Φτάσαμε εκεί ακριβώς που μας έβγαλε το κύμα.

 

Φτάσαμε εκεί ακριβώς που μας έβγαλε το κύμα.

Ένα κύμα δικό μας, αιγαιοπελαγίσιο, που καβάλησε πάνω στο θεόρατο, το ευρωπαικό, κι εκείνο πάνω στο παγκόσμιο, για να σαρώσει την χώρα μας σαν τσουνάμι.

Για να φτάσουμε μέχρι εδώ ζορίστηκαν αρκετοί χριστιανοί.

Μεγάλο ζόρι η φτώχεια: Καβάλα όλοι στο όνειρο και πάμε όλοι Αθήνα.

Μεγάλο ζόρι η πόλη: Καβάλα σ ένα λυόμενο όνειρο και πάμε όλοι αυθαίρετο.

Μεγάλο ζόρι η αρρώστεια: Καβάλα παίρνουν φάκελλο, καβάλα χειρουργούνε.

Μεγάλο ζόρι ο διορισμός: Καβάλα αν βγεί το κόμμα σου, αν όχι...σε καβαλάνε άλλοι.

Μεγάλο ζόρι η μετάθεση: Καβάλα, πας αν βγεί το "δικό σου" κόμμα (αν είσαι καβαλιώτης)

Μεγάλο ζόρι η πολιτική παράγκα: Καβάλα παν στην εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε

Αλλά υπάρχουν και ζόρια χωρίς καβάλα.

Το σύνδρομο του δρόμου:

Ο αγκώνας

Το "κάνω ότι γουστάρω"

Το "όποιον πάρει ο χάρος"

Το "α παράτα μας ρε μαλάκα".

Το "ξέρεις ρε μαλάκα ποιόν ξέρω εγώ;"

Το σύνδρομο της Αντιπαροχής.

Η μάντρα.

Το "ότι και νάναι, δικό μου είναι"

Το "όπου και νάναι, δικό μου είναι"

Το "δεν μας χέζεις που το παίζεις και φύση, ρε φύση;"

Το "είμαι Έλλην και το κέφι μου θα κάνω"

Το σύνδρομο της μοίρας

To "και τι να κάνω; Όλοι ίδιοι είναι;"

Το "κάτσε ρε καλά, που θα αλλάξεις εσύ την Ελλάδα!"

Το "κάνε ρε δουλειά σου και μην ασχολείσαι, αυτοί τάχουν κάνει πλακάκια!"

Το "αλλά δεν θα βγει μια φορά ο "δικός" μας; Αχ Βαγγελίστρα μου!"

Τώρα είναι αργά....

Τώρα δεν προσθέτεις, δεν αφαιρείς, δεν αλλάζεις....

Τώρα αφήνεις τον παλιό σου εαυτό, τις παλιές συνήθειες, τα παλιά πιστεύω σου...

Τώρα ξεκινάς από την αρχή!

Xωρίς Πασόκ και ΝΔ!