Ρε συ Θόδωρα, τι είναι αυτό το μπάχαλο που γίνεται τελευταία στην χώρα, κάθεται και αναρωτιέται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, οχετός της ελληνικής πολιτικής, ο άνθρωπος που είναι μονάχος του Πλατεία Κλαυθμώνος, τέτοιο...πολιτικό εύρος, ταφαγαμεμαζής Πάγκαλος.
Δεν θέλει, δεν μπορεί να το καταλάβει ο πολιτικός κάφρος του πασόκ, ότι το ξεχέσανε κανονικά με την πολιτική, οικονομική αλλά προπάντων με την ηθική αλητεία και έχουν υπερβεί κατά πολύ τις αντοχές της κοινωνίας.
Οι παγκαλαίοι, οι παπανδρέοι και όλοι οι άλλοι επώνυμοι κομματοκοπρίτες που έχουν απλώσει την αρίδα τους στα αναπαυτικά καθηστικά της εξουσίας δεν είναι, για τουλάχιστον δυο λόγους, σε θέση να αφουγκραστούν την λαϊκή οργή: Πρώτον γιατί είναι εντελώς απομονωμένοι από την κοινωνία, και δεύτερον γιατί διακατέχονται από την ελληνική εκδοχή του Συνδρόμου Γκαντάφι: L’État c’est moi!
Χτυπάει μια ασταμακαρονάδα διαρκείας το παιδοβούβαλο ο Θόδωρας, να πάρει τα πάνω του που έχει γίνει σαν τον Άη Φανούρη, βοήθειά σας, και χτυπάει ένα κόμμα αποκάτω απ΄την τελεία: Καλά, δεν έχουμε δεκαπέντε δικές μας εφημερίδες; Δεν έχουμε δυό μούτζες ραδιόφωνα πράσινα σαν κατάρα και σοσιαλιστικά σαν την ακρίδα; Δεν έχουμε όλα τα κανάλια δικά μας; Δεν ελέγχουμε ρε συ τα πάντα; Δεν διαμορφώνουμε γνώμες; Δεν μανιπουλάρουμε ειδήσεις; Δεν εξαγοράζουμε συνειδήσεις; Δεν είμαστε παντού αφέντες; Δεν έχουμε πιάσει κάθε πόστο; Κυβέρνηση δεν είμαστε ρε; Δεν είμαστε ρε συ Καθεστώς; Ε, γιατί φωνάζουν τα αύρια που ήρθαν να διώξουν τα σήμερα;
Τραβάει γερό ζόρι ο Πάγκαλος! Σου λέει με το δίκιο του, ίδιοι λεχρίτες είμαστε, δεν αλλάξαμε, το ίδιο σκατά σοσιαλιστές είμαστε όπως παλιά, τις ίδιες μπαρούφες ψεκάζουμε στην κοινωνία όπως εδώ και τρεις δεκαετίες, ξεπούλα, κονόμα, διαπλοκή και διαφθορά ήταν τα κοπιράϊτ μας, αυτά χρησιμοποιούμε και τώρα, ε γιατί μας κράζουν αι φοιτηταί και αι άλλαι συριζογενείς εκεπαιδευτικαί τουπαμαρικαί οργανώσεις και σύμπασα η γραία λουόμενη εις τας Βουλιαγμένας Λίμνας;
Ακούστε τι τεμμάχιο ζόρι τραβάει το αντιπροεδρίκουλο! Ρε συ, λέει, εμείς εδώκαμεν Οτσαλάν και δεν ελάβαμεν...πεοτσαλάν τότε, και θα το λάβουμε τώρα που δίνουμε μόνο το Ελληνικό, και καμμιά δεκαπενταριά ΔΕΚΟ, και κάτι ψωρολιμανοαεροδρόμια, και τέλος πάντων ότι έχει μείνει, να σωθεί η Ελλάς; Και να μη σωνότανε, τι ανακατεύονται αυτοί; Μήπως τους ρωτήσαμε; Τους πέφτει λόγος;
Καθεστώς ο χοντρός, νταβατζήκουλας δια νόμου! Ακούνητος, ακλόνητος, πεπρωμένο! Δικά του όλα τα εντός, νόμος! Θεός ο Πάγκαλος, στο απυρόβλητο κάθε πνευματική η σωματική κλανιά του, διαχρονικός δράστης εντός και εκτός του βόθρου της ασυλίας. Και δεν μπορεί να χάψει το πιο απλό (όλα τα άλλα τα χάφτει με το φτυάρι του κωκ): Ότι δεν γουστάρει πλέον την μάπα του, ο πρώην παλαμάκιας! Τον έφαγε στην μάπα τριάντα χρόνια, τον έφαγε και από πίσω, έγινε ένα μαζί του, έκανε λασποθεραπεία στον βούρκο μαζί του όταν τον βόλευε, μπούχτισε όμως, ξύπνησε, αηδίασε και έρχει αρχίσει να υποκύπτει στον πειρασμό της αναγούλας: Ξερνάει τώρα Πάγκαλο ο κόσμος που τον κατάπινε κάποτε αμάσητο!
Ο αντιπρόεδρος της παρακμής έρχεται αντιμέτωπος με το παρόν γιατί είναι πια ο ίδιος παρελθόν! Πολιτικά, πολιτισμικά, ηθικά ο Πάγκαλος σηματοδοτεί το τέλος μιας ελεεινής εποχής. Τα μηνύματα που λαμβάνει από την κοινωνία είναι πεντακάθαρα: Μάστα και κάντηνε, Θόδωρα! Αλλιώς τραβάμε καζανάκι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου