχοντες. Και αν έρθει κάνας κατακτητής να μας την φέρει, στήνουμε και δέκα καντάρια αντίσταση, να του φάμε το συκώτι, άμα λάχει ναούμ. Δημοκρατία που λένε δηλαδή.

Το κράτος αυτό έχει πολλές παραξενιές: Πχ κάτι Τσολάκογλου, κάτι Εφιάλτες, κάτι Ιούδες δεν τους πάει ούτε με συνθετικό λάδι μηχανής. Και μόνο που ακούει τα ονόματά τους, βγάζει κάτι καλόγηρους, να, σε όλο του το σώμα. Με άλλα λόγια, η κοινωνία αυτή καταδικάζει κάθε έναν, που συνεργάζεται με τον οχτρό, γιατί δεν γίνεται να μας πηδάνε ξένοι με την βοήθεια των δικών μας, αλλά μόνο οι δικοί μας με την δική μας....βοήθεια.

Αλλά να μη μείνουμε μόνο στις παραξενιές αυτής της κοινωνίας, ας δούμε και ορισμένα από τα βίτσια της. Κρατηθείτε! Άμα πιάσουν κανένανε πολιτικό να συνεργάζεται κρυφίως μετά των αλλοφύλλων, γιά λογαριασμό των αλλοφύλλων, μετά ή άνευ δόλου, γιά το καλό ή γιά το κακό του τόπου, γιά τα μάτια της Ελενίτσας ή γιά την μουστάκα του Μβάμβη, τόνε ρίχνουνε στο βαρέλι με την πίσσα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, και ζήσε πούπουλα να φας μπαμπάκι, που λέει μιά παλιά παροιμία της Ακροναυπλίας. Προδότης, Ισκαριώτης, πράχτορας των σκοτεινών δυνάμεων, άπατρις, ρεζίλης των σκυλιώνε και φτου του τού παλιοκερατά γιά πάρτη του και γιά όλη του τη φύτρα.

Μιλάμε γιά ΤΑ βίτσια! Ακόμα και στην Απομέσα τον χώνουνε τον τύπο, να τηράει απόξω. Και εν καιρώ πολέμου τόνε στήνουνε απέναντι από τα παιδιά με τα τουφεκάκια, και του φοράνε επίδεσμο στα μάτια, να μαντέψει πόσοι λεβέντες τόνε βάζουνε στόχο, μήπως και κερδίσει μετά θάνατον το στοίχημα και του βάλουνε τίποτα μεταξωτές μαρμάρινες γιρλάντες στον τάφο του.

Ξυπνάς λουσμένος στον ίδρωτα, ή όχι;

Ξυπνάς.

Άσχετο που γιά να ξυπνήσεις και να βρεθείς...εντός της σημερινής πραγματικότητας, χρειάζεται να κοιμάσαι διαρκώς τον ύπνο του δικαίου. (Αντί της λέξης δικαίου ταιριάζει και η λέξη μαλάκας).

Πάμ παρακάτ. Ξυπνάς λουσμένος στον ίδρωτα και φωνάζεις στην κυρά, να σου φτιάξει καφέ, να έρθεις στα ίσια σου. Τώρα αν δεν έχεις κυρά, να πρόσεχες φίλε μου, να είχες. Οι κυρίες αναγνώστριες δεν χρειάζονται καν κυρά. Το καφεδάκι τους το ψήνουνε μόνες τους...

Τέλος πάντων, ρουφάς τον καφέ σου και πέφτεις μετά στον συλλογισμό. Για δες ρε φίλε μου τι καταστάσεις αίσχους βιώνανε οι άθρωποι στο εγγύς παρελθόν! Ούτε κρυφίως δεν μπορούσες να συνεργαστείς με τα εχθρά σου! Σήμερα έχεις σαν πρωθυπουργός την ελευθερία να το πράξεις ανοιχτά. Διά την σωτηρίαν του ξεσκισμένου αυτού τόπου στηνόμαστε στα τέσσερα και αφήνουμε την φίλτατη, αλλά οθωμανικώς κολλημένη τρόϊκα, να μας περάσει γενεές δεκατέσσερεις, χώρια οι πίπες. Ή, ή τον πίνουμε γιά την Ελλάδα αδέρφια, ή δεν μας δίνουνε παράδες, να πλερώσουμε τις τράπεζές τους! Ή αν δεν συμμορφωθεί ο λαός, να καθήσει να μας τον ακουμπήσουνε λιγάκι οι φίλοι και εταίροι μας και κατόπιν να μας φτύσουνε, διότι άλλο να είσαι αδερφή από φύση σου, άρα ένας άνθρωπος όπως όλοι οι άλλοι και άλλο να είσαι μπινές από υποτέλεια, άρα αμαρτωλός και μεγάλη κουφάλα

 Ή καθήστε βουλετές και αβούλευτοι και ψηφίστε το νομοσχέδιο που μας χώσαν αντί υποθέτου αι Ενωμέναι Ευρωπαϊκαί Δενάμεις και το διαβάζετε αργότερα. Ή ακόμα, και αν δεν το ψηφίσετε, το περνάμε δια προεδρικού διατάγματος, πράξη εντελώς ασφαλή από απόψεως κρυολογήματος, λόγω επειδής τα παράθυρα του προεδρικού μεγάρου είναι πάντα κλειστά, και αν μπάζει από κάπου, μόνο από την μεριά του Συντάγματος μπάζει, αλλά ποιός το γαμάει σήμερα το Σύνταγμα...

Σήμερα δεν κρύβεσαι, δεν δρας στο σκοτάδι, να σκοντάψεις και να πέσεις να σκοτωθείς. Σήμερα το κάνεις ανοιχτά και μετά τυμπανοκρουσιών: Η πρώτη αριστερή κυβέρνηση (κανονικά η τρίτη, μετά τις άλλες δύο αριστερές του Γιωργάκη και του Σαμαρά, αλλά τέλος πάντων) καταφηφίζει τα μέτρα των προηγούμενων κυβερνήσεων, ή μάλλον διαγράφει τις παλιές υπογραφές και τις αντικαθιστά με την δική της. Ή, η γαμάτη αριστερή κυβέρνηση Συριζανέλ δεν πρόκειται να υποκύψει ουδέποτε στους εκβιασμούς των δανειστών, εκτός των ταπεινών σημερινών εκβιασμών, που γίνονται μόνο και μόνο γιά την σωτηρία της χώρας από την υπερηφάνεια, την λαϊκή κυριαρχία, την αξιοπρέπεια και άλλα δεινά.

Σήμερα βγαίνεις στις τιβές και κοκορεύεσαι γιά όλα αυτά: Τήνε δίνουμε την χώρα, καλύτερα από τον τρόπο που την δίνανε οι άλλοι πριν από μας. Σήμερα δεν σε πάνε καροτσάκι. Σήμερα δεν σε φτύνουν, δεν σε περνάνε πίσσες και πούπουλα, δεν σε στήνουν στο απόσπασμα στην Καισαριανή, να αμαυρώσουνε την μνήμη των εκεί εκτελεσθέντων αγωνιστών. Σήμερα δεν σου βάζει κανένας βρωμόχερο, αν πας και σκοτώσεις δεκατέσσερα αεροδρόμια από τον ιδρώτα του λαού σου αντί πινακίου φακής. Σήμερα το κάνεις ανοιχτά, για να...συμμορφωθείς προς τας ξένας υποδείξεις και αν σου έχει υποδείξει κάτι άλλο ο γίγαντας λαός, βάζεις προτεραιότητες διά την σωτηρίαν του Ευρώ και τον ημίθεο Πρετεντέρη να το ραντίσει στο τελεθεάμον κοινό.

Και γιατί όλα αυτά; Γιατί σήμερα ο όρος ΠΑΤΡΙΔΑ ίσα ίσα που φτουράει γιά λάστιχο σε σώβρακα εισαγωγής Αφγανιστάν! Θέλεις ζόρι, γουστάρεις εξπανσιόν; Το τραβάς: Π   α   τ   ρ   ί   δ   α. Βαρέσαι να τραβάς και το αφήνεις, να ασχοληθείς με πιό σοβαρά πράγματα; Πχ, ΑΕΚ-ΠΑΟ; Το παρατάς: Π.........τρίδα! Προσοχή. Άμα θέλεις ταυτόχρονα να πετύχεις και κάνα στόχο, αφήνεις πρώτα το Πι και μετά τα υπόλοιπα.

Σήμερα αγαπητέ ψηφοφόρε του Σύριζα δεν μετράει απλά η λέξη πατρίδα. Από μόνη της δεν υποδηλώνει τίποτα! Ίδια γεύση με τον όρο σουβλάκι ή γύρο με πίτα με όλα. (Μεσημεράκι τώρα που γράφω, Άνοιξε και η όρεξη). Σήμερα μετράνε άλλα: Η σωτηρία της πατρίδας. Δηλαδή, άμα δεν σώνεται η πατρίδα με αυτά που κάνεις, ξέχνα την. Πατρίς άνευ σωτηρίας της πατρίδας, άτοπον. Σήμερα κανένας δεν ενδιαφέρεται γιά την καθαυτό πατρίδα. Μόνο η σωτηρία της πατρίδας υφίσταται. Ούτε υπερηφάνεια μετράει, ούτε φιλότιμο, ούτε τσαμπουκάς. Ή σώζεις την πατρίδα, ή δε πα να γαμηθεί η πατρίδα. Απλά πράματα...

(Την ακριβή σημασία του γαμημένου όρου -σωτηρία της πατρίδας- την αφήνουμε, να μην ανακατέψουμε την ευγενή πατέντα Της Αυγής).

Πως γίνονται όλα αυτά, ρωτάτε; Εύκολη ερώτηση, εύκολη απάντηση! Άπατρις άνθρωπος δεν υπάρχει μήτε ένας στουν ντουνιά, φίλε ψηφοφόρε του Σύριζα. Κάτι σε δένει πάντα με τον τόπο σου: Η ρουφιάνα η ιστορία, η γλώσσα σου, ο Χατζηδάκις, ο Ρίτσος, τα φιλαράκια από τα νιάτα σου, η πρώτη σου γκόμενα, το χι που έφερε ο Παναιτωλικός με δέκα παίχτες μέσα στο Καραϊσκάκη, οι μαζέδες στην Πλατεία Λαού στη Λαμία. Κάτι. Πάντα πουλάει η λέξη πατρίδα. Ακόμα και στα αλεξίσμυαλα παιδιά των Μεταλλικών Ηλιοβασιλεμάτων της εθνικιστικής παρτίδας. Και επειδής πάντα μετράει, μας συνηθίσανε να την αισθανόμαστε στα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΡΙΑ! Στα ευρωπαϊκά! Τι Ελλάδα ρε; Εμείς είμαστε μέλος της Ενωμένης Ευρωπαϊκής Υπερδύναμης ρε! Τι νόμισμά μας ρε; Ευρώ ρε, το ευλογημένο νόμισμα ενός κράτους-μέλους της Ευρωζώνης το δικό μας ρε!

Μάγκα μου, σφίξανε τα πράγματα και γιά να προδώσεις πλέον την πατρίδα σου, πρέπει να προδώσεις την Ευρωπαϊκή Ένωση! E, μη μου πεις τώρα, ότι πρέπει να σφιχτείς γιά να μπορέσεις να κλάσεις...

Σήμερα μπορεί ο κάθε Κατσαντώνης της ευρύτερης Αριστεράς (μη ξεχνάμε το λάστιχο, που αρχίζει από δεξιά και τελειώνει κάπου στο υπερπέραν) να βγαίνει και να πουλάει από Ακρόπολη μέχρι τα άπαντα του Λασκαράτου και να ισχύει ταυτόχρονα ως εθνικός ήρωας. Και να ξεπουλάει προκαταβολικά τις ζωές των αγέννητων παιδιών και να φουσκώνει από αυταρέσκεια και περηφάνεια σαν αρσενική γαλοπούλα. Και να σε περνάει ταυτόχρονα γιά μαλάκα. Και να στο λέει κατάμουτρα: Είσαι μαλάκας ρε. Είτε ψηφίσεις ναι, είτε όχι στο δημοψήφισμα. Ακούς φίλε ψηφοφόρε του Σύριζα;

Αλλά έχει ο τροχός γυρίσματα.

Και η ιστορία έχει γυρίσματα.

Και τα όνειρα κάνουν κάποτε τα δικά τους και ξυπνάς ξαφνικά εντελώς στεγνός και αποφασισμένος. Και τα βουτάς τα σωστικά συνεργεία και τους δίνεις να καταλάβουν. Δεν τα βουτάς φυσικά με τα χέρια σου, αλλά με την τσιμπίδα του νόμου. Σιγά μη βρωμίσεις τα χέρια σου.

Τι λες, πάμε να ρίξουμε κανιά μάσα, ψηφοφόρε του Σύριζα