Άγριος ξυλοδαρμός Χρυσαυγίτη στην Αθήνα

Άγριος ξυλοδαρμός νεοφασίστα από αντιεξουσιαστές στο κέντρο της Αθήνας. Ο χρυσαυγίτης σώθηκε από το λυντσάρισμα από...αλλοδαπούς μετανάστες που εργάζονταν στην ψησταριά που μπήκε γιά να σωθεί.

Ποιές εμπειρίες έχετε σαν...θύματα; Πόσες φορές χρειάστηκε να τρέξετε για να σώσετε τη ζωή σας; Πόσες φορές ήσασταν εσείς οι διαφορετικοί, η μειονότητα, οι "παροίσακτοι" στην πόλη ή χώρα που ζείτε; Τι σημαίνει για σας βία; Πόσο αποδεκτή είναι σαν τρόπος αντιπαράθεσης και επίλυσης προβλημάτων;

Αν μπορούσατε να ρωτήσετε τον Χρυσαυγίτη του βιντεοκλίπ, που είδε ξαφνικά την κουφαλίτσα τον τροχό να γυρίζει ξαφνικά και να τον μεταμορφώνει εν ριπή οφθαλμού από ΘΥΤΗ σε ΘΥΜΑ, σίγουρα θα γνώριζε. Όπως γνωρίζει και ο γράφων. Και όπως δυστυχώς γνωρίζουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες σε όλες τις γωνιές της γης.

Η βία δεν είναι λύση. Δύσκολο να βγει από το στόμα μιά τέτοια πρόταση, ιδίως όταν απευθύνεται σε νεοναζιστές τύπου Χρυσής Αυγής. Σε ανθρώπους δηλαδή που καταλαβαίνουν μόνο μία γλώσσα: Την γλώσσα της βίας. Που είναι επίσης και η μοναδική γλώσσα που φοβούνται. Μιά γλώσσα που εκφράζει τον συσχετισμό δυνάμεων των αντιπάλων, το μαγικό ραβδάκι που μετατρέπει το θρασύδειλο φασιστόμουτρο μιάς συμμορίας που βγαίνει στους δρόμους της πρωτεύουσας για μεμονωμένους Πακιστανούς παγανιά, σε τρομοκρατημένο λαγουδάκι όπως ο Χρυσαυγίτης του κλιπ.

Η βία δεν είναι λύση, όσο και να το θέλει η ψυχή μας. Και ακριβώς εκεί είναι η διαφορά μας με τα ανθρωποειδή που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και μπαινοβγαίνουν καμαρωτά στο Κοινοβούλιό μας. (Βάζουμε ένα χοντρό ερωτηματικό μετά το "μας"). Όχι, εμείς δεν θα τον κάνουμε τόπι στο ξύλο τον φασίστα, αν τον ξεμοναχιάσουμε σε κάποιο δρόμο της πόλης. Όχι, κι΄ας μας το ζητάει η ψυχή μας. Απλά, γιατί εμείς δεν είμαστε ζώα σαν κι΄αυτόν.