Η Νέα Δεξιά στην Ελλάδα.

Μειώσεις μισθών για να μην κλείσουν οι επιχειρήσεις. Θα παραβιάζονται δια νόμου οι κλαδικές συμβάσεις! Από Το Βήμα.

Η κυβέρνηση λύνει τα χέρια στις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης ώστε να προχωρήσουν ακόμη και σε μειώσεις μισθών κάτω από τα όρια των συμβάσεων εργασίας. Το υπουργείο Εργασίας έχει έτοιμη απόφαση που προβλέπει ανατροπές στο καθεστώς των συμβάσεων.
Στη σταδιακή ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος των αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα φαίνεται να οδηγούν τα κυοφορούμενα μέτρα του υπουργείου Εργασίας για το πεδίο ισχύος των τριών ειδών συλλογικών συμβάσεων που εφαρμόζονται στη χώρα μας. Ηδη οι συμβάσεις βρίσκονται υπό συνεχή αμφισβήτηση, με πρώτη την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας την οποία υπογράφουν η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικοί φορείς και η οποία καθορίζει τα κατώτατα όρια των αμοιβών. Επίσης οι νεοεισερχόμενοι στην αγορά εργασίας, ηλικίας κάτω των 25 ετών, αμείβονται με 592 ευρώ ή το 84% του κατώτατου βασικού μισθού ή ημερομισθίου, όπως ορίζεται από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και σήμερα φθάνει στα 740 ευρώ.

Ταυτοχρόνως η κυβέρνηση ετοιμάζει υπουργική απόφαση με την οποία θα δίνεται η δυνατότητα στις επιχειρησιακές συμβάσεις να υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων ή ακόμη και αυτής της σύμβασης της ΓΣΕΕ. Κάτι τέτοιο βεβαίως θα μπορεί να ισχύσει μόνο υπό προϋποθέσεις. Δηλαδή σε περιπτώσεις επιχειρήσεων με δεδομένα οικονομικά προβλήματα ή γεωγραφικών περιοχών με υψηλή ανεργία.

«Αν μια επιχείρηση είναι έτοιμη να κλείσει, θα πρέπει να παρέχεται μια ευελιξία προκειμένου να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας» δηλώνει σχετικά η υπουργός Εργασίας κυρία Λούκα Κατσέλη, η οποία επισημαίνει ότι η ρύθμιση θα είναι έτοιμη ως το τέλος Οκτωβρίου και θα περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλίδες προκειμένου να αποφεύγεται η καταστρατήγηση του μέτρου από υγιείς επιχειρήσεις που θα επιδιώκουν να μειώσουν το κόστος λειτουργίας τους.

Σημειώνεται ότι η ρύθμιση αυτή περιέχεται στον νόμο με τον οποίο κυρώθηκε το μνημόνιο.
Παρά ταύτα οι παρεμβάσεις αυτές στις αμοιβές του ιδιωτικού τομέα και στο πεδίο εφαρμογής των συλλογικών συμβάσεων προκαλούν έντονες αντιδράσεις από τα συνδικάτα, καθώς θεωρείται βέβαιο ότι πρόκειται «για την αρχή του “ξηλώματος του πουλόβερ”.
.......................................................................................................................................................

Ξαφνιάζει; Φυσικά όχι!

Ο πολίτης φοβάται!

Μπροστά του έχει την λαίλαπα των αντικοινωνικών μέτρων, πίσω του τα συντρίμια του νεοδημοκρατικού τσουνάμι, γύρω του τους λύκους της τρόϊκας και της πράσινης νεοφιλελεύθερης συμμορίας!

Η κρίση του Κεφάλαιου που κλήθηκε να πληρώσει ο πολίτης, βρήκε την χώρα σε κατάσταση πολιτικής αποσύνθεσης. Η "παραδοσιακή" Δεξιά κονιορτοποιημένη κυριολεκτικά από την συνέχιση της "σερραίικης παράδοσης" αναξιοκρατίας και πελατειακής πολιτικής, ήδη διασπασμένη στα εθνικιστικά (ΛΑ.ΟΣ) και κεντροδεξιά της ρεύματα (ΝΔ), βρέθηκε ακέφαλη και χωρίς πολιτικό μύνημα στο ζενίθ της πολιτικής-ηθικής της παρακμής.

Ο απερχόμενος αποτυχημένος-απογοητευμένος-απρόθυμος πρώην παντοδύναμος ηγέτης της, Κώστας Καραμανλής, άφησε πίσω του ένα τεράστιο κενό εξουσίας: Ένα σβησμένο τζάκι! Χωρίς "νόμιμο" κληρονόμο-συνεχιστή η δοκιμασμένη παλιά καλή συνταγή της οικογενειοκρατίας ήταν πλέον άχρηστη.

Ελλείψει οράματος, προγράμματος, προσωπικοτήτων, ο κλήρος της διαδοχής έπεσε στην Σαμαρική μετριότητα και στην Μητσοτακική εκδοχή της Σιδηράς Κυρίας, την Ντόρα Μπακογιάννη. Η νέα διάσπαση είχε ήδη δει το φως της μέρας!

Στο άλλο μεγάλο κόμμα της δεξιάς, το πρώην σοσιαλδημοκρατικό πασόκ, η κατάσταση ήταν σαφώς χειρότερη. Λίγοι μόνο μήνες στην εξουσία ήταν αρκετοί για να πέσει το δήθεν σοσιαλιστικό προσωπείο κυβέρνησης και κόμματος. Η αρχική απογοήτευση του ψηφοφόρου για μια ακόμα εξαπάτησή του (λεφτά υπάρχουν) συνοδεύτηκε από έναν καταιγισμό αντιλαϊκών μέτρων υπό το καθεστώς ξένης επιτήρησης, με αποτέλεσμα την γενική λαϊκή οργή και το στραγγάλισμα της οικονομίας.

Μια μικρή ομάδα σκληροπυρηνικών νεοφιλελεύθερων γύρω από τον νεοθατσερικό νικητή του ενδοκομματικού αγώνα ηγεσίας "Όλοι οι άλλοι vs τζάκι Παπανδρέου", Γιωργάκη Παπανδρέου, κατάφεραν να επιβάλουν στην κοινωνία τα άγρια μέτρα του Μνημονίου με όπλο την πανταχού παρούσσα δαμόκλειο σπάθη της χρεωκοπίας.

Η κομματική ή κοινοβουλευτική συνοχή του πασόκ είναι πλασματική. Τα μόνα που συγκρατούν τις φυγόκεντρες δυνάμεις είναι ο φόβος και το προσωπικό συμφέρον. Το πασόκ έχει πάψει προ πολλού να είναι κίνημα, είναι ένα νεοφιλελεύθερο δεξιό κόμμα, με μοναδική ιδεολογική ταυτότητα την ελευθερία των αγορών. Το πασόκ συνεχίζει την αρνητική παράδοση της ευρωπαϊκής θατσερομπλερικής πρώην σοσιαλδημοκρατίας με μετωπικές επιθέσεις κατά του κράτους πρόνοιας και κατά κοινωνικών κατακτήσεων ολόκληρων δεκαετιών.

Η Νέα Δεξιά, στην οποία ανήκει και το πασόκ, τόλμησε να καταπολεμήσει κοινωνικά δικαιώματα όπως κανένα άλλο συντηρητικό κόμμα πριν, να μειώνει συνεχώς μισθούς, να παράγει μαζική φτώχεια, να επιτρέψει στο μεγάλο κεφάλαιο την ρεβάνς κατά των εργαζομένων με διαρκή ανακατανομή του πλούτου από κάτω προς τα πάνω. Η Νέα Δεξιά δεν έχει πλέον ανάγκη την υποστήριξη των συνδικάτων. Οι σύμμαχοι, φίλοι και υποστηρικτές της βρίσκονται πλέον στο πρώην αντίπαλο στρατόπεδο: Βιομηχανία, Τράπεζες, Κεφάλαιο. Έτσι δεν ξαφνιάζει κανέναν η τάση διάλυσης των συνδικάτων στην Ευρώπη.

Χαρακτηριστικό όλων των αντιδραστικών νεοφιλελεύθερων υπερδεξιών κυβερνήσεων είναι η παντελής έλλειψη προγράμματος καταπολέμισης της ανεργίας, το θέμα παραδίδεται εν λευκώ προς ... διεκπεραίωση στην "εργατομάνα" πλέον παραδοσιακή Δεξιά!!!

Ένα ακόμα κοινό στοιχείο όλων των κυβερνήσεων της Νέας Δεξιάς είναι η μη αποδοχή τους από τις κοινωνίες. Καμμιά απ΄αυτές δεν είναι δημοφιλής!! Οι ηγέτες τους έχουν πάψει προ πολλού να είναι χαρισματικοί, να είναι ένθερμοι οπαδοί ενός κοινωνικά ανώτερου εξεζητημένου πολιτισμού που εμπνέει και οραματίζει. Οι σημερινοί ηγέτες της Νέας Δεξιάς είναι συνηθισμένοι, μέτριοι πολιτικοί .... τεχνίτες, χωρίς περιεχόμενο, πνευματικά στείροι.

Με την...απελευθέρωση του πρώην σοσιαλδημοκρατικού πασόκ και την μετάλλαξή του σε νεόκοπο αντιδραστικό νεοφιλελεύθερο δεξιό συνοθύλευμα στενεύουν τα περιθώρια πολιτικών επιλογών: Αριστερά, Οικολόγοι, ή μια συμμαχία εκτός δικομματισμού με μίνιμουμ πλατφόρμα συνεργασίας την μη αποδοχή του Μνημονίου. Ένα θέμα που θα μας απασχολήσει ιδιαίτερα σε άλλο άρθρο.

Η ελληνική εκδοχή της Νέας Δεξιάς, το πασόκ, βρίσκεται σε βαθειά υπαρξιακή κρίση. Ταυτισμένο με την αντικοινωνική πολιτική της ΕΕ, καλείται να πείσει τον συντηρητικό νεοδημοκράτη ψηφοφόρο ότι οι "σοσιαλίζουσες άριες" του κυρίου Σαμαρά κατά του Μνημονίου είναι απλός λαϊκισμός που δεν οδηγεί πουθενά και του ζητά να αποδεχτεί την δική του πολιτική της ύφεσης, των περικοπών και της ανεργίας που οδηγεί στην ... σωτηρία.

Το αντιδραστικό νεοφιλελεύθερο πασόκ πρέπει να δώσει απαντήσεις και εξηγήσεις στην "αριστερή του πτέρυγα", οπαδούς, μέλη στην βάση του, που το βλέπουν να μεταλλάσσεται σε ταξικό εχθρό. Μέχρι στιγμής έχει καταφέρει μέσα από τρομοκρατικές μεθόδους εκφοβισμού ή δια της συνήθης οδού της λεκτικής, ψευτοσοσιαλιστικής φραστικής εξαπάτησης, να αποσυντονίσει τους εσωτερικούς ιδεολογικούς του αντιπάλους.

Σίγουρα μια προσωρινή νίκη. Το πάλαι ποτέ σοσιαλίζον κίνημα δεν έχει απολύτως καμμία σχέση με το σημερινό υποκατάστατό του! Η κλίκα περί τον Γιώργο Παπανδρέου κατάφερε με την άθλια συνεργία των ΜΜΕ να μετατρέψει σε χρόνο ρεκόρ το κόμμα από Δρ. Τζέκυλλ σε Κο. Χάϋντ! Μια διαδικασία που επιταχύνθηκε λόγω κρίσης και πακέτου "στήριξης".

Το κόμμα του "πρώτα ο πολίτης", το κίνημα που θα έφερνε τον "λαό στην εξουσία", η κυβέρνηση που θα μας οδηγούσε στην "κοινωνική απελευθέρωση" παρουσιάζεται σήμερα ως προφήτης του Εκμοντερνισμού και της "Ευελιξίας"! Tο κόμμα του προέδρου (!!) της... Σοσιαλιστικής Διεθνούς καταρρέει σε μια χωρωδία επαίνων και ύμνων προς την ύψιστη αξία της Αποδοτικότητας των Ελεύθερων Αγορών και του λιτού, ισχνού Κράτους!

Πρόκειται για την μοναδική Αξία που δέχεται το νέο δεξιό πασόκ. Ο Camus έλεγε "οι Αξίες προηγούνταν την Πράξης, στην αρχαία Ελλάδα. Οι Αξίες ήταν τα όρια της Πράξης". Η σημερινή ιδεολογία του ελεύθερης παγκόσμιας αγοράς μεταφέρει τις Αξίες στο τέλος, στην ουρά της πράξης. Τα πρώην σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, όπως το πασόκ, αντικαθιστούν ότι έχει να κάνει με φιλοσοφία και ιδεαλισμό, με...πολιτική.

Μια πολιτική με στόχο την κοινωνία! Στο κέντρο του στόχου μάλιστα!