Ανησυχούσα και δεν μπορούσα να κοιμηθώ:
Ντάξει, φτώμα στην κούραση είμαι, να κοιμηθώ, αλλά θα ξυπνήσω σίγουρα; Ή θα με βρει στον ύπνο μου κάνας σεισμός και θα με βγάζουνε μετά τρεις μέρες τα σκυλιά των σωστικών συνεργείων δαγκωτό; Καλά και αν δεν γίνει σεισμός, άμα χτυπήσει κάνα τσουνάμι στην αχτή Τζελέπη, πόσο σίγουρος είμαι στην Φλοίας Αμαρουσίου; Ή άμα πάρει φωτιά η Πεντέλη και αυτή κατέβει μετά Μελίσια και μετά στρίψει Σισμανόγλειο μεριά και πάει φουλαριστή για Σωρό, ποιός μου λέει εμένα ότι δεν καίγομαι, ακόμα και αν τραβήξω από το πέντε;
Έχω αγωνίες ρε παιδιά, τι να κάνω; Όλοι τις έχουμε, εμείς οι ιδιοκτήτες. Το σπιτάκι μας, το εξωχικό μας, το αυθαιρετάκι μας, τη παράγκα μας, όλοι έχουμε κάτι να χάσουμε, αν την πιάσει την ρουφιάνα φύση η κακία της και αρχίσει τα δικά της. Πάνω σε τούτη την ανησυχία, δηλαδή στον αγνό λαϊκό πόνο, στηρίχθηκε η πρωτοβουλία της εγχώριας και ευρωπαϊκής Τρόϊκας γιά καθιέρωση ΣΕΙΣΜΟΠΛΗΜΜΥΡΟΠΥΡΚΑΓΙΟΣΗΜΟΥ που θα ξαναφέρει τα πράγματα στη θέση τους και την ακίνητη περιουσία μας κάτω από μιά τεράστια ομπρέλα προστασίας και ασφάλειας.
Τι άλλο θα βρούνε, για να μας φτάσουν στο σημείο να βγούμε αφηνιασμένοι στους δρόμους και να ζητάμε να τους πιούμε το αίμα; Φοβάμαι ότι τίποτα δεν είναι αρκετό για να ξυπνήσει αυτόν τον λαό. Φοβάμαι ότι το γνωρίζουν αυτό οι τροϊκανοί και δεν πρόκειται να σταματήσουν με τίποτα. Μόνο όταν δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πάρουν, όταν ξεζουμίσει εντελώς η κοινωνία, όταν γίνει Κρανίου Τόπος και έρημος η χώρα θα πάρουν τις βαλίτσες τους, να πάνε αλλού γιά φρέσκα.
Και όσον αφορά το αίμα....
Τι λέτε γιά αυτές τις μικρές τρυπούλες στον λαιμό σας;
ΥΓ: Η εσωτερική Τρόϊκα συνεχίζει να υφίσταται με την περιστασιακή συνδρομή της ΔΗΜΑΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου