Έχεις ένα μισθό. Λέμε τώρα. Πες ότι ΔΕΝ είσαι ένας από τους "σωσμένους" της πασοκοτροϊκικής συντεχνίας σωτηρίας (των τραπεζών φυσικά). Εσύ έχεις ακόμα την δουλίτσα σου, σε αντίθεση με αυτούς που...συμβάλουν στην "σωτηρία" δια μέσου του τσαχπίνικου Ταμείου Ανεργίας. Λέμε ντε, να γίνεται συζήτηση, μην τα παίρνετε αμέσως τοις μετρητοίς!
Λέμε λοιπόν ότι είστε αυτός ο ένας σε κάθε νοικοκυριό που έχει δουλειά, που μας έταξε ο πράσινος "σοσιαλισμός", και ότι αυτά που κερδίζετε, φτάνουν για να κάνετε μια αξιοπρεπή ζωούλα.
Ε, αφού το βλέπετε τόσο αστείο και κυλιόσαστε από γέλια στο πάτωμα, σταματάω...
(Δεκαπέντε λεπτά, ή μάλλον μιά μακαρονάδα αργότερα)
Οκ, ας δώσουμε τόπο στην οργή και ας κάνουμε μιά προσπάθεια να εμβαθύνουμε το παραπάνω σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Λέμε ότι έχουμε μιά δουλίτσα, και ότι ψιλοβγάζουμε με λίγο κόψε εδώ και κόψε εκεί, τον μήνα. Λέμε ότι έρχεται κάποτε ο μισθούλης μας και αρχίζουν οι υποχρεώσεις:
Πλέρωνε την ρουφιάνα την ΔΕΗ, μη σου κόψει το ρεύμα και δεν βλέπεις μήτε να ξύσεις τον αφαλό σου. Πλέρωνε την ΕΥΔΑΠ, γιατί το έχει μεγάλο μεράκι, να σου βγάλει ξυνό από τη μύτη το νεράκι που χρησιμοποίησες για να ποτίσεις τα λέλουδα του κήπου σου. Τέτοιο μίσος η ΕΥΔΑΠ! Πλέρωνε την δόση από την νέα τελεόραση, γιατί άμα δεν τήνε πλερώσεις, έρχεται το τζίνι ο Γερμανός και στήνε παίρνει πίσω, και καλά κάνει ο άνθρωπος, αλλά δεν θάχεις μετά να βλέπεις τις ειδήσεις του mega και του σκάει-δεν σκάει, οπότε μέγα το πλήγμα στην ανθρώπινή σου οντότητα, δεν πάει.
Πλερώνεις να μη πολυλογούμε τα άντερά σου, αυτό που πρέπει να πλερώνει ο απαξάπαντας μαλάκας σε τούτη την οικουμένη, γιατί βλέπεις υπάρχουν ένα σωρό ιδιωτικά και δημόσια νταβατζηλίκια που πρέπει να στηρίξεις με τον όβολό σου, όπως νοίκια, φωσνεροτηλέφωνα, φοροχαρατσοεισφορές και δεν συμμαζεύεται...
Πες ότι έκανες με το ζόρι το καθήκον σου, τάχωσες σε κάθε πούστη που τάχε τόσο ανάγκη τα γαμημένα τα λεφτουδάκια σου, ε και άρχισες να καταστρώνεις με αυτά που περισσέψανε όνειρα θερινής νυχτός. Ή και σκέτα όνειρα ακόμα: Να φάει η φαμελιά, να ντυθεί, να μετακινηθεί, να ιατροφαρμακευθεί, να μορφωθεί, να διασκεδάσει, να καταναλώσει γενικά, μη μείνει με το παράπονο και η ίδια, αλλά και ρουφιάνος ο έμπορας, ανάθεμα τη φύτρα του που πάει και εφευρίσκει κάθε τόσο "γεναικεία υποδήματα αμάν Βαγγελίστρα μου, που αν δεν τα φορέσετε χάνετε πέντε καντάρια θηλυκότητα και Να η τρίχα στα ποδάρια σας".
Ωραία, θα πείτε. Του εδωσάμε να καταλάβει του κερατά του μιστού (λες και χαμπαριάζουνε από λογική τα μιστά), να βάλουμε και κάτι στην άκρη, νάχει η τράπεζα σε ώρα ανάγκης, βάζουμε! Μέχρι εδώ όλα καλά! Το κόλλημα ξεκινάει, αν κάνουμε την μαλακία και μας...περισσέψει κάνα πενηντάρι. Εδώ αρχίζει η ταλαιπωρία του...πασοκικού καπιταλισμού!
Ναι, δεν λέω, σοσιαλιστές οι αθρώποι, φτύστε τους να μην αβασκαθούνε (αλλά και για την ηδονή του φτυσίματος), αλλά μέσα στα τόσα "σοσιαλιστικά" που κάνουν αβέρτα τώρα τελευταία τους ξεφεύγουν και κάτι ξεγυρισμένα καπιταλιστικά αποσπόντα, βοήθα Άγιε μου Ονούφριε-κούφια ήντουνε και μού ΄φυε!
Ακούστε μηχανή που...συνταγματολόγησε η αντιπροεδρού οικονομικών, πρώην Αμύνης, Ευτραφοπαιδοβουβαλοβενιζέλος, για να μαζέψει παραδάκι για την σωτηρία των τραπεζών:
Αγαπητό φορολογοχαρατσοευλαβές κοινό, λέει! Κάνεις την μαλακία και δηλώνεις ετήσιο εισόδημα της τάξεως των πχ 6.000 ευρώ; Την έβαψες! Θα πλερώσεις φόρο εισοδήματος, διατί είσαι, μπαγασάκο, παραλής εισοδηματίας και πλές στο χρήμα. (Φτωχοί είναι σύμφωνα με τον "σοσιαλισμό" οι αξιαγάπητοι αυτοί συμπολίτες μας που δηλώνουν 5.000 ευρώ τον χρόνο).
Ε σκας τον φορούλη σου να σωθεί η Deutsche Bank, καλή τράπεζα, και μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι τι θα κάνεις αυτό το ξεσκισμένο χιλιάρικο που σε ανεβάζει ένα ολόκληρο level πάνω από την ανεργομάνα φτώχεια. Τζάμπα σκέψη! Η νέα έμπνευση του Χοντρού ΥΠΟΙΚ, Μπαίνει (άνευ) Βαζελίνη, λύνει από μόνη της το πρόβλημα: Πρέπει να καταναλώσεις ή να αποταμιεύσεις το 25% του ποσού! Ένα διακοσοπενηντάρι λοιπόν πρέπει να λάβει την άγουσα προς το ταμείο κάποιας τράπεζας, ε ρε γλέντια η τράπεζα, ή να καταναλωθεί εις την πχ Λαϊκήν Αγοράν Λαυρίου, καλή λαϊκή, και μη ξεχάσετε τις αποδείξεις γιατί σας κόβουμε τον κώλο!
Και γαμώ τις ιδέες! Αυτό το λέμε σύστημα υποχρεωτικού καπιταλισμού: Θες-δε θες, θα τα χαλάσεις ή θα τα αποταμιεύσεις τα άτιμα τα 250 ευρώ σου κύριε! Αμέ! Όχι ρε, δεν θα τα βάλεις κάτω από το μαξιλάρι σου, ή στο ντουλάπι, νάχεις άμα έρθει ο ανηψιός σου που έχει αγκύλωση στην παλάμη του και είναι πάντα ανοιχτή. Όχι, δεν θα τα κάνεις ρολό από χαρτονομίσματα των πέντε ευρώ, να κάνεις μόστρα στο καφενείο όταν είναι έτσι κι΄αλλιώς η σειρά του Μπάμπη να πλερώσει τσι φραπεδιές. Όχι, δεν θα τα διπλώσεις κάτω από το ποδάρι του τραπεζιού που γέρνει για να έρθει στα ίσια! Όχι, δεν θα τα κάψεις ρουφιάνε επειδή ανακάλυψες ξαφνικά ότι το χρήμα χαλάει τον χαρακτήρα!
Μά΄στα κερίες και κύριοι...
Καλά, και τι γίνεται αν σε πιάσει το παράπονο και τους πεις του Βαζελίνου, δεν τρέχει τίποτα χοντρέ; Ε, σε ΄σκισε! Ένα πρόστιμο ίσαμε ένα παλούκι, τύφλα νάχουν τα αγγούρια τα Καλυβιώτικα! Και αν του πεις, ρε συ αντιπρόεδρε, εγώ δεν γουστάρω να τα αποταμιεύσω τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ λεφτουδάκια; Α, σου απαντάει, γουστάρει όμως η τράπεζα κύριε πολίτα.
Ούτε τάμα να τόχανε στην Άγια Τράπεζα, θα στα δώσω όλα μανάρα μου, οι λακέδες των δανειστών. Εφευρέσεις, αλχημείες, κόλπα, κολπάκια, καραγκιοζηλίκια, τρίπλες, ημιπαρανομίες, ημινομιμότητες, ότι φανταστεί ο νεοφιλελεύθερος νους (τα σκατά δηλαδή) για να τα σκάσει στην τραπεζιτική ακρίδα. Και που να δεις ακόμα!
Και όσο δεν λέμε να βάλουμε τελεία και παύλα στο νουδοπασοκικό καθεστώς, έχουνε να δούνε άφθονα όμορφα πραγματάκια ακόμα τα ματάκια μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου