Ζήτω και μειωθήκαμε! 10.787.690 οι δουλοπάροικοι αυτής της χώρας σύμφωνα με προσωρινά στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, περίπου 200.000 λιγότεροι από την τελευταία απογραφή του 2001.
Τα συμπεράσματά μας; Χέστηκε η φοράδα στ΄αλώνι! Ούτε ένας σ΄ αυτόν τον ψεύτικο ντουνιά δεν θα δακρύσει από αυτό το ασήμαντο στατιστικό γεγονός! Ίσως μόνο κάνας στόκος ελληναράς, ξέρετε από εκείνους που γνωρίζουν την φάση πάντα από την κόψη και από την όψη και από όλα τα ελληνικά κόκκαλα που κρύβει η προς πώληση, αξίας περίπου 50 δις ελληνική γη. Ναι μόνο κάποιος τέτοιος μπορεί να πετάξει από εθνικιστική απόγνωση τα αντισυλληπτικά της κυράς του στα σκουπίδια και να της χώσει καμμιά χριστοπαναγία που "προσέχει" τα...σκέλια της και...αγνοεί την πατρίδα.
Λιγότεροι λοιπόν οι Έλληνες, όλα λιγοστεύουν σε τούτον εδώ τον τόπο. Εκτός της ανθρώπινης βλακείας και των παραφυάδων της φυσικά, εδώ σπάμε από παράδοση όλα τα ρεκόρ, φτου μας μη μας ματιάσουνε! Πάντως δεν έχει τόση σημασία ο αριθμός του πληθυσμού της χώρας όσο η ίδια η διαδικασία απογραφής. Σήμερα δεν αναγκάζουν όλον τον κοσμάκη να καθήσει και να περιμένει στο σπίτι του, ένα μέλος κάθε φαμελιάς τους φτάνει. Αφήνεις δηλαδή την γιαγιά, που βρίσκεται στα προεόρτια της Άλτσχάϊμερ, στο σπίτι, και πας οικογενειακώς εκδρομούλα στην Χαλκίδα, να δεις πως πάνε μιά έτσι και μιά γιουβέτσι τα νερά, και δεν πα να καεί το σύμπαν.Καταμέτρηση στο περίπου δηλαδή, σιγά μη σκάσουνε!
Ενώ παλιά το φχαριστιόσουν το γεγονός! Κάτσε κάτω μάγκα και περίμενε να περάσει ο απογραφέας, μη σε πάρει και σε σηκώσει, σε αγρίευε το κράτος που γούσταρε να σε μετρήσει οπωσδήποτε. Παλιά η απογραφή γινόταν μόνο σε μιά μέρα, μιά μέρα που δεν κουνιώταν φύλλο! Όλοι οι προς καταμέτρηση ιθαγενείς στα σπίτια τους, με τις μετακινήσεις - εκτός ελαχίστων περιπτώσεων - αυστηρά απαγορευμένες. Μαζευόταν η οικογένεια λοιπόν, συνήθως Κυριακή, και το διασκέδαζε. Όμορφες εποχές....
Σήμερα το μόνο όμορφο είναι το αποτέλεσμα: Όλο και λιγότεροι! Μια χαρά το πράγμα, ου εν τω πολλώ το ευ, λέγανε με το δίκιο τους τα προγόνια μας. Λιγότεροι, να έχουμε χώρο να απλώσουμε τις αρίδες μας. Λιγότεροι, να μπορούμε να βρούμε λίγο οξυγόνο να αναπνεύσουμε. Λιγότεροι, να αρχίσουμε να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Λιγότεροι, γιατί δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει τόσο πολλή σαπίλα.
Καθόλου άσχημα που λιγοστεύουμε λοιπόν. Εξ άλλου δεν έχει και τόσο σημασία πόσοι άνθρωποι είμαστε, αλλά πόσο άνθρωποι είμαστε. Και για αυτό το τελευταίο είμαι όλο και λιγότερο σίγουρος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου