Ο φίλος μου ο Θόδωρας έχει τον δικό του ιδιαίτερο, όσο και αμείλικτο τρόπο να λέει τα σύκα-σύκα: Τι περιμένεις ρε συ από μαλάκες, που αντί να βγούνε έξω και να τους πάρουν τα κεφάλια, κάθονται και τρώνε από την ψωροσύνταξη του πατέρα τους; Ή τι περιμένεις από τους άλλους, τους ηλίθιους, που κάνουν ράϊ γιατί φοβούντε μη χάσουν τα λίγα που τους μείνανε; Τι περιμένεις από ανθρώπους που δεν αντιδρούν στην θεομηνία που τους ξέσκισε την ζωή, επειδή ελπίζουν ότι μπορεί να γίνει κάποτε ένα...θαύμα και ξαφνικά να αλλάξουν όλα;
Ο φίλος μου ο Θόδωρας δεν ανήκει πολιτικά πουθενά, αλλά μόνο απολιτίκ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Απλά δεν είναι φτιαγμένος για οπαδός, καθότι πολύ έντιμος για πασόκος, πολύ άνθρωπος για φασίστας, πολύ ξύπνιος για νεοδημοκράτης και πολύ ανυπόταχτος για κομμουνιστής. Ο Θόδωρας έχει σηκώσει το δικό του μπαϊράκι και περιμένει....
Τακτοποιημένος είναι ο Θόδωρας, ανάγκη δεν έχει. Καμμία σχέση με το Δημόσιο και όλον αυτόν τον συφερτό της κομματοσκυλικής αποκατάστασης, απλά αποκαταστημένος με το ταλέντο του και το σπαθί του. Σίγουρα ήταν φτιαγμένος για πολύ περισσότερα, αλλά αυτό δεν τον απασχόλησε στιγμή! Ο Θόδωρας ανήκει σε αυτούς τους ελάχιστους, που έχουν καταφέρει να διατηρούν ένα ιδιαίτερα υψηλό βιοτικό επίπεδο, κολυμπώντας μιά ολόκληρη ζωή κόντρα στο ρεύμα! Τσαμπουκάς από τους λίγους ο Θοδωρής, δύσκολος, με την φλόγα στα μάτια πάντα έτοιμη να ανάψει φωτιές και τον δείκτη ανά πάσα στιγμή έτοιμο για αμείλικτους Φιλιππικούς. Αλλά το πραγματικό παράσημο του φίλου μου, αυτό που τον κάνει μοναδικό, είναι ότι παρότι δεν του λείπει τίποτα, είναι κάθε στιγμή έτοιμος να τα ρισκάρει όλα!
Και μη νομίσει κανένας ότι είναι ένας "εντάξει, όχι φτωχός, αλλά μόνος καουμπόϋ"! Και παιδιά, και γυναίκες, και μανάδες και αδέρφια και υποχρεώσεις του κερατά υπάρχουν. Το μυστικό του Θόδωρα είναι ότι ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Ο ζωχάς ο φίλος μου κατάφερε να διασώσει από τον θρίαμβο της μετριότητας και της αναλγησίας κατά της αξιοκρατίας, της δικαιοσύνης και του πολιτισμού ότι πιό πολύτιμο διέθετε: Τον Θόδωρα! Αυτόν τον άνθρωπο που περπατάει όρθιος, ο κόσμος να χαλάει! Αυτός είναι ο πλούτος του, πάνω σε τούτη τη βάση έχτισε, ότι έχτισε στην ζωή του.
Ρε συ Γιώργο, ξέρεις ρε συ πόσο χρειάζεται αυτή η χώρα κάτι τέτοιους τρελλούς σαν και μας τους δύο; με ρωτάει τις προάλλες μεταξύ πέμπτου και δέκατου στριφτού από την πλευρά του, και πέμπτου και δέκατου καφέ από τη δικιά μου.
Είπαμε μοναδικός ο Θόδωρας, αλλά σε καμμία περίπτωση αλάνθαστος. Σιγά μη χρειάζεται αυτός ο τόπος τύπους σαν και μας! Λες νάναι τυχαίο ότι ζούμε εκτός και μάλιστα τόσα χρόνια; Μπα, εμάς τους δύο και όλους αυτούς που σκέφτονται και πράττουν ανάλογα δεν τους έχει απολύτως καμμία ανάγκη αυτή η χώρα.
Τι να μας κάνει; Να μας βάλει σε κάνα κόμμα, να φωνάζουμε "ζήτω ο αρχηγός, όποιος και νάναι, θέλουμε να ξαναγίνουμε αντιεξουσιαστές στην εξουσία"; Δεν μπαίνουμε.
Να πάμε να διπλαρώσουμε την τότε υπουργό, αχ ξέρετε κυρία Πάλλη-Πετραλιά, σόϊ είμεθα, έστω πολύ μακρυνόν, να μην υποστούμε όμως και ημείς τας ευεργετικάς συνεπείας του υπερόχου καθεστώτος του νεποτισμού, ή έστω τας αποσπόντας αποκαταστατικάς τοιαύτας λόγω έστω απλής συνωνυμίας; Δεν πάμε!
Να πάμε να κάνουμε την δουλειά που κατέχουμε καλά; Και τι θα κάνουν αυτοί οι ανίδεοι που την έχουν καπαρωμένη;
Να υποβάλουμε τον εαυτό μας, τις γυναίκες μας και προπάντων τα παιδιά μας στο μεσαιωνικό ιεροεξεταστικό βασανιστήριο της Ελληνικής Τηλεόρασης;
Τι να μας κάνει αυτός ο τόπος, που δεν είμαστε άξιοι να χτίσουμε ούτε μια αυθαίρετη ξύλινη παράγκα; Που μας λείπει παντελώς ο νεοελληνικός ρεαλισμός της απόλυτης πνευματικής υπεροχής της φυλής μας επί όλων των άλλων φυλλών; Που δεν έχουμε την στοιχειώδη ευαισθησία να δούμε τα συνορεύοντα με την Ελλάδα κράτη, σαν αυτό που ακριβώς είναι, σαν εχθρούς; Που δεν μπορούμε ούτε μιά φορά να ξεφύγουμε από την ρουφιάνα την Θεωρία και να πούμε επιτέλους και ένα "άστο ρε, τι σε ενδιαφέρει εσένανε, δεν γαμιέται, παράτα το"; Που, που, που, που;
Και τι να πούνε αυτοί που σκέφτονται ανάλογα και μένουν και αδειάζουν το πικρό ποτήρι μέχρι πάτο; Και τι να πουν αυτοί που το πίνουν μέχρι πάτο, αλλά δεν σταματάνε ούτε στιγμή να παλεύουν και να αγωνίζονται;
Καλή ερώτηση. Θα τον ρωτήσω τον Θόδωρα, να δούμε τι θα πει. Αν και δεν χρειάζεται, την γνωρίζω την απάντησή του: Ρωτάς εσύ ρε; Και νόμιζα ότι είσαι ξύπνιος άνθρωπος....
Πολύ φοβάμαι, ότι ο Θόδωρας έχει γενικά δίκιο με αυτά που λέει και με τον τρόπο που τα λέει. Πολύ φοβάμαι, ότι δεν προσφέρει τίποτα, να γαντζώνεσαι πάνω σε μιάν ελπίδα που βασίζεται στην ποιότητα και αγωνιστικότητα μιάς μειοψηφίας, για να σώσεις την συνολική παρτίδα μιάς ολόκληρης παραπαίουσας κοινωνίας.
Μην την ψάχνεις ρε συ φίλε, μου είπε χτες όταν συζητάγαμε για την νέα εκτροπή του Πάγκαλου σε δηλώσεις του στην γαλλική τηλεόραση. Όταν αποκαλεί ένας αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, και συγκεκριμένα η ΚΟΥΡΑΔΟΜΗΧΑΝΗ ο Πάγκαλος, τον πολίτη αυτής της χώρας ΜΑΛΑΚΑ και βρίσκεται μετά από μισή μέρα ακόμα στην θέση του, ε ξέχνα τότε αυτήν την χώρα και αυτόν τον λαό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου