Αχ τι καλά να ΄ρχότανε καλοκαιράκι, τώρα που θα μας βάλουν - εμάς τα προβατάκια που καθόμαστε ακόμα και τους καμαρώνουμε, τους κάθηκες- κάτω, πιό κάτω από ότι είμαστε, γιά το περίφημο κουρεματάκι! Να ΄ρχότανε, αλλά δεν έρχεται, Χειμώνας έρχεται ανάθεμα τον μάστορα που τον εφεύρε. Ε θα παγώσουμε λιγουλάκι ολόγυμνοι χειμώνα καιρό, αλλά ποιός νοιάζεται τώρα αν παγώνει ή δεν παγώνει ο κάθε ραγιάς;
Κούρεμα λοιπόν και μάλιστα με την ψιλή, σκύψτε και μη κουνιέστε! Ε λένε ότι θα τσιμπήσει λιγάκι στον σβέρκο, έχει μεν "αλαφρύ" χεράκι ο κύριος κουρέψ, αλλά μηχανή είναι αυτή, δεν την ελέγχεις 100%.
Το κουρεματάκι αυτό έχει ορισμένες υπέροχες και...πανοραμικές ιδιαιτερότητες:
Πρώτον, δεν αποφασίζεις εσύ να πας γιά κούρεμα, πάω να τα κόψω ρε γυναίκα τα ρημάδια, ντάξει, σταμάτα την μουρμούρα. Εδώ σε βουτάει ξαφνικά ο κομμωτής και σου ρίχνει ένα, ε ρε κούρεμα που έχεις να φας ξεσκισμένε πολίτη αυτής της ξεπουλημένης χώρας! Γιατί ρε συ φλώρε, του απαντάς εσύ, μαζί τις έχουμε τις τρίχες μου ρε φλώρε; (Η ρεπετισιόν της λέξης Φλώρος έχει καλύτερα αποτελέσματα από ότι η μία και μοναδική λένε οι στατιστικές). Εδώ ή κάνεις αμέσως ράϊ και τον αφήνεις να σε περιποιηθεί όπως αυτός θέλει, ή το αναβάλλεις για μετά, όταν θα σε γονατίσουν οι "ειδικοί": Πως είσαι έτσι ατημέλητος ρε; Κουρέψου! Πήγαινε και κόψτα ρε Μπίλλη, ρεζίλι μας έκανες με την μαλλούρα σου! Για δε χάλι, ψείρες θα πιάσεις ρε χάλια! Κόψτα, κόψτα, θα σε αφήσει η γκόμενα! Κούρεμα ή βαρβαρότητα! Τρίχες υπάρχουν!
Δεύτερον, δεν διαλλέγεις εσύ τον κουρέα, αλλά αυτός εσένα. Δεν έχει εδώ "α, θα πάω στον Μάκη στο Μπραχάμι, που έχει απέναντι το ψιλικατζήδικο που εργάζεται ο καρακόμματος η Τζένη, που αντιστέκεται ακόμα στην πολιορκία, αλλά που θα πάει, θα πέσει". Εδώ σε βουτάει ξαφνικά ένας καθώς περπατάς ανύποπτος στον δρόμο, σου έφεξε φίλε, κουρέας είμαι και σε διάλλεξα για πελάτη μου, σου λέει. Γυρίζεις και τον κόβεις. Τι κουρέας ρε συ, αφού είσαι χασάπης! Ματωμένη ποδιά και μπαλντά στο χέρι, τι κουρέας μου τσαμπουνάς; Μη το παλεύετε παιδιά, στο τελευταίο επεισόδιο κερδίζει ο χασάπης.
Τρίτον, σε κουρεύει όποτε γουστάρει. Κάτσε εκεί μικρέ και περίμενε, όταν βαρεθώ να κάνω αέρα στα αχαμνά μου, σε κουρεύω, διατάζει ο μαιτρ και σε αφήνει να ξεροσταλιάζεις όρθιος σε μιά γωνία του κουρείου.
Τέταρτον, σε κουρεύει όπως θέλει αυτός! Δεν έχει εδώ, μόνο λίγο αραίωμα και τις μυτούλες θείο. Εδώ βουτάει ο μάγκας όποιο εργαλείο θεωρεί αυτός αναγκαίο, από ντελικάτο ιταλικό ψαλιδάκι μέχρι όχημα κουρέματος γκαζόν, και σου κάνει το κεφάλι εκδρομή στην Καμπούλ.
Πέμπτον, μετά το κούρεμα δεν σου ζητάει λεφτά! Τι να σου ζητήσει; Αφού στα έχει πάρει ήδη όλα και σε έχει αφήσει στο μείον πέντε στην πλην τρίτη, τι να σου πάρει ακόμα;
Έκτον, με το "με γειά σας", πριν ακόμα προσγειωθούν οι πρώτοι κόκκοι της πούδρας στο πάτωμα, σου τον "πατάει" αγαπητέ πατριώτη λίαν κομμωτικώς, λίγο για την συνέχιση της παράδοσης, λίγο από συνήθεια και λίγο από απλή διαστροφή.
Που είναι εδώ το panoramio τώρα; Ε άμα τα δεις από πάνω πως νομίζετε ότι θάναι ρε παιδιά;
Κούρεμα λοιπόν προβατάκια μου, και αν την πατήσουν, πχ οι συνταξιούχοι γιατί δεν θάχουν τα Ταμεία μαλλί, ε δεν θα χαθεί και ο κόσμος!
Η κοινωνία, ο λαός, οι εργαζόμενοι, το λαϊκό κίνημα καλούνται (αφού δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων) να δεχτούν με το κούρεμα του χρέους άλλη μία μεγάλη ήττα. Συνηθισμένο φαινόμενο η ήττα στους χαλεπούς καιρούς μας. Η μία ήττα μετά την άλλη!
Ήττα-ξεήττα, η ελπίδα όμως παραμένει ζωντανή. Παραμένει ζωντανή όσο δίνονται μάχες, ακόμα και αν όλες μέχρι σήμερα έχουν χαθεί. Η ελπίδα είναι ο Πόλεμος, ο Αγώνας, η Αντίσταση, η επόμενη Μάχη.
Τον πόλεμο και τα μάτια σας, φίλοι αναγνώστες, συναγωνιστές και σύντροφοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου