Επιτέλους ένας άνθρωπος της Τέχνης που είχε το σθένος να πει δημόσια αυτό που αισθάνεται ο μέσος έλληνας πολίτης αλλά δεν τολμά να το πει! Επιτέλους μια ελεύθερη φωνή! Εύγε Νιόνιο!
Η δήλωση του Δ. Σαββόπουλου έγινε αντικείμενο σκληρής κριτικής, κακοπροαίρετης φυσικά, ιδίως από την πλευρά της Αριστεράς, η οποία δεν ήταν για άλλη μια φορά έτοιμη να δει στα μάτια μια μεγάλη αλήθεια.
«Να πάνε τοξικομανείς και μετανάστες σε νησιά με χαμηλό πληθυσμό!...ήρθε η ώρα να αποφασίσεις αν θα πεθάνεις ή θα ζήσεις»
Τάδε έφη ο μεγάλος τραγουδοποιός Δ. Σαββόπουλος σε ραδιοφωνική εκπομπή με θέμα την βία. Φυσικά οι "γνωστοί-άγνωστοι", οι "δήθεν δυσαρεστημένοι" και γενικά οι "νοσταλγοί του παρελθόντος" και οι υπόλοιποι αριστεροί που στήριξαν δεκαετίες ολόκληρες την δισκογραφική του προσπάθεια, δεν μπόρεσαν να συλλάβουν το βαθύ νόημα που κρύβεται πίσω από την απλή αυτή πρόταση.
Προσέξτε! Ο Σαββόπουλος δεν τσαμπουνάει ότι του κατέβει, ο Νιόνιος δίνει λύσεις!
Προσέξτε να δείτε τι σατανικό εθνικό σχέδιο κατέβασε ο μέγας καλλιτέχνης!
Σου λέει, βάλατε κουφάλες Τούρκοι στο μάτι το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι, το Καστελλόριζο και άλλα νησιά; Ε, να δείτε τι έχει να γίνει! Αντί να αγοράζεις υποβρύχια που γέρνουν και να ξοδεύεις τα μαλλιοκέφαλά σου για εξοπλισμούς, μαζεύεις καμμιά κατοστή σκυλοπνίχτες, τους φορτώνεις τίγκα με πρεζάκηδες και μετανάστες και φλομώνεις τα νησάκια που κιντυνεύουν από τσι Τούρκοι με δαύτους! Να δεις τότε αν επιμένουν να τα θέλουν! Θα τους παρακαλάς, πάρτο το νησί ρε συ αδέρφι και καρντάση μου, που τραγούδαγε ο Νταλάρας όταν δεν ξενόπλενε η κυρά του στο πασόκ, πάρτο ρε, θα με υποχρεώσεις ρε γαμώτο, στο χαρίζω ρε, και άμα ξαναδείς εσύ τούρκικο πολεμικό πλοίο να βγαίνει από τον Βόσπορο στο Αιγαίο, να με φτύκεις!
Και δεν σιγουρεύεις τα νησιά της Επικράτειας μόνο από τσι Τούρκοι, αλλά και από τσι τοκογλύφοι και τσι ευρωπαίοι! Σου λένε, κύριε Ελλάς χρωστάς, ξεπούλα νήσον; Κανένα πρόβλημα! Τους λες, ορίστε κυρία Μέρκελ, Φαρμακόνησος, και γαμώ τα νησιά, σχεδόν τζάμπα! Πάρτηνε και άμα σε στενεύει την επιστρέφεις όποτε θες! Και άμα σου κάνει τσαλιμάκια, δεν θέλω, ακριβό είναι, που να τα βρώ τόσα, της το χαρίζεις: Πάρτε το κυρία μου, για σας που μας φερθήκατε τόσο καλά στην κατοχή, τζάμπα! Νάχετε σε ώρα ανάγκης να σας φιλάει κανένας τα πρόβατα, ή (άμα γουστάρετε) νάχετε καμμιά μυτιά αν ξεμείνετε.
Θα ακούνε ελληνικό νησί και θα μας χαρίζουν το χρέος! Μη σας πω ότι μπορεί και να μας τα σκάνε: Πόσα θες να μη μου δώσεις νησί; Μέγκλα!
Τέλος, είμαστε υποχρεωμένοι να πούμε στον Διονύση ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όχι έτσι σκέτο, ξεροσφύρι, αλλά γαρνιρισμένο με λουλούδια της εποχής και συνοδευόμενο από ένα παλιό, παροπλισμένο γλυκανάλατο τραγουδάκι:
Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που΄χει κάτι απ΄τις φωτιές. Στις πλατείες και στους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους φοιτητές...
ΥΓ: Τι θα γίνει τελικά με τους "πρώην"; Να κάνω μια καλή πρόταση;
Δεν μας χέζεις ρε Σαββόπουλε, λέω γω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου