31/1/16

Της καρπαζιάς η χώρα



Υπάρχει η φάπα. Απλή, συνηθισμένη, αθώα. Υπάρχει και η σφαλιάρα. Μία από τα ίδια, αλλά κατά τι πιό έντονη, πιό δυναμική. Την νιώθεις δηλαδή. Κάπως σαν αυτή του Ολυμπιακού στο τελευταίο ματσάκι στο ΣΕΦ κόντρα στους ξυλοκόπους της Μπάμπεργκ δηλαδή. Υπάρχει όμως και η καρπαζιά. Τι λέει; Ξεχάσατε τι σημαίνει καρπαζιά; Να σας πω ρε παιδιά. Αφήστε γιά λίγο το μαλακισμένο το κομπιούτερ και στηθήτε απέναντι στον πρώτο καθρέφτη που θα σας κάτσει.

Μάλιστα. Έτσι. Χαλαρώστε τώρα. Ξέρω, δεν είναι και τόσο εύκολο, αλλά άμα σφιχτήτε λιγάκι, θα τα καταφέρετε. Έτσι μπράβο. Κόψτε τον τύπο που είναι απέναντί σας και πείτε μου τι αισθάνεστε. Φυσικά δεν σας εγκαταλείπω τώρα στα δύσκολα. Δώστε τώρα βάση: Όσοι αισθάνονται απλά ωραία, μη πω ενθουσιασμένοι, καλύτερα να το κλείσουν το ρημάδι και να πάνε μιά βολτούλα Κολιάτσου μεριά, που έχει κάτι παιδιά, καλά παιδιά, προσφυγάκια από Συρία, με δίπλωμα ψυχολόγου παρακαλώ, με την τζίφρα του μπαγάσα του Ασσάντ παρακαλώ, που σε ψυχαναλύουν στα εγγλέζικα για δύο γύρους πίτα με όλα, άνευ μπυρίτσας, λόγω επειδή ένεκα διότι προτιμούν ουζάκι.

Όσοι ζορίζονται όμως, να μείνουν όπως είναι και να μη πάνε πουθενά. Προς το παρόν όμως. Λοιπόν. Έχουμε και λέμε: Αισθάνεσαι αηδία, απογοήτευση; Έχεις αναγούλες και σου έρχεται να φωνάξεις, καμαρώτο σακούλα; Σήκω και φύγε, αλλά μη πας σε καμμιά πλατεία. Εσένα δε σε σώνουν όλοι οι ψυχολόγοι που ξεροσταλιάζουν στην Ομόνοια. Πρόσφυγες και ντόπιοι. Να το συντομέψουμε τώρα λιγάκι, έχουμε και κάτι δουλίτσες να κάνουμε αύριο. Μένουν μόνο αυτοί που δεν αισθάνονται απολύτως τίποτα. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη δηλαδή. Μένουν μόνο οι Μπάμπηδες, οι Γιωργάκηδες, οι Ελενίτσες, εγώ κι΄εσύ που λέει ο λόγος, που γιά να λέει, κάτι θα ξέρει. Με άλλα λόγια, όποιος δεν έχει υποπέσει ακόμα στο αδίκημα της εγκατάλειψης του ευγενούς χώρου της μετριότητας, όποιος κινείται με χαρακτηριστική άνεση στο κάθε είδους κενό και εκπέμπει το λαμπερό φως του τίποτα, ε αυτός να μείνει.

(Παιδιά, από καλά πληροφορημένες πηγές ετούτο: Ούτε ένας δεν την έκανε από το ταπεινό αυτό μπλογκ. Θα πέσει πείνα στις πλατείες).

Τώρα που μείναμε αναμεταξύ μας εμείς οι Τίποτες, να το αφήσουμε, να τσουλήσει μοναχό του. Εμείς δεν είμασταν, που δώσαμε στον Γιωργάκη κατοχή της μπάλλας και κλειστήκαμε άνευ όρων στα καρέ μας; Εμείς!

Εμείς δεν είμασταν, που φέραμε Συγκυβέρνηση, Σαμαράδες και ξεσαμάρωτους, Σύριζες μετά και άνευ Ζωής, αλλά και το κακό συναπάντημα Ποταμιού και Λεβέντη στην καμπούρα μας; Εμείς!

Εμείς δεν τον πίνουμε μονομερώς και αδιακόπως από την έναρξη της κρίσης μέχρι σήμερα; Εμείς!

Εμείς δεν σώσαμε την ευρωπαϊκή τραπεζολετσαρία με το αίμα μας και με το αίμα των παιδιών μας; Εμείς!

Εμείς δεν στεκόμαστε απέναντι στις τρόϊκες, αλλά μη πάει ο νους σας στο πονηρό, στα τέσσερα στεκόμαστε, να γίνεται πιό εύκολα, ότι είναι γραφτό να γίνει; Εμείς!

Ε τι άλλο να κάνουμε, γιά να μας χαρακτηρίσει ο φίλος και αδερφός και σώστης ημών ευρωπαίος εταίρος ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΡΠΑΖΙΑΣ;

Καρπαζιά τρώει ο υποδεέστερος, ο τριτοκλασάτος, ο μηδέν. Αυτός που την αξίζει δηλαδή. Μην παραξενεύεστε ή τα παίρνετε στο κρανίο λοιπόν, που οι φίλοι μας απέ την Βρυξέλλα δεν χάνουν ευκαιρία να μας χώνουνε που και που και καμμία: Διά την δημιουργία, προώθηση και υπόθαλψη του προσφυγικού προβλήματος μόνος υπεύθυνος ο Έλλην! Και μόνος υπεύθυνος δια την επίλυσην αυτού, ματαξανά ο Έλλην!

Τσαφ, τσαφ, φιλικές καρπαζούλες, να μη μας πιάσει φαγούρα και ζητήσουμε τίποτα εχθρικές ...ρώσσικες. Και επειδή η καρπαζιά συνοδεύεται από το ανάλογο δούλεμα, συνεχίζουν:

Δεν φυλάνε σοβαρά τα σύνορά τους οι Έλληνοι!

Μπέτε σκύλοι, αλέστε, ο Ελλανιστάν!

Αφήνουν τσι πρόσφυγοι να πάνε σε χώρες της αρεσκείας τους οι Γρεκοί!

Να μετατραπεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης όλων των προσφύγων η μπαγάσα ετούτη χώρα!

Όξω από το Σένγκεν η Ελλάς!

Υπεύθυνη για τα πάντα η Ελλάδα: Για την εφεύρεση της Δημοκρατίας μέχρι την εφεύρεση του ραγιαδισμού. Όχι παίζουμε. Και δεν το λέμε έτσι για πλάκα, του βάζουμε και ένα δεκανικάκι για επιχείρημα, να κουτσαίνει η μάνα και του παιδιού να μη δίνει, να περπατήσει:

Αν δεν ευθύνεται η Ελλάδα γιά την λυβική...άνοιξη (που δεν μας άρεσε ο ασυγχώρητος ο Γκαντάφης, που κράταγε με το βούρδουλα τη χώρα ενωμένη και ειρηνική, άνευ ελευθέρας κυβερνήσεως και αντιστέκετο σθεναρώς κατά της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τώρα που τον έφαε η μαρμάργκα, εμείς δηλαδή, σφύζει η χώρα από ανθρώπινο δικαίωμα και ίσαμε πεντακόσια τετραγωνικά δημοκρατία, χώρια το περίχωρο, άσε που από ελεύθερες κυβερνήσεις όσες τραβάει η ψυχή σου), ε τότε ποιός φταίει;

Αν δεν ευθύνεται η Ελλάδα γιά το Βατερλώ του Ανθρωπισμού και του Πολιτισμού, που ακούει στο ιδιαίτερα...ελληνικό όνομα "αμόκ μίσους και ισλαμοφασιστικής βαρβατίλας του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία", τότε ποιός ευθύνεται;

Να εμβαθύνουμε λιγάκι. Τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη κάνουν το καθήκι....το καθήκον τους. Μόνο το κράτος της καρπαζιάς, η τριπλογονατισμένη Ελλαδίτσα του νεοπασόκου Τσίπρα ξαίνει το απαυτό της. Αλλιώς δεν εξηγείται, πως κανένας δεν ασχολείται με την φίλη και σύμμαχο Τουρκία, βοήθειά μας, αλλά μόνο με το...έγκλημα που συντελείται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, αποκλειστικά σχεδόν ελληνική ευθύνη.

Ένα σωρό σχέδια τορπίλισε το Ελλαδιστάν. Λένε. Δεν εμποδίζει σοβαρά τις διεθνείς ΜΚΟ, να σώσουν πρόσφυγες, λένε. Δεν κάνει καλή δουλειά στα στρατόπεδα συγκέντρ....εεεεε υποδοχής, λένε. Δεν καταφέρνει η κυβέρνηση να κάνει με τους πρόσφυγες, ότι έκανε με τον ελληνικό λαό: Να τους πείσει, ότι ο μόνος τρόπος να σωθούν από την οργή του πολέμου, είναι να μην εγκαταλείψουν την χώρα τους. Με ή άνευ δημοψήφισμα.

Να μας διώξουν από το Σένγκεν λοιπόν, άλλη λύση δεν υπάρχει. Άμα είσαι της καρπαζιάς, δεν μπορείς να περιμένεις άλλο τρόπο συμπεριφοράς.

Τελικά δεν υπάρχει σωτηρία. Καθήσαμε και φάγαμε τις φάπες μας, καθήσαμε υπομονετικά να μας ταράξουνε στη σφαλιάρα, τώρα πέφτει καρπαζιά σύννεφο και θα πέφτει όσο επιμένουμε, να δηλώνουμε γονάτισμα και υποταγή στην ενωμένη ξεφτίλα των φίλων, συμμάχων και εταίρων μας.

Μη βαράτε τον Τσίπρα ρε. Εμείς είμαστε αυτοί που ευθύνονται για τα χάλια του. Και τα χάλια των προκατόχων του. Εμείς, οι καρπαζοεισπράχτορες....











Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου