Νάτα πάλι τα παιδιά και είχαμε ανησυχήσει τόσο!
Μιά αιωνιότητα και μισό τέρμινο έχει περάσει από την περασμένη εβδομάδα, που η βενιζελοτσοκαρία ορκιζόταν στο πίσω δεξιό πέδιλο του έλκηθρου του Άη Βασίλη, ότι νέα μέτρα ή νέες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς δεν έχει, ούτε και αν τους παρακαλάμε στα γόνατα. Άδικος ο κόπος μας, λέγανε, δεν πα να σπαρταράμε χάμου σαν πέστροφες εχτός ύδατος, περαιτέρω μείωση του χρηματοφόρου ορίζοντος και τσακουροκοψίματα μισθοσυστάξεων δεν έχει. Δεν λυγίζουν, όσο και να ζορίζει ο κοσμάκης, τέρμα, όσοι προλάβανε-καρατομηθήκανε, όσοι δεν προλάβανε, να είχανε τα μάθκια τους ανοιχτά, να προλαβαίνανε!
Μπα, δεν τους έκοψε το τραμ (και πως να τους κόψει, που άμα ξεμυτήσουν έξω για να έχουν βάσιμες ελπίδες κοψίματος, τους κόβει ατάκα και επιτόπου η...πανηγυρίζουσα άδικη και κακούργα κενωνία;), ούτε πάθανε τίποτα άλλο κακό. Εδώ ήντουσαν τα παληκάρια, τα κόκκαλά μας που βράζουν στο μεγάλο του "σοσιαλισμού" καζάνι, ανακάτευαν.
Σκιστήκανε οι φυλλάδες να μας φέρουν τα συγχαρήκια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου