Αθήνα, Ιούνιος 2011, ημέρα Χ-10, τρεις μετά τα μεσάνυχτα, σπίτι Παπανδρεόυ, Καστρί.
Τίναξε το κεφάλι του προς το πλάϊ, σαν να ήθελε να αποφύγει κάτι ενοχλητικό, μια μύγα. Μάταια! Κλώτσησε το πάπλωμα κάτω από το κρεβάτι και υποτάχτηκε, λουσμένος στον ίδρωτα, στην μοίρα του.
Οι Παπουτσείς και Φαρισαίοι τα είχαν πάρει για τα καλά στο κρανίο! Να μπει λέει το Τσουτσέκι στον Ναό και να πλακώσει με το μαστίγιό Του τα κακόμοιρα τα σενεγαλάκια που πάνε να βγάλουν το ψωμάκι τους σκοτώνοντας γυαλιά ηλίου Βερσάτσε, πιό μαϊμού και από καπνιστό πίθηκα εισαγωγής, μπούτι άνευ κόκκαλο, αίσχον κύριοι!
-Κάναμε ήδη κουμάντο περί τσακωματικού περαδώθε, φώναξε με θριαμβευτικό ύφος ένας βαρβάτος Παπουτσέας από τα πίσω καθίσματα. Κάναμε κάτι τσαχπίνικες ενεργειούλες και τσίμπησε ένας τυπάς της ακολουθίας Του και είναι πρόθυμος να Τον προδώσει για τριάντα Χρυσά, μα τα κάλαντα!
Τριάντα Χρυσά, αναφώνισαν με φρίκη οι Φαρισαίοι εν χορώ. Ρε ξέρεις τι αγοράζεις σήμερα με τριάντα Χρυσά; Εκατόν είκοσι ντουζίνες σταυροί από τσι καλοί, με φωτεινή επιγραφή LED και ανοξείδωτα καρφιά ποδός-χειρός και ακάνθινα στεφάνια Ιταλίας βιολογικής παραγωγής. Ξεχάστε το!
Ο Παπουτσέας που είχε κάνει την πρόταση δεν έδειξε να πτοείται.
-Καλά ρε παιδιά, μην κάνετε έτσι, για Χρυσά μίλησα μήπως κονομήσουμε κι΄ εμείς τίποτα, φαμελιές έχουμε! Δεν ζήτησε Χρυσά ο άνθρωπος, τριάντα Αργύρια ζήτησε, μόνο για τα έξοδά του, τζάμπα!
-Α, τότε αλλάζει, απάντησε ένας γέρος ομοφαρισαίος Συνπαπουτσέας. Και πως το λένε το παληκάρι;
-Αργυροχοΐδη τον λένε γέροντα, άξιος άνθρωπος: Άμα σου σκάσει τίποτα στα χέρια σου, σε έπιασε αμέσως!
(Με αυτόν τον έξυπνο νομισματικό τρόπο αποφύγαμε κάθε συγγένεια με υπαρκτά πρόσωπα, κόμματα και καθήκια. Εκ της Διοικήσεως του Αγίου τούτου Συγράμματος)
Ένας εκ των αγίων αυτών ανθρώπων δίσταζε ακόμα. -Και πως θα είμαστε σίγουροι ότι αυτός ο Αργυροχοΐδης που λες θα Τον προδώσει όντως, ρώτησε. Γιατί οι κακές γλώσσες λένε, ότι αυτός δεν είναι άξιος να προδώσει δυό γαϊδουριώνε άχυρα!
Να μη τα ρουφιανέψουμε ντε και όλα με λεπτομέρειες, τελικά τα βρήκανε, στάξανε τα Αργύρια στο προδοτικό προσωπικό και πριν προλάβει ο Πεταλωτήρ να κράξει τρεις φορές, πέσανε κάτι ξεγυρισμένες ομάδες ΜΑΤ (Μεσσία Άρπα Την) και Τον συλλήψανε καλά Τον Σωτήρα και Τον φυλλακώσανε περί σταυρωτικής Του ανάγκης.
Ναι, ξεχάσαμε να πούμε ότι επρόκειτο περί Σωτήρ...
Και Τον βάζουνε κάτω Τον φουκαρά Τον Σωτήρ και Τον πάνε καροτσάκι από την Άννα Νταλάρα μέχρι τα λουτρά Καϊάφα! Τελικά δεν τολμούσε κανένας να αποφασίσει δια την περαιτέρω καριέρα του Σωτήρ και έτσι αποφάσισαν να Τον πάνε στον Έπαρχο Τοποτηρητή του αυτοκράτωρα Domitianus Nymphidius Tiberius, λόγω συντομίας DNT, ΔΝΤ, που εκείνη την εποχή ήταν ενας πρώην αντελώς αποτυχημένος μπασκετμπωλίστας ονόματι Άποντος Παυλάτος, ληξουριώτικης καταγωγής μάλλον.
Τραβάνε όλοι μαζί με Τον Σωτήρ και βαράνε την πόρτα του Άποντου Παυλάτου. Οι Παπουτσείς και οι Φαρισαίοι είμεθα Άποντε, μετά του Σωτήρ, του....πως είπαμε το ονοματάκι σου ρε Σωτήρ;
-Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, το γένος Παπατζή, απάντησε ο σιδηροδέσμιος άντρας με ξεψυχισμένη και από τον σοσιαλισμό τόσων ημερών αλλοιωμένη φωνή.
Ο Άποντος ούτε που τους άνοιξε. Παιδιά, φώναξε από μέσα, να με συμπαθάτε αλλά έχω μια πολύ σοβαρή δουλειά, νίπτω αυτή τη στιγμή μια ζωντοχήρα, θεοκόμματο, και δεν ευκαιρώ. Θα σας πρότεινα να τον σταυρώνατε τον πούστη!
Ε τι τόθελε και τόλεγε; Τον πιάνει από το μουστάκι τον Σωτήρ το παπουτσαριό και τον τραβάει άρον άρον προς την αυλή που περίμενε ο σταυρωτής της ενορίας τους, Θεέ μου βοήθα! Εκεί που Τον ζμπρώχνανε, κάνει αυτός ξαφνικά ένα έτσι, βουτάει ένα ποδήλατο που στεκότανε παραδίπλα αδέσποτο, καβαλικεύει και τρέχει μερικά χιλιόμετρα μέχρι μιά μεγάλη ανηφόρα, όπου παρατάει το ποδήλατο στην τύχη του πρώτου κλέφτη και τρέχει την ανηφόρα σαπάνω. Κάποτε φτάνει σε ένα μεγάλο ποτάμι όπου περίμενε ένας τύπος με κάτι παράξενα χρονόμετρα στο χέρι.
-Για το Ιronman Triathlon ήρθατε και σεις, ρώτησε γελαστά τον Σωτήρ. Τι Ironman Triathlon ρε φίλε, που με κυνηγάνε κάτι τσίφτηδες να με παλουκώσουνε και μετά να με σταυρώσουνε, απάντησε με λαχανιασμένη φωνή ο Σωτήρ.-Ε τότε μην πέσεις έτσι με τα ρούχα στο νερό, άμα ξέρεις κανώ μπορείς να πάρεις αυτό εδώ, πρότεινε ο χρονομέτρης και πριν προλάβει να πει "Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε" το κανώ με τον Σωτήρ ήταν ήδη μεσοπόταμα.
Κάνει κουπί σαν τρελλός, να η άλλη όχθη, άντε λίγο ακόμα, άντε και βγαίνουμε σε λίγο στις αγορές, άντε και ακούω τους καταδιώκτες νάρχονται ξωπίσω μου με κρις κραφτ, άντε άλλα πέντε, τέσσερα, τρία, δύο μέτρα και......όχι ρε, περιμένετε ρε, έρχομαι ρε, μια στιγμή ρε, μη το σηκώνεται ρε σεις το γαμημένο, αφήστε ρε να μπω και γω μέσα, ρε γαμώ το ελικόπτερό σας και ανάθεμα τον έλικά του που πάτε ρε;
Ανοίγει τα μάτια του με κομμένη την ανάσα και βλέπει την Άντα με τις βαλίτσες στο χέρι. Τι έγινε ρε γυναίκα, την ρωτάει με έκδηλο τον τρόμο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Τι γίνεται εδώ;
-Τι να γίνει βρε άντρα, απαντάει αυτή, όλη την νύχτα γύριζες στο κρεβάτι και δεν με άφησες να κλείσω μάτι. Και εδώ και πέντε λεπτά φωνάζεις συνέχεια, γυναίκα τρέξε, έρχεται το ελικόπτερο...
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ Χ-10, ΠΡΩΙ, ΜΕΓΑΡΟ ΜΑΞΙΜΟΥ
Ο Παπανδρέου τηλεφωνάει σε κάποιον. Η περιπέτεια που έζησε στον εφιάλτη της περασμένης νύχτας έχει αφήσει έντονα ίχνη στο πρόσωπό του: Μαύροι κύκλοι γύρω απ΄τα μάτια, αξύριστος, αν είχε μάλιστα και μαλλιά θάταν αχτένιστα.
-Βαγγέλη, δεν ξέρω τι θα κάνεις, χτύπα για καλό και για κακό μια επιφυλακή νάχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, γιατί το όνειρό μου παραήταν σοσιαλιστικό! Φώναξα και τον Προστασίας του Γερανού του Εργολάβου να λάβει μέτρα, αλλά τα υπόλοιπα θα τα πούμε στο έκτακτο υπουργικό συμβούλιο που θα γίνει στις 11 στο γραφείο μου.
Συνεχίζεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου