Βυζάντιο!
Ελληνική πολιτική σκηνή.
Ότι πιό μαύρο, πιό διεφθαρμένο, πιό σάπιο από το σκοτεινό καθεστώς που επικρατούσε - πίσω από την λάμψη αστραφτερού χρυσού και το άρωμα τόνων λιβανιού - πριν τόσους αιώνες στις αυτοκρατορικές αυλές, κάνει ξανά την εμφάνισή του στο σκοτεινό παρόν που βιώνουμε, σαν να μην είχε φύγει ποτέ. Ας τα βάλουμε σε μιά σειρά.
Καταστράφηκε η χώρα. Αυτό είναι γνωστό. Ποιός της κατέστρεψε; Ο φούφουτος! Δεν είναι κάποιος άγνωστος ο άνθρωπος, το αντίθετο: Για τους πράσινους είναι οι γαλάζιοι, για τους γαλάζιους οι πράσινοι. Το αφήνουμε.
Αναλαμβάνει το πασόκ και πέφτει με τα μούτρα στην διάσωση. Θέλουμε δεν θέλουμε. Οκέϋ. Πέφτει η ακρίδα στην κοινωνία και γίνεται της παρέλασης. Εντάξει, πάνω απ΄όλα η σωτηρία.
Στην άλλη πλευρά η έτερη των αθώων δυνάμεων, η νουδού. Φιλολαϊκή! Αντιμνημονιακή! Τσεγκεβαρική! Οκέϋ.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Στον πάτο του πάτου, ώ πάτε! Στο τέλος κάθε πολιτικής αξιοπρέπειας και στην αρχή της καθολικής αφγανιστοποίησης της χώρας. Χαμός!
Ένας ολόκληρος πλανήτης φτύνει, ο καθένας για τον λόγο του, τον πρωθυπουργό! Απειλές, εκβιασμοί, κατάρες, ανάθεμα, ραδιουργίες, λεονταρισμοί, σχέδια, σεισμός, τσουνάμι, γης μαδιάμ.
Μιά μέρα αργότερα δεν έχει γίνει τίποτα! Ούτε έχει στηθεί κάποιος αδριάντας προς τιμή κάποιου ήρωα, αντάρτη, ηγέτη, ούτε έχει παραιτηθεί κάποιος, ούτε έχει βρεθεί ένας να πει, συγνώμη ρε παιδιά, έκανα ένα λαθάκι.
Μιά μέρα μετά την καθολική αποκαθήλωση της πολιτικής αξιοπρέπειας, μιά μέρα μετά από μία ακόμα υπέρτατη εθνική ταπείνωση το πολιτικό κατεστημένο της δικομματικής εξουσίας δεν δείχνει έτοιμο ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΘΥΣΙΑ!
Οι βουλευτές παραμένουν βουλευτές, οι υπουργοί υπουργοί, ο πρωθυπουργός πρωθυπουργός! Παζάρια πάνω στην πλάτη του εξαθλιωμένου λαού, ύψιστη, μαύρη, βρωμερή και παρακμιακή αυτοκρατορική Αυλή σε άλλη μιά δύστυχη Πόλη λίγο πριν την τελική της Άλωση.
Καθ έξην καθήκια κολλημένα στις καρέκλες τους, καθήκια που ευελπιστούν να κολλήσουν σε κάποιες δικές τους, και μία χώρα στο βάραθρο της απόγνωσης να παρακολουθεί την φάρσα μιάς ελπίδας που ήταν όμως...ανέκδοτο.
Οι λέοντες της...αντιστασιακής φράξιας του πασόκ κατάπιαν την γλώσσα τους, οι Ζορό της νέας δημοκρατίας ανακάλυψαν ξαφνικά την συναίνεσή τους στο...μαστίγιο και μιά ουράνια χορωδία παρατεταγμένη πάνω σε κατάλευκα σύννεφα τραγουδάει σε σι μπεμόλ τον θεϊκό ύμνο "μπα γιατί να παραιτηθώ;"
Πασόκ και νέα δημοκρατία το τόλμησαν επιτέλους! Αφήσανε τις μάσκες του σοσιαλισμού και της μνημονιακής...αντίφα στα ράφια και έδειξαν πεντακάθαρα το βρωμερό τους πρόσωπο!
Τέλος η υποκρισία, τέρμα ο εμπαιγμός! Οι εχθροί της κοινωνίας είναι πλέον συντεταγμένοι ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ! Καλώς κοπιάσανε! Θα είμαστε και εμείς εκεί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου