Και εποίησεν τα πεζοδρόμια αυτού, κατ΄εικόναν και καθ΄ομοίωσην

Δεν είναι ζήτημα χρημάτων ή τεχνολογίας, είναι ζήτημα πολιτισμού. Ξέρετε, αυτή η ζόρικη έννοια που χρησιμοποιεί ο Νεοέλληνας τόσο συχνά, για να εκθειάσει αυτό που περίσσευε στο "ένδοξο παρελθόν του", αλλά σήμερα δεν φτάνει δυστυχώς ούτε για δείγμα. Δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να συναντήσεις την κατάντια αυτής της χώρας: Βρίσκεται πάντα μέσα σου, δίπλα σου, μπροστά στα μάτια σου, γύρω σου, παντού.




Παντού εκεί, όπου ανταμώνει η τρομερή και φοβερή τριπλέτα που συνθέτει την άπαιχτη ομάδα της παρακμής: Ο Πολίτης του Εγώ, το Κράτος του Εμείς, η Εργολαβία της Αρπακόλας. Ο λόγος για τα Άπαντα της ελληνικής κατάντιας, το πεζοδρόμιο!




Λεπτομέρειες; Καθόλου! Πρωταγωνιστής στην καθημερινή τραγωδία που ζούμε το πεζοδρόμιο! Συνοδεύει κάθε βήμα μας, βασανίζει κάθε βλέμα μας, δυσφημίζει την νοημοσύνη μας και καταρρακώνει την υστεροφημία μας σαν πολιτισμένη κοινωνία. Η κατάρα που δημιούργησε ο πολίτης με το "δεν πα να γαμηθεί, δικό μου είναι;", που ανέχτηκε η Πολιτεία με το "και τι με νοιάζει εμένα;" και κατασκεύασε κάποιος με το "αφού δεν ανήκει σε κανένα, στα παπάρια μου τότε!" είναι εξαπλωμένη σε κάθε πεζοδρόμιο αυτής της απίστευτης χώρας, σε κάθε, χωρίς καμμία εξαίρεση. Την συνηθίσαμε όμως, και δεν προκαλεί ιδιαίτερη ενόχληση στην χοντρόπετση οπτική ευαισθησία μας. Το χάλι αυτό γίνεται μόνο τότε πραγματικά ορατό, όταν επιτρέψουμε στον εαυτό μας να το δει με τα μάτια της καρδιάς.




Θα μπορούσε να ήταν διαφημιστική αφίσα για συναυλία "Σταρχιδισμού": Βιολί ο "στ΄αρχίδια μου" ιδιοκτήτης, τσέλο ο "και στα δικά μου" νοικάρης, ομπόε ο "στα δικά μου όμως πρώτα, που έχουνε και μιά φαγούρα" εκπρόσωπος του Δήμου ή του Κράτους, με συμμετοχή της μικτής χορωδίας των "δεν τους γράφουμε μόνο όλους μαζί στ΄αρχίδια μας, αλλά και έναν ένα χωριστά" οδηγών. Η εικόνα, οικεία εικόνα αφού την συναντάμε σε δεκάδες χιλιάδες παραλλαγές σε όλη την Ελλάδα, δεν ενοχλεί. Ή αν ενοχλεί, τότε μόνο λιγάκι στο μικρό μας δαχτυλάκι, τι στο καλό απόγονοι του Κυρ Φειδία είμαστε; Αν ενοχλούσε, δεν θα υπήρχε!



Εδώ υπάρχει προφανώς κενό...εξουσίας. Το πεζοδρόμιο χωρίζεται με...κάγκελα σε δύο άνισα τμήματα: Σε ένα πλατύ, το οποίο κραυγάζει, ότι ο καταπατητής ένοικος έχει σαφώς περισσότερα δικαιώματα από ότι ο καταπατητής των πενήντα πόντων του έτερου τμήματος, οδηγός. Ελλάδα; Ναι. Δικιά μας είναι, ότι θέλουμε την κάνουμε!



Τι μας λέει αυτή η φωτογραφία; Ε πως να το παρκάρουμε ρε παιδιά το ρημάδι πάνω στο πεζοδρόμιο, αφού δεν υπάρχει; Ο πεζός; Μα από τον δρόμο φυσικά! 



Εδώ βλέπουμε μιά φιλότιμη προσπάθεια...τεσσάρων περίπου μέτρων να σβήνει απότομα πάνω σε μιά παρκαρισμένη μοτοσυκλέτα. Στην συνέχεια επιβάλεται ο νόμος της...φύσης: Ο Εθνικός Δρυμός του Πεζοδρομίου....



Άμα σου βαστάει, πέρνα! Δεν θα σκοντάψεις στις σακούλες; Δεν θα τρακάρεις με τον κάδο; Κάνε ότι νομίζεις φίλε, από το κόκκινο αμάξι δεν περνάς με τίποτα! Το καθησυχαστικό στην υπόθεση: Ένα μέρος του περιεχόμενου της μπλε σακούλας είναι υγρό. Ε και; Ε εντάξει, δίκιο έχετε...



Όχι, θα τ΄αφήσουμε το πεζοδρόμιο να το παίζει Ευρώπη! Τι λέτε ρε; Έκανε την φιγούρα ο Δήμος να το σχεδιάσει πλατύ, έκανε ο κατασκευαστής για άγνωστους λόγους καλά την δουλειά του, φάγανε και ένα σωρό προμήθεια τα λαμόγια για την δίοδο τυφλών, ε να μη το ξεφτυλίσουμε και εντελώς βρε παιδιά! Ευτυχώς που υπάρχει και ο μαγαζάτορας, ευτυχώς που υπάρχουν και κάτι καλοί πελάτες, που βοηθούν την χώρα να προσγειωθεί πάλι εκεί που πραγματικά ανήκει: Στο περήφανο νεοελληνικό Αφγανιστάν.




Εδώ τα πράγματα είναι σαφώς πιό αφγανιστάν. Η σύνθεση είναι κατά τι πιό ανατολίτικη από την προηγούμενη, με ανισόπεδο ζιγκ ζιγκ κράσπεδο, λάκο με άμμο, κικλιδώματα μετά μηχανής και διάφορα άλλα μη ιπτάμενα άγνωστα αντικείμενα να καραδοκούν στο ημίφως τον αμέριμνο περιπατητή.


.

Πες ότι έχεις κάποιο πρόβλημα και είσαι αναγκασμένος να χρησιμοποιείς καροτσάκι. Ή πες ότι είσαι μιά χαρά και κάνεις τσάρκα το βράδυ. Τι λέει η παροιμία; Πίσω έχει το παλούκι το πεζοδρόμιο....



Έχει εκπομπή "Ελλάδα, έχεις πεζοδρόμιο"; Κρίμα! Αυτή εδώ η κρεασιόν θα έφτανε σίγουρα στα τελικά, ίσως και να σήκωνε την κούπα. Και τι δεν έχει! Κατ΄αρχήν ξεκινάει βαρβάτα με ένα γαμάτο, προσεγμένο, καραΐσιο κράσπεδο. Μπορεί στο τέλος να το τρώει η μαρμάγκα, αλλά πρόλαβε να κλέψει ήδη τις εντυπώσεις. Δεξιά βλέπουμε να υπάρχει...κερκίδα. Άμα πλήττει ο διαβάτης, μπορεί να κάθεται ο άνθρωπος και να τηράει τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα,  πολύ όμορφο και διδακτικό σπορ. Στο παλούκι που...υποκλίνεται στο βάθος άγνωστο πόσοι θα πέσουν πάνω του, αλλά έχει ανισόπεδα και άλλες παγίδες στην συνέχεια για όλους.



Αλλά διαθέτουμε και σκάλα (μα να πάνε να χτίσουνε πεζοδρόμιο στην σκάλα του ανθρώπου!), και ράμπα με πλάκες Καρύστου, και ράμπα δρόμου, απόλα....




Μεταφράζω: Δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς, εγώ πάντως πάω σπίτι ΜΟΥ! (Το "χέστηκα που θα πάτε εσείς" δεν το είπε, αλλά το σκέφτηκε). Μπορεί να έχει και άλλη μετάφραση, όπως "Και που να παρκάρουνε τα αμάξια, αν κάνουμε το πεζοδρόμιο πιό πλατύ; Να κάνουν δίαιτα οι χοντροί!"




Πως λέει εκείνο το παλιό εμβατήριο; Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει, και ξανά προς την δόξα τραβά; Ακριβώς! Ταρατατζούμ!





Που να πεθάνει; Έτσι εύκολα πεθαίνουνε;




Νεκρή φύση, ή άμα θέλεις Μπάρμπα Λάμπρο, ξαναπέρνα απ΄την Άνδρο, ή ο τολμών πέφτει, ή μπρος στα σκαλοπάτια σου-μαζεύω βρούβες για τα μάτια σου-καλέ, ή αχ καλέ-σαν την Φολέγανδρο είναι-αλλά πιό στεριανό, ή ναι, τα δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού, αλλά δεν περίσσεψαν για μας...



Μεγάλη εκτέλεση αυτό εδώ! Ξεκινάει με καλλιτεχνική στροφή, δείτε χάρη τα αγκωνάρια. Η μπροστινή ρουστίκ γωνία θα έκλεβε σίγουρα την παράσταση, αν δεν υπήρχε το ποντικοφαγωμένο πεζοδρόμιο, να μονοπωλεί το ενδιαφέρουν του φιλότεχνου κοινού. Προσέξτε: Ο δρόμος είναι ιδιαίτερα κατηφορικός , αλλά το πεζοδρόμιο αντιστέκεται σθεναρά και παραμένει ακλόνητο στην ίδια ευθεία! Όταν φτάσεις στο τέλος και θες να κατεβείς, τηλεφωνάς και σε κατεβάζει η Πυροσβεστική. Ακριβώς δίπλα στην μπροστινή γωνία βλέπουμε ένα χαμηλό τοιχάκι που έχτισε κάποιος άγνωστος για να σπάει την ρουτίνα του πεζοδρόμιου. Δεκαπέντε μέχρι στιγμής αυτοί που σπάσανε πάνω του τα μούτρα τους, όπως μαρτυράει και ο αριθμός με την κόκκινη μπογιά.



Γιαπί; Μα πόσο καιρό το χτίζουν; Χορτάρια έπιασε! Ευτυχώς που υπάρχει και η πανδαισία με τα πλακάκια μπροστά και σώζει οπτικά την παρτίδα....



Ακούτε τι μας τραγουδάει η στροφή; Μελαμψές φυλές.....




....κοντοπόδαρες!




 ...Σειληνοί του κράτους...



...που ξερνάει και νάτους...



Τσιφτετέλληνες που σου κάνουν το πεζοδρόμιο βεράντα...



...παράγκα, ανθόκηπο....

 


 ....ή αγνώστου σκοπιμότητας κτίσμα...



Τα πάντα εν σοφίαν εποίησεν! Ατσούμπαλη δημιουργία αφηρημένης ανισόπεδης σκέψης, πεζοδρόμιο-σταθμός στην ιστορία της Ανθρωπότητας.

Αναφορά φωτογραφίας

Αναφορά φωτογραφίας

Εδώ γίνονται ορατές με το γυμνό μάτι οι διαφορές των εμπλεκόμενων στην έγχρωμη  πρόκληση γιά την τέχνη: Ο ένας έτυχε Αεκτζής, ο άλλος "σύλλογος μεγάλος"....

Πόσο μέρος δικαιούσαι για να περάσεις; Βασικά όσο γουστάρει... ο ιδιοκτήτης του πεζοδρομίου, στην περίπτωση του παραπάνω "καλλιτέχνη" περίπου τριάντα πόντους. Δικτατορία μεν, αλλά εδώ με τάση στον...εξωραϊσμό και στην...πλακοστρωσία.




























Εδώ περνάει το πεζοδρόμιο μέσα από την αυλή του ιδιοκτήτη, ή  μήπως περνάει η αυλή μέσα από το πεζοδρόμιο; Την αλήθεια δεν θα την μάθουμε ποτέ. Αν τελικά τολμήσουμε και περάσουμε, θα λύσουμε και το μυστήριο προέλευσης και προορισμού των δυό σωλήνων. Πέσουμε δεν πέσουμε μέσα στα φρεάτια. Το κουτί που βρίσκεται στο έδαφος δεν εξυπηρετεί καμμία υψηλή αποστολή, δίνει όμως χωρίς άλλο μιά φολκλόρ πινελιά στο τοπίο.

Εκεί που αρχίζει ένας μανάβης, τελειώνει ένα πεζοδρόμιο, λέει μιά παλιά παροιμία της Λαϊκής Αγοράς του Δήμου Λαυρεωτικής. Σοφή παροιμία! Τι λέει; Το πεζοδρόμιο ανήκει στους πεζούς; Γιατί, μήπως είναι ο μανάβης...έφιππος;




Μιά προφητεία εν τη γενέσει της: Και θα ανοίξει η μαύρη γης και θα σας καταπιεί ολουνούς σας κάτοικοι της Σιέρα Μάδρε, κάτοικοι της Σιέρα Μορένα...

Δεν έχει σημασία με ποιόν τρόπο ΔΕΝ θα περάσεις, αλλά ότι ΔΕΝ θα περάσεις. Εδώ προτίμησε ο φίλος της πρασιάς ένα γεωμετρικό σχήμα που βασίζεται στην σιγουριά του τσιμέντου και στον τσαμπουκά της κολώνας της ΔΕΗ. Δεν περνάει ούτε η κυρά Μαρία η Μαγδαληνή!



Να και ένα πεζοδρόμιο-παγίδα που τιμάει 100% τον κατασκευαστή του: Πέσατε μέσα; Αντί στεφάνων παρακαλούμε στείλτε μιά επιταγή στο Χαμόγελο του Παιδιού.

Ερώτηση: Ποιό είναι πιό ακριβό; Τα δύο...πουά πλακάκια που προειδοποιούν τον τυφλό γιά κάποιο εμπόδιο και αλλαγή κατεύθυνσης, ή το χαριτωμένο μαύρο παλούκι;

Τι; Τι γίνεται αν γλυστρίσει κανένα γεροντάκι και το πάνε τέσσερεις; Να μην γλυστρίσει! Εδώ κάναμε ένα σωρό έξοδα να φτιάξουμε την πρώτη πίστα γιά άλμα με σκι στην Ελλάδα, και θα περάσει να την γρουσουζέψει η γκαντέμα γερουσία;
Η απόλυτη ισοπέδωση υπό την μορφή κατηφόρας! Αλλά λέτε να χιονίσει, ή τζάμπα τα έξοδα;




Ελλάδα. Αθήνα. Κέντρο. Πεζοδρόμιο. Θάνατος.

Ω ξειν, αγγέλειν Οτετηλεφωνίοις, ότι τήδε δεν κοίμεθα ακόμα, αλλά την βγάζουμε-δεν την βγάζουμε...




Τώρα αυτόν τον κουβά τι τον βάλανε εκεί;

.













Πεζοδρόμιο αφιερωμένο στο τραγούδι "Ο κυρ Θάνος πέθανε, παραπονεμένος". Ο θάνατος και το παράπονο δίνουν ρεσιτάλ πάνω στα χαροκαμμένα πλακάκια. Ο κυρ Θάνος δεν άντεξε το θέαμα, σηκώθηκε από τον τάφο του και έγινε βρυκόλακας.

Ξεκίνησε σαν πεζοδρόμιο και τελικά έγινε...υγροβιότοπος! Καλό πάντως σαν επιστροφή στην φύση.

.


• . Οι παραπάνω τρεις φωτογραφίες προσπαθούν να πείσουν ότι πρόκειται για το Μπανγκλαντές. Μάταια, ο έμπειρος περιπατητής γνωρίζει ότι δεν είναι άλλο από το Μαρουσάκι...

Το μόνο που προφανώς απαγορεύεται, είναι η στροφή δεξιά. Ευτυχώς όλα τα άλλα έχουν καλώς...

Πεζοδρόμιο; Μη την ψάχνετε! Αριστερά τόχουν φάει οι οικοδομές, δεξιά τόχει κατασχέσει η αστυνομία. Αυτό έλειπε τώρα, να μην έλαμπε κι΄εδώ το άστρο της ΕΛ.ΑΣ....

 

Τι, δεν σέβονται ούτε τους τυφλούς; Εδώ δεν σέβονται τον εαυτό τους, τους τυφλούς θα σεβαστούνε;

Πάνω. Στο γραφικό αυτό πυρανάλωμα του πολιτισμού το πεζοδρόμιο εγκαταλείπει στο αριστερό μέρος τα εγκόσμια ντυμένο στα κίτρινα, και συνεχίζει την διαδρομή του προς την δικαίωση υπογείως. Εκεί μέσα εκατοικούσες, πικραμένη εντροπαλή, κι΄ένα στόμα ακαρτερούσες, "τι κάνεις μωρή εκεί κάτω;" να σου πει....

Κάτω. Και μετά μας φταίει η Μέρκελ!