Το είπε στο πρωινάδικο του Σκαγιού ο φασττρακάκιας της ημικυβέρνησης, Παμπούκης
Δεν δέχεται αραντεβού η Εύη και η Μαρία, ρίξτε το στην...αυτοϊκανοποίηση!
Κάπως έτσι ερμηνεύεται η δήλωση του υπουργού Πατ Κιούτ Επένδυσης, Άχαρου Παμπούκη, που εμπνέει ιδιαίτερα την ιστοσελίδα...
"Ραντεβού με την ευημερία δεν υπάρχει, υπάρχει ραντεβού με την προσπάθεια".
Δεν είχε ο άνθρωπος να φασττρακιάσει κάτι συγκεκριμένο σήμερα, να βγάλει κάνα φράγκο, να φάνε οι δανειστές, πάει λοιπόν στο Σκάϋ, που όλο λέει ότι θα κάνει μπαμ να σκάσει, να ησυχάσουμε, αλλά δεν τελικά δεν σκάει, κακώς, και μας σπάει πρωί πρωί τα νεύρα.
Αφού αναμάσησε τα γνωστά περί κυβερνητικής "αποστολής σωτηρίας", μίλησε περί ανάγκης αλλαγής νοοτροπίας, συλλογικής προσπάθειας και απόρριψης της άρνησης, αφού βρισκόμαστε "στην εποχή της συναίνεσης και της σύνθεσης".
Εντάξει, σκληροπυρηνικός της τροϊκικοπασοκικής μεθόδου σωτηρίας ο Χαράλαμπος, τι Χαράλαμπος, Λυπηφέξης Παμπούκης, αλλά όχι και πρωί πρωί ρε παιδιά! Αμάν!
Αμάν πια με αυτούς τους Παμπουκωμένους και Πανβολεμένους που μας καλούν να αλλάξουμε νοοτροπία, συναινώντας στην φτώχεια και στην μιζέρια, στην ακρίβεια και στην ανεργία, γιατί αν κρατήσουμε την παλιά, η οποία μας εξασφάλιζε μια αξιοπρεπή ζωή δεν εξασφαλίζεται η μάσα των παρασίτων!
Αμάν πια στα γενικά πρωινά προσκλητήρια του πράσινου αληταριού για...συλλογική προσπάθεια μονομερούς εξαθλίωσης και ανακατανομής του πλούτου από κάτω προς τα πάνω!
Αμάν πια στις προτροπές-προσβολές των Παμφάγων, Παμπούκων και Παντραμπούκων να σταματήσουμε την άρνηση της εξαθλίωσης, γιατί λέει τώρα κάνουμε...σύνθεση, που να του συνθέσουν δεκαπέντε φύλλα νεκρολογία του λεχρίτη...
Δεν έχει ευημερία λοιπόν, δεν μας κάθεται, δεν μας γουστάρει. Αυτό που μας μένει, είναι να...προσπαθήσουμε να πισωγυρίσουμε! Εκεί ακριβώς βρίσκεται η πηγή της αλλαγής νοοτροπίας, της συναίνεσης και σύνθεσης, εκεί ρέει το κρυστάλλινο νερό της συλλογικής προσπάθειας των πολλών υπέρ των λίγων.
Προσβάλλει ρε παιδιά ο φασττράκιας! Δεν αρκείται στο γεγονός ότι σου πίνει το αίμα και σου δηλητηριάζει την ζωή, έρχεται πρωί πρωί και σε φτύνει κι΄από πάνω! Μπορείτε να μου πείτε πως θα κρατήσω εγώ το blog, φραστικά, στο ύψος του;
Μπα, δεν θα το κρατήσω! Χτες είδαμε στο Σύνταγμα κρεμάλες που με βάζουν σε σκέψεις. Βλέπω τον Παμπουκαλάκια στην φωτογραφία και μου έρχεται, εντελώς αθώα, άκακα, παιδική αφέλεια, να ξηγιώμαστε, η εξής ερώτηση;
Πες, του έρχονται δυό καλές ανάποδες του υπουργού (δεν το ευχόμαστε, αλλά αμάν και πότε, που λέει η παροιμία) και αισθάνεται την ανάγκη σαν άνθρωπος να βρει ένα αδιέξοδο (σιγά να μην έγραφα, μία διέξοδο), αλλά τα οικονομικά του (λέμε τώρα) δεν του επιτρέπουν να αγοράσει το αναγκαίο σκοινί (είμαστε στην εποχή της "συλλογικής προσπάθειας" του λαού τώρα, που αφού γύρισε τον τροχό, ανακάλυψε το όμορφο χόμπυ της κατασκευής θηλιών και η τιμή του σκοινιού έχει ανέβει λόγω τρομερής ζήτησης στα 10.000 το μέτρο, και, λέμε τώρα, τυχαίνει να μην έχει ρευστό ο άνθρωπος)....
...λέτε να τον κρατήσει η γραβάτα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου