Η επέμβαση ήταν δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Κάτι σαν την μάνα των επεμβάσεων. Ο διάσημος χειρούργος-καθηγητής που ηγείτο του χειρουργικού τημ ήταν απόλυτα σαφής: Κύριοι συνάδελφοι, δεν αρκούν όσα ξέραμε μέχρι σήμερα, αυτή η επέμβαση μπορεί να έχει μόνο τότε επιτυχή αποτελέσματα, όταν ο καθένας από μας υπερβεί εαυτόν. Ο παγκόσμια καλύτερος στο είδος του είναι μέλος του χειρουργικού τημ, αλλά υπάρχουν ακόμα αδυναμίες. Στον τομέα της Υγιεινής λόγου χάρην. Δεν φτάνουν τα 100%, η εξαιρετικά σοβαρή κατάσταση του ασθενή απαιτεί 1000% τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής. Πριν, κατά την διάρκεια και μετά την επέμβαση. Μέλη του τημ μας είναι ο καλύτεροι σπεσιαλίστες του κόσμου: Οι καλύτεροι χειρούργοι, οι καλύτεροι αναισθησιολόγοι, το καλύτερο προσωπικό. Χρειαζόμαστε μόνο έναν ειδικό σε θέματα Υγιεινής. Έναν σούπερμαν της αποστείρωσης, έναν γκουρού της απολύμανσης. Ένα τοσοδούλι μικροβιάκι, ένα ταπεινό βακτηρίδιο είναι αρκετό να στείλει τον ασθενή μας στον άλλο κόσμο. Έψαξα παντού, ρώτησα παντού, κανένας δεν ήταν σε θέση, να μου δώσει ένα ονοματάκι. Μήπως γνωρίζει κάποιος από σας έναν πρωτοπόρο στο θέμα που μας προβληματίζει;
Σιωπή. Απόλυτη σιωπή. Ξαφνικά μιά φωνή: Ρε μάγκες, ξέρω εγώ κάποιονα. Έχω και το τηλέφωνό του, αν γουστάρετε.
Στρέφουν όλοι τα μάτια τους προς το παράθυρο, απ΄όπου ακούστηκε η φωνή. Ήταν από έναν εργάτη, που καθάριζε εκείνη τη στιγμή απ΄έξω τα παράθυρα. Ο καθηγητής κάνει νόημα σε μιά ολίγον τι σιτισμένη αρχινοσοκόμα να πάρει από τα χέρια του εργάτη το μπιλιέτο με το πολύτιμο τηλέφωνο. Η δεσποινίς τσακίστηκε να υπακούσει. Άσε που από τον καημό της του βούτηξε σχεδόν όλη την παλάμη.
Ο καθηγητής βουτάει ένα κινητό και αρχίζει να κοπανάει τα πλήχτρα. Το μπιπ μπιπ που ακούστηκε έσπαγε καρδιές. Και ξαφνικά μιά φωνή! Εκκενώσεις βόθρων ο Αχόρταγος, Μπάμπης, ακούστηκε από μιά μπασαδούρικη φωνή μέσα από το ακουστικό. Διάνα! Γιά να έλεγε ο καθαριστής των τζαμιών, κάτι θα ήξερε. Σε ένα μισάωρο ο Μπάμπης είχε φτάσει στο νοσοκομείο και είχε παρκάρει το βυτίο του στο πάρκινγκ των έκτακτων περιστατικών. Από το χειρουργείο ήταν μεν αθέατο, αλλά το καταλάβαινες από την οσμή. έσταζε ακόμα.
Ο καθηγητής έβαλε τον Μπάμπη με ένα σύντομο και πρόχειρο μάθημα στο νόημα και μετά έφυγαν όλοι ολοταχώς προς το χειρουργείο, όπου περίμενε ο ασθενής. Έξω από την πόρτα του χειρουργείου κοντοστέκεται λίγο ο Μπάμπης και ρωτάει διστακτικά τον καθηγητη: Μπάρμπα, τι θάλεγες, νάριχνα μιά σαπουνάδα στα χέρια μου; Έρχομαι από καραγεμάτο βόθρο και μας ξέφυγε λίγο υλικό. Ο καθηγητής βιαζότανε. Άστα τα πλένεις μετά, λέει ο άνθρωπος της επιστήμης, μετά την επέμβαση.
Το σύστημα της διαφθοράς και της διαπλοκής αμύνεται περί πάρτης. Ξετσίπωτα, ωμά. Οι Βαρώνοι, οι Νονοί, η ντόπια Κόζα Νόστρα, η σαπίλα του οργανωμένου πολιτικοοικονομικού εγκλήματος που έστειλε την χώρα στα μνημονιακά Τάρταρα επιμένει να δηλώνει παρών. Και όχι σαν ταπεινή, σιωπηρά νεανίς, αλλά σαν φάρος ήθους και χαρακτήρα. Τα σκατά επιμένουν να θεωρούν εαυτόν απόλυτα αναγκαίο για χώρα και κοινωνία και προσπαθούν να συνεχίσουν σαν να μην συνέβει τίποτα!
Δεν ξέρω που θα πάει η υπόθεση Κατρούγκαλου. Μπορεί να αποδειχθεί μαϊμού, μπορεί να κοστίσει στον υπουργό το πόστο του, μπορεί να χαθεί μέσα στο κύμα της καθημερινότητας.
Μόνο ο Αχόρταγος μένει πάντα στη θέση του. Κάτι MEGA, κάτι Το Βήμα, κάτι Μπάμπηδες της μούχλας και της διαπλοκής. Που καλούνται ξαφνικά, να δώσουν μαθήματα ήθους. Πολιτικού και Κοινωνικού.
Κάτι Μπάμπηδες της φωτιάς. Κάτι Χιώτηδες, κάτι Χασαπόπουλοι, κάτι ΔΟΛ που δεν έπαψαν στιγμή να στάζουν σκατά. Ακόμα και τώρα που έχει η κοινωνία μας την δύναμη, να τους παρκάρει στα άχρηστα μιά και καλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου