Ελλάδα, ο....πορτιέρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η Ελλάδα έχει γίνει για χιλιάδες ανθρώπους που αναζητούν προστασία η πύλη της Ευρώπης.
Πόλεμος και διωγμοί φέρνουν πρόσφυγες κυρίως από το Αφγανιστάν, το Ιράκ και τη Σομαλία στην μικρή χώρα στα εξωτερικά σύνορα τηε ΕΕ. Ανάμεσά τους πάρα πολλοί ανήλικοι, αλλά και έγκυες γυναίκες, ηλικιωμένοι, καθώς και πολλά θύματα βαρύτατων ψυχικών τραυμάτων.
Διακινδυνεύουν την ζωή τους περνώντας από την Τουρκία στην Ελλάδα σε μικρές φουσκωτές βάρκες.
Εκείνοι που καταφέρνουν να μη συλληφθούν από την ακτοφυλακή ή την ευρωπαϊκή συνοριακή υπηρεσία Frontex για να αποσταλούν αμέσως πίσω στη Τουρκία, φτάνουν κάποτε σε ένα κοντινό ελληνικό νησί. Η άφιξή τους στην χώρα μέλος της ΕΕ Ελλάδα δεν σημαίνει το τέλος της δοκιμασίας τους, αφού αυτή δεν εγγυάται ούτε ασφάλεια ούτε προστασία.
Εδώ και πολλά χρόνια ερευνά και τεκμηριώνει η μη κυβερνητική ανθρωπιστική οργάνωση PRO ASYL (υπέρ του ασύλου) την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των προσφύγων στην Ελλάδα. Συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπερπλήρεις καταυλισμοί κράτησης και η έλλειψη ενός λειτουργικού συστήματος ασύλου είναι η πραγματικότητα.
Με ένα πληθυσμό περίπου 11 εκατομμυρίων κατοίκων βρίσκεται η Ελλάδα από χρόνια στις πρώτες θέσεις νέων αιτήσεων για χορήγηση πολιτικού ασύλου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υψηλού Επίτροπου των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα (UNHCR) μόνο το πρώτο εξάμηνο του 2009 υποβλήθηκαν στην Ελλάδα περίπου 9800 αιτήσεις για πολιτικό άσυλο.
Ο αριθμός των ατόμων που ζητούν προστασία αλλά λόγω αναρίθμητων διοικητικών και νομικών εμποδίων δεν καταφέρνουν να ζητήσουν επίσημα πολιτικό άσυλο είναι σαφώς μεγαλύτερος.
Συγκριτικά, στη Γερμανία, που είναι (με ένα πληθυσμό περίπου 82 εκατομμυρίων) περισσότερο από επτά φορές μεγαλύτερη από την Ελλάδα και ένα από τα οικονομικά ισχυρότερα κράτη της ΕΕ, κατατέθηκαν την ίδια περίοδο περίπου 12.000 αιτήσεις. Το γεγονός ότι στην Γερμανία φτάνουν ουσιαστικά λιγότεροι πρόσφυγες ωφείλεται στον ρόλο πορτιέρη που παίζουν στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ κράτη όπως η Ελλάδα.
Ως γνωστό η ευρωπαϊκή νομοθεσία περί πολιτικού ασύλου δεν επιτρέπει στους αιτούντες ελευθερία κινήσεων στην Ευρώπη. Έτσι παραμένουν παγιδευμένοι στη χώρα που πάτησαν για πρώτη φορά το έδαφος της ΕΕ.
Όποιος, παρόλα αυτά, καταφέρνει να εισέλθει σε άλλο κράτος-μέλος με σκοπό το πολιτικό άσυλο, απελαύνεται στο κράτος από όπου ήρθε. Έτσι λοιπόν, 8% αυτών που αιτήθηκαν το 2009 πολιτικό άσυλο στην Γερμανία, επέστρεψαν στην Ελλάδα.
Η οργάνωση PRO ASYL έχει τεκμηριώσει επανειλημμένα ότι οι πρόσφυγες που αναζητούν προστασία στην Ελλάδα δεν έχουν καμία ευκαιρία για μια δίκαιη διαδικασία, καμία κοινωνική υποστήριξη, και ότι βρίσκονται διαρκώς υπό το καθεστώς ανασφάλειας και ανομίας.
■ H ιδιαίτερη περίπτωση της Λέσβου
Η Λέσβος βρίσκεται μόνο μερικά μίλλια μακριά από τις τουρκικές ακτές. Κάθε μέρα φτάνουν με βάρκες πρόσφυγες στο νησί. Όσοι πέσουν στα χέρια της ακτοφυλακής ή της αστυνομίας χαρακτηρίζονται παράνομοι "λαθρομετανάστες" και συλαμβάνονται. Για κάθε έναν εκδίδεται ένα διάταγμα απέλασης χωρίς να εξεταστεί η κάθε περίπτωση μεμονωμένα και προσωπικά. Στους αλλοδαπούς πρόσφυγες δεν δίνεται καμιά πληροφορία σχετικά με την αιτία και την διάρκεια της κράτησης, δεν υπάρχει καμία μορφή νομικής κάλυψης, δεν υπάρχει δικαίωμα προσφυγής σε κρατικές υπηρεσίες (όπως πχ δικαστήρια) και, πάνω απ 'όλα, δεν απαιτείται μετάφραση και δεν υπάρχουν διερμηνείς. Χωρίς διερμηνείς είναι συνήθως αδύνατο να παρουσιάσουν οι πρόσφυγες τους λόγους που τους οδήγησαν στην φυγή και να υποβάλουν αίτηση για άσυλο.
"Ήμουν 14 ώρες στη θάλασσα. Η πλαστική βάρκα χάλασε λίγο πριν φτάσουμε στην ακτή και μας ξαναγύρισε η θάλασσα μέσα(...) Δεν ξέραμε αν θα σωθούμε ή όχι. Τα κύματα ήταν ψηλά και δεν μπορούσαμε να ζητήσουμε από κανέναν βοήθεια." (από ιντερβιού μιας νεαρής γυναίκας από την Ερυθραία)
Στη Λέσβο κρατούνταν-μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου του 2009- όλοι οι νεόφερτοι πρόσφυγες που φτάνανε με βάρκες κάτω από άθλιες συνθήκες στο κέντρο κράτησης προσφύγων της Παγανής. Οι παλιές αποθήκες στα περίχωρα της πόλης της Μυτιλήνης, την πρωτεύουσα της Λέσβου, έχουν σύμφωνα με τις τοπικές αρχές χωρητικότητα μέχρι 300 άτομα και είναι μόνιμα υπερπλήρεις. Κατά τους θερινούς μήνες του 2009 ο αριθμός των εκεί κρατούμενων έφτασε μέχρι και τα 1.000 άτομα, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, έγκυες γυναίκες, ανάπηροι και άτομα με σοβαρά ψυχικά τραύματα.
Στα τέλη του καλοκαιριού του 2009 απέκτησε το κέντρο κράτησης της Παγανής μια μεγάλη θλιβερή διασημότητα στην Ευρώπη. Οι άθλιες και ντροπιαστικές συνθήκες διαβίωσης των προσφύγων είχαν γίνει γνωστές στο δημόσιο μετά από ενέργειες του PRO ASYL και άλλων ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Διεθνείς διαμαρτυρίες και πολιτικές πιέσεις οδήγησαν στο προσωρινό κλείσιμο του στρατόπεδου κράτησης στο τέλος του Οκτωβρίου 2009.
» Θα κοιμηθείτε εδώ, έξω από την τουαλέτα, μας είπαν οι αστυνομικοί. Υπήρχαν πάρα πολλοί άνθρωποι εκεί, στο δωμάτιο ήταν περίπου 200 άτομα. Τους είπαμε, εδώ δεν μπαίνουμε εμείς και αντισταθήκαμε. Οι αστυνομικοί μας δείρανε και εμείς φωνάζαμε..." συνεχίζει η νεαρή από την Ερυθραία.
Παρά το γεγονός ότι το κλείσιμο της Παγανής ήταν ένα σημαντικό βήμα, η νομική και κοινωνική κατάσταση των αιτούντων πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα δεν άλλαξε όμως σε τίποτα! Ένα λειτουργικό σύστημα ασύλου και υποδοχής εξακολουθεί να μην υφίσταται. Νεοαφιχθέντες φυγάδες εξακολουθούν να κρατούνται χωρίς προσωπική εξέταση της αιτήσεώς τους, οι αποφυλακισθέντες μένουν συνήθως άστεγοι και καταλήγουν κάποτε στην παρανομία. Αυτό σημαίνει, ειδικά για ασυνόδευτα παιδιά και γυναίκες, απόλυτη ανασφάλεια και παντελή έλλειψη προστασίας.
Από το καλοκαίρι του 2008 το PRO ΑSYL βρίσκεται στην Ελλάδα. Η συνεργασία με το οικουμενικό πρόγραμμα για πρόσφυγες της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας (ERP) είχε από την αρχή σαν σκοπό την στήρηξη και βοήθεια ανθρώπων που κρατούνταν στην Παγανή, ιδίως ατόμων που έχριζαν ιδιαίτερης προστασίας.
Με την υποστήριξη της γερμανικής μη κυβερνητικής ανθρωπιστικής ομάδας Caritas, την επιτροπή βοήθειας προσφύγων των Ενωμένων Εθνών, και των ιδρυμάτων DO και Brot für die Welt (ψωμί για τον Κόσμο) υπάρχουν εκεί από τον Ιούνιο του 2009 ένας δικηγόρος, ένας κοινωνικός λειτουργός και δυο διερμηνείς.
Εκτός από τις παρεχόμενες συμβουλές και την βοήθεια στο κέντρο κράτησης της Παγανής
οι συνεργάτες αυτοί προσφέρουν στους πρόσφυγες ηθική στήριξη και μεσολαβούν μεταξύ των κρατούμενων φυγάδων, της αστυνομίας και των τοπικών αρχών.
Με δεδομένη την επικίνδυνη κατάσταση σε θέματα ιατρικής και υγιεινής, καθώς και τις άθλιες συνθήκες κράτησης, η ομάδα στήρηξης αναγκάζεται καθημερινά να υπερβεί εαυτόν για να αποφευχθούν χειρότερα.
Κατά την διάρκεια της παραμονής στην Παγανή η ομάδα μας συνόδεψε και τεκμηρίωσε πολλές δραματικές περιπτώσεις μεμονωμένων ανθρώπων.
Παραδείγματα από την εργασία της ομάδας
■ Γεννήθηκε στην αιχμαλωσία
Η οικογένεια Μ. διέφυγε από το Αφγανιστάν για να σώσει τη ζωή της και για να βρει ένα μέρος όπου οι γονείς και οι δυο μικροί τους γιοί θα μπορούσαν να ζήσουν με ασφάλεια και γαξιοπρέπεια. Η κυρία Μ. ήταν έγκυος. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού με την βάρκα από την Τουρκία στην Ελλάδα παραλίγο να πνιγόταν ο ενός έτους μικρός τους γιός. Η ακτοφυλακή διέσωσε τους ναυαγούς και τους μετέφερε αμέσωςστο κέντρο κράτησησς της Παγανής.
Η μητέρα μεταφέρθηκε αργότερα για μια μέρα σε νοσοκομείο της Μυτιλήνης για τον τοκετό, όπου έφερε στον κόσμο την μικρή Farah. Ήδη την επόμενη ημέρα βρίσκονταν μάνα και νεογέννητο στον γυναικείο τομέα του στρατόπεδου κράτησης.
Η ομάδα μας κατάφερε με την συνδρομή τοπικών ακτιβιστών και διεθνών ομάδων αλληλεγγύης να επιτύχει την απελευθέρωση της οικογένειας Μ. όπως και εκατοντάδων άλλων προσφύγων, και την μεταφορά τους στην Αθήνα.Ήταν η πρώτη προγραμματισμένη και συνοδευμένη μεταφορά προσφύγων στην πρωτεύουσα!
Φτάνοντας στο λιμάνι του Πειραιά καταφέραμε να πείσουμε το Δημοτικό Συμβούλιο να στεγάσει την οικογέννεια για τρεις μέρες σε ξενοδοχείο.
Στη συνέχεια έμειναν σε φίλους και υποστηρίχτηκαν νομικά και κοινωνικά με δαπάνες της ομάδας. (βοήθεια για νομική υποστήριξη, δικηγόρο, για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όπως και για έξοδα διαμονής και διατροφής)
■ κράτηση χωρίς νομική βάση
KM, ένας πρόσφυγας από την Ακτή Ελεφαντοστού που αναζητούσε προστασία, συνελήφθη την 16 Ιουνίου στην Μυτιλήνη τον Ιούνιο του 2009 και φυλακίστηκε προς απέλαση. Με την υποστήριξη του δικηγόρου της ομάδας μας κατέθεσε αίτηση για πολιτικό άσυλο. Στις 10 Ιουλίου του 2009 ανακρίθηκε από την τοπική αστυνομία. Κατόπιν τούτου ήλπιζε σε σύντομη αποφυλάκιση. Λίγο αργότερα ειδοποιήθηκε από την αστυνομία ότι το νομικό καθεστώς είχε εν τω μεταξύ αλλάξει, και ότι έπρεπε να αποτανθεί σε άλλη υπηρεσία.
Ο K.M. παρέμεινε στη φυλακή. Ο δικηγόρος του πίεσε επανειλημένα τις αρχές για την απελευθέρωσή του-το ελληνικό δίκαιο δεν επιτρέπει την κράτηση προσφύγων που έχουν κάνει αίτηση για πολιτικό άσυλο- για να το καταφέρει τελικά στις 17 Σεπτεμβρίου. Η αστυνομία Μυτιλήνης μίλησε για "προφανή παρανόηση". Για τον Κ.Μ δεν υπήρχε ένταλμα σύλληψης προς απέλαση, η υπόθεση ήταν αποτέλεσμα...λάθους. Αυτό που συνήθως ονομάζεται "λάθος"
αποτελεί τυπική περίπτωση παράνομης παρακράτησης.
Η Ευθαλία Παππά, διευθυντής του Οικουμενικού Προγράμματος για Πρόσφυγες στην Ελλάδα της Ορθόδοξης Εκκλησίας (ERP), χαρακτηρίζει την περίπτωση του KM ένα κλασσικό παράδειγμα εκφοβισμού και αποθάρρυνσης προσφύγων για να μην ζητήσουν άσυλο.
Της είναι γνωστές 17 περιπτώσεις αιτούντων πολιτικό άσυλο κατά την περίοδο από Ιούνιο μέχρι Οκτώβριο 2009, οι οποίοι ανακάλεσαν την αίτησή τους λόγω των ανυπόφορων συνθηκών κράτησης στην Παγανή και την προοπτική ακόμα πιο μακροχρόνιας κράτησης.
■ Κράτηση ασυνόδευτου ανήλικου
Μία περίπτωση για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο
για τα ανθρώπινα δικαιώματα
Όταν ο R.E. συνελήφθει την 19 Ιουλίου 2007 στην Λέσβο ήταν 15 ετών. Δεν γνώριζε γραφή ή ανάγνωση και διέφυγε μετά τον βίαιο θάνατο των γονέων του ασυνόδευτος στην Ελλάδα. Κατά την σύλληψή του καταγράφηκαν προσωπικά του στοιχεία. Αντί διερμηνέα βοήθησε ένας άλλος κρατούμενος ο οποίος γνώριζε κάποιες αγγλικές λέξεις. Έτσι τα μοναδικά που καταγράφηκαν ήταν το όνομα, η ηλικία και η χώρα καταγωγής, χωρίς να γίνει ποτέ λόγος για αίτηση ασυνόδευτου ανήλικου για πολιτικό άσυλο. Καταγράφηκε ότι συνοδεύεται από έναν "ενήλικο ξάδερφο" τον οποίο δεν γνώριζε μέχρι τότε, ο οποίος επίσης κρατείται. Μαζί με τον...ξάδερφο και πολλούς άλλους ενήλικες οδηγήθηκε ο R.E. στον ανδρικό τομέα της Παγανής.
Εκτός από εντελώς λερωμένα στρώματα και κρεβάτια δεν υπήρχαν εδώ άλλα έπιπλα. Οι κρατούμενοι έπρεπε να τρώνε στο πάτωμα. Η κατάσταση της υγιεινής ήταν αφόρητη, δεν υπήρχε δυνατότητα περιπάτου, όπως και καμία επαφή με τον έξω κόσμο.
Εκείνη την εποχή διενεργούσε το PRO ASYL μαζί με μια ομάδα γυναικών δικηγόρων τις πρώτες έρευνες στο στρατόπεδο κράτησης της Παγανής, έτσι υπήρξε επαφή με τον R.E. Αλλιώς δεν θα είχε δει ποτέ δηκιγόρο στα μάτια του και δεν θα είχε πληροφορηθεί για τα διακαιώματά του, τα οποία είχαν παραβιαστεί με τόσους διάφορους τρόπους μέχρι τότε. Μόνο μετά από την πίεση που εξασκήθηκε στις δημόσιες αρχές μετά την έρευνα και την εκκίνηση δικαστικών διαδικασιών, αποφυλακίστηκε ο νεαρός αφγανός. Η δικηγόρος του προσέφυγε- με την βοήθεια του PRO ASYL- στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατά αυτής της κατάφωρης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα.
■ Τεκμηριωμένη αστυνομική βία
και προσπάθειες συγκάλυψης
Τον Οκτώβριο του 2009 ήρθε ο νέος υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη στην Παγανή. Μετά την επίσκεψή του αφέθηκαν ελεύθεροι πολυάριθμοι φυγάδες, με τους οποίους είχε μιλήσει προσωπικά ο υφυπουργός. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να επαναστατήσουν οι υπόλοιποι εναντίον αυτής της διάκρισης. Κατόπιν αυτού, οι "επαναστάτες" οδηγήθηκαν από τους υπαλλήλους μεμονωμένα στην αυλή, όπου ξυλοκοπήθηκαν.
Ένας 17-χρονος ξυλοκοπήθηκε τόσο άγρια με κλωτσιές και χτυπήματα από γκλομπ που αναγκάστηκε να μεταφερθεί σε νοσοκομείο! Οι γιατροί εκεί επιβεβαίωσαν το γεγονός.
Τα μέλη της PRO ASYL κατάφεραν να συγκεντρώσουν για το γεγονός καταθέσεις από 50 μάρτυρες, και να δημιουργήσουν ένα σχετικό βιντεοκλιπ. Η ομάδα ενημέρωσε το υπουργείο, πληροφόρησε δημόσια μέσω του τύπου και κατάθεσε μύνηση κατά της αστυνομίας Μυτιλήνης.
Ο εισαγγελέας αντέδρασε αμέσως, ορίζοντας ανακρίσεις και καταθέσεις μαρτύρων. Στις επόμενες πέντε μέρες όμως εγκατέλειψαν όλοι οι μάρτυρες την Παγανή και έφυγαν με φέρρυ μπωτ για την Αθήνα. Άλλοι μάρτυρες πάλι, πήραν την κατάθεσή τους πίσω, όπως και ο 17χρονος. Ο τελευταίος κατάθεσε ότι στην Ελλάδα περνάει πολύ καλά και ότι είχε τραυματιστεί στην Τουρκία. Αυτή ήταν και η επίσημη εκδοχή της αστυνομίας.
Εν τω μεταξύ ερευνούν οι εισαγγελίες Αθηνών και Μυτιλήνης, όπως και η Αστυνομική Διοίκηση Λέσβου κατά των υπευθύνων. Ο ελληνικός τύπος αναφέρθηκε αναλυτικά στα γεγονότα και έκανε λόγο, στην πλειοψηφία του, για προσπάθεια της αστυνομίας για συγκάλυψη....
■ Αναληθή δημόσια έγγραφα
Συνεργάτες μας συναντήθηκαν τον Οκτώβριο του 2009 στην έξοδο της φυλακής με πρόσφυγες που μόλις είχαν αφεθεί ελεύθεροι και τους συνόδευσαν στο λιμάνι, απ΄όπου θα έπαιρναν το πλοίο για Πειραιά. Κατά την επιθεώρηση των εγγράφων που είχαν λάβει λίγο πριν, διαπιστώθηκε ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις η ημερομηνία εκδόσεως της αποφυλάκισης ήταν δέκα έως δεκαπέντε μέρες παλαιότερη! Το περιεχόμενο αυτών των εγγράφων, γραμμένο στην Ελληνική, δεν μεταφράζεται, ούτε εξηγείται!...
Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η σύντμηση της προθεσμίας και, το σημαντικότερο, καταργείται η δυνατότητα προσφυγής την στιγμή που η νομοθεσία προβλέπει για τούτο μόνο πέντε μέρες!
Η ομάδα μας κατάφερε σε δεκάδες περιπτώσεις να επέλθουν διορθώσεις στα ανακριβή έγγραφα.
■ συνθήκες κράτησης στις φυλακές στην περιοχή του Έβρου
Οι έρευνες σε στρατόπεδα κράτησης και μεθοριακούς σταθμούς της περιοχής τουΈβρου μας
έδωσαν μια εικόνα που μερικές φορές έκαναν ακόμη και την καταστροφική κατάσταση στην Παγανή να ωχριά μπροστά τους: Ο ένας πάνω στον άλλο από την υπερπλήρωση, ενήλικοι και ανήλικοι στον ίδιο χώρο, η υγιεινή σε άθλια κατάσταση-ντροπή για το ανθρώπινο είδος, κανένας διερμηνέας, κανένας ψυχολόγος ή κοινωνικός λειτουργός, ιατρική περίθαλψη τις περισσότερες φορές μη υπαρκτή! Κανένας από τους κρατούμενους δεν είναι ενήμερος για την διάρκεια της κράτησής του και για το τι μέλλει γενέσθαι, και να παρακολουθούν συν τοις άλλοις με τρόμο τις απελάσεις συγκρατούμενων στην Τουρκία (Σε πολλές περιπτώσεις παράνομες)
■ απέλαση των αιτούντων άσυλο
Οι δικηγόροι γνώρισαν πολλές υποθέσεις προσφύγων που ήταν κρατούμενοι στην περιοχή του Έβρου, αν και είχαν καταθέσει αίτηση για πολιτικό άσυλο.
Έτσι μετακινήθηκαν στις 28 Ιουλίου 2009 43 Κούρδοι πρόσφυγες από την Τουρκία. Ανάμεσά τους 17 άτομα που είχαν ήδη υποβάλει αίτηση για πολιτικό άσυλο, δύο έγγυες γυναίκες και τέσσεροι ασυνόδευτοι ανήλικοι.
Οι δικηγόροι ρώτησαν στο στρατόπεδο κράτησης της Βέννας για την τύχη των 17 ατόμων που είχαν κάνει ήδη αίτηση ασύλου. Οι αρμόδιοι υπάλληλοι δήλωσαν ότι αυτή την ομάδα είχε μεταφερθεί στις 30 Ιουλίου 2009 στους Κήπους, δίπλα στα τουρκικά σύνορα και οι πρόσφυγες είχαν παραδοθεί στις τουρκικές αρχές! Στις ελληνικές αρχές ήταν ήδη γνωστό ότι η ομάδα αποτελούνταν από πρόσφυγες σε τρέχουσα διαδικασία πολιτικού ασύλου.
Η απέλαση προσφύγων που ζητούν προστασία στην Ελλάδα, σε μια χώρα όπου απειλούνται οι θεμελιώδεις αρχές των ανθρωπίνων διακαιωμάτων, αντιτίθεται στο πνεύμα της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, όπως και στην λεγόμενη Απαγόρευση Επιστροφής της Συμφωνίας της Γενεύης.
Ο αριθμός των απελάσεων στην Τουρκία είναι τόσο μεγάλος, που μπορούμε να μιλάμε πλέον για συστηματική ελληνική τακτική. Η μέθοδος των ελληνικών αρχών δεν είναι μόνο παράνομη, αλλά και επικίνδυνη για την ίδια την ζωή των προσφύγων. Τα ελληνοτουρκικά σύνορα έχουν ναρκοθετηθεί και από τις δύο πλευρές. Όποιος αφήνει εδώ ανθρώπους έξω και τους αναγκάζει να περάσουν το ποτάμι με τα πόδια, έχει λάβει υπ όψη του ότι αυτοί μπορούν να σκοτωθούν!
Από δημοσίευμα της κοινωφελούς μη κυβερνητικής οργάνωσης PRO ASYL
Μεταφρασμένο από τον βραχόκηπο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου