Όνειρα χειμερινής νυκτός...

Μα τι πάθαμε με τούτη την κυβέρνηση ρε γαμώτο; Ούτε να κοιμηθείς δεν μπορείς, ακόμα και στα όνειρα σε κυνηγάνε!

Έτσι και χτες βράδυ! Πέφτω κατά τις δυο ξερός από κούραση και πριν προλάβω καλά καλά να τον πάρω, με σκουντάει η κυρά: Ξύπνα άντρα, δεν είμαι καλά! Σηκώνομαι, ανάβω το πορτατίφ και βλέπω δίπλα μου αναμαλλιασμένη και ανακατωμένη την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου σε κάτι δικές μου ριγέ πυτζάμες!

Ρε αμάν, τι θες μωρή ταλιμπανού στο κρεβάτι μου, της φωνάζω σε έξαλλη κατάσταση. Τι τι θέλω, μου απαντάει με μάτια γεμάτα απορία, είναι και δικό μου το κρεβάτι.

Να μην πολυλογώ, σύζυγός μου η Αννούλα η κοψοπαιδείας, που να τον πάρει και να τον σηκώσει τον ανώμαλο που έγραψε το σενάριο γιά τούτο το όνειρο. Σύζυγος λέει. Μα τι της βρήκα ο μαλάκας;

Βράχε δεν είμαι καλά, τηλεφώνησε στον Λοβέρδο, πες του υποφέρω, να κάνει κάτι πεθαίνω, μου λέει με ξεψυχισμένη νεοφιλελεύθερη φωνή. Τι να κάνω; Να ενοχλήσω τέτοια ώρα τον Υγείας, που είναι εδώ και μέρες άγρυπνος στο πλευρό των απεργών πείνας στο Υπατίας; Δεν το σήκωσε η καρδιά μου, φώναξα ασθενοφόρο.

Άκουσαν Διαμαντοπούλου και ήρθαν με τα πόδια σε ένα πεντάλεπτο! Το ασθενοφόρο έφτασε ένα λεπτό αργότερα μόνο του! Τέτοια καΐλα οι σώστες να σώσουν επώνυμο. Άμα είσαι κοινός θνητός έρχονται πάλι σε πέντε λεπτά, αλλά πέντε λεπτά αφού έχεις πεθάνει. Άδικε και άτιμε ντουνιά...

Την ζαλώνονται οι άσπροι την κυρά, την συμπιέζουν στο φορίο, ανοίγουν την από πίσω πόρτα, το βροντάνε χάμου, μπαίνουνε μέσα και αρχίζουνε να τρέχουνε σαν τρελλοί, ούου ούου ούου...

Ε τι να κάνω; Πέφτω στο κρεβάτι μου και κοιμάμαι σαν αγγελούδι! Όχι γιατί χέστηκα για την υγεία της Άννας, αλλά να, πως να το πω; Άνθρωποι είμαστε, δεν είναι σωστό να...να...δηλαδή...με άλλα λόγια, άμα είναι θέμα υγείας, ακόμα και στον εχθρό σου, δηλαδή...να το πω αλλιώς...Ε ναι ρε γαμώτο, χέστηκα!

Και εκεί που κοιμάμαι στο όνειρό μου και βλέπω ένα παράξενο όνειρο, ότι κοιμάμαι, βροντάει ξαφνικά το τηλέφωνο, παραλίγο να ξύπναγα δυο φορές μαζεμένες! Ήταν ένας φίλος μου γιατρός, από το νοσοκομείο που είχαν κουβαλήσει την κυρά. Μέρα βράχε, μου λέει, τι χαμπάρια;

Εκεί με πιάνει ένας βήχας παιδιά, μα τι βήχας; Κάπου την είχα αρπάξει, κλειστά τα λαιμά, οι μύτες γεμάτες, τα πόδια κομμένα, δράμα! Άσε με εμένα, του λέω, η κυρά τι έχει, πως πάει; Πως να πάει, ρε βράχε; Τι περιμένεις να σου πω, ότι ακούγεσαι σαν νάσαι γριππωμένος με την γρίππη των χοίρων;

Σταμάτα ρε Μπάμπη, του λέω σαστισμένος, τι δουλειά έχει η κατάσταση της κυράς με μένα και την γρίππη των χοίρων; Άσε που έχω κάνει εμβόλιο και δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση.

Η σιωπή του φίλου μου προϊδέαζε για κακά μαντάτα. Τι έγινε ρε Μπάμπη, πες επιτέλους και μας γκάστρωσες!

Σε βλέπω άρρωστο με την γρίππη των χοίρων, βράχε, μου απαντάει με θλιμένη φωνή ο γιατρός. Αλλά το οι των χοίρων με ήτα, γρίππη των χήρων, βράχε!

Πω πω, κατάλαβα αμέσως! Βάζω μια φωνάρα, πετάγομαι από το κρεβάτι να πάω να ανοίξω καμμιά σαμπάνια και....ξυπνάω!

Όνειρο ήταν-δεν ήταν, πολύ ζωντανό όμως για νάτανε όνειρο, κάτσε να ρίξουμε μια τζαμπατζήδικη ματιά στις φυλλάδες του "pasok online" να δούμε αν έγινε κάτ, λέω.

Εξώφυλλο, κόντρα φάτσα η εξής είδηση:

Ραγκούσης, ξαδερφάκι της Νταλάραινας, παττακός Εσωτερικών. άρρωστος με την γρίππη των χοίρων!

Φτου!

"Ξυστά" πέρασε ρε γαμώτο!





ΥΓ: Δεν εύχομαι σε κανέναν της κυβέρνησης να πεθάνει πριν από μας. Να ζήσουν, τους εύχομαι, να μας θυμούνται....