Έχετε πάει στο...ερημικό καλοκαιρινό θέρετρο της φωτογραφίας; Όχι; Αποκλείεται, εγώ σας έχω τρακάρει όλους σας εκεί! Όλους συν έναν, που λέει ο λαός. Τα δε καλοκαιρινά Σάββατα και Κυριακές και αργίες και πανσέληνους (όπερ μπητς πάρτυ) συναντάς εκεί, συν τοις άλλοις, και απαξάπασες τις κουτσές Μαρίες της χώρας. Η φωτογραφία πρέπει να είναι τραβηγμένη πάντως Απρίλιο, αλλιώς δεν εξηγείται η...κοσμοπλημμύρα.
Βρωμοπούσι το...εύοσμο ονοματάκι του "παραδοσιακού οικισμού" στην αυλόπορτα της Κερατέας, ή Καλοπήγαδο για τους πρωτευουσιάνους που είχαν την ευτυχία να αποκτήσουν αυθαίρετο εκεί. Για να προλάβουμε μαζικές εκδηλώσεις υστερίας, δεν αναρτήσαμε πανοραμική φωτογραφία του εν λόγω οικισμού. Ότι σας κρύβει ο φακός συμπληρώνει όμως άνετα και η πιό αναιμική φαντασία: Μπετόν σε κάθε σχήμα, μπετόν σε κάθε πλαγιά και βουνοκορφή, μπετόν όπως νά ΄ναι και όπου νά ΄ναι. Και όμως, σύμφωνα με μαρτυρίες ηλικιωμένων της περιοχής, το Βρωμοπούσι διετέλεσε κάποτε και Παράδεισος: Πέντε-έξη σπιτάκια, ένα εδώ και ένα εκεί, μιά ερημική γραφική παραλία με θεώρατα αλμυρίκια, ένας απάνεμος κολπίσκος με καταγάλανα νερά...
Η συνέχεια γνωστή ανά το Πανελλήνιο: Μιά πρωτοφανής επιδρομή...πολιτισμού από πόλεις και χωριά προς παραλίες και εξοχές: Ιδού η χώραφος, ιδού και το αυθαίρετο, που λέει η φουκαριάρα η Ρόδος που βαρέθηκε τα πηδήματα. Και εκεί που μαράζωναν κάποτε οι Αγίες Παρασκευές και οι Γέρακες, ότι θα αφήνανε τα κτισματάκια τους στην πεζή στεριά, νάτους που -ενωμένοι πια με κάτι Παιανίες, Κορωπιά, Μαρκόπουλα και Αυλακοπορτοράφτια-τσαλαβουτάνε τα ποδαράκια τους στα παιχνιδιάρικα νερά του Αιγαίου!
Έτσι δημιουργήθηκε κάποτε και το Βρωμοπούσι. Ήρθε ο μπαφιασμένος από το νέφος της Αθήνας, αγόρασε ή καταπάτησε χωραφάκια και βουνοπλαγιές, βούτηξε τον γκασμά και το φτυάρι, κουβάλησε το μισό εργοστάσιο "Τσιμέντα Ηρακλής" και βάλθηκε μετά δια μανίας να δίνει ρέστα για την επαλήθευση της προφητείας "...και μετά το Ισόγειον, έπεται ο Πρώτος Όροφος..."
Η εκστρατεία των κατοίκων των αστικών κέντρων προς την οποιαδήποτε εξοχή, η μάχη για την κατασκευή εξοχικής παράγκας (ή θάνατος) θυμίζει τα ατέλειωτα καραβάνια των Αμερικάνων στην Κατάκτηση της Δύσης. Μόνο που εδώ σε εμάς δεν έλαβαν χώρα τα γνωστά έκτροπα με τους Ινδιάνους, αφού ως γνωστόν η Μεγάλη Πορεία προς την Δικαίωση έγινε στην χώρα μας από τους ίδιους τους...Ιθαγενείς.
Ποιός φταίει; Οι Απάτσι; Η Εξουσία; Οι αλλοδαποί μετανάστες; (Ε αφού φταίνε...πάντα και για όλα, γιατί να μην φταίνε κι εδώ;) Τα "στημένα"; Η ακρίβεια; Οι Τούρκοι; Ο τραυματισμός του Σπανούλη και η άρνηση του Διαμαντίδη για συμμετοχή στο Ευρωμπάσκετ;
Με τη σειρά. Ο έλληνας πολίτης δεν φταίει σε τίποτα! Λόγοι που συνηγορούν σε αυτήν την διαπίστωση υπάρχουν πάμπολλοι: Πρώτον. Ο Νεοέλληνας είναι η γέφυρα που συνδέει το 3.000 π.Χ με το 2011 μ.Χ, άρα έχει δώσει τα φώτα του Πολιτισμού στην Ανθρωπότητα, άρα δεν μπορεί να κάνει τέτοια πράγματα ο άνθρωπος. Ζεύξη Ρίου-Αντίρριου είναι ο Έλληνας κύριοι, οι άλλοι πάνε ακόμα με τα φέρρυ μπωτ απέναντι! Δεύτερον. Αν δεν κερδίζαμε τσι Περσαράδες στον Μαραθώνα, θα ήντουνε σήμερα οι Ευρωπαίοι ντυμένοι στην τελευταία λέξη της μόδας της μπούρκας και θα μας είχαν φλομώσει στην Τεχεράνη. Τρίτον. Ως γνωστόν όταν δείχνει κάποιος με το δάχτυλο έναν Έλληνα στην πραγματικότητα φταίνε οι Αλβανοί, οι Σκοπιανοί, οι Βούλγαροι, οι Τούρκοι, οι Αμερικάνοι, οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί, οι Γερμανοί, οι Ευρωπαίοι και προπάντων η...Μέρκελ.
Φταίει η Εξουσία; Ε όχι και η Εξουσία! Τι να έκαναν δηλαδή οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και του Πασόκ, να βγαίνανε και να κάνανε το οικολογικό και νομικό τους καθήκον και να γκρέμιζαν κάθε παράνομο κτίσμα αμέσως; Ε μη το παραχέσουμε ντε! Εγώ θα έλεγα ότι τα κόμματα εξουσίας έκαναν το καθήκον τους, και μάλιστα με το παραπάνω: Σε αφήνω κτίστη να αλωνίζεις, ψήφα με! Και έτσι γίνεσαι κι΄εσύ φίλτατε μικρομεσαίε φτωχομπινέ ιδιοκτήτης παραθεριστικού συγκροτήματος, και όχι μόνο ο βιλλοκτήτης ο παραλής. Σοσιαλισμός! Ισότητα!
Και φτάσαμε εδώ που είμαστε. Αν δεν ήμουν "ανώνυμος, ανεύθυνος, υβριστικός και ψευδής μπλόγκερ, που πρέπει να αντιμετωπίσει όλη την αυστηρότητα του κράτους, της έννομης τάξης και της τρόϊκας" αλλά "επώνυμος και σοβαρός δημοσιογράφος", θα έλεγα ότι αλλάξανε της φύσης τα φώτα οι συμμετέχοντες στο δράμα του αυθαίρετου. Αλλά επειδή δεν είμαι παιδιά, θα αναγκαστώ να το πω όπως έχει: Τι της αλλάξανε τα φώτα; Της γαμήσανε την μάνα, κυρίες κύριοι!
Τελικά έχτισαν και απόχτισαν, γέμισε χύμα οικοδομή το τοπίο, ήρθε και ο κρατικός...τιμωρός να κόψει δρόμους, να ασφαλτώσει, να ηλεκτροδοτήσει, να...ουλενιάσει και μετά να... εϋδαπίσει, τόση κακία το κράτος-φόβητρο, φτάσαμε όμορφα κι΄ωραία στις γραφικότατες μέρες μας. Το συλλογικό έκτρωμα Βρωμοπούσι/Καλοπήγαδο ευφραίνει με την τελική του μορφή την Ανθρωπότητα! The End; Μα τι λέτε καλέ; Τα παραμύθια τελειώνουν στην χώρα μας, οι εφιάλτες γίνονται σήριαλ χωρίς τέλος.
Αφού το κάνανε το τοπίο "Εισαγωγής", αφού της δώσανε της ρουφιάνας της Φύσης να καταλάβει, αφού έφτασε να πιάνει την ίδια την Κακοτεχνία αναγούλα με το πρόσωπό της, αφού η απόλυτη υπέρβαση της κάθε είδους παρανομίας έπαψε να απασχολεί και την πιό μικρή σταγόνα ίδρωτα στο λειράκι του αυτιού των εποίκων, ε εκεί λίγο πριν την επικείμενη οικολογική και όχι μόνο Σουπερνόβα εμφανίζεται ξαφνικά το...φιλότιμο! Το όνομα αυτού "Εξωρραϊστικός Σύλλογος Γαλήνη"....
Τον έπιασε τον δόκτωρα Φρανκεστάϊν η καΐλα μετά από την δημιουργία του Τέρατος και βάλθηκε να του ισιώνει με το τσιμπιδάκι τα...φρύδια! Φιλότιμοι, δεν λέω, οι άνθρωποι της Γαλήνης, αλλά όχι άλλο μυστρί ρε παιδιά! Γιατί η Γαλήνη "εξωρραΐζει" με τον ίδιο τρόπο με τον οποίον εγκαταστάθηκαν τα μέλη της σε αυτόν τον τόπο της Αττικής γής: Με γκασμά, φτυάρι και μυστρί! Και προπάντων με τσαμπουκά!
Να γραφεία του συλλόγου(!!!) δίπλα στην παραλία! Με παιδική χαρά που μάλλον κλείνει όπως φαίνεται. Να τσιμεντένια ντουζ που παράδωσαν πλέον το πνεύμα τους εις τον Κύριον. Να κάτι σκόρπιες πινακίδες πάνω στα βράχια με σβησμένο περιεχόμενο. Να κάτι φιλέδες βόλλεϋ, να κάτι παγκάκια ατσούμπαλα πάνω στην άμμο, να κάτι κατασκευές υποδοχής αποτσίγαρων -πάλι πάνω στην άμμο- που μετά μιά μέρα χρήσης περνάνε για πάντα στην αιωνιότητα, να κάτι καμπίνες -φυσικά πάνω στην άμμο- για την εξυπηρέτιση όλου αυτού του πλήθους που...δεν έκανε μπάνιο επειδή είχε ξεχάσει το μαγιώ του στο σπίτι. Τελευταία κρεασιόν των παιδιών της Γαλήνης είναι μία ακόμα ταμπέλα στο...κύριο πάρκιν παραλίας (δίπλα και κάτω από τις συκιές), χωρητιτότητας περ. 8 αυτοκινήτων, όπου καλωσορίζεται ο παραθεριστής στο "παραθεριστικό θέρετρο Καλοπήγαδου", και ευτυχώς που υπάρχει γιατί μπορεί να νόμιζε κανένας ότι βρισκόταν στην γειτωνική Τσονίμα.
Και εκεί, ακριβώς εκεί που βρίσκεται αυτή η ταμπέλα πιάσανε και χτίσανε οι εκλεκτοί της Γαλήνης ένα κανονικό πέτρινο-τσιμεντένιο πηγάδι που συμβολίζει το Καλοπήγαδο! Ένα πηγάδι με τα όλα του: Με μαγγάνι και κουβά και τα λοιπά του τα σέα! Μόνο βάθος δεν διαθέτει, αφού πρόκειται για έναν απλό συμβολισμό γεμάτο με άμμο! Α, και δίπλα υπάρχει και πίνακας ανακοινώσεων. Α και κάτι άλλες ταμπέλες που προτρέπουν σε καθαριότητα, α και κάτι άλλες, καρφωμένες πάνω σε τεράστια αλμυρίκια, που νουθετούν το νοήμον κοινό να κάνει χρήση των κάδων απορριμάτων. Α και κάτι κάδοι απορριμάτων, χωρητικότητας πέντε κάδων ο καθένας...
Κάθε χρόνο κάτι νέο μας προσφέρει η φιλότιμη εθελοντική μανία του συλλόγου Γαλήνη. Τα υλικά πάντα τα ίδια: Υλικά οικοδομών: Μπετόν, ξύλο, πλαστικό, πέτρα, μέταλλο. Χτίσιμο, χτίσιμο, χτίσιμο μέχρι τελικού...εξωρραϊσμού. Σκεφτήτε τι κάνουν οι άλλοι, αυτοί που δεν έχουν φιλότιμο...
Ποιός λείπει ακόμα από το...νερατζάκι μας για να δέσει; Μα φυσικά η ξεφτύλα που μας κυβερνάει, ή η ξεφτύλα που μας κυβερνούσε πριν. Μάλιστα, οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του τρομερού οικολογικού εγκλήματος, οι δράστες γραφείου. Αυτοί που το εκκόλαψαν, το υπέθαλψαν, το ανέχτηκαν, το κβάζι νομιμοποίησαν, το χρησιμοποίησαν, έρχονται τώρα να το μετατρέψουν σε μηχανισμό γενικής αφαίμαξης προς όφελος των απανταχού δανειστών.
Και να δείτε ότι θα πληρώσουν όλοι! Δεν έχει σημασία, αν είναι λογικό ή ηθικό το σχέδιο της κυβέρνησης, έπαψε προ πολλού η εξουσία τα νταλαβέρια της με την λογική και την ηθική, Σημασία έχει ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει απολύτως κανέναν φραγμό για να σταματήσει και αυτή η κοινωνία υπέρ του δέοντος εύκαμπτη σπονδυλική στήλη για να αντισταθεί. Έτσι πάμε ολοταχώς στην μοναδική λύση που είναι εφικτή: Στην απόλυτη καταστροφή!
Καθόλου άσχημη μάλιστα η ιδέα να κατεδαφιστούν τα πάντα και να αρχίσουμε από την αρχή. Το σύστημα σε αυτό το προχωρημένο στάδιο σήψης δεν εξωρραΐζεται πιά. Κάθε προσπάθεια των πάσης φύσεως συλλόγων Γαλήνη, κάθε χτίσιμο, κάθε μερεμέτι, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην τελική συντριβή. Και εκεί, όταν θα έχουν χαθεί όλα και δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο, εκεί θα αρχίσει να ξεπροβάλλει την μυτούλα της η γλυκειά γατούλα Ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου