4/5/10

ΚΟΡΑΚΙΣΤΙΚΑ......

Φυσικά είναι ο αληθινός κόσμος θηλυκός!
Η αρμονία, η καμπύλη ο κύκλος....
Και όμως!

Έχουμε παραδωθεί σ΄ένα τετράγωνο αρσενικό πλαίσιο που βρωμάει βαρβατίλα.

Και αμυνόμαστε με όλη την φρεσκομπαλωμένη λογική να το διατηρήσουμε άθικτο,

ενώ μέσα του πνιγόμαστε σε κυκλικές διαδρομές,

και αυτή μας την ικανότητα την παίζουμε κομπολόι.
Αδέξιοι δεξιοτέχνες....
Ελπιδοφόρα κακομοιριά....

Θεωρητικά έχουμε απόλυτη ελευθερία να τραβήξουμε σε ώρα ανάγκης κάποιον κρυμμένο άσσο, αλλά εμείς μανία με τα κοντομάνικα!

Που είναι η ουσία;
Είναι μήπως η άσπρη πέτρα;
Ναι;
Και γιατί παρακαλώ "ξέξασπρη";

Τι είναι τελικά;
Ικανότητα: Ταλέντο: Ηρωισμός; Θυσία;

Άμα δεν ήτανε αυτή η παλιοσανίδα, ο φελλός, το ΑΥΡΙΟ, που επιπλέει πάντα μέσα μας και γύρω μας, που μας συγκινεί με την προθυμία του να κουβαλήσει στην πλάτη του -πάλι, και ξανά, και ακόμα άλλη μια φορά- αυτήν την γιαγαντιαία παλιομοδίτικη σακκοράφα του τοσοδούλη σάκκου των ονείρων μας, θα σου έλεγα εγώ τι θάτανε!
Αλλά να που είναι!

Και η ειρωνία είναι ότι το γνωρίζουμε!
Ζήτω λοιπόν, και φουντάρουμε.

Θηλυκή η ζωή, ναι!
Και η μεγαλύτερη ειρωνία, η μπουρμπουλήθρα....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου