Ε, όποιος δεν βγήκε χθες βράδυ έξω να πανηγυρίσει με σημαίες, τραγούδια, κυκλικούς χορούς και πυροτεχνήματα την σωτηρία του έθνους από όλα τα δεινά γενικά , είναι μίζερος, αχάριστος ή...Αριστερός, πάει τελείωσε!
Σωθήκαμε ρε, ανοίχτε επιτέλους τα γκαβά σας και καμμιά σαμπάνια! Έστω Καΐρ ρε, να γιορτάσουμε την απόφαση της...ανοιχτοχέρας ΕΕ, που μας έσωσε μέχρι τον αιώνα τον άπαντα, και βάλε ρε!
Ένα χρόνο μετά τα...σωτήρια 110 δις του πρώτου "πακέτου στήριξης" ακολουθούν τα 109 εντελωσσωτήρια δις του δεύτερου "πακέτου στήριξης", αποπληρωτέα έως και σε τριάκοντα χρονάκια, πράγμα που ενθουσιάζει κάθε ένθερμο οπαδό της Παράδοσης και της Στατιστικής. Έχουμε και λέμε: ! 110 το πρώτο, 109 το δεύτερο, 108 το τρίτο σίγουρα, με αυτή την "λογική" καταφέρνουμε να μη πάρουμε δάνειο για την σωτηρία μας σε ακριβώς 107 χρόνια από του χρόνου! Ζήτω το έθνος! Ζήτω, σε εκατόν εφτά χρονάκια σταματάμε την ζήτα! Και μέχρι τότε έχουμε μαζέψει στην Ψωροκώσταινα όλο το χαρτί του πλανήτη!
Ακόμα και αν δεν υπάρξει τρίτο πακέτο (λεφτά είναι αυτά, κάποτε τελειώνει το φρέσκο αεράκι της ΕΚΤ και δεν έχει πρώτη ύλη να κατασκευάσει φρέσκο παραδάκι), λέμε τώρα, μη παίρνετε κάθε αρλούμπα επί λέξη, η χθεσινή τελικοτελική σωτηρία της χώρας, η οριστική, οριστικοτελευταία δηλαδή, είναι πια γεγονός. Και γεγονός να μην ήταν, θα άναβε τέλος πάντων το περίφημο φωτάκι στην άλλη άκρη του τούννελ, να βλέπαμε που βαδίζουμε και που βρίσκεται η ρουφιάνα η έξοδος. Έτσι.
Έτσι, έστω και αν η πορεία μέσα στο τούννελ διαρκεί τριάντα χρόνια. Σιγά την διάρκεια τώρα... Αυτό που μετράει είναι η σωτηρία της χώρας από το βάρος του χρέους. Θα πει τώρα κάνας Αριστερός για να κάνει τον έξυπνο, καλά ρε βραχόκηπε, με πρόσθετο χρέος θα ξεφορτωθείς εσύ το βάρος του χρέους σου;
Δεν σας είπα ότι πάνε να κάνουν τους έξυπνους; Και το "ρε" αλλού κύριοι σύντροφοι!
Τριάντα χρονάκια είναι αυτά, θα περάσουν. Φυσικά δεν βάζω το χέρι μου στο ευαγγέλιο ότι δεν θάναι περισσότερα, αλλά αυτά διαθέτουμε σήμερα, έχει ο Θεός για πιό μετά.
Τριάκοντα χρονάκια λιτότητα του κερατά, θα αναφωνήσουν τώρα πάλι οι γνωστοί άγνωστοι της ζόρικης Αριστεράς, που δεν αφήνουν πρόγραμμα διάσωσης για πρόγραμμα διάσωσης να ορθοποδήσει, και μόνο κακία, δυσπιστία και λαϊκή εξουσία και τέτοια αντιδραστικά έχουν στο μυαλό τους (εχτός του Σύριζα φυσικά, που εξφενδονίζει γιαουρτάκι πρόβιο κατά της επώνυμης πασόκας -και μάλιστα ταυτόχρονα- σε 252.988 γωνιές της χώρας, τέθκιο πλήθος).
Μπαρούφες αυτές της Αριστεράς, μη μασάτε. Τους είδατε τι μούρη κατέβασαν όταν μάθανε για το σχετικά νέο πακέτο, για τα σχετικά φτηνά επιτόκια και για το σχετικά μακρύτερο τούννελ; Να η ρούτζα τους αμέσως! Δεν θα κατασκηνώνει πιά η τρόϊκα στον τόπο μας, αλλά τώρα πρόκειται να χτίσει πρώτη κατοικία, φωνάζουνε δήθεν σιχτιρισμένοι αντί να στηρίξουνε ανεπιφύλακτα τον αναξιοπαθούντα κλάδο της Κατασκευής και της Οικοδομής.
Μούρη να, η Αριστερά λοιπόν, μηδενός εξαιρουμένου: Θλίψη η Αλέκα, μουσούδα ο Αλέκος, κλάμα η εξωκοινοβουλευτική, οδυρμός η αντιεξουσιαστική, πλερέζα μαύρη ο Κουβέλης, δάκρυ κορόμηλο η Ντόρα! Θα αναρωτηθείτε τώρα, καλά από πότε είναι αριστερή η Ντόρα; Ε, από τότε που έγινε αριστερός ο Φωτάκης, απαντάμε εμείς.
Όταν βλέπουμε μουτρωμένη την Αριστερά και όλους τους άλλους, Τρισέδες, Μπαρόζους, Ρόμπες, Γιουνκέρηδες, Σαρκοζήδες, Μερκελίνες, Παπατζήδες και τα άλλα καλόπαιδα (και ανάθεμα το πρώτο άλφα της λέξης που πάει και χώνεται εκεί που δεν το έσπειρε κανείς) με χαμόγελο από αυτί σε αυτί και σε κατάσταση πλήρους ευτυχιακού περαδώθε, τι αισθανόμαστε;
Εγώ αισθάνομαι...σιγουριά! Όχι αυτόματα, το σκέφτομαι πρώτα, το αναλύω και βγάζω μετά συμπέρασμα. Λέω: Γιατί χέστηκαν στο γέλιο στην φωτογραφία οι Μπαρόζο, Ρομπάϊ και Παπανδρέου ; Γιατί δώσανε τρυφερά τα χεράκια τους και κάνουνε και οι τρεις σαν να ήρθε η θεία από την Υπάτη και έφερε στον καθένανε μια βαλίτσα κουραμπιέδες; Δώστε προσοχή, να δείτε πως βγάζουν συμπεράσματα οι μπλόγκερς που σέβονται το λειτούργημα (ξέφυγα εντελώς, πάει!) που υπηρετούν.
Αναρωτιέμαι: Τι θα είχαμε αν δεν ήταν ο Παπανδρέου;
Βαρβαρότητα!
Άρα τι έχουμε τώρα;
Σοσιαλισμό!
Και εφ όσον είναι ευτυχισμένος ο σοσιαλιστής Παπανδρέου, δεν θα ΄πρεπε και οι υπόλοιποι ευτυχισμένοι της φωτογραφίας να είναι σοσιαλιστές; Φυσικά!
Και με ποιόνανε είναι οι σοσιαλιστές;
Με το κεφάλαιο;
Μη λέτε μαλακίες!
Με τις Τράπεζες;
Σοβαρευτείτε!
Με τον ΣΕΒ;
Μι λάμδα μι, είπα!
Με την εργοδοσία;
Θα τα πάρω!
Με τους κακούς; Όχι φυσικά! Αν ήταν έτσι, δεν θάτανε ο Παναγόπουλος στο πασόκ, μη λέμε ότι θέμε! Λοιπόν, αφού δεν είναι οι σοσιαλιστές με τους παραπάνω λίγδηδες, τότε είναι με αυτόν που έμεινε: Με μένανε. Τον λαό! Γι΄αυτό αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνωστριοπούλες εγώ εμπιστεύομαι το χαμόγελο των τριών εχλεχτών και αισθάνομαι φουλαρισμένος όνειρα και τίγκα αισιοδοξία!
Τελικά είχε δίκιο ο Παπανδρέου:
Λεφτά υπάρχουνε!
ΥΓ: Το φως στην άκρη του τούννελ στην φωτογραφία δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Απλά, χωρίς το φως η φωτογραφία θάταν μαύρη και άραχνη, όπως η ζωή σ΄αυτόν τον ρημαγμένο τόπο.
Σίγουρα δεν υπάρχουν έτοιμα τούννελ με φωτεινές εξόδους. Οι τελευταίες δημιουργούνται από τους ίδιους τους λαούς όταν ξεσηκώνονται, όταν παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους, όταν αποφασίσουν ότι θα είναι αυτοί που θα δώσουν στην ζωή τους αυτό που έχει αυτή τόσο ανάγκη: Φως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου